Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Οικουμενιστική κίνηση και Εθνικά Συμφέροντα



ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΤΩΝ ΑΞ/ΚΩΝ ΤΗΣ ΑΔΙΣΠΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥ Α.Π.Θ., κα ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΚΟΥΡΑ

Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου Κατάνυξις

Οικουμενιστική κίνηση και Εθνικά Συμφέροντα 

Η καθηγήτρια της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κα Δήμητρα Κούκουρα , ως εισηγήτρια, δεν έχασε ευκαιρία να προβάλει τις οικουμενιστικές της θέσεις σε ημερίδα που διοργάνωσε η Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου στις 26/11/2013, με θέμα τη Θρησκευτική Διπλωματία.
Η κα Κούκουρα διατύπωσε γνωστές θέσεις των οικουμενιστών, όπως:

α. Οι Μονοφυσίτες της Αιγύπτου και της Αρμενίας, δεν είναι αιρετικοί. Ο διάλογος μεταξύ των ορθοδόξων και των "αντιχαλκηδονίων" υπήρξε επιτυχής. Η διαίρεση δεν οφείλεται σε θέματα πίστεως αλλά σε εθνοτικές διαφορές και στην δυσκολία επικοινωνίας στο πλαίσιο της πολυεθνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Απομένουν λίγες συμφωνίες για την ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ ορθοδόξων και "αντιχαλκηδονίων", οι οποίες πρέπει να αποκαλούνται Αρχαία Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.

β. Το οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ηγετικό ρόλο - κίνηση για την παγκόσμια συνεννόηση των θρησκειών, με σκοπό την άρση των παρεξηγήσεων και την αλληλοκατανόηση των διαφόρων Θρησκευτικών ομάδων.

γ. Ο μεταξύ των ορθοδόξων και των παπικών διάλογος που γίνεται εδώ και δεκαετίες έχει να επιδείξει σπουδαία αποτελέσματα, τα οποία όμως δεν είναι γνωστά στο πλήρωμα της εκκλησίας από τον φόβο αντίδρασης των φονταμενταλιστικών παραθρησκευτικών κέντρων, γεγονός το οποίο είναι ιδιαιτέρως αρνητικό.

Οι ορθόδοξες αντιρρήσεις στις θέσεις της καθηγήτριας της Θεολογικής Σχολής κας Κούκουρα, είναι γνωστές στους έχοντες και την παραμικρή σχέση με την Ορθοδοξία. Από τον ωκεανό της σχετική ορθόδοξης αντιοικουμενιστικής μαρτυρίας, αρκούν οι σχετικές παραπομπές στο τέλος του άρθρου για να σχηματίσει και ο πλέον αδαής αλλά καλοπροαίρετος αναγνώστης ιδία άποψη για το θέμα.

Εδώ θα μας απασχολήσουν αποκλειστικά οι συνέπειες των θέσεων της κας Κούκουρα στην εξυπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων. Άλλωστε, ο χώρος στον οποίο διετύπωσε τις απόψεις της, είναι μία Ανώτατη Στρατιωτική σχολή της οποίας "αποστολή είναι να παρέχει σε ανώτερους Αξ/κούς των τριών Κλάδων των ΕΔ.... επιμόρφωση σε βασικά θέματα γεωπολιτικής με σκοπό την.... κατάρτισή τους για την στελέχωση εθνικών και συμμαχικών διακλαδικών στρατηγείων στο εσωτερικό ή εξωτερικό.... ". Οι ακροατές της ημερίδας ήταν στο σύνολό τους ανώτεροι αξιωματικοί και των τριών όπλων. Όλοι έχουν υπηρετήσει σε μάχιμες θέσεις, ως διοικητές ταγμάτων, πλοίων, μοιρών αεροσκαφών, και μετά την αποφοίτησή τους από την σχολή θα ηγηθούν μεγάλων σχηματισμών. Από αυτούς θα προέλθουν και οι μελλοντικοί αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων και των γενικών επιτελείων. Προϋπόθεση για την επιτυχία τους στα υψηλά τους καθήκοντα είναι η εξοικείωσή με το παγκόσμιο γεωπολιτικό περιβάλλον το οποίο επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από τις θρησκευτικές διαφορές.

Η κα Κούκουρα, είτε παραπληροφορημένη ως προς τα γεγονότα στα οποία αναφέρθηκε, είτε βλέποντάς τα μέσα από το φακό της προσωπικής της οικουμενιστικής ιδεολογίας, με τις θέσεις της προκάλεσε σύγχυση όσον αφορά τις βάσεις πάνω στις οποίες οφείλει η Ελληνική Πολιτεία να σχεδιάσει την Θρησκευτική της Διπλωματία για την εξυπηρέτηση των εθνικών της συμφερόντων. Παραπλάνησε το μη εξοικειωμένο με τα θρησκευτικά ζητήματα ακροατήριό της σε ένα θέμα, στο οποίο η άποψή της είχε το κύρος της αυθεντίας.

Σχολιάζοντας τις θέσεις της, θα αναφερθούμε σε μία ρήση του Κινέζου Σουν Τσου  (μεγάλου θεωρητικού της πολεμικής τέχνης), από την Τέχνη του Πολέμου. "Όταν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, μπορείς να δώσεις εκατό μάχες με ασφάλεια. Όταν δεν γνωρίζεις τον εχθρό, αλλά γνωρίζεις τον εαυτό σου, έχεις ίσες πιθανότητες να νικήσεις και να ηττηθείς. Εάν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό ούτε τον εαυτό σου, να είσαι βέβαιος ότι σε κάθε μάχη θα βρίσκεσαι εκτεθειμένος σε κίνδυνο". Λοιπόν, η γνώση του εαυτού μας είναι προϋπόθεση για να έχουμε τουλάχιστον μισές πιθανότητες νίκης. 
Η κα Κούκουρα, αναφέρθηκε στα θέματα των σχέσεων με τους ετεροδόξους παπικούς και μονοφυσίτες ωσάν η ιστορία του κόσμου να ξεκίνησε πριν από 50 ή 60 χρόνια. Ωστόσο η ένωση με τους ετεροδόξους και τα πιθανά οφέλη από αυτήν είναι συνυφασμένα με την ιστορία του νεότερου ελληνισμού. Από το 1204 τουλάχιστον, το θρησκευτικό ζήτημα της ενώσεως με τους παπικούς έγινε το μείζον πολιτικό και διπλωματικό πρόβλημα της αυτοκρατορίας με προεκτάσεις που άγγιζαν την ίδια την επιβίωση της. Οι αυτοκράτορες προσπάθησαν να πετύχουν την ένωση, δηλαδή την υποταγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Λατίνους, με σκοπό να επωφεληθούν από την εγκόσμια δύναμη του Πάπα, σε μια εποχή που οι περισσότεροι μονάρχες του δυτικού κόσμου ήταν υπήκοοι και εν γένει υπάκουοι σ' αυτόν.

Ωστόσο, έκαναν ένα σημαντικό λάθος στους υπολογισμούς τους. Δεν έλαβαν υπόψη τους ότι κάνοντας υποχωρήσεις στην ορθόδοξη πίστη και επιβάλλοντας την λατινική κακοδοξία στο λαό με τη βία ή με την παραπλάνηση, δημιουργούσαν σχίσμα και διάσπαση εντός του σώματος του έθνους και στερούσαν από το κράτος την ηθική εκείνη δύναμη