Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Ἀντιχρίστου

Πηγή:  Περιοδικὸ “Ο ΣΩΤΗΡ”
ν θέλει κανεὶς νὰ ἀποκτήσει ἀπὸ τώρα μιὰ εἰκόνα τῆς ψευδοεκκλησίας ποὺ θὰ δημιουργηθεῖ στὸν καιρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου, δὲν ἔχει παρὰ νὰ παρατηρήσει τὶς ἰδέες ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ τὶς κινήσεις ποὺ γίνονται σήμερα στὸν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ.   
   Ὁ πάπας Φραγκίσκος ἐκπλήσσει διαρ­­κῶς μὲ αὐτὰ ποὺ λέει καὶ πράττει, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι πραγματικὰ ἄξια ἐ­­παίνου, ἀφοῦ δείχνει νὰ ξεπερνᾶ τὶς ­συν­ηθι­σμένες ἀγ­κυλώσεις τοῦ μονο­λιθικοῦ συ­στή­μα­τος τοῦ ­Βατικανοῦ.
    Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως στὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐνέργειές του πρὸς τὰ ἄλλα δόγματα καὶ τὶς θρησκεῖες, κύρια ἐπιδίωξή του παραμένει αὐτὴ ποὺ καὶ σὲ ἄλλα σχόλιά μας ἔχουμε τονίσει: Ὄχι συμφωνία μὲ θεολογικὸ διάλογο ἀλλὰ συμπροσ­­ευχὲς καὶ κοινὲς φιλανθρωπικὲς δραστη­ριότητες, δηλαδὴ ἕνωση στὴν πράξη
Τὸ δηλώνει ξεκάθαρα: «Δὲν πιστεύω σὲ ἕναν ὁριστικὸ οἰκουμενισμό, πολὺ ­λιγότε­ρο ­πιστεύω στὸν οἰκουμενισμὸ ποὺ ὡς ­πρῶ­­το βῆμα μᾶς ζητάει νὰ ­συμφωνήσουμε σὲ ἕνα θεολογικὸ ἐπίπεδο. Πιστεύω ὅτι πρέ­­πει νὰ προχωρήσουμε σὲ ἑνότητα, συμ­με­τέχοντας μαζὶ στὴν προσευχὴ καὶ στὰ ἔργα τῆς ­φιλανθρωπίας» (http://vati­ca­ni­nsider.lastampa.it/en/documents/detail/arti­colo/ecumenismo-ecumenism-ecu­me­nismo-37469/).
Τί σημαίνουν στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ ἀντιλήψεις τοῦ Παπισμοῦ γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὰ ὅσα συζητήθηκαν πρὶν ἀπὸ ἕνα ἔτος σὲ διαθρησκειακὴ σύσκεψη παπικῶν θεολόγων καὶ ἑβραίων ραββίνων στὸ Σαλέρνο τῆς Ἰταλίας.
Κατ᾿ αὐτὴν μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ καρδινάλιος Cocopalmerio εἶπε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ νέος λαὸς τοῦ Θεοῦ, τὴν ἴδια στιγμὴ τὸ Ἰσραήλ, ἐπίσης, ἦταν, παραμένει καὶ θὰ εἶναι πάντα ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπιβεβαιώθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο. Ὡς ἐκ τούτου, ὁποιαδήποτε ἐπιθυμία ἤ, ἀκόμη χειρότερα, κάθε προσπάθεια γιὰ προσηλυτισμὸ τῶν Ἑβραίων στὴ χριστιανικὴ πίστη φαίνεται παράλογη καὶ ἀπαράδεκτη». 
Μάλιστα! Παράλογη καὶ ἀπαράδεκτη! Χειρότερη προδοσία τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀδύνατο νὰ διανοηθεῖ κα­­­νείς. Ἔτσι ποὺ δικαιώνεται πλήρως ὁ αὐ­στηρὸς λόγος τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πόπο­βιτς, ποὺ εἶχε πεῖ ὅτι στὴν ἱστορία τοῦ ἀν­θρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Πάπα.
Καὶ γιὰ νὰ φανεῖ ἀκόμη πιὸ καθαρὰ ἡ παπικὴ κατάπτωση, ἂς δοῦμε πῶς κατέληξε ἐκείνη ἡ διάσκεψη:
«Σὲ μιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἑβραϊκὸ χιοῦμορ, ὁ Ραβίνος Greenberg ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του μὲ σχετικὸ ἀστεῖο. “Ὅταν ὁ Μεσσίας ἦρθε τελικά, γινόταν μία συνέντευξη Τύπου. Ἀ­­­πάντησε σὲ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις, ἀλλὰ ὅταν ρωτήθηκε “Εἶναι αὐτὴ ἡ πρώτη ἢ ἡ δεύτε­ρη ἔλευσή σας;”, τὸ σχόλιό του ἦταν: “Οὐ­δὲν σχόλιο”» (http://vaticaninsider.lastam­pa.it/en/news/detail/articolo/rabbi-coco­palmerio-cei-unedi-37881/).
Οἱ Ἑβραῖοι προδιέγραψαν μὲ ἀπόλυτη ἀ­­­κρίβεια τὴ μορφὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῆς ψευδοεκκλησίας του, ποὺ ἐπιμελῶς ἑτοιμάζει ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν ἀφελὴ συνέργεια ἀκόμη καὶ Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων.
   Τραγικὸ κατάντημα!
Περιοδικὸ “Ο ΣΩΤΗΡ”

Η Δεσποτοκρατία σε υπαρξιακὴ κρίση και η οργὴ του Γόρτυνος Ιερεμία, του Λαυρέντιου Ντετζιόρτζιο



Εναι σύνηθες φαινόμενο, δημοσιογραφικ κάλυψη τν γεγονότων τς πικαιρότητος ν τ ντιμετωπίζει κα ν τ σχολιάζει ς μεμονωμένα περιστατικ κα ς διατερότητες τς προσωπικότητος κείνων πο πρωταγωνιστον σ ατά. τσι μως παραθεωρονται ο πραγματικς διαστάσεις κα τ οσιαστικ περιεχόμενο, διαιτέρως γεγονότων πο δν χουν πλς νεκδοτολογικ κδοχή, λλ σηματοδοτον χρόνιες θεσμικς πληγς κα κτρωματικς κοινωνικς καταστάσεις, πο χρήζουν βαθυτέρου λέγχου, στε κ το γεγονότος κα δι το κριτικο λόγου ν φυπνισθον ο ρμόδιοι φορες κα ν νημερωθε λαός. ν προκειμέν βεβαίως πρόκειται γι ξαιρετικς σημαντικ κα κρίσιμο πολιτικ κα κκλησιαστικ θέμα μ μ μφανες κ πρώτης ψεως διαστάσεις κα κκλησιολογικ βάθος.
ς κ τούτου κρηξη το Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. ερεμία κατ τς Προέδρου τς Βουλς τν λλήνων κ. Ζως Κωνσταντοπούλου κα το ναπλ. π. θνικς μύνης κ. Κώστα σύχου, δν εναι πλς κφραση τς «ερς» γανακτήσεως το δεσπότη, γιατ τάχα δν προσλθαν γκαίρως ες τν ερ Μητροπολιτικ Να γίου Νικολάου τς Μεγαλοπόλεως γι τ Θεία Λειτουργία κα τν πιμνημόσυνη δέηση πρ τν 212 λλήνων πατριωτν ―πο κτελέσθηκαν π τν ναζιστικ γερμανικ στρατ κατοχς στς 24 Φεβρουαρίου 1944, στ θέση «Βίγλες» τν Μαλλωτν Μεγαλοπόλεως― δεδομένου μάλιστα τι πρόκειται γι νθρώπους δεολογικς κτς τς ρθοδόξου κκλησίας ερισκομένους, πως ντίμως κα εθαρσς λόγοις τε ργοις χουν νημερώσει κάθε νδιαφερόμενο.
  «ερά» ργή τοῦ δεσπότη εναι κφραση τς ξουσιολαγνικς κα δεσποτοκρατικς γανακτήσεώς του. Διότι δεύτερη πολιτειακ παράγων τς λληνικς Δημοκρατίας ―νεξαρτήτως τν λόγων τς καθυστερήσεώς της κα τς προαιρέσεώς της― ν τος πράγμασι μφισβήτησε κα κύρωσε ατ τν ξουσιολαγνικ πρωτοκαθεδρία, πο παντ τρόπ διεκδικε κα πιβάλλει Δεσποτοκρατία, χι μόνον π το πιστο λαο το Θεο λλ κα π τς συνταγματικς Πολιτειακς ξουσίας τς λληνικς Δημοκρατίας, κα μάλιστα π τν προσφάτως δημοκρατικς κλεγμένων ργάνων της κα κπροσώπων της.
ν λίγοις Γόρτυνος Ἱερεμίας ξέφρασε τν παρξιακ γωνία του κα τ συμπλεγματικ ξουσιολαγνικ δεολογία τς Δεσποτοκρατίας δι τς ργς του, πο μ ταμότητα κα λαζονεία κα οηση κδήλωσε, λέγχοντας νοικείως κα ντ-πνευματικς ―κατ’ ρχν νθρώπους κα πολίτες κα ν τέλει Πολιτειακος κα Κυβερνητικος παράγοντες― γι συνέπεια σ θρησκευτικ φρόνημα κα σ κκλησιαστικ καθήκοντα, πο χι μόνον δν τος φορον λλ εθαρσς κα δημοσίως πορρίπτουν ς πρόσωπα κα ς κομματικ παράταξη! νδεχομένως θ μποροσε ν τος λέγξει γι τν συνέπειά τους ς πρς τν παραβίαση το προγράμματος κα γι τν ταλαιπωρία το δίου κα το κκλησιάσματος, κόμη γι λλειψη σεβασμο πρς τος τιμωμένους ρωϊκος νεκρούς, ἐὰν ντως καθυστέρησή τους ταν δικαιολόγητη! λλ δν πραξε ατό...
δεσπότης πέπεσε μπαθς κα μμανς σ παράδεκτη διακρισία, κατακρεουργώντας τν λευθερία τν προσώπων τους κα τ ατεξούσιο τν συνειδήσεών τους, λλ κα τν παραγγελία το Κυρίου, «στις πίσω μου θέλει λθεν», στοιχεα πο ποτελον θεμελιώδεις ρχς τς ρθοδόξου Πίστεώς μας, διασύροντας ―ς μ φειλε― δημοσίως λεύθερα κα ατεξούσια πρόσωπα. ξέθεσε δ τν ρθόδοξο Πίστη μας κα τν κκλησία μας κα τς παρεχώρησε βορ ες τος καιροφυλακτοντες κα εκαίρως καίρως λακτοντες χριστομάχους κα κκλησιομάχους τς Πολιτικς κα τς Δημοσιογραφίας κα τς Διανοήσεως. Κατήργησε τν συνταγματικς κατοχυρωμένη νεξιθρησκεία, δημοσιοποίησε προσωπικ δεδομένα, παρεκίνησε ες νειδισμ λευθέρων κα ατεξουσίων νθρώπων, προκάλεσε δυσμεν κα χθρικ ασθήματα μεταξ το λαο ναντίον Πολιτειακν κα Κυβερνητικν παραγόντων γι λόγους θρησκευτικος κα φιλοσοφικούς, κ.π.., ν ντιθέτως ―ξ σων γνωρίζω― τήρησε αδήμονα σιωπ γι τν μνημονιακ κατοχ τς Πατρίδος μας π τν κόρεστο γερμανικ μπεριαλισμ το νεοναζιστικο Δ΄ Ράϊχ!
ν τέλει ὁ δεσπότης νασκολόπησε λο τ συνταγματικ-νομικ κα θικ πλαίσιο, τ ποο