Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Ο Καντιώτης για τον μακάριο ύπνο των Επισκόπων





π. Αὐγουστίνου Καντιώτου



ΠΩΣ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΑΣ;


δῶ καὶ 60 χρόνια ὁ ἀείμνηστος Καντιώτης  τὰ φώναζε. Κανεὶς δὲν τὸν ἄκουγε. Καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία Μασωνο-κρατεῖται καὶ Οἰκουμενιστο-κρατεῖται. Θέλετε πρόσφατη ἀπόδειξη.
Βούϊξαν τὰ ἱστολόγια ἐπὶ ἑβδομάδες, ὅτι Ἐπίσκοπος καὶ ἀρχιμανδρίτης μετεῖχαν σὲ τελετὲς Ναϊτῶν (Μασώνων) καὶ εἶχαν «πνευματικὴ» ἐπικοινωνία μὲ Μασώνους καὶ τὸ ρόλο τοῦ ἐξομολόγου τους(!) καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οἱ Ἱ. Σύνοδος, οἱ Ἐπίσκοποι, ἀντὶ νὰ ἀποσχηματίσουν τοὺς συμμετέχοντες σὲ τελετὲς ἄλλης θρησκείας, ἀποσιώπησαν τὸ θέμα. Καὶ μὲ τὴ σειρά τους θὰ συλλειτουργήσουν μὲ τὸν ἐν λόγῳ Ἱεράρχη, ὡσὰν νὰ «μὴ τρέχει τίποτα»!
Δεκαετίες ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαβρώνει τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἡ Ἱεραρχία, συνέρχεται  γιὰ νὰ συζητήσει δεκάδες ἄλλα θέματα, ἀλλὰ τὸ πρώτιστο αὐτὴ τὴν στιγμή, τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν τὸ συζητᾶ. Ὡσὰν νὰ μὴν εἶναι δικό της θέμα, ὡσὰν «νὰ μὴ τρέχει τίποτα»!
Νά, ὅμως, ποὺ ἐκεῖνο ποὺ δὲν κάνει ἡ Ἱεραρχία, ποὺ δὲν ἐπέβαλε ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἦταν καιρός, τώρα θὰ τὸ κάνει ἡ Νεοταξικὴ πολιτεία μὲ δυσμενεῖς γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἐπιπτώσεις: δὲν θὰ προχωρήσει σὲ χωρισμὸ Ἐκκλησίας-Πολιτείας, ἀλλὰ σὲ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση τῶν λειτουργῶν της καὶ σὲ ἐποχή, ποὺ οἱ πιστοὶ ἔχουν πλήρως ἐκκοσμικευθεῖ καὶ οἰκουμενιστικοποιηθεῖ, ὥστε νὰ θεωρεῖται ἀδύνατη ἡ προοπτικὴ νὰ ἀναλάβουν τὸ κόστος τῆς συντηρήσεως τῶν ἱερέων.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς τότε, μιλοῦσε ὁ Καντιώτης γιὰ τὴν ἐξάρτηση τῶν Ἐπισκόπων ἀπὸ κάποιο «ἀνώτερο ὑπάλληλο ὑπουργείου μὲ μασονικὴ ἰδιότητα (τοποθετώντας ἀντὶ γιὰ τὸ ὄνομά του τρεῖς τελεῖες .˙.  Σήμερα οἱ Ἐπίσκοποι ἐξαρτῶνται, ὄχι πλέον μόνο ἀπὸ ἕναν ὑπάλληλο, ἀλλὰ ἀπὸ Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους, ποὺ ἀνήκουν καὶ ὑπηρετοῦν ὑψηλότερα Νεοταξικὰ καὶ Οἰκουμενιστικὰ κλιμάκια.
Παραθέτουμε τὸ κείμενο τοῦ π. Αὐγουστίνου, ποὺ ἐγράφη σὲ ἐποχὴ ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα. Οὔτε τότε ἀντέδρασαν οἱ Ἐπίσκοποι, οὔτε σήμερα φαίνεται νὰ ξυπνοῦν.


π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΠΩΣ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΑΣ;

ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΠΟΛΙΙΤΙΚΟΥΣ;

(Ἀπὸ τ τέλος το βιβλίου «λευθέρα κα ζσα κκλησία»,
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης)

Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι!

, πς κοιμνται ο εράρχες μας μ τέτοια ντικανονικ ντιχριστιανικ νομοθεσία, ατο πο κάποτε, μπρς σ χιλιάδες λαο πο πευφημοσε, πατώντας πάνω στν δικέφαλο ετ ρκίστηκαν, πς θ ενε γρυπνοι φύλακες τν νόμων τς κκλησίας μας;
λλ δν λείπουν κα εράρχες πο ναστενάζουν γι τ δουλεία τς κκλησίας. είμνηστος πίσκοπος Κασσανδρείας Ερηναος, ταν γύρω στ 1930 ς εράρχης το Οκουμενικο Θρόνου γι πρώτη φορ λάμβανε μέρος σ συνεδρίασι τς εραρχίας τς λλάδος, εχε τ θάρρος ν διακηρύξ, τι τ λληνικ Κράτος, κυβερνώμενο π τς συστάσεώς του π σκοτεινς δυνάμεις κ τν ποίων πρώτη μασονισμός, ξέδωσε διαφόρους νόμους πο ποτελον ρνησι τς πίστεως κα τς θικς το Εαγγελίου. Κα γεμτος ερ γανάκτησι εράρχης κενος πρότεινε, σύσσωμη εραρχία πειγόντως, τελεσιγραφικά, ν ζητήσ π τν Κυβέρνησι μέσα σ ρισμένη προθεσμία «τν πάλειψι π τ Νομοθεσία κάθε Νόμου πο ντιστρατεύεται στ δόγματα, τ μυστήρια, τ Κανονικ Δίκαιο, τς παραδόσεις κα τν θικ βίο τς ρθοδόξου κκλησίας». Κα ν προθεσμία περάσ πρακτη, κκλησία ν χωριστ π τ Κράτος ν διακηρυχθ, τι ρθόδοξή μας πίστι κα μολογία βρίσκεται ν διωγμ, κα ν᾿ νατεθ περάσπισί της στν εσεβ λληνικ λαό, τ μόνο φύλακα κα φρουρ τν θρησκευτικν κα θνικν μας παραδόσεων, πως μαρτυρε στορία.
Ατ λεγε είμνηστη κείνη φωνή. λλ κα ρχιεπίσκοπος θηνν Σπυρίδων, στ Συνέδριο τν Θεολόγων πο γινε στν θήνα τ τος 1949, εχε τν ελικρίνεια ν μολογήσ, τι ζ κα ατς ς πρωθιεράρχης μέσα στν θλιότητα τς δουλείας, τι βλέπει τν κκλησία δεμένη π τ Κράτος χέρια κα πόδια, κα γι ατ κανε θερμ κκλησι στος συνέδρους, ν ργασθον κα ατο στν κύκλο τς ρμοδιότητός τους γι ν σπάσουν σο τ δυνατν συντομώτερα τ δεσμ τς κκλησίας.
πως ξελίσσονται γοργ τ πολιτικ κα κκλησιαστικ γεγονότα τς πατρίδος, νισχύεται καθημεριν πίστις, τι ριζικ λύσι πο θ ποδώσ τν λευθερία στν κκλησία ενε χωρισμς κκλησίας κα κράτους. Γιατ δν μπορε κκλησία π᾿ πειρον ν παίζ διελκυστίνδα μ τ Κράτος. Κάποτε τ σχοιν θ κοπ. χωρισμς ενε ναπόφευκτος.
Μετ τ χωρισμ γεσία τς κκλησίας δν θ χ βέβαια τν ξωτερικ ατ αγλη πο χει σήμερα, πο φέρεται κα ψώνεται πάνω στ ράχη το θηρίου, τς πολιτικς ξουσίας. Δν θ χ βέβαια τ προβάδισμα στς δημόσιες τελετές. Δν θ᾿ ποδίδωνται βέβαια στος ρχιερες τιμς ντιστρατήγων. Δν θ χουν βέβαια καμμία λικ βοήθεια π τ κράτος...
λλ τί μ τοτο; ...μία ρα λευθέρας κκλησίας ενε μύριες φορς προτιμότερη π κατ χρόνια πο θ διαρρέουν μονότονα μέσα σ μία δούλη κα θλία κκλησία, ταπειν πηρέτρια, «γκαρσόνι» τν θελημάτων το κόσμου. Γιατ ,τι μπορε ν γίν μέσα σ μία ρα στν λευθέρα κκλησία, δν μπορε ν γίν μέσα σ ναν αἰῶνα στ δούλη κκλησία, πο ο κληρικοί της λογίζονται ς τεροκίνητα, ς «ριθμημένα κομμάτια τς κρατικς μηχανς» κατ μία πιτυχημένη παρομοίωσι, καθς κινονται κατ τς διαταγς τν κρατούντων. έρας τς λευθερίας πο θ πνεύσ ζωογόνος σ λο τ σμα τς κκλησίας θ ενε τέτοιος, στε τ σημεριν πρασινωπ τέλμα τν βατράχων πο κοάζουν θ διαλυθ. Νέος κόσμος θ ξεπηδήσ, κόσμος τς «λευθερίας τν τέκνων το Θεο» (πρβλ. Ρωμ. 8,21). Ζηλευτ ντως θ ενε κκλησία πο ο πίσκοποί της θ ρχουν σ ντα λεύθερα. «Βουλομένων γάρ», πως λέει Γρηγόριος θεολόγος, «ο τυραννουμένων τ τς εσεβείας μυστήριον», τ μυστήριο δηλαδ τς πίστεώς μας τ ζον νθρωποι πο τ θέλουν κα χι νθρωποι πο ναγκάζονται ν τ ζήσουν.
Ο πίσκοποί μας, λευθερωμένοι π τν θανάσιμο ναγκαλισμ το κράτους, παλλαγμένοι π τ φοβερ γραφειοκρατία, π τς διαρκες νοχλήσεις κα νιαρς πισκέψεις τν πισήμων ρχόντων, θ ξαναβρον τ χαμένο αυτό τους, θ γίνουν πι πνευματικοί, πι ποστολικοί, θ θυμηθον τ λόγια το Κυρίου, τ «τερ βαλλαντίου κα πήρας», δίχως πουγγ κα τρουβ, χωρς πορτοφόλι κα σακκίδιο (Λουκ. 22,35)· κα ν τυχν τ κράτος γίν λστς –κατ πιτυχημένη κφρασι συνοδικο γγράφου–, ρπάξ κα τ τελευταο τετραγωνικ μέτρο κι φήσ τν κκλησία χωρς οκόπεδα κα χωράφια, εραρχία ς μν τρομάξ. Γυμν π᾿ λα τ γκόσμια γαθά, πλούσια μως κα κμάζουσα στν πίστι το Χριστο κα κινουμένη δραστηρίως γι τν γκαθίδρυσι τς βασιλείας του στς καρδις τν νθρώπων, θ συγκεντρώσ κα πάλι ,τι λικ χρειάζεται γι τ μεγαλειδες ργο της. Γιατ κενος πο ποσχέθηκε «Ζητεται πρτον τν βασιλείαν το Θεο κα τν δικαιοσύνην ατο, κα τατα πάντα προστεθήσεται μν», ν ζηττε δηλαδ πρτα τ βασιλεία το Θεο κα τ λύτρωσι, κι λα ατ θ σς προστεθον (Ματθ. 6,33), δν λέει ψέματα.
* * *
«Μασονικ κράτος λλάδα», διακήρυττε μ θάρρος τ 1950 π τς στλες θρησκευτικο περιοδικο νας ρωικς εράρχης κα τ ποδείκνυε μ καταμάχητα πιχειρήματα (βλ. περ. «γιορειτικ Βιβλιοθήκη», τ. 161/Φεβρουάριος 1950). «Ο μασόνοι, γιοι δελφοί», λεγε στν στορικ προσφώνησί του πρς τν εραρχία Κασσανδρείας Ερηναος, «ο μασόνοι καυχνται, τι κατ 90% ατο κυβερνον κα ατ τν λλάδα». Λοιπόν; ντιστρέφοντας τ ρητ ς πομε· «Διαρρήξωμεν τος δεσμος ατν κα πορρίψωμεν φ᾿ μν τν ζυγν ατν», ς σπάσουμε δηλαδ τ δεσμά τους κι ς πετάξουμε π πάνω μας τ ζυγό τους (Ψαλμ. 2,3). Χωρισμ τς κκλησίας π τ κράτος! φωνάζει διάφθορη συνείδησι το ρθοδόξου πληρώματος. ντονωτέρα κούγεται κάστοτε π τ συγκλήσει τς εραρχίας· δν τν κονε ραγε ο γιοι συν­οδικο πατέρες;
Χωρισμός! Νά τ
φάρμακο· πικρ μν στος ορανίσκους μερικν, λλ σωτήριο, πο θ ξυγιάν λο τν κκλησιαστικ ργανισμό, ποος κινδυνεύει ν ποστ λοκληρωτικ σάπισμα... Θ τ πράξουν;
ν χουν τν πίστι λοι ο εράρχαι μας, σφαλς χωρισμς θ συντελεσθ κα μέρες δόξης θ᾿ νατείλουν γι λη τν κκλησία κα τ πολύπαθο Γένος μας, τ ποο μόνο μία λευθέρα κκλησία μπορε ν σώσ κα ν κάν ν προοδεύσ. ν μως δν χουν τν πίστι πο παιτεται γι ρωικ ργα, κα δειλιάσουν, κα χωρισμς δν συντελεσθ λλ προταθον κάποια μίμετρα κα συμβιβασμο σν μπλαστρα πο διαιωνίζουν τν ρρώστια, τότε ς ξακολουθήσουν –ν ενε διάδοχοι ατο Βασιλείων, Γρηγορίων κα Χρυσοστόμων– ν συνωστίζωνται στος διαδρόμους το πουργείου τν Θρησκευμάτων κα τς Παιδείας, γι ν περιμένουν πότε θ᾿ νοίξ θύρα το Γραφείου κα ν τος δεχθ γενικς δερβέναγας το πουργείου  κ.  .˙.  γι τν ποο πολς λόγος γινε σ θρησκευτικ περιοδικ κα φημερίδες.
π τν κ. .˙. λοιπόν, πο συγκέντρωσε στν αυτό του Θρησκεία κα Παιδεία, σν π λλο πάπα τς νέας Βαβυλνος, θ παίρνετε εχς κα ελογίες κα κατευθύνσεις κα π ατν θ κυβερνται στ ξς κκλησία τς λλάδος; Θ ενε ατ τ τελευταο δωδέκατο ασχος. κκλησία π  .˙.!
Μακαριώτατε, σεβασμιώτατοι, σοι ποτελετε τν εραρχία τς κκλησίας τς λλάδος στ σχατα τοτα χρόνια, φουγκρασθτε τος παλμος το λαο μας. Δν ενε νάγκη ν πευνθυμίσουμε μες τι· “ο καιρο ο μενετοί”, τι ο εκαιρίες δν περιμένουν, τι κα τ δευτερόλεπτα κόμη χουν τν ξία τους. Πρν λοιπόν, πρν φθάσ δωδεκάτη ρα, πρν εσέλθουμε σ κόμη μεγαλύτερο σκοτάδι, προσευχηθτε κατανυκτικά, σκεφθτε σοβαρά, ποφασίστε νεπηρέαστα, νεργστε γρήγορα, τολμστε γενναα, σπάστε τ δεσμ χωρς δισταγμό, λευθερστε τν κκλησία, κα τότε θ σς μνημονεύουν αωνίως πάνω στν λληνικ γ.

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ τ τέλος το βιβλίου «λευθέρα κα ζσα κκλησία», πίλογος π τ πόμνημα πρς τν . Σύνοδο τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος, θναι 1954-55, σσ. 209-212, μτγλ.)
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=35342