Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Ποιος λύκος θὰ ἀποκάλυπτε ποτὲ στὰ πρόβατα ὅτι εἶναι λύκος;



Εἶπε: «Εμείς σήμερα έχουμε την ευθύνη να φέρουμε εις πέρας το έργο που μας ανέθεσαν οι πατέρες μας»! Πῶς; Ἀλλοιώνοντάς το μετα-πατερικά!
Δήλωσε ὅτι  «η Εκκλησία μέχρι σήμερα, έχει καταγράψει τη “Χριστολογία” της, δηλαδή την πίστη στο Χριστό, ενώ τον 20ο αιώνα διαμόρφωσε και την “Εκκλησιολογία” της, δηλαδή «συγκρότησε το θεσμό της Εκκλησίας»! Γιὰ φανταστεῖτε! Περίμενε ἡ Ἐκκλησία 20 αἰῶνες γιὰ νἄρθει ὁ Περγάμου καὶ νὰ πραγματοποιήσει τὸ σπουδαῖο αὐτὸ ἐπίτευγμα. Ὁ Ζηζιούλας λοιπόν καὶ οἱ μετα-πατερικοὶ θεολόγοι ἔφεραν εἰς πέρας αὐτόν τὸν ἆθλο!
Μᾶς κατατόπισε ἐπίσης ὅτι «σήμερα ο θεσμός των Πατριαρχών και των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, μαζί με τις κατά τόπους Συνόδους, φέρουν την ευθύνη για την πορεία της Ορθοδοξίας», οἱ δὲ πιστοὶ πρέπει σὰν πρόβατα νὰ ἀκολουθοῦν τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες του, στὴν διάλυση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν παράδοσή της στὸν Πάπα καὶ τὴν Πανθρησκεία!
Εἶπε ἀκόμα ὅτι «ότι μέλημα της Εκκλησίας στις μέρες μας είναι “να συγκρατήσει την ενότητα και τη συνοχή της”» ὑπὸ τὴν καθοδήγηση, βεβαίως, τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἔχοντας πρὸς τοῦτο τὴν διακριτικὴ ἀνοχὴ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν!
Καὶ τελείωσε μὲ τὸ ἐξωφρενικό: «Κανείς Επίσκοπος της Ορθοδοξίας, κανείς θεολόγος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κανείς υπεύθυνος δε θα προδώσει ποτέ την Ορθοδοξία»!
Ποιος λύκος μὲ ἔνδυμα προβάτου, θὰ ἀποκάλυπτε ποτὲ στὰ πρόβατα ὅτι εἶναι λύκος;
Ἡ μετα-πατερικὴ βράβευση στὸ Βόλο τοῦ μεγάλου αἱρετικοῦ Ζηζιούλα!
Δημητριάδος Ιγνάτιος:
«Κανείς Επίσκοπος δε θα προδώσει την Ορθοδοξία»!
Πηγή: «Ρομφέα» καὶ «Ι. Μ. Δημητριάδος»
Με την δέουσα λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάστηκε η Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Βόλο. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο Μητροπολιτικός Ιερός

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ



Καλημέρα Ορθοδοξία!

    Και Χρόνια Σου Πολλά!!!

τοῦ Νικολάου Πανταζῆ


Ημέρα χαρμόσυνη, ημέρα λαμπρή. Εξαίσια, Νικηφόρα και Θριαμβευτική. Ανάσταση, Επανάσταση και Εξέγερση Κατακεραυνωτική. "Τις Θεός Μέγας!" Αντιλαλεί όλη η γη!
Πριν καν προλάβω άλλη σκέψη να κάνω, η επιθυμία, η θέα και Θεϊκή Θαλπωρή της Αληθοϋφαντης Ερωμένης μου με συνεπαίρνει. Χαρά Χριστού ανείπωτη με παρασέρνει, ενθουσιασμός αδάμαστος, πόθος δοξολογικός. Δόξα Σοι, ο Θεός!
Φίλη Ορθοδοξία!
Σήμερα γιορτάζεις. Έχεις την τιμητική Σου. Την Ονομαστική Σου. Την Καλή Σου. Βάζεις τα καλά Σου, τη Θεοϋφαντη Στολή Σου. Τ' Αγιοπατερικό-αυτοκρατορικό Ένδυμά Σου. Σήμερα είναι η γιορτή Σου! "Συστήσασθε Εορτήν εν τοις πυκάζουσιν έως των κεράτων του θυσιαστηρίου" (Ψαλμ. 118, 27). Εισέλθετε εις την χαρά του Κυρίου!
Συστήσασθε Εορτήν και αγαλλόμενοι δεύτε μεγαλύνομεν, Φίλην

ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ του π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Γ΄ Μέρος



ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

ΤΗΣ  ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ  του π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Γ΄ Μέρος (τὸ Β΄ Μέρος ἐδῶ)
Δεδομένης τῆς εὐκαιρίας καί προκειμένου νά ἀποδείξωμε ὅτι, ἀπό αὐτά πού μελετᾶ ὁ π. Βασίλειος Παπαδάκης, βγάζει πάντοτε τά συμπεράσματα πού τόν ἐξυπηρετοῦν, ἀναφέρομε ἕνα τμῆμα τῆς εἰσηγήσεώς του καί κατόπιν θά τό σχολιάσωμε:
«ρχικά καταδικάσθηκαν (τά σχίσματα τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου) τό 809 πό τήν Σύνοδο το γίου Νικηφόρου, ποία ναθεμάτισε τούς Στουδίτες καί τούς μόφρονές τους, πού εχαν ποσχισθεπό τήν γία κκλησία”. Πρέπει νά τονισθε τι κείνη τήν ποχή κκλησία τς Κωνσταντινουπόλεως κοσμετο πό μεγάλους Πατέρες, ο ποοι –παρά τό τι γωνίσθηκαν κατά τν Εκονομάχων– ν τούτοις δέν συμμετεχαν στά σχίσματα το γίου Θεοδώρου, καί πομένως βρίσκονταν στό πλευρό το γίου Νικηφόρου. ναφέρουμε νδεικτικά τούς γίους Μιχαήλ Συννάδων, Θεοφύλακτο Νικομηδείας, Εθύμιο Σάρδεων καί τούς γουμένους γίους Θεοφάνη τς Σιγγριανς, Μακάριο τς Πελεκητς, λαρίωνα τν Δαλμάτων. λοι ο νωτέρω γιοι Πατέρες ποκαλονται βριστικά πό τούς ζηλωτές “αρετικοί”, “μοιχειανοί”, “μοιχοκυρωταί”, “θηρία”, ν οδέποτε πρξαν αρετικοί».
Κατ’ ἀρχάς πῶς διεπίστωσες, π. Βασίλειε, ὅτι αὐτοί οἱ ὅσιοι Πατέρες «δέν συμμετεῖχαν στά σχίσματα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου καί ἑπομένως βρίσκονταν στό πλευρό τοῦ ἁγίου Νικηφόρου»;  Μήπως τό εἶδες κάπου γραμμένο καί λησμόνησες νά μᾶς παρουσιάσης τήν παραπομπή, ὅπως ἔκανες στά σκόρπια παραδείγματα πού ἀνέφερες; Καί, ἄν ὄντως αὐτοί οἱ Πατέρες δέν ἦταν μέ τό μέρος τοῦ ὁσίου, σημαίνει ὅτι ἦταν στό πλευρό τοῦ ἁγίου Νικηφόρου; Δέν ὑπάρχει ἡ περίπτωσις νά εἶχαν τηρήσει καί μία οὐδέτερη στάσι; Μήπως ὁ ὅσιος ἀγωνιζόταν γιά κάτι παράνομο καί ἀντίθετο στήν Ἁγία Γραφή καί ἀποφαίνεσαι μετά βεβαιότητος ὅτι, οἱ ὅσιοι αὐτοί Πατέρες ἦσαν ἐναντίον τῆς παρανομίας καί, ἄρα, στό πλευρό τοῦ ἁγίου Νικηφόρου; Ἤ μήπως πρέπει, ἐλλείψει πληροφοριῶν, νά ὑποθέσουμε ὅτι οἱ ὅσιοι αὐτοί Πατέρες ἦσαν στό πλευρό τοῦ ὁσίου, ὡς ἀκριβεῖς καί αὐτοί φύλακες τῶν πατρικῶν Παραδόσεων;
Ὁ βιογράφος τοῦ ὁσίου γράφει ἐν προκειμένῳ τά ἑξῆς, ἀναφερόμενος στήν δευτέρα ἀποτείχισι τοῦ ὁσίου: «οὕτως οὖν πείθει (ὁ αὐτοκράτωρ) ἄκοντα πάντῃ καί μή βουλόμενον κατά νοῦν τόν τῆς νίκης ἐπώνυμον πατριάρχην πρός τό δέξασθαι συλλειτουργόν τόν ἀνίερον. Καί γίνεται πάλιν διαφωνία καί γνωμῶν σύγχυσις καί προσώπων διαίρεσις ἔν τε τοῖς ἱεράρχαις καί τοῖς μονάζουσιν, τῶν μέν μή προσκροῦσαι τῷ ἄνακτι ἕνεκα τούτου καλῶς ἔχειν ὑπονοούντων, τῶν δέ περί τόν μέγαν Θεόδωρον ἀντιφασκόντων, ὡς οὐ δίκαιόν ἐστι τήν ἐξενεχθεῖσαν πρός τοῦ θεσπεσίου Ταρασίου ἐπί τῷ Ἰωσήφ κρίσιν ἀνατραπῆναι, ἐπί λυσιτελείᾳ τοῦ παντός τηνικάδε γεγενημένην» (P.G. 99, 265 D).
Γιά τήν πρώτη δέ ἀποτείχισι τοῦ ὁσίου ὁ βιογράφος του ἀναφέρει: «Ἀλλ' οἷον καί ὅσον κατόρθωμα τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ ὁ τοῦ θεοφόρου Πατρός ἡμῶν ἐκτετέλεκεν ἄεθλος, ἔξεστιν εὐθύς συνιδεῖν· οἱ γάρ ἐν τοῖς κλίμασι τῆς κατά Χερσῶνα καί Βόσπορον παροικίας ἐπίσκοποι καί πρεσβύτεροι, πρός δέ καί τῶν μοναστῶν οἱ θεοειδέστεροι, τήν τοῦ θείου Πατρός ἡμῶν ἐπακούσαντες πρᾶξιν, καί συνηγοροῦσαν εὑρηκότες τοῖς θείοις Εὐαγγελίοις, ζηλοῦσιν ἐν καλῷ τήν αὐτοῦ παῤῥησίαν· ὡς πληροῦσθαι κἀνθάδε τό, Ὁ ζῆλος ὑμῶν ἠρέθισε τούς πλείονας εἰς τό ἀγαθόν· καί παραυτά μέν ἀπρόσδεκτα τίθενται τά προσφερόμενα δῶρα τῶν τά αὐτά τῷ νεωτέρῳ Κωνσταντίνῳ πραξαμένων ταῖς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαις· ἀφορίζουσι δ' αὐτούς καί τῶν σεπτῶν καί ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ μυστηρίων· λέγουσι καί αὐτοί συνῳδά τῷ ἱερόφρονι Θεοδώρῳ πρός τούς φαυλίσαντας τήν Χριστιανικωτάτην παράδοσιν· Οὐκ ἔξεστιν ὑμῖν ἔχειν γυναῖκας παρά τούς τεθέντας Χριστόθεν νόμους· τέλος ἀπελαύνονται καί αὐτοί τῶν ἰδίων ἐκκλησιῶν καί κατασκηνώσεων· καί τἄλλα δέ πάσχουσιν, ὅσα τοῖς δρῶσίν ἐστιν καταθύμια· θυμοῦ στρατηγοῦντος μάλιστα τοῦ δεινοῦ ὁπλίτου καί χειρός βιαίας» (P.G. 99, 253D).
Μήπως λοιπόν, π. Βασίλειε, δύνασαι νά μᾶς κατονομάσης, ποῖοι Ἐπίσκοποι καί Ἱεράρχες ἦσαν αὐτοί πού ἀποτειχίστηκαν καί ποῖοι ἦσαν οἱ θεοειδέστεροι μοναχοί πού ἀκολούθησαν τόν ὅσιο στήν ἀποτείχισι, μέ βάσι τά ὑπάρχοντα κείμενα καί ὄχι τήν καλπάζουσα διάθεσί σου νά τούς ἐντειχίσης  καί συστρατεύσης ὅλους  αὐτούς πού ἀνέφερες παρά τῷ πλευρῷ τοῦ ἁγίου Νικηφόρου; Ἀλλά καί ἐάν, τέλον πάντων, οἱ Πατέρες αὐτοί, τούς ὁποίους ἀνέφερες, δέν ἐξορίστηκαν διά τήν μοιχειανική αἵρεσι, αὐτό σημαίνει ὅτι ἦσαν παρά τό πλευρό τοῦ ἁγίου Νικηφόρου;
Ἄκουσε, π. Βασίλειε, τί ἀποκαλύπτει ὁ ὅσιος σέ ἐπιστολή του πρός τόν ἡγούμενο Θεόφιλο καί κατανόησε ὅτι μέ τήν φαντασία μποροῦμε νά οἰκοδομήσωμε πύργους καί νά κατατάξωμε τούς ἀνθρώπους ὅπως μᾶς βολεύει: «Πείθομαι γάρ καί τήν σήν ὁσιότητα ποθεῖν τήν ἡμετέραν ἀναξιότητα καί ἀκλινῆ διαμένειν τῆς ὀρθοδόξου καί θεαρέστου ἐνστάσεως ἐξ ὧν τε πρότερον καί ὕστερον ὑπέδειξεν ἑαυτήν θεῷ τε καί ἀνθρώποις, ὡς συναιρεῖσθαι  ἡμῖν τοῖς ταπεινοῖς καί τόν ὑπέρ εὐσεβείας διωγμόν, κἄν οὐκ ἠβουλήθησαν οἱ κρατοῦντες φειδοῖ τοῦ μή πολλούς ἐξορίζειν καί καθείργειν καί ὡς ἄν δόξωσιν ἐντεῦθεν πείθειν τόν κόσμον εἰς ἡμᾶς μόνους περιίστασθαι τήν πρός αὐτούς διαφοράν καί μή εἶναι ἄλλους τούς ἐνισταμένους˙ οἵ τοσοῦτοι τῷ πλήθει ἐν τῇ ὑπ’ αὐτούς ἐξουσίᾳ, κἄν φόβῳ εἴτε καί οἰκονομίᾳ ὑποκρύπτωσιν ἑαυτούς, ὡς ἔστιν ἀκούειν τοῦ θείου Δαυίδ κράζοντος, ἐξαριθμήσομαι αὐτούς, καί ὑπέρ ἄμμον πληθυνθήσονται» (Φατ. 39, 112,9).
Ἐδῶ ἀναφέρει ὁ ὅσιος ὅτι, σκεπτόμενοι μέ δολιότητα οἱ ἐξουσιαστές, δέν ἠθέλησαν νά ἐξορίσουν πολλούς ἀποτειχισμένους, γιά νά πείσουν τόν λαό ὅτι τό πρόβλημα περιεστρέφετο μόνο στούς μοναχούς τοῦ Στουδίου καί ὅτι δέν ὑπῆρχαν ἄλλοι ἐνιστάμενοι. Οἱ ἐνιστάμενοι ὅμως ἦσαν τόσοι πολλοί, ἔστω καί ἄν κάποιοι ἀπό φόβο ἤ κατ’ οἰκονομίαν δέν ἤθελαν νά φανοῦν, ὥστε νά ὁμοιάζουν κατά τόν Δαυϊδ μέ τήν ἄμμο τῆς θαλάσσης. Περιμένουμε ὅμως, δευτερολογώντας, νά μᾶς καταθέσης στοιχεῖα γιά τό πῶς ἔκανες αὐτόν τόν διαχωρισμό.
Στό τέλος αὐτοῦ τοῦ τμήματος τῆς εἰσηγήσεώς σου, μετά τήν ἀπαρίθμησι τῶν Πατέρων, πού κατά τήν γνώμη καί φαντασία σου ἦσαν παρά τῷ πλευρῷ τοῦ ἁγίου Νικηφόρου, ἀναφέρεις τά ἑξῆς: «Ὅλοι οἱ ἀνωτέρω ἅγιοι Πατέρες ἀποκαλοῦνται ὑβριστικά ἀπό τούς Ζηλωτές “αἱρετικοί”, “μοιχειανοί”, “μοιχοκυρωταί”, “θηρία”, ἐνῶ οὐδέποτε ὑπῆρξαν αἱρετικοί».
   Στήν λέξι λοιπόν «θηρία» ἔχεις στήν ὑποσημείωσι ὡς πηγή ἕνα δικό μου κείμενο. Ἐξεπλάγην, λοιπόν, γιά τό πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποκαλῶ τούς Ἁγίους θηρία καί ἀνεζήτησα τό κείμενό μου αὐτό καί τό ἐμελέτησα ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος. Τήν λέξι λοιπόν «θηρία» τήν ἀναφέρω εἰς τό ἑξῆς σημεῖο: «πως λοιπόν καταλαβαίνει κανείς σιος δωσε μέσα στή Σύνοδο μάχη μέ θηρία, τά ποα σαν συγχρόνως καί ρομπότ κατευθυνόμενα καί εχαν λάβει πό πρίν τίς ποφάσεις, πως κριβς γίνεται καί σήμερα στά λεγόμενα κκλησιαστικά δικαστήρια. πό ατόν μως τόν ναθεματισμό το γίου, ποος δι’ ατόν το τίτλος τιμς, μέχρι ατά πού φλυαρον πρώην παλαιοημερολογίτης σχολιαστής καί π. Βασίλειος Παπαδάκης, τι δηλαδή σιος ναθεματίσθηκε πό πολλούς γίους τς ποχς του, πάρχει χάος μέγα, μλλον τελεία διαστροφή τς ληθείας καί παραπλάνησις τν φελν καί βολεμένων. Στό σημεο ατό, ν χρειασθ, μπορ νά πανέλθω μέ πολύ περισσότερα στοιχεα».
Ὅπως λοιπόν καταλαβαίνει καί ὁ πλεόν ἀδαής, π. Βασίλειε, τήν λέξι «θηρία» τήν ἀνέφερα δι’ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο μέσα στή Σύνοδο, καί δι’ αὐτούς πού τήν περιεστοίχιζαν μέ τά ξίφη, καί δι’ αὐτούς πού τήν κατηύθυναν διά νά πάρη τέτοιες ἀποφάσεις, καί ὄχι γιά τούς Ἁγίους πού ἐσύ, σύμφωνα μέ τά σχέδιά σου προσάρμοσες τήν ἔκφρασι αὐτή. Πιό πάνω ἀπό αὐτήν τήν ἔκφρασι ἔδιδα μία ἄλλη περιγραφή τῆς Συνόδου τοῦ 809, ἀπό ἐπιστολή τοῦ ὁσίου πρός τόν μοναχό Ἀθανάσιο: «Μία κόμη περιγραφή γιά τό πς λειτούργησε Σύνοδος μς κάνει σιος σέ πιστολή του πρός τόν μοναχό θανάσιο:
«πέρ τίνος δι’ ρχόντων παράστασις μν ν τ πολυανθρώπ συνόδ, συγκαθεζομένων καί τριν τν μεγίστων ξιωμάτων; πέρ τίνος γώ ταπεινός κεσε βριζόμενος, καί κυκλόθεν περιστοιχιζόμενος; καί κούων· Οκ οδας τί φλυαρες, τί λαλες. Βοντός μου· Πίπτει Πρόδρομος· λύεται τό Εαγγέλιον· οκ στιν οκονομία κκείνων τό πιλέγειν πολύ, τι οκονομία· καί οτως ο γιοι κονόμησαν, καί ν γίοις προηγησάμενος. δε μάρτυρες τι πέτρεψε τήν μοιχοζευξίαν· κν οκ λεγον ατήν οτως, λλά καί τό επεν, μοιχοζεύκτην, διεπρίοντο τούς δόντας το οονεί οφσαι. πέρ τίνος τό νάθεμα τος μή δεχομένοις τάς οκονομίας τν γίων διαβοήτως νακραχθέν· καί γώ σύν τ Πατρί μου καί Καλογήρ π' ρχοντικς χειρός φορισθείς κ μέσου· δέ ρχιεπίσκοπος ναπολειφθείς· καί διότι μόνον λειτούργησεν π' μο παρακληθείς ες τά Στουδίου, ς κοινός πρεσβύτερος καθαιρεθείς κατ' ατούς; Τόν γάρ π' ατο Χριστο καθαιρεθέντα καί τν θείων κανόνων μοιχοζεύκτην θώωσαν· νένοχον ποφηνάμενοι κατά πάντα καί συνιερουργόν ατος ντα καί πρότερον. Τόν δέ καθαίρετον κ κανόνων, καθαιρέσει πέβαλον· ργ τόν λόγον ατν βεβαιούμενοι ς ξουσίαν χειν τούς εράρχας, κατά τό ατος δοκον, κεχρσθαι τος κανόσιν. περ νεργοσιν ες τό εί...» (Φατ. 48,132,90).
Ἐλησμόνησες ἐδῶ, π. Βασίλειε, νά ἀναφέρης στήν εἰσήγησί σου ὅτι δέν ἀπεκάλεσα αὐτούς τούς Ἁγίους μόνο θηρία, ἀλλά καί ρομπότ κατευθυνόμενα. Αὐτό ὅμως προφανῶς τό παρέλειψες, διότι θά ἀπεκαλύπτετο ἡ ἀπάτη καί διαστροφή πού κάνεις στά κείμενα, μέ σκοπό νά βγάλης τά συμπεράσματα πού ἐπιθυμεῖς. Νομίζω ὅμως ὅτι, ἄν σέ βαθμολογοῦσε κανείς στήν διαστρέβλωσι καί παρερμηνεία τῶν κειμένων, θά ἔπαιρνες ἀσφαλῶς ἄριστα, ἐφ’ ὅσον κατώρθωσες νά μᾶς παρουσιάσης, ἐμᾶς πού σεβόμεθα τούς Ἁγίους, σέ σημεῖο πού ὅ,τι λέγομε νά τό στηρίζουμε εἰς τήν διδασκαλία των, ὅτι τούς ὑβρίζομε καί τούς ἀποκαλοῦμε θηρία, ἐνῶ ἐσεῖς πού ἔχετε γράψει τήν διδασκαλία των στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων σας, ἐσεῖς πού γιά νά στηρίξετε τίς θεωρίες σας ἀνιχνεύετε τά πρός ἀποφυγή παραδείγματα τῆς ἱστορίας, ἐσεῖς πού οὔτε στήν Ἁγία Γραφή θέλετε νά στηριχθῆτε γιά τήν νεοεποχίτικες θεωρίες σας, ἐσεῖς ὑποτίθεται ὅτι σέβεσθε τούς Ἁγίους, ἐνῶ ἐμεῖς τούς ὑβρίζομε. Ἄς κρίνουν οἱ ἀναγνῶστες τά κείμενα ἑκάστης πλευρᾶς καί ἄς ἀποκομίσει ἕκαστος τά συμπεράσματά του.
Ἀμέσως κατωτέρω μετά τήν ἀνάλυσι τοῦ χαρακτηρισμοῦ  «θηρία», προκειμένου νά μήν μᾶς διαφύγη τῆς προσοχῆς καί μέ σκοπό νά ἀποκαλύψωμε ὅσο τό δυνατόν τίς βαθύτερες, κατά τήν γνώμη μας, προθέσεις σου ἀναφέρεις τά ἑξῆς: «Ο ζηλωτές δηλαδή, γιά νά δικαιολογήσουν τά σχίσματά τους, Σεβασμιώτατε, πινόησαν μία νύπαρκτη στήν κκλησιαστική στορία αρεση, τήν αρεση το μοιχειανισμο, στόν γώνα κατά τς ποίας στηρίζουν τόν δικό τους γώνα».
Ὥστε λοιπόν, π. Βασίλειε, ἡ μοιχειανική αἵρεσις εἶναι ἐπινόησις τῶν Ζηλωτῶν γιά νά δικαιολογήσουν τά σχίσματά των! Εἰλικρινά πρώτη φορά συναντῶ τέτοια διαστροφή, ἡ ὁποία ἀκυρώνει μέ μία μονοκονδυλιά, τόσους ἀγῶνες, ἐξορίες, διωγμούς καί μαρτύρια Ἁγίων Πατέρων, ἐπειδή αὐτό ἐξυπηρετεῖ σήμερα τά σχέδια καί τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί νά σκεφθῆ κανείς ὅτι σᾶς ἐκάλεσε ὁ Ἀντιοικουμενιστής Ἐπίσκοπος Πειραιῶς γιά νά εἰσηγηθῆτε γιά ἕνα σοβαρώτατο θέμα πού ἀφορᾶ στήν καταπολέμησι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μετά λύπης μου λοιπόν διαπιστώνω, μετά τά ὅσα ἔχω ἐπισημάνει, ὅτι  δέν θά μποροῦσε νά εὕρη μεγαλύτερο ὑπερασπιστή αὐτῆς τῆς παναιρέσεως τήν ὁποία ὑποτίθεται ὅτι καταπολεμᾶ.
Στό τέλος τῆς εἰσηγήσεώς σου ἀναφέρεις τά ἑξῆς γιά τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ: « διδασκαλία καί τό παράδειγμα τν γίων Πατέρων πού ναφέραμε μς καθοδηγε στό νά εμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί στό ζήτημα τς διακοπς τς κοινωνίας μέ τούς κκλησιαστικς προϊσταμένους μας, καί μάλιστα σήμερα πού δέν κηρύσσεται πίσημα κάποια αρεση, καμία αρεση».
Δέν κηρύσσεται λοιπόν σήμερα καμμία αἵρεσις, μολονότι οἱ Ἀντιοικουμενιστές γράφουν κατ’ ἐπανάληψι ὅτι κηρύσσεται αἵρεσις, οἱ δέ ὑπεύθυνοι τοῦ γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἔχουν καθορίσει καί τήν πορεία της, τήν ἐξέλιξί της, τό σημεῖο πού σήμερα εὑρίσκεται καί τόν τελικό σκοπό της, ἁπλῶς περιμένουν ἀφελῶς νά καταδικασθῆ ἡ αἵρεσις αὐτή πού κηρύσσεται γυμνῇ τῇ κεφαλῇ πρῶτα Συνοδικά, προκειμένου ν’ ἀποτειχισθοῦν.
Καί λίγο πρίν ἀναφερθῆ ὁ π. Βασίλειος Παπαδάκης στήν ἀποτείχισι τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ