Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Ο εναγκαλισμός του όφεως, Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

 Παρατηροῦμε μὲ λύπη μας ὅτι «Ο ΣΩΤΗΡ» συνεχίζει τὴν «συνετὴ» πολιτική του ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρασύροντας πολλὲς ἁπλὲς ψυχὲς στὴν συνύπαρξη μὲ τὴν Παναίρεση. Συνταυτίζεται δηλαδὴ μὲ ἐκείνους ποὺ διδάσκουν (ἐναντιούμενοι στοὺς   Ἁγίους Πατέρες), ὅτι  πρέπει πρῶτα νὰ ἀποφασίσει ἡ Σύνοδος ὅτι κάποιος εἶναι αἱρετικός, καὶ μετὰ νὰ ἀποστρεφόμεθα τὸν καταδικασθέντα πλέον αἱρετικό.
Μὲ αὐτὴ τὴν στάση του, ὅμως, δίνει χρόνο στὴν αἵρεση νὰ ἐπικρατήσει (ὅπως διδάσκει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὅτι γίνεται μὲ τοὺς αἱρετικούς). Ἀντιφάσκει μὲ Πατερικὲς θέσεις ποὺ σὲ βιβλία τῶν Ἐκδόσεων «Ο ΣΩΤΗΡ» διαβάζουμε, καὶ οἱ ὁποῖες κατὰ κόρον ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ, ὅπως ἐκεῖνο τοῦ ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (Βασιλειάδου Ν., «Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν»):

«Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ διδάσκαλοι τῆς ἐκκλησίας, ὅλες οἱ θεῖες γραφές, μᾶς προτρέπουν νὰ φεύγουμε τοὺς ἑτερόφρονες καὶ νὰ μὴ ἔχουμε κοινωνία μὲ αὐτούς» (P.G. 160, 1097AB, 105C).
Ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλο τοῦ ἁγ. Θεοδώρου Στουδίτου: «Ἐχθροὺς γὰρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καὶ πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο»!
Θὰ ἦταν εὐχῆς ἔργο νὰ μᾶς ἐξηγήσει «Ο ΣΩΤΗΡ», τί πιστεύει γιὰ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο κ.λπ.:
Εἶναι «ἑτερόφρονες»; Ναὶ ἢ ὄχι;
Εἶναι «ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ»; Ναὶ ἢ ὄχι;
Εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ «οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς τοιούτους»; «Ναὶ ἢ ὄχι;
Αὐτὰ γράφονται μὲ ἀφορμὴ τὴν νέα δημοσίευση τοῦ «ΣΩΤΗΡΟΣ» μὲ τίτλο «Ὁ ἐναγκαλισμὸς τοῦ ὄφεως». Σ’ αὐτὸ  ὁ συντάκτης, παρότι παρουσιάζει τὴν δήλωση τοῦ καρδινάλιου Kurt Koch, ὁ ὁποῖος λέγει τὰ αὐτονόητα, πὼς δηλαδή, «σύμφωνα μὲ τὴν ὀπτικὴ τῶν Ὀρθοδόξων ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰρήνης (Φραγκίσκου-Βαρθολομαίου)... εἶναι ἕνα γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου· συνιστᾶ ἤδη ἕνα σημεῖο ἑνότητας», κάνουν πὼς δὲν τὸ καταλαβαίνουν καὶ μιλοῦν μόνο γιὰ κίνδυνο μελλοντικῆς ἑνώσεως!!! Ὡσὰν νὰ μὴ διάβασαν ποτέ τους ὅτι ἡ Ἕνωση στὰ ὑψηλὰ κλιμάκια ἔχει ἤδη γίνει καὶ ὅτι ἡ ὅλη προσπάθεια τῶν Οἰκουμενιστῶν ἔγκειται πλέον στὸ νὰ ἐθίσουν τὸ λαὸ στὸ τετελεσμένο αὐτὸ γεγονός! Ὡσὰν πρωτάρηδες στὶς δολιότητες τῶν Οἰκουμενιστῶν, χαρακτηρίζουν τὴν παραπάνω ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ἁπλῶς, ὡς «ἄκρως ἐπικίνδυνη»! Ὄχι ἐγκληματική, προδοτικὴ τῆς Πίστεως, αἱρετική!
Τί ἄραγε ἐλπίζουν; Ὅτι θὰ συνεγείρουν τὸ λαὸ πρὸς ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Παναίρεση, ὅταν πλέον θὰ μείνουν ἐλάχιστοι Ὀρθόδοξοι ποὺ ἴσως θὰ ἔχουν τότε τὴν δύναμη νὰ ἀπομακρυνθοῦν; Κι ἄραγε τότε, θὰ ἑλκύσουν τὴν Θ. Χάρη ποὺ τώρα τὴν ἀπομακρύνουν, ἀρνούμενοι νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τῆς Παναιρέσεως;
Κι ἂν εἶναι τόσο σίγουροι γιὰ τὸν ἑαυτό τους, δὲν σκέπτονται τὴν εὐθύνη τους, γιὰ ἐκείνους, ποὺ ἕως τότε θὰ ἔχουν ἀνεπίστροφα ἐπηρεασθεῖ, ἀλλοιωθεῖ καὶ ταυτισθεῖ μὲ τὴν ὕπουλη καὶ δόλια Οἰκουμενιστικὴ κακόδοξη ἰδεολογία


Ὁ ἐναγκαλισμὸς τοῦ ὄφεως
Πηγή: "osotir.org"
   λλιπς νημέρωση συνετέλεσε ν σημειώσουμε λανθασμένα σ σχόλιο το προηγούμενου τεύχους το Περιοδικο Σωτήρ», ριθ. 2102/1-1-2015, σελ. 13: «Πανθρησκειακ ψευδένωση;») τι σπασμς το Πάπα μ τν Πατριάρχη στ θρονικ ορτ το Οκουμενικο Πατριαρχείου τν 30 Νοεμβρίου γινε στ τέλος τς θείας Λειτουργίας κα τι σ κάποιο πόμενο βμα στ μέλλον ατ θ γίνει κατ τ διάρκεια τς θείας Λειτουργίας, στε τελικ ν δηγηθομε σ νωση μ τος παπικος στν πράξη, χωρς ν χει πιτευχθε συμφωνία στν πίστη.
   Προσεκτικ μως παρακολούθηση το σχετικο πτικοακουστικο λικο (video) δειξε τι σπασμς κατ τ τέλος τς θείας Λειτουργίας ταν δεύτερος. Εχε προηγηθε λλος κατ τν ρα πο ατς νταλλάσσεται μεταξ τν λειτουργούντων κληρικν πρν π τν παγγελία το Συμβόλου τς Πίστεως, τότε πο γίνεται κφώνηση «γαπήσωμεν λλήλους, να ν μονοί μολογήσωμεν», πως δυστυχς εχε γίνει κα κατ τν ντίστοιχη πίσκεψη το προηγούμενου πάπα Βενεδίκτου.
   καρδινάλιος Kurt Koch (Κορτ Κόχ, συμπρόεδρος τς Μικτς πιτροπς Διαλόγου) σ συνέντευξή του στν φημερίδα Avvenire, παντώντας σ σχετικ ρώτηση γι τ συνάντηση στν Κωνσταντινούπολη, επε: «ταν μία πάρα πολ μορφη στιγμή, στν ποία θ πρέπει ν προσθέσουμε τ γεγονς τι Πατριάρχης κατ τ διάρκεια τς Θείας Λειτουργίας πγε πρς τν Πάπα γι ν νταλλάξουν τν σπασμ τς ερήνης. να γεγονς νευ προηγουμένου, καθς σύμφωνα μ τν πτικ τν ρθοδόξων σπασμς τς ερήνης συνιστ δη να σημεο νότητας κα γίνεται μετ τ πέρας τς Θείας Λειτουργίας. Πατριάρχης ντιθέτως, θέλησε ν πραγματοποιηθε κατ τ διάρκεια τς Λειτουργίας κα ατ πίσης μς κάνει ν λπίζουμε» (http://www.amen.gr/article20127).
   πως κα λλοτε μετ᾿ πιτάσεως χουμε πισημάνει, σχέση μεταξ ρθοδοξίας κα Ρωμαιοκαθολικισμο μεθοδεύεται ν κολουθήσει τν ξς πορεία:
   1. μν θεολογικς διάλογος θ ξακολουθε ν διεξάγεται τέρμων κα τελέσφορος.
   2. Στν πράξη μως νωση θ γίνει πραγματικότητα. διος Πάπας σ διάφορες περιστάσεις περιέγραψε τ χαρακτηριστικά της: Ρωμαιοκαθολικισμς δν θ πιέσει τν ρθοδοξία ν δεχθε τ παπικ πρωτεο ς πρωτεο ξουσίας, πως ατ κατανοεται στ Δύση. Θ νεχθε ν τ δεχθε ατ ς πρωτεο τιμς. Στ χρο το Ρωμαιοκαθολικισμο μως θ ξακολουθήσει ν σκεται ατ ς πρωτεο ξουσίας. Μ τέτοια περίπου μορφ ραματίζεται ν γίνει νωση, κα γι᾿ ατ μίλησε στν Κωνσταντινούπολη γιά «ποδοχ λων τν δωρεν πο Θες ́δωσε στν καθένα» (http://www.amen.gr/article19910#sthash.zPQpTF8B.dpuf).
   Ατ εναι πουλη παγίδα κα γι᾿ ατ παραπάνω νέργεια το Οκουμενικο Πατριάρχου κρίνεται κρως πικίνδυνη, φο ο γιοι Πατέρες συνιστον ν ποφεύγουμε τος Λατίνους «ς φεύγει τις π φεως», πως ποφεύγει κανες τ φίδια. δ πρξε ναγκαλισμς το φεως!


Ο διάλογος του «γέλα με να σε γελώ να περνούμε τον καιρό», έως επικρατήσεως του Αντιχρίστου



Ο Κύριος συνομίλησε με την «ξένη και αλλόθρησκη» Σαμαρείτιδα (Ιωάν. δ΄, 5-26), αλλά για να της δώσει το «ύδωρ το ζων» και να την σώσει αγιάζοντας την ως Αγία Φωτεινή, όχι για να την κολακεύσει λέγοντας της πόσο καλά είναι στην άγνοια της.
Ο διάλογος με συμβιβασμούς και παραχωρήσεις σε θέματα πίστεως δεν ειναι διάλογος της αγάπης, ούτε μπορεί να οδηγήσει στην ενότητα, αφού απομακρύνει από τον Κύριο, την πηγή της ενότητας και της αγάπης.
Το ίδιο οφείλουμε να πούμε και για τον διάλογο του «γέλα με να σε γελώ να περνούμε τον καιρό», που γίνεται ενώ κανείς δεν προτίθεται να παραιτηθεί από τα βασικά πιστεύω του, η Δύση από τον ανθρωπισμό της κι εμείς από τον Θεανθρωπισμό μας (βλ. Αρχ. Γεωργίου (κατά κόσμον Καψάνη), Η αίρεσις του Παπισμού, στο βιβλίο Ορθοδοξία και Ουμανισμός, Ορθοδοξία και Παπισμός, Δ΄ Έκδοσις, Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, 1998, σ. 86).
Η αγάπη της Ορθοδοξίας για όλη την ανθρωπότητα έγκειται στην διατήρηση της ακαινοτόμητης πίστης και έτσι της δυνατότητας της ακατάπαυστης κοινωνίας του ανθρωπίνου πνεύματος μετά του Αγίου Πνεύματος, της θέωσης, της πρόγευσης του Παραδείσου ήδη από αυτή την ζωή (βλ. Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Κεφάλαια εκκλησιολογικά, στο βιβλίο Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, μετάφραση Ιερομονάχου Αθανασίου Γέφτιτς, Αστήρ, 2001, σ. 184)
Για το Πατριαρχείο υπάρχουν και ζημιές, έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο. Αυτό βέβαια είναι αναπόφευκτο σε μία πολιτική συνάντηση όταν η μία πλευρά είναι μία εκκλησιαστική και πολιτική οντότητα, όπως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (σωστότερα, εκκλησιαστικοφανής κοινότητα) και το κράτος του Βατικανού, και από την άλλη η Εκκλησία.
Όμως, η σημαντικότερη ζημία είναι αντίστοιχη με το μεγάλο κέρδος του Βατικανού. Δόθηκε η εντύπωση ότι το Πατριαρχείο υιοθετεί την αντίληψη του Βατικανού περί ενότητας, ενω η ορθόδοξη αντίληψη περί του «ίνα πάντες εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση» (όπως αναφέρεται στην κοινή δήλωση) είναι ότι αυτή η ενότητα είναι ενότητα με τον Κύριο, την πηγή της αγάπης, και όχι με τον αλάθητο και «vicarious Christi» Πάπα (βλ. Dumitru Stăniloae, Για ένα Ορθόδοξο Οικουμενισμό, Ευχαριστία-Πίστη-Εκκλησία, μετάφραση Ελευθέριος Μάϊνας, Εκδόσεις Άθως, 1976, σ. 102).
Δόθηκε επίσης η εντύπωση ότι το Πατριαρχείο σε ένα βαθμό δέχεται τον Πάπα ως κεφαλή της Εκκλησίας, πριν καν παραιτηθεί και αποδοκιμάσει τις καινοτομίες που εκείνος εισήγαγε, ιδίως τον ανθρωποκεντρισμό του, «το να θέλη να γίνει καλός δια του εαυτού του» κι έτσι «να θέλη να αντικαταστήση τον Θεάνθρωπον με τον άνθρωπον» (βλ. Aρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Σκέψεις περί του «αλαθήτου» του ευρωπαίου ανθρώπου, έ.ά., σ. 152-153).

Πανθρησκεία, αλλά εκμετάλλευση της θρησκευτικής πίστης κατά τα συμφέροντα της Ν. Τάξης


Σε εφαρμογή σχέδιο της Λέσχης Μπιλντερμπεργκ;

Θρησκευτικό μίσος κατά παραγγελία

Πηγή: "agioritikovima"

Σε εφαρμογή σχέδιο της Λέσχης Μπιλντερμπεργκ; Θρησκευτικό μίσος κατά παραγγελία!


Πριν από λίγες μέρες είχαμε αναφερθεί στις σοβαρές αποκαλύψεις για τη δράση της περιβόητης Λέσχης Μπιλντερμπέργκ που κάνει σε νέο βιβλίο της η Cristina Jimenez Martin, η οποία είναι συγγραφέας και ερευνητής δημοσιογράφος, ειδική στην έρευνα της Λέσχης Bilderberg. Το βιβλίο-έρευνα ονομάζεται "Perdidos-Τα μυστικά σχέδια της Λέσχης Bilderberg". Μετάξύ άλλων είχε αναφερθεί και στο θρησκευτικό μίσος, το οποίο εξυπηρετεί τους σκοτεινούς κύκλους που κινούν τα νήματα παγκοσμίως...
 

Αναλύοντας τη δράση της Λέσχης η Martin εστιάζει ιδιαίτερα στον τρόπο που αυτή επηρεάζει όχι μόνο την καθημερινότητα των λαών αλλά το συναίσθημά τους. Η Λέσχη ουσιαστικά υπαγορεύει στους λαούς ποιους να μισούν και ποιους να αγαπούν!
"Μετά από 10 χρόνια ερωτήσεις και έρευνα, άρχισα να καταλαβαίνω πώς λειτουργεί ο κόσμος πραγματικά, χάρη σε αυτό που βρήκα στο εσωτερικό της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι υπεύθυνοι για το χειρισμό της οικονομίας, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως ελέγχουν, επίσης, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και την επικοινωνία μέσω των οποίων οι άνθρωποι ταυτίζονται ή διαφοροποιούνται. Στο πλαίσιο αυτό βασιλεύει περισσότερο το συναίσθημα από ότι η λογική.Έτσι ώστε, αν μπορεί κανείς να ελέγχει την επικοινωνία, ελέγχει τα συναισθήματα των ανθρώπων, το μίσος και την αγάπη. Μερικοί άνθρωποι μισούν και δεν γνωρίζουν καν γιατί" σημειώνει η συγγραφέας.
Τονίζει δε πως υπάρχει μίσος από διάφορες πηγές όπως για τους Μουσουλμάνους, τους άθεους, τους Χριστιανούς, φυλετικό μίσος και άλλα.
"Αν υπάρχει μίσος αυτό μπορεί να δικαιολογήσει πολέμους που είναι μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση για ορισμένους" σχολιάζει.
Το περιστατικό λοιπόν με την επίθεση στο γαλλικό περιοδικό και τα...απόνερα θρησκευτικου΄μίσους που γεννά ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον σκοπό της Λέσχης, τον οποίο επικαλείται η συγγραφέας. Γινόμαστ, με λίγα λόγια, μάρτυρες θρησκευτικού μίσους κατά παραγγελία και κατ΄υποβολήν!

Σχολιασμός Ι.Μ.Πειραιώς: ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ TΗΣ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ




Δημοσιεύουμε τὸ κείμενο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, στὸ ὁποῖο δυστυχῶς περιέχεται ἡ αὐτοκαταδίκη τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν καὶ τῆς γραμμῆς τοῦ κ. Σεραφείμ, τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση κ.λπ. Δηλαδή, οἱ τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς,  ἀποδεικνύουν  γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ περίτρανα ὅτι τὸ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ Φανάρι, ἀκολουθεῖ ΣΥΝΟΔΙΚΑ τὴν αἱρετικὴ θεολογία τῆς Β΄  Βατικανῆς Συνόδου, δηλ. τὴν αἵρεση, κι ὅμως ἀρκοῦνται νὰ τὴν ὑποδεικνύουν μὲν καὶ νὰ τὴν καταδικάζουν λεκτικά, ἀλλὰ νὰ κοινωνοῦν καὶ νὰ μνημονεύουν τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ τοὺς μὲ ἢ ἄνευ ποίμνης Ἐπισκόπους. Εἶναι κάτι χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ καταδικάζει κάποιος τὸν κλέφτη καὶ τὸν φονιά, καὶ ταυτόχρονα νὰ συμμετέχει στὴν παρέα του.
Θὰ ἐπαναλάβουμε δυὸ μόνο πολυχρησιμοποιημένες καὶ ἀπὸ τοὺς ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ φράσεις τριῶν Ἁγίων (ἔστω κι ἂν τὴν ἐπαναλάβουμε -ὡς φαίνεται- σὲ ὦτα μὴ ἀκοώντων τὴν δική τους φωνή καὶ μὴ ὁρώντων τὰ δικά τους κείμενα).
Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν  τούς ἑτερόφρονας  παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι».
Καὶ τοῦ ἁγ. Θεοδώρου Στουδίτου: «Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο»!
πως βλέπετε, πρόκειται γιὰ πρωτοφανῆ πτώση καὶ παρέκκλιση ἀπὸ τὴν διαχρονικὴ πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων
         Κατὰ τὰ ἄλλα εὐχαριστοῦμε τοὺς ὑπευθύνους τοῦ Γραφείου τῆς Ι. Μ. Πειραιῶς γιὰ τὸν κόπο τους.


ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ TΗΣ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (UNITATIS REDIDENGRATIO)

 ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

Εν Πειραιεί τη 8η Ιανουαρίου 2015
 Ένα σχετικά πρόσφατο δημοσίευμα της εν Ελλάδι εφημερίδος των παπικών «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» (φ. 30-11-2014), με τίτλο: «50 χρόνια από την έκδοση του Διατάγματος της Β΄ Βατικανής Συνόδου “Περί Οικουμενισμού: 1964-2014 (Unitatis Redintegratio)”», μας έδωσε την αφορμή για τον παρόντα σύντομο σχολιασμό του περιβοήτου αυτού Διατάγματος, ως και των συναφών με αυτό Θεολογικών Διαλόγων μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Το δημοσίευμα  αναφέρεται στη σύγκληση και στις εργασίες της Ολομέλειας των Μελών και Συμβούλων του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 50 ετών από την έκδοσή του, «στην αξιολόγηση και εφαρμογή του Συνοδικού Διατάγματος, αλλά και στον απολογισμό και έκθεση των πεπραγμένων του Συμβουλίου κατά τα 50 χρόνια λειτουργίας του, ιδιαίτερα όσον αφορά τις σχέσεις και τους επίσημους Θεολογικούς Διαλόγους με τις άλλες Εκκλησίες (Ορθόδοξες και Αρχαίες Ανατολικές) και Εκκλησιαστικές Κοινότητες της Δύσεως (Αγγλικανική, Παλαιοκαθολική, Παγκόσμιο Συμβούλιο Μεθοδιστών, Παγκόσμια Λουθηριανή Ομοσπονδία, Ευαγγελικές Εκκλησίες Ευρώπης, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Επιτροπή “Πίστη και Τάξη”».
Το εν λόγω Διάταγμα, όπως είναι γνωστό, έβαλε τα θεμέλια του παπικού Οικουμενισμού, υιοθέτησε νέα εκκλησιαστική πολιτική