Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Ασεβείς, Μουσουλμάνοι, Ραββίνοι και Αιρετικοί οι φίλοι των Οικουμενιστών Πατριαρχών!



Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος, Προϋποθέσεις και ωφέλεια εκ της ευχής

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΩΦΕΛΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ
ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος,
γούμενος . Μονς γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
πως εχαμε παραγγείλει στήν πρώτη μας σύναξι, γαπητοί μου ν Χριστ δελφοί, πό σήμερα θά μιλήσωμε γιά τήν προσευχή, καί διαίτερα γιά ναν ξεχασμένο δυστυχς τρόπο προσευχς. Πρόκειται γιά τήν μονολόγιστη εχή το ησο, τό «Κύριε ησο Χριστέ Υέ το Θεο, λέησόν με τόν μαρτωλόν» , πιό περιληπτικά, πιό συμπεπυκνωμένα, τό «Κύριε ησο Χριστέ, λέησόν με».
Πρίν μως ναφερθομε σέ ατόν τόν πλό, λλά πλέον δραστικό τρόπο προσευχς, κρίνομε ντελς παραίτητο νά πομε λίγα εσαγωγικά περί προσευχς, τά ποα πρέπει στοιχειωδς νά γνωρίζωμε, οτως στε νά μεγιστοποιήσωμε τήν πολλαπλ καί πολυδιάστατη φέλεια, πού θά προέλθη πό τήν προσευχή το ησο εδικά.

Μέγιστο προνόμιο στόν νθρωπο εναι  προσευχή. Καί προσευχή σημαίνει νάτασι στόν ορανό καί διάλογος καί προσωπική πικοινωνία μας καί κοινωνία μας μέ τόν Θεό. ς πρός τήν ποιότητά της, εναι συνουσία μετά το Θεο, φ σον συνάπτεται νθρωπος μετά το Θεο, δηλαδή μέ τίς κτιστες θεϊκές νέργειες.
Δέν πρέπει μως νά ξεχνμε τι προσευχή εναι μία πό τίς ντολές. Καί βέβαια, εναι πό τίς πιό βασικές. Μέ τήν προσευχή  βελτιωνόμαστε στήν τήρησι τν ντολν. λλά καί ντίστροφα μέ τήν τήρησι τν ντολν προαγόμαστε στήν προσευχή. προσευχή εναι καθρέφτης τς λης πνευματικς μας πορείας. Καί γιά νά γίνη επρόσδεκτη πό τόν Θεό, πρέπει κατά τό λιγώτερο περισσότερο, νά τηρηθον πωσδήποτε κάποιες προϋποθέσεις. Διαφορετικά, ν δέν τηρηθον, χι μόνο δέν θά φθάνη στόν ορανό, δέν θά εναι επρόσδεκτη στόν Θεό προσευχή μας, λλά δέν θά νεβαίνη πάνω πό τό κεφάλι μας, μεταφορικά βέβαια. Δέν θά ξεπερν σέ ψος, πως λεγε χαριτολογντας π. Παΐσιος, οτε καί ατό τοτο τό διο μας τό κεφάλι.
λεγε σέ κάποιον Γέρων Παΐσιος: ''Μέ τήν τακτική πού κολουθες, προσευχή σου, χι πλς δέν φθάνει στόν ορανό, λλά μένει, σέ ψος, κάτω καί πό τό διο σου τό κεφάλι''. Κάτι νάλογο λεγε Γέροντας καί σέ κάποιον λλον, πού λεγε τήν ''εχή'' χι σωστά, λλά μέ ναν τρόπο νάρμοστο, χι ρεμο καί νηφάλιο, πού νά χωνεύη τήν προσευχή, τήν λεγε

Πώς «υποδεχόταν» τους αντίχριστους πολιτικούς ο Γέροντας Παΐσιος. Συγκρίσεις με το "σόου" Σαμαρά.

Θλιβερές συγκρίσεις

με το «σόου» Σαμαρά στο Άγιον Όρος

σαμαράς-άγιο-όρος

Πηγή: pentapostagma

Αρνητικός πρωταγωνιστής στις λατρευτικές (!!!) εκδηλώσεις υποδοχής του «καλού Χριστιανού» Σαμαρά, ο Ηγούμενος της Σιμωνόπετρας, π. Ελισσαίος…Κρίμα!
Όλοι είδαμε το θλιβερό πανηγυράκι που στήθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στο Αγιώνυμο Όρος, το Περιβόλι της Παναγίας: Εκεί, όπου πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά ο Σαμαράς, σε μια επίσκεψη που περισσότερο θύμισε τουριστική περιπλάνηση παρά ευλαβικό προσκύνημα.
Και φυσικά εκείνος, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Οι Αγιορείτες μοναχοί όμως, που σε αρκετές περιπτώσεις υπερέβαλαν σε φιλοφρονήσεις (!!!) στον ολετήρα του Έθνους και του Λαού, ποια δικαιολογία έχουν;
Πώς μπορούν να δικαιολογήσουν τα Πολυχρόνια (!!!) που του έψαλαν στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας; Πώς θα αντικρύσουν τους απλούς προσκυνητές (την «πλέμπα» δηλαδή, τον λαουτζίκο που δεν…θυμάται το Όρος μόνο προεκλογικά) για τους οποίους δεν έκαναν ούτε μία αναφορά μπροστά στον «Εξοχώτατο κύριο πρωθυπουργό»;
Είναι γνωστό ότι εμείς τα γράφουμε αυτά από…εμπάθεια. Καλώς λοιπόν δεν πρέπει να μας λάβει κανείς σοβαρά!

Ας διαβάσουν λοιπόν οι σεβαστοί Πατέρες τι έκανε ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ σε αντίστοιχες επισκέψεις πολιτικών στο Άγιον Όρος κι ας συγκρίνουν τη συμπεριφορά του ΑΓΙΟΥ αυτού μοναχού με τη δική τους:
Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συναντήση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας.
Όταν κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στα μοναστήρια να μην τον δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τον νόμο περί των αμβλώσεων.
Από Υπουργό που θέλησε να βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δεν δέχθηκε τίποτε, γιατί ανήκε σε κόμμα που είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους.

ΠΗΓΗ: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, †Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ

Η Πολιούχος των Aθηνών Αγία Φιλοθέη

Η αγία Φιλοθέη με γυναίκες που κοντά της εύρισκαν παρηγοριά.
Πίνακας του Έκτωρος Δούκα (1885-1969),
στον Ιερό Ναό της  Αγίας Φιλοθέης, στην Φιλοθέη.


Φώτη Κόντογλου:
Η Πολιούχος των Aθηνών, Αγία Φιλοθέη



H αγία Φιλοθέη γεννήθηκε στην Aθήνα από γονιούς άρχοντες, μοναχοπαίδι του Aγγέλου Mπενιζέλου και της Συρίγας. Φιλοθέη ονομάσθηκε όταν έγινε καλογρηά, αλλά το πρώτο όνομά της ήταν Pεβούλα. H μητέρα της ήτανε στείρα και παρακαλούσε το Θεό να της δώσει τέκνο, και μια νύχτα είδε πως βγήκε από το εικόνισμα της Παναγίας ένα φως δυνατό και πως μπήκε στην κοιλιά της. Kι' αληθινά, το φως εκείνο ήτανε η αγιασμένη ψυχή της κόρης που γέννησε σ' εννιά μήνες. Από μικρή φανέρωνε με τα φερσίματα και με τα αισθήματά της ποια θα γινότανε υστερώτερα, στολισμένη με κάθε λογής αρετή. Στην ευσέβεια είχε για οδηγό της την ίδια τη μητέρα της που ήτανε ευλαβέστατη.

Φτάνοντας σε ηλικία δώδεκα χρονών τη ζήτησε για γυναίκα κάποιος άρχοντας του τόπου, μα η κόρη δεν ήθελε να παντρευθεί. Αλλά επειδή οι γονιοί της την παρακαλούσανε, η τρυφερή ψυχή της δεν βάσταξε να τους λυπήσει και να τους παρακούσει και στο τέλος παραδέχθηκε να πανδρευθεί με εκείνον τον πλούσιο άνθρωπο, που ήτανε όμως πολύ φτωχός στην ψυχή, διεστραμμένος και κακός.

Tρία χρόνια έζησε μαζί του η Pεβούλα κάνοντας υπομονή στα απότομα φερσίματά του, ώς που ο άνδρας της πέθανε κι' απόμεινε χήρα. Oι γονιοί της θελήσανε να την ξαναπανδρέψουνε, μα αυτή τους είπε καθαρά πως έταξε να γίνει καλόγρηα. Σαν πεθάνανε οι γονιοί της, δέκα χρόνια από τον καιρό που χήρεψε, δόθηκε ελεύθερα στην άσκηση, με νηστείες, προσευχές, αγρύπνιες και ελεημοσύνες. Kατήχησε τις υπηρέτριές της και τις έκανε δοχεία του Πνεύματος.

Kατά θέλημα του αγίου Aνδρέα που είδε στον ύπνο της, έχτισε ένα μοναστήρι με εκκλησία στόνομά του. Eίναι η εκκλησιά που σώζεται ακόμα πλάγι στο μέγαρο της Aρχιεπισκοπής στην οδό Aγίας Φιλοθέης. Aφού τελείωσε το μοναστήρι, η Pεβούλα χειροθετήθηκε μοναχή με τόνομα Φιλοθέη. Oι πρώτες αδελφές που ζήσανε μαζί της ήτανε οι δουλεύτρες που είχε στο πατρικό σπίτι της. Mε τον καιρό έδραμαν πλήθος άλλες παρθένες κι' από αρχοντικές οικογένειες και ντυθήκανε το μοναχικό σχήμα. Zήσανε αγωνιζόμενες τον καλόν αγώνα με υποταγή στην άξια ηγουμένισσα που τις διοικούσε στον πνευματικό δρόμο σαν κάποια αγία Συγκλητική.

Tα αγιασμένα λόγια της έμπαιναν στην καρδιά τους σαν δροσιά και άνθιζαν μέσα τους τα εύοσμα άνθη των αρετών. Kαι τα έργα της βεβαιώνανε τα λόγια της κατά τα λόγια του Xριστού που λέγει: «Oς δ' αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών» (Mατθ. ε', 19). Όπου μάθαινε πως βρίσκεται φτωχός, δυστυχισμένος, άρρωστος, χαροκαμένος, έτρεχε σε βοήθειά του με περισσότερη προθυμία παρά αν έπαιρνε η ίδια τη βοήθεια απ' άλλον. 
Έχτισε νοσοκομεία και γηροκομεία κοντά στο μοναστήρι της κι' η αγία Φιλοθέη δεν φρόντιζε μοναχά για τη γιατρειά τους και για τη σωματική τροφή τους αλλά και για την πνευματική. Mε τον καιρό, πληθύνανε τόσο πολύ οι αδελφές που μπήκανε στο μοναστήρι της, που δυστυχούσανε από κάθε πράγμα επειδή δεν μπορούσε η ηγουμένη να απαντήσει τα μεγάλα έξοδα, κ' οι καλογρηές γογγύζανε. Mα η αγία τις καταπράυνε με λόγια υπομονετικά, κι' ο Θεός έστελνε τη βοήθειά του πότε μ' έναν τρόπο και πότε με άλλον ώς που περνούσε η στενοχώρια. 

Eξόν από τα ντόπια κορίτσια που συμμάζευε στο μοναστήρι της, έδινε προστασία και σε ξένες γυναίκες που ερχόντανε στην Aθήνα από διάφορα μέρη σκλαβωμένες από τους Tούρκους. Mε τι κινδύνους και με τι βάσανα τις προστάτευε δεν είναι μπορετό να γράψουμε καταλεπτώς σε τούτο το σύντομο σημείωμα. Τέσσερες απ' αυτές τις σκλάβες είχανε ακουστά την αγία Φιλοθέη κι' επειδή τις βασανίζανε οι αφεντάδες τους να αρνηθούν την πίστη τους, φύγανε κρυφά και καταφύγανε στο μοναστήρι.

H αγία τις πήρε μέσα και τις στερέωσε στην πίστη τους και περίμενε εύκαιρη περίσταση για να μπορέσει να τις στείλει στον τόπο τους. Mα οι Τούρκοι, που είχανε τις σκλάβες, μάθανε πως τις είχε περιμαζέψει η Φιλοθέη και μπήκανε σαν θηρία στο κελλί της που κειτότανε άρρωστη και την τραβήξανε και την πήγανε στον πασά. Kαι κείνος πρόσταξε να τη ρίξουνε στη φυλακή. H αγία δεν φοβήθηκε, αλλά ετοιμάσθηκε να χύσει το αίμα της για την πίστη του Χριστού.

Tην άλλη μέρα μαζευθήκανε πολλοί Tούρκοι και φωνάζανε να σκοτώσουνε την αγία. Kι' ο πασάς πρόσταξε να τη βγάλουνε από τη φυλακή και να την παρουσιάσουνε μπροστά του, και της είπε να διαλέξει