Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Ο άγιος της Νέας Εποχής και της Παγκοσμιοποιήσεως, π. Ευθ. Τρικαμηνά





Εἶναι ὄντως λυπηρὰ τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ τὴν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Τὰ ἔχουμε κατ’ ἐπανάληψι δημοσιεύσει. 
Ἔχουμε κάνει γραπτὲς ἀναφορὲς στὴ Σύνοδο δι’ αὐτὴν τὴν παράνομο ἁγιοποίησι, ἔχουμε συγγράψει πάμπολλα ἄρθρα καὶ βιβλίο εἰδικὰ ἀφιερωμένο σ’ αὐτή, ἔχουμε ἀνατρέξει σὲ ὅλες τὶς μεγάλες βιβλιοθῆκες τῆς πατρίδος μας, διὰ νὰ συγκεντρώσουμε τὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα πιστοποιοῦν ὅτι ὁ Χρυσόστομος  Καλαφάτης μητροπολίτης Σμύρνης, κάθε ἄλλο παρὰ ἅγιος εἶναι.
Προτείναμε μάλιστα τὴ διεξαγωγὴ δημόσιας συζητήσεως καὶ ἀνοικτοῦ διαλόγου, διὰ νὰ ἀντικρουσθοῦν οἱ ἀπόψεις τῶν δύο πλευρῶν καὶ νὰ φανῆ ποῦ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια. Προβήκαμε καὶ σὲ διαμαρτυρίες στοὺς τόπους τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων πρὸς τιμήν του, διὰ νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ ἀφελὴς καὶ ἀκατήχητος λαὸς καὶ νὰ προβληματισθοῦν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες (μᾶλλον ἁρμόζει νὰ ὀνομασθοῦν δικτάτορες, ἀφοῦ ἐπιβάλλουν στὸ λαὸ τοὺς ἁγίους της ἀρεσκείας τους· χειρότερά τους ἁγίους ποὺ ἐπιτάσσει ἡ Νέα Ἐποχή!). Γενικῶς κινήσαμε, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, γῆ καὶ οὐρανό, καθηκόντως, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅπως λέει κι ὁ λαὸς «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα».
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὑπάρχει αὐτὴ ἡ κουφότης καὶ προκλητικὴ ἀδιαφορία καὶ ἀφασία ἐκ μέρους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων καὶ δικτατορίσκων εἶναι προφανῶς,  ἐπειδὴ δὲν ἔχουν κανένα ἐπιχείρημα, ὀρθόδοξο βεβαίως, νὰ ἀντιτάξουν, τὸ ὁποῖο νὰ συνηγορῆ ὑπὲρ τῆς ἁγιοποιήσεως αὐτῆς καί, τοιουτοτρόπως, θέλουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ ἐπιβάλλουν αὐτὴν τὴν ἁγιοποίησι μὲ τρόπο, θὰ λέγαμε, Χιτλερικὸ καὶ Σταλινικό, μὲ τὸ φιρμάνι τῆς Διαρκοῦς  Συνόδου τοῦ 1992 περὶ ἁγιοποιήσεως τοῦ ἐν λόγῳ ἐθνομάρτυρος, μὲ τὶς κατ’ ἔτος φιέστες καὶ τὰ  πανηγύρια πρὸς τιμὴν του (ἐνῶ πρὶν τὸ 1992 καὶ ἐπὶ 70 συνεχῆ ἔτη τοῦ τελοῦσαν ἐπιμνημόσυνες δεήσεις ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν του) μὲ πομπώδεις λόγους καὶ πανηγυρικὲς ὁμιλίες, οἱ ὁποῖες παρουσιάζουν ὡς ἅγιο τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης μὲ τρόπο θὰ λέγαμε μαγικό, χωρὶς νὰ ἔχουμε κανένα χαρακτηριστικὸ στοιχεῖο ἁγιότητος, ποὺ νὰ φανερώνει ὅτι ὁ οὐρανὸς συνευδοκεῖ καὶ ἐγκρίνει τὴν ἁγιοποίησι· μόνη ἀναφορὰ στὸ μαρτυρικό του τέλος, τὸ ὁποῖο ἔγινε καθαρὰ καὶ πασίδηλα γιὰ πατριωτικοὺς λόγους.
Κυρίως ὅμως οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες καὶ δικτάτορες προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν αὐτὴν τὴν ἁγιοποίησι στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ διὰ τῆς ὑπακοῆς καὶ πειθαρχίας, τὴν ὁποία ἀπαιτοῦν καὶ διὰ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τὴν ὁποία συστηματικὰ κατεργάζονται σὲ ὅλα τὰ θέματα καὶ εἰδικὰ στὰ θέματα τῆς πίστεως, ἐπειδὴ ἑτοιμάζουν τὸν λαό, ὡς μισθωτοὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, γιὰ νὰ ἀποδεχθῆ τὴ Ν. Ἐποχή, τὴν Παγκοσμιοποίησι καὶ τὸ σφράγισμα.
Μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος  δὲν θὰ ἐδέχετο μὲ κανένα τρόπο μία τέτοια ἁγιοποίησι, ἀκόμη καὶ στὴν περίπτωσι ποὺ ἦταν ὄντως ἅγιος ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, δηλαδὴ ἀκόμη κι ἂν στὸ τέλος του μετανοοῦσε. Κι αὐτὸ διότι τὰ κείμενά του καὶ ἡ βιοτὴ τοῦ τὸν ἀποδεικνύουν αἱρετικό· ἦταν μέγας Οἰκουμενιστὴς καὶ Μασόνος· εἶχε ἀντιλήψεις εἰδωλολατρικὲς καὶ πανθεϊστικές, ἀντιμοναχικές, Προτεσταντικές· ἦταν τυφλὸς πατριδολάτρης καὶ ἐθνικιστής, κλπ. κλπ.· Ἂν δηλαδὴ μετανοοῦσε δι’ ὅλα αὐτὰ καὶ ἐπισφράγιζε τὸ τέλος του μὲ τὸ μαρτύριο χάριν τοῦ Χριστοῦ, καὶ μόνον δι’ Αὐτόν, πάλι δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ Σύνοδος νὰ τὸν ἁγιοποιήση, ἂν δὲν εἶχε ἀποκηρύξει δημοσίως τὶς πλάνες του κι ἂν δὲν ἦταν ὀφθαλμοφανὴς ἡ μετάνοιά του καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μαρτυροῦσε. Ἔτσι ἔγινε τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν μὲ πολλοὺς δημίους καὶ βασανιστὲς τῶν Ἁγίων μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι κάποια στιγμὴ ἐφωτίζοντο, ὁμολογοῦσαν δημοσίως τὴν πίστι στὸν Χριστὸ καὶ συντάσσοντο μὲ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες, ἀκολουθώντας τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος δὲν θὰ προέβαινε σὲ μία τέτοια ἁγιοποίησι, ἄνευ δηλαδὴ τῆς δημοσίας μετανοίας καὶ ἀναιρέσεως τῶν πλανῶν καὶ τοῦ ἀποκλειστικοῦ ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίου, εἶναι ὅτι ὁ Ἅγιος εἶναι πρότυπο πρὸς μίμησι καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος νὰ θέση στὸν λαὸ ὡς πρότυπο πρὸς μίμησι, ἕναν αἱρετικό, Οἰκουμενιστή, Μασόνο, Πατριδολάτρι, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ  συμβιβάζεται μὲ ὅλους καὶ ὑποτάσσεται σὲ ὅλους (Μασόνους, πολιτικούς, αἱρετικούς) καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιάσει τὰ πάντα, ὅσα τὸν διατάξουν, ἀκόμη καὶ τὴν ἀρχιερωσύνη του, ἀρκεῖ νὰ ἔχη ὄφελος ἡ πατρίδα, αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο νὰ τὸν θέσουν ὡς ἅγιο πρότυπο πρὸς μίμησι στὸν λαό.
Εἶναι φανερὸ ὅτι ἔτσι καταλύονται τὰ πάντα: ἡ κακία, ἡ πλάνη καὶ ἡ αἵρεσι παίρνει τὴ θέσι τῆς ἀρετῆς, τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας· ἡ Μασονία παρουσιάζεται ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ μάλιστα σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ (ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ Μασόνοι ὁμολογοῦν) εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος καὶ ποὺ χωρὶς τὴν ἰδιότητα τοῦ Μασόνου δὲν θὰ ἠδύνατο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης νὰ φτάση στὴν ἁγιότητα· ἡ αἵρεσις καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐξισώνονται μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν  Ὀρθοδοξία, καὶ κυρίως τὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ οὐράνιος Παράδεισος μετατρέπεται σὲ χῶρο ἀμφιβόλου καταστάσεως, ἐφ’ ὅσον ἔχει μέσα του κι εὔοσμα ἄνθη καὶ ἀγκάθια καὶ τριβόλια.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποία ἀναφέρουμε δὲν θέλομε νὰ καταφερθοῦμε κατ’ οὐσίαν κατὰ τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, διότι αὐτὸς ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει γιὰ ὅ,τι ἔπραξε θὰ λογοδοτήση στὸ Χριστό, καὶ δὲν εἴμεθα ἐμεῖς οἱ κριτές του· ὅμως καταφερόμεθα ἐναντίον αὐτῶν ποὺ τὸν ἁγιοποίησαν, διὰ τοὺς λόγους ποὺ συνοπτικὰ προαναφέραμε. Ἡ Σύνοδος δέ, ἡ ὁποία τὸν ἁγιοποίησε καὶ ἐν συνέχειᾳ ἐποίησε, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, τὴ νήσσα, ἀπέδειξε περίτρανα ὅτι διακατέχεται ἀπὸ τὶς ἴδιες ἀντιλήψεις μὲ τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, κατευθύνεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴ Μασονία καὶ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, ὁδηγεῖ τὸν λαὸ ὄχι πλέον στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὴ Ν. Ἐποχὴ καὶ τὸ σφράγισμα καὶ κοντολογὶς εἶναι αἱρετικὴ καὶ ὄχι Ὀρθόδοξος.
Πάντως ἐν κατακλείδι ἡ ἁγιοποίησις τοῦ Χρυστοστόμου Σμύρνης ἀποτελεῖ μοναδικὸ φαινόμενο στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀνοίγει τὸ δρόμο γιὰ τὴν δημιουργία τῶν λεγομένων «Ἐθνικῶν ἁγίων», Οἰκουμενιστῶν καὶ αἱρετικῶν ἁγίων, Μασόνων ἁγίων, πρὸς ἄμετρη χαρὰ τῶν Μασόνων, τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Νεοποχιτῶν καὶ λύπη τῶν πραγματικῶν ἁγίων καὶ τῶν Ὀρθοδόξων.
Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἦτο πρώϊμος ὑπέρμαχος τῆς Πανθρησκείας καὶ αὐτὸ τὸ δηλώνει ἀπερίφραστα ὁ καθηγητὴς θεολογίας  καὶ πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Λεωνίδας Φιλιππίδης, ὁ ὁποῖος διετέλεσε γραμματέας τῆς Μητροπόλεως Σμύρνης τὴν ἐποχὴ τοῦ Χρυσοστόμου:
«Τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο ὅραμά του, ἦτανἕνωση ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν σὲ μία θρησκεία καὶ Ἐκκλησία. Ἡ θρησκεία εἶναι μία καὶ μόνη, διότι ἕνας εἶναι καὶ ὁ Δημιουργός του Σύμπαντος. Οἱ Προφῆτες καὶ Δάσκαλοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοὶ (Χριστός, Μωάμεθ, Μωϋσῆς, Βούδας, κ.α.) ὅλοι ὅμως ὁμιλοῦν τὴν ἴδια γλώσσα γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀδελφοσύνη τῶν ἀνθρώπων» (Ἱστορία Εἰκονογραφημένη -Ἔκδ. Ὀργ. Πάπυρος, τεῦχος 446, σελ. 17, Αὔγουστος 2005).

Διαμαρτυρία στην Θεσσαλονίκη για το γκρέμισμα του ναού στους Δρυμάδες Χιμάρας και γα τον άγριο ξυλοδαρμό του γέροντα ιερέα των Αγίων Σαράντα

Βίντεο, φωτογραφίες, ρεπορτάζ από την συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Αλβανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

"Ιδού δη τι καλόν η τί τερπνόν, αλλ΄ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό"
Έτσι νιώσαμε χθες, Παρασκευή 11/9/2015, όταν βρεθήκαμε μαζί με ευαισθητοποιημένους Έλληνες ορθοδόξους αδερφούς μας στο ίδιο μέρος, για να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στην Αλβανική τρομοκρατία. Για να διαμαρτυρηθούμε για το γκρέμισμα του ναού στους Δρυμάδες Χιμάρας (δείτε εδώ). Για τον άγριο ξυλοδαρμό (την περασμένη Δευτέρα) του γέροντα ιερέα των Αγίων Σαράντα π. Χρήστου (διαβάστε εδώ). Για όσα έγιναν στην ορθόδοξη εκκλησία της Πρεμετής στις 16 Αυγούστου 2013. Για την δολοφονία του αδερφού μας Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα επειδή μιλούσε Ελληνικά.


Χαιρόμαστε που υπάρχουν ακόμη απροσκύνητοι Έλληνες, που δεν αποδέχονται μοιρολατρικά όσα συμβαίνουν. Που όταν μαθαίνουν ότι θα γίνει συγκέντρωση στην Αθήνα, παίρνουν χωρίς δεύτερη σκέψη την πρωτοβουλία να διοργανώσουν συγκέντρωση και στην Θεσσαλονίκη. Που τολμούν να ξαναβγούν στο "πεζοδρόμιο", να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν. Όπως συνέβαινε 20-30 χρόνια πριν, τότε που ο αγωνιστής μητροπολίτης Σεβαστιανός όργωνε πόλεις και χωριά -όταν του επέτρεπε να πάει η

Ὑποδέχονται τὸν Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη και ψευδοποιμένα μὲ τιμές, ὡς ἄξιον διάδοχον Ἁγίων Γρηγορίου Θεολόγου, Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ιωάννου Νηστευτή, Μεγάλου Φωτίου...!


νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ!
Μητροπολίτης Χίου Μάρκος:
«…ὑποδεχόμεθα τὸν ἀπερίσειστον στῦλον, τῆς Ὀρθοδόξου µαρτυρίας…»




Π Ρ Ο Σ Φ Ω Ν Η Σ Ι Σ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ
ΕΝ Τῼ ΙΕΡῼ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚῼ ΝΑῼ
Ἐπί τῇ ἐπισκέψει εἰς τήν Χίον
τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

   Σχόλιο: Να, ποιοί εἶναι οἱ φύλακες τῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ!  Αὐτοὶ ποὺ προφήτευσε ὁ Ἀπόστολος: «λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ Ποιμνίου»!
Εἶναι ἀληθινὸς ποιμὴν ὁ Χίου Μάρκος, ὅταν ὑποδέχεται ἕναν πασίγνωστο «λύκο» μετὰ χαρᾶς καὶ δοξολογιῶν πρὸς τὸν Τριαδικὸν Θεόν; Ὅταν ἀποκαλεῖ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖον «ἀπερίσειστον στῦλον, τῆς Ὀρθοδόξου µαρτυρίας»; Ποῦ νὰ θυμηθεῖ ὅτι σὲ παρόμοια περίπτωση κακοδοξοῦντος Πατριάρχου, τοῦ Νεστορίου, ὁ ἅγιος Κύριλλος, καὶ πρὶν ὁ Νεστόριος ὀνομασθεῖ ἐπίσημα αἱρετικὸς καὶ καθαιρεθεῖ, τὸν ἀποκαλοῦσε «ἀντὶ ποιμένος λύκον»;
Ὅταν ἐπὶ πλέον παρουσιάζει τὸν «λύκον» στὸ Ποίμνιό του ὡς «τὸν διάδοχον τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου»! Ὤ, τῆς βλασφημίας!
Τέτοιοι εἴμαστε, αὐτοὶ εἶναι οἱ Ποιμένες ποὺ μᾶς ἀξίζουν!
Κι οἱ Ἐπίσκοποι μὲν συμβουλεύουν τοὺς πιστοὺς νὰ κάνουν ὑπακοὴ στὴν ἀφεντιά τους! Οἱ πιστοί, ὅμως, τόσο πολλοὶ ἔχουν ἀλλοιωθεῖ καὶ ὑπακούουν τέτοιους ψευδο-ποιμένες;
Αὐτὲς τὶς βλασφήμιες θὰ τὶς καταδικάσουν πάλι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς μετὰ μερικὲς βδομάδες ἢ μῆνες, ὁ Τελεβάντος θὰ τὶς ὑποβαθμίσει πάλι σὲ "ἀσχήμιες", τὰ ἄλλα ἱστολόγια θὰ δημοσιεύσουν φωτογραφίες τοῦ ἀποδεκτοῦ ἀπὸ λαό, ἐπισήμους καὶ Ἱερατεῖο αἱρετικοῦ Πατριάρχη καὶ στὴ συνέχεια ὅλοι θὰ συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτὸν καὶ τοὺς τοιούτους, ἐγκαλώντας ὅσους ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτούς, ὑπακούοντας στὴν φωνὴ τῆς Εκλησίας γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ψευδοποιμένες!

Ἡ προσφώνηση τοῦ μητροπολίτη Χίου Μάρκου:

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ ∆έσποτα,
Αἶνον καὶ δοξολογίαν ἀναπέµποµεν τῷ ἐν Τριάδι προσκυνουµένῳ Θεῷ ἡµῶν, διότι σήµερον, ἐν Χίῳ, χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται τῆς Πατριαρχικῆς ἐπισκέψεως ταύτης τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν εἰληφότα.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν, ὁ ἱερός Κλῆρος, οἱ φιλόχριστοι ἄρχοντες καὶ σύµπας ὁ εὐλαβὴς χιακὸς Λαός, ἐνδεδυµένοι στολὴν λαµπρὰν εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως, ὑποδεχόμεθα τὴν Ὑµετέραν Σεπτὴν Κορυφὴν τοῦ ἀλατομήτου ὄρους καὶ τοῦ εὐσκιοφύλλου δένδρου τοῦ Γένους µετὰ χαρᾶς µεγάλης σφόδρα, διότι ἐν µέσῳ ἡµῶν ἔχοµεν τὸν Πατριάρχην τῆς ὑπ᾿ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας, τῆς Οἰκουµένης τὸν ἀπερίσειστον στῦλον, τῆς Ὀρθοδόξου µαρτυρίας καὶ ἑνότητος τὸν συντονιστὴν, τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τὴν ὁρατὴν κεφαλήν, τὸν ὁραµατιστὴν καὶ εἰρηνοφόρον Πατριάρχην τοῦ ἐν ἀληθείᾳ διαλόγου καὶ τῆς ἐν ἀγάπῃ καταλλαγῆς, τὸν φύλακα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς θείας δηµιουργίας.
Ὑποδεχόμεθα τὸν διάδοχον τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ μεγάλου κήρυκος τῆς πίστεως καί ὑπηρέτου τοῦ Λόγου, τοῦ τῆς ἀνδρείας ἐπωνύμου θεηγόρου καί Μαθητῶν τοῦ πρωτοκλήτου τοῦ Σωτῆρος, τοῦ συναίμου τοῦ Πέτρου καί ἱδρυτοῦ καί κραταιοῦ προστάτου τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὑποδεχόμεθα τὸν διάδοχον τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, “τῶν θεολόγων τοῦ νοῦ τοῦ ἀκροτάτου”, ὁ ὁποῖος ἐκλήθη νὰ ἀναλάβῃ τὴν

Και το θέατρο της υποδοχής του Οικουμενιστή πατριάρχη, ως Ορθόδοξου ποιμένα, συνεχίζεται! "Γκλαμουράτη" υποδοχὴ του επεφύλαξαν και στη Χίο, οι συνυπεύθυνοι της εξαπατήσεως του λαού Επίσκοποι, που τον υποδέχονται τον "λύκο" ως Ορθόδοξο Ποιμένα!

Ὁ κ. Βαρθολομαίος τιμᾶται ὡς ὑψηλό πρόσωπο κατὰ τὴν ἄφιξή του στὴ Χίο μὲ τὰ μάτια κλειστὰ ἀπέναντι στὸν ἥλιο. Δυστυχῶς, τὸ ἴδιο κλειστὰ τὰ ἔχει καὶ μπρὸς στὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης Χριστό, συνεργαζόμενος μὲ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Κυρίου, πρὸς διάλυση τῆς Ἐκκλησίας Του!
Στο νησί της Χίου βρίσκεται από νωρίς το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίους.
Ο κ. Βαρθολομαίος "εὐλογῶν"!
Η τελευταία φορά που ο Παναγιώτατος είχε βρεθεί στο νησί του ανατολικού Αιγαίου ήταν πριν από 18 χρόνια.
Στο αεροδρόμιο του νησιού τον υποδέχθηκε ο Μητροπολίτης Χίου κ.Μάρκος, ενώ την κυβέρνηση εκπροσωπεί ο Αναπλ. Υπουργός Περιβάλλοντος Κωστής Μουσουρούλης και τις Ένοπλες Δυνάμεις ο Αρχηγός ΑΣΔΕΝ Ευαγγ. Μεϊμάρης.
Ακολούθησε η επίσημη τελετή υποδοχής στην Πλατεία Βουνακίου, και αμέσως μετά ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Μητροπολίτης Χίου θα μεταβούν στον Δημοτικό Κήπο, όπου ο κ.κ. Βαρθολομαίος θα συνομιλήσει με πρόσφυγες του νησιού και θα μοιράσει ήδη πρώτης ανάγκης από την Ιματιοθήκη Αγάπης της Μητρόπολης Χίου.
Στην κεντρική πλατεία, παρουσία πλήθους κόσμου, τον Οικ.Πατριάρχη καλωσόρισε και προσφώνησε ο Δήμαρχος Χίου Μανώλης Βουρνούς. Ακολούθως, ο κ.κ.Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στις σχέσεις του Φαναρίου με το νησί της Χίου, αλλά και στην Σταυροπηγιακή Νέα Μονή.
Παρόντες είναι μεταξύ άλλων οι Μητροπολίτες Βελγίου, Ανδριανουπόλεως, Κηφισίας, Σάμου και Κισάμου.
Εν συνεχεία, η πομπή κατευθύνθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Χίου και την πορεία συνοδεύουν μαθητές, πρόσκοποι και λυκόπουλα της Περιφερειακής Εφορίας Χίου και απλός κόσμος ενώ στον Μητροπολιτικό Ναό εψάλη Δοξολογία. Ακολούθησε προσφώνηση απο τον Μητροπολίτη Χίου και αντιφώνηση απο τον Οικουμενικό Πατριάρχη, που αναφέρθηκε στους δεσμούς του Βοσπόρου με το βόρειο Αιγαίο και τις Μητροπόλεις Νέων Χωρών.


ΤΑ 6 ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ! ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣE ΜΑΣ!

«…Μεταξὺ Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων. Ἂς στραφοῦμε, ἀγαπητοί μου, πρὸς τὸ παρελθόν. Ἂς κάνουμε μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομή. 8ος αἰώνας π.Χ.. Πετώντας νοερὰ φτάνουμε στὴν Ἀνατολή – ἀπ᾽ τὴν ὁποία προέρχεται καὶ ἡ σημερινὴ ἀναταραχὴ τῶν ἐθνῶν. Βρισκόμαστε στὴν Παλαιστίνη, στὴν Ἱερὰ Γῆ, ἐκεῖ ποὺ φύτεψε ὁ Θεὸς τὸν περιούσιο λαό του τὸν Ἰσραὴλ σὰν ἀμπέλι θαλερὸ καὶ καρποφόρο. Ἀλλὰ ὁ λαὸς αὐτὸς ἦταν μεμονωμένος ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα μικρὰ γειτονικὰ ἔθνη, ποὺ τὸν ἐνωχλοῦσαν κάθε τόσο μὲ ἐπιδρομές, τὸν πίεζαν δύο μεγάλα κράτη, δύο ἰσχυρὲς αὐτοκρατορίες, ἐχθρικὲς ἡ μία πρὸς τὴν ἄλλη· πρὸς βορρᾶν ἦταν οἱ Ἀσσύριοι, πρὸς νότον οἱ Αἰγύπτιοι.
Οἱ στρατιὲς τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων αὐτοκρατοριῶν ὁλοένα προχωροῦσαν· καὶ τὰ μικρὰ κράτη, γιὰ νὰ μὴν καταστραφοῦν, προσχωροῦσαν στὴ συμμαχία, στὸ πολιτικο-στρατιωτικὸ συγκρότημα τῆς μιᾶς ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς αὐτοκρατορίες. Ἀλλὰ ἡ προσ­χώρησι σὲ τούτη προκαλοῦσε τὴν ἔχθρα τῆς ἄλλης. Ἔτσι ὑπῆρχαν ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, καὶ ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Αἰγυπτίους. Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὡς πρὸς τὸ δίλημμμα μὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο πρέπει νὰ συμμαχήσῃ, μὲ τοὺς Αἰγυπτίους ἢ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, διαιρέθηκε σὲ δύο παρατάξεις· ἡ μία ἤθελε τὸ ἔθνος νὰ ἔχῃ φιλοαιγυπτιακὴ πολιτική, ἡ ἄλλη ἤθελε φιλοασσυριακὴ πολιτική. Ἐν τῷ μεταξὺ πράκτορες τῶν μεγάλων αὐτῶν κρατῶν εἰσχωροῦσαν στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ἰσραήλ, προπαγάνδιζαν κ᾽ ἐξεθείαζαν καθένας τὰ ὀφέλη ποὺ θὰ εἶχε ὁ Ἰσραὴλ ἂν προσχωροῦσε στὴ δική τους πολιτική.
Οἱ ξένοι αὐτοὶ πράκτορες, ἐνισχυόμενοι κι ἀπὸ ὁμόφρονές τους
Ἰσραηλῖτες, ἔσπερναν ζιζάνια, διασποῦσαν τὴν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, τὸν ἐξωθοῦσαν σὲ συμμαχία πότε μὲ τὴ μία καὶ πότε μὲ τὴν ἄλλη κραταιὰ δύναμι, καὶ ὄχι σπάνια ξεσποῦσαν ἐπαναστάσεις καὶ οἱ δρόμοι καὶ οἱ πλατεῖες καὶ τὰ ἀνάκτορα βάφον­ταν μὲ αἷμα ἀδελφικό, μὲ τὸ σκοπὸ ν᾽ ἀνατραπῇ φιλοασσύριος φιλοαιγύπτιος βασιλιᾶς καὶ ν᾽ ἀνεβῇ κάποιος ἄλλος καὶ νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἀντίθετη πολιτική. Διότι ἀπὸ τὶς συμμαχίες, ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, ἐξαρτοῦσαν τὴ σωτηρία τους οἱ Ἰσραηλῖτες