Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΕΝ ΕΘΕΣΠΙΣΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ




Δὲν ἐξυπηρετεῖ τὴν ἑνότητα ἐπιμονὴ
στὴ ΔΟΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ τοῦ Ἡμερολογίου



 Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μᾶς ἀπέστειλε τὸ κείμενο ποὺ δημοσιεύουμε, μὲ τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται —μὲ βάση τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας— ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθέσπισε κανένα Ἡμερολόγιο ὡς ὑποχρεωτικό, ἅγιο καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ ὅσους ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιό Ἡμερολόγιο.
Ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιέφερε κυρίως τὴν Ἐκκλησία, ἦταν τὸ Πασχάλιο (ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα νὰ μὴ συμπίπτει μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων) κι ὄχι ὁ καθορισμὸς ἑνὸς αἰώνιου, ἀλάνθαστου Ἡμερολογίου.
Ἡ ἀπόδειξη στὴν παραπάνω θέση δίδεται ἀπὸ τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ ἐφαρμόστηκε μετὰ τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Πράγματι, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος (ποὺ ἦταν ἡ ψυχὴ τῆς Α΄ Οἰκ. Συνόδου) χρησιμοποιοῦσε ΟΧΙ τὸ Ἡμερολόγιο ποὺ δῆθεν δέχθηκε ἡ Σύνοδος (δηλαδὴ τὸ ΙΟΥΛΙΑΝΟ), ἀλλὰ ἄλλο Ἡμερολόγιο, τὸ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ. Αὐτὸ χρησιμοποιοῦσε, μὲ βάση αὐτὸ καθόριζε τὴν Ἡμερομηνία ποὺ κάθε χρόνο θὰ ἑορταζόταν τὸ Πάσχα! Καὶ ὄχι μόνο κανεὶς δὲν διαμαρτυρήθηκε, ἀλλὰ ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀνέθεσε στὸν ἑκάστοτε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας νὰ καθορίζει αὐτὸς κάθε χρόνο τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα.
Ἔτσι, καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος (ποὺ ὡς γνωστὸν πρωτοστατεῖ στὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο) στὶς Ἑορταστικὲς Ὁμιλίες του, κάθε χρόνο ἐπὶ τριάντα χρόνια, χρησιμοποιεῖ κι αὐτὸς τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο. Ἀκόμα καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρότι ἔγινε στὴν Ἔφεσο, περιλαμβάνονται ἐπιστολὲς καὶ Διατάγματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα συμπεραίνει κανεὶς τὴν χρήση καὶ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολογίου, ὅπως: «Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς γραφείσης παρὰ τοῦ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας Κυρίλλου πρὸς Νεστόριον, μηνὶ Μεχὶρ ἰνδικτιῶνος ιγ» καὶ «Τοῦ ἁγιωτάτου Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας ὁμιλία λεχθεῖσα ἐν τοῖς τοῦ ἁγίου βαπτιστοῦ Ἰωάννου Φαρμουθὶ κη ἰνδ. α»,  : «Διάταγμα προτεθὲν παρὰ τῶν ἐπάρχων... Ἀνεγνώσθη ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν μοναζόντων ἐν τοῖς ἐρημικοῖς Φαρμουθὶ κγ ἰνδικτιῶνος α ἔτους Διοκλητιανοῦ ρξδ».
Ἀκόμη συναντοῦμε τὴ χρήση τοῦ Αἰγυπτιακοῦ Ἡμερολογίου στὸν ἅγ. Ἐπιφάνιο Κύπρου, τὸ Δαμασκηνὸ Ἰωάννη (πρεσβύτερο) στὸ ἔργο του «Περὶ τῶν ἁγίων Νηστειῶν», στὸ ὁποῖο περιλαμβάνει ἀποσπάσματα ἁγίων ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀδιακρίτως διαφορετικὰ Ἡμερολόγια.
Μιὰ τελευταία ἀναφορὰ θὰ κάνουμε στὸν ἅγ. Νικηφόρο (Πατριάρχη Κων/πόλεως ἐπὶ Εἰκονομαχίας), ὁ ὁποῖος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ χρησιμοποιήσει ἐπεξηγηματικὰ πῶς λέγεται ὁ μήνας ποὺ μὲ βάση τὸ δικό του Ἡμερολογίο ἀναφέρει, στὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο· γράφει: «Τῷ ιε΄ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας ἄρχεται ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τῷ δὲ ιθ΄ ἔπαθεν ἐν Ἱερουσαλὴμ ὑπὲρ ἡμῶν τὸ σωτήριον πάθος [πρὸ η΄ καλανδῶν Ἀπριλλίων, Φαμενὼθ κθ΄, ὅ ἐστι] Μαρτίῳ κε΄».
Ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχεια γιὰ αἰῶνες βρίσκουμε ἐν χρήσει στὴν Ἐκκλησία τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο (ὅπως καί τό Μακεδονικό), χωρὶς νὰ θεωρεῖ κανεὶς ὅτι ὅσοι χρησιμοποιοῦσαν ἄλλο Ἡμερολόγιο (καὶ μάλιστα οἱ Ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος), εἶναι παραβάτες Ἱερῶν Κανόνων, ὅπως ἀφελῶς καὶ ἐσφαλμένως διδάσκουν οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου.
Μὲ βάση αὐτὴν τὴν διαπίστωση ὁ π. Εὐθύμιος κάνει μιὰ ἔκκληση πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ πολεμοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μὲ τὸ Παλαιὸ εἴτε μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, νὰ συμπήξουν ἕνα ἑνιαῖο μέτωπο κατὰ αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, ἀφήνοντας πίσω τὶς ἀγκυλώσεις τοῦ παρελθόντος:
Βάση καὶ κριτήριο τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ὀρθὴ Πίστη καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση κι ὄχι τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο Ἡμερολόγιο.




Ἡμερολογιακὰ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ
ἂν ἐθεσπίσθη κατὰ τὴν Α΄ Οἰκ. Σύνοδο
τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο




Προτάσεις   π ρ ο σ ε γ γ ί σ ε ω ς   τῶν  σημερινῶν
Ἀντιοικουμενιστῶν  καὶ  Παλαιοημερολογιτῶν



Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ



Εἶναι γνωστόν ὅτι σέ ἕναν ἀγῶνα καί πόλεμο ὁ ἐχθρός ὠφελεῖται τά μέγιστα μέχρι τοῦ σημείου νά νικήση, ὅταν ὑπάρχει διάσπασις τῶν ἀγωνιστῶν καί σύγχυσις ὡς πρός τόν τρόπο καί τήν τακτική τοῦ πολέμου καί τόν ἐπιδιωκόμενο σκοπό. Αὐτό ὡς γεγονός στήν ἱστορία μας ὑπάρχει διάχυτο, εἰς τρόπον ὥστε νά ἀποτελῆ κύριο στόχο τῶν ἐχθρῶν μας ἡ διάσπασίς μας, πρίν καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ἀγῶνος. Ἕνα χαρακτηριστικό γεγονός εἶναι καί αὐτό τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Ὅσο διάστημα εἴμεθα ἑνωμένοι ὁ στρατός ἐνικοῦσε καί ἐσημείωνε λαμπρές καί θαυμάσιες ἐπιτυχίες. Ὅταν ἐπῆλθε ἡ διάσπασις καί χωριστήκαμε σέ βενιζελικούς καί βασιλικούς, τότε συνέβη ἡ τραγωδία τῆς ἧττας καί διασπάσεως τοῦ μετώπου, μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα γιά τόν μικρασιατικό λαό.

      Τό ἴδιο ἀσφαλῶς συμβαίνει καί στούς ἀγῶνες τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως. Ἐδῶ, ἄν δέν ὑπάρχουν ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι θά ἡγηθοῦν τοῦ ἀγῶνος, ὁ διάβολος κατορθώνει ἐκμεταλλευόμενος τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, νά ἀποπροσανατολίση τούς Ὀρθοδόξους ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς αἱρέσεως.

         Ἕνα τέτοιο εὔγλωττο παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ διάσπασις τῶν σημερινῶν Παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐξεκίνησαν τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, κατήντησαν μέ τά σχίσματα καί τίς παρατάξεις νά ἀλληλοπολεμοῦνται, σέ σημεῖο νά διεκδικῆ ἡ κάθε παράταξις διά τόν ἑαυτόν της τόν τίτλο τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἄλλους νά τούς θεωρεῖ σχισματικούς καί αἱρετικούς.

        Mέ τόν σκοπό λοιπόν τῆς προσεγγίσεως τῶν Ὀρθοδόξων καί τῆς ἑνοποιήσεως τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θά ἀναφερθῶ εἰς τό πῶς ἀντιμετώπισαν τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου οἱ μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας,
διά τό ἄν αὐτό καθορίσθηκε ὡς ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο κατά τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, ἄν τό ἡμερολόγιο ἀποτελοῦσε θέμα πίστεως καί σημεῖο ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, ὅπως αὐτοί ἰσχυρίζονται καί βεβαίως, ἄν σήμερα θά πρέπει νά δοθῆ στό ἡμερολόγιο ἡ ἱερότητα πού τοῦ προσδίδουν οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἡ συσχέτισί του μέ τά θέματα τῆς πίστεως καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ ὡς πρός τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως.
         Γιά νά κατανοήσωμε τή θέσι πού ἔδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στό ἡμερολόγιο καί δή τό Ἰουλιανό, θά ἀναφερθοῦμε στούς μετά τήν Σύνοδο αὐτή μεγάλους φωστῆρας καί Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ στάσις αὐτῶν ἔναντι τοῦ ἡμερολογίου προφανῶς θά μᾶς διαφωτίση αὐτή τήν ὑπόθεσι, δεδομένου ὅτι δέν διεσώθησαν τά πρακτικά τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
         Ὁ Μ. Ἀθανάσιος κατ’ ἀρχάς, ὁ ὁποῖος ἦτο παρών εἰς τήν Σύνοδο χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά, τό τοπικό ἡμερολόγιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας, δηλαδή τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Θά ἀναφέρωμε κάποια χαρακτηριστικά κείμενα πρός πίστωσιν, καθώς καί τά προβλήματα πού δημιουργεῖ αὐτό τό ἡμερολόγιο ἐν σχέσει πρός τό Ἰουλιανό.
 Eἰς τήν ἐπιστολή του περί τῶν ἐν Ἀριμίνῳ καί Σελευκείᾳ Συνόδων, τοποθετώντας τά γεγονότα τῆς Συνόδου τῆς Σελευκείας χρονικῶς ἀναφέρει τρία ἡμερολόγια, τήν δέ ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῆς Συνόδου τήν καταγράφει μέ τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο: «Τά δέ ἐν Σελευκείᾳ τῇ Τραλείᾳ γενόμενα ταῦτά ἐστι. Μήν μέν ἦν ὁ κατά Ῥωμαίους καλούμενος Σεπτέμβριος, κατά δέ τούς Αἰγυπτίους Θώθ καί κατά Μακεδόνας Γορπιαῖος καί ἡμέρα ις΄ τοῦ μηνός κατ’ Αἰγυπτίους, εἰς ἥν συνέδραμον πάντες οἱ κληθέντες συνελθεῖν∙ ἦσαν δέ κἀκεῖ που ρξ΄» (ΕΠΕ 10,176).
  Εἰς τήν 39η (ΛΘ΄) ἑορταστική ἐπιστολή ἀναφερόμενος στόν προσδιορισμό τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα λέγει τά ἑξῆς: «Ἐν τούτῳ γάρ τῷ τύπῳ νῦν ἑορτάσωμεν καθώς πρέπει, Μή ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδέ ἐν ζύμῃ κακίας καί πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καί ἀληθείας, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας τεσσαρακοστῆς ἀπό εἰκοστῆς καί πέμπτης τοῦ Μεχίρ, τῆς δέ ἁγίας ἑβδομάδος τῆς πρός τό ἅγιον Πάσχα ἀπό τῆς τελευταίας τοῦ Φαμενώθ, περαίνοντες δέ τήν ἁγίαν νηστείαν τῇ πέμπτῃ τοῦ Φαρμοῦθι, κατά τό εἰρημένον ὑπό τοῦ μακαρίου εὐαγγελιστοῦ Μάρκου... εἶτα ἑορτάσωμεν καί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (ΕΠΕ 10,348).
     Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λοιπόν, ὅταν ἀπευθύνεται στούς μοναχούς καί λαϊκούς τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας χρησιμοποιεῖ πολλά χρόνια μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο. Ἄν βεβαίως ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶχε θεσπίσει τό Ἰουλιανό, ἄν τό Ἰουλιανό ἦτο τό εὐλογημένο (σύμφωνα μέ τά πιστεύω τῶν Παλαιοημερολογιτῶν), ἄν βάσει αὐτοῦ εἶχε θεσπίσει τό Πασχάλιο, ἄν τέλος πάντων αὐτό ἦτο θέμα πίστεως, Παραδόσεως καί σωτηρίας, ἀσφαλῶς δέν θά τό ἔπραττε αὐτό ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας, δεδομένου καί τοῦ ὅτι εἶχε προσωπική ἐμπειρία τῶν γενομένων ἐν τῇ Συνόδῳ. Ἀπεναντίας νομίζω ὅτι ἡ στάσις αὐτή τοῦ ἁγίου δεικνύει ἐναργέστατα ὅτι τίποτε ἀπό αὐτά πού ἰσχυρίζονται σήμερα οἱ Παλαιοημερολογίτες δέν εἰπώθηκε στήν Σύνοδο, ἀλλά ἁπλῶς καί μόνον θεσπίσθηκε ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα μέ βάσι τά τέσσερα σταθερά σημεῖα, ἐκ τῶν ὁποίων σημαντικώτερα εἶναι τά δύο, δηλαδή τό Πάσχα νά ἑορτάζεται πάντοτε κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί πάντοτε μετά τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Αὐτά τά δύο σημεῖα προσδιορίζουν καί τά ἄλλα δύο τήν Πανσέληνο δηλαδή καί τήν ἰσημερία.
      Ἡ χρησιμοποίησις ἀπό τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Αἰγύπτιοι συνέχισαν καί μετά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο νά χρησιμοποιοῦν τό ἰδικό τους ἡμερολόγιο, χωρίς νά δίδουν σημασία στό ἡμερολόγιο μέ τό ὁποῖο θά μετροῦν τόν χρόνο καί χωρίς προφανῶς νά ἔχουν περιορισμό καί μάλιστα ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ ἅγιος ἐδίδασκε τούς πιστούς νά ἀκολουθοῦν καί νά ἀποδέχωνται τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας ὡς ἀσφαλῆ ὁδό σωτηρίας.
Σέ ἐπιστολή του πρός τόν φιλόσοφο Μάξιμο ἀκροτελεύτεια γράφει τά ἑξῆς: «Κρατείτω γὰρ τὰ ἐν Νικαίᾳ παρὰ τῶν Πατέρων ὁμολογηθέντα· ὀρθὰ γάρ ἐστι καὶ ἱκανὰ πᾶσαν ἀσεβεστάτην αἵρεσιν ἀνατρέψαι, καὶ μάλιστα τὴν Ἀρειανήν, τὴν εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ δυσφημοῦσαν, καὶ ἐξ ἀνάγκης εἰς τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ ἅγιον δυσσεβοῦσαν. Προσαγόρευε πάντας τοὺς ὀρθῶς φρονοῦντας. Προσαγορεύουσί σε πάντες οἱ σὺν ἡμῖν» (ΒΕΠΕΣ 33, 168).
Ἐδῶ λοιπόν ὁ ἅγιος παρουσιάζεται, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀνακόλουθος, ὡς ἄλλα νά διδάσκη καί ἄλλα νά πράττη. Ἐδίδασκε νά τηροῦμε ἀπαρασάλευτα τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, καί ὁ ἴδιος δέν ἐτηροῦσε τίς περί ἡμερολογίου ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς.
         Γιά νά κατανοήσωμε κάπως τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου ἐν σχέσει πρός τό ἑορτολόγιο, ἀλλά καί τίς μεταξύ τῶν ἡμερολογίων διαφορές, θά ἀναφέρομε κάποια στοιχεῖα τά ὁποῖα τά δανειζόμεθα ἀπό τό «Πασχάλιο χρονικό», τό ὁποῖο εἶναι ἱστορικό χρονογραφικό σύγγραμμα τοῦ Ζ’ αἰῶνος, ἀγνώστου συγγραφέως. Στό τέλος λοιπόν αὐτοῦ τοῦ συγγράμματος, ὁ συγγραφεύς μᾶς δίδει κάποια στοιχεῖα σχετικά μέ τίς διαφορές τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου καί τοῦ Ἰουλιανοῦ. Ἀναφέρει λοιπόν τά ἑξῆς:
     «Ἀπόδειξις τίνος χάριν ζητοῦντες τοῦ παρά Ἀλεξανδρεῦσι μηνός τήν ποστέαν ἡμέραν∙ εὑρεῖν τρεῖς ἡμέρας πρό τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός.          Ἐπειδή ἀναγκαῖόν ἐστι γνῶναι, ἤτοι γινώσκειν τίνος ἕνεκεν ζητούντων ἡμῶν εὑρεῖν ποστέαν ἔχει ὁ παρά Ἀλεξανδρεῦσι μήν, τρεῖς ἡμέρας λαμβάνομεν πρό τῆς ἀρχῆς τοῦ Σεπτεμβρίου∙ ἰστέον ἡμῶν τῶν Ρωμαίων τήν ἀρχήν τῶν μηνῶν ἀπό τοῦ Ἰανουαρίου μηνός ψηφηζόντων, τῶν δέ Ἀλεξανδρέων ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ λεγομένου Θώθ, παρ’ αὐτῶν∙ συνάγονται τέως τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου τρεῖς ἡμέραι περισσαί πρό τῆς ἀρχῆς τοῦ Σεπτεμβρίου, ἑκάστου μηνός ἀπό λ΄ ἡμερῶν ψηφιζομένου, καθάπερ οἱ Ἀλεξανδρεῖς τούς μῆνας ψηφίζειν εἰώθασι. Συναγομένου γάρ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀπό τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, μέχρι τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου, τουτέστι, τῶν ὀκτώ μηνῶν ἀπό λ΄ ἡμερῶν, ὥς εἴρηται, καθώς οἱ Ἀλεξανδρεῖς ἀποτελοῦσι τούς μῆνας, μένουσιν ἡμέραι τρεῖς∙ καί εὑρίσκονται αἱ αὐταί τρεῖς ἡμέραι τοῦ ἐνάτου μηνός παρά Ρωμαίοις, τουτέστι τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ παρ’ Ἀλεξανδρεῦσι πρώτου. Ὅταν οὖν ἔχωμεν ἡμεῖς κθ’ τοῦ Αὐγούστου, οἱ Ἀλεξανδρεῖς πρῶτον ἔχουσι τοῦ  Θώθ, τουτέστι τοῦ Σεπτεμβρίου. Ὅταν δέ ἡμεῖς πρῶτον ἔχωμεν τοῦ Σεπτεμβρίου, οἱ Ἀλεξανδρεῖς, τετάρτην ἔχουσιν τοῦ αὐτοῦ μηνός. Πρός τό οὖν γινώσκεσθε τόν κατ’ Ἀλεξανδρεῦσι μῆνα τόν  Θώθ, ἤτοιγε καί τούς ἑξῆς, καί πόστην ἔχοι παρ’ αὐτοῖς ὁ μήν, ἀνάγκη τάς τρεῖς ταύτας τάς περισσευούσας προστιθέναι, καί εἶθ’ οὕτως ἄρχεσθαι ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου, καί ψηφίζειν ἕως τοῦ Αὐγούστου πληρουμένου τοῦ ὀνομαζομένου παρ’ αὐτοῖς Μεσωρί. Πληρουμένου οὖν τοῦ αὐτοῦ Αὐγούστου, εὑρίσκονται οἱ Ἀλεξανδρεῖς η΄ ἡμέρας ἔχοντες περισσάς. Τῶν γάρ γ’ προστιθεμένων πρό τοῦ Σεπτεμβρίου οὕτως ἑκάστου μηνός τῶν ἀπό λα’ ἡμερῶν, τήν περισσήν μίαν ἡμέραν προστίθεμεν ταῖς τρισί ταύταις, τουτέστιν, Ὀκτωβρίου μίαν, Δεκεμβρίου μίαν, Ἰανουαρίου μίαν, ὡς γίνεσθαι τῷ ἀριθμῷ ς’∙ ὑπεξαιρουμένων δέ δύο ὑπέρ τοῦ Φεβρουαρίου μηνός, μένουσι τέσσαρες. Προδήλως δέ δεῖ προσθεῖναι τοῦ Μαρτίου καί τοῦ Μαΐου, καί τοῦ Ἰουλίου, καί τοῦ Αὐγούστου, τῶν τεσσάρων, ἀνά μίαν ἡμέραν. Οὗτοι γάρ πάντες ἀπό λα’ ἡμέρας ἔχουσι. Προστιθεμένων δέ τῶν τεσσάρων, γίνονται η’ πληρουμένου τοῦ Αὐγούστου. Οἱ δέ Ἀλεξανδρεῖς ἐκ τῶν η’ ἀφαιροῦντες τάς ε’ ἡμέρας, καί ἐπιτελοῦντες ἕνα μῆνα τόν λεγόμενον παρ’ αὐτοῖς πενθήμερον, καταλιμπάνουσι τρεῖς ἡμέρας, ἅς πάλιν τοῦ Σεπτεμβρίου ἀρχομένου δέον πάλιν προστίθεσθαι διά τό εὑρίσκεσθαι τόν κατ’ Ἀλεξανδρεῖς Θώθ μῆνα τόν μετά τήν πενθήμερον ἀρξάμενον τρίτην ἡμέραν ἤδη τε πληρώματα ἔχοντα. Οὕτω δεῖ πάλιν ψηφίζειν τούς μῆνας, καί ἑκάστου μηνός τήν μίαν ἡμέραν τήν περιττήν προστιθέναι τοῖς τρισί. Ὅτε δέ δίσεξτόν ἐστιν ἐν τῷ πρό τοῦ δισέξτου ἐνιαυτῷ, τουτέστιν, ὅτε πληρωθῶσι οἱ Ἀλεξανδρεῖς ἐκείνῳ τῷ ἐνιαυτῷ, καί μόνῳ, μετά τόν Αὔγουστον τόν λεγόμενον παρ’ αὐτοῖς Μεσωρί, ἀντί τοῦ πενθημέρου μηνός, ἑξήμερον ἀποτελοῦσιν. Ἀφαιροῦντες δέ αὐτῶν τάς ς’ ἡμέρας ἐκ τῶν η’ τῶν περισσῶν ἡμερῶν εὑρίσκονται περισσαί β’ ἡμέραι ὑπολιμπανόμεναι, καί διά τοῦτο τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, καί μόνῳ τῷ τοῦ δισέξτου δύο ἡμέραι προστίθενται πρό τοῦ Σεπτεμβρίου, καί ὑπέρ τοῦ Φευρουαρίου οὐκ ἀφαιροῦνται (ἀφαιροῦντες) δύο, ἀλλά μίαν διά τό τούς Ρωμαίους ἐν τῷ δισέξτῳ κθ΄ ἡμέρας ποιεῖν Φεβρουάριον» (P.G. 92, 1125 C).
         Mέ βάσι αὐτά τά στοιχεῖα συμπεραίνομε ὅτι οἱ διαφορές μεταξύ τοῦ Αἰγυπτιακοῦ καί Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἦταν μεγάλες, σέ σημεῖο πού νά πρέπει νά γίνωνται ὑπολογισμοί γιά νά προσδιορίσωμε τήν ἀντιστοιχία τῶν δύο ἡμερολογίων σέ μία καί τήν αὐτή ἡμέρα. Oἱ κυριώτερες διαφορές ἦταν ὅτι οἱ μῆνες τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου ἀποτελοῦντο ἀπό τριάντα (30) ἡμέρες ἕκαστος, ὁ πρῶτος μήνας τοῦ ἔτους ἦτο ὁ  Θώθ, πού ἀντιστοιχοῦσε περίπου πρός τόν Σεπτέμβριο, καί ὅτι ὑπῆρχε ἕνας ἐπί πλέον πενθήμερος ἤ ἑξαήμερος μῆνας ὁ ὁποῖος συνεπλήρωνε τίς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων μηνῶν.
         Ἀπό αὐτά τά στοιχεῖα ἐπίσης κατανοοῦμε ὅτι ὑπῆρχαν ἀσφαλῶς τότε διαφορές στό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας καί δή στόν ταυτόχρονο συνεορτασμό τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Δέν ἦτο δηλαδή δυνατόν κάθε χρόνο ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Αἰγύπτου νά προσάρμοζε τό ἑορτολόγιό της, ὥστε οἱ ἀκίνητες ἑορτές νά συμπίπτουν μέ τίς ἀντίστοιχες τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, διότι τότε τό ἡμερολόγιο αὐτό κατ’ οὐσίαν θά ἦτο ἐκκλησιαστικῶς ἄχρηστο καί πρακτικῶς δύσχρηστο, ἐφ’ ὅσον ὁ προσδιορισμός τῶν ἑορτῶν θά ἐγίνετο μέ ἄλλο ἡμερολόγιο. Δέν ἦτο ἐπίσης δυνατόν ἡ πρώτη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ἡ ὁποία μέ τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο ἦτο ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου μέ τό Αἰγυπτιακό νά ἦτο ἡ τετάρτη τοῦ Θώθ ἤ ἄλλοτε ἡ τρίτη τοῦ μηνός αὐτοῦ (ὅταν τό ἔτος ἦτο δίσεκτο) δηλαδή ἡ ἔναρξις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους νά μήν συνέπιπτε μέ τήν ἔναρξι τοῦ πρώτου μηνός τοῦ ἔτους.
         Πρέπει νά ἀναφερθῆ παρεπιπτόντως ὅτι, μέ βάσι αὐτά τά στοιχεῖα, κατ’ οὐσίαν δέν ἔχομε ἄλλο ἡμερολόγιο, ὅταν διορθώσομε μόνο τό λάθος του ὡς πρός τόν προσδιορισμό τῆς ἰσημερίας καί δέν ἀλλάξομε τίποτε ἀπό τήν ἐσωτερική διάρθρωσί του (π.χ. διάρκεια ἑκάστου μηνός, ἀρχή τοῦ ἔτους κλπ), ἀλλά ὅταν στό ἡμερολόγιο προσδιορίζεται ὁ χρόνος μέ ἄλλο τρόπο (π.χ. μέ τήν κίνησι τῆς σελήνης στό Ἑβραϊκό ἡμερολόγιο) ἤ ὅταν ὑπάρχει ἄλλη ἐσωτερική διάρθρωσι ὡς πρός τόν ἐπί μέρους χωρισμό τοῦ χρόνου ἑκάστου ἔτους (π.χ. Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο).
         Ἀφήνοντας τόν ἅγ. Ἀθανάσιο καί ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν μας τίς διαφορές ὡς πρός τήν ἐσωτερική κατάτμησι τοῦ χρόνου μεταξύ τοῦ Ἰουλιανοῦ καί τοῦ Αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου, θά ἀναφερθοῦμε στόν ἐξ ἴσου μεγάλο Ἀλεξανδρινό Πατέρα καί ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας τόν ἅγιο Κύριλλο. Ὁ ἅγιος Κύριλλος ἐποίμανε τήν Ἐκκλησίας τῆς Αἰγύπτου ἑκατό περίπου χρόνια μετά τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί φυσικά ἔζησε μετά τόν ἅγ. Ἀθανάσιο.
         Ἀπό τά συγγράμματα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου διαπιστώνομε ὅτι ὄχι μόνο ἀκολουθοῦσε τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο, ἀλλά ἐπί πλέον μέ βάσι αὐτό τό ἡμερολόγιο ἐπροσδιόριζε καί τίς κινητές ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας καί δή τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα. Ὅπως ἔχομε ἀναφέρει καί ἄλλοτε, οἱ κινητές ἑορτές προσαρμόζονται ἐξ ἴσου σέ ὅλα τά ἡμερολόγια, διότι ὁ ὑπολογισμός τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα γίνεται μέ βάσι τούς τέσσερις προσδιορισμούς, οἱ ὁποῖοι ἐνομοθετήθηκαν κατά τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ ἑκάστοτε λοιπόν Πατριάρχης τῆς Ἀλεξανδρείας ἦτο ἐπιφορτισμένος νά ἀναγγέλλη ἐκ τῶν προτέρων τήν ἡμερομηνία τοῦ ἑπομένου Πάσχα, ὥστε νά προσαρμόζωνται μέ βάσι αὐτή, ὅλες οἱ ὑπόλοιπες κινητές ἑορτές, ἡ ἔναρξις τοῦ Τριωδίου, τῆς νηστείας, ἡ Πεντηκοστή κλπ.
         Κατά τήν διάρκεια λοιπόν τῆς Πατριαρχείας του, ὁ ἅγ. Κύριλλος ἀνακοίνωσε τριάντα (30) φορές τήν ἡμερομηνία τοῦ ἑπομένου Πάσχα στίς λεγόμενες ἑορταστικές ὁμιλίες του. Τό θαυμαστό δέ εἶναι ὅτι ὅλες οἱ ἡμερομηνίες τοῦ Πάσχα δίδονται μέ τό Αἰγυπτιακό ἡμερολόγιο, χωρίς κἄν νά ἀναφέρεται ἡ ἀντίστοιχη ἡμερομηνία τοῦ Ἰουλιανοῦ.
Ἄν ὅμως, ὅπως ἰσχυρίζοντο οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἡ πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδος ἐθέσπισε τό Πάσχα μέ βάσι τόν Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, ἄν μέ βάσι αὐτό κατήρτησε τούς Πασχαλίους πίνακες, καί ἄν, τέλος πάντων, αὐτό ἦτο τό εὐλογημένο ἡμερολόγιο (σύμφωνα μέ τή γνωστή ρήσι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν), παρουσιάζεται ἐδῶ ὁ ἅγ. Κύριλλος νά παρανομῆ καί μάλιστα σέ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Προφανῶς ὅμως τίποτε ἀπό αὐτά πού ἰσχυρίζονται οἱ Παλαιοημερολογίτες δέν ἐθεσπίσθηκε στή Σύνοδο τῆς Νικαίας καί δι’ αὐτό οἱ Πατέρες ἀκολουθοῦσαν τό τοπικό ἡμερολόγιό των καί μέ βάσι αὐτό προσδιόριζαν καί τίς κινητές ἑορτές.
  Θά ἀναφέρωμε ἐν συνεχείᾳ κάποια σποραδικά ἀποσπάσματα ἀπό τίς ἑορταστικές ὁμιλίες τοῦ ἁγ. Κυρίλλου, πρός πίστωσιν τῶν λεγομένων καί διά νά κατανοήσωμε τήν περί ἡμερολογίων ἀντίληψι τῶν Ἁγίων. Κατά τήν πρώτη ἑορταστική ὁμιλία, ἀκροτελεύτεια ὁ ἅγιος ἀνακοινώνει τήν ἡμερομηνία τοῦ ἐρχομένου Πάσχα ὡς ἑξῆς: «Οὕτω γάρ, οὕτω καθαράν τῷ Δεσπότῃ τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό πεντεκαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς ἑβδομάδος δέ τοῦ σωτηριώδους Πάθους ἀπό εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες δέ τάς νηστείας τῇ πέμπτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός, κατά τό ἔθος, ἑορτάζοντες δέ τῇ ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἕκτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός Φαμενώθ∙ συνάπτοντες ἑξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς.  Οὕτως γάρ μετά τῶν ἁγίων τήν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 425D).
    Στή δεύτερη ἑορταστική ὁμιλία ὁ ἅγιος κάνει τήν ἀνακοίνωσι τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα καί ἀναφέρει τά ἑξῆς:  «Οὕτω γὰρ καὶ τὴν ἀληθεστέραν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ ἔθος· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, κατὰ τὴν τοῦ νόμου διαγόρευσιν, τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπισυνάπτοντες» (P.G. 77, 449C).
         Στήν ἑνάτη  ἑορταστική ὁμιλία ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Τότε γάρ καθαρῶς νηστεύσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός, καταπαύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τό εὐαγγελικόν διαλαλεῖ κήρυγμα∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ  Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός, συνάπτοντεςκαί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 605Β).
      Στήν εἰκοστή ἑορταστική ὁμιλία ἡ ἀνακοίνωσις τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα γίνεται ὡς ἑξῆς: «Οὕτω γάρ, οὕτω νηστεύσωμεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς ἀποστολικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ὀγδόῃ τῷ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός∙ συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 849Β). 
Στήν τριακοστή δέ καί τελευταία ἀνακοίνωσι τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα ὁ ἅγιος ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Οὕτω γὰρ πολιτευσάμενοι, τὴν ἁγίαν καὶ πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σεπτοῦ καὶ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἑνδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἵνα καὶ τὸν καιρὸν τῆς ἀναστάσεως, καθάπερ εἰκόνα τινὰ τῆς τῶν ἁγίων ἐν οὐρανοῖς ἀναπαύλης λογιζόμενοι, τῆς αὐτῶν ἀξιωθῶμεν κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ δόξα τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 981Β).
 Κατά παρόμοιο τρόπο ὁ ἅγ. Κύριλλος προσδιορίζει καί τίς ἄλλες ἡμερομηνίες τοῦ Πάσχα κατά τήν διάρκεια τῆς Πατριαρχείας του, χωρίς κάποια ἀναφορά ἤ νήξι στό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο. (Τά ἀνάλογα χωρία παρατίθενται στὸ τέλος).
 Ἀπό τά στοιχεῖα τά ὁποῖα καταθέτει ὁ ἅγιος, περί ἐνάρξεως τῆς νηστείας, μεγάλης ἑβδομάδος καί Πεντηκοστῆς, γίνεται φανερό ὅτι δέν ὑπῆρχαν τότε οἱ Πασχάλιοι πίνακες, οἱ ὁποῖοι μέ βάσι τήν ἑκάστοτε ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα ἐπροσδιόριζαν ὅλες τίς ἡμερομηνίες τῶν κινητῶν ἑορτῶν, διότι ἄν ὑπῆρχαν θά ἦτο περιττή ἡ ἀναφορά τοῦ ἁγίου καί θά ἦτο ἀρκετή μόνο ἡ ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Προφανῶς δέ, δέν ὑπῆρχαν οἱ Πασχάλιοι πίνακες καί στό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, διότι ἄν ὑπῆρχαν δέν θά ἐμπόδιζε τίποτε τούς Αἰγυπτίους νά τούς μεταφέρουν καί στό ἰδικό τους ἡμερολόγιο. Στό Αἰγυπτιακό μάλιστα ἡμερολόγιο ἦτο πολύ εὐκολώτερο νά καταρτισθοῦν ἤ νά προσαρμοσθοῦν οἱ Πασχάλιοι πίνακες, διότι ἐδῶ, ὅπως ἀναφέραμε, ἔχομε σταθερή διάρκεια ἑκάστου μηνός (30 ἡμέρες) καί τό κυριώτερο λείπει ἡ πρόσθετη ἡμέρα τοῦ δισέκτου ἔτους, ἡ ὁποία προστίθεται στό τέλος τοῦ Φεβρουαρίου, στόν μήνα αὐτόν ὁ ὁποῖος πάντοτε εὑρίσκεται ἐντός τῶν κινητῶν ἑορτῶν. Ὅταν δηλαδή ἔχομε δίσεκτο ἔτος, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ὑπολογίζωμε στούς Πασχάλιους πίνακες τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου τήν μία αὐτή πρόσθετη ἡμέρα διά νά ὑπολογίζωμε ἀκριβῶς τίς πρό τῆς 28ης Φεβρουαρίου κινητές ἑορτές.
Ἀπό τά στοιχεῖα αὐτά πού καταθέσαμε γίνεται φανερό ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν εἶχαν δογματοποιήσει, οὔτε ἱεροποιήσει κάποιο ἡμερολόγιο, ἀλλά χρησιμοποιοῦσαν ἀδιακρίτως τά κατά τόπους ἡμερολόγιά των καί εἰς αὐτά προσήρμοζαν τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἴδιο βλέπομε νά πράττη καί ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σύγχρονος τοῦ ἁγ. Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ πότε τό Ἰουλιανό καί πότε τό Μακεδονικό ἡμερολόγιο.
Πολύ περισσότερο δέν διενοήθησαν οἱ Πατέρες νά θέσουν τό ἡμερολόγιο ὡς προϋπόθεσι σωτηρίας ἤ νά διδάξουν ὅτι ἐάν δέν ἀκολουθήσης τό Ἰουλιανό ἡμερολόγιο δέν σώζεσαι, ὅπως ἐν πολλοῖς ἔκαναν καί κάνουν οἱ Παλαιοημερολογίτες. Τό νά θέσουν ὡς ἐκ τούτου κάποιοι τήν τήρησι τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ὡς θέμα σωτηρίας  πρόκειται προφανῶς γιά πλάνη καί αἵρεσι.

πειτα ἀπό αὐτήν τήν ἱστορική ἀναφορά θά καταθέσωμε κάποιες σκέψεις σχετικά μέ τήν προσέγγισι τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ κατάστασις ἡ ὁποία ὑπάρχει στό Παλαιό Ἡμερολόγιο μέ τή σημερινή μορφή καί ἐξέλιξί της εἶναι πρωτοφανής στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία. Τό χειρότερο ὅμως ὅλων εἶναι ὅτι οἱ Παλαιοημερολογίτες ἔχουν πέσει, σύν τοῖς ἄλλοις, στήν παγίδα τοῦ μινιμαλισμοῦ καί ἤ δέν κατανοοῦν τό βάθος τοῦ ἐκτροχιασμοῦ των ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ἤ θεωροῦν ὡς ὑπαιτίους αὐτῆς τῆς καταστάσεως τούς Οἰκουμενιστές.
 Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ ἀντιοικουμενιστές τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἔχουν ἀλλάξει ριζικά τήν Θεολογία καί Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως στάσι καί πορεία τῶν Ὀρθοδόξων, σέ σημεῖο νά ὁριοθετοῦν τήν Ἐκκλησία ἐν καιρῷ αἱρέσεως μεταξύ τῶν αἱρετικῶν, μέ βάσι τήν αἱρετική θεωρία τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καί τή βασική Θεολογία τῶν Οἰκουμενιστῶν. Πέραν τούτου μεταξύ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καί τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν ὑπάρχει μία καχυποψία καί ὑποτίμησις καί μία προσπάθεια στηρίξεως τῶν θέσεων ἑκάστης πλευρᾶς, εἰς βάρος τῆς ἄλλης. Δηλαδή στηρίζομε τίς θέσεις μας τονίζοντας τά λάθη τῶν ἄλλων.
Ὡς ἐκ τούτου τό σταθερό καί ὀρθόδοξο ἔδαφος εἰς τό ὁποῖο θά ἠδύναντο νά ταυτισθοῦν καί νά συμφωνήσουν οἱ δύο πλευρές νομίζω ὅτι εἶναι τό ἑξῆς. Ἐκ μέρους τῶν Παλαιοημερολογιτῶν νά ἀποδεχθοῦν τήν πλήρη ἀποδογματοποίησι τοῦ Ἡμερολογίου καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τίς Συνόδους, οἱ ὁποῖες ἦταν ἡ αἰτία τῆς δημιουργίας καί διαιωνίσεως τῶν σχισμάτων. Αὐτό σημαίνει ὅτι θά πρέπει νά ἔχουν πλήρη ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ οἱονδήποτε νεοημερολογίτη εἶναι ἀποτειχισμένος ἀπό τούς Οἰκουμενιστές Ἐπισκόπους, χωρίς δηλαδή αὐτός νά ἀκολουθήση τό Π. Ἡμερολόγιο. Οἱ Ἀντιοικουμενιστές δέ Νεοημερολογίτες θά πρέπει νά ἀποτειχισθοῦν, σύμφωνα μέ τήν ἁγ. Γραφή, τούς ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν ἁγ. Πατέρων ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους καί νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδό τῆς διωκομένης Ὀρθοδόξου πίστεως.
Εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι ἡ ἱερωσύνη ἀναγνωρίζεται ὡς ἔγκυρη λόγῳ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα, δέν λειτουργεῖ δέ κανονική Σύνοδος, ὅπως τόν καιρό τῆς εἰρήνης, ἀλλά διά τά τρέχοντα (ποιμαντικά) καί ἀναγκαῖα ζητήματα λαμβάνονται προσωρινές ἀποφάσεις ἀπό τίς συνάξεις τῶν ἀποτειχισμένων καί δεδιωγμένων Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖες ἰσχύουν σύμφωνα μέ τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, ἕως καιροῦ Ὀρθοδόξου Συνόδου ἤ σύμφωνα μέ ἄλλη ἔκφρασι τοῦ ὁσίου, ἕως ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή ἕως ὅτου καταδικασθῆ συνοδικῶς ἡ αἵρεσις καί ἀποκατασταθῆ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις.
Συνεπῶς καταλαβαίνει κανείς ὅτι γιά νά ἐπιτευχθῆ αὐτή ἡ ἑνότης χρειάζονται θυσίες καί ἀπό τίς δύο πλευρές καί κυρίως χρειάζεται νά ἀλλάξη ἡ νοοτροπία καί ἡ Θεολογία μας. Πιθανόν δέ ὁ διωγμός νά ἔχη καί πολιτικές διαστάσεις, ἄν φθάσωμε στά χρόνια τοῦ σφραγίσματος καί τοῦ Ἀντιχρίστου.

ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ 6/08/2013

Ἱερομόναχος  Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς


ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΑΙ ἁγ. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας
Λόγος Α΄: «Οὕτω γάρ, οὕτω καθαράν τῷ Δεσπότῃ τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι μέν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό πεντεκαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς ἑβδομάδος
δέ τοῦ σωτηριώδους Πάθους ἀπό εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες δέ τάς νηστείας τῇ πέμπτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός, κατά τό ἔθος, ἑορτάζοντες δέ τῇ ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἕκτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός Φαμενώθ∙ συνάπτοντες ἑξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς.  Οὕτως γάρ μετά τῶν ἁγίων τήν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». (P.G. 77, 425 D)
Λόγος Β΄: Οὕτω γὰρ καὶ τὴν ἀληθεστέραν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ ἔθος· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, κατὰ τὴν τοῦ νόμου διαγόρευσιν, τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐπισυνάπτοντες» (P.G. 77, 449 C).

Λόγος Δ΄: «...τότε δή, τότε καθαρῶς ἑορτάσομεν, καί τήν πάντων τῶν ἀγαθῶν μητέρα νηστείαν καθ’ ὅν δεῖ τρόπον ἐπιτελέσομεν, αρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἕκτης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ νεομηνίας τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας, κατὰ τὰς εὐαγγελικὰς διατάξεις, ἑσπέρᾳ Σαββάτῳ, τῇ ἕκτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, καὶ μετὰ τῶν ἁγίων τὰς ἐν οὐρανοῖς ἐπαγγελίας πιστεύοντες λήψεσθαι, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (P.G. 77, 472 A).

Λόγος Ε΄: «Τότε γάρ, τότε τήν ὄντως ἀληθῆ καί καθαρωτάτην νηστείαν ἐπιτελέσομεν τῷ Χριστῷ∙ ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ ἑκκαιδεκάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ μιᾶς καὶ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρας Σαββάτου· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἐφεξῆς τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ κληρονομήσομεν βασιλείαν οὐρανῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι δόξα, κράτος, καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 497 C).

Λόγος ΣΤ΄: «Τῆς γάρ οὕτω σεμνῆς ἐχόμενοι πολιτείας, καί πάντα κατά τόν θεῖον πράττοντες νόμον, εὐδοκιμήσομεν παρά τῷ πάντων ἡμῶν Σωτῆρι Χριστῷ, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό νουμηνίας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· καταπαύοντες τὰς νηστείας τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἐξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς∙  ἵνα καί τῆς τῶν ἁγίων ἀξιωθῶμεν ἐν οὐρανοῖς κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί ἡ δόξα καί τό κράτος σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». (P.G. 77, 533 C)

Λόγος Ζ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω, καθαρῷ συνειδότι, καὶ μετὰ φρονήματος ἱλαροῦ τὴν πάναγνον ἐπιτελέσωμεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τρίτης καὶ εἰκάδος τοῦ Μεχὶρ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀγδόης καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετάρτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς.  Οὕτω γάρ καί βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ τῷ Πατρί  δόξα καί τό κράτος σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 552 C).

Λόγος Η΄: «Τότε γάρ, τότε τήν καθαρωτάτην καί παντός ἀγαθοῦ μητέρα νηστείαν ἐπιτελέσομεν∙ ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό δωδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό ἑπτακαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός∙ καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τὸ εὐαγγελικὸν διαλαλεῖ κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τρίτῃ καί εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ᾦ ἡ δόξα καί τό κράτος, νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 577 A).

Λόγος Θ΄:«Τότε γάρ καθαρῶς νηστεύσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός, καταπαύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ Σαββάτου, ὡς τό εὐαγγελικόν διαλαλεῖ κήρυγμα∙ ἑορτάζοντες δέ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ  Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός, συνάπτοντεςκαί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, μεθ' οὗ καὶ  δι' οὗ τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ σὺν τῷ συναϊδίῳ Πνεύματι δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 605 B).

Λόγος Ι΄: «Τότε γάρ, τότε καί καθαροί καθαρῶς τήν πάναγνον ταύτην νηστείαν ἐπιτελέσομεν, ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό ἐννεακαιδεκάτης τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ τετράδος καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἐννάτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Φαμενὼθ, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν τοῦ θείου νόμου διάταξιν. Οὕτω γὰρ, ὀρθῇ πίστει καὶ ἀγαθοῖς ἔργοις τελειούμενοι, κληρονομήσομεν βασιλείαν οὐρανῶν ἐν Χριστῷ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 633 C).

Λόγος ΙΑ΄: «Τότε γάρ, τότε τῷ πάντων Δεσπότῃ καί Σωτῆρι Χριστῷ καθαράν τε καί ἀνυπέτιον τήν νηστείαν ἐπιτελέσομεν∙  ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἐπὶ ἐννάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας, τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς· ἵνα καὶ δι' ὀρθῆς πολιτείας τοῖς ἁγίοις πάλιν ἐντρυφήσωμεν λόγοις∙ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί, σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμή καί δόξα καί κράτος. Ἀμήν». (P.G. 77, 665 C)
Λόγος ΙΒ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύσωμεν καθαρῶς· ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τριακάδος τοῦ Μεχὶρ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ δεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες εὐθὺς καὶ τὰς ἐπτὰ ἑβδομάδας τῆς Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρί, σύν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμή καί δόξα καί κράτος. Ἀμήν» (P.G. 77, 692 C).

Λόγος ΙΓ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσωμεν καθαρῶς∙ ἀρχόμενοι τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ τρισκαιδεκάτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες δὲ καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν τοῦ θείου νόμου διάταξιν. Οὕτω γὰρ ὀρθοῖς καὶ ἀγαθοῖς ἔργοις κοσμούμενοι, τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 703 C).
Λόγος ΙΔ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω πᾶσαν ἀποβαλόντες κηλῖδα, καὶ ὀρθῇ διαπρέποντες πίστει, καθαρῶς ἑορτάσωμεν· ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπὸ πέμπτης τοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ δεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, τιμὴ καὶ δόξα καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν» (P.G. 77, 728 B).

Λόγος ΙΕ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσωμεν καθαρῶς∙  ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἑβδόμης καὶ εἰκάδος τοῦ Μεχὶρ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ δευτέρας τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὰς ἀποστολικὰς παραδόσεις· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 748 A).

Λόγος ΙΣΤ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύοντες, καθαρῶς τήν ἁγίαν καί πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτήν· ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἐκκαιδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπὸ μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἐξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν τοῖς θείοις ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 768 B).

Λόγος ΙΖ΄: «Τότε γάρ, τότε νηστεύσομεν καθαρῶς∙  ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό νεομηνίας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙  τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός· περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, Σαββάτου, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν , ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· μεθ' οὗ καὶ δι' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα,  καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 789 A).

Λόγος ΙΗ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτω λαμπρῷ καί θεοφιλεῖ διαπρέποντες βίῳ, καθαρῶς ἑορτάσομεν∙ ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό τρίτης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙  τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό ὀγδόης καί εἰκάδος τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ τρίτῃ τοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τό εὐαγγελικόν ῤητόν∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετάρτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν , ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»  (P.G. 77, 820 C).

Λόγος ΙΘ΄: «Οὕτω γὰρ, οὕτως ἑορτάσωμεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι μὲν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ τρίτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙  τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδος τοῦ αὐτοῦ μηνὸς, ἑσπέρᾳ σαββάτου, κατὰ τὸ ἔθος, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γὰρ καὶ τότε τρεφόμενοι τοῖς λόγοις τῆς ἀληθείας ὠφεληθησόμεθα ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα,  καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 837 A).

Λόγος Κ΄: Οὕτω γὰρ, οὕτω νηστεύσομεν καθαρῶς, ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαρμουθί μηνός∙ περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ  κατά τάς ἀποστολικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ὀγδόῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτως εὐδοκιμήσομεν, καὶ τὰς ἑαυτῶν παραθησόμεθα ψυχὰς τῷ ἐπὶ πάντων Θεῷ, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν∙ δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ ἡ δόξα  καὶ τό κράτος σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 849 B).

Λόγος ΚΑ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό ἑβδόμης καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός, τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα ἀπό δευτέρας τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ περιλύοντες μὲν τὰς νηστείας ἀπὸ τῆς ἐννεακαιεικάδος τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός∙ συνάπτοντες ἑξῆς καί τάς ἑπτά ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ βασιλείαν οὐρανῶν κληρονομήσομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, δι’ οὗ καί μεθ’ οὗ τῷ Πατρὶ  δόξα  καὶ τό κράτος  εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 857 A).

 Λόγος ΚΒ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μὲν  ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἀπό  ἐννάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπό τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθί, μηνός, περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθί μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς εὐαγγελικάς παραδόσεις∙  ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. Οὕτω γάρ, οὕτω πάλιν  ἐντρυφήσομεν λόγοις, ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, δόξα, τιμὴ καὶ κράτος νῦν καί ἀεί, καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77, 873 A).

Λόγος ΚΓ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό τετράδος καί εἰκάδος τοῦ Μεχίρ μηνός∙  τῆς δέ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπό ἐννάτης καί εἰκάδος τοῦ Φαμενώθ μηνός, περιλύοντες μέν τάς νηστείας τῇ τετράδι τοῦ Φαμενώθ  μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ κατά τάς εὐαγγελικάς παραδόσεις∙ ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ πέμπτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 885 A).

Λόγος ΚΔ΄: «ἀρχόμενοι τῆς μέν ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ἀπό τρισκαιδεκάτης τοῦ Φαμενώθ μηνός∙ τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ὀκτωκαιδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 901 A).

Λόγος ΚΕ΄: «ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ, τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 912 D).

Λόγος ΚΣΤ΄: «τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ πέμπτης καὶ εἰκάδος τοῦ Φαμενὼθ μηνός· καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ τριακάδι τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παράδοσιν· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ νουμηνίᾳ τοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 928 C).

Λόγος ΚΖ΄: «ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ μιᾷ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός» (P.G. 77, 941 B).

Λόγος ΚΗ΄: «καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἑνδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰ εὐαγγελικὰ κηρύγματα, ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας καὶ πολυεύκτου Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 956 C).

Λόγος ΚΘ΄: «καταπαύοντες μὲν τὰς νηστείας τῇ ἕκτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ Φαμενὼθ μηνός, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτου, κατὰ τὰ εὐαγγελικὰ κηρύγματα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ Φαμενὼθ μηνός· συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς» (P.G. 77, 968 D).

Λόγος Λ΄: «Οὕτω γὰρ πολιτευσάμενοι, τὴν ἁγίαν καὶ πάναγνον ἐπιτελέσομεν ἑορτὴν, ἀρχόμενοι τῆς μὲν ἁγίας τεσσαρακοστῆς, ἀπὸ ἕκτης τοῦ Φαμενὼθ μηνός· τῆς δὲ ἑβδομάδος τοῦ σεπτοῦ καὶ σωτηριώδους Πάσχα, ἀπὸ ἑνδεκάτης τοῦ Φαρμουθὶ μηνός, περιλύοντες δὲ τὰς νηστείας τῇ ἑκκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, ἑσπέρᾳ βαθείᾳ Σαββάτῳ, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα· ἑορτάζοντες δὲ τῇ ἑξῆς ἐπιφωσκούσῃ Κυριακῇ τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ Φαρμουθὶ μηνὸς, συνάπτοντες ἑξῆς καὶ τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, ἵνα καὶ τὸν καιρὸν τῆς ἀναστάσεως, καθάπερ εἰκόνα τινὰ τῆς τῶν ἁγίων ἐν οὐρανοῖς ἀναπαύλης λογιζόμενοι, τῆς αὐτῶν ἀξιωθῶμεν κοινωνίας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· δι' οὗ καὶ μεθ' οὗ δόξα τῷ Πατρὶ σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν» (P.G. 77,981 B).

 





32 σχόλια:

  1. Ανώνυμος7/8/13, 1:38 π.μ.

    Το συγκεκριμένο άρθρο του π. Ευθυμίου είναι μάλλον άστοχο. Αφ' ενός αδικεί τους παλαιοημερολογίτες και άρα δεν πρόκειται έτσι να τους προσεγγίσει, αφ' ετέρου δείχνει ότι θέλει να απαλλαγεί της κατηγορίας γιατί δεν ακολουθεί το παλαιο ημερολόγιο τη στιγμή που πάμπολλα συνηγορούν ότι η αλλαγή του ημερολογίου επιβλήθηκε ελέω Μασωνίας για την προώθηση του Οικουμενισμού. Χρειάζεται προσοχή μεγαλύτερη για να μη γίνονται τέτοια στρατηγικά λάθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος7/8/13, 5:52 π.μ.

    Το συγκεκριμένο σχόλιο είναι άδικο, αφοριστικό, σκόπιμα παραπλανητικό και εκτός θέματος.
    Αφ΄ ενός αδικεί το θέμα, αφού δεν ασχολείται με την ουσία του και αφοριστικά αποφαίνεται ότι το άρθρο είναι εχθρικό προς τους Π.Η. και ότι με αυτό τάχα αδικούνται. Αν όμως είναι αλήθεια αυτά που γράφει ο π. Ευθύμιος, τότε δεν αδικούνται, αλλά βοηθούνται να δουν κατάματα την αλήθεια. Γιατί πράγματι, αν αποδογματοποιηθεί το Ημερολόγιο (το οποίο κακώς και αυθαιρέτως επεβλήθη), μπορεί να γίνει από κοινού ο αγώνας εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, από όσους "Νεοημερολογίτες" και "Παλαιοημερολογίτες" αποδέχονται και μοιράζονται την ίδια Ορθόδοξη Παράδοση, χωρίς το αγκάθι του Ημερολογίου. Και σύμφωνα με τον αγιογραφικό λόγο "γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς". Μήπως αυτήν την αλήθεια δεν την θέλει ο σχολιαστής; Μήπως την φοβάται;
    Αφ΄ ετέρου αποδίδει προθέσεις και φόβους που ο π. Ευθύμιος δεν έχει, όπως γνωρίζω, αφού ήμουν μεταξύ των πνευματικών παιδιών του π. Ευθύμιου, μετά των οποίων παρακολουθήσαμε τουλάχιστον δύο συζητήσεις, το περιεχόμενο των οποίων αποδείκνυε ότι κανένα τέτοιο φόβο δεν έχει.
    Απόδειξη, ο σεβ. Αρτέμιος (με τον οποίο έχει κοινωνία) λειτουργεί με το Παλαιό Ημερολόγιο. Και όσοι από τα πνευματικά παιδιά του π. Ευθύμιου πήγαν στη Σερβία συμμετείχαν σε Θ. Λειτουργίες που έγιναν με το Παλαιό. Αλλά και στην Ελλάδα, όταν πηγαίνουμε στο Άγιο Όρος, αποδεχόμαστε το Παλαιό. Αντίθετα οι Π.Η., όταν ρωτήθηκαν: «θα μας δέχονταν σε Θ. Λειτουργία τους, που θα γινόταν φυσικά με το Παλαιό;», απάντησαν ότι προϋπόθεση να μας δεχθούν σε κοινωνία, είναι να δεχθούμε το Ημερολόγιο.
    Βενιαμίν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος7/8/13, 1:36 μ.μ.

      Μή φοβᾶστε τήν κριτική. Νά τήν ἐπιδιώκετε. Ἐπί τῆς οὐσίας τό ἄρθρο τοῦ π. Εὐθυμίου δέν συνεισφέρει κάτι ἰδιαίτερο. Κανείς δέν δογματοποιεῖ τό ἡμερολόγιο ὑπό τήν ἔννοια νά θεωρεῖ αὐτό ἀσχέτως προϋποθέσεων ὡς ὅρο σωτηρίας. Ὅμως ἡ ἀντικανονική εἰσαγωγή του εἰς ἐφαρμογήν τῆς αἱρετικῆς Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 καί τῶν ἀποφάσεων τοῦ ληστρικοῦ Συνεδρίου τοῦ 1923 εἶναι ζήτημα σημαντικό. Ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν δημιουργεῖ προηγούμενο κακό, ἀποδεχομένη μασωνικές εἰσηγήσεις καί αἱρετικές προτάσεις πού σκανδαλίζουν τούς πιστούς. Καταλάβετέ το. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι γιά ἕναν κοινό ἀγώνα "παλαιοημερολογιτῶν" καί ἀντι-οἰκουμενιστῶν μία εἶναι ἡ λύση, μέ δεδομένο μάλιστα ὅτι μηδενός ἐξαιρουμένου ὅλοι ἀποδέχονται ὅτι κακῶς εἰσήχθη τό νέο ἡμερολόγιο! Ἔ, λοιπόν, νά συμφωνήσουν ὅλοι στήν ἐπιστροφή στό σημεῖο ὅπου δέν εἴχαμε διαφωνία καί δέν ὑπῆρχε μεταξύ μας σχίσμα! Τήρηση τοῦ ἡμερολογίου πού ἀκολουθούσαμε ἐπί αἰῶνες μέ σεβασμό ὄχι σέ αὐτό καθ' ἐαυτό ἀλλά στήν διασύνδεσή του μέ τό ἑορτολόγιο καί σειρά ὅλη παραδόσεων ΚΑΙ διακοπή κοινωνίας μέ ὅλους τούς οἰκουμενιστές καί ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους! Αὐτό πρέπει νά τό δέχονται ὅλοι ἔστω ἀνεχόμενοι τήν εὐαισθησία ἐκείνων πού ἀπέδειξαν ὅτι ξέρουν νά ἀντιστέκονται καί στά μικρά καί στά μεγάλα κακά. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Θεός οἰκονόμησε τόσα ἔτη μετά τήν ἐπάρατη ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἱστορικά κέντρα τῆς Ὀρθοδοξίας νά τηροῦν τό "παλαιό ἠμερολόγιο" ὅπως Ἅγιον Ὄρος, Σινᾶ, Ἱεροσόλυμα, Ρωσία καί Σερβία. Τά περί πᾶμε καί μέ τό παλαιό ἐμεῖς ἐνῶ ἐσεῖς δέν δέχεσθε τούς νεοημερολογίτες δέν εἶναι σοβαρά. Γιατί νά διαιωνίζεται ὁ ἔστω μικρός αὐτός διχασμός μεταξύ μας; Κοινή λογική ,αγάπη καί ἀπερίεργη πίστη καί ἁπλότητα δείχνουν ὅτι θεάρεστο εἶναι νά ἐπιστρέψουν ὅλοι στό παλαιό ἡμερολόγιο ἤ μᾶλλον ὀρθότερα νά ἐγκαταλείψουν τό νέο. Καί ὁ Θεός θά μᾶς εὐλογήσει δαψιλῶς.

      Διαγραφή
  3. Και ο μακαριστός Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος μιλούσε για αποδογματοποίηση του ημερολογίου, αλλά παράλληλα διακήρρυτε την επιστροφή στο πάτριο ημερολόγιο: http://www.scribd.com/doc/103142567/%CE%A4%CE%9F-%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%9D-%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%9D-%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%9D-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%9F%CE%99-%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%A0%CE%9F%CE%99-%CE%91%CE%A5%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%99%CE%9C-%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%9F%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A5-%CE%96%CE%95%CE%A1%CE%92%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%A5
    Ο π. Ευθύμιος έφθασε στο άλλο άκρο, δηλαδή από την δογματοποίση στην μηδενοποίηση, ακολουθώντας έτσι τους υπερασπιστές της ημερολογιακής καινοτομίας.
    Τα υπόλοιπα εδώ: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aγαπητοί αδελφοί, είναι ξεκάθαρο ότι εσείς δυναμιτίζετε την ενότητα στην Εκκλησία (για την οποία τόσο κόπτεσθε αλλά δεν την κατορθώσατε ούτε στο ελάχιστο στο χώρο του παλαιού ημερολογίου) για τον απλούστατο λόγο ότι δεν δέχεσθε τους αποτειχισμένους νεοημερολογίτες εάν δεν προσχωρήσουν στο παλαιό. Αυτό τα λέει όλα. Αυτό είναι η δογματοποίηση του παλαιού. Δεν σας ενδιαφέρει το ότι δεν έχουμε κοινωνία με την αίρεση αλλά θέλετε να μας επιβάλλετε και την αλλαγή του ημερολογίου. Στα ερωτήματα που θέσατε η απάντηση είναι σαφής, ότι η αλλαγή έγινε για να υπηρετήσει την αίρεση του οικουμενισμού, την ένωση με τους Παπικούς κλπ.κλπ. Είπαμε ότι αυτό θα το συζητήσουμε όταν έλθει η κατάλληλη ώρα. Τώρα προέχει η αποτείχιση από την αίρεση. Εσείς λέτε ότι το νέο ημερολόγιο είναι αίρεση. Κι ενώ προσπαθεί ο π. Ευθύμιος να σας εξηγήσει κάποια απλά πράγματα εσείς επιμένετε στα δικά σας. Μία ερώτηση θα ήθελα να θέσω κι εγώ καλοπροαίρετα. Εσείς όλοι που ακολουθείτε το παλαιό ημερολόγιο έχετε την ποθουμένη λειτουργική ενότητα (την οποία κατά τους ισχυρισμούς σας δυναμιτίζει ο π. Ευθύμιος) για την οποία μας πολεμάτε και μας χαρακτηρίζετε ως νέα παράταξη στον αντιοικουμενιστικό χώρο; Μιλάμε για ενότητα (ανεξαρτήτως ημερολογίου) κι εσείς επιμένετε στην τήρηση του παλαιού. Εάν είχατε ενότητα πραγματική και δεν παρουσιάζατε την σημερινή εικόνα ίσως, λέω ίσως μας δελεάζατε και σκεπτόμαστε σοβαρά να συζητήσουμε την πρότασή σας. Επειδή όμως δεν έχετε στο ελάχιστο λειτουργική ενότητα, απεναντίας μάλιστα έχετε σκανδαλώδη σύγχυση και μερισμό (και μιλάω από ιδία πείρα καθότι προσπάθησα πολλές φορές με διαφόρους αδελφούς από διάφορες παρατάξεις να κάνω διάλογο κι απογοητεύτηκα) θα προτιμούσα απλά να παραμείνω αποτειχισμένη από την αίρεση και τα σχίσματα. Εάν τέλος, αντιληφθείτε την καλή διάθεση του π. Ευθυμίου ίσως κάποτε καταλάβετε ότι ό,τι γράφει το γράφει ανυστερόβουλα για το καλό της Εκκλησίας και τίποτε άλλο. Αγαπητοί μου δεν προσπαθούμε να προσελκύσουμε οπαδούς αλλά να ενημερώσουμε τον κάθε καλοπροαίρετο αδελφό μας να βαδίσει την βασιλική οδό της αποτείχισης από την αίρεση και τα σχίσματα. Καλή δύναμη και συνέχεια στον αγώνα και ίσως κάποτε συναντηθούμε με την εν Χριστώ αλήθεια, αγάπη και ειρήνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρετε αγαπητή τί έλεγαν οι παπικοί στον Πατριάρχη Ιερεμία όταν άλλαξαν το ημερολόγιο; Να το αλλάξει και αυτός για να "δυνηθῇ ἡ Ἐκκλησία τῆς παλαιᾶς καί νέας Ρώμης συνεορτάζειν ἕνεκα τῆς ἑπομένης εἰρήνης τῶν ἀπανταχοῦ Χριστιανῶν". Δηλαδή, δεν φτάνει που άλλαξαν το ημερολόγιο, μετά απαιτούσαν από τους Ορθοδόξους να το αποδεχτούν χάριν της ενότητος! Χάριν της ενότητος ζητούσαν -όταν δεν τους φυλάκιζαν και δεν τους εξόριζαν- και οι καινοτόμοι από τους Παλαιοημερολογίτες να τους ακολουθήσουν στην καινοτομία τους. Τώρα μας κατηγορείτε πως δυναμιτίζουμε την ενότητα επειδή δεν δεχόμαστε τις αυθαίρετες και καινοφανείς ημερολογιακές απόψεις σας. Και επισημαίνετε χαιρέκακα ότι δεν έχουμε ενότητα εμείς του πατρίου, αλλά γελιέστε αγαπητή, διότι μπορεί στο πάτριο να υπάρχουν πολλές Σύνοδοι, αλλά ο λαός είναι ΕΝΩΜΕΝΟΣ, τόσο διότι εορτάζουμε την ίδια μέρα όλοι, όσο και γιατί η μεγάλη πλειοψηφία εκκλησιάζεται αδιακρίτως, όπου "πάει με το παλαιό", ενώ ταυτόχρονα γίνονται συνεχώς προσπάθειες για άρση των διαιρέσεων, που πάντοτε υπήρχαν και στο υγιαίνον μέρος της Εκκλησίας, όπως γνωρίζει όποιος μελετά εκκλησιαστική ιστορία. Στα δε ερωτήματά μας, ποτέ δεν απαντάτε, παρά μόνο με το αντιπατερικό:"θα τα συζητήσουμε όταν έρθει η ώρα", ενώ ο Απόστολος βοά πως οι χριστιανοί πρέπει να είναι «έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι» (Α΄Πετρ.3,15).
      Με αγάπη Χριστού

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος7/8/13, 6:46 μ.μ.

    ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΔΑΣΚΑΛΟ"

    Προτείνεις «Δάσκαλε»:
    «Ἔ, λοιπόν, νά συμφωνήσουν ὅλοι στήν ἐπιστροφή στό σημεῖο ὅπου δέν εἴχαμε διαφωνία καί δέν ὑπῆρχε μεταξύ μας σχίσμα».
    Να, μια πολύ καλή πρόταση. Εγώ προσωπικά είμαι σύμφωνος.
    Λοιπόν, καταργείστε τις Συνόδους, ομονοείστε στα της Πίστεως και της Παραδόσεως, κάντε μία Σύνοδο και τότε θα ενωθούμε μαζί σας ακολουθούντες το Πάτριο Ημερολόγιο.
    Κ. Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ συνονόματε, η σοφή αυτή πρόταση δεν έγινε από μένα αλλά από τον "Ανώνυμος 7 Αυγούστου 2013 - 3:36 π.μ.", ο οποίος λέει τα πράγματα με το όνομά τους και με τον οποίο συμφωνώ απολύτως.
      Εγώ προσωπικά δεν απαιτώ από εσάς να έλθετε σε κάποια Σύνοδο, ούτε καν να ακολουθήσετε το παλαιό ημερολόγιο, αν υπάρχουν τόσο σοβαροί λόγοι (τον ονειδισμό δεν μπορούν να τον σηκώσουν όλοι). Το μόνο που ζητώ είναι το αυτονόητο: παραδοχή ότι δεν έπρεπε να διασαλευθεί η ημερολογιακή τάξη. Ξέρετε είναι άλλο πράγμα το να πει κανείς "η νηστεία είναι από Θεού, αλλά εγώ δεν μπορώ να νηστέψω" και άλλο "η νηστεία δεν είναι τίποτα". Η πολυδιάσπαση των Παλαιοημερολογιτών δεν πρέπει επίσης να αποτελεί δικαιολογία για να ακολουθείτε ένα ημερολόγιο στο οποίο δεν ευαρεστείται ο Θεός κατά τον Ιερό Νικόδημο (ημερολογιολάτρης και αυτός;). Ακολουθήστε το παλαιό, όπως όλοι οι Αποτειχισμένοι από το 1924 και ας μην ενταχθείτε ποτέ σε καμμία Σύνοδο, αν δεν αναπαύεστε. Εκτός αν θεωρείτε ότι θα επηρεάσετε στο να αποτειχισθούν και άλλοι του νέου ημερολογίου με το σύνθημα:"Ελάτε με μας της βασιλικής οδού, που δεν έχουμε σχέση με τους καθυστερημένους και φανατικούς παλαιοημερολογίτες". Έτσι όμως δεν θα προσεγγίσετε παρά υπερήφανους και μισάδελφους με αποτέλεσμα να διασπαστείτε και εσείς εν τέλει.
      Τα γράφω με αγάπη, ο Θεός το ξέρει
      Έρρωσθε

      Διαγραφή
  6. Ανώνυμος7/8/13, 7:02 μ.μ.

    ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΛΑΤΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Ή ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ" ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΗΛΟΑΦΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΛΑΤΡΩΝ...
    ΟΣΟΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΓΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΜΩΝΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ...

    Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
    Είναι αυτονόητο ότι οι αληθινά αποτειχισμένοι απο την παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ενωμένοι με την αληθινή πίστη στην Μία Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία εφόσον δεν δημιουργούν νέες Συνόδους και ανύπαρκτες νέες Εκκλησίες με παράνομες χειροτονίες αλλά επιθυμούν την "αποκατάσταση της Ορθοδοξίας" από μια Οικουμενική Σύνοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος8/8/13, 6:11 π.μ.

    Μιά απορία. Εφ΄ όσον το θέμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΓΜΑΤΙΚΟ, όπως αποδεικνύει ο π. Ευθύμιος, αλλά και όπως κι ΕΣΕΙΣ ΔΗΛΩΝΕΤΕ, πως είναι γνωστό ότι στην πρώτη Εκκλησία είχαν ομόνοια με διαφορετικά Ημερολόγια, εφόσον ο Πάπας Ανίκητος κι ο άγιος Ιγνάτιος (ή ο Πολύκαρπος) συλλειτούργησαν, παρόλο που δεν τα βρήκαν στον καθορισμό κοινού εορτασμού του Πάσχα, δηλ. στο Πασχάλιο (διότι είχαν τη σύνεση να μη χωρίζονται, ακόμα και αν και διέφεραν στο Πασχάλιο· που να ήξεραν ότι κάποιοι στα έσχατα χρόνια θα δημιουργούσαν σχίσμα για το Ημερολόγιο!),
    τ ό τ ε
    ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ κι ΕΣΕΙΣ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ προς ΧΑΡΙΝ της ΕΝΟΤΗΤΟΣ και του ΚΟΙΝΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;
    Μήπως αυτό που κατηγορείτε τον π. Ευθύμιο, το έχετε πάθει εσείς; Τον κατηγορεί ο «Δάσκαλος» κι άλλοι του Παλαιού, ότι «κατέχεται από συναισθήματα τρόμου μήπως χαρακτηριστεί από τους άλλους παλαιοημερολογίτης»!
    Μήπως, ΕΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΡΟΜΟΣ, καθώς ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΛΑ τι θα πουν οι οπαδοί σας, που τόσες δεκαετίες τους ταλαιπωρείτε, ανάγοντας ένα δευτερεύον θέμα σε πρωτεύον; Σκεπτόμενοι το κακό που κάνατε στην Εκκλησία με το σχίσμα το οποίο δημιουργήσατε για θέμα ιάσιμο;
    Πρόσφατα ομολογήσατε, ότι μόλις τη δεκαετία του 1960 μάθατε για το περιεχόμενο της Εγκυκλίου του 1920! Μέχρι τότε αγωνιζόσαστε για το Ημερολόγιο!
    «Δέν εἶναι τυχαῖο, γράφετε, ὅτι ὁ Θεός οἰκονόμησε τόσα ἔτη μετά τήν ἐπάρατη ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἱστορικά κέντρα τῆς Ὀρθοδοξίας νά τηροῦν τό "παλαιό ἡμερολόγιο" ὅπως Ἅγιον Ὄρος, Σινᾶ, Ἱεροσόλυμα, Ρωσία καί Σερβία».
    Το ίδιο συμβαίνει και με σας.
    Όπως δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί, παρόλο που έχουν το Παλαιό Ημερολόγιο, υπηρετούν τον Οικουμενισμό, έτσι κι εσείς, παρόλο που δημιουργήσατε σχίσμα, παρατάξεις αλληλομισούμενες, μερικές των οποίων έχουν και αιρέσεις, αποτελείτε εστία αντίστασης κατά του Οικουμενισμού.
    K.E., Εκπαιδευτικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ὁ ἐνταῦθα περιφανέστατος Βάιουλος κύριος Τζουάν Φραντζέσκος Μουρεζίνης, ἐμφανισθείς σωματικῶς, ἠξίωσεν ἡμᾶς, ὡς ἀπὸ τῆς σῆς Γαληνότητος καί πάσης τῆς μεγαλοπρεποῦς Ἀριστοκρατείας, ἵνα πρόβλεψίν τινα ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΩΜΕΝ, δι' ἧς τῆς νέας διορθώσεως γεγονυίας τοῦ ἔτους, δυνηθῇ ἡ Ἐκκλησία τῆς παλαιᾶς καί νέας Ρώμης συνεορτάζειν ἕνεκα τῆς ἑπομένης εἰρήνης τῶν ἀπανταχοῦ Χριστιανῶν". Απόσπασμα επιστολής Ιερεμίου του Τρανού προς τον Δόγη της Βενετίας Nicolo da Ponte. (Από ανέκδοτη εισέτι συλλογή εγγράφων των "ημερολογιολατρών" Πατριαρχών του ΙΣΤ΄αιώνος).
      Ότι δεν είναι δογματικό επιτρέπεται να το μεταβάλλουμε; Διάβασατε τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο;
      Για διαβάστε και εδώ:
      "Η θέση του Ιερεμία ως προς το ζήτημα της αλλαγής του ημερολογίου ήταν ξεκάθαρη,δεδομένου ότι ακόμη στις αρχές του 1583 δύο πατριάρχες της Ανατολής, ο Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας και ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, κάλεσαν το δούκα Κωνσταντίνο Οστρόγκσκυ να παραμείνει με σταθερότητα πιστός στο παλαιό ημερολόγιο.
      Επίσης ο Ιερεμίας έστειλε δυο εξάρχους, τον πρωτοσύγκελλο Νικηφόρο και τον αρχιμανδρίτη Διονύσιο, καθώς και το διερμηνέα τους Θεόδωρο, για να μεταφέρουν πατριαρχικές επιστολές προς την Ιεραρχία και το ορθόδοξο ποίμνιο στην Πολωνία. Με αυτές ο πατριάρχης καλούσε τους Ορθοδόξους να κρατήσουν το παλαιό ημερολόγιο ΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΡΘΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΣΧΑΛΙΩΝ" (http://phdtheses.ekt.gr/eadd/handle/10442/23559).
      Υ.Γ. Εγώ δεν έχω οπαδούς, διότι ούτε επώνυμος είμαι, ούτε κληρικός, ούτε πουλάω κάτι. Την άποψή μου καταθέτω, διότι αγωνιώ για το μέλλον των παιδιών μου. Μακάρι να ήσασταν μαζί μας για να βοηθούσατε και εσείς στην διόρθωση των κακών κειμένων. Προτιμάτε άλλη ατραπό. Όπως επιθυμείτε, ο καθένας είναι ελεύθερος

      Διαγραφή
  8. Aγαπητοί εδώ στο Βόλο έχουμε ένα μοναστηράκι που πηγαίνει με το παλαιό. Το μοναδικό μοναστήρι (εκτός του μετοχίου της Μονής Φιλοθέου της Παναγίας της Οδηγήτριας) που πηγαίνει με το παλαιό, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ερώτηση: γιατί δεν κατακλείεται από τους αδελφούς του παλαιού ημερολογίου, τουλάχιστον σε μεγάλες εορτές και πανηγύρεις και γιατί δεν στηρίζεται η γυναικεία αδελφότητα από όλους τους παλαιοημερολογίτες, εφ' όσον όπως ισχυρίζεσθε υπάρχει ενότητα στο παλαιό; Όταν πήγαινα εκεί πάντα αυτή την απορία είχα και δημιουργήθηκε εκεί η αλγεινή εντύπωση της διάσπασης του χώρου του παλαιού. Μπορείτε να μου δώσετε μία απάντηση, αφού περί ενότητος ο λόγος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αγαπητή μας αδελφή, θα παραβλέψουμε το γεγονός ότι δεν απαντάτε ποτέ στα δικά μας ερωτήματα και θα σας απαντήσουμε. Δεν το γνωρίζουμε το μοναστηράκι αυτό, διότι όπως είναι λογικό δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλα τα μοναστηράκια στην Ελλάδα. Πολύ ευχαρίστως να μας ενημερώσετε περί αυτού και να το επισκεφτούμε.
      Συμβουλή: Μην συγχέετε το παλαιό ημερολόγιο με εμάς τους αμαρτωλούς παλαιοημερολογίτες. Για το ότι είμαστε τρισάθλιοι και ελεεινοί δεν φταίει το ημερολόγιο. Για αυτό σας παρακαλούμε να έλθετε σε μας για να μας διδάξετε πως να γίνουμε άγιοι (χωρίς καμμία διάθεση ειρωνίας, το εννοώ).

      Διαγραφή
  9. ΛΕΥΪΤΗΣ8/8/13, 1:15 μ.μ.

    Είχα διαβάσει παλιά σχόλια σε σχετικό άρθρο τον Δεκέμβριο του 2012 και μερικοί υποστήριζαν τότε ότι το παλαιό ημερολόγιο θεσπίσθηκε από Αγία Οικουμενική Σύνοδο. Ίσως γι' αυτό ο π. Ευθύμιος έγραψε αυτό το άρθρο, για να αποκαταστήσει την αλήθεια και όχι για να προκαλέσει τους παλαιοημερολογίτες. Ας δούμε τα πράγματα με καλό μάτι και ας μην είμαστε έτοιμοι πάντοτε να πατήσουμε την σκανδάλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος8/8/13, 6:57 μ.μ.

    Τις παρακάτω αξιόλογες πληροφορίες βρήκαμε σε σχόλιο της Αποτείχισης και είναι του κ. Ι. Καρδάση:

    Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος δεν εθέσπισε επίσημο ημερολόγιο

    Πολύ ορθές και ακριβείς οι παρατηρήσεις του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά, ότι η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος δεν θέσπισε κανένα ημερολόγιο. Αυτό που έκανε είναι να θεσπίσει εορτολόγιο και μάλιστα για τον κοινό εορτασμό της μεγάλης εορτής του Πάσχα.
    Πράγματι, το Ημερολόγιο είναι αρμοδιότητα της Αστρονομίας, ενώ το Εορτολόγιο είναι αρμοδιότητα της Εκκλησίας. Αυτό, μπορεί να το διαπιστώσει κανείς σε κάθε Εγκυκλοπαίιδεια.
    Προς επίρρωση των ανωτέρω, θα αναφέρω τα καταγραφόμενα στα πρακτικά της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, σχετικά με την έναρξη και λήξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου:
    Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος άρχισε στις 19 Ιουνίου 325 και έληξε στις 25 Αυγούστου: «Εν υπατεία Παυλίνου και Ιουλιανού των λαμπροτάτων, έτους από Αλεξάνδρου χλς΄, εν μηνί Δεσίω ιθ΄ τη προ ιγ΄ καλανδών Ιουλίων εν Νικαία τη Μητροπόλει Βιθυνίας» (Μήλια Σπ. Πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων, Β’ πράξη της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου).Έληξε δε «Εν μηνί Λώω, προ ζ΄ καλανδών Γορπιαίω».
    Αν μπορεί να διακρίνει κανείς, θα διαπιστώσει, ότι η Εκκλησία, το 451, καταγράφει, ότι η Α΄ Σύνοδος συνήλθε στις 19 του Μακεδονικού μήνα Δέσιου, 636 χρόνια από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (υπάρχει ένα λάθος περίπου 10 ετών). Η Σύνοδος έληξε τον Μακεδονικό μήνα Λώο, 7 ημέρες πριν την έναρξη του μήνα Γορπιαίου. Που είναι η χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως; Πουθενά.
    Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος, το 691, αλλάζει την αρίθμηση, από Αλεξάνδρου και θεσπίζει την αρίθμηση, από Κτίσεως Κόσμου (γ΄ κανόνας), οπότε το 691 μ.Χ. δηλώνεται, ως 6199 από κτίσεως Κόσμου.
    Και πότε θεσπίζεται τελικά η χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως; Μα, μόλις το 1628, χωρίς απόφαση Οικουμενικής Συνόδου, αλλά με μια απλή απόφαση του Οικ. Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρι και παρ' όλον, ότι η Πενθέκτη είχε θεσπίσει άλλη χρονολόγηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ, αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη. Όποιος ανήρτησε αυτό το σχόλιο στην Αποτείχιση απέκρυψε τη συνέχεια του κειμένου του κ. Καρδάση, για να μην φανεί ότι αντιφάσκει με τις απόψεις του π. Ε. Σε διευκολύνω:
      "Παρατηρείται εδώ, ότι η Εκκλησία μέχρι την Α΄ Σύνοδο ακολουθούσε το Μακεδονικό ημερολόγιο (των 354 ημερών) και εμμέσως πλην σαφώς απεδέχθη το Ιουλιανό ημερολόγιο (των 365.25 ημερών) ως πολύ ακριβέστερο, δηλ. έχουμε εδώ αλλαγή ημερολογίου. ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ) ΕΝΕΚΡΙΝΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ και ανέθεσαν στον Επίσκοπο Χωνών Αχιλλέα Τάτιο (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), που ήταν αστρονόμος και μετείχε της Συνόδου, να συνεννοηθεί με τους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας, για την εισαγωγή του Ιουλιανού ημερολογίου και τη διόρθωση ισημεριών και πανσελήνων".
      Ολόκληρο το... αστρονομικό άρθρο του γνωστού τεχνολόγου Ι. Καρδάση εδώ: http://fdathanasiou.wordpress.com/2013/03/20/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%B7/
      Μετέφερέ το και στην Αποτείχιση αν θες.

      Διαγραφή
  11. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ9/8/13, 12:36 μ.μ.

    Σεβαστέ Πατέρα Ευθύμιε την ευχή Σας. Διάβασα το κείμενο που δημοσιεύσατε για τους Παλαιοημερολογίτες και τις προτάσεις Σας για την ενότητα και θα ήθελα με όλο τον σεβασμό που έχω προς το πρόσωπό Σας και τους αγώνες Σας να καταθέσω κάποιες καλοπροαίρετες, καθαρά προσωπικές, σκέψεις μου. Καταρχάς , κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει διάκριση Αντιοικουμενιστών και Παλαιοημερολογιτών που υποστηρίζετε στο κείμενό Σας. Οι Παλαιοημερολογίτες, παρά τα όποια σφάλματά μας, ως σύνολο, είμεθα οι προ Υμών Αντιοικουμενιστές, σε σημείο που μπορούμε να υποστηρίξουμε, ότι Σείς είσθε κατ΄ ουσία πνευματικά τέκνα των Παλαιοημερολογιτών, καθώς αποδέχεσθε, παρά τις διαφορές μας, πάρα πολλά από αυτά που εμείς αποδεχόμεθα και διακηρύξαμε, προ Υμών, για την Αίρεση του Οικουμενισμού. Αυτά λοιπόν Σεις από εμάς πρώτα ακούσατε και διαβάσατε και κατόπιν δίνοντας την δική Σας ανάλυση, με τις όποιες διαφοροποιήσεις, διδάσκετε.
    Ως προς τις προτάσεις Σας, οι ορθώς σκεπτόμενοι Παλαιημερολογίτες Σας απαντούμε, ότι και για εμάς το Ιουλιανό Ημερολόγιο δεν είναι Δόγμα Πίστεως, η εορτολογική όμως διάσπαση των Ορθοδόξων που επήλθε με την μονομερή αλλαγή του προσβάλει το Δόγμα της Ενότητος της Εκκλησίας στο θέμα του ενιαίου της Λατρείας, που επετεύχθη με πολλούς κόπους και αγώνες στους αιώνες που πέρασαν. Η μονομερής αυτή αλλαγή έγινε ουσιαστικά χάριν του συνεορτασμού με τους Αιρετικούς, παρά τις όποιες δικαιολογίες που τότε προβλήθηκαν, χάριν δηλαδή της Αιρέσεως του Οικουμενισμού, ως πράξη υπακοής όχι στην Εκκλησία, που ουσιαστικά δεν αποφάσισε κάτι τέτοιο στην Ολότητά Της, καθώς το ζήτημα είναι Πανορθόδοξης αρμοδιότητος, αλλά χάριν κοσμικών ή και σκοτεινών κύκλων, δηλαδή ως πράξη παρακοής και Αποστασίας στο θέλημα του Θεού με όλους τους παρεπόμενους καρπούς αυτής της Αποστασίας. Η παρακοή στην Ορθόδοξη Εκκλησία από εκεί άρχισε και η μετάνοια, αν θέλουμε να είμεθα ακριβείς, εκεί πρέπει να επιστρέψει.(ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ9/8/13, 12:40 μ.μ.


    (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Ως προς τις Συνόδους Αρχιερέων στον εκκλησιαστικό χώρο του Πατρίου Ημερολογίου εμείς αποδεχόμεθα για τους περισσότερους των Αρχιερέων του Πατρίου την Κανονική τους προέλευση, ως προερχομένη ουσιαστικά από τις νόμιμες εν καιρώ Αιρέσεως υπερόριες χειροτονίες των Ρώσων της διασποράς, γεγονός που Σεις μάλλον δεν αποδέχεσθε και εκεί ουσιαστικά πρέπει να ευρίσκεται η θεμελιώδης διαφορά μας. Οι ορθώς σκεπτόμενοι Παλαιοημερολογίτες δεν αποδέχονται την θεολογική άποψη, ότι δήθεν η Σύνοδός τους αποτελεί την μόνη νόμιμη και Κανονική Εκκλησία της Ελλάδος. Με την μέχρι σήμερα εξέλιξη του Οικουμενισμού και τον βαθμό πνευματικής πτώσης που αυτή περιέχει θεωρούμε την άποψη αυτή για τα μέχρι σήμερα δεδομένα εσφαλμένη, αλλά δεν πολεμούμε εκείνους από τους Αρχιερείς μας που φρονούν, καθ΄ υπερβολή, το λανθασμένο φρόνημα, προσπαθώντας με υπομονή και αγάπη να επικρατήσει η ορθή, κατά την γνώμη μας θέση που είναι, ότι οι Αρχιερείς μας πρέπει να φρονούν, ότι αποτελούν Επισκοπική Ηγεσία ( Σύνοδο) προσωρινού χαρακτήρα για τις ποιμαντικές ανάγκες των Ορθοδόξων Αποτειχισμένων, έως ότου η επίσημη Εκκλησία είτε εκπέσει τελείως είτε μετανοήσει. Βεβαίως αυτοί οι Αρχιερείς του Ακαιτοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας δεν εξυπηρετούν μόνο τις ποιμαντικές ανάγκες της Εκκλησίας, αλλά με τον Αντιαιρετικό τους αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού βοηθούν και συντελούν στην πιθανή μετάνοια των Αιρετικών Οικουμενιστών για να επέλθει αυτό που ευχόμεθα όλοι, η ποθητή μετάνοια. Επίσης σε περίπτωση μη μετανοίας των Οικουμενιστών και εμμονής στην Αίρεση αυτοί οι Αρχιερείς του Ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας αγωνίζονται ώστε να συνέλθει, Θεού ευλογούντος, Σύνοδος καταδίκης της Αιρέσεως και διαφύλαξης της Πίστεώς μας. Τους Αρχιερείς μας που Οικονόμησε η Χάρις Του Κυρίου σε αυτές τις δύσκολες εποχές δεν τους παραθεωρούμε και ούτε δεχόμεθα να γίνουμε ακέφαλοι και ανεπίσκοποι υπαρχόντων Όρθοδόξων Επισκόπων, όπως και Σεις πράξατε υποτασσόμενος πνευματικά, κατ ουσία, στον Επίσκοπο Αρτέμιο, τον οποίο σεβόμεθα για τους αγώνες Του, όπως και Σας. Μπορεί μεν να μην μνημονεύετε τον Επίσκοπο Αρτέμιο, αλλά είναι φανερό, υπαρχούσης της μεταξύ Σας Εκκλησιαστικής Κοινωνίας, και της αποκαταστάσεώς Σας από Εκείνον, ότι είναι για Σας, εκ των πραγμάτων, πνευματική κεφαλή και ουσιαστικός Επίσκοπός Σας με την έννοια της πνευματικής υπακοής. Σεις δέχεσθε την ανάγκη ύπαρξης συνάξεων Αποτειχισμένων, που παίρνουν προσωρινές αποφάσεις, έως Αναλαμπής της Ορθοδοξίας, αλλά σε αυτές τις συνάξεις δεν αποδέχεσθε τους ήδη υπάρχοντες Αρχιερείς του Πατρίου σαν να μην υπάρχουν καν ή σαν να είναι παράνομοι. Σε ότι σφάλλουν, κάποιοι εξ αυτών, από υπερβάλλοντα ζήλο, εμπρός όλοι μας και Εσείς μαζί, το νέο αίμα της Αποτείχισης και της Ορθοδόξου Ομολογίας, να τους προβληματίσουμε και θετικά επηρεάσουμε με τον λόγο μας , τις γνώσεις και τα Πατερικά Επιχειρήματα . Και όλοι να μη πεισθούν στο ορθό και ένα μέρος εάν ακολουθήσει την ορθή Αποτείχιση το όφελος για την Εκκλησία μας θα είναι τεράστιο.(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ9/8/13, 12:43 μ.μ.


    (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Όσον αφορά τις προτεινόμενες από Σας θυσίες και από τις δύο πλευρές χάριν της ενότητος της Εκκλησίας και του Αντιοικουμενιστικού αγώνα με ευρίσκετε απόλυτα σύμφωνο. Κατά την γνώμη μου το Ημερολογιακό θέμα, που τόσο Σας στενοχωρεί, και εκ των πραγμάτων διαιρεί τους Αποτειχισμένους Αντιοικουμενιστές των δύο πλευρών, μπορεί να αναμείνει την επίλυσή του από την Εκκλησία μελλοντικά προτασσομένου του μείζονος θέματος της αντιμετώπισης της Αίρεσεως του Οικουμενισμού. Όταν με την Χάρι του Κυρίου κοπάσει η Οικουμενιστική λαίλαπα η Ορθόδοξη Εκκλησία, εν ειρήνη, θα τακτοποιήσει το θέμα αυτό. Μάλιστα θα Σας έλεγα, κατά την προσωπική μου γνώμη, ότι προς το παρόν συμφέρει την Εκκλησία να παραμείνετε Σεις και η ομάδα Αποτειχισμένων που Σας ακολουθεί στο Νέο Ημερολόγιο, γιατί έχετε μεγαλύτερη απήχηση στους αδελφούς μας του Νέου που αγωνιούν για τα Εκκλησιαστικά πράγματα. Δεν ξεχνούμε, ότι ο πόθος όλων μας δεν είναι να σωθούμε μόνο εμείς, αλλά όσον το δυνατόν περισσότεροι, εάν είναι δυνατόν και όλοι εκ των Ορθοδόξων. Αυτή μπορεί να είναι η «θυσία» και υπέρβαση για το ημερολογιακό θέμα της πλευράς όσων ακολουθούν το Πάτριο χάριν της Ενότητος, αλλά περιμένουμε και από Σας την δική Σας υπέρβαση. Θεωρώ ως ορθόν ότι και Σεις, εφόσον Σύνοδοι των Παλαιοημερολογιτών ή έστω και μία Σύνοδος διακηρύξει ότι έχει προσωρινό χαρακτήρα, ως Σύνοδος αγώνα κάλυψης ποιμαντικών αναγκών των Αποτειχισμένων, και αντιαιρετικού έναντι των Οικουμενιστών αγώνα, και ήδη από ετών υπάρχει μία τέτοια Σύνοδος, να αποδεχθείτε την ουσιαστική Κανονικότητα των Αρχιερέων του Πατρίου που έχουν και διακηρύσσουν αυτό το φρόνημα, στερεωμένοι ουσιαστικά επί πραγματικού Κανονικού εδάφους και να επιδιώξετε, τουλάχιστον με αυτούς και Σεις και οι αδελφοί που Σας ακολουθούν, όχι αντιπαλότητες, αλλά κατόπιν διαλόγου, αδελφικού και ειλικρινούς, την ενότητα και την αποκατάσταση της Κοινωνίας των Αποτειχισμένων και αγωνιζομένων Ορθοδόξων.






    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος9/8/13, 9:43 μ.μ.

    1. Ποῦ τὸ βρήκατε αὐτὸ τὸ περίφημο «Δόγμα της Ενότητος της Εκκλησίας»; Εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου κατασκευὴ δική σας (ἄρχισε ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο πρ. Φλωρίνης). Τέτοιο Δόγμα δὲν ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία, δὲν θεσπίστηκε ἀπὸ καμιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, οὔτε ὑπῆρξε στὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία τῶν Πατέρων, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν πράξη: ἅγ. Ἰγνάτιου-Πάπα Ἀνίκητου καὶ ὅσων ἄλλων ἀποκάλυψε ὁ π. Εὐθύμιος στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο.
    2. Ποιά «μονομερή αλλαγή του προσβάλει το Δόγμα της Ενότητος της Εκκλησίας στο θέμα του ενιαίου της Λατρείας»; Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διατήρησε τὴν ἑνότητά της μετὰ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἀφοῦ αὐτὲς «κατ’ οἰκονομίαν» τὴν ἀνέχθηκαν καὶ εἶχαν κοινωνία μαζί της, δηλαδὴ ὑπῆρχε ἔμμεση συνοδικὴ ἀναγνώριση-ἀνοχή καὶ ΟΧΙ ΣΧΙΣΜΑ. Ἀντίθετα οἱ τότε ζηλωτὲς προχώρησαν σὲ σχίσμα. Γιὰ μὴ δογματικὸ θέμα ἀποτειχίστηκαν καὶ στὴ συνέχεια, δὲν ἔμεναν ἕως ἐκεῖ, ἀλλὰ προχώρησαν σὲ σχίσμα ἀπὸ ὅλη τὴν Ἐκκλησία —χωρὶς νὰ στοιχειοθετεῖται ὡς τότε αἵρεση— ἔκαναν παρατάξεις, προχώρησαν σὲ μεταξύ τους ἀντιπάθειες, μίση, καταγγελίες, δίκες.
    Γιατί ἄραγε, δὲν ἔκαναν τὸ αὐτονόητο (ὄχι ἀσφαλῶς καὶ τόσο εὔκολο); Γιατί δὲν προχώρησαν σὲ κοινωνία μὲ τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ εἶχαν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο; Ποιά ἁγιοπατερικὴ δικαιολογία εἶχαν, ποιά αἵρεση στοιχειοθετεῖτο τότε κατὰ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἀφοῦ τὸν Οἰκουμενισμὸ τὸν ἐπικαλέστηκαν μετὰ ἀπὸ δεκαετίες;
    Λέτε: «η παρακοή στην Ορθόδοξη Εκκλησία από εκεί άρχισε και η μετάνοια, αν θέλουμε να είμεθα ακριβείς, εκεί πρέπει να επιστρέψει». Συμφωνοῦμε σ’ αὐτό, ἀλλὰ αὐτὸ συνέβη ἀπὸ τὴν δική σας πλευρά. Πράγματι, τότε δὲν κάνατε ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἀνέχθηκε τὴν κακότροπη ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου. Ἐμεῖς ἀναγνωρίσαμε τὸ λάθος μας (ὅταν τὸ ἀντιληφθήκαμε), αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ὑπόδικοι σὲ μιὰ μέλλουσα Ὀρθόδοξη Σύνοδο (ἂς δεχθεῖ ὁ Κύριος τὴν ἀποτείχιση ὡς ἕνα δεῖγμα τῆς μετανοίας μας). Ἡ δική σας ἡ μετάνοια (ἂν ὑπάρχει καὶ δὲν νιώθετε αὐτάρκεις) συνίσταται στὴν ἀποχώρηση ἀπὸ τὶς παρατάξεις-Ἐκκλησίες καὶ ἡ κοινὴ πορεία ὅλων κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
    3. Καὶ τώρα μιλᾶτε γιὰ «μονομερή αυτή αλλαγή χάριν δηλαδή της Αιρέσεως του Οικουμενισμού»! Ποιοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἐκείνου ποὺ δὲν γνωρίζατε; Ὅλος ὁ ἀγώνας ἔγινε γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο. Τὰ γραπτὰ ὑπάρχουν, μένουν καὶ τὸ μαρτυροῦν. Στὸ ἄρθρο μου «ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ή ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;» στὸ ὁποῖο μὲ στοιχεῖα ἀπὸ ἐπιστολὲς τοῦ πρ. Φλωρίνης ἀπεδείκνυα ὅτι ὁ ἀγώνας σας ἦταν γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο· ἀπάντησαν στὸ ἄρθρο αὐτὸ κάποιοι ἀπὸ σᾶς, ἰσχυριζόμενοι ὅτι δὲν ἀγωνισθήκατε κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξ ἀρχῆς, γιατί δὲν γνωρίζατε γιὰ τὴ ὕπαρξή του, ἀφοῦ ἡ Οἰκουμενιστικὴ Ἐγκύκλιο τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἔγινε γνωστὴ περὶ τὸ 1960!!!
    Δηλαδή, τὰ θέλετε ὅλα δικά σας, καὶ κάθε φορὰ ἀλλάζετε τροπάριο.
    Σ’ ἕνα σχόλιο αὐτῆς τῆς ἀνάρτησης, λίγι παραπάνω διάβασα σ’ ἕνα σχόλιο τὴν πρόταση: «Λοιπόν, καταργείστε τις Συνόδους, ομονοείστε στα της Πίστεως και της Παραδόσεως, κάντε μία Σύνοδο και τότε θα ενωθούμε μαζί σας ακολουθούντες το Πάτριο Ημερολόγιο». Γιατί δὲν ἐξετάζετε αὐτὴν τὴν πρόταση;
    4. Ὡς πρὸς τὴν ἀναγνώριση τῆς Συνόδου σας: Δὲν εἶναι δική μας δουλειά νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς Ἐπισκόπους σας. Αὐτὸ εἶναι ἁρμοδιότητα Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Συνόδου. Καὶ κρίσιμο ἐρώτημα ποὺ τίθεται ταυτόχρονα εἶναι, ποιοί ἀπὸ σᾶς θὰ ἀναγνωρίσουν τὴ Σύνοδό σας καὶ θὰ καταργήσουν τὶς δικές τους; Δυστυχῶς, φίλε, ἡ τραγικὴ ἀλήθεια εἶναι: ΚΑΜΙΑ. Ἐκεῖ ἔχετε φτάσει! Καὶ ζητᾶτε ἀπὸ μᾶς νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ δὲν κάνετε ἐσεῖς!
    Τέλος, ἐμεῖς δὲν ἀναγνωρίσαμε τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο. Ἁπλῶς ἔχουμε κοινωνία μαζί του, γιατὶ εἶναι Κανονικὸς Ὀρθόδοξος ἀποτειχισμένος Ἐπίσκοπος ποὺ ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Οὔτε ὁ π. Εὐθύμιος προσέφυγε (ὅπως ἀλλοῦ κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι πῆρε τὴν ἱερωσύνη του ὑπερώρια) στὸν Σεβ. Ἀρτέμιο γιὰ νὰ πάρει χειροτονία, ἀφοῦ δὲν τὴν ἀπώλεσε ποτέ, ἀλλὰ γιὰ νὰ πάρει εὐλογία ἀπὸ μία ἀδελφότητα ὀρθοδόξως ἀποτειχισμένων, ὥστε νὰ ξαναλειτουργήσει καὶ νὰ συνεχίσει τὸν ὕστατο ἀγῶνα ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
    Σημάτης Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ἐσεῖς οἱ παλαιοημερολογίτες θα μποροῦσατε ἐν προκειμένω ποτέ, να κάνατε τόν ἀγώνα που κάνει ὁ πατήρ Εὐθύμιος???? ?
    Θα μποροῦσατε να σταθεῖτε ἐνώπιον τῶν αἰρετικῶν και να ἀπαιτήσετε να ὀμολογήσουν τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν και να ἀρνηθοῦν ὅλες τίς παρεκτροπές πού ἔχουν κάνει????
    Ἀλλά καί τό σημαντικό εἶναι να μήν φοβηθεῖτε ἄν θα σἀς διώξουν, ἄν σπιλώσουν τό ὄνομά σας, ἀκόμα ἀκόμα να μείνετε χωρίς ἐκκλησία-ναό????
    Αὐτά να ἀπαντήσετε καί να μην ἀναλώνεστε σε ἀερολογίες για να προλάβετε να ἀπαντήσετε σἐ ἔναν ἀληθινό ἀγωνιστή!!!!
    Συγχωρέστε μου τήν ἀδιακρισία.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αδιακρισία συγχωρείται, η ημιμάθεια όμως;
      Να μιλήσουμε για τη δολοφονία της Αικατερίνης Ρούττη, τις μαστιγώσεις του Αρσενίου Κοττέα, το ξύρισμα δεκάδων κληρικών στα υπόγεια της Μητρόπολης Αθηνών, τα αναποδογυρίσματα επιταφίων, τις δύο εξορίες του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου(του οποίου το συνολικό έργο, αλλά και τον βίο, αγνοεί - όπως και άλλα - ο κ. Σημάτης), τις επιθέσεις με γκλομπς και αντλίες νερού στους πιστούς, το γκρέμισμα ναών, το ρίψιμο στο έδαφος της Θείας Κοινωνίας, τις κηδείες χωρίς ιερέα, τους αφορισμούς και τις καθαιρέσεις, την λοιδωρία και τον εμπαιγμό, την κοινωνική απομόνωση, τα χιλιόμετρα κάθε Κυριακή για να εκκλησιαστείς, την στέρηση των ευεργετημάτων μιας κρατικής Εκκλησίας;
      Ο π. Ευθύμιος περπατάει στον δρόμο που βάδισαν οι πατέρες μας. Απορώ γιατί επιμένει να μην το αποδέχεται.

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνοῦσα μαζί σας, ἐάν δεν κάμπτατε γόνυ για να μπορέσετε να ἀπαλλαγεῖτε ἀπό ὅλα αὐτά τά μαρτύρια πού μόλις προαναφέρατε....Ὁ πατήρ Εὐθύμιος θα "τρέχει" πολλά ἀκόμα χιλιόμετρα για να μήν ἀναγκαστεῖ να ὑποχωρήσει χάριν τῶν "εὐεργετημάτων" - ὅπως προαναφέρατε.... καί πάλι συγχωρέστέ μου τήν ἀδιακρισία ἤ καἰ ἄν σᾶς βολεύει τήν ἠμιμάθεια....

      Διαγραφή
  16. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ10/8/13, 12:48 π.μ.

    Αγαπητέ αδελφέ Παναγιώτη η επιστολή μου που δημοσιεύθηκε στο "Κρυφό Σχολείο" και έστειλα και στο δικό σου ιστολόγιο είναι μία πρόταση και ένας λόγος με ενωτικό πνεύμα, με πόνο για την ενότητα της Εκκλησίας μας, αλλά δυστυχώς η ενότητα , η αγάπη , η καταλλαγή προϋποθέτει δύο και όχι ένα. Σεις μου δίνεται την εντύπωση με τέτοια κείμενα, σαν το προηγούμενο σχόλιό σου, ότι τα ξέρετε όλα και δεν χρειάζεσθε κανένα. Αυτό βέβαια είναι δικαίωμά σας, αλλά γνώριζε ότι η Εκκλησία δεν οικοδομήθηκε ποτέ με αυτό το πνεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος10/8/13, 1:27 π.μ.

    Ώστε διαπιστώνετε ότι μόνο εσείς έχετε πόνο, αγάπη, ενωτικό πνεύμα, καταλλαγή; Για να το λέτε, έτσι θα είναι. Ξεχάσατε όμως, ότι υπάρχει και η αλήθεια της Πίστεως και της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Με την παρέμβασή μου εκεί στόχευα, αυτήν ψηλαφώ. Η πραγματική αγάπη και η ενότητα, στηρίζεται στην Αλήθεια.
    Π.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος10/8/13, 1:43 π.μ.

    Δάσκαλε, μιλάμε για την Αλήθεια, για θέματα αρχής κι εσύ στρέφεις το λόγο στο συναίσθημα. Ποιός αρνείται ό,τι κακό έγινε; Χωρίς να θέλω να συγκρίνω καταστάσεις, ξεχνάς πόσες βιαιοπραγίες και εγκλήματα διεπράχθησαν από ορθοδόξους στην διάρκεια της Ιστορίας; Και κατά αιρετικών; Θα ρίξουμε στην πυρά την Εκκλησία για όσα λάθη κάνουμε εμείς; Για την αδιακρισία και την ημιμάθεια που μου αποδίδεις, ευχαριστώ. Ελπίζω να διορθωθώ. Όσο για τον π. Ευθύμιο, ελπίζω να θελήσει να απαντήσει ο ίδιος.
    Π.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ κ. Σημάτη, τα περί αδιακρισίας και ημιμαθείας αφορούν το μήνυμα (όχι το πρόσωπο όμως) της κ. Ροδοπούλου, στο οποίο απάντησα. Σε σας καταλόγισα μόνο την άγνοια του συνολικού έργου και του μαρτυρικού βίου του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τον οποίο θεωρώ ότι αδικείτε. Μέσα από τέτοιες συζητήσεις πάντως, οι οποίες για μένα δείχνουν το εκατέρωθεν ενδιαφέρον (πράγμα παρήγορο σε μια εποχή αδιαφορίας για τον, έστω και διαφωνούντα, αδελφό μας), μπορούμε, αν όχι να συμφωνήσουμε, τουλάχιστον να ωφεληθούμε ποικιλοτρόπως, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Αν μάλιστα επιζητούμε με λαχτάρα και καθαρή καρδιά την Αλήθεια, τότε ο ίδιος Χριστός θα μας ανοίξει τα μάτια, το οποίο εύχομαι για όλους μας.

      Διαγραφή
  19. Aγαπητέ Δάσκαλε, τώρα είπες κάτι πολύ σωστό. Ακόμη κι δεν συμφωνήσουμε, τουλάχιστον επειδή επιζητούμε με λαχτάρα, καθαρή καρδιά κι ανιδιοτέλεια την Αλήθεια, τότε σίγουρα ο Χριστός θα μας ανοίξει τα μάτια και θα μας οδηγήσει στο σωστό δρόμο ώστε να ωφεληθούμε άπαντες και να σωθούμε, διότι αυτό είναι το ζητούμενο. Ζητείστε και θα σας δοθεί. Έτσι μας υποσχέθηκε. Λοιπόν το ζητάμε από καρδιάς και θα μας το δώσει. Ας έχουμε εμπιστοσύνη σ' Εκείνον και θα μιλήσει στις καρδιές μας και θα μας κατευθύνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν!
      Να είστε καλά και η Παναγία μας να σας σκεπάζει!

      Διαγραφή
  20. Ανώνυμος11/8/13, 3:27 μ.μ.

    Κύριε «Δάσκαλε». Διαβάζοντας πριν λίγο το σχόλιό σου θέλω πρώτα-πρώτα να σε συγχαρώ γιατί διάλεξες ένα ωραίο και «ταπεινό» όνομα: Δάσκαλος! Ίσως αποιχώντας τη διδασκαλία του Κυρίου μας, που είπε και να μη ονομαστείτε δάσκαλοι και καθηγητές.
    Δεύτερον, η κατηγορία ότι καταργούμε την νηστεία, με καταπλήσσει; Εμείς καλέ μου Δάσκαλε, ακολουθούμε την Μία, Αγία νεο-ημερολογήτικη Εκκλησία (όπως ειρωνικά την λέγετε) από την οποία φαντάζομαι, και εσύ πήρες το βάπτισμα και αγιάστηκες μικρό παιδάκι, και η οποία όπως γράφει στο σχόλιο ο κ. Σημάτης: κατ’ οἰκονομίαν» την ανέχθηκαν και είχαν κοινωνία μαζί της όλες οι άλλες Εκκλησίες, πριν γεμίσουν κι αυτές από οικουμενιστές δεσποτάδες. Η νηστεία αυτή του καλοκαιριού, κατά πως γνωρίζω, πέρασε από πολλά κύματα, θα το γνωρίζεις σα Δάσκαλος.
    Μετά από αυτά τα προλογικά θα ήθελα να μου λύσεις μια απορία σε κάτι που σκέφτηκα διαβάζοντας την παρακάτω φράση σου που αντιγράφω και έχει καταλεξείς έτσι:
    Ξέρετε είναι άλλο πράγμα το να πει κανείς "η νηστεία είναι από Θεού, αλλά εγώ δεν μπορώ να νηστέψω" και άλλο "η νηστεία δεν είναι τίποτα". Η πολυδιάσπαση των Παλαιοημερολογιτών δεν πρέπει επίσης να αποτελεί δικαιολογία για να ακολουθείτε ένα ημερολόγιο στο οποίο δεν ευαρεστείται ο Θεός κατά τον Ιερό Νικόδημο.

    Πές μου λοιπόν. Τι είναι χοιρότερο. Η εξ αιτίας της αλλαγής του Ημερολογίου, που αποδέχτηκαν οι άλλες Εκκλησίες, λιγόστεψη των ημερών της νηστείας των αγίων Αποστόλων και όχι η κατάργηση της νηστείας όπως κακόβουλα λές, ή η πολυδειάσπαση και δημιουργία άλλων «εκκλησιών» και παρατάξεων των παλαιομερολογιτών, που τις δικαιολογείτε σαν διαφορές τάχα; Ευαρεστείται σ’ αυτό ο Θεός; Εγώ νομίζω και συ σα Δάσκαλος διόρθωσέ με, είναι βαρύτερο αμάρτημα μπρος στα μάτια του Θεού μια συμπροσευχή του Αθηναγόρα και του Βαρθολομαίου που εμείς δεν συμφωνούμε, από τις δικές σας διασπάσεις, που καταντούν αιρέσεις, αφού η μία «εκκλησία» σας δεν δέχεται ότι έχει μυστήρια η άλλη παλαιομερολογίτικη «εκκλησία». Και ο Θεός που κοιτά την διάθεσι, θα δικαιολογήσει τις κάποιες μέρες λιγώτερης νηστείας μας από εμάς τους κακούς νεο-ημερολογίτες, από το άσβεστι μίσος και τις δικές σας μηνύσεις και δίκες.
    Καημενούλη μου, βρείτε τα μεταξύ σας και μετά να ακούσουμε την πρόσκλησή σας.
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Κατερίνα, για να μην σκανδαλίζεσαι δεν είμαι "Δάσκαλος", αλλά δάσκαλος. Είναι αυτός που πάει στο σχολείο και μαθαίνει στα παιδιά να μην γράφουν το "χειρότερος" με "οι", καθώς και άλλα πράγματα, που δεν έχουν πολύ σημασία σήμερα, διότι οι γονείς έχουν δώσει στην τηλεόραση το δικαίωμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους.
      Όσο για τα υπόλοιπα, διάβασε τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο, που δεν ήταν "παλαιοημερολογίτης" (αλλά ήταν όντως Δάσκαλος) για να σε διαφωτίσει: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2013/08/blog-post_11.html

      Διαγραφή
  21. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ11/8/13, 9:07 μ.μ.

    Αδελφέ Παναγιώτη αυτή η έρημη η αλήθεια από πότε έγινε αποκλειστικότητα και προνόμιο του καθένα από εμάς και όχι προϊόν Εκκλησιαστικής συζήτησης και συναπόφασης των αληθινών Ορθοδόξων και προ πάντων Θείου Φωτισμού, ιδιαίτερα των Εκκλησιαστικά υπεύθυνων ( ως έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν ) για θυμήσου αυτή την φράση. Με παρόμοιο τρόπο σκέψης, ότι υπερασπίζονται την αλήθεια, κατά καιρούς, αρκετοί δικοί μας του χώρου του Πατρίου, ακόμη και με Θεολογική μόρφωση, ορισμένοι εξ αυτών, στηριγμένοι στον νού τους, τις γνώσεις τους και την κρίση τους διέσπασαν τον αγώνα μας υπερασπίζοντες και αυτοί " την αλήθεια" όπως οι ίδιοι την κατανοούσαν. Έτσι εμείς γίναμε τόσες ομάδες ή παρατάξεις. Θα ήταν δυστύχημα εάν και σεις ακολουθήσετε παρόμοιο τρόπο σκέψης και τελικά δημιουργήσετε μία επιπλέον παράταξη ή ομάδα στον χώρο των Αποτειχισμένων. Προσωπικά εάν και έχω πολλές ενστάσεις στα επιχειρήματα του Π. Ευθυμίου για το θέμα του Πατρίου, καθώς και μαζί σου δεν επέμεινα σε μία τέτοια συζήτηση που ήδη ξεκίνησαν άλλοι αδελφοί του Πατρίου μαζί σας και μάλιστα σε πνεύμα αντιπαλότητος εκατέρωθεν, χάριν της ενότητος, θέτοντας το θέμα αυτό δεύτερο και υποδεέστερο σε σχέση με την αντιμετώπιση της Αίρεσης του Οικουμενισμού και την ενότητα των Ορθοδόξων, πρότεινα μάλιστα να λυθεί το θέμα αυτό από την Εκκλησία μετά την αντιμετώπιση της Αιρέσεως, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ αρνητικά από άλλους του Πατρίου, σεβόμενος όμως την συναπόφαση όλων των αληθινών Ορθοδόξων και όχι μόνο την δική μου "αλήθεια" ή γνώμη. Αδελφέ οι πληγές στην Εκκλησία μας (Παλαιού και Νεόυ ημερολογίου) είναι πολλές, εάν ήλθατε στον αγώνα για να βοηθήσετε να ιαθούν αυτές οι πληγές καλώς ήλθατε, άλλως ξανασκεφθείτε το εγχείρημά σας. Οι αληθινοί εργάτες έχουν και αγάπη και υπομονή και φιλαδελφία και ανοχή, ιδιαίτερα στους διαφωνούντες και προπάντων δεν τα ξέρουν όλα, αλλά ως ο Άγιος κράζουν " κύριε φώτισον το σκότος μου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.