Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ! Και σχόλια από "Ακτίνες".



 
Για άλλη μια φορά ορισμένοι ρασοφόροι και λαϊκοί, (μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος), προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάποια αντίδραση στην λεγόμενη «παρέλαση των ομοφυλοφίλων» στην αγιοτόκο πόλη της Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς για άλλη μια φορά η προσπάθεια αυτή, παρά την καλή θέληση και κάποιων ιερέων και μοναχών, προδόθηκε εκ των έσω και κατέληξε σε όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, σε ηχηρή απογοήτευση! Οι λίγοι που ήρθαμε στο προαύλιο του αγίου Δημητρίου κατ’  αρχήν  γίναμε μάρτυρες ενός περιέργου γάμου ημέρα Παρασκευή, (από ότι ξέρω δεν επιτρέπεται Παρασκευή να τελούνται γάμοι ), μεταξύ ενός «λαμπροφορεμένου» αλλόδοξου Σουηδού και μιας Ελληνίδας, (δηλαδή μεταξύ Ορθόδοξης και αλλόδοξου, άλλο ένα ερώτημα). Στη συνέχεια και όσο περνούσε η ώρα   διαψεύδονταν οι ελπίδες και οι προσδοκίες κάποιων που είχαν πιστέψει πως ο κόσμος θα κατακλύσει μαζικά το μέρος της συγκέντρωσης και η διαμαρτυρία θα είναι ηχηρή και θα δώσει το ανάλογο μήνυμα.
Θλιβερές παρουσίες κάποιων πολιτικών της «κολουτούμπας» και μάλιστα ενός γνωστού δημοτικού συμβούλου που όταν είχε γίνει ζήτημα για την παρέλαση των ομοφυλοφίλων στο δημοτικό συμβούλιο είχε ψηφήσει λευκό, έδειξαν για άλλη μια φορά την υποκρισία που  κυριαρχεί κατά κράτος. Το μόνο ελπιδοφόρο σε όλη αυτή την σύναξη, ήταν η εμφάνιση της αγαπητής πολύτεκνης που με τον λόγο της χωρίς λεκτικούς βομβαρδισμούς, με αυθόρμητο και γνήσιο τρόπο, κατέδειξε την μεγάλη της ανησυχία για το κοινωνικό μας κατάντημα. Την επομένη μέρα, όπως το είδαμε και στα βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίχτυο, πολύ περισσότερος «παρδαλός» κόσμος παρέλασε μέσω κεντρικών δρόμων, έκοψε την κυκλοφορία με τις ευλογίες του νεοεκλεγμένου δημάρχου της Θεσσαλονίκης και  πανηγύρισε την θριαμβευτική του πορεία καταλήγοντας στην πλατεία Αριστοτέλους. Εμείς, είχαμε γίνει γραφικοί και κολλημένοι στο παρελθόν και η αγιοτόκος Θεσσαλονίκη έγινε για αυτούς μια…gayτόκος!

Άραγε υπάρχουν ευθύνες γι αυτό το κατάντημα μας ; Και πρώτος και καλύτερος ο Παναγιότατος. Την ίδια ώρα της συγκέντρωσης στον άγιο Δημήτριο, ο Μητροπολίτης οργάνωνε εκδήλωση για την παρουσία του τόμου των Θρησκευτικών στη αίθουσα της Μητρόπολης. Τι παραπάνω ήταν η εκδήλωση του Μητροπολίτη από ένα καθαρό σαμποτάζ στην συγκέντρωση του αγίου Δημητρίου ; Δεύτερο! Κανένας, πλην

Έχετε απορρίψει τελείως την Αποτείχιση ή αναμένετε "άχρι καιρού";


Σιγονταροοικουμενιστές!
Η ψευδεπίγραφος "υπομονή" και "οικονομία" σε δογματικά θέματα είναι συγκάλυψη και συνενοχή και προαγωγή και συνεργασία στο μυστήριο της απώλειας.
Και αυτό φαίνεται απο την στάση τους απέναντι μας. Απέναντι σε μας που πραγματοποιήσαμε την αποτείχιση που αυτοί απειλούσαν και απειλούνε οτι θα κάνουν, αλλά που δεν έκαναν ούτε βεβαίως βεβαίως ουδέποτε θα κάνουν.
Τώρα το πως η φανταστική αποτείχιση αν γίνει απο αυτούς θα είναι κάτι διαφορετικό απο αυτό που γίνεται απο μάς στη πράξη ...και πως τότε αυτοί δεν θα είναι "πλανεμένοι" και "σχίσμα" και πως εμείς τάχα μου είμαστε δεν τους απασχολεί καν.
Ισως γιατί άλλο αυτοί, άλλη "ποιότητα" εχουν αυτοί και άλλη εμείς.

Η αλλαγὴ στὰ περί της Νηστείας αφορμή σχίσματος;



Μὲ ἀφορμὴ
τὴ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

(Ἀπὸ σχόλιο στὴν “Ἀποτείχιση” τοῦ Νικολάου Πανταζῆ)

...Με εγκαλείς επίσης διότι "πέρσι εγκατέλειψα" την Νηστεία των Αποστόλων. ΝΑΙ, το έκανα. Και σύ τί έκανες; Εξ' αιτίας της αταξίας μου αυτής, της εγκαταλείψεως της νηστείας, εγκατέλειψες την Εκκλησία του Χριστού και πήγες και δημιούργησες ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΑΡΑΕΚΚΛΗΣΙΑ, με δική σου σύνοδο, με δικές σας ενεξέλεγκτες χειροτονίες. ΒΑΣΕΙ πάντοτε της αταξίας μας αυτής, της Νηστειολογικής, ΣΧΙΣΑΤΕ την Εκκλησία του Χριστού για θέματα Εορτολογικά, Νηστειολογικά και Ημερολογιακά, Ηθικά, Λειτουργικά. Δογματοποιήσατε χρόνους και καιρούς.
Εδώ στην Αυστραλία, πάμε 7 ώρες μπροστά. Όταν εσύ νηστεύεις και θρηνείς την Φρικτή Μεγάλη Εβδομάδα και την εις Άδου Κάθοδο, εγώ απολαμβάνω ΚΡΕΑΣ γευστικότατο, ψητό αρνί στη σούβλα! ΛΟΙΠΟΝ;;; Θα κάνουμε για αυτό το πράγμα σχίσμα και Νέα Σύνοδο επειδή εσύ νηστεύεις και εγώ δεν νηστεύω;
 Και φέτος, που συν Θεώ ομολογώ Αποτείχιση και χάλασα οικειοθελώς την Νηστεία; Με σώζει η Αποτείχιση; Η Αποτείχισή μου, δεν αποτελεί Πιστοποιητικό Αγιότητος, Γνησιότητος και καθαρότητος της πνευματικής μου ζωής. Αγωνίζομαι, προσπαθώ. Αλλ' "ου περί βίου, περί πίστεως" ο λόγος!
 Σας πείραξε τόσο πολύ η αταξία της Νηστείας των Αποστόλων. Συμφωνώ, πρέπει να υπάρχει τάξις. Δίκαιη η διαμαρτυρία σας! ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ όμως το Σχίσμα σας. Πολύ καλά σας το υπέδειξε ο π. Ευθύμιος πως η "Αποτείχισή" σας έγινε με βάση το Εορτολόγιο και θέματα νηστείας και ΟΧΙ με βάση τη Δογματική Αλήθεια που παραβιάζεται και καταπατείται με την Παναίρεση του Οικουμενισμού.
 Και αντί να Αποτειχιστείτε και να μην κοινωνείτε με την υπόλοιπη Ιεραρχία, μονο προς σωφρονισμό τους και διεργασία ανανήψεώς τους, επιδιώκοντες μόνο την Διακοπή Μνημονεύσεως εκ μέρους και άλλων Ιεραρχών, τους οποίους με την βοήθεια του Θεού θα φέρνατε στην Αγιοπατερική Οδό και στάση, οι οποίοι με τη σειρά τους θα ΚΑΤΕΔΙΚΑΖΑΝ Συνοδικά την Αλλαγή του Ημερολογίου και θα επιδίωκαν Συνοδικά την ΚΑΤΑΔΙΚΗ του Πατριάρχου, εν τούτοις, ΣΤΑΣΙΑΤΕ και ΦΤΙΑΞΑΤΕ δική σας "Εκκλησία" πιό "γνήσια" από την πρώτη.
 Μετά "ξεπετάχτηκε" και άλλη "Εκκλησία" με Νέα Σύνοδο και Νέο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Μετά κι' άλλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επεφάνη, έπειτα κι' άλλος. Να, κι' άλλος στο στερέωμα, ιδού κι' άλλος στον αχανή και χαώδη ορίζοντα. Άλλος του Ματθαίου, άλλος του Χρυστοστόμου και άλλος του Κυπριανού και πάει λέγοντας... Και πάει μακρυά η βαλίτσα, με σήμα κατατεθέν τη γνησιότητα. ΟΛΟΙ τους όμως, "Αρχιεπίσκοποι Αθηνών και πάσης Ελλάδος!" Και ΠΑΣΗΣ ΠΛΑΝΗΣ. Και πάσης έχθρας και πάσης αλληλοκαταδίκης και παντός αλληλοαφορισμού! Παντός φανατισμού, μισαλλοδοξίας και καθωσπρεπισμού.
 Τώρα σαν "κάτι να τρέχει στα γύφτικα", κάτι γίνεται με δαύτους και λένε πως "ενώνονται." Με ποιούς; Με τους πρώην ακοινωνήτους και αφορισμένους! Δεν γνωρίζω ποιές πλάνες ακριβώς απαρνήθηκαν, ποιάν αίρεση κατεδίκασαν και ποιόν λίβελλο μετανοίας υπέγραψαν προκειμένου να επιστρέψουν στην πρώτη "αληθινή" Εορτολογική Παράταξη. Δεν με ενδιαφέρει.

Μεῖνε μέσα στοὺς Οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ βοηθήσεις τοὺς ἄλλους νὰ σωθουν!!!

Έκανες λάθος Άγιε! Έπρεπε να ελιχθείς!

αγιος-γεωργιος


«Ο (άγιος) Γεώργιος καίτοι νεαρός κατατάχθηκε στο στρατό, όπου μάλιστα προήχθη σε μεγάλα αξιώματα, ώστε να παίρνη μέρος και στις συνελεύσεις των ανωτάτων αξιωματούχων του Κράτους. Ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ….».

«Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωσι και τον αφανισμό της χριστιανικής πίστεως. Πρώτος εμίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σ’ όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική θρησκεία από το Ρωμαϊκό Κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος στάθηκε στον μέσον του συνεδρίου και είπε: Γιατί, βασιλεύ και άρχοντες, θέλετε να χύσετε αίμα δίκαιον και άγιον και να εξαναγκάσετε τους χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα; Και διεκήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού. Μόλις ετελείωσε, συγχύσθηκαν όλοι με την ομολογία του αυτή, και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήση για όσα είπε για να καταπραϋνθή και ο Διοκλητιανός. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διεκήρυττε την χριστιανικήν πίστιν του».                                                  impantokratoros.

apapcompr2-thumb-large

  ΑΝ…

Αν ο άγιος ΔΕΝ είχε ομολογήσει την πίστη του στον Χριστό ΘΑ μπορούσε με το αξίωμα που είχε, να βοηθήσει εκατοντάδες χριστιανούς να σωθούν από το μαρτύριο. ΟΜΩΣ ΔΕΝ το έκανε! Ομολόγησε και Πλούτισε την Εκκλησία Του Χριστού με την κατάταξή του στον Κατάλογο των Αγίων.

2014-06-21_095836

Ο Χριστός δεν μας έδωσε εντολή να γίνουμε «διπλωμάτες» αλλά Άγιοι. Και άλλος δρόμος από την Ομολογία και το Μαρτύριο ΔΕΝ υπάρχει.

Το Ξεχνάμε αυτό… ειδικά κάποιοι που νομίζουμε πως μπορούμε να “χρησιμοποιήσουμε” τον καίσαρα για το “καλό” της Εκκλησίας.
 

Τὸ ξεχνοῦν αὐτὸ καὶ κάποιοι, ποὺ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀκολουθώντας τὴν ἴδια λογικὴ καὶ πραγματώνοντας τὸ θέλημά τους κι ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ:
Παραμένω ἐδῶ ποὺ εἶμαι γιὰ νὰ βοηθήσω τοὺς χριστιανοὺς διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, τῶν κηρυγμάτων..., τῶν ἀναρτήσεών μου νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ σωθοῦν!

Ὅμως ὁ Χριστὸς στὴν περίπτωση τῆς «κοινωνίας» μὲ τὴν αἵρεση εἶναι κάθετος ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη ἕως τὴν Καινή: «διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς». Διότι «τίς μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τὶς δὲ κοινωνία φωτί πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (Β΄ Κορινθ. 6, 14-17).

Ἡ τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει!



Ημερίδα προς τιμήν του
Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιω. Ζηζιούλα


Ημερίδα προς τιμήν του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα, και συγκεκριμένα το Σάββατο 14 Ιουνίου, στο Κέϊμπριτζ της Αγγλίας. Η ημερίδα ήταν αφιερωμένη στην ζωή και το έργο του μεγάλου θεολόγου, το έργο του οποίου έχει κερδίσει παγκοσμίως αναγνώστες και θαυμαστές. Ειδικώτερα, αντικείμενο των ομιλιών αποτέλεσε η εσχατολογία—η οποία συνιστά κεντρικό άξονα του πρόσφατου έργου του Μητροπολίτου Περγάμου και κυρίως του νέου βιβλίου του Η Ανάμνησις του Μέλλοντος (Remembering the Future).
Μετά την τέλεση της πρωϊνής Θείας Λειτουργίας, τις εργασίες της ημερίδος άνοιξε η παρουσίαση του καθηγητού του ΠανεπιστημίουDuquesne (Πιτσβούργου) π. Bogdan Bucur. Στην συνέχεια ομίλησαν ο Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος (Ware), καθώς και ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας Λόρδος Rowan Williams. Τον τιμώμενο ομιλητή, Μητροπολίτη Περγάμου, παρουσίασε ο καθηγητής, αρχιμ. Παντελεήμων Μανουσάκης.
Εντύπωση προκάλεσε η συγκροτημένη ομιλία του Αρχιεπισκόπου Williams, ο οποίος μίλησε με θερμά λόγια για την οικουμενική εμβέλεια και σημασία της θεολογίας του Μητροπολίτου Περγάμου, υπογράμμισε δε πως τόσο η μελέτη της Αγίας Γραφής όσο και η μοναστική πολιτεία δεν μπορούν να ειδωθούν ορθά παρά μόνον ως γεγονότα Ευχαριστιακά και σε αυστηρή συνάρτηση με την τέλεση της Ευχαριστίας, ανοίγοντας έτσι την ζωή του Χριστιανού στην προοπτική των εσχάτων.
Την ημερίδα έκλεισε η παρουσίαση του ίδιου του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη, στην οποία συνόψισε τις επιπτώσεις του εσχατολογικού οράματος της Εκκλησίας, και δη της Ευχαριστίας, σε διαφόρους τομείς της συστηματικής θεολογίας, όπως, για παράδειγμα, στην διδασκαλία περί κτίσεως και πτώσεως, στην Χριστολογία και στην Πνευματολογία, καθώς και στην εκκλησιολογία. Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση επί των θεμάτων.
http://www.amen.gr/article18431

 Ἡ Ὀρθοδοξία προδίδεται ἀπὸ αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, ὅπως ὁ Ζηζιούλας, καὶ ὁ προδότης τιμᾶται καὶ ἐκτιμᾶται ἀπὸ ἄλλους «ὀρθόδοξους» Ἐπισκόπους! Οἱ ὑπόλοιποι συν-«άδελφοί» του ἢ συλ-«λειτουργοί» του τὸν ἀνέχονται!
Φαντάζεστε ν τιμοῦσε ἡ Ρώμη τὸν Ἄρειο καί, ἐνῶ ὁ αἱρετικὸς θὰ ἐτιμᾶτο, ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἢ ὁ Μ. Βασίλειος νὰ ἔμεναν ἄπραγοι; Νὰ τιμοῦσε ὁ τότε Πατριάρχης τὸν Βαρλαὰμ καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς νὰ παρέλειπε νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς αἱρέσεις του καὶ νὰ ἐνημερώσει τὸν λαό;
Φαντάζεσθε νὰ διδάσκονταν τὰ κακόδοξα ρήματα τοῦ Ἀρείου καὶ νὰ ἀφομοιώνονταν ἀπὸ τοὺς πιστούς (ὅπως σήμερα συμβαίνει μὲ τὶς πολυπληθεῖς κακόδοξες θεωρίες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ ὁ σήμερα ἑορταζόμενος ἅγιος Εὐσέβιος, νὰ μετέβαινε σὲ ἄλλη Μητρόπολη γιὰ νὰ συλλειτουργήσει (ἅγιε Πειραιῶς) μετὰ τοῦ πρεσβεύοντος τὴν κακοδοξία περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου  ἢ τοῦ Σύρου Δωροθέου, ἀντὶ νὰ ἀναιρέσει καὶ νὰ καταγγείλει τὴν πλάνη καὶ τὴ σαπίλα τους;


Διαβάστε τί λένε τὰ τροπάρια τοῦ Ὄρθρου πρὸς τιμὴν τοῦ τετιμημένου ἀπὸ τὸν Θεὸ ἁγίου Εὐσεβίου:

στησας σοφέ, τῆς πλάνης σηπεδόνα, ἅλατι τῶν σῶν, νοστίμων διδαγμάτων, καὶ τοὺς νοσοῦντας αἱρέσει κακοπιστίας, μάκαρ ὑγείωσας Εὐσέβιε.
θυνας λαόν, πρὸς ὅρμον σωτηρίας Ἀρειανικήν, βυθίσας ἀπιστίαν, τῇ τῶν αἱμάτων πλημμύρᾳ, Ποιμὴν καὶ Μάρτυς, Ἀρχιερέων ἐγκαλλώπισμα.
στρον φαεινόν, ἀνέτειλας ἐν κόσμῳ, φέγγει ἱερῶν, δογμάτων καταυγάζων, τὰς διανοίας Παμμάκαρ τῶν ὀρθοδόξων· ὅθεν πιστῶς σε μακαρίζομεν.
Ταῖς διδαχαῖς σου Μάκαρ, τῶν ὀρθοδόξων στηρίζων τὸ φρόνημα, ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας, τὰς ὑπερορίας ὑπήνεγκας.
ρθοδοξίας στήλην, καὶ ἰαμάτων πηγὴν σε γινώσκομεν, πάνσοφε Ἱεράρχα, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἑδραίωμα.


Κυριακή Β΄ Ματθαίου "Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ"

Συγγραφέας: kantonopou στις Ιουνίου 21, 2014
"Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα
ἠκολούθησαν αὐτῷ"

Στήν περίοδο τῆς κλήσης τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Κυρίου μᾶς μεταφέρει τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Β´ Ματθαίου. Ὁ Κύριος περιδιαβαίνοντας τά παράλια τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας καλεῖ τόν ᾽Ανδρέα καί τόν ἀδελφό του Σίμωνα Πέτρο, καί λίγο ἀργότερα τόν ᾽Ιάκωβο καί τόν ἀδελφό του ᾽Ιωάννη, πού ἦταν ὅλοι ψαράδες, νά Τόν ἀκολουθήσουν, ὥστε νά γίνουν ἁλιεῖς τῶν ἀνθρώπων. ῾Δεῦτε ὀπίσω μου, καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων᾽. Κι ἐκεῖνοι ῾εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν Αὐτῷ᾽.

1.  Ὁ ᾽Ανδρέας καί ὁ Σίμων Πέτρος, ὁ ᾽Ιάκωβος καί ὁ ᾽Ιωάννης,  ἀκολούθησαν τόν Χριστό ὄχι διότι ἐκεῖνοι Τόν διάλεξαν, μέσα στά πλαίσια ἴσως μίας μεταφυσικῆς ἀναζήτησής τους, ὥστε νά ἔχουν τήν καύχηση τῆς δικῆς τους πρωτοβουλίας, ἀλλά διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τούς διάλεξε καί τούς κάλεσε, ὅπως σέ ἄλλη περίπτωση τούς τό σημείωσε: ῾οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ᾽ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς᾽. Κι αὐτό σημαίνει πολύ περισσότερο ὅτι κανείς ἀπό μόνος του δέν ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, κανείς ἀπό μόνος του δηλαδή δέν γίνεται χριστιανός, ἄν δέν δεχθεῖ τήν κλήση ἀπό τόν Θεό, συνεπῶς ἄν δέν μπεῖ στόν ῾ζυγό᾽ τῆς ὑπακοῆς σ᾽ ᾽Εκεῖνον. ῾Οὐδείς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐάν μή ὁ πατήρ μου ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν᾽. Κι ἐννοοῦμε κλήση, ἡ ὁποία θά μιλήσει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί ὄχι θά κρούσει ἁπλῶς τά τύμπανα τῶν αὐτιῶν του. ῾Πολλοί γάρ οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί᾽. Μέ ἄλλα λόγια μιλᾶμε γιά μία κλήση, ἡ ὁποία συναντᾶ τόν ἄνθρωπο σέ κατάσταση ἑτοιμότητας πρός ἀνταπόκριση, σέ κατάσταση δηλαδή ὡριμότητας γιά σχέση μέ τόν Θεό.

2. Πολύ συχνά, ἰδίως στό εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννη, ἡ κατάσταση αὐτή χαρακτηρίζεται ὡς ῾ὥρα᾽, πού προσδιορίζεται ἐπακριβῶς: εἶναι ἡ ὥρα τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Κύριος κατέληγε σχεδόν πάντα τόν ὅποιο λόγο Του πρός τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἐπισήμανση: ῾ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω᾽. ῏Ωτα βεβαίως πνευματικά καί ὄχι σωματικά. Εἶναι εὐνόητο λοιπόν ὅτι οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ ᾽Ανδρέας καί ὁ Σίμων Πέτρος, ἦταν ἕτοιμοι νά κληθοῦν, διότι εἶχαν ἑτοιμαστεῖ γι᾽ αὐτό καί ἀπό τή δική τους τή διάθεση ἀναζήτησης καί ἀπό τόν μέχρι τότε δάσκαλό τους μέγα ᾽Ιωάννη Πρόδρομο, ὁ ὁποῖος εἶχε ὡς ἔργο τήν κλήση πρός μετάνοια τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἀναγγελία τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία.

3. Ποιό τό χαρακηριστικό τῆς ἀκολουθίας τοῦ Χριστοῦ; Πῶς διακρίνει κανείς τή γνησιότητα τῆς κλήσης Του ; Ὁ Κύριος ἀπαντᾶ: ῾ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων᾽. Ἡ ἀκολουθία τοῦ Χριστοῦ δηλαδή ὁδηγεῖ ἀμέσως στό ἄνοιγμα πρός τόν συνάνθρωπο καί σέ ἱεραποστολική δράση. Δέν μπορεῖ εἰδικά ἕνας ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι καί νά παραμένει ἀπόστολος, μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀπέκτησε ἕνα ἀξίωμα πρός προσωπική ἀπόλαυσή του. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει μία κοσμικοῦ τύπου κατανόηση τοῦ ἀξιώματος, πού ὁ Κύριος τό ἔλεγξε μέ ἰδιαίτερη βδελυγμία. ῾Οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν᾽. Ὁ Κύριος καλεῖ τόν ἄνθρωπο νά Τόν ἀκολουθήσει, γιά νά ἀγκαλιάσει καί νά διακονήσει τόν συνάνθρωπό του μέ σκοπό τή σωτηρία του, πού σημαίνει ὅτι ὁ ἀπόστολος γίνεται συνεργός τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό συμβαίνει ὄχι μόνο στούς ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά σέ ὅλους τούς πιστούς Του, ἀνεξάρτητα ἀπό τό διακόνημα πού μπορεῖ νά ἔχουν ἀναλάβει: εἶναι μαθητές, ἀκολουθοῦν τόν Χριστό, στό βαθμό πού ἀγαποῦν μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους τόν ὅποιο συνάνθρωπό τους, ἀκόμη καί τόν ἐχθρό τους. Διότι ῾ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν και μισῶν τόν πλησίον ψεύστής ἐστι᾽.

4. Κατανοεῖ κανείς ὅτι μία τέτοια κατάσταση ἔχει τόν χαρακτήρα τῆς θυσίας. Διότι συνήθως οἱ ἄνθρωποι, μπροστά στήν ἀγάπη τοῦ χριστιανοῦ – συνέχεια τῆς ἀγάπης του πρός τόν Θεό – πού ἐκφράζεται πρωτίστως μέ τή συμπεριφορά του καί δευτερευόντως μέ τά λόγια του, ἀντιδροῦν καί ἐναντιώνονται, συχνά δέ τούς ὁδηγοῦν καί στό μαρτύριο. Ὁ Κύριος δέν ὑποσχέθηκε στούς ἀκολούθους Του δάφνες καί ροδοπέταλα. Τούς εἶπε ὅτι θά ὑποστοῦν βάσανα καί διωγμούς, ἀλλά μέ τόν τρόπο αὐτό θά παραμένουν ἑνωμένοι μέ ᾽Εκεῖνον καί θά βοηθοῦν οὐσιαστικά τούς ἀνθρώπους – ὅ,τι συνέβη δηλαδή καί στόν ῎Ιδιο: ῾ἰδού γάρ ἦλθε γιά τοῦ σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ᾽. ῾᾽Ιδού ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων᾽. ῾᾽Εν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε᾽. Καί κυρίως: ῾Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι᾽. Γι᾽ αὐτό καί ἡ χριστιανική πίστη δέν εἶναι πρός λαϊκή κατανάλωση καί δέν μπορεῖ ποτέ νά γίνει τοῦ ῾συρμοῦ᾽. ᾽Απαιτεῖ γενναιότητα καί πραγματική ἀγάπη πρός τόν Χριστό, κάτι πού ἐξηγεῖ καί τή συρρίκνωσή της σέ στατιστικά στοιχεῖα παγκοσμίως.

5. Ποιές οἱ προϋποθέσεις αὐτῆς τῆς ἀκολουθίας τοῦ Χριστοῦ; Στήν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν παίρνουμε ἐπίσης τήν ἀπάντηση:

(α) ῾ἀφέντες τά δίκτυα᾽. Μπορεῖ καί ἀκολουθεῖ κανείς τόν Χριστό, ὅταν προβεῖ σέ ἀποταγή ὁποιουδήποτε στοιχείου τόν δένει μέ τόν κόσμο, ἔστω κι ἄν αὐτό θεωρεῖται, κοσμικά, καλό. Τό ζητούμενο δηλαδή πάντοτε γιά τόν Χριστιανό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό αὐτό πού συνιστᾶ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. ῎Αν τό θέλημα ᾽Εκείνου περνᾶ μέσα ἀπό τό ῾ἄφημα᾽ ἀκόμα καί τῆς δουλειᾶς του, τῶν πάντων καλύτερα – ῾ἰδού ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καί ἠκολουθήσαμέν σοι᾽ θά ποῦν ἀλλοῦ οἱ ἀπόστολοι στόν Χριστό – τότε αὐτή εἶναι ἡ προτεραιότητα τοῦ πιστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ἄν κάτι μέ ῾δένει᾽ παθολογικά μέ τόν κόσμο, ὅσο κι ἄν θεωρεῖται κοντινό καί ἀπαραίτητο σέ μένα, πρέπει νά εἶμαι ἕτοιμος νά τό ἀφήσω. Κι αὐτή ἡ ἀποταγή πού γίνεται πρός χάρη τοῦ Θεοῦ συνιστᾶ καί τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. ᾽Αρκεῖ βεβαίως νά ἔχω τή διάκριση νά καταλαβαίνω κάθε φορά ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

(β) ῾εὐθέως᾽, δηλαδή χωρίς ἀναβολή, ἀμέσως. Ὅταν μέ καλεῖ ὁ Θεός, ὅταν γνωρίζω τό ἅγιο θέλημά Του, ἀλλά ἀναβάλλω τήν ἀνταπόκρισή μου καί τήν ἐφαρμογή αὐτοῦ τοῦ θελήματος στή ζωή μου, ἀπό κεῖ καί πέρα ἀρχίζει ἡ εὐθύνη τῆς ἐναντίωσής μου στόν Θεό. Γίνομαι, κατά κάποιο τρόπο, θεομάχος, συνεπῶς θέτω ἐμπόδιο στήν αἴσθηση τῆς χάρης Του στήν ὕπαρξή μου. Καί συνήθως συμβαίνει τό ἑξῆς: διαρκῶς καί μεταθέτω τήν ἀπόφαση ἀκολουθίας τοῦ Χριστοῦ γιά…ἀργότερα, ἄρα δέν Τόν ἀκολουθῶ ποτέ. ῞Ενα παλιό γνωμικό ἐπισημαίνει: ῾Ἡ ἀναβολή ὁδηγεῖ στή χώρα τοῦ ποτέ᾽. Ἡ κατάσταση αὐτή συνιστᾶ ἕνα ἐκ δεξιῶν λεγόμενο ὅπλο τοῦ διαβόλου. Δέν πολεμᾶ ὁ πονηρός κατευθεῖαν τόν πιστό, μέ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μέ ἀποδοχή τοῦ θελήματός Του, ἀλλά γιά ἀργότερα. ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή, ἡ χριστιανική ζωή ἔχει τό στοιχεῖο τῆς ἀποφασιστικότητας. ῎Ανθρωπος πού ἔχει πειστεῖ γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί γιά τή σωτηρία πού προσφέρει ὡς ζωντανή σχέση μέ τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά ἀναβάλλει. ᾽Εκτός ἀπό τούς ἀποστόλους πού ἀνταποκρίθηκαν ἄμεσα, βλέπουμε τήν ἀμεσότητα ἀνταπόκρισης σέ ὅλους τούς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι καί γι᾽ αὐτό ἅγιασαν. ᾽Εν προκειμένῳ ἄς θυμηθοῦμε καί τόν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος, μετά τή θαυμαστή συνάντησή του μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, τήν ὥρα πού δίωκε τούς χριστιανούς στόν δρόμο τῆς Δαμασκοῦ, ἀμέσως ἀλλάζει ζωή, καί τήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία, ἡ ὁποία μόλις καί αὐτή συνειδητοποιεῖ τήν κατάντια τῆς ζωῆς της καί ποῦ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια, ἀμέσως φεύγει γιά τήν ἔρημο, χωρίς ποτέ νά ἐπιστρέψει στόν κόσμο.

 παπα Γιώργης Δορμπαράκης