Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Τα τρία αξιώματα του Κυρίου, που προσοικειούται ο πιστός. Ομιλία π. Αθ. Μυτιληναίου στην Αποκάλυψη.



«Καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῶ καὶ πατρὶ αὐτοῦ» (Ἀποκ. 1, 6).
Εἰς τὸν στίχον αὐτόν, κατ’ ἀρχὰς βλέπομεν μὲ πολὺ σαφήνειαν νὰ ὑπάρχει ἡ οὐσία καὶ τὸ ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δηλ. ὁ Χριστιανισμὸς βλέπουμε ἐδῶ νὰ εἶναι, ὄχι μία Θρησκεία, ἀλλὰ μία Βασιλεία. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν οὐσίαν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ Χριστιανοὶ εἶναι βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἂν σᾶς ποῦν, ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Χριστιανισμοῦ, θὰ ἀπαντήσετε, ὅτι εἶναι μία Βασιλεία. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ; Νὰ καταστήσει τοὺς πολίτας του, τοὺς πιστούς, βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς.
Θὰ μοῦ πεῖτε· αὐτὰ εἶναι πολὺ μεγάλα πράγματα. Μάλιστα, ἀγαπητοί μου, εἶναι πολὺ μεγάλα πράγματα. Πόσο μεγάλα; Ὅσο ὁ οὐρανός! Τόσο μεγάλα εἶναι ὅλα αὐτά. Πέστε μου, λοιπόν· ἂν κάποτε μάθομε, ὅτι εἶμαι Χριστιανός, σημαίνει εἶμαι πολίτης μιᾶς Βασιλείας, εἶμαι ἱερεὺς καὶ βασιλεύς (ὅπως θὰ δεῖτε εἰς τὴν ἀνάλυσιν τῆς συνεχείας), τότε, πῶς θὰ μποροῦσα νὰ πῶ πιά, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι μιὰ θρησκεία, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ φυσικὲς θρησκεῖες. Καὶ σᾶς ἔχω ἐξηγήσει· φυσικὴ θρησκεία θὰ πεῖ, ἐκείνη ποὺ εἶναι κατ’ ἐπίνοιαν, δηλ. κατ’ ἐπινόησιν. Ὅλες οἱ θρησκεῖες, ἀγαπητοί μου, εἶναι κατ’ ἐπινόησιν· ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἀποκάλυψις, ἀλλὰ δὲν εἶναι θρησκεία, εἶναι Βασιλεία. Καὶ συνεπῶς, ἐγὼ ὁ Χριστιανός, δὲν εἶμαι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἁπλῶς θὰ βολευτῶ στὴν ζωή μου.


Ἂς τὸ προσέξουμε. Χριστιανὸς δὲν σημαίνει ἐκεῖνος ποῦ πληρώνει τὸ φόρο του, δὲν ἐνοχλεῖ τὴν ἀστυνομία, οὔτε τὶς δικαστικὲς Ἀρχές, εἶναι ὁ καλὸς καὶ χρηστὸς πολίτης. Ἐξάλλου, ἔτσι ἔχουμε μάθει νὰ νομίζουμε ὅτι εἶναι ὁ Χριστιανός, ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς πολίτης.  Ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ μίαν ἐπίπτωση τοῦ νὰ εἶναι ὁ Χριστιανὸς ἕνας καλὸς καὶ ἀγαθὸς πολίτης, ἕτερον ἑκάτερον.
Ἀλλὰ γι’ αὐτὸ ἦρθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο; Γιὰ νὰ μᾶς κάνει ἀνθρώπους «καλοὺς κἀγαθούς», ποὺ ἔλεγε ὁ Πλάτων; Ἐὰν ἦλθε γι’ αὐτὸ ὁ Χριστός, τότε, ἦταν περιττός! Τὸ λέγουν αὐτὸ οἱ Πατέρες. Ἦταν περιττὸς νὰ ’ρθεί ὁ Χριστός· θὰ μᾶς ἔκανε καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς πολίτες ὁ Πλάτων.
Μὰ δὲν εἶναι ὁ Χριστιανισμὸς ἁπλῶς γιὰ νὰ μὲ κάνει καλὸ πολίτη· ἀλλὰ θὰ μὲ καταστήσει «βασιλέα» καὶ «ἱερέα» τοῦ Θεοῦ! κάτι τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν φαντάστηκαν οἱ ἐκτὸς Χριστιανισμοῦ, οὔτε οἱ μεγαλύτεροι φιλόσοφοι. Οἱ Χριστιανοὶ λοιπὸν εἶναι ἀξιωματοῦχοι, γιατί χάριν αὐτῶν ὁ Θεὸς ἱδρύει Βασιλείαν ἐπάνω στὴ γῆ.
Ὅταν προσευχόμαστε, λέμε «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου». Ἴσως μάλιστα ἐδῶ –νὰ κάνω μία διασάφηση– νὰ ὑπονοήσετε ὅτι πιθανῶς νὰ σᾶς ἐξαγγείλω τὸν προγραμματισμὸ κάποιου χριστιανικοῦ κόμματος, ποὺ τώρα θὰ πρέπει νὰ ξέρετε, ἐν ὄψει πιθανῶν ἐκλογῶν, νὰ ψηφίσετε καὶ τὰ λοιπά! Μὴν περιμένετε τέτοια πράγματα ποτέ. Ὅταν ὁμιλοῦμε περὶ Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, κάθε ἄλλο παρὰ ἐννοοῦμε ὅπως ἐννοοῦν τὰ πολιτικὰ κόμματα, νὰ ἐγκαθιδρύσουν τὸν Χριστιανισμὸ ἐπάνω στὴ γῆ· πόρρω ἀπέχει! Καὶ ἄλλες φορὲς σᾶς τὸ ἔχω ἀναλύσει αὐτό· δὲν εἶναι τῆς ὥρας νὰ ξαναμιλήσω· μόνο τοῦτο ἐπιγραμματικά σας λέω· ὅσο ἀπέχει ἡ ἀνατολὴ ἀπὸ τὴ δύση, τόσο ἀπέχει ἡ θεολογία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, ποὺ ἐπιχειροῦνται νὰ ἐγκαθιδρυθοῦν, τάχα, γιὰ νὰ ἐγκαταστήσουν τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τὴν γῆ.
Βέβαια, ξέρω πῶς κάποιοι ἀδελφοὶ νὰ μὴν συμφωνοῦν μ’ αὐτὸ ποὺ λέγω, ἀλλὰ σᾶς λέγω, ὄχι αὐτὸ ποὺ εἶναι γιὰ νὰ συμφωνοῦμε ἢ νὰ μὴν συμφωνοῦμε, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Αὐτὸ ἐγὼ σᾶς λέω. Ἐξ ἄλλου, σ’ αὐτὸ τὸ τραπέζι δὲν κάθομαι παρὰ γιὰ νὰ σᾶς πῶ τὴν ἀλήθεια· γιατί, ἂν ἔπρεπε νὰ σᾶς πῶ πράγματα, τὰ ὁποῖα νὰ μὴν εἶναι ἀλήθεια, θὰ ’τανε περιττὸς ὁ κόπος νὰ κατέρχομαι καὶ νὰ σᾶς λέω ὅ,τι σᾶς λέω. Ὄχι· μόνο τὴν ἀλήθεια! ὅπως οἱ αἰῶνες τὴν ἔζησαν, ἑρμηνεύοντας τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Λοιπόν. Προσευχόμεθα «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» καὶ οἱ Χριστιανοὶ συμβασιλεύουν μὲ τὸν Χριστὸν καὶ γίνονται ἱερεῖς ποὺ προσφέρουν τὴ λατρεία τους στὸν Ἅγιον Τριαδικὸ Θεό. Ἀλλὰ θὰ ἐρωτήσουμε. Ἀπὸ ποῦ αὐτὰ τὰ ἀξιώματα; Πόθεν; Ἀπὸ ποῦ τὰ παίρνομε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ αὐτὰ τὰ ἀξιώματα; Καὶ ἐπειδὴ πρόκειται γιὰ ἀξιώματα ἀλήθεια, ἐφιστῶ ἰδιαιτέρως τὴν προσοχή σας.
Κατ’ ἀρχὰς πηγὴ τῶν ἀξιωμάτων εἶναι αὐτὸς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἐρχόμενος ὁ Κύριος εἰς τὸν κόσμον ὡς ἄνθρωπος, ἐχρίσθη ὑπὸ τοῦ Πατρός. Ἐχρίσθη ὡς ἄνθρωπος, γιατί ὁ Θεὸς Λόγος δὲν χρίεται ὑπὸ τοῦ Πατρός, ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς Λόγος εἶναι ἰσότιμος μὲ τὸν Πατέρα· πάντοτε ὁμιλοῦμε διὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, δηλ. διὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐχρίσθη λοιπόν, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ γενόμενος ἄνθρωπος ὑπὸ τοῦ Πατρὸς ἐχρίσθη μὲ ἕνα τρισσὸν ἀξίωμα: Τοῦ Προφήτου, τοῦ Ἀρχιερέως καὶ τοῦ Βασιλέως.
Τὸ τρισσὸν αὐτὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου μας μαρτυρεῖται τόσο ὑπὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅσον καὶ κυρίως ὑπὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Δὲν θὰ ἀνατρέξω παρὰ μόνο σὲ μία περικοπή, ποὺ ἀναπτύσσουμε τώρα, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι πράγματι μαρτυρεῖται τὸ τρισσὸν αὐτὸ ἀξίωμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Εἴχαμε ἀναλύσει τὴν περασμένη φορὰ ὅτι διὰ τοῦ τριπλοῦ ἐπιθετικοῦ προσδιορισμοῦ «ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς» ἀποδίδεται τὸ προφητικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ· διότι ἦλθε νὰ μαρτυρήσει τὴν

Φοβαμαι μηπως αυτη η αναβολη που μας δινει ο Θεος ειναι η τελευταια!




Φοβᾶμαι μήπως αὐτὴ ἡ ἀναβολὴ
ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ τελευταία!

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αὐγουστίνου Καντιώτου



Τελευταῖο ἀπόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακῆς

Αν ἔμεινε μέσα σας μιά σπίθα πίστεως, γονατίστε, προσευχηθῆτε καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει η Αποκαλυψη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.
  Πρέπει νὰ εὐ­χαριστήσουμε τὸν Θεό γιὰ τὴ μακροθυμία του.

Εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἁμαρτωλὸς σὰν κ᾽ ἐσᾶς καὶ τρέμω. Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς πολ­λὲς φορὲς παράτασι καὶ νέες προθεσμίες. Αὐ­τὸ δὲν ζητᾶμε κάθε φορὰ στὴ Δοξολογία; Κύριε, «παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε» (Ψαλμ. 35,11)· δῶσε μας παράτασι, μιὰ ἀναβολή, μέρες καὶ ὧρες νὰ μετανοήσουμε. Φοβᾶμαι μήπως ἡ ἀναβολὴ αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία.
Δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸς ὁ κόσμος ἀτιμώρητος. Δὲν μπορεῖς, ἀγαπητέ μου, τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα ἐσὺ νὰ βλαστημᾷς τὸ Θεό· δὲν μπο­ρεῖς νὰ διώχνῃς τὴ γυναῖκα του κι αὐτὴ νὰ τρέ­χῃ σὰν τρελλή· δὲν μπορεῖς νὰ ἀδικῇς καὶ νὰ κλέβῃς. Εἶνε γραμμένα ὅλα αὐ­τὰ στὰ τεφτέρια τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχει ἕν­α μάτι ποὺ τὰ βλέ­πει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀ­κούει ὅλα, κ᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Θά ᾿ρθῃ ὥ­ρα – ἔρχεται, ποὺ θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο ὅλα τὰ ἁ­μαρτήματα· τὶς μοιχεῖες, τὰ διαζύγια, τὶς βλα­στήμιες, τὶς ἀσέβειες, τὶς ψευδορκίες, ὅλη τὴν ἀ­σέβειά μας. Εἶνε τελευταία προθεσμία.
Φοβᾶμαι γιὰ τὸ ἔθνος μας, γιὰ τὸ λαό μας, μήπως φτάσαμε στὸ δώδεκα παρὰ πέντε. Μικρὸ διάστημα μένει. Ἐὰν ἀφήσουμε νὰ περάσῃ καὶ ἡ προθεσμία αὐτὴ καὶ δὲν γονατίσουμε, δὲν κλάψουμε, δὲν δείξουμε τὴ μετάνοιά μας εἰ­λι­κρινά, φοβᾶμαι. Τί φοβᾶμαι; Ἐμένα ρω­τᾶ­τε; Ἀντέστε στὰ σπίτια σας. Ἂν εἶστε Χριστι­α­νοί, ἂν πιστεύετε, ἂν ἔχετε καρδιά, ἂν σᾶς ἔ­μεινε μέσα μιὰ σπίθα, μὴ ρωτᾶτε ἐμένα. Γονα­τίστε, προσευχηθῆτε, ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.
Ὦ Χριστέ! Ὦ Παναγία, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν ἐλεηθῆναι καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ, που θα πολεμήσουν με χαρτοπόλεμο, αλλά στην πράξη θα αποδεχθούν!

Παγκόσμιες ημέρες:

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΚΟΜΗ  και στο Ορθόδοξο Συναξάρι  έγινε πλέον της μόδας να προσθέτουνε και  εορτές των παγκοσμίων  ημερών, όπως η 1η Σεπτεμβρίου  για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και έπονται και άλλες.
Μάλιστα σαν μαϊντανός πετάχθηκε πρόσφατα  και ο Πάπας, σε δείγμα καλής θελήσεως για την ψευδο-ένωση των Εκκλησιών, προκειμένου  να δηλώσει και την συμμετοχή του Βατικανού στην επέτειο αυτή.
Ξεχνάνε όμως ότι μέσα στα ιερά πλαίσια της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας και της Ορθοδόξου πνευματικότητας είναι διάχυτα τα αιτήματα στον Ι. Χριστό «υπέρ υπέρ ευκρασιας αερίων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών»... Όλη η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας μυρίζει  συμπόνια, ευσπλαχνία  και συμπάθεια για τον άνθρωπο, τον κόσμο και όλη την θεική δημιουργία. Δεν έχουμε λοιπόν καμία ανάγκη να καθιερώνουμε ειδικές εορτές και ημέρες μνήμης  που να ειδωλοποιούν την κτίση παρά τον Κτίσαντα.
Είμαι τόσα χρόνια κληρικός και από μικρό παιδί στην Εκκλησία ποτέ, μα ποτέ, δεν διάβασα σε Συναξάρι του μηναίου για παγκόσμιες ημέρες,αλλά για εορτές Μαρτύρων και Αγίων, κάποιες δε φορές για Θεοσωτήρια γεγονότα ύστερα από σεισμούς ή πυρκαγιές στην Βασιλεύουσα ή μνήμη θεικών γεγονότων και θαυμάτων. Όλες τις  αναφερόμενες συναξαρικές αναφορές, επί 2000 χρόνια Ορθόδοξης Παράδοσης, η Εκκλησίας μας τις θέτει συνεχώς στην μνήμη μας και στην Λειτουργική σύναξή μας (εξ’ ου και ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ») για να οδηγήσει τους πιστούς σε μετάνοια και στήριξη στην πνευματική ζωή, αφού σκοπός του αγώνα μας δεν είναι αυτός ο επίγειος και εφήμερος παράδεισος αλλά ο Ουράνιος.
Φοβάμε ότι σε λίγο θα εκδοθούν νέα Μηναία (12 βιβλία με τροπάρια ανα τον μήνα) όπου θα μνημονεύονται όλες οι εορτές των παγκοσμίων ημερών για να φανούμε πιο εκλογικευμένοι στον κόσμον τούτο, ακόλουθοι των επινοημάτων των υπανθρώπων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και ίσως έτσι εκδόσουμε και ειδικές ακολουθίες για την ημέρα της πεολειχίας( 14 Μαρτίου), της ομοφυλοφιλικής υπερηφανειας, (27 Ιουνίου) της Αστρολογίας, (20 Μαρτίου) της  Δημόσιας τουαλέτας και άλλων...
Γι' αυτό και κάθομαι και οργίζομαι για  την  ανθρώπινη κατάντια να βάζει στο περιθώριο της ζωής τους Αγίους Του θεού και να στήνει ένα δικό του συναξάρι. Το συναξάρι του αντικείμενου και υπεραιρόμενου ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα κατά πως λέει ο Απ. Παύλος (Β Προς Θεσσ. Β΄ 2-4)
Να λοιπόν που μετά από χιλιάδες χρόνια αληθεύει η προφητεία του πρ. Δανιήλ για τον Αντίχριστο: "καὶ λόγους πρὸς τὸν ῞Υψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους ῾Υψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον".  (Δανιήλ ζ', 25) 
Δηλαδή :
"Αυτός θα εκσφενδονίσει λόγους αλαζονικούς και υβριστικούς εναντίον του Υψίστου Θεού. Θα καταδιώξει και θα αχρηστεύσει τους αγίους του Υψίστου Θεού. Θα σχεδιάσει να αλλάξει τους καιρούς και τον νόμον του Θεού, να δημιουργήσει νέαν τάξιν πραγμάτων."
Έπειτα από χιλιάδες χρόνια Ορθόδοξης ζωής και ποταμούς αιμάτων των μαρτύρων της Εκκλησίας μας, πετάμε τους Αγίους  στο χρονοντούλαπο της λησμοσύνης (λες και μας έχουνε οι Άγιοι ανάγκη) κάνοντας είδωλα και βωμούς τα ανθρώπινα στοιχειά και πάθη.
  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΛΕΥΙΤΗΣ -
Πηγή: "Τρελογιάννης"