Ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς ἁγίου Νείλου Ἀσκητοῦ
μαθητοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
ΘΕΟΔΩΡΩ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩ (ΣΟΒ΄).
(Ὁ ταπεινὸς ἔχει
τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν φοβᾶται κανένα, γιατὶ ἐνεργεῖ σὲ αὐτὸν ὁ Κύριος. Ὅταν,
ὄμως, ἀρχίζει νὰ ὑπερηφανεύεται, ἀναχωρεῖ ὁ Κύριος, καὶ τότε αὐτὸς πίπτει).
«Μὴ ἀγνοήσῃς τὸν δοτῆρα τῆς ἁγνείας, καὶ τῆς ἐπαινουμένης παρρησίας, καὶ τῆς ἀπτοησίας. Μέχρι γὰρ ἂν ὁ Κύριος ἐνεργεῖ, πεφύλαξαι, καὶ διατετήρησαι ἀνεπιβούλευτος, ἀχείμαστος, καὶ πᾶσι φαίνῃ φοβερός, καὶ ἐπίδοξος μαρμαίρων, καὶ πεφραγμένος τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ, καὶ μηδένα φοβούμενος, πτοήσεις πάντας δαίμονάς τε, καὶ πονηροὺς ἀνθρώπους. Ἐὰν δὲ ἄρξῃ κενοδοξεῖν, καὶ ὑπερηφανεύεσθαι, ἀναχωρήσει ὁ Κύριος ἀπὸ σοῦ, μὴ θέλων βοηθεῖν σοι, καὶ τότε μαθήσῃ τὴν σαυτοῦ ταπεινότητα, δειλιῶν τε καὶ τρέμων, καὶ τὴν ἰδίαν σκιὰν οὐκ ἀνεχόμενος, καὶ τοῖς τῆς σαρκὸς πάθεσιν ὑποπίπτων, καὶ ἐκτεθαμβημένος νύκτωρ, καὶ μεθ’ ἡμέραν. Ἔθου γάρ, φησὶν ὁ Δαυΐδ, τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ δειλίαν, μηκέτι λοιπὸν τολμῶντος τῇ διδαχῇ σὺν παρρησίᾳ χρήσασθαι διὰ τὴν ἐγκατάλειψιν».
ΣΕΚΟΥΝΔΩ ΚΑΣΤΡΗΝΣΙΩ (ΣΠΑ΄).
(Ὅπως ὅταν ὑπάρχει
διαμάχη μεταξύ μας χαίρει ὁ διάβολος, ἔτσι καὶ ὅταν ὁμονοοῦμε, ὁ διάβολος μαζεύεται
καὶ ταπεινώνεται).
«Ὥσπερ μισούντων ἡμῶν ἀλλήλους, καὶ μαχομένων, καὶ ἐχθραινόντων
ἀλλήλοις, καὶ ἐπιβουλευόντων, καὶ ἀποστρεφομένων τὴν γαλήνην, καὶ τὴν μακροθυμίαν,
χαίρει, καὶ ἀγάλλεται ὁ Σατανᾶς, τέθηλέν τε, καὶ τέρπεται, καὶ προπλατύνεται, ἐπαναπαυόμενος
ταῖς ἡμετέραις φαυλότησιν· οὕτως εἰρηνευόντων, καὶ ὁμονοούντων ἡμῶν, καὶ κρατούντων
τῆς λύπης, συστέλλεσθαι, καὶ ταπεινοῦσθαι εἴωθεν ὁ πονηρός, καὶ ἐχθρὸς τῆς εἰρήνης
καὶ τῆς ἀγάπης τυγχάνων, πολέμιός τε τῆς ἀνθρώπων ὁμονοίας, καὶ δυσμενὴς ἄσπονδος».
ΜΕΘΟΔΙΩ ΚΟΥΒΟΥΚΛΑΡΙΩ (ΣΠΘ΄).
(Τὸ “παρελθέτω
ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον” ὁ Κύριος εἶπε, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψει στὸ διάβολο νὰ καταλάβει
ὅτι εἶναι ὁ Θεός. Καὶ τὸ “Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τί ἐγκατέλοιπάς με;” τὸ εἶπε, ὡς
ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ὁ συνήγορος μιλᾶ γιὰ λογαρισμὸ αὐτοῦ ποὺ ὑπερασπίζεται).
«Οὐδαμοῦ ὁ Χριστὸς ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης πεφόβηται θάνατον·
ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας παθεῖν ἐπεδήμησεν. Ὅταν οὖν ἀκούεις λέγοντος αὐτοῦ·
“Πάτερ, εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου”, νόησον ὅτι οὐχὶ
δειλιῶν καὶ φρίττων τὰ τοιαῦτα φθέγγεται, ἀλλὰ τῇ εὐτελείᾳ τῶν ρημάτων δελεάζον
τὸν νοητὸν δράκοντα, ἵνα ψιλὸν τοῦτον ἄνθρωπον εἶναι τοπάσας, δεδοικότα τὸ πάθος
καὶ τρέμοντα, τελέσῃ διὰ τῶν ὑπουργούντων αὐτῷ Ἰουδαίων, ὅπερ ἐπεβάλετο, καὶ δρᾶσαι
καθ’ ἑαυτοῦ ὃ ὑπὲρ ἡμῶν διεσπούδακεν. Ἔλαθεν γὰρ ὁ ἐχθρὸς καθ’ ἑαυτοῦ τὸν σταυρὸν
σοφιζόμενος, ἵνα τὸ εἰρημένον ἐν τοῖς Ψαλμοῖς πληρωθῇ, ὅτι “Ἐν τοῖς ἔργοις τῶν
χειρῶν αὐτοῦ συνελήφθη ὁ ἁμαρτωλός”· καί·
“Ἐπιστρέψει ἡ πονηρία αὐτοῦ εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ”...
Ὅταν δὲ πάλιν ἀκούσεις ἐπὶ σταυροῦ βοῶντος τοῦ Κυρίου· “Θεέ
μου, Θεέ μου, ἵνα τί ἐγκατέλοιπάς με;” Μὴ ἀγνοήσῃς, ὅτι ἐκ προσώπου πάντων τῶν ἐκ
τοῦ Ἀδὰμ γενομένων ἀνθρώπων ταῦτα λέγει, ὥσπερ ὁ συνήγορος μή καθυβρισθείς, μηδὲ
διηρπαγμένος ὑπὲρ τοῦ συνηγόρου βοᾷ πρὸς τὸν δικαστήν, Ὑβρίσμεθα, διηρπάγμεθα, ἐλεηλατήθημεν...».
(P.G. 79, 337BC, 340D-341A, 344AC).
Καλημέρα από το Belfast. Βρίσκω εξαιρετικούς τους λόγους του Αγίου Νείλου του Ασκητού και γαληνεύουν την ταραγμένη μου ψυχή. "Συμπτωματικά" (με την Θεία Πρόνοια του Δεσπότη Χριστού, τον οποίο σήμερα - φεύ - οι Γραμματείς και Φαρισαίοι και Μεγάλοι Αρχιερείς της Ορθοδοξίας βλασφημούν και καθυβρίζουν κατά ένα τρόπο πολλάκις χειρότερο από την πρώτη φορά που του φέρθηκαν έτσι οι αγνώμονες Ιουδαίοι), είδα χθές την ταινία "Son of God" (Υιός του Θεού) παραγωγής 2014, η οποία παρουσιάζει την ζωή του Χριστού από τη Γέννηση Του μέχρι την Ανάληψη του αφηγούμενη δήθεν από τον Απόστολο Ιωάννη τον Θεολόγο στην Πάτμο. Λοιπόν, η τανία γενικώς εξελίσσεται ομαλά, παραθέτωντας γεγονότα της ζωής, της διδασκαλίας και των θαυμάτων του Χριστού που κάνουν τον θεατή να κατανυγεί - αν και συχνά ο σεναριογράφος επίτηδες (και θα εξηγήσω στο τέλος γιατί χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση) ανακατεύει αγιογραφικά χωρία σε περιστατικά άσχετα ή ελάχιστα συνδεόμενα για συγκεκριμένους λόγους.....Έτσι φτάνει η ταινία στη σύλληψη του Κυρίου, τα Πάθη του τη Στάυρωσή του. Ο Απόστολος Πέτρος επίσης παρουσιάζεται σαν κεντρικός ήρωας εδώ κι' εκεί, με την αυθορμητικότητα του, το περπάτημα στην θάλασσα, την ομολογία του ότι ο Χριστός είναι ο υιός του Θεού, το περιστατικό με την δήλωση του Κυρίου για την "πέτρα", την τριπλή άρνησή του κλπ. Και εκεί που έχω ήδη δακρύσει από συγκίνηση, στα τελευταία 5 λεπτά της ταινίας που παρατίθενται όλα τα σημαντικώτατα γεγονότα ΜΕΤΑ την ταφή του Κυρίου, η Ανάσταση, ο κενός τάφος, η εμφάνιση στους μαθητές και τέλος η Ανάληψη Του, έρχεται μια δήλωση του αφηγητή (υποτίθεται ότι είναι ο Ιωάννης στην Πάτμο) που με ξενερώνει και με κομματιάζει και μου στεγνώνει αυτοστιγμεί τα δάκρυα: "WITH PETER AS OUR LEADER...." ('ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΣΑΝ ΑΡΧΗΓΟ ΜΑΣ...), και τη στιγμή αυτή συνειδητοποιώ ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑΣ ΤΗΣ ΤΑΝΙΑΣ, Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΟΤΙ Η ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΑΡΧΕΙ ΕΠΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ και όχι η προβολή του Ιησού Χριστού! Και όλα τα χωρία που παρουσιάζονται και ανακατεύονται με άσχετα γεγονότα επιρρώνουν το ότι αυτή είναι η θεολογία που πρέπει να επικρατήσει στις καρδιές όλων των θεατών, αυτή της αρχηγεσίας του Πέτρου και κατά συνέπεια....ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ! Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Παναγιώτη, Χριστίνα μήπως είναι καλό να επιμεληθεί μια έκδοση με Πατερικούς λόγους παρομοίους όπως του Αγίου Νείλου για να παραμυθήσει τους Χριστιανούς των εσχάτων ημερών (σήμερα) και να τους εδραιώσει στην σωστή εξήγηση των γεγονότων που ακολουθούν; Όπως βλέπω στο Facebook τώρα, σε όλες τις Ελληνορθόδοξες Κοινότητες του κόσμου, προβάλλεται η συνάντηση του πάπα με τον αποστάτη σαν ένα συγκλονιστικό επίτευγμα ενώ ταυτόχρονα γεγονότα όπως ο πρόσφατος σεισμός στην Ελλάδα, η πυρκαγιά στο Σπήλαιο της Γεννήσεως κλπ είτε αποσιωπούνται είτε παρευρμηνεύονται οικτρώς. Η σύγχυσις είναι ασύλληπτη.......και είναι μόνο η αρχή.
Εξαιρετική ανάρτηση για όλους, και ειδικά για μερικούς αποτειχισμένους στην Ελλάδα, στο εξωτερικό, (και στην Αυστραλία), οι οποίοι δυστυχώς περνούν τον χρόνον τους, όχι αγαπώντες, αλλά μισούντες, υβρίζοντες, αναθεματίζοντες, επαιρόμενοι, και γενικώς ποιούντες τα αντίθετα, από αυτά που συνιστά ο Αγιος Νείλος.
ΑπάντησηΔιαγραφή