Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Οι αυτο-αναιρέσεις των Αντι-Οικουμενιστών: Επί τέλους, δείξτε μας τι λενε οι Άγιοι Πατέρες;



Ἡ «Σύναξις τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν» τῆς Γατζέας καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ποὺ τοὺς ἐκφράζει (διὰ τῶν ἄρθρων τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καὶ τοῦ κ. Γ. Ζερβοῦ κ.ἄ.) ἐκφέρει μιὰ συγκεχυμένηἀλλοτριωμένη ἐκκλησιολογία. Οἱ Πατέρες καὶ ἀδελφοὶ αὐτοί, ἔχουν τὴν αἴσθηση ὅτι ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εὐνοοῦν τὴν ἀνάπτυξή του, κάνουν πλάτες στοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ δὲν ἀντιδροῦν, ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι νὰ ἀντιδροῦμε σὲ παρόμοιες περιπτώσεις, ὅταν κάποια αἵρεση ἐμφανιζόταν. Εἰδικὰ σήμερα, ποὺ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἐμφανίζεται ἁπλῶς, ἀλλ’ ἐπικρατεῖ ταχύτατα. Πέραν αὐτοῦ, ὅσους ἀκολουθήσαμε τήν ἁγιοπατερική ὁδό τῆς Ἀποτειχίσεως μᾶς θεωροῦν ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατά συνέπεια ἐκτός τῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας.
Παράδειγμα ἡ θέση ποὺ διατυπώνει ὁ ἀρθρογράφος τοῦ «Ο.Τ.» κ. Γ. Ζερβός («Ὀρθόδοξος Τύπος» 19/09/2014, φ. 2037). Γράφει:
«Ἡ εἰκὼν ὅμως τὴν ὁποίαν δίδει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μὲ τὰς συμπροσευχάς, τὰ συλλείτουργα, τὴν ἀναγνώρισιν αἱρετικῶν (ὑπό Οἰκουμενικῶν Συνόδων) Χριστιανῶν (Μονοφυσίτας)  ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν,  τάς διαθρησκειακάς μέ τάς δηλώσεις ὅτι εἴμεθα ὅλοι τέκνα ἑνός Θεοῦ (τό ἴδιο ὁ Χριστός, ὁ Ἀλλάχ, ὁ Βούδας κλπ.) τήν βαπτισματικήν θεολογίαν, τήν μεταπατερικήν θεολογίαν κλπ. τά δηλώσεις περί διαιρέσεως ἁπλῶς τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς Παπικούς κλπ. σχηματίζεται ἡ ἔντονος πεποίθησις ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προδίδεται ἐκ τῶν ἔνδων. Ἡ πεποίθησις καθίσταται ἐντονωτάτη ὅταν Μητροπολῖται τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἀναγνωρίζουν τὸν Παπισμὸν ὡς κανονικὴν Ἐκκλησίαν κ.λπ. Ὅταν συμβαίνουν ὅλα τὰ προαναφερθέντα εἶναι λογικὸν νὰ ἀντιδρᾶ ὁ πιστὸς λαὸς εἴτε μὲ ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας εἴτε μὲ ἐπιθετικὰ ἄρθρα ἢ ἀκολουθοῦντες θεολόγους καὶ κληρικοὺς νὰ ἀποτειχίζωνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ἤτοι: νὰ παραμένουν ἐντὸς αὐτῆς ἀλλὰ ἄνευ Ἐπισκόπου. Ὁ “Ο.Τ.” εἶναι ἐναντίον τῆς ἀποτειχίσεως, διότι πιστεύει ὅτι ὁ ἀγὼν πρέπει νὰ δίδεται ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας».
1. Ὁ κ. Ζερβὸς διατυπώνει τὴν θέση ὅτι,
α) ὅσοι ἀποτειχίζονται, ἀποτειχίζονται ἀπὸ τὴν ...Ἐκκλησία(!)  παρότι ἐφαρμόζουν Ἱ. Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας!!!
β) Τοῦτο τὸ ἐξηγεῖ ὡς ἑξῆς: Ναὶ μέν, παραμένουν ἐντός(!) τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἄνευ Ἐπισκόπου· ἄρα εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας (Ὁ Ἐπισκοποκεντρισμὸς στὴν ἀποθέωσή του!). Ἔτσι, ἡ μὲν «Σύναξις» καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἀγωνίζονται ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἐφαρμόζουν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς! Νὰ ἡ νέα ἐκκλησιολογία τῶν Συναξιακῶν!
2. Ὁ κ. Ζερβὸς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ «Ο.Τ.» κι ὁ ἴδιος εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἐναντίον τῆς Ἀποτειχίσεως! Τοῦτο λοιπόν σημαίνει
α) Ὅτι θεωρητικὰ εἶναι ἐναντίον τῆς «Συνάξεώς» τους, ἡ ὁποία εἶχε ἀποδεχθεῖ τὴν Ἀποτείχιση τὸ 2006· ἐναντίον τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, ὁ ὁποῖος τόσα χρόνια δίδασκε ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ ὡς ἕνα σημεῖο συνετέλεσε νὰ ἀποτειχιστοῦν κάποιοι ἀπὸ μᾶς.
Ποιούς ἐκκλησιολογικούς, δογματικούς, θεολογικοὺς λόγους ἀνεκάλυψαν ὄψιμα, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔκαναν νὰ ἀλλάξουν θέση; Γιατί δὲν μᾶς τοὺς λένε; Γιατί τοὺς κρατοῦν ὡς ἑπτασφράγιστο μυστικό;
β) Τοῦτο, ἐπίσης, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διὰ τῶν θεοπνεύστων Ἁγίων Πατέρων θέσπισε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ ἐπιτρέπουν τὴν Ἀποτείχιση, καὶ ἄρα ὅποιος τὴν ἐφαρμόζει δὲν εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. (Δὲν ἐξετάζουμε τώρα, τὸ δυνητικὸ ἢ τὸ ὑποχρεωτικὸ τῆς Ἀποτειχίσεως).
γ) Ἀκόμα ὅτι, ὁ κ. Ζερβός εἰδικά, εἶναι ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀφοῦ παλαιότερα εἶχε δηλώσει πὼς εἶναι ...ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως! Ὁπότε, δὲν ἔχει καμιὰ ἀξία νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ σημασία ἔχει νὰ μᾶς παραθέσει τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία, τὴν ὁποία αὐτὸς καὶ «Ἡ Σύναξη» θάβουν ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ.
δ) Ἐπιπλέον θεωρεῖ ὡς τόν μοναδικό ἀγῶνα πού πρέπει νά γίνεται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τήν διά τοῦ γραπτοῦ καί προφορικοῦ λόγου διαμαρτυρία γιά ὅλες τίς προδοσίες πού γίνονται στά πλαίσια τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  πρακτική πού μέχρι σήμερα  ὄχι μόνο δέν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα ἀναχαίτισης τῆς αἵρεσης, ἀλλά ἀπεναντίας δημιούργησε ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου κριτηρίου καί μέγα σκανδαλισμό τῶν ἐναπομεινάντων Ὀρθοδόξων πιστῶν, καθόσον οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία δέν ἀρκέσθηκε μόνο σ’ αὐτή τήν πολεμική  ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί κινδυνευούσης τῆς πίστεως.
Παρακολουθεῖστε τὸ Βίντεο μὲ τὴν ἀπόλυτη θέση (θετικὴ τότε) τοῦ κ. Ζερβοῦ ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως:
«Γ. Ζερβός: Ἐγὼ εἶμαι ὑπὲρ τῆς Διακοπῆς (τοῦ Μνημοσύνου) παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι λαϊκός, καὶ τό ΄γραψα εὐθαρσῶς καὶ διάφορες πλευρὲς μπορεῖ νὰ μὲ χτυπᾶνε, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει».

ΕΔΕΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ο ΑΡΧΙ-ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ TOY ΦΑΝΑΡΙΟΥ!



πίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας

αρετικς Πατριάρχης τν ρμενίων!!!


 

 
Ὁ πατρ. Ἀρὰμ καὶ ὁ Μεσσηνίας!

Λοιπόν· Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι, δὲν πιστεύουν τίποτα! Ὁμιλοῦν γιὰ Ἱερὰ ἐπιστήμη τῆς θεολογίας, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ θεολογία δὲν ἔχει γι’ αὐτοὺς καμιὰ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς Πατέρες, ἀλλὰ μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό.
Μετὰ τὶς πρὸ ἡμερῶν ἀθλιότητες τοῦ Βαρθολομαίου, τῶν Ἄνθιμων Θεσσαλονίκης καὶ Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ τῶν ἄλλων ἐπισκόπων τῆς Θράκης, ἦρθε ἡ σειρὰ καὶ τῆς Ἀθήνας νὰ τιμήσει τὸν αἱρετικό.
Τὰ ὀνόματα τῶν παρόντων στὴν ἀναγόρευση Ἐπισκόπων Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν(;): Ἱερὰ Σύνοδος ἐκπροσωπούμενη διὰ τοῦ Μαραθῶνος Μελίτωνος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος διὰ τοῦ ἐκπροσώπου του ἀρχιμ. Συμεὼν Βολιώτη, ὁ Νέας Σμύρνης Συμεών, ὁ Γλυφάδας Παῦλος, ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ Διαυλείας Γαβριήλ!
Θαυμάστε τοὺς Ὀρθοδόξους ποιμένες σας μετὰ τῶν ὁποίων κοινωνεῖτε, π. Νικόλαε Μανώλη καὶ κ.κ. τῆς «Κατάνυξις». Ἐνῶ τὸ γνώριζαν, παρέστησαν σὲ μιὰ τελετὴ ἐπρόκειτο νὰ τιμηθεῖ ἕνας Μονοφυσίτης· ἄκουγαν ἀδιαμαρτύρητα νὰ ἐκθειάζεται ὁ αἱρετικὸς Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων! Καὶ λογίζονται αὐτοὶ ὡς «ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι!
Καὶ ὁ μὲν Πρύτανης εἶπε, ὅτι τάχα ὁ Μονοφυσίτης πατριάρχης Ἀράμ, «διακρίνεται για την πιστότητά του στην παράδοση της Εκκλησίας»(!), ὁ δὲ ἀνεκδιήγητος Οἰκουμενιστὴς μητροπολίτης τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας» Χρυσόστομος Σαββᾶτος, «χαρακτήρισε την αναγόρευση του Πατριάρχη των Αρμενίων σε Επίτιμο Διδάκτορα, ιδιαίτερη τιμή για το τμήμα Θεολογίας»!
κεῖ κατάντησαν τὴν θεολογία καὶ τὴν Ἐκκλησία! Αὐτοὶ οἱ λυκοποιμένες, μὲ αὐτὲς τὶς κακοδοξίες μορφώνουν τοὺς αὐριανοὺς καθηγητὲς καὶ ἱερεῖς! Καὶ νὰ φανταστεῖτε ὅτι τὸν Γλυφάδας ἐκθείαζε ὁ π. Θεόδωρος καὶ ἡ παρέα του ὡς μεγάλο ἀντι-Οἰκουμενιστή (μετὰ τὸν Λέοντα τοῦ Πειραιῶς), καὶ θριαμβολογοῦσε γιὰ τὴν ἐπιτυχία τους νὰ ἔχουν Ἐπισκόπους ποὺ ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἂς τὰ μελετήσουν αὐτὰ κάποιοι ἀπὸ τὴν Πτολεμαΐδα, ποὺ θριαμβολογοῦν γιατὶ κατάφεραν νὰ πάρουν Ἐπισκόπους μὲ τὸ μέρος τους!
Καὶ ξέρουμε. Ὁ κ. Τελεβάντος καὶ ὁ κ. Καρδάσης θὰ σπεύσουν νὰ ὑποβαθμίσουν τὸ γεγονός, εἴτε χαρακτηρίζοντάς τα ὡς ἀσχήμιες, εἴτε λέγοντας πὼς αὐτὰ πάντα γίνονταν! Μήπως ἔχουν ἀκούσει ποτέ, πῶς ἀντιμετωπίζει τὸ Δικαστήριο τοὺς συνεργοὺς τῶν ὅποιων ἐγκλημάτων;

Πηγή: ecclesia.gr (epikairotita) καὶ "Κατάνυξις"

[Σχόλιο Κατάνυξης: Σε αυτό το ρεζίλεμα (ζητούμε συγγνώμη για την έκφραση) ευθύνονται με τις οικουμενιστικές πράξεις τους (δείτε αυτές αφού κάνετε "κλικ" στις λέξεις που ακολουθούν) απέναντι στον αιρετικό μονοφυσίτη Πατριάρχη των Αρμενίων, πρωτίστως ο Οικ. Πατριάρχης, ο Μακαριώτατος Αρχ. Αθηνών και ο Παναγιώτατος Θεσσαλονίκης! Που ακούστηκε!!!! Αιρετικός Πατριάρχης να αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ στα θεολογικά γράμματα της Ορθόδοξης Πίστης μας!!! Ευθύνεστε ποιμένες· με τις πρόσφατες οικουμενιστικές σας πρακτικές δίνεται το έναυσμα στους κ. καθηγητές να ενεργήσουν αλλόφρονα!!! Ντροπή!]


Επίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας

ο Πατριάρχης των Αρμενίων


Επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αναγορεύθηκε σήμερα ο Πατριάρχης των Αρμενίων του Μεγάλου Οίκου της Κιλικίας κ. Αράμ Α΄.
Η εκδήλωση αναγόρευσης πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Αίθουσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Πατριάρχη υποδέχτηκε ο Πρύτανης κ. Θεόδωρος Φορτσάκης και ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης, ως εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, οι Μητροπολίτες Μαραθώνος κ Μελίτων, ως εκπρόσωπος της Συνόδου, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Γλυφάδας,

Οι σταυρωτὲς των Χριστιανών κατηγορούν τους Ορθόδοξους για ρατσισμό!



O διάλογοι το γίου Γρηγορίου το Παλαμᾶ μέ τούς Μουσουλμάνους εναι τόσο πίκαιροι σο ποτέ λλοτε. Ο συχνές προκλήσεις τους διά τν ποίων πό τή μιά νακινον τό μεγάλο κεφάλαιο το ρατσισμο καί πό τήν λλη μέ τήν προβιά τς νεξιθρησκείας προσπαθον νά πιβάλλουν τή λυκόμορφη θρησκεία τους μς ποχρεώνουν νά παραθέσουμε τούς παρακάτω διαλόγους γιά νά φανε τό θος τς ρθοδόξου κκλησίας στή σχέση της μέ παντός εδους νθρώπους διαφόρων θρησκειν   λλά καί γιά νά νισχυθε τό φρόνημα τν πιστν Χριστιανν μέ τράνταχτα θεολογικά πιχειρήματα.

(Σέ ρισμένα πολύ σημαντικά σημεα το διαλόγου παρατίθενται καί σχετικοί λόγοι το γίου ωάννου Δαμασκηνο)

 Πηγές:
·        γ. Γρηγορίου Παλαμ, Διάλογος μέ τούς Χιόνες, τ.7 ΕΠΕ,
·        Φιλοθέου Κοκκίνου "Βίος γ. Γρη. Παλαμ",
·        γ. Γρηγ. Παλαμ καί διαθρησκειακές συναντήσεις ¨Θεοδρομία¨ (π. Θ. Ζήσης), τ.2, τος ΙΓ΄
·        γ. Γρηγορίου Παλαμ, πρός Φιλόθεον, τ.4 ΕΠΕ,
·        γ.ω. Δαμασκηνο, Περί αρέσεων, τ. 2 ΕΠΕ.

  
Λίγα λόγια γιά τήν ποχή
το γίου Γρηγορίου Παλαμ:

ποχή  το γίου Γρηγορίου το Παλαμ, 14ος α. μ. Χ. χαρακτηρίζεται πό τρες βασικούς κινδύνους: Τίς πιδρομές τν θωμανν, τήν νάπτυξη τν σλαβικν λαν (Ρσοι, Πολωνοί, Τσέχοι, Σέρβοι) καί τόν Σχολαστικισμό τς Δύσεως (Βαρλααμισμός). Ο Βαρλααμιστές ρμηνεύουν λη τήν διδασκαλία τς κκλησίας μέ βάση τή λογικήμέ συνέπεια νά κυρώνουν στήν πράξη τό μυστήριο τς σωτηρίας το νθρώπου· σημαντικές παρεκκλίσεις πό τήν ρθόδοξη διδασκαλία εναι ρνηση τς διακρίσεως οσίας καί νεργειν, κακοδοξία περί τς κπορεύσεως το γίου Πνεύματος καί κ το Υο κλπ.
Παράλληλα χουμε τήν μφάνιση τς αρέσεως τν Μασσαλιανν (πολυτοποίηση τς σκήσεως-νηστείας-προσευχς καί γαμίας, τς κτημοσύνης χωρίς ργασία καί περιφρόνηση τν μυστηρίων) καί τν Βογομίλων [(δυαλισμός: καλό–κακό, φς–σκότος, Θεός-διάβολος, λα στό διο πίπεδο, σόκυρα καί σοδύναμα) καί ρνηση τς γίας Τριάδος· πολεμική κατά τν μυστηρίων, τς κκλησιαστικς εραρχίας καί τς το Χριστο γεννήσεως]. γιος συνεκρούσθη μαζί τους.

Σύντομος στορικο-θεολογικός βίος το γίου:
γιος γεννιέται τό 1296 στήν Κων/πολη. Μόνασε στό ρος Παπίκιο στά σύνορα Θράκης – Μακεδονίας, στίς ερές Μονές Βατοπεδίου, Μ. Λαύρας, καί σφιγμένου· τό 1326 χειροτονεται ερέας στή Θεσσαλονίκη, ναχωρε γιά Βέροια, καί τελικά καταλήγει στό συχαστήριο το γίου Σάββα στό γιο ρος. Τήν 14η Νοεμβρίου 1359, 63 τν,  παραδίδει τήν ψυχή του στόν Χριστό.

Θεολογία το γίου Γρηγορίου:
γιος εναι κυριότερος κφραστής το συχασμο[1], τς μεθέξεως τς κτίστου θείας χάρης, κατά παρόμοιο τρόπο πού ο μαθητές μετεχαν στό θαβώριο φς· γιά νά φθάσει βέβαια στό στάδιο το φωτισμο παιτετο ργασία διαλείπτου προσευχς καί δακρύων.
ντύπωση προκαλε τι σέ λικία 17 τν εχε τέτοια γνώση κλασσικς παιδείας, κτός τς θεολογικς,  στε νά κληθε πό τόν ατοκράτορα νδρόνικο Β΄ νά μιλήσει νώπιον σοφν νδρν αλικν-καθηγητν Παν/μίου, περί ριστοτέλους καί πιό συγκεκριμένα περί