Απάντηση στις ανακρίβειες του Μητροπολίτη Σύρου, του Παναγιώτη Μακρή

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος με επιστολή του στον Ορθόδοξο τύπο, προσπαθεί να απολογηθεί για τα Οικουμενιστικά του έκτροπα, προβάλλοντας τα, ως τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής της αλήθειας και της αγάπης.

Αφορμή για την επιστολή του αυτή, ήταν η επιστολή που έστειλε ο αποτειχισμένος πατέρας Ευθύμιος Χαραλαμπίδης στον Ορθόδοξο τύπο, στην οποία διευκρίνιζε περαιτέρω τους λόγους που τον οδήγησαν στη διακοπή του μνημόσυνου του οικείου Μητροπολίτη, δηλαδή του Σεβασμιότατου Σύρου.

Στο εν λόγω κείμενο μας, θα ρίξουμε μια Ορθόδοξη ματιά στην επιστολή του Μητροπολίτη Δωρόθεου Πολυκανδριώτη, ώστε να εξακριβώσουμε αν πράγματι ακολουθεί τον Ορθόδοξο δρόμο των Πατέρων της Εκκλησίας μας ή αν ακολουθεί και αυτός το
δικό του οικουμενιστικό μονοπάτι.

Την επιστολή του ξεκινάει ο Σεβασμιότατος ως εξής:

«Ἀφ’ ἦς ἡμέρας, χάριτι καί εὐδοκίᾳ Κυρίου, ἀνελάβομεν τήν διαποίμανσιν τῆς Παναγιοφυλάκτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύρου, Τήνου, κλπ., μεταξύ τῶν ἄλλων στόχων, ἐθέσαμεν καί τήν ἐν εἰρήνῃ, ἁρμονίᾳ καί συνεργασίᾳ συμβίωσιν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν συνοίκων τῶν εὐλογημένων Νήσων τῆς Μητροπόλεως ἡμῶν Σύρου καί Τήνου, πεποιθότες ὅτι «Ὁ ἐπίσκοπος ὀφείλει νά ἐμμένῃ ἀείποτε ἐν ταῖς ἠθικαῖς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀρχαῖς καί οὐδέποτε νά ἐξέρχηται τούτων ἤ νά παραβαίνῃ αὐτάς δῆθεν λόγῳ δογματικῶν διαφορῶν....Ἡ Χριστιανική ἀγάπη ἐστίν ἀναλλοίωτος, δι’ ὅ οὐδ’ ἡ τῶν ἑτεροδόξων χωλαίνουσα πίστις δύναται ν’ ἀλλοιώσῃ τό πρός αὐτούς τῆς ἀγάπης συναίσθημα...Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νά θυσιάζηται. Παράδειγμα ἔστω ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὅστις ἐξ ἀγάπης καί πρός αὐτούς τούς Σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ ηὔχετο ἀνάθεμα εἶναι αὐτῶν. Ὁ μή ἀγαπῶν τούς ἑτεροδόξους ἐπίσκοπος, ὁ μή καί ὑπέρ αὐτῶν ἐργαζόμενος, ἀπό ψευδοῦς κινεῖται ζήλου, διότι ὅπου ἡ ἀγάπη ἐκεῖ καί ἡ ἀλήθεια καί τό φῶς!» κατά τήν διδαχήν τοῦ μεγάλου συγχρόνου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν Ἁγίου Νεκταρίου («Ποιμαντική», σελ. 192)».

Αρχικά, τα όσα γράφει ο σεβασμιότατος φαίνονται ορθά και προς τίποτα χωλαίνοντα, συμφωνούμε απόλυτα ότι ο Ορθόδοξος όσο ζηλωτής των δογμάτων και των παραδόσεων να είναι δεν επιτρέπετε επ’ ουδενί λόγο, να θυσιάζει την αγάπη η οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες ηθικές αρετές του Ευαγγελίου. Τούτω διότι με αυτήν την θυσία χάνει στην ουσία την Ορθοδοξία του, καθότι Ορθοδοξία δεν είναι κάτι το θεωρητικό αλλά Ορθοδοξία σημαίνει και Ορθοδοπραξία «ου πας ο λεγων μοι κυριε κυριε εισελευσεται εις την βασιλειαν των ουρανων αλλ΄ ο ποιων το θελημα του πατρος μου του εν τοις ουρανοις» (Κατά Ματθαίον 7,21).

Παρόλα τα παραπάνω ωστόσο, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε και στον σεβασμιότατο, όσο και στους αναγνώστες, ότι ισχύει και το αντίθετο δηλαδή επ’ ουδενί λόγο επιτρέπεται η αλλοίωσης ή παραχάραξης των δογμάτων της πίστεως μας, χάριν της αγάπης ή οποιασδήποτε άλλης Ευαγγελικής αρετής, όπως βλέπουμε να πράττουν οι σημερινοί Οικουμενιστές. Γράφει ο μακαριστός πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (σχετικά με το θέμα αυτό) στον Ορθόδοξο τύπο φύλλον 10.10.1969 τα εξής:

«Παναγιώτατε ψάλλετε και Υμείς και οι ακολουθούντες Υμίν, εις πάντας τους ήχους το τροπάριον της «Αγάπης». Αγάπη, αγάπη, αγάπη! «Αγάπη άνευ όρων και ορίων». Εν ονόματι της αγάπης τούτο, εν ονόματι της αγάπης εκείνο, εν ονόματι της αγάπης το άλλο.... Περίεργον όμως! Εφ’ όσον η καρδία Υμών εκχειλίζεται εξ αγάπης και εξ αυτής εκπηγάζουσι πολύρροα ρεύματα, φθάνοντα μέχρι των εσχατιών της Δύσεως και δημιουργούντα πελάγη, εις α ανέτως και μετ’ ευφροσύνης κολυμβώσι πασών των αποχρώσεων οι αιρετικοί, πώς δεν διατίθενται ολίγαι σταγόνες αγάπης και δια τους ταλαίπωρους Ορθοδόξους; Δι’ εκείνους εκ των Ορθοδόξων, οίτινες σκανδαλίζονται, βλέποντες τον Ορθόδοξον Πατριάρχην Κων/πόλεως να αθετή -εν ονόματι της αγάπης!- ιερούς Κανόνας, να ανατρέπη αιωνόβιους Παραδόσεις, να κρημνίζει τα τείχη ασφαλείας, να μεταίρη όρια α έθεντο αγιώτατοι Πατέρες της Εκκλησίας; Δι’αυτούς εστείρευσαν αι πηγαί της αγάπης Υμών Παναγιώτατε;» (Επιστολή πρός Πατριάρχη Άθηναγόρα, Όρθ. Τύπος, 10.10.1969).

Θεωρούμε ότι τα παραπάνω που ειπώθηκαν από τον πατέρα Επιφάνιο προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή και εις το πρόσωπο του σεβασμιότατου Σύρου, ο οποίος φαίνεται από την όλη του επιστολή (και συγκεκριμένα από το κομμάτι που προαναφέραμε) να μην ενδιαφέρεται για όσους Ορθόδοξους (βλ. πατέρα Ευθύμιος Χαραλαμπίδη), σκανδαλίζονται από την συμπεριφορά του. Ας του υπενθυμίσουμε όμως τη γράφει το Ευαγγέλιο περί του σκανδαλισμού των αδελφών: «ος δ αν σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων των πιστευοντων εις εμε συμφερει αυτω ινα κρεμασθη μυλος ονικος περιτον τραχηλον αυτου και καταποντισθη εν τω πελαγει της θαλασσης» (Κατά Ματθαίον 18,6). Τούτο προς υπενθύμιση του σεβασμιότατου ο οποίος, για χάρη της ειρήνης και ομόνοιας μεταξύ Ορθόδοξων και παπικών ξεχνάει τους παραπάνω λόγους του Κυρίου. Συνεχίζει λοιπόν ο σεβασμιότατος Σύρου την επιστολή του γράφοντας: «Καί ταῦτα, οὐδέ κατά κεραίαν ἐκκλίνοντες τῶν ὁρίων, ἅ οἱ Πατέρες ἡμῶν διά τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἔθεντο, ἐμμένομεν εἰς τούς δοθέντας φρικτούς κατά τήν ὥραν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας ἡμῶν ὅρκους διά τήν τήρησιν καί ὑπεράσπισιν τῶν θείων Δογμάτων τῆς Ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως».

Ισχυρίζεται ο σεβασμιότατος ότι άχρι του νυν, μένει στέρεος στους Ορθόδοξους όρκους που έδωσε όταν χειροτονήθηκε. Θα δούμε εν συνέχεια άμα αυτό συμβαίνει.

Συνεχίζει ο σεβασμιότατος: «Παρά ταῦτα, ὅμως, ἀρκετοί, οἱ ὁποῖοι δέν κινοῦνται πάντοτε ἐκ καλῆς θελήσεως, διασπείρουν ἀνά τήν Ἑλλάδα φήμας καί “εἰδήσεις” περί λόγων καί γεγονότων, τά ὁποῖα πόρρω μέν ἀπέχουν τῆς ἀληθείας καί τῆς πραγματικότητος, προκαλοῦν δέ προβληματισμόν τῶν πιστῶν καί ἀδίκους ἐπιθέσεις εἰς τό πρόσωπον ἡμῶν».

Το κατά πόσο άδικες είναι αυτές οι «επιθέσεις» σεβασμιότατε αφήστε εμάς το ποίμνιο να κρίνουμε.

Γράφετε σεβασμιότατε: «Ἔχοντες τήν ποιμαντικήν εὐθύνην μιᾶς κοινωνίας, εἰς τήν ὁποίαν, διά λόγους ἱστορικούς, ἀπό αἰῶνες συμβιώνουν, ἴσως ὄχι πάντοτε ἁρμονικά -κατά τό παρελθόν, κυρίως- Ὀρθόδοξοι καί Ρωμαιοκαθολικοί, καί εἰς τήν ὁποίαν τό φαινόμενον τῶν μικτῶν Γάμων εἶναι ἰδιαιτέρως συχνόν, καλούμεθα ἐν πλήρει συναισθήσει τῆς ἡμετέρας εὐθύνης νά συμβάλλωμεν εἰς τήν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ συμβίωσιν καί πρόοδόν της».

Κάνετε αναφορά περί της ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ συμβίωσιν καί πρόοδόν της κοινωνίας στην οποία ζείτε. Σας παρακαλούμε να μας δείξετε τι έχετε κάνει χάριν αυτής της αληθείας την οποία επικαλείστε.

Αναφέρετε επίσης: «Συχνάκις, μάλιστα, διερωτώμεθα ἐάν οἱ θεωροῦντες ἡμᾶς «προδότην» τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπειδή ἐπιδιώκομεν καί ἐργαζόμεθα διά τήν ἐπικράτησιν ἀγάπης, συνεργασίας καί φιλαλληλίας μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, διαθέτουν πλήρη γνῶσιν τῶν δεδομένων τῆς ἐνταῦθα κοινωνίας.

Διερωτώμεθα, ἐάν θά ἐπεθύμουν τόν χωρισμόν τῶν οἰκογενειῶν ἤ τό μῖσος μεταξύ τῶν Χριστιανῶν!».

Σεβασμιότατε αφήστε τα γελοία διλλήματα και σταματήστε να κοροϊδεύετε τον κόσμο. Τι εννοείτε όταν αναφέρετε την φιλαλληλία μεταξύ Ορθόδοξων και παπικών; Μήπως τους κοινούς εορτασμούς, ή μήπως την παρακολούθηση των λειτουργιών των μεν από τους δε όπως συχνάκις πράττεται εσείς; Εξηγήστε μας ώστε να μη σας κατηγορούμε αδίκως.

Όταν αναφέρετε μίσος μεταξύ Χριστιανών ποιους ονομάζεται Χριστιανούς, τους καταδικασμένους από πλήθος συνόδων και πατέρων κακόδοξους παπικούς; Όταν αναφέρεστε σε χωρισμό οικογενειών, για τινά λόγο να υπάρξει αυτός ο χωρισμός; Μήπως σας φοβίζει ότι η Ορθόδοξη αντιμετώπισης των αιρετικών θα προκαλέσει διχασμούς ανάμεσα στις οικογένειες και για αυτό ακολουθείτε αυτές τις ανορθόδοξες πρακτικές; Ξεχνάτε τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «ηλθον γαρ διχασαι ανθρωπον κατα του πατρος αυτου και θυγατερα κατα της μητρος αυτης και νυμφην κατα της πενθερας αυτης και εχθροι του ανθρωπου οι οικειακοι αυτου»; (Κατά Ματθαίoν 10, 35-36). Μήπως για χάρη της αγάπης όπως αναφέραμε παραπάνω θυσιάζεται την Ορθόδοξη ομολογία και θέλετε αυτό να πράξει και το ποίμνιο σας; Ξεχνάτε πάλι τα λόγια του Κυρίου μας «πας ουν οστις ομολογησει εν εμοι εμπροσθεν των ανθρωπων ομολογησω καγω εν αυτω εμπροσθεν του πατρος μου του εν ουρανοις» (Κατά Ματθαίον 10,32);

Γράφετε: «Διερωτώμεθα, ἐάν θά ἐπεθύμουν τήν ἐπιλεκτικήν ἄσκησιν τῆς φιλανθρωπίας, ἐάν θά μᾶς ἔκρινον ἀγωνιστάς καί ὁμολογητάς τῆς Ὀρθοδοξίας μόνον εἰς τήν περίπτωσιν κατά τήν ὁποίαν θά ἠρνούμεθα νά προσφέρωμεν αἷμα εἰς Ρωμαιοκαθολικόν, θά ἠρωτῶμεν τόν ἐμπερίστατον συνάνθρωπόν μας ἐάν εἶναι Ὀρθόδοξος, πρίν τόν βοηθήσωμεν, θά ἠρνούμεθα νά εὐχηθῶμεν, νά συμφάγωμεν -τί λέγω, νά χαιρετίσωμεν, κατά τήν ἄποψιν ὡρισμένων- τούς μή Ὀρθοδόξους....Ἅπαγε!».

Απάγετε εσείς σεβασμιότατε, δεν διαβάσατε ποτέ τι έπρατταν οι πατέρες απέναντι στους αιρετικούς; Δεν διαβάσετε ποτέ πως έπραξε ο θαυμαστός ομολογητής Όσιος Στέφανος όταν μια γυναίκα του προσέφερε φαγητό στην φυλακή; Νομίζοντας την για εικονομάχο ο Άγιος αρνήθηκε την τροφή και της είπε: «ο Κύριος μας παρήγγειλεν να μη συγκοινωνούμεν με τους αιρετικούς, οθεν δεν έλαβα ποτέ από κανένα εικονομάχον τίποτε». Εσείς όμως μας προτρέπετε αντίθετα σεβασμιότατε. Τι να πράξωμεν να ακολουθήσομεν το παράδειγμα του Αγίου ή τη δική σας προτροπή; Ουδείς, είπε ότι απαγορεύετε η βοήθεια στους αιρετικούς όπως νομίζετε ότι θέλουμε, πολλάκις οι Άγιοι βοήθησαν όχι μόνο αιρετικούς αλλά και αλλόθρησκους (βλ. Μέγας Βασίλειος), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταπατώνται οι κανόνες για να συμβεί αυτό. Μπορείτε να βοηθάτε τους αιρετικούς χωρίς όμως να έχετε επαφές μαζί τους αν θέλετε. Ούτε χρειάζεται να συνεορτάζεται, ούτε να συντρώγεται, ούτε να συμπροσεύχεστε με αιρετικούς προκειμένου να τους δώσετε αίμα ή να τους δώσετε φιλανθρωπία.