Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΜΑΡΚΟΝ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΝ



 Με τον Άγιο Μάρκο συντασσόμεθα όλοι όσοι έχουμε αποτειχισθεί από τους Οικουμενιστές Επισκόπους, υπακούοντας στην διδασκαλία του Αγίου κι όχι στους Λατινόφρονες της σήμερον που δεν έχουν καμμία μα καμμία σχέση και κοινωνία με τον Άγιο.
Ὁ ἅγ. Μᾶρκος. Κάτωθεν ὁ Πάπας!
Τιμή Αγίου=μίμησις Αγίου. Τιμούμε λοιπόν και  προσπαθούμε να μιμηθούμε τον Άγιο,  ακολουθώντας τους αγώνες που εκείνος έκανε για την πίστη, αποστρεφόμεθα τους Λατινόφρονες και φεύγουμε της κοινωνίας αυτών. Δι’ αυτού του τρόπου πιστεύουμε ότι τιμούμε τον Άγιο και όλη τη χορεία των Αγίων που συμφωνεί με την διδασκαλία του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, του Άτλαντος της Ορθοδοξίας.
Όσοι πιστεύουν ότι ο Άγιος Μάρκος είναι ένα από τα θύματα του αρχεκάκου όφεως (κατά τον αιρετικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο) επειδή έχει κι αυτός μέρος της ευθύνης του σχίσματος μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων, ας μην τον εορτάσουν κι ας μην τον μιμηθούν στους αγώνες του υπέρ της πίστεως.  Επειδή όμως εμείς δεν μπορούμε να δουλεύουμε σε δύο Κυρίους, αποστρεφόμεθα, απομακρυνόμεθα και διαχωρίζουμε τη θέση μας με όλους τους Λατινόφρονες και τους κοινωνούντες μετ’ αυτών και πιστεύουμε ότι έτσι προσεγγίζουμε περισσότερο το Θεό, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αγ. Μάρκου:

«Βούλομαι πλατύτερον τήνμήν γνώμην εἰπεῖν, εἴπερ ποτέ καί νῦν, ἐν τῷ ἐγγίζειν τήν τελευτήν μου, ἵνα σύμφωνος ἐμαυτῷ ἀπ' ἀρχῆς μέχρι τέλους καί μή δόξῃ τισίν, ὅτι ἄλλα μέν ἔλεγον, ἄλλα δέ ἔκρυπτον ἐν τῇ διανοίᾳ, εἰκός ἦν ἐλεγχθῆναι τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως. Λέγω δέ περί τοῦ πατριάρχου, μήπως δόξῃ αὐτῷ προφάσει τάχα τιμῆς τῆς πρός ἐμέ ἐν τῇ κηδείᾳ τοῦ ταπεινοῦ μου τούτου σώματος καί ἐν τοῖς μνημοσύνοις μου στεῖλαί τινας τῶν ἀρχιερέων αὐτοῦ τοῦ κλήρου αὐτοῦ ὅλως τῶν κοινωνούντων αὐτῷ τινα συνεύξασθαι συμφορέσαι τοῖς ἐκ τοῦ ἡμετέρου μέρους ἱερεῦσι τοῖς πρός τά τοιαῦτα  προσκληθεῖσι, δοξάσας ὡς οἱῳδήποτε τρόπῳ προσίεμαι, κἄν ἐν τῷ κρυπτῷ τήν αὐτοῦ κοινωνίαν.  Καί ἵνα μή σιωπή μου συγκατάβασιν τινα ὑπονοῆσαι παρέξῃ τοῖς μή καλῶς καί εἰς βάθος εἰδόσι τόν ἐμόν σκοπόν, λέγω καί διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τῶν παρατυχόντων πολλῶν καί ἀξιολόγων ἀνδρῶν, ὡς οὔτε βούλομαι οὔτε δέχομαι τήν αὐτοῦ τήν τῶν μετ' αὐτοῦ κοινωνίαν τό παράπαν, οὐδαμῶς, οὔτε ἐπί τῆς ζωῆς  μου, οὔτε μετά θάνατον, ὥσπερ οὐδέ τήν γεγονυῖαν ἕνωσιν καί τά δόγματα τά λατινικά, ἅπερ ἐδέξατο αὐτός τε καί οἱ μετ' αὐτοῦ, καί ὑπέρ τοῦ δεφενδεύειν ταῦτα καί τήν προστασίαν ταύτην ἐμνηστεύσατο ἐπί καταστροφῇ τῶν ὀρθῶν τῆς ἐκκλησίας δογμάτων.  Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι, τοῖς θεολόγοις τῆς ἐκκλησίας·  ὥσπερ αὖ πείθομαι τούς συντιθεμένους τούτοις ἀποδιΐστασθαι τῆς ἀληθείας καί τῶν μακαρίων τῆς ἐκκλησίας διδασκάλων.  Καί διά τοῦτο λέγω, ὥσπερ παρά πᾶσάν μου τήν ζωήν ἤμην κεχωρισμένος ἀπ' αὐτῶν, οὕτω καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, καί ἔτι καί μετά τήν ἐμήν ἀποβίωσιν ἀποστρέφομαι τήν αὐτῶν κοινωνίαν καί ἕνωσιν, καί ἐξορκῶν ἐντέλλομαι, ἵνα μηδείς ἐξ αὐτῶν προσεγγίσῃ ἐν τῇ ἐμῇ κηδείᾳ τοῖς μνημοσύνοις μου, ἀλλ' οὐδέ ἄλλου τινός τῶν τοῦ μέρους ἡμῶν, ὥστε συμφορένειν ἐπιχειρῆσαι καί συλλειτουργεῖν τοῖς ἡμετέροις·  τοῦτο γάρ ἐστι τό τά ἄμικτα μίγνυσθαι.  Δεῖ δέ παντάπασιν ἐκείνους εἶναι κεχωρισμένους ἡμῶν, μέχρις ἄν δῷ Θεός τήν καλήν διόρθωσιν καί εἰρήνην τῆς ἐκκλησίας αὐτοῦ».
(Λόγοι τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μάρκου  ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου, οὕς εἶπε πολλοῖς τῶν ἀρχιερέων καί ἱερομονάχων καί μοναχῶν καί κοσμικῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐν   μετέστη πρός τόν Θεόν,  Patrologia Orientalis Τοme XV, Αu Concile de Florence, σελ. 346-348 (8-11), καί Σπ. Λάμπρου, Παλαιολόγεια καί Πελοποννησιακά, Τόμ. Α΄, σελ. 35).
Καὶ διὰ τὴν ἀντιγραφή
Χριστίνα Νάκου


ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ  ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΑΡΚΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΕΦΕΣΟΥ  ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Μετά  τόν Προοιμιακόν, ἡ πρώτη στάσις τοῦ α´ καθίσματος τοῦ ψαλτηρίου.   Εἰς δέ τό Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους στ´  καί ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια τοῦ ῾Οσίου.
 
Μηνί Ἰουνίῳ κγ'  καί Ἰανουαρίῳ ιθ'.

                      ΣΤΙΧΗΡΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ

῏Ηχος   β´ . Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασιν.

         Ποίοις μελωδικοῖς ἄσμασιν, ἐπαινέσωμεν τόν θεῖον Μᾶρκον, ρήτορα ρητόρων τόν ἔνθεον; καί τόν δημηγόρον τῆς χάριτος;