Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Ποιά η στάση μας κατά των εμμενόντων στην αίρεση και μη μετανοούντων Οικουμενιστών; Νικηφόρος Θεοτόκης


 
 (Νικηφόρου Θεοτόκη, Κυριακοδρόμιον, ἐκδ. ΖΩΗ, Ἀθῆναι 1930, σελ. 628-629).
       Δεκαετίες τώρα οἱ Οἰκουμενιστὲς διαστρέφουν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ δέχονται ὡς "ἐκκλησίες" ὅλες τὶς Δυτικὲς Παπο-Προτεσταντικὲς Ομολογίες, χωρίζοντες ἑαυτούς (κατὰ τὴν "Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ") ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας!
    Κι ὅμως, οἱ σύγχρονοι Ποιμένες ποὺ διετύπωσαν αὐτά, ποὺ εἶναι σύμφωνα μὲ τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς Ἁγίους, τοὺς Πατέρες, ὅπως καὶ ὁ Νικηφόρος Θεοτόκης ἐδῶ ἐπαναλαμβάνει, κοινωνοῦν ἐπὶ δεκαετίες μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, μὴ ἐφαρμόζοντες τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων!

Ἡ ἀληθινὴ συγχώρησις , Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος



Ἡ ἀληθινὴ συγχώρησις
(Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)


Τ ξς παραγγέλνει Θες στος νθρώπους: «κανες π σς ς μ διατηρε στν καρδιά του κακία γι τν δελφό του» (Ζαχ. ζ 10) κα «κανες ς μν συλλογίζεται τν κακία το λλου» (Ζαχ. η 17). Δν λέει μόνο, συγχώρεσε τ κακ το λλου, λλ μν τ χεις οτε στ σκέψη σου, μ τ συλλογίζεσαι, φησε λη τν ργή, ξαφάνισε τν πληγή.
Νομίζεις, βεβαίως, τι μ τν κδικητικότητα τιμωρες κενον πο σ βλαψε. Γιατ σ διος σν λλο δήμιο γκατέστησες μέσα σου τ θυμ κα καταξεσκίζεις τ δια σου τ σπλάχνα. χεις δικηθε πολ κα στερήθηκες πολλ ξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες κα ζημιώθηκες σ πολ σοβαρ θέματά σου κα γι᾿ ατ θέλεις ν δες ν τιμωρεται δελφός σου; Κα δ πάλι εναι χρήσιμο ν τν συγχωρήσεις. Γιατ, ἐὰν θελήσεις, σ διος ν κδικηθες κα ν πιτεθες ναντίον του ετε μ τ λόγια σου, ετε μ κάποια νέργειά σου, μ τν κατάρα σου, Θες χι μόνο δν θ πέμβει κατ᾿ ατοφόσον σ νέλαβες τν τιμωρία του– λλ πιπλέον θ σ τιμωρήσει ς θεομάχο.
φησε τ πράγματα στν Θεό. Ατς θ τ τακτοποιήσει πολ καλύτερα π᾿ ,τι σ θέλεις. Σ σένα δωσε μόνο τν ντολ ν προσεύχεσαι γι τν νθρωπο πο σ λύπησε.
μάλωσες μ κάποιον κα κρατς μέσα σου κακία; Μν προσέλθεις στ Θεία Κοινωνία! Θέλεις ν προσέλθεις; Συμφιλιώσου πρτα κα τότε ν λθεις ν γγίσεις τ χραντα Μυστήρια! Ατ δν τ λέγω γώ, λλ διος Κύριος. Ατς γι ν σ συμφιλιώσει μ τν Πατέρα, δν ρνήθηκε οτε ν σφαγιασθε, οτε τ αμα Του ν χύσει. Κα σύ, γι ν συμφιλιωθες μ τν συνάνθρωπό σου, οτε μία λέξη δν καταδέχεσαι ν βγάλεις π τ στόμα σου; Κα διστάζεις ν τρέξεις πρτος; κουσε τί λέει γι σους κρατον τ στάση ατή: «ν προσφέρεις τ δρο σου στ θυσιαστήριο κα κε θυμηθες τι δελφός σου χει κάτι ναντίον σου, πήγαινε πρτα ν συμφιλιωθες μ τν δελφό σου» (Ματθ. ε 23-24).
ν βλεπες να μέλος το σώματός σου ποκομμένο, δν θ κανες τ πάντα γι ν τ νώσεις μ τ σμα σου; Ατ κάνε κα γι τος δελφούς σου. ταν τος δες ν χουν ποκοπε π τν γάπη σου, τρέξε γρήγορα κα περιμάζεψέ τους· μν περιμένεις κείνους ν λθουν, σπεσε σ πρτος, γι ν λάβεις τ βραβεα! να μόνο χθρ διαταχθήκαμε ν χουμε, τν διάβολο. Μ ατν ν μν συμφιλιωθες ποτέ· πρς τν δελφό σου μως ποτ ν μν χεις βαρι καρδιά. Κι ν κόμη συμβε κάποια μικροψυχία, ς εναι παροδική, ς μν περβαίνει τ διάστημα τς μέρας. « δύση το λίου ν μ σς προφθάνει ργισμένους», λέει πόστολος (φεσ. δ 26). «…φες μν τ φειλήματα μν, ς κα μες φίεμεν τος φειλέταις μν…» (Ματθ. στ 12).
Βλέπεις; Θες σένα τν διο κανε κριτ τς συγχωρήσεως τν μαρτημάτων σου. ν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θ σο συγχωρεθον. ν συγχωρήσεις πολλά, θ σο συγχωρηθον πολλά. ν τ συγχωρήσεις μ ελικρίνεια κα μ λη σου τν καρδιά, μ τν διο τρόπο θ συγχωρήσει κα τ δικά σου Θεός. ν μετ τν συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τν χθρό σου, τσι θ διάκειται κα Θες πέναντί σου.
Ποις, λοιπόν, τιμωρίας δν εναι ξιος κενος, πο ν πρόκειται ν κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἐὰν χάσει κατ μόνο δηνάρια, οτε κα τ λίγα δν συγχωρε, λλ στρέφει ναντίον του τ δια τ λόγια τς προσευχς; Γιατί ταν λς στν Θε «συγχώρεσέ μας, πως κα μες συγχωρομε τος χθρούς μας» κα κατόπιν σ δν συγχωρες, γι τίποτε λλο δν παρακαλες τν Θεό, παρ ν σ στερήσει π κάθε πολογία κα συγγνώμη…
(πό τν μιλία κ «Ες τος νδριάντας»)
Πηγή: «Alopsis»