Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Γιατί η Ισραηλινή αστυνομία σφράγισε τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα


Γιατί η Ισραηλινή αστυνομία σφράγισε τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα Τί ἄραγε μαγειρεύουν οἱ Ἰσραηλινοί;

Στο πόδι οι αγιοταφίτες για διαμαρτυρία – Παρέμβαση στα τυπικά της Ορθόδοξης εκκλησίας χωρίς να ενημερώσουν.
Ομάδα της Ισραηλινής αστυνομίας στην Ιερουσαλήμ έφθασε χθες Τρίτη στις 10 το πρωί στον Πανάγιο Τάφο κι έκλεισε την πόρτα απαγορεύοντας σε χιλιάδες προσκυνητές να μπουν στο κουβούκλιο και να προσκυνήσουν.
Άνδρες της αστυνομίας μάλιστα έδιωξαν τον κόσμο που περίμενε να μπει στο κουβούκλιο.
Δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο στο ναό και χωρίς να ενημερώσουν κανέναν ούτε καν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο προχώρησαν σε αποκλεισμό και απαγόρευση των επισκεπτών που βρισκόταν στην περιοχή.

Υπενθυμίζουν ότι υπήρξε ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του Αθηναγόρα, όταν το κακό ήταν μικρότερο. Τώρα που ο Οικουμενισμός γιγαντώνεται, γιατί αυτή η αδράνεια;

Επιστολή 8 λαϊκών πιστών προς την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους για την αίρεση του Παπισμού και την παναίρεση του Οικουμενισμού

la-et-ms-pope-francis-metal-horns-philippines-20150120.jpg
Ἐπιστολή 8 λαϊκῶν πιστῶν πρός τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους γιά τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Τό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ἔχουμε στά χέρια μας τό κείμενο πρόσφατης ἐπιστολῆς πού ἐστάλη στήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους, τό ὁποῖο καί σᾶς δημοσιοποιοῦμε.
Τῇ 9η Φεβρουαρίου 2015

Πρός τούς Σεβαστούς Πατέρες
τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους
ΚΑΡΥΕΣ
Τ.Κ. 63086
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Κοιν: στόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο Τύπο
Σεβαστοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους εὐλογεῖτε,
διαβάσαμε τήν Ἐπιστολήν σας, τήν ὑπ’ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καί ἀναφέρεται σέ διατρέξαν συμβάν πού ἔλαβε χώρα  τήν ἱερά στιγμή τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς, κατά τίς ἑορταστικές ἡμέρες ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Ἀντιδράσατε εὐλόγως στόν λειτουργικό ἀσπασμό τοῦ Πατριάρχη πρός τόν Πάπα, ἐνδεδυμένον τοῦ δευτέρου τό ὠμοφόριον, καθώς καί στήν ἀπαγγελία, τοῦ δευτέρου πάλι, τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς.
Ἀφενός χαρήκαμε ὡς λαϊκοί χριστιανοί γιά τήν ἐπισήμως καί ἐγγράφως ἐξεφρασμένη ἀντίθεσή σας πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, πού ἀφορᾶ τό οἰκουμενιστικό αὐτό συμβάν. Ἡ διακαής ἐπιθυμία μας τῶν λαϊκῶν πιστῶν, σᾶς ἐξομολογούμεθα πώς εἶναι σέ

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ...ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ!



Ἡ πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐξουσία μᾶς ἔχει συνηθίσει στὴν λογοκρισία καὶ στὶς κάθε εἴδους φασιστικὲς πρακτικές. Ποιός νὰ φανταζόταν, ὅμως, πὼς τὰ Θρησκευτικὰ ἱστολόγια, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ δημοσιεύουν ἄρθρα κατὰ τῆς «λογοκρισίας τῶν ἱερατικῶν ἱστολογίων στὸ διαδίκτυο», ποὺ προανήγγειλε ἡ «ερὰ Σύνοδος», θὰ ἐφάρμοζαν αὐτὴν τὴν ἀπαράδεκτη λογοκριτικὴ τακτική;
Συγκεκριμένα τὸ ἱστολόγιο «Ἀκτίνες» ἔδωσε βῆμα στὸν κληρικὸ τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, καὶ δημοσίευσε ἄρθρο του, μὲ τὸ ὁποῖο συκοφαντεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους ὡς ἁγιομάχους, ἀλλὰ ἀρνήθηκε νὰ δώσει τὸ ἴδιο βῆμα καὶ στοὺς συκοφαντούμενους, ἀποκλείοντας σχόλιά τους, ἀλλὰ καὶ ἄρθρο-ἀπάντηση στὸν κακοήθη κληρικὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.
Καί, κυρίως, τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» ποὺ ὁ πνευματικός τους πατέρας π. Νικόλαος, φασιστικὰ «λογοκρίνεται» γιὰ τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ λόγο του καί, περαιτέρω, διώκεται ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, καὶ ταυτόχρονα, τὰ πνευματικά του παιδιά, δημοσιεύουν τὸ παραπάνω κατάπτυστο συκοφαντικὸ δημοσίευμα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς κατὰ τῶν ἀποτειχισμένων, καὶ ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὴν ἀπάντησή μας, ποὺ ἤδη δημοσίευσαν ἄλλα δύο θρησκευτικὰ ἱστολόγια; (ἐδῶ). Καταδικάζετε, φίλοι τῆς «Κατανύξεως», τὴν λογοκρισία καὶ δίωξη τοῦ π. Νικολάου Μανώλη, κι ἔχετε δίκιο. Ὅμως, δημοσιεύετε ἕνα πολυσέλιδο συκοφαντικὸ ἄρθρο τοῦ π. Παύλου, καλῶς ἢ κακῶς, ἀλλὰ λογοκρίνετε καὶ ἀρνεῖσθε τὴν μόλις μιᾶς σελίδας ἀπάντησή μας στὸν συκοφάντη μας!
Κι ὄχι μόνο ἀρνεῖσθε νὰ δημοσιεύσετε τὴν μικρὴ ἀπάντησή μας, ἀλλὰ δημοσιεύετε σχόλια ἐναντίον μας, ἐνῶ ἀπαντητικὰ σχόλια, ποὺ μᾶς ὑποστηρίζουν, τὰ ἀποκλείετε, ὅπως μᾶς πληροφόρησε κάτοικο τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀπέστειλε καὶ σχόλιό του ποὺ ἀποκλείσατε, γιατὶ ἡ ἀλήθεια "καίει"!
Δημοσιεύουμε αὐτὸ τὸ σχόλιο-ἀπάντηση ποὺ μᾶς ἐστάλη καί, τὸ ὁποῖο, δὲν δημοσίευσε ἡ «Κατάνυξις». Τὸ σχόλιο ἀπαντᾶ στὸν «Ἀνωνυμο» σχολιογράφο τῆς «Κατάνυξης» (18 Φεβρουαρίου 2015 - 11:08 π.μ.), ἐδῶ, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἰσχυρίζεται ὅτι:
«Οπως ο αγιος Κυριλλος που με τον αιρετικο Νεστοριο δεν διεκοψε κοινωνια αλλα κοιταξε να τον διορθωσει. Ηρθε η Γ΄ Οικουμενικη και κατεδικασε τον Νεστοριο. Οι Παπες κηρυτταν την αιρεση του filioque απο το 1009...οι πατριαρχες εμακροθυμησαν ...ετσι διεκοψαν την κοινωνια μετα 45 ετη»!
Νὰ σημειώσουμε ἀπὸ τὴ μεριά μας ὅτι ὁ Ἀνώνυμος, σκοπίμως “λησμονεῖ”, ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος μὲ Ἐπιστολή του ἐπαίνεσε τοὺς λαϊκοὺς καὶ μοναχοὺς τῆς Κων/πόλεως, ποὺ ἤδη εἶχαν ἀποτειχισθεῖ αὐθόρμητα καὶ μὲ δική τους πρωτοβουλία, ἀμέσως μὲ τὴν διατύπωση τῆς αἱρέσεως ἀπὸ τὸν Νεστόριο, καὶ πρὶν ἐπέμβη ὁ Ἅγιος μὲ Ἐπιστολές του καὶ ἡ Σύνοδος γιὰ νὰ καθαιρέσει τὸν Νεστόριο· ὁ ἴδιος δέ -ὁ ἅγιος Κύριλλος- μὲ τὸν Πάπα Κελεστῖνο, εἶχε δώσει διορία στὸν Νεστόριο, ἐντὸς δέκα (10) ἡμερῶν νὰ καταδικάσει τὶς κακοδοξίες του περὶ «χριστοτόκου» Παναγίας κι ὄχι Θεοτόκου! Σήμερα, ὄχι μερικὲς μέρες καὶ μερικὰ χρόνια, ἀλλὰ δεκαετίες ὁλόκληρες κυκλοφορεῖ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ αὐτὴ κοινωνοῦν οἱ Ποιμένες καὶ ἀφήνουν καὶ τὸ Ποίμνιο νὰ ἐπικοινωνεῖ καὶ νὰ ...κοινωνεῖ ἀπὸ χέρια Οἰκουμενιστῶν!
Νὰ ἐπισημάνουμε δέ, ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος δὲν ἀναγνώρισε τὶς καθαιρέσεις ποὺ ἔκανε ὁ Νεστόριος ἐναντίον ἐκείνων ποὺ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνό του, ἐνῶ, ἀντίθετα, οἱ σημερινοὶ ὀρθόδοξοι ‒πολέμιοι τῆς συγχρόνου αἱρέσεως‒ ἀναγνώρισαν τὴν καθαίρεση τοῦ π. Εὐθυμίου, ποὺ κατὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση «κράτησε μόνος τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνα» τὰ πρῶτα χρόνια. Καὶ τὴν ἀναγνώρισαν, γιατὶ θέλουν νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!

Τὸ σχόλιο ποὺ μᾶς ἐστάλη καὶ ἀρνήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν οἱ τῆς "Κατανύξεως" (μετὰ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσουν καὶ τὴν δική μας ἀπάντηση) εἶναι τὸ ἑξῆς:
«Μόνοι σας αδελφοί το ομολογείτε ότι διέκοψαν  την κοινωνία μετά 45 έτη  μέσα στήν αίρεση του  filioque. Ήδη όμως πέρασε πάνω από ένας αιώνας (πάνω από 100 ολόκληρα χρόνια) μέσα στην αίρεση κι ακόμη συσκέπτεσθε για το πώς θα αντιμετωπίσουμε την αίρεση. Δεν σας προτείνουμε δικό μας δρόμο, (ποὺ χαρακτηρίζετε) αυθαίρετο κι αναθεματισμένο, αλλά (δρόμο) αγιογραφικό και αγιοπατερικό, στον οποίο αν ενσκύψετε θα δείτε καθαρά ποιός δημιουργεί τις διαιρέσεις και τα σχίσματα. Πάντως, σύμφωνα με τον κανόνα, όχι αυτοί που αποτειχίζονται, διότι αυτοί αξιωθήσονται τιμής και σκοπό έχουν «ρύσασθαι» την Εκκλησία από τα σχίσματα.

Νομίζω ότι γνωρίζετε την ελληνική γλώσσα και είσθε σε θέση να κατανοείτε τα κείμενα που κι εσείς οι ίδιοι επικαλείσθε και χρησιμοποιείτε ευκαίρως - ακαίρως. Οι επιθέσεις που ασκούνται στο σώμα της Εκκλησίας μας, δεν προέρχονται από τους αποτειχισμένους, τους οποίους κακώς χαρακτηρίζετε ως δυνάστες, αλλά από τους αιρετικούς και τους κοινωνούντας μετ' αυτών. Φροντίσετε λοιπόν εσείς, με κάποια νέα τακτική, να αντιμετωπίσετε την παναίρεση του αιώνα μας, αφού οι αποτειχισμένοι είναι δυνάστες επιθετικοί κατά της Εκκλησίας και αφού μέχρι τώρα δεν έχετε κατορθώσει τίποτε και πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Το μόνο που καταφέρατε και πρέπει να το καταθέσω αυτό είναι ότι μας εβγάλατε εκτός Εκκλησίας, μας ταυτίσατε με τους παλαιοημερολογίτες  σχισματικούς και μας πετάξατε έξω από το αγωνιστικό στερέωμα σαν μολυσμένους κι αποδιοπομπαίους τράγους κι αντί να είμαστε στην ίδια γραμμή και να αγωνιζόμαστε από το ίδιο στρατόπεδο, ξαφνικά μας εντάξατε στους εχθρούς σας και τους εχθρούς της πίστεως.  Όχι μόνο μας συκοφαντείτε, αλλά συκοφαντείτε κι αλλοιώνετε και τη διδασκαλία των Αγίων  Πατέρων. Τώρα μόνον ο Θεός μπορεί πλέον να μιλήσει και να φανερώσει την ΑΛΗΘΕΙΑ! ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ.

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ».

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι τὴν ἀπάντηση πρὸς τὸν π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, ποὺ δημοσιεύσαμε στὸ ἱστολόγιό μας (ἐδῶ), δέχτηκαν νὰ ἀναδημοσιεύσουν τὰ ἱστολόγια «Ἀποτείχιση», «Θρησκευτικά», «Ἁγιορείτικο Βῆμα», ἀλλὰ ἀρνήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν οἱ «Ἀκτίνες» καὶ ἡ «Κατάνυξις».



Εἴχαμε ἀναρτήσει τὸ παρόν, ὅταν λάβαμε καὶ ἕνα νέο σχόλιο ποὺ ἐστάλη ἀπὸ τὸν ἴδιο σχολιογράφο (Μάνος) καὶ δὲν δημοσιεύτηκε ἀπὸ τὴν «Κατάνυξη». Τὸ δημοσιεύουμε μὲ τὴν παρατήρηση πρὸς τὸν κ. Μάνο: Ἀδελφέ, ὅ,τι καὶ νὰ γράψεις, δυστυχῶς ἡ δυσφήμιση τοῦ ἀγῶνα μας καὶ ἡ ἐμπάθεια τῶν ὑπευθύνων τῆς «Σύναξης» εἶναι τέτοιου εἴδους καὶ ἔχουν τόσο ἐπηρεάσει -ὡς Γέροντες- τοὺς ὀπαδούς τους, ὥστε δὲν καταλαβαίνουν τίποτα, ὅσα κείμενα καὶ νὰ παρουσιάσεις. Ἐσὺ καλά κάνεις, ἀλλὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα. Ὅλα βρίσκονται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ κι ὅταν θέλει Ἐκεῖνος κάτι μπορεῖ νὰ γίνει. Τὸ νέο σχόλιο:
«Δεν πειράζει αγαπητοί που δεν αναρτήσατε το προγενέστερο σχόλιό μου, ίσως δημοσιευθεί από κάποιους άλλους. Επανέρχομαι όμως επειδή σας θεωρώ σοβαρό και αγωνιστικό ιστολόγιο και μάλιστα στην πρώτη γραμμή για να σας παραθέσω την επιστολή του Αγ. Κυρίλλου προς τον κλήρο και τον λαό της Κωνσταντινουπόλεως  και εσείς, αφού την μελετήσετε βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το τί λέει ό Άγιος και μάλιστα πριν τη συνοδική διαγνώμη περί της αιρέσεως του Νεστορίου:
Τοῦ αὐτοῦ Κυρίλλου ἐπιστολή γραφεῖσα πρός τόν κλῆρον καί τόν λαόν Κωνσταντινουπόλεως ἐν ᾗ γράφει, ὥστε μή προσέχειν αὐτούς τῇ δυσσεβεῖ διδασκαλίᾳ τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου, μήτε μήν κοινωνεῖν αὐτῷ, εἰ μένει λύκος ἀντί ποιμένος· ἀλλά μᾶλλον ἀνδρίζεσθαι ἐν Κυρίῳ, καί τήν ἑαυτῶν πίστιν τηρεῖν ἀπαρακόμιστον. Ἔτι τε γράφει καί κοινωνούς εἶναι τούς ἐκβληθέντας παρά Νεστορίου, ἀντειπόντας αὐτοῦ τῇ διδασκαλίᾳ.
   Τοῖς ἀγαπητοῖς καί ποθεινοτάτοις ἀδελφοῖς πρεσβυτέροις, διακόνοις, καί λαῷ Κωνσταντινουπόλεως, Κύριλλος ἐπίσκοπος, καί ἡ συνελθοῦσα σύνοδος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐκ τῆς Αἰγυπτιακῆς διοικήσεως, ἐν Κυρίῳ χαίρειν.
   Ὀψέ μέν, καί μόλις ἤλθομεν ἐφ’ ὅπερ ἧν ἄμεινον ἀρχαῖς ἐλθεῖν, τό φροντίδα θέσθαι φαμέν τῆς ἁπάντων ὑμῶν σωτηρίας, καί τοῦ μή χρῆναι παθεῖν τόν ἐπί τῇ πίστει θόρυβον. Ἀπολογούμεθα δέ ταῖς ἁπάντων ὑμῶν διά τοῦτο λύπαις· διετελέσαμεν γάρ οὐκ ἀδακρυτί τόν παρῳχηκότα καιρόν· προσεδοκῶμεν δέ, ὅτι συμβουλαῖς καί παραινέσεσιν ἐκκλησιαστικαῖς, καί τοῖς παρά πάντων ὑμῶν ἐλέγχοις μεταστήσεται μέν τῶν ἀπηχεστάτων ἑαυτοῦ δογμάτων ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος Νεστόριος, τιμήσει δέ μεθ’ ἡμῶν τήν πίστιν, τήν παραδοθεῖσαν ταῖς Ἐκκλησίαις παρά τε τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν, καί παρά παντός ἱερατικοῦ τάγματος, καί ταῖς διά τῶν ἁγίων προφητῶν φωναῖς εἰς τό ἔχειν ὀρθῶς κατεσφραγισμένην. Ἐπειδή δέ καί ἐξ ὧν παρ’ ὑμῖν ἐπ’ ἐκκλησίας λαλῶν οὐ παύεται, καί ἐκ τῶν ἐγγράφως ἐξηγήσεων αὐτοῦ πεπλανημένον εὑρίσκομεν, καί οὐ μετρίως δυσσεβοῦντα περί τήν πίστιν· λοιπόν ἀναγκαίως ἤλθομεν ἐπί τό χρῆναι διά συνοδικοῦ γράμματος αὐτῷ διαμαρτύρασθαι, ὡς εἰ μή ἀπόσχοιτο τήν ταχίστην τῶν ἑαυτοῦ καινοτομιῶν, καί κατά τήν ὁρισθεῖσαν προθεσμίαν παρά τοῦ ὁσιωτάτου καί θεοσεβεστάτου τῆς Ῥωμαίων Ἐκκλησίας ἐπισκόπου Κελεστίνου, ἀναθεματίσει μέν ἐγγράφως ἐκεῖνα, ἅπερ εἴρηκέ τε παρ’ ὑμῖν, καί βίβλοις ἐνέθηκεν, ἤ γοῦν ἐντεθῆναι παρεσκεύασιν, αἵ καί παρ’ ἡμῖν εἰσιν, οὐδένα κοινωνίας ἔχει τόπον πρός τούς ἱερέας τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ἔσται πάντων ἀλλότριος. .....
Ταύτην ἐν ἑαυτοῖς ἀναζωπυροῦντες ἀεί τήν πίστιν, ἀσπίλους καί ἀμώμους ἑαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνοῦντες τῷ μνημονευθέντι, μήτε μήν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες, εἰ μένει λύκος ἀντί ποιμένος, καί μετά ταύτην ἡμῶν τήν ὑπόμνησιν τήν πρός αὐτόν γενομένην, φρονεῖν ἕλοιτο τά διεστραμμένα.  Τοῖς δέ γε τῶν κληρικῶν, ἤτοι λαϊκῶν διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις, ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας, κἀκεῖνο λέγοντες αὐτοῖς· «Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ, μακάριοι·  ὅτι τό τῆς δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται »(P.G. 77,  124, 125 A).
Ελπίζω να γνωρίζετε την ελληνική για να διαπιστώσετε ότι ο Άγιος Κύριλλος στην επιστολή του αυτή επαινεί τους αποτειχισμένους από τον λύκο Νεστόριο και πέραν αυτού δεν δέχεται και τις επιβληθείσες ποινές (καθαιρέσεις κλπ.) από αυτόν. Και όλα αυτά προ της συνοδικής διαγνώμης.
ΜΑΝΟΣ

Ο Λέων της Ρώμης σε καιρούς Οικουμενισμού --και-- ΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑ ΛΕΟΝΤΟΣ ΡΩΜΗΣ

σήμερα ορταζόμενος γιος Πάπας Ρώμης Λέων, πως γράφει μνογράφος του «τ συγχυτικ τν  σεβοντων νοματα» κατεδίωξε κα πεγύμνωσε ς Λέων καί, κυριολεκτικά, σβυσε «τν  θεοστυγν αρσεων τ χνη», φο «λολαμπς ς λιος, κ δυσμν νατταλκε» κα «τν σγχυσιν το Ετυχος» κατεξήρανε «κα το Νεστορου, τν διαρεσιν τμνων», μς δίδαξε «να σβειν, τν Χριστν ν οσαις, δυσν διαιρτως, τρπτως, συγχτως».
Ὁ Ἀξώμης μὲ τὸν μονοφυσίτη ..."ἁγιάζουν" τὰ ὕδατα!
Σήμερα, μως, δυστυχς, σύγχυση πανλθε στ ρθόδοξη κκλησία, φο ο Ποιμένες πο εναι ντεταλμένοι γι τν περάσπιση τς Πίστεως, πως ξώμης Πέτρος, συμπροσεύχονται κα συναγιάζουν μ τος αρετικος μονοφυσίτες πο γιος Λέων κα Δ΄ Οκουμενικ Σύνοδος κατεδίκασε· σοι δ καταδικάζουν τέτοιες νέργειες μ ρθρα τους (πως στ παρακάτω ρθρο «Ο ΣΩΤΗΡ»), ταυτόχρονα πικοινωνον κα συνυπάρχουν μ κείνους πο καταδικάζουν! Καὶ ἔτσι συντελοῦν στὴν ἐπέκταση ἀντὶ στὴν διάλυση τῆς συγχύσεως!

ς παρακαλέσουμε τν γιο, ψάλλοντες μαζ μ τν μνογράφο:
«Λμπεις νν Μστα το Χριστο, επρεπεας ν στεφν κοσμομενος, κα ς πιστς ερες, δικαιοσνην ντως νδδυσαι, κα Παραδεσ τς τρυφς, χορεων θεσπσιε, πρ τς Πομνης σου, τν Δεσπτην κτενς καθικτευε».


Λέων τς Ρώμης σ καιρος οκουμενισμο


ταν τότε· τν φοβερ 5ο αώνα, πο δύο αρέσεις, χόρταγες σν τ μυθικ τέρατα Σκύλλα κα Χάρυβδη, καταξέσχιζαν τν ρραφο χιτώνα το Κυρίου.
Νεστοριανισμς πο χώριζε τν Χριστό μας στ δύο: λλος, λεγε, εναι Υἱὸς κα Λόγος το Θεο κα λλος υἱὸς το νθρώπου, ησος. Τν κατεδίκασε τ τος 431 Γ΄ Οκουμενικ Σύνοδος π τν προεδρία τς τιτάνιας θεολογικς μορφς το γίου Κυρίλλου λεξανδρείας.
μέσως σχεδν μετ κανε πειλητικ τν μφάνισή του Μονοφυσιτισμς πο ξαφάνιζε τν νθρώπινη φύση το Χριστο. Ο αρέσεις δημιουργοσαν φοβερ ναταραχή, πο μεταβαλλόταν σ χάος κα σάρωνε π᾿ κρου σ᾿ κρο τν ατοκρατορία.
Τότε γινε τ θαμα τς Χαλκηδόνας.
Τ 451 συνλθε στ Χαλκηδόνα, προάστιο τς Κων/πόλεως στν πέναντι πλευρ το Βοσπόρου, μέγιστη σ ριθμ πισκόπων Σύνοδος. Δ΄ Οκουμενική! ξακόσιοι τριάντα θεοφόροι Πατέρες ­συνέρρευσαν ναγώνιοι π κάθε γωνι τς ατοκρατορίας γι ν πατάξουν τ δι­πλ πλάνη.
Σ
κείνη τν κρίσιμη περίσταση να λιοντάρι βρυχήθηκε δυνατ π τ Ρώμη, κα βρυχηθμός του φθασε στ Χαλκηδόνα κα σκόρπισε τρόμο στος σεβες αρετικούς. ταν στιγμ πο ναγνώσθηκε στ μεγάλη Σύνοδο πιστολ πο εχε ποστεί­­λει δύο χρόνια νωρίτερα ­Πάπας Λέων τς Ρώμης στν Πατριάρχη Κων­σταντινουπόλεως Φλαβιαν κα ­­ποία εναι γνωστ στ θεολογία ς «Τόμος το Λέοντος».
Μ τ κύρος τς τιμητικς πρωτόθρονης κκλησίας Λέων συνέτριψε τν πλάνη τν αρετικν. «Λέων τ Κυ­ρίλλου φρονε», νεφώνησαν ο Πατέ­ρες, μετ π ντιπαραβολ το Τόμου μ τ κείμενα το γίου Κυρίλλου.
τσι, μ βάση τ διδασκαλία τν δύο μεγάλων γίων κα τ περίφημο κείμενο «τν διαλλαγν» τς ντιοχειανς Σχολς, ο θεοφόροι Πατέρες συνέτα­ξαν τν δογματικ ρο τς Συνόδου, γνωστ ς «Δόγμα τς ­Χαλκηδόνος», στν καρδι το ποίου βρίσκεται θαυμαστ διατύπωση τι Κύριος ε­ναι: «Ες ν δύο φύσεσιν»· νας μ δύο φύσεις.
Πέρασαν αἰῶνες. Στ θρόνο το λιον­ταριο τς Ρώμης Λέοντος ρχισαν ν κάθονται «νδρες λαλοντες διεστραμμένα» (Πράξ. κ΄ 30) κα ν δηγον σταδιακ στν πλάνη κα τν ποστασία τν πρωτόθρονη ν Ρώμ κκλησία. λλοτε «προκαθημένη τς γάπης» γινε στυγν δικτατορικ καθεστς κα πρόδωσε τν πίστη. Αἰῶνες τώρα λυμαίνεται τν κκλησία το Χριστο.
Στο
ς καιρούς μας γίνονται κινήσεις πρωτοφανες, στε ν δηγηθομε σ νωση μ τν «μαρτωλ κκλησία», τς Ρώμης. Τάχα γίνεται κα θεολογι­κς διάλογος!
μως φθάνει ξεκάθαρη δήλωση, μετ τ συνάντησή του μ τν Οκουμενικ Πατριάρχη στ εροσόλυμα, το σημερινο Πάπα Φραγκίσκου, κορυφαίου θοποιο τς παγκόσμιας πολιτικς σκηνς, γι ν διαλύσει κάθε μ­­φιβολία γι τν τρόπο μ τν ποο μεθοδεύεται ν πιτευχθε τ πιδιωκόμενο ποτέλεσμα. Επε σ συνέντευξή του στν φημερίδα «La Stampa», πιστρέφοντας στ Ρώμη: «Μ τν Βαρθολομαο συζητήσαμε γι τν ­νωση πο μπορε ν πιτευχθε μ τν π κοινο πορεία· δν θ ­μπορέσουμε ποτ ν τν πετύχουμε μ μι Διάσκεψη θεολόγων…»! Μάλιστα θύμισε τ λό­για πο εχε πε παλαιότερα Πατριάρχης θηναγόρας στν Πάπα Πα­λο τν ΣΤ΄: «μες πμε μαζί, μν νησυχετε, λους τος θεολόγους θ τος κλείσουμε σ να νησ ν ­συζητον με­ταξύ τους». «Κα μες», συνέχισε Πάπας, «ς περπατομε μαζί, ς προσ­ευ­­χόμαστε μαζί, ς ργαζόμαστε μα­ζ κα θ μς βοηθήσει»...
ς μ ζομε λοιπν λλο μ ψευδαισθήσεις. δηγούμαστε σ νωση ν τ πράξει, κα λεγόμενος θεολογικς διάλογος δν εναι παρ μπαιγμς κα χρησιμοποιεται μόνο ς ­πρόσχημα γι ξαπάτηση τν ρθοδόξων πιστν.
Ξαναγυρίζουμε τσι στν 5ο αώνα, σ νάλογες κρίσιμες ρες μ κενες τς Συνόδου τς Χαλκηδόνας. σως κλη­­θομε κα στν τελικ ναμέτρηση μ τν ποστατημένη Βατικαν ατοκρα­τορία. Τ παγκόσμιο ­κκλησιαστι­κ περιβάλλον μεταβάλλεται σ παν­θρη­σκει­ακ ζούγκλα. Μ μέσα σ᾿ ατ τ ζούγκλα ξανακούγεται βρυχηθμς το λιονταριο τς Ρώμης γίου Πάπα Λέ­­οντος πο τονίζει: «τ ν δικώτερον εη το τ σεβ φρονεν;». μεγαλύτερη δικία εναι σέβεια στν λήθεια τς πίστεως.
λλ μι τέτοια δικία ρθόδοξος πιστς λας το Κυρίου δν πρόκειται ν τν νεχθε ποτέ!



 Τόμος Λέοντος ἐπισκόπου ῾Ρώμης

Σημείωσις ἐπιμελητοῦ. τὸ ἑλληνικὸν κείμενον ταύτης τῆς δογματικῆς ἐπι­στολῆς ἐκδίδεται μὲν βάσει τῶν γνωστῶν ἑλληνικῶν πατερικῶν καὶ δογματοσυμβολικῶν συλ­λογῶν, διαι­ρεῖται δὲ ἐνταῦθα εἰς κεφάλαια μεθ᾿ ὑποτίτλων καὶ βιβλικῶν παραπομπῶν βάσει τῶν λα­τινικῶν ἐκδόσεων. Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης.

[1. ῾Η θρασύτης καὶ ἡ ἀμάθεια εἰς πλάνην τὸν Εὐτυχῆ ὡδήγησαν.]
Τῷ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ Φλαβιανῷ, Λέων [ἐπίσκοπος ῾Ρώμης].
Ἀναγνόντες τὰ γράμματα τῆς ἀγάπης τῆς σῆς, ἅ περ οὕτω βραδύτατα γεγενῆσθαι θαυμάζομεν, καὶ τῇ τάξει τῶν ὑπομνημάτων ἐγκύψαντες, ἥ τις ἐπὶ τῶν ἐπισκόπων ἐπράχθη, μόλις ποτὲ τί τὸ παρ᾽ ὑμῖν σκάνδαλον ἀναφυ­ὲν κατὰ τῆς ὑγιοῦς πίστεως ἔγνωμεν, καὶ τὰ πρότερον λεληθέναι δοκοῦντα νῦν ἡμῖν δῆλα γεγένηται· δι᾽ ὧν Εὐτυχής, ὁ τῇ τοῦ πρεσβυτέρου προσηγο­ρίᾳ τιμῆς εἶναι ἄξιος νομισθείς, πολύ τις ἀσύνετος καὶ λίαν ἀμαθὴς ἀπο­δεικνύεται, ὡς περὶ αὐτοῦ καὶ τὸ τοῦ προφήτου