Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011


ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ κ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛ. ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΕΝ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

«Μεταπατερική», «Βαπτισματικὴ» καὶ Εὐχαριστιακὴ» θεολογία:
τὰ ὅπλα γιὰ τὴν ἅλωση τῆς ὀρθοδοξίας

Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ μπορεῖ νὰ ἀναγνωσθεῖ ὡς μία ἀντι-εἰσήγηση στὰ ὅσα δοξολογικὰ ἐλέχθησαν γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, στὸ Διεθνὲς Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο ποὺ διοργάνωσε ἡ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου πρὸς τιμὴν τοῦ κ. Ζηζιούλα. Αὐτὸ τὸ συνέδριο σηματοδοτεῖ μιὰ ἐσχάτη ἔκπτωση τῶν ὀρθοδόξων (κληρικῶν καὶ λαϊκῶν), καθόσον τιμήθηκε ὁ πρωτοπόρος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δεξὶ χέρι τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, μὲ τὴν παρουσία 10 περίπου ἐπισκόπων.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀνακοινώθηκε τὸ Συνέδριο καὶ στὴν προσπάθεια νὰ παρατεθοῦν, ἀπὸ τὴ μιά, οἱ πιὸ ἀντιπροσωπευτικὲς κακόδοξες θέσεις τοῦ κ. Ζηζιούλα καὶ τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ κριτικὲς ἀπόψεις ὅσων ἀντικρούουν τὶς τοποθετήσεις τους αὐτές, σχηματίστηκε ἕνα μεγάλο κείμενο. Τὸ δημοσιεύουμε σὲ δύο συνέχειες (Α΄ καὶ Β΄ Μέρος) προτάσσοντας ἐπιγραμματικὰ τὰ ἐπὶ μέρους θέματα ποὺ μὲ αὐτὸ θίγονται.
Ἡ συγκέντρωση τοῦ ὑλικοῦ ἐλπίζω νὰ δώσει ἀφορμὴ στοὺς εἰδικούς, νὰ ἀσχοληθοῦν ἐπισταμένως μὲ τὸ καίριο αὐτὸ θέμα τῆς διακινήσεως αἱρετικῶν δοξασιῶν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ «ὀρθόδοξο» ἐπίσκοπο, στὸν ὁποῖο, ἀντὶ νὰ γίνουν συστάσεις νὰ ἀποκηρύξει τὶς αἱρετικὲς θέσεις του, οἱ συνεπίσκοποί του τὸν βραβεύουν!!!


Α΄ Μέρος
Πρόθεσή αὐτῆς τῆς ἐργασίας εἶναι νὰ παρουσιασθοῦν στὸ θεολογικὸ κόσμο καὶ στὸ εὐρύτερο κοινό, κάποιες ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου, ἡ σύνθεση τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτει ὅτι ἕνας –κατὰ τεκμήριον ὀρθόδοξος– Ἱεράρχης δὲν θεολογεῖ πατερικά, ἀλλὰ (ὅπως ὁ καθηγητὴς Φαράντος ἔδειξε) «τὸ ὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεολογεῖν διὰ τὸν κ. Ζηζιούλα εἶναι ἡ λογική, εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημονικὴ λογική. Ὁ κ. Ζηζιούλας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργάζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας καὶ κατηγορίας, ὅπως θεία ἀποκάλυψις, Ἁγία Γραφὴ καὶ Ἱερὰ Παράδοσις, ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων, αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας, πίστις κλπ.». Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖ αὐτὲς τὶς ἔννοιες, «οὐδένα, σχεδόν, ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολογικόν του στοχασμόν».

«Τὸν Ζηζιούλα ποὺ τιμᾶτε, τήν Ὀρθοδοξία ξεπουλᾶτε»
Οἱ οἰκουμενιστὲς ἀναγορεύουν τοὺς ἡγέτες τους,
ὅπως καὶ τοὺς «ἁγίους» τους

Διαμαρτυρία ὀρθοδόξων χριστιανῶν μὲ πανὼ καὶ συνθήματα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατὰ τοῦ φιλοξενουμένου-τιμωμένου Περγάμου κ. Ζηζιούλα, κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου καὶ κατὰ τῶν προσκεκλημένων μητροπολιτῶν καὶ θεολόγων πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, πραγματοποιήθηκε τὸ παρελθὸν Σάββατο τὸ ἀπόγευμα στὸν προαύλιο χῶρο καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος στὰ Μελισσιάτικα τοῦ Βόλου, ὅπου ἀπὸ 28 ἕως 30 Ὀκτ. συνῆλθε «διεθνὲς συνέδριο καὶ τιμητικὴ ἐκδήλωση γιὰ τὸν Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα», καὶ μάλιστα τὴν ὥρα ποὺ ὁ τιμώμενος γινόταν δεκτὸς ὡς Ἑταῖρος τῆς αἱρετικῆς καὶ μεταπατερικῆς Ἀκαδημίας.
Ἡ διαμαρτυρία τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν στρεφόταν κατὰ τῶν ἐκεῖ παρευρισκομένων —καὶ ὄχι μόνον— ἐπιφανῶν λατινοφρόνων καὶ οἰκουμενιστῶν, ποὺ συστηματικὰ ἀποδομοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ἐξουνιτίζουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καθυποτάσσοντάς την στὴν ἐξουσία τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα καὶ παρασύροντάς την στὴν πλάνη τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ἐπεργαζόμενοι τὴν ἐπιβολὴ τῆς συγκρητιστικῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου.


Έντονη διαμαρτυρία χριστιανών στην Θεολογική Ακαδημία Βόλου εναντίον του "τιμώμενου" αγοραίου Θεολόγου Ζηζιούλα.

Χθες το απόγευμα (Σάββατο 29/10/2011) δεκάδες χριστιανοί διαμαρτυρήθηκαν μπροστά στη Θεολογική Ακαδημία Βόλου κρατώντας πανό, μοιράζοντας φυλλάδια (με το κείμενο της προηγούμενης ανάρτησης) και φωνάζοντας συνθήματα κατά του του τιμώμενου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα και όλων όσων τον τιμούν και συμφωνούν με τις αιρετικές θέσεις του.





Τιμὴ στὸν ...πρωτεργάτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
ἀπὸ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου καὶ τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο!


ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ κ. ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΩΜΕΝΟΥ
ΕΧΟΝΤΑΣ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΜΑΣ ΤΑ ΚΡΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΩΔΩΡΟΥ ΑΝΔΡ., ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ ΙΩ., ΦΑΡΑΝΤΟΥ Μ., π. Ν. ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ, π. Γ. ΔΡΑΓΑ, π. Δ. ΜΠΑΘΡΕΛΟΥ

Πρόθεσή μας εἶναι νὰ παρουσιάσουμε κάποιες ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου, ἡ σύνθεση τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτει ὅτι ἕνας –κατὰ τεκμήριον ὀρθόδοξος– Ἱεράρχης δὲν θεολογεῖ πατερικά, ἀλλὰ (ὅπως ὁ καθηγητὴς Φαράντος ἔδειξε) «τὸ ὄργανον καὶ τὸ κριτήριον τοῦ θεολογεῖν διὰ τὸν κ. Ζηζιούλα εἶναι ἡ λογική, εἰδικώτερον δὲ ἡ ἐπιστημονικὴ λογική. Ὁ κ. Ζηζιούλας ἀποφεύγει ἐπιμελῶς νὰ ἐργάζεται μὲ θεολογικὰς ἐννοίας καὶ κατηγορίας, ὅπως θεία ἀποκάλυψις, Ἁγία Γραφὴ καὶ Ἱερὰ Παράδοσις, ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων, αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας, πίστις κλπ.». Καὶ ὅταν χρησιμοποιεῖ αὐτὲς τὶς ἔννοιες, «οὐδένα, σχεδόν, ρόλον παίζουν εἰς τὸν θεολογικόν του στοχασμόν».

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ἡ περὶ «δωρεᾶς ὀργάνων» νεοταξικὴ θέση


ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»
Έδρα: Βασ. Ηρακλείου 30, 546 24, Θεσσαλονίκη, Τηλ. 697-2176314
E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr Ενημερωτικό Δελτίο 22/2011



Ἡ περὶ «δωρεᾶς ὀργάνων» νεοταξικὴ θέση
τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου

Ἦρθε ἡ σειρὰ καὶ τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου Σαββάτου νὰ τοποθετηθεῖ στὸ θέμα τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καὶ τῶν μεταμοσχεύσεων, καὶ νὰ διαστρέψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ αὐτεξούσιό του, μὲ ὁμιλία του γιὰ «τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης καὶ δωρεᾶς ὀργάνων σώματος». Δν δίστασε, μάλιστα, ν προτάξει το κειμένου του τ βαρυγδούπως ψευδεπίγραφον: πὼς ὅ,τι γράφει, τὸ γράφει «ὑπὸ τὸ φῶς τῆς πατερικῆς ἀνθρωπολογίας»· καὶ ἐπικαλέσθηκε τοὺς Πατέρες, χωρὶς οὐδεμία κατοχύρωση τῶν συμπερασμάτων του σὲ κάποιο ἐκκλησιαστικὸ Πατέρα!!! Τώρα, πόσο φῶς μποροῦν νὰ ἔχουν οἱ σκοτισμένες νόες τῶν Οἰκουμενιστῶν στοὺς ὁποίους παραπέμπει καὶ μὲ τοὺς ὁποίους συμπορεύεται, τὸ δείχνουν οἱ ἀντιπατερικὲς διδασκαλίες ἀμφοτέρων.
Εἶπε μεταξὺ πολλῶν ἄλλων στὴν ὁμιλία του:
«Ὁ κάθε πιστὸς πρέπει νὰ γνωρίζει, ὅτι τὸ σῶμά του ἀνήκει καὶ στὰ λοιπὰ ἐκκλησιαστικὰ μέλη, ἄρα καὶ ἡ μετὰ θάνατον τύχη ἑνὸς σώματος δὲν ἀφορᾶ μόνο τὴν ἐπιθυμία τοῦ νεκροῦ, ἀλλὰ εἶναι ὑπόθεση σχέσεων ὅλων»!

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Το κάλπικο δάνειο της μεταπατερικής νεωτερικότητας

Με τα λόγια «κάλπικο δάνειο» δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση και στα όντως κάλπικα δάνεια, με τα οποία οι Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί εκμαύλισαν και διέφθειραν τον ελληνικό λαό.
Και δεν αναφέρομαι σ’ αυτά, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ εν παντί ρήματι εκπορευομένω εκ στόματος Θεού». Η παιδεία του Θεού κι η ανθρώπινη παιδεία καθιστούν τον άνθρωπο ολιγαρκή και αυτάρκη. Χωρίς καταναλωτικά αγαθά ο άνθρωπος ζει, αλλά χωρίς πνευματική τροφή δεν ζει και καθίσταται ζωντανός νεκρός. Ούτε βέβαια ο στρατηγός Μακρυγιάννης αναφερόταν σε χρήματα, όταν απευθυνόμενος στους Βαυαρούς και στους Ευρωπαίους έλεγε «θα τους δείξουμε ποιών απογόνοι είμαστε, τι μονέδα χρυσή έλαβαν αυτήνοι από κείνους τους προγόνους και τι κάλπικο δάνειο δώσαν σ’ εμας» κι όταν μιλούσε γι’ αυτούς τους γραμματισμένους, που πήγαν στην Ευρώπη με δύο μάτια και γύρισαν με τέσσερα, πήγαν με φυσικά μάτια και γύρισαν με γυάλινα. Πέρασαν κοντά διακόσια χρόνια από τότε και τα λόγια του Μακρυγιάννη φαίνονται πάντα επίκαιρα. Συνεχίζουμε να εισάγουμε από την Ευρώπη κάλπικα δάνεια και η πνευματική ζωή ταλανίζεται από τους παραμορφωμένους, που πηγαίνουν στην Ευρώπη με δύο μάτια και γυρίζουν με τέσσερα, πηγαίνουν με φυσικά μάτια και γυρίζουν με διαθλαστικούς φακούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα του διαφωτισμού γεννήθηκε μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο, στο χώρο του παπισμού, γιατί γεννήθηκε κι εξελίχθηκε σε μία διαλεκτική σχέση με τον παπισμό και τις καταχρήσεις της εξουσίας του πάπα. Ο Βολταίρος μπροστά στην άβυσσο της αθεΐας και του μηδενισμού ανεφώνησε «έστω κι αν δεν υπήρχε θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν» για χάρη βέβαια του χύδην όχλου, για την κοινωνική ωφελιμότητα της θρησκείας, για την κατοχύρωση μιας κοινωνικής αξιολογικής κλίμακας. Εδώ βρίσκεται η αρχή της εποχής της νεωτερικότητας, η οποία διέπεται από το νόμο της σχετικότητας. Όλα είναι σχετικά και πουθενά δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια, δηλ. μία προσχηματική αθεΐα, που η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος είναι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Στην Ορθοδοξία όμως δεν είχαμε ούτε πάπα ούτε τις καταχρήσεις της εξουσίας του πάπα, για ποιό λόγο θα πρέπει να εισαγάγουμε τα κάλπικα δάνεια της ευρωπαϊκής κουλτούρας, τα δολερά διδάγματα των φιλοσόφων του λεγόμενου διαφωτισμού; Η Ορθοδοξία δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό αναλώσιμο, μια κοινωνική συμβατικότητα, μία κωδικοποίηση κάποιων ηθικών κανόνων. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα, μετοχή στις άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, θέωση. Ο νόμος της σχετικότητας δεν έχει καμμία θέση στην Αγιοπνευματική εμπειρία της εκκλησίας, έχει μόνο θέση στις αποστεγνωμένες ψυχές των θεολόγων της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Μητροπόλεως Δημητριάδος. Είναι οι παραμορφωμένοι, οι νεόπλουτοι της μάθησης, που έχουν την ίδια κάλπικη λάμψη όπως και οι νεόπλουτοι του χρήματος.
Απεμπόλησαν τη σοφία των Αγίων Πατέρων και δέχτηκαν το κάλπικο δάνειο της μεταπατερικής νεωτερικότητας.

Λωρίτου Ελένη

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011


Επίσκεψη του Πατριάρχη στο Άγιο Όρος
συνοδεία του «φίλου» του Πρωθυπουργού της Ελλάδος


Η άλλη άποψη για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο
και το Άγιο Όρος

Φυλλάδιο που ετοιμάστηκε να διανεμηθεί κατά την διαμαρτυρία στην Ουρανούπολη Αγ. Όρους



Το σύνδρομο της παθητικής αντιμετώπισης μιας δοσίλογης κυβέρνησης και του ΔΝΤ
επαναλαμβάνεται, χρόνια τώρα, και απέναντι σ’ ένα Πατριάρχη
που υπηρετεί τυφλά και ανάλγητα (δια του Οικουμενισμού) τα σχέδια της Πανθρησκείας,
δια της ισοπεδώσεως της Ορθόδοξης κληρονομιάς μας.
Η αντίδραση, που ήδη ξεκίνησε κατά του ΔΝΤ και των μίσθαρνων οργάνων του, πρέπει
να επεκταθεί και έναντι των Ιεραρχών εκείνων που, αντί να κηρύττουν την αυθεντική Αλήθεια,
την υπονομεύουν, καθιστάμενοι δεκανίκια της παγκοσμιοποίησης.

Η αδιαφορία, αλλά κυρίως η άγνοια του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, για το ρόλο ηγετικών στελεχών της Εκκλησίας, επιτρέπει σε αιρετίζοντες μεγαλόσχημους κληρικούς, να επισκέπτονται συχνότατα διάφορες περιοχές της Ελλάδας και αντί διαμαρτυρίας να απολαμβάνουν πανηγυρικές υποδοχές. Έτσι, κανένας δεν ξαφνιάζεται μαθαίνοντας ότι ο Πατριάρχης επισκέπτεται κάποια Μητρόπολη, ή τους μοναχούς του Αγίου Όρους, όπως συμβαίνει σήμερα (7/10/2011). Μάλιστα στην επίσκεψή του αυτή θα συνοδεύεται από τον εντολοδόχο της Τρόϊκας πρωθυπουργό της ταλαίπωρης Ελλάδος.
Όλοι, όμως, αυτοί θα ξαφνιάζονταν δυσάρεστα αν μάθαιναν ότι ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, έχει διατυπώσει αντι-εκκλησιαστικές θέσεις και ενέργειες και έχει κατηγορηθεί ως αιρετικός· θα δυσφορούσαν, αν ήσαν σε θέση να γνωρίζουν τις διαλυτικές επιπτώσεις της αίρεσης στην καθημερινή ζωή, όπως τις έχει εξακριβώσει η σοφία των Πατέρων μας· θα αγανακτούσαν, αν συνειδητοποιούσαν, πως, ενώ έχουν διατυπωθεί εις βάρος του Πατριάρχη τόσες και τέτοιες κατηγορίες, αυτός, αντί να προσπαθήσει να τις αποκρούσει και αποσείσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη») αδιαφορεί για τις κατηγορίες, τις επαναλαμβάνει και δια της εξουσίας που διαθέτει, επιβάλλει στους «κατωτέρους» του τις δικές του περί πίστεως ανορθογραφίες.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ
Τοῦ κ. Ἰωάννη Κορναράκη
Ὁμ. Καθηγητῆ Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

πληροφορία τοῦ πρώτου τεύχους τοῦ περιοδικοῦ ΨΥΧΗΣ ΔΡΟΜΟΙ (Ἰούνιος 2011, τεῦχος 1, σελ. 156 ἑξ.), ὅτι, «Ἡ τελευταία δεκαετία εἶδε νὰ ἀνατέλλει μιὰ καινούργια πρωτοβουλία στὸ στάδιο τῆς συνάντησης ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ Ψυχολογικῶν Ἐπιστημῶν», εἶναι ἐνδιαφέρουσα ἐκ πρώτης ὄψεως.
Συγκεκριμένα, ἡ ἐν λόγῳ πληροφορία δίνει τὴν ἐντύπωση ὅτι μὲ αὐτὴν τὴν συζυγία Ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ Ψυχολογικῶν ἐπιστημῶν, καλεῖται ἡ πρώτη –μὲ τὴν παρουσία της σὲ διεθνεῖς χώρους καὶ περιβάλλοντα ἐπιστημονικὰ– νὰ δώσει τὰ δικά της μηνύματα στοὺς σχετικοὺς ἀνθρώπινους προβληματισμούς, μέσῳ ἑνὸς μεγάλου πλήθους ἐκπροσώπων της, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκφράζουν –ὁ καθένας μὲ τὸν δικό του τρόπο– τὰ θεολογικὰ αὐτὰ μηνύματα καί, μάλιστα, ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς βιούμενης προσωπικῆς ὀρθόδοξης πίστη τους, ἀλλὰ καὶ ἀνάλογα, βεβαίως, καὶ μὲ τὴν θεολογική τους κατάρτιση.
Ὡστόσο, αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει κατανοητὸ εἶναι ὅτι, σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση, ἡ δυνατότητα προσφορᾶς θεολογικοῦ μηνύματος ἀπὸ ὀρθοδόξους ψυχοθεραπευτές, κινδυνεύει νὰ ἐμπλακεῖ στὸ πρόβλημα τοῦ κάθε ψυχοθεραπευτῆ νὰ χειρίζεται καὶ νὰ διαχειρίζεται ἐποικοδομητικὰ δύο ταυτότητες: τοῦ ὀρθόδοξου πιστοῦ (κληρικοῦ ἢ λαϊκοῦ) καὶ τοῦ ἐπαγγελματία ἐπιστήμονα.
Οἱ δυὸ αὐτὲς ταυτότητες, ὑφιστάμενες σὲ ἕνα ἄτομο, διακρίνονται ἐμφανῶς γιὰ τὶς οὐσιαστικὲς λειτουργικὲς καὶ ἄλλες διαφορές τους, ὅπως αὐτὲς γίνονται διακριτὲς ἀπὸ τοὺς διαφορετικοὺς κοινωνικούς τους ρόλους. Δὲν εἶναι, συνεπῶς, δυνατὸν νὰ ταυτίζονται λειτουργικῶς, ἀλλὰ καὶ νὰ ἰσοζυγίζονται ἀξιολογικῶς.
Πέραν, ὅμως, αὐτοῦ τοῦ γεγονότος –ὡς ἐνυπάρχοντος στὸ ἴδιο ἄτομο, στὸν ἴδιο φορέα–, οἱ δύο αὐτὲς ταυτότητες βρίσκονται ὑποχρεωτικῶς ὑπὸ τὴν κηδεμονία ἑνὸς ἀνθρώπινου ψυχισμοῦ. Βρίσκονται, δηλαδή, ὑπὸ τὴν κηδεμονίαν, ὄχι μόνον τοῦ συνειδητοῦ, ἀλλὰ –τὸ χειρότερο– καὶ ὑπὸ τὴν κηδεμονίαν τοῦ ἀσυνειδήτου ψυχισμοῦ. Ἰδιαίτερα ἐμπλέκονται, οὕτως ἢ ἄλλως, σὲ ὑποσυνείδητες ἐνδοψυχικὲς συναρτήσεις, οἱ ὁποῖες διαταράσσουν τὴν σχέση τοῦ φορέα τους μὲ τὴν ὀφειλομένη θεραπευτικὴ πρακτική!

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Οἰκουμενιστικὲς διαπλοκὲς «ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων

Φιλορθοδοξος Ενωσις «Κοσμας Φλαμιατος»
Εδρα: Βασ. Ηρακλειου 30, 546 24, Θεσσαλονικη, Τηλ. 697-2176314
E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr Ενημερωτικο Δελτιο 20/2011

Ἐν ὄψει ἀναγνωρίσεως τῆς Ὀγδόης καὶ τῆς Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν Συνόδων
Οἰκουμενιστικὲς διαπλοκὲς «ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων
Ὅταν οἱ ἐπίσκοποι ἀνοίγουν τὶς κερκόπορτες
Τὰ γεγονότα εἶναι γνωστὰ καὶ γιὰ τυφλοὺς ἀκόμα ψηλαφίσιμα. Οἱ ἡγετίσκοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ἐλαχίστων ἀντιδρώντων, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ:
—παραβαίνουν ἀσυστόλως Ἱεροὺς Κανόνες·
—ἀμνηστεύουν αἱρετικοὺς καὶ θέτουν τὸν ἑαυτό τους ὑπὸ τὴν προστασία τῶν αἱρετικῶν·
—ἔχουν ἐπίσημα ἀναγνωρίσει τὸ «βάπτισμα» αἱρετικῶν ὡς ἰσάξιο τοῦ ἑνὸς Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος·
—ἔχουν συνάψει συμφωνίες μαζί τους, μὲ τὶς ὁποῖες ὑποβαθμίζουν τὴν Μία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, μετατρέποντάς την σὲ συμπλήρωμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν·
—ἔχουν διατυπώσει αἱρετικὲς θέσεις τὶς ὁποῖες συνεχίζουν νὰ τὶς διακηρύττουν παρὰ τὴν ἀποδοκιμασία τῶν πιστῶν (ἢ –κατὰ περίσταση– τὶς ἀνακαλοῦν καὶ ἔπειτα τὶς ἐπαναφέρουν)·
—συμπροσεύχονται καὶ συναγελάζονται μὲ αἱρετικούς· τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ποὺ οἱ ἴδιοι πρὶν 20 χρόνια συνιστοῦσαν στὸ ποίμνιο αὐστηρῶς νὰ τοὺς ἀποφεύγει, κ.λπ.
Καὶ οἱ ἄλλοι συνεπίσκοποί τους, ποὺ δὲν συμφωνοῦν, μὲ ποιούς τρόπους καὶ ποιές προσωπικὲς θυσίες πολεμοῦν τὴν αἵρεση; Πότε ἐκτέθηκαν φανερὰ ἀπέναντι στοὺς ἀρχηγούς–πατριάρχες καὶ ἀρχιεπισκόπους; Πῶς ἀντιδροῦν, καθ’ ὃν χρόνον ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ –αὐτὴ ἡ κακοήθης «ἱεροπρεπῶς» μασκαρεμένη ἀπόφυση τοῦ Σιωνισμοῦ καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων– εἰσδύει εἰς «πάντα τὰ ἐντός μας», «εἰς νεφρούς, εἰς ἁρμούς, εἰς καρδίαν» τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία; Ἐφ’ ὅσον γνωρίζουν τὴν αἵρεση, ποιές προτεραιότητες θέτουν ἐν καιρῷ αἱρέσεως; Μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι στὰ κείμενά τους μᾶς ἔχουν ἀκριβῶς διδάξει, ποιὰ στάση πρέπει νὰ ἔχουμε ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς;