Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου



ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
γίου ωάννου το Χρυσοστόμου

1. Εναι μεγάλα, γαπητοί, καί ξεπερνον κάθε νθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μς δώρησε σήμερα φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ ατό λοιπόν ς χαιρόμαστε λοι μαζί καί χορεύοντας πό χαρά ς μνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί σημερινή μέρα εναι γιά μς ορτή καί πανήγυρη. πως δηλαδή μία ποχή διαδέχεται τήν λλη καί τό να λιοστάσιο τό λλο, τσι κριβς καί στήν κκλησία μία ορτή διαδέχεται τήν λλη καί μς πηγαίνουν πό τή μία στήν λλη. Πρίν πό λίγες μέρες λοιπόν ορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν νάσταση, στερα πό ατά τήν νάληψη το Κυρίου μας ησο Χριστο στόν ορανό. Σήμερα μως συναντήσαμε τήν δια τήν κορυφή τν γαθν, φθάσαμε στή μητρόπολη τν ορτν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τς πόσχεσης το Κυρίου. «Γιατί ν γώ φύγω», λέγει, «θά σς στείλω λλον Παράκλητο καί δέ θά σς φήσω ρφανούς» (ω. 16, 7).
Εδατε νδιαφέρον; εδατε πειρη φιλανθρωπία; Πρίν πό λίγες μέρες νέβηκε στόν ορανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πρε τή θέση στά δεξιά το Πατέρα καί μς χαρίζει σήμερα τήν παρουσία το γίου Πνεύματος καί τσι μς δίνει τά πειρα οράνια γαθά. Γιατί, πές μου, ποιό πό ατά πού συντελον στή
δική μας σωτηρία δέν τό χει δώσει τό γιο Πνεμα; Ατό μς παλλάσσει πό τήν πνευματική δουλεία, μς καλε στήν λευθερία, μς δηγε στήν υοθεσία καί, γενικά, μς ξαναγενν πό τήν ρχή, καί μς ξεφορτώνει τό βαρύ καί ποκρουστικό φορτίο τν μαρτιν. Μέ τή χάρη το γίου Πνεύματος βλέπουμε τούς πολλούς ερες καί χουμε τά τάγματα τν διδασκάλων. πό τήν πηγή ατή βγκε καί τό προφητικό χάρισμα καί δύναμη νά θεραπεύουν σθένειες. Καί λα τά πόλοιπα, τά ποα στολίζουν συνήθως τήν κκλησία το Θεο, πό κε χουν τήν προέλευση. Καί φωνάζει Παλος λέγοντας.«λα ατά τά χαρίσματα νεργε τό να καί μοναδικό γιο Πνεμα, τό ποο τά μοιράζει χωριστά στόν καθένα πως θέλει» (Α Κορ 12, 11). πως θέλει, λέγει, χι πως διατάχθηκε.μοιράζει, δέ μοιράζεται.χει ξουσία, δέ βρίσκεται κάτω πό ξουσία. Γιατί τήν δια κριβς ξουσία, πού βεβαίωσε στόν Πατέρα, ναθέτει Παλος καί στό γιο Πνεμα. Καί πως λέγει γιά τόν Πατέρα.« Θεός εναι ατός πού νεργε τά πάντα σ᾿ λους» (Α Κορ. 12, 6).τσι καί γιά τό γιο Πνεμα.«Καί λα ατά τά χαρίσματα», λέγει, «νεργε τό να καί μοναδικό γιο Πνεμα, τό ποο τά μοιράζει χωριστά στόν καθένα πως θέλει».
Εδες τέλεια ξουσία; Γιατί ατά πού χουν τήν δια οσία, εναι φανερό τι χουν καί τήν δια ξουσία.καί ατά πού χουν τήν δια ξία, χουν καί τήν δια δύναμη καί τήν δια ξουσία. Μέ τό γιο Πνεμα πιτύχαμε τήν παλλαγή πό τίς μαρτίες καί ξεπλύναμε κάθε καθαρσία. Μέ τή χάρη του πό νθρωποι γίναμε γγελοι, σοι πλησιάσαμε τή χάρη του, χωρίς ν᾿ λλάξουμε τή φύση μας, λλά, πράγμα πού εναι πολύ πιό ξιοθαύμαστο, παραμένοντας στήν νθρώπινη φύση δείχνουμε γγελική συμπεριφορά. Γιατί τέτοια εναι δύναμη το γίου Πνεύματος. Καί πως φωτιά ατή πού βλέπουμε, ταν παραλάβει τόν μαλακό πηλό, τόν κάνει σκληρό κεραμίδι, τσι κριβς καί φωτιά το γίου Πνεύματος, ταν παραλάβει μία συνετή ψυχή, καί ν κόμα τή βρε πιό μαλακή πό τόν πηλό, τήν κάνει πιό σκληρή πό τό σίδερο. πίσης ατόν πού πρίν πό λίγο ταν μολυσμένος πό τήν καθαρσία τν μαρτιν, τόν κάνει μέσως πιό λαμπρό πό τόν λιο.
Ατά κριβς θέλοντας νά μς διδάξει μακάριος Παλος φώναζε δυνατά λέγοντας.«Μήν πλανστε.οτε ο πόρνοι, οτε ο εδωλολάτρες, οτε ο μοιχοί, οτε ο θηλυπρεπες, οτε ο παιδεραστές, οτε ο πλεονέκτες, οτε ο κλέφτες, οτε ο μέθυσοι, οτε κενοι πού περιπαίζουν καί βρίζουν, οτε ο ρπαγες θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία το Θεο» (Α Κορ. 6, 9-10). Καί φο ρίθμησε λα, κατά κάποιο τρόπο, τά εδη τς κακίας, καί φο μς δίδαξε τι ο πεύθυνοι τέτοιων μαρτημάτων ποξενώνονται πό τή Βασιλεία το Θεο, μέσως πρόσθεσε·«Καί τέτοιοι σαστε μερικοί πό σς, λλά λουσθήκατε πό τά μαρτήματα ατά, γιασθήκατε καί γίνατε δίκαιοι» (Α Κορ. 6, 11). Πές μου, πς καί μέ ποιόν τρόπο; γιατί ατό εναι πού θέλουμε νά μάθουμε. «Γιατί βαπτισθήκατε στό νομα το Κυρίου ησο Χριστο», λέγει, «καί στή χάρη το Πνεύματος το Θεο μας». Εδες, γαπητέ, τή δύναμη το γίου Πνεύματος; εδες τι τό γιο Πνεμα ξαφάνισε λη κείνη τήν κακία, καί τι κείνους πού ταν προηγουμένως ποδουλωμένοι στίς δικές τους μαρτίες, τούς νέβασε μέσως στήν ψηλότερη τιμή;
2. Ποιός λοιπόν θά μποροσε νά κλάψει καί νά θρηνήσει, πως ξίζει, κείνους πού πιχειρον νά μιλον περιφρονητικά γιά τήν ξία το γίου Πνεύματος, κείνους πού, σάν νά ταν τρελλοί, δέν κατόρθωσαν οτε ο πολλές εεργεσίες νά τούς πομακρύνουν πό τήν χαριστία τους, λλά τολμον νά κάνουν τά πάντα ναντίον τς σωτηρίας τους, ποστερώντας τό γιο Πνεμα, σο τούς εναι δυνατό, πό τή θεϊκή του ξία, καί προσπαθον νά τό κατεβάσουν στήν κατηγορία τν κτισμάτων; κείνους θά θελα νά ρωτήσω.γιά ποιό λόγο σες πολεμτε τόσο πολύ τήν ξία το γίου Πνεύματος; καλύτερα, γιατί πολεμτε τή σωτηρία σας, καί δέ θέλετε νά καταλάβετε τά λόγια πού επε Σωτήρας στούς μαθητές του; «Πηγαίνετε νά διδάξετε λους τούς λαούς, βαπτίζοντας ατούς στό νομα το Πατέρα καί το Υο καί το γίου Πνεύματος» (Ματθ. 28, 19). Εδες τι χουν σότιμη ξία; Εδες τι χουν τέλεια συμφωνία; Εδες τι γία Τριάδα εναι διαίρετη; Μήπως πάρχει κάποια διαφορά λλαγή λλειψη; Γιατί τολμτε νά παραποιετε τά λόγια το Κυρίου;
δέ γνωρίζετε τι καί στά νθρώπινα πράγματα, ν κάποιος πιχειρήσει ποτέ τολμήσει, νά προσθέσει νά φαιρέσει κάτι στίς διαταγές το βασιλι, πού εναι μοιός μας καί χει τήν δια φύση μέ μς, τόν τιμωρον μέ τή χειρότερη τιμωρία καί τίποτε δέν μπορε νά τόν παλλάξει πό τήν τιμωρία ατήν; άν στήν περίπτωση το νθρώπου πάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος, πς θά μποροσαν νά συγχωρηθον κενοι πού εναι τόσο περίσκεπτοι καί πού προσπαθον νά παραποιήσουν τά λόγια το Σωτήρα λων μας καί πού δέ θέλουν ν᾿ κούσουν οτε τόν Παλο, ποος ταν μιλε χει μέσα του τό Χριστό καί φωνάζει μέ καθαρή φωνή καί λέγει.«Δέν εδε μάτι καί ατί δέν κουσε καί νθρώπινος νος δέ φαντάστηκε κενα πού τοίμασε Θεός γι᾿ ατούς πού τόν γαπον» (Α Κορ. 2, 9); άν λοιπόν δέν εδε μάτι, οτε ατί κουσε, οτε νθρώπινος νος μπόρεσε νά κατανοήσει κενα πού Θεός τοίμασε γι᾿ ατούς πού τόν γαπον, πς θά μπορέσουμε μες, μακάριε Παλε, νά τά γνωρίσουμε; Περίμενε λίγο καί θ᾿ κούσεις τόν Παλο νά φανερώνει καί ατό. Πρόσθεσε λοιπόν λέγοντας.«Σ᾿ μς μως Θεός τά φανέρωσε μέ τό γιο Πνεμά του» (Α Κορ. 2, 10). Καί οτε δ σταμάτησε, λλά γιά νά δείξει καί τή μεγάλη δύναμή του, καθώς καί τό τι χει τήν δια οσία μέ τόν Πατέρα καί τόν Υό, λέγει.«Γιατί τό γιο Πνεμα ξετάζει τά πάντα, κόμη καί τά κρυφά σχέδια το Θεο» (Α Κορ. 2, 10).
πειτα θέλοντας νά μς κάμει κριβέστερη τή διδασκαλία του μέ παραδείγματα πό τήν νθρώπινη ζωή, πρόσθεσε.«Γιατί, ποιός λλος πό τούς νθρώπους γνωρίζει τά διαίτερα το νθρώπου, παρά μόνο τό πνεμα το νθρώπου, πού εναι μέσα του; τσι καί τά διαίτερα το Θεο κανένας λλος δέ γνωρίζει, παρά μόνο τό Πνεμα το Θεο» (Α Κορ. 2, 11). Εδες τέλεια διδασκαλία; πως, λέγει, δέν εναι δυνατό νά γνωρίζει κανένας λλος ατά πού εναι μέσα στή σκέψη νός νθρώπου, λλά μόνος του καθένας γνωρίζει τά δικά του, τσι καί τά διαίτερα το Θεο κανένας δέ γνωρίζει, παρά μόνο τό Πνεμα το Θεο. Ατό εναι πολύ μεγάλο καί μέ τό παραπάνω ρκετό γιά νά ποδείξει τήν ξία το γίου Πνεύματος. Γιατί μς φερε να παράδειγμα καί μς λέγει καθαρά τι δέν εναι δυνατό νά μή γνωρίζει ποτέ κάποιος πό τούς νθρώπους ατά πού εναι μέσα στή σκέψη του. πως λοιπόν ατό δέν εναι δυνατό νά γίνει, τσι μέ τόση κρίβεια, λέγει, τό γιο Πνεμα γνωρίζει καί τά διαίτερα το Θεο. λλά δέν ξέρω πς οτε μέ τά λόγια του ατά μακάριος Παλος δέν πείθει κείνους πού στρέφονται μόνοι τους ναντίον τς σωτηρίας τους καί κάνουν τόσο μεγάλο πόλεμο ναντίον τς ξίας το γίου Πνεύματος, καί σο μπορον τό ποξενώνουν ατό πό τή θεϊκή του ξία καί τό κατεβάζουν στήν σήμαντη θέση τν δημιουργημάτων. λλ᾿ ν καί ατοί συμπεριφέρονται χθρικά καί εναι ντίθετοι στά λεγόμενα πό τήν γία Γραφή, μες, φο δεχόμαστε τά θεα δόγματα σάν ποκάλυψη πού κατέβηκε πό τόν ορανό, ς προσφέρουμε στόν Κύριο τή δοξολογία πού ρμόζει, δείχνοντας μαζί μέ τή σωστή πίστη καί τό τι τηρομε κριβς τήν λήθεια.
Πρός ατούς λοιπόν πού πιχειρον νά διδάσκουν τά ντίθετα πό κενα πού επε τό γιο Πνεμα, εναι ρκετά σα επαμε, εναι νάγκη μως νά πομε στή δική σας γάπη, γιά ποιό λόγο δέ μς χάρισε Κύριος μέσως μετά τήν νοδό του στόν ορανό τήν ατία τν τόσων γαθν, λλ᾿ φησε πρτα νά περάσουν λίγες μέρες καί νά μείνουν μόνοι τους ο μαθητές, καί στερα στειλε κάτω στή γ τή χάρη το γίου Πνεύματος. Ατό δέν γινε σκοπα, οτε τυχαα. πειδή δηλαδή γνώριζε τι ο νθρωποι δέ θαυμάζουν μ᾿ μοιο τρόπο τά γαθά πού χουν στά χέρια τους, οτε κτιμον τήν ξία πού πραγματικά χουν κενα, πού εναι εχάριστα καί σημαντικά, ν δέν πάρχουν καί τά ντίθετα. ννο περίπου τό ξς.γιατί πρέπει νά τό π σαφέστερα. κενος πού εναι γιής καί δυνατός στό σμα δέν ασθάνεται, οτε μπορε νά ξέρει καλά, πόσα γαθά το χάριζε γεία, ν δέν ποκτήσει ρρωσταίνοντας πείρα καί τς ρρώστιας. Καί κενος πού βλέπει πάλι τήν μέρα δέ θαυμάζει πως πρέπει τό φς, άν δέν τό διαδεχθε τό σκοτάδι τς νύχτας. Γιατί, πραγματικά, πείρα πού χουμε γιά τά ντίθετα γίνεται πάντοτε σαφής διδάσκαλος γιά κενα, πού τυχε νά πολαύσουμε προηγουμένως.
Γι᾿ ατό κριβς καί τότε, πειδή ο μαθητές εχαν πολαύσει παρά πολλά γαθά, ταν ταν μαζί τους Κύριος, καί ταν πολύ ετυχισμένοι πειδή τόν συναναστρέφονταν (γιατί λοι ο κάτοικοι τς Παλαιστίνης βλεπαν στά πρόσωπά τους σάν νά βλεπαν σέ κάποια στέρια, φο καί νεκρούς νάσταιναν, καί λεπρούς καθάριζαν, καί δαιμόνια διωχναν, καί ρρώστιες θεράπευαν καί καναν καί πολλά λλα θαύματα), πειδή λοιπόν ταν τόσο σπουδαοι καί πασίγνωστοι, γι᾿ ατό τούς φησε νά ποχωρισθον γιά λίγο πό τή δύναμη πού τούς βοηθοσε, στε, ταν βρεθον μόνοι τους, νά μάθουν τί τούς χάριζε παρουσία τς γαθότητας το Κυρίου, καί, φο ντιληφθον τά γαθά το παρελθόντος, νά ποδεχθον μέ μεγαλύτερη προθυμία τή δωρεά το γίου Πνεύματος. Πραγματικά, ν ταν στενοχωρημένοι, τούς παρηγόρησε, καί, ν ταν σκυθρωποί καί θλιμμένοι γιά τό χωρισμό τους πό τό Διδάσκαλο, τούς φώτισε μέ τό δικό του φς, καί, ν ταν σχεδόν νεκροί, τούς νέστησε καί σκόρπισε τό σύννεφο τς λύπης καί τούς βγαλε πό τή δύσκολη θέση.
πειδή δηλαδή εχαν κούσει τά λόγια το Κυρίου, «Πηγαίνετε νά διδάξετε λα τά θνη», καί βρίσκονταν στή συνέχεια σέ δύσκολη θέση καί δέν ξεραν πο πρέπει νά κατευθυνθε καθένας καί σέ ποιό μέρος τς γς νά κηρύξει τό λόγο το Θεο, ρχεται τό γιο Πνεμα μέ μορφή πύρινων γλωσσν καί μοιράζει στόν καθένα τά μέρη τς γς πού πρεπε νά κηρύξει καί μέ τή γλώσσα πού δωσε, σάν μέ κάποιο σημείωμα, γνωρίζει στόν καθένα τά ρια τς ξουσίας καί τς διδασκαλίας πού πρεπε ν᾿ ναλάβει. Γι᾿ ατό μφανίσθηκε τό γιο Πνεμα μέ μορφή πύρινων γλωσσν. Καί χι μόνο γι᾿ ατό, λλά γιά νά μς θυμίσει καί κάποια παλιά στορία. πειδή δηλαδή στά παλιά χρόνια παραλογίσθηκαν ο νθρωποι καί θέλησαν νά κτίσουν να πύργο πού νά φθάνει ς τόν ορανό, καί μέ τή σύγχυση τν γλωσσν τους διέλυσε Θεός τήν κακή πόφασή τους (ναφέρεται στόν πύργο τς Βαβέλ. Βλ. Γεν. 11, 1-9), γι᾿ ατό καί τώρα μέ μορφή πύρινων γλωσσν πετ σ᾿ ατούς τό γιο Πνεμα, γιά νά νώσει μ᾿ ατό τήν οκουμένη πού ταν χωρισμένη.
Καί γινε κάτι συνήθιστο καί παράξενο. Γιατί πως τότε στά παλιά χρόνια γλσσες χώρισαν τήν οκουμένη καί διέλυσαν τήν κακή συμφωνία, τσι καί τώρα γλσσες νωσαν τήν οκουμένη καί δήγησαν σέ μόνοια ατά πού ταν χωρισμένα. Γι᾿ ατό λοιπόν μφανίσθηκε τό γιο Πνεμα μέ μορφή γλωσσν καί σάν πύρινες γλσσες γιά τό γκάθι τς μαρτίας πού μεγάλωσε πολύ μέσα μας. Γιατί πως γ, ταν δέν καλλιεργεται, ν εναι γόνιμη καί πλούσια, βγάζει πολλά γκάθια, τσι κριβς καί νθρώπινη φύση, ν εναι καλή πό τό δημιουργό της καί κατάλληλη γιά τά ργα τς ρετς, πειδή δέ δέχθηκε τό ροτρο τς εσέβειας, οτε τό σπόρο τς θεογνωσίας, βλάστησε μέσα μας τήν σέβεια σάν γκάθια καί λλα χρηστα φυτά. Καί πως πιφάνεια τς γς πολλές φορές δέ φαίνεται πό τά πολλά γκάθια καί τά γρια χόρτα, τσι καί εγένεια καί γνότητα τς ψυχς μας δέ φαινόταν, μέχρις του λθε γεωργός τς νθρώπινης φύσης, βαλε τή φωτιά το γίου Πνεύματος, τήν καθάρισε καί τήν προετοίμασε νά δεχθε τόν οράνιο σπόρο.
3. Τόσα πολλά καί κόμη περισσότερα πρξαν γιά μς τά γαθά πό τή σημερινή μέρα. Γι᾿ ατό, σς παρακαλ, ς ορτάσουμε καί μες νάλογα μέ τήν ξία τν γαθν πού μς χάρισε Θεός, χι στεφανώνοντας τήν πόλη, λλά καλλωπίζοντας τίς ψυχές μας, χι στολίζοντας τήν γορά μέ παραπετάσματα, λλά κάνοντας χαρούμενη τήν ψυχή μας μέ τά νδύματα τς ρετς γιά νά μπορέσουμε τσι καί τή χάρη το γίου Πνεύματος νά ποδεχθομε καί τούς καρπούς πού μς προσφέρει ν᾿ ποκτήσουμε. Καί ποιός εναι καρπός το γίου Πνεύματος; ς κούσουμε τόν Παλο πού λέγει.« καρπός το γίου Πνεύματος», λέγει, «εναι γάπη, χαρά, ερήνη» (Γαλ. 5, 22). Πρόσεχε τήν κρίβεια τν λέξεων καί τή σειρά τς διδασκαλίας. βαλε πρώτη τήν γάπη καί στερα νάφερε τά λλα. Φύτεψε τό δένδρο καί στερα τόν καρπό. βαλε τά θεμέλια καί στερα πρόσθεσε τήν οκοδομή. ρχισε πό τήν πηγή καί στερα φθασε στούς ποταμούς.
Πράγματι δέν μπορομε νά ασθανθομε πρτα τή χαρά, ν δέ θεωρήσουμε πρτα τι εναι δική μας χαρά τν λλων καί ν δέ λογαριάσουμε τι εναι δικά μας τά γαθά τν συνανθρώπων μας. Καί ατά δέν εναι δυνατό ποτέ νά φανον πό τίποτε λλο, ν δέ μς κυριέψει δύναμη τς γάπης. γάπη εναι ρίζα, πηγή καί μητέρα λων τν γαθν. Γιατί πράγματι σάν ρίζα κάνει νά βλαστήσουν πειρα κλαδιά ρετς, σάν πηγή βγάζει πολλά νερά καί σάν μητέρα σφίγγει μέσα στήν γκαλιά της κείνους πού καταφεύγουν σ᾿ ατήν. Ατό κριβς γνωρίζοντας καί μακάριος Παλος νόμασε τήν γάπη καρπό το γίου Πνεύματος. Καί λλο τς χάρισε τόσο μεγάλο προτέρημα, στε νά πε τι γάπη εναι τέλεια τήρηση καί κπλήρωση το νόμου.«Γιατί γάπη», λέγει, «εναι τέλεια τήρηση καί κπλήρωση το νόμου» (Ρωμ. 13, 10). Κύριος τν πάντων δέ θεώρησε καμιά λλη προϋπόθεση ρκετή καί πόδειξη ξιόπιστη γιά νά φαίνονται ο μαθητές του, παρά μόνο τήν γάπη, λέγοντας.«Μ᾿ ατό θά μάθουν λοι τι εστε μαθητές μου, άν χετε μεταξύ σας γάπη» (ω. 13, 35).
Γι᾿ ατό, σς παρακαλ, ς καταφύγουμε λοι σ᾿ ατήν, ς τήν γκαλιάσουμε καί μ᾿ ατήν ς ποδεχθομε τή σημερινή ορτή. Γιατί, που πάρχει γάπη, δρανον τά πάθη τς ψυχς. που πάρχει γάπη, σταματον ο παράλογες σαρκικές πιθυμίες τς ψυχς. « γάπη», λέγει Παλος, «δέν περηφανεύεται, δέ φουσκώνει πό γωισμό, δέ φέρεται σεμνα» (Α Κορ. 13, 4-5). γάπη δέν κάνει κακό στό συνάνθρωπο. που κυβερν γάπη, πουθενά δέν πάρχει Κάιν νά σκοτώσει τόν δελφό του. Βγάλε πό τήν καρδιά σου τήν πηγή το φθόνου, καί βγαλες τόν ποταμό λων τν κακν. Κόψε τή ρίζα, καί κατέστρεψες ταυτόχρονα καί τόν καρπό. Καί τά λέγω ατά, γιατί λυπμαι περισσότερο κείνους πού φθονον, παρά κείνους πού φθονονται, γιατί κενοι εναι κυρίως πού ζημιώνονται πάρα πολύ καί πού προξενον μεγάλη καταστροφή στόν αυτό τους. πειδή γι᾿ ατούς πού φθονονται φθόνος εναι, άν τό θελήσουν, φορμή γιά βράβευση.
Καί πρόσεχε, σέ παρακαλ, πς δίκαιος βελ παινεται καί ναφέρεται καθημερινά, καί σφαγή του γινε γι᾿ ατόν φορμή καλς φήμης. Καί ατός μετά τό θάνατό του μιλε λεύθερα καί κατηγορε μέ δυνατή φωνή τό δολοφόνο του. Κάιν μως, πού δθεν μεινε στή ζωή, πρε τήν μοιβή του νάλογα μέ τά ργα του, καί ζησε πάνω στή γ ναστενάζοντας καί τρέμοντας. βελ μως πού σκοτώθηκε καί ξαπλώθηκε νεκρός δειξε μετά τό θάνατό του μεγαλύτερη παρρησία (Γεν. 9, 10). Καί πως καμε κενον μαρτία του νά ζε πιό θλια καί πό τούς νεκρούς, τσι καμε ατόν ρετή του νά λάμπει περισσότερο καί μετά τό θάνατό του. Γι᾿ ατό λοιπόν καί μες, γιά ν᾿ ποκτήσουμε μεγαλύτερη παρρησία καί σ᾿ ατή τή ζωή καί στήν λλη, γιά νά πολαύσουμε περισσότερη χαρά πού πηγάζει πό τήν ορτή, ς καταστρέψουμε λα τά κάθαρτα νδύματα τς ψυχς, ς γυμνωθομε διαίτερα πό τό νδυμα το φθόνου. Γιατί καί ν κόμη φανομε τι πετύχαμε πάρα πολλά, λα θά τά χάσουμε, ταν μς νοχλε τό πικρό καί γριο ατό λάττωμα, πού μακάρι νά τό ποφύγουμε λοι μας, καί διαίτερα ατοί πού σήμερα μέ τή χάρη το βαπτίσματος βγαλαν τό παλιό νδυμα τν μαρτημάτων τους καί πού μπορον νά λάμπουν σάν τίς κτίνες το λιου.
σες λοιπόν, παρακαλ, ο ποοι υοθετηθήκατε σήμερα πό τό Θεό, ο ποοι ντυθήκατε τό λαμπρό ατό φόρεμα, διατηρστε μέ κάθε τρόπο τή χαρά, στήν ποία εστε τώρα, φο φράξετε πό παντο τήν εσοδο στό διάβολο, στε νά πολαύσετε φθονότερη τή χάρη το γίου Πνεύματος, καί νά μπορέσετε ν᾿ ποδώσετε καλά ργα νας τριάντα, λλος ξήντα, λλος κατό, καί νά ξιωθετε νά συναντήσετε μέ παρρησία τό βασιλιά τν ορανν, ταν πρόκειται νά λθει καί νά μοιράσει τά περίγραπτα γαθά σ᾿ κείνους πού ζησαν νάρετα τήν παρούσα ζωή, μέ τή βοήθεια το Κυρίου μας ησο Χριστο, στόν ποο νήκει δόξα καί δύναμη τώρα καί πάντοτε καί στούς αἰῶνες τν αώνων. μήν.
 (Πηγή: Ι. Μ. Καισαριανής, Βύρωνα και Υμηττού)
 Πηγή: "Ἄλλη Ὄψις"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.