Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Σιγα-σιγά ωριμάζουν οι συνθῆκες για την Πανθρησκεία.

  Πολιτικοί στη Γερμανία απαιτούν ν΄ ακουστούν και μουσουλμανικοί ύμνοι τα Χριστούγεννα στις εκκλησίες 

 

Των Πορφύρη Δ. - Σταφυλά Π.
 
Στη Γερμανία μια έντονη διαμάχη έχει προκληθεί από την... πρόταση αριστερών κομμάτων για την εισαγωγή μουσουλμανικών ύμνων μέσα στις εκκλησίες επ΄αφορμή της εορτής των Χριστουγέννων! Οι πολιτικοί των κομμάτων SPD (σοσιαλιστικό), Πράσινοι και το κόμμα της Αριστεράς έκαναν αυτήν την ανεδαφική πρόταση με το σκεπτικό ότι θα αποτελέσει «μια χειρονομία ειρήνης και κατανόησης». Τα μεγάλα γερμανικά φύλλα όπως spiegel, και Βield ασχολούνται με την διαμάχη.

Το Κεντρικό Συμβούλιο των μουσουλμάνων της Γερμανίας ικανοποιήθηκε προφανώς από την πρόταση.




«Θα αποτελέσει ένα μεγάλο σημάδι ειρήνης μεταξύ των θρησκειών αν ένα μουσουλμανικό τραγούδι ακουγόταν μέσα σε μια εκκλησία και αντίστοιχα ένας χριστουγεννιάτικος ύμνος ακουγόταν μέσα σε ένα τζαμί» δήλωσε ο πολιτικός Omid Nouripour (των οικολόγων) στην εφημερίδα Bild. Ο σοσιαλδημοκράτης Thomas Funk πρόσθεσε: «έχουμε ανάγκη από την κατανόηση, τον σεβασμό και την ανοχή.Θα ήταν τόσο καλά αν μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την πρωτοβουλία με τον ύμνο…».

Ο Wolfgang Bosbach, αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος CDU / CSU αντέδρασε με θυμό: «Τα Χριστούγεννα δεν είναι ένα πολυπολιτισμικό και διαθρησκευτικό ραντεβού αλλά μια χριστιανική γιορτή με χριστιανικά τραγούδια και έτσι θα παραμείνει».

Η Σύνοδος των καθολικών επισκόπων περιορίστηκε στο να δηλώσει ότι οι παραδοσιακοί ύμνοι εδώ και αιώνες ήταν ύμνοι ειρήνης.

Πηγή

Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἀσθένεια μεταδοτική...




Σχολιάζων ὁ ἅγιος Νικόδημος το 2Τιμ. 2 17, "Καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει", γράφει:
«Ἀκράτητον, λέγει, εἶναι τὸ κακὸν καὶ πλέον ἰατρείαν δὲν δέχεται· ἐπειδὴ οἱ τῶν αἱρετικῶν λόγοι βλάπτουσι καὶ διαφθείρουσι τὸ περισσότερον μέρος τῆς εὐσεβείας, ὡσὰν ἡ γάγγραινα καὶ εἶναι ἀδιόρθωτοι· γάγγραινα δὲ εἶναι ἕνα πάθος καὶ μία πληγή, ὅπου προξενεῖ σαπήλαν εἰς τὸ σῶμα..., καὶ κατατρώγει τὰ ὑγιεινὰ μέρη τοῦ σώματος». Καὶ «τῶν αἱρετικῶν ἡ κακοδοξία, πάντοτε πηγαίνει εἰς τὸ χειρότερον  καὶ γίνεται μεγαλυτέρα πληγή... Διὰ τοῦτο πρέπουν νὰ ἀποφεύγουν οἱ Χριστιανοὶ τούτους καὶ πάντας τοὺς αἱρετικοὺς ὡσὰν λοιμοὺς καὶ πανούκλας, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ μὲ αὐτούς... ἀπωλεσθοῦν· διὰ τοῦτο παραγγέλει ὁ Σολομών· “ἔκβαλε ἐκ συνεδρίου λοιμόν”…, καὶ ὁ Δαβὶδ ὁ πατήρ του, μακαρίζει ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, ὁποῦ δὲν ἐκάθισε μαζὶ μὲ τοὺς λοιμούς· ”μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐπὶ καθέδρα λοιμῶν οὐκ ἐκάθισε” (Ψαλμ. α΄ 1)». (Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τὰς ΙΔ΄ Ἐπιστολὰς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τόμ. 3ος, Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 318-319 καὶ ὑποσ. 38).
 Πηγή: "Ἀκτίνες"

Επίτιμος διδάκτορας του Ορθ. Θεολογικού Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Μόσχας ο πρόεδρος της Οικουμενιστικής Παπικής κοινότητας του Αγίου Αιγιδίου

Η Κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου ιδρύθηκε το 1968 αμέσως μετά τη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού και έχει στόχους την προώθηση του Οικουμενισμού και τους θρησκευτικούς διαλόγους.

***

Σύμφωνα με το Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας «Τον περίφημο Ευρωπαίο ιεραπόστολο και ευεργέτη, ιδρυτή της κοινότητας του Αγίου Αιγιδίου καθηγητή  Andrea Riccardi δέχθηκε σε ακρόαση στις 31 Οκτωβρίου 2014 ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος στην Πατριαρχική κατοικία της Ιεράς Μονής Αγίου Δανιήλ Μόσχας.  Την ίδια ημέρα ο καθηγητής  Riccardi παρέλαβε δίπλωμα του επίτιμου διδάκτορα του Θεολογικού Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.


Επίσης παρέστησαν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Σκέψεις για την Ημερίδα της Μητροπ. Πειραιώς και η προϊστορία της



Α΄ Μέρος

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
 
Εἶναι γνωστό ὅτι προσφάτως πραγματοποιήθηκε ἡ πολυσυζητημένη Ἡμερίδα μέ τό ὡς ἄνω θέμα, ἡ ὁποία κατά βάσιν ἀφοροῦσε τήν δογματική καί ἐκκλησιολογική στάσι καί θέσι τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἡ ὁποία στίς ἡμέρες μας σηματοδοτεῖ τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἡ παροῦσα μικρά προσωπική ἀποτίμησις αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εἰς τήν ὁποία ἤμουν παρών, θά χωρισθῆ στίς ἑξῆς ἑνότητες:
1. Γενική κριτική τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι πού εἶχε στό ἀκροατήριο.
2. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς μέ θέμα: «Ἡ ἀποτείχιση ὑπό τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῶν ἀγώνων τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου», τόν ὁποῖο (ὅσιο Θεόδωρο) ἐπισταμένα ἔχω μελετήσει προσωπικά κι ἔχω δημοσιεύσει βιβλία, ἄρθρα καί μελέτες σχετικά μέ τήν προσωπικότητα καί τή στάσι του.
3. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Βασιλείου Παπαδάκη, καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Ἀναστασίας στήν Κρήτη, μέ θέμα: «Ἡ Διακοπή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία».
4. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Φωτόπουλου, μέ θέμα: «Ἀκοινωνησία καί ἀποτείχιση σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν ἁγίων Πατέρων».
5. Κριτική τῆς συζητήσεως ἡ ὁποία ἐπακολούθησε καί κατά τήν ὁποία ἀπεδείχθη ὅτι ὄχι μόνον δέν ἀνέπαυσαν οἱ ὁμιλητές – εἰσηγητές οὐδένα ἀκροατή τῆς Ἡμερίδος, ἀλλά ἀπεναντίας ἐξοργίστηκαν ἅπαντες ἐξαιτίας τοῦ προσχηματισμένου καί σκοπίμου τρόπου διεξαγωγῆς της.
6. Συμπεράσματα διά τήν πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν εἰς τό προσεχές καί ἀπώτερο μέλλον, βάσει τῶν εἰσηγήσεων τῆς Ἡμερίδος, ἐφ’ ὅσον αὐτές ὁριοθετοῦν τίς θέσεις ὅλων τῶν ἡγετῶν τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ.
Θεωρῶ ὡς εὐλογία Θεοῦ τήν διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, διότι προσδιώρισε καί διεκήρυξε κατά τόν πλέον ἐπίσημο τρόπο τήν γραμμή καί πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν, τά ἐρείσματα καί ἐπιχειρήματά των καί, κατά τό δή λεγόμενο, ἀπεκάλυψε «πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς» πρός γνῶσιν καί ἐγρήγορσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ὄψει τῶν ἐπερχομένων δεινῶν.

1. Γενική κριτική τῆς Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι τήν ὁποία εἶχε στό ἀκροατήριο.
Διά νά κατανοηθῆ τό πλαίσιο καί ἡ ἀνάγκη τῆς διεξαγωγῆς αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος πρέπει περιληπτικά νά ἀναφερθοῦν τά ἑξῆς ἱστορικά στοιχεῖα.
Τό 2012 ἐξέδωσα ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο «Ἡ Διαχρονική Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν». Εἰς αὐτό προσπάθησα νά ἀποδείξω ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἁγίων διδάσκουν τήν ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, ἐφ’ ὅσον αὐτοί διακηρύσσουν μέ λόγια καί ἔργα, καί δή συνοδικῶς, κάτι ἀντίθετο (αἱρετικό) ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καί τήν ἰσόκυρο μέ αὐτήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.
Στό τέλος τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2012) τό λεγόμενο Γραφεῖο  ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξέδωσε μία κριτική μελέτη  ἑξῆντα (60) περίπου σελίδων μέ τίτλο: «15ος Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί Ἀποτείχισις. Κριτική μελέτη στό σύγγραμμα τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο “Ἡ Διαχρονική Συμφωνία... ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν“».
Εἰς αὐτήν τήν μελέτη οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ὡς ἄνω Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων προσπάθησαν νά ἀποδείξουν ὅτι ἡ διαχρονική πορεία τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως δέν εἶναι ἡ ἀποτείχισις καί ἀπομάκρυνσις ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες κι Ἐπισκόπους, ἀλλά ἀντιθέτως ἡ παραμονή, ἐνσωμάτωσις καί συνοδοιπορία  ἐκκλησιαστικῶς μέ αὐτούς, μέχρι νά καταδικασθοῦν αὐτοί καί, μάλιστα, ὀνομαστικῶς ἀπό τή Σύνοδο, ἡ ἀναγνώρισίς των εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κατά τήν  Θ. Λειτουργία κλπ.
Εἰς αὐτήν τήν μελέτη τῶν ὑπευθύνων τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ἀπάντησα καθηκόντως μέ νεώτερη μελέτη μου, ἀναιρώντας διεξοδικῶς ὅλα τά ἐπιχειρήματά των,

Αγία Αναστασία και Φωτοδρόμιον (*)

Τὴν φσιν τὴν ἐξ ἡμῶν ὁ Εὔσπλαγχνος, προσλαβμενος ὁρᾶται ὡς βρφος, ὁ βρεφουργῶν, ἐν κοιλᾳ τὰ βρφη, καὶ σπαργανοῦται καὶ φτνῃ ἀνκειται, καὶ λει μου τὰς τῶν παθῶν, πολυπλκους σειρὰς ἀγαθτητι.
γων ἰχνηλατοῦσα Μαρτρων, καρτερῶς διὰ Χριστὸν τοὺς ἀγῶνας, καὶ
ταῖς αὐτῶν, χρεαις διακονοῦσα, καὶ τοὺς ἰχῶρας Ὁσα ἐκμττουσα, ἐπλοτησας περιφανῶς, τὴν αὐτοῖς ἐπιλμπουσαν εὔκλειαν.  
Σταγνας τῶν ἰαμτων προχεις, ἐπομβραις θεϊκῶν χαρισμτων, καὶ τῶν παθῶν, ποταμοὺς ἀναστλλεις, καὶ βοηθεῖς τοῖς δεινῶς κινδυνεουσιν, ἀοδιμε Μρτυς Χριστοῦ, Ἀναστσεως θεας ἐπνυμε.
Τῆς Ἀναστσεως τοῦ Κυρου συνεπνυμος οὖσα, πεπτωκτα με νῦν ἀνστησον ταῖς πρεσβεαις σου, ἐκ τῶν θαυμτων τῶν σῶν, σταγνα ἐπιστξασα, Μρτυς τῇ ψυχῇ μου, καὶ τὸν φλογμὸν τῆς δεινῆς ἁμαρτας κατασβσασα· τὸν κσμον γὰρ διασῴζεις ἐκ παθῶν πολυτρπων ἑκστοτε, ὧν περ κἀγὼ πεπεραμαι· σὺ γὰρ πντα τοῖς πᾶσι παρχουσα, τῷ κσμῳ πηγζεις τὰ ἰματα.
Τῇ αὐτῇ ἡμρᾳ, Τὸ φωτοδρμιον τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησας.
Στχοι
Τρχοντα φῶτα σμερον Ναοῦ κκλῳ,
Δηλοῦσι φωτὸς εἰς τὸ πᾶν θεου δρμον.
(*) Φωτοδρμιον: Πρόκειται γιὰ μιὰ μορφὴ λειτανείας μὲ ἀναμμένες λαμπάδες γύρω ἀπὸ τὸν ναὸ τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς. Γινόταν  τὴν 22 Δεκεμβρίου κατὰ τὴν ὁποίαν ἑορτάζονταν καὶ τὰ θυρανοίξια τοῦ ναοῦ.