Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Παπισμός και Επισκοποκεντρισμός



στω κι ἂν δὲν τὸ παραδέχονται, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς καὶ γενικὰ πολλοὶ εὐσεβεῖς ποιμένες, ὁ ἐπισκοποκεντρισμὸς (ἔχοντας πολλὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Παπισμό) ἔχει εἰσχωρήσει γιὰ τὰ καλὰ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὁ ἐπισκοποκεντρισμὸς συντελεῖ στὸ νὰ μένουν ἐγκλωβισμένοι στὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές (οἱ περισσότεροι ἀνησυχοῦντες ποιμένες), φοβούμενοι νὰ προχωρήσουν στὴν ἁγία ἀν-υπακοὴ πρὸς Ἐπισκόπους ποὺ συμπλέουν ἤ, ἀδρανοῦντες, ἀνέχονται τὴν ἐξάπλωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποφασίζουν, ὅπως ὁ Μπάλλεστερ νὰ «ἀρχίσουν νὰ ἐκτροχιάζονται ἀπὸ τὸν ἐκτροχιασμὸ τῆς Ἐκκλησίας τους»!


 Ο Πάπας εναι τ πν κα κκλησα δν εναι τποτε.  
...Εχα δη ρχσει ν «κτροχιζομαι π τν κτροχιασμ» τς κκλησας μου. Παρ' λα ατ ξακολουθοσα ν γαπ τν κκλησα μου πο μ εχε κνει χριστιαν κα πο φοροσα τ σχμα της. Μο χρειαζταν κμη πολλ μβθυνσις κα σκψις γι ν φθσω σιγ-σιγ, μ κπο κα δνη, στ συμπρασμα τι κκλησα πο γαποσα δν φστατο μσα στ παπικ σστημα.
     Πρ
γματι, πναντι τς μονοκρατορικς ξουσιας το Ππα, αθεντα τς κκλησας κα το πισκοπικο σματος δν φσταται οσιαστικ κε. Διτι σμφωνα μ τ ρωμαϊκ θεολογα « αθεντα τς κκλησας πρχει ττε μνο, ταν χαρακτηρζεται κα ναρμονζεται μ τ θλησι το Ππα. Σ ντθετη περπτωσι, κμηδενζεται».
  σημασα κα ρλος τν πισκπων μσα στ ρωμαϊκ κκλησα δν εναι παρ πλ κπροσπησις τς παπικς ξουσας, στν ποα κα ο διοι ο πσκοποι ποτσσονται πως ο πλο πιστο.
Κα ο Οκουμενικς Σνοδοι πσης δν χουν λλη ξα παρ κενη πο τος παραχωρε πσκοπος τς Ρμης, διτι «δν εναι οτε μπορον ν εναι λλο πργμα παρ συνδρια το Χριστιανισμο, πο συγκαλονται π τν αθεντα κα τν ξουσα κα τν προεδρα το Ππα».

φοβερ πντησις νς ησουτη.  
     Εχα καθ' λο κενο τ διστημα σχεδν παρατσει τς μελτες μου, πωφελομενος λες τς ρες πο κανονισμς το Τγματος πτρεπε ν ποτραβηχθ στ κελλ μου, που δν σκεπτμουν τποτε λλο παρ τ μεγλο μου πρβλημα... τσι ρχισα ν συζητ τ θμα μ γνωστς μου κκλησιαστικς προσωπικτητες, νλογα μ τν μπιστοσνη πο εχα στν ελικρνεια κα τν καρδι τους...  Βρκα τος περισστερους π' ατος τος κληρικος πι φανατικος π' τι περμενα. Παρ' λο τι νεγνριζαν κατ βθος τν παρλογη βσι τς διδασκαλας περ Ππα, κολλοσαν πεγνωσμνα στν δα τι « φειλομνη στν Ππα ποταγ παιτε μι τυφλ συγκατθεσι τς ντιλψες μας», καθς κα σ' κενο τ λλο πφθεγμα το δρυτο τν ησουϊτν κατ τ ποο «γι ν χουμε τν λθεια, γι ν μν πσουμε στν πλνη, φελουμε πντα ν στηριζμαστε στ βασικ κα μετθετο ξωμα τι ατ πο βλπουμε ς σπρο εναι στν πραγματικτητα μαρο, ν μς λγει τι εναι μαρο εραρχα τς κκλησας». Μ' ατ τ φανατικ προκατληψι νας ερες το Τγματος το ησο μο μπιστεθηκε τν ξς σκψι του:
τ πο μο λτε, ναγνωρζω τι εναι λογικτατα κα ξστερα κα ληθιν. λλ μες ο ησουτες, κτς π τς τρες συνηθισμνες ποσχσεις, δνουμε κα μι τταρτη, κατ τν μρα τς κουρς μας. τταρτη ατ πσχεσις εναι πι οσιδης π τν πσχεσι τς γντητος, τς πακος κα τς κτημοσνης. Εναι πσχεσις τι θ ποτασσμαστε πλυτα στν Ππα. τσι, προτιμ ν πω στν κλασι μαζ μ τν Ππα, παρ στν Παρδεισο μ' λες σας τς λθειες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.