Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο αρχαίος θησαυρός μας και οι δολιοφθορείς του




Τὴν ἀπάντηση στὴν κ. Ρεπούση γιὰ τὰ περὶ «νεκρῆς γλώσσας» τὴν δίνει ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, ὁ ὁποῖος σὲ Ὁμιλία του στοὺς Ἕλληνες μετανάστες καὶ –λίγες μέρες πρίν– στὴν τελετὴ ἀπονομῆς τοῦ βραβείου Νόμπελ (1979) στὴν Στοκχόλμη, μεταξὺ ἄλλων εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς,



(Ὁ Ἐλύτης στοὺς Ἕλληνες μετανάστες)

« γλῶσσα εἶναι ἕνας φορέας ἤθους πού, ἂν δὲν τὸν ὑπακούσεις, θὰ τιμωρηθεῖς.
...μὴν ξεχνᾶτε τὴν πατρίδα μας, καὶ πρὸ παντός, τὴ γλῶσσα μας. Πρέπει νὰ ’σαστε περήφανοι, νὰ ’μαστε ὅλοι περήφανοι, ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας γιὰ τὴ γλῶσσα μας.
Εἴμαστε οἱ μόνοι σ’ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη ποὺ ἔχουμε τὸ προνόμιο νὰ λέμε τὸν οὐρανὸ “οὐρανὸ” καὶ τὴ θάλασσα “θάλασσα” ὅπως τὴν ἔλεγαν ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Πλάτωνας πρὶν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Ἡ γλῶσσα δὲν εἶναι μόνον ἕνα μέσον ἐπικοινωνίας. Κουβαλάει τὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας κι ὅλη του τὴν ἱστορία καὶ ὅλη του τὴν εὐγένεια».


(Ὁ Ἐλύτης στὴν τελετὴ ἀπονομῆς)

 «Μο δόθηκε, γαπητο φίλοι, ν γράφω σ μία γλσσα πο μιλιέται μόνον π μερικ κατομμύρια νθρώπων. Παρ' λ' ατά, μία γλσσα πο μιλιέται π δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρς διακοπ κα μ' λάχιστες διαφορές.

παράλογη ατή, φαινομενικά, διάσταση, ντιστοιχε κα στν λικό-πνευματικ ντότητα τς χώρας μου. Πο εναι μικρ σ κταση χώρου κα πέραντη σ κταση χρόνου. Κα τ ναφέρω χι διόλου γι ν περηφανευθ λλ γι ν δείξω τς δυσκολίες πο ντιμετωπίζει νας ποιητς ταν χρησιμοποιε γι τ πι γαπημένα πράγματα τς διες λέξεις πο χρησιμοποιοσαν μία Σαπφ νας Πίνδαρος π.χ. -χωρς στόσο ν χει τ ντικρυσμα πο εχαν κενοι πάνω στν κταση τς πολιτισμένης τότε νθρωπότητας.

 Ἐὰν γλσσα ποτελοσε πλς να μέσον πικοινωνίας, πρόβλημα δν θ πρχε. Συμβαίνει μως ν' ποτελε κα ργαλεο μαγείας κα φορέα θικν ξιν.

Προσκτται γλσσα στ μάκρος τν αώνων να ρισμένο θος. Κα τ θος ατ γενν ποχρεώσεις. Χωρς ν λησμονε κανες τι στ μάκρος εκοσιπέντε αώνων δν πρξε οτε νας, παναλαμβάνω οτε νας, πο ν μν γράφτηκε ποίηση στν λληνικ γλσσα. Ν τί εναι τ μεγάλο βάρος παράδοσης πο τ ργανο ατ σηκώνει».



Πηγή: Τρελογιάννης

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΠΑΛΑΙΨΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ, ΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ

«Οἱ ἄνθρωποι σταματᾶνε νὰ σκέφτονται,

ὅταν σταματᾶνε νὰ διαβάζουν»

Ντ. Ντιντερό
 Πηγή: Τρελογιάννης