Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Γιατί ψάλλεται κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή ο Ακάθιστος Ύμνος;

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

 

Συγγραφέας: kantonopou στις Απριλίου 3, 2009


      Είναι η ακολουθία αυτή στη σημερινή λειτουργική μας πράξη εντεταγμένη στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του μικρού αποδείπνου, όπως ακριβώς τελείτε απόψε.
      Έτσι γίνεται κάθε Παρασκευή στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες των Νηστειών, ακόμα και την Παρασκευή της Ε” Εβδομάδος, που μετά την τμηματική στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες ψαλμωδία του, ανακεφαλαιώνεται ολόκληρος ο ύμνος.
      
Ένα ιστορικό γεγονός, με το οποίο συνεδέθη από την παράδοσι η ψαλμωδία του Ακάθιστου, θα μπορούσε να μας προσανατολίση κάπως στην αναζήτησί μας:
     Η επί του αυτοκράτορος Ηρακλείου πολιορκία και η θαυμαστή σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως την 8η Αυγούστου του έτους 626.
    Κατά το Συναξάριο μετά την λύσι της πολιορκίας εψάλη ο ύμνος αυτός στον ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, ως δοξολογία και ευχαριστία για την σωτηρία, που απεδόθη στην θαυματουργική δύναμι της Θεοτόκου, της προστάτιδας της Πόλεως...
       Η ψαλμωδία όμως του Ακάθιστου συνδέεται από τις ιστορικές πηγές και με άλλα παρόμοια γεγονότα: τις πολιορκίες και την σωτηρία της Κωνσταντινουπόλεως επί Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673), επί Λέοντος του Ισαύρου (717-718) και επί Μιχαήλ Γ΄ (860)...
     Όποιος όμως και αν ήταν ο ποιητής και με οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός από τα ανωτέρω και αν συνεδέθη πρωταρχικά, ένα είναι το αναμφισβήτητο στοιχείο, που μας δίδουν οι σχετικές πηγές, ότι ο ύμνος εψάλλετο ως ευχαριστήριος ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους κατά τις ευχαριστήριες παννυχίδες που ετελούντο εις ανάμνησιν των ανωτέρω γεγονότων.
      
Κατά την παρατήρησι του συναξαριστού ο ύμνος λέγεται «Ακάθιστος», γιατί τότε κατά την σωτηρία της Πόλεως και έκτοτε μέχρι σήμερα, όταν οι, οίκοι του ύμνου αυτού εψάλλοντο, «ορθοί πάντες» τους ήκουαν εις ένδειξιν ευχαριστίας προς την Θεοτόκο, ενώ στους οίκους των άλλων κοντακίων «εξ έθους» εκάθηντο.
   
Γιατί όμως ψάλλεται κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Οι λύσεις των ανωτέρω πολιορκιών δεν συνέπεσαν κατ΄ αυτήν.
Στις 8 Αυγούστου ελύθη η πολιορκία επί Ηρακλείου, τον Σεπτέμβριο η επί Πωγωνάτου, στις 16 Αυγούστου εωρτάζετο η ανάμνησις της σωτηρίας της Πόλεως επί Λέοντος Ισαύρου και στις 18 Ιουνίου ελύθη η πολιορκία επί Μιχαήλ του Γ΄.
  
Με την Μεγάλη Τεσσαρακοστή συνεδέθη προφανώς εξ αιτίας ενός άλλου καθαρώς λειτουργικού λόγου:
Μέσα στην περίοδο της Νηστείας εμπίπτει πάντοτε η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Είναι η μόνη μεγάλη εορτή, που λόγω του πένθιμου χαρακτήρας της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων και μεθεόρτων.   
Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να κάλυψη η ψαλμωδία του Ακάθιστου, τμηματικώς κατά τα απόδειπνα των Παρασκευών και ολόκληρος κατά το Σάββατο της Ε΄ εβδομάδος.
Το βράδυ της Παρασκευής ανήκει λειτουργικούς στο Σάββατο, ήμερα που μαζί με την Κυριακή είναι οι μόνες ήμερες των εβδομάδων των Νηστειών, κατά τις οποίες επιτρέπεται ο εορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, και στις όποιες, καθώς είδαμε, μετατίθενται οι εορτές της εβδομάδος.
  
Καθ΄ ωρισμένα Τυπικά ο Ακάθιστος εψάλλετο πέντε ήμερες προ της εορτής του Ευαγγελισμού και κατ΄ άλλα τον όρθρο της ημέρας της εορτής.
 Ο Ακάθιστος ύμνος είναι το κοντάκιο του Ευαγγελισμού, ο ύμνος της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού.     
Όταν ο Ακάθιστος συνεδέθη με τα ιστορικά γεγονότα, που αναφέραμε, τότε συνετέθη νέο ειδικό προοίμιο, γεμάτο δοξολογία και ικεσία, το τόσο γνωστό «Τη ύπερμάχω».
 Στην υπέρμαχο στρατηγό, η πόλις της Θεοτόκου, που λυτρώθηκε χάρι σ” αυτήν από τα δεινά, αναγράφει τα νικητήρια και παρακαλεί αυτήν που έχει την ακαταμάχητη δύναμι να την ελευθερώνη από τους ποικίλους κινδύνους για να την δοξολογή κράζοντας το: «Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε».
 Ο ύμνος ψάλλεται και πάλι σε ήχο πλ. δ΄.      
«Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια
αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε·
αλλ” ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,
ίνα κράζω σοι·
Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε».
 
          

Oι εισέτι "καρδινάλιοι" του Πάπα, πρωταγωνιστουν στην Σύναξη Προκαθημένων στο Φανάρι!

Εἴχαμε δημοσιεύσει ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» (ἀπὅπου εἴχαμε πάρει καὶ τὴν μετάφραση) τὴν κατάπτυστη συνέντευξη ποὺ παραχώρησε Μητροπολίτης Περγάμου, π. Ιωάννης Ζηζιούλας, ὡς καρδινάλιος τοῦ Πάπα, με ημερομηνία 26-02-2014, γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἱστοσελίδας «VATICAN INSIDER». 
http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3604.html
 Ἐπανερχόμαστε μὲ μία ἐνδιαφέρουσα θεολογικὴ ἐνημέρωση ἀπὸ τὸ ἴδιο ἱστολόγιο, ὄχι γιὰ νὰ ξυπνήσουμε τὰ κοιμισμένα Ὀρθόδοξα  ἀντανακλαστικὰ τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐνημέρωση τῶν πιστῶν, ὅσων ἀκόμα ἐνδιαφέρονται καὶ πονοῦν γιὰ τὴν ἀμαχητὶ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας στὰ χέρια τῶν Παπικῶν καὶ τῶν «ὀρθόδοξων» εἰσέτι Καρδιναλίων τους, οἱ ὁποῖοι προΐστανται στὴ Σύναξη τῶν «ρθοδόξων» Προκαθημένων Οἰκουμενιστῶν, ποὺ συνέρχονται στὸ Φανάρι!
 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΕΡΙ

 «ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ»

article_14462_39043.jpg

(Από "Τρελογιάννη")
Εισαγωγή-αφορμή της κριτικής
Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου, π. Ιωάννης Ζηζιούλας, με ημερομηνία 26-02-2014, για λογαριασμό της ιστοσελίδας «VATICAN INSIDER»[1], είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που ένας Ορθόδοξος ερευνητής προσέχει ιδιαίτερα, καθότι γνωρίζει εκ των προτέρων πως, κατά κανόνα, σε συνεντεύξεις προς ετερόδοξα κέντρα, η γλώσσα των «δικών μας» λύνεται πιο εύκολα, και έτσι γίνονται γνωστά στοιχεία των περίφημων διαχριστιανικών διαλόγων, που εσκεμμένα αποκρύπτονται προς τους λοιπούς Ορθοδόξους που ενδιαφέρονται. Δεν το κρύβουμε