Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

"Ο Οικουμενισμός σε όλο του το μεγαλείο!"

"Π.Π": Οἱ πατέρες τῆς Γατζέας, ὁ π. Θ. Ζήσης, ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, πρέπει νὰ ἀπαντήσουν:
Γνωρίζουν καιρὸ αὐτὲς τὶς ενέργειες· γιατί τὶς καλύπτουν;
Γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσουν μέλη τῆς Συνάξεώς τους;
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
______________________________________________________

Ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΑΙ Ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ» ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ



Μετά την δημοσίευση του άρθρου μου για την πρώτη οικουμενιστική μονή της Αυστρίας που δημιουργείται με τις ευλογιές της Ιεράς Μονής Αγίου Αρσένιου Χαλκιδικής, κάποιοι ευλαβείς Ορθόδοξοι πιστοί από την Γερμανία μου έστειλαν ένα βίντεο για να καταδειχτεί με τον πιο σαφή τρόπο το οικουμενιστικό θρησκευτικό «ποιον» του μητροπολίτη Αυστρίας, όπως το εκφώνησε και η Αυστριακή τηλεπαρουσιάστρια,  αυτού που ευλόγησε την ίδρυση της μονής. 

 φοτο1

Αλλά εκείνο που σκανδάλισε περισσότερο τους Ορθοδόξους της Γερμανίας, είναι οι φωτογραφίες που μου έστειλαν από τις οικουμενιστικές δραστηριότητες του πάτερ Παΐσίου, που χειροτονήθηκε και ηγούμενος της Οικουμενιστικής μονής, με την παράκληση να αναρτηθούν.

φοτο2

Συγχαρητήρια!

φοτο3

Ειλικρινά λυπούμαστε για το «κατάντημα» όλων αυτών που υποτίθεται ότι είναι Ποιμένες της Ορθοδοξίας και φύλακες των ιερών παρακαταθηκών μας.

φοτο4

Σας παραδίδω το βίντεο και τις φωτογραφίες και ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας τους πιστούς Ορθοδόξους από την Γερμανία που έσπευσαν αμέσως να ξεσκεπάσουν για άλλη μια φορά οικουμενιστικές παρεκτροπές.
Ο Οικουμενισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Με αυτόν τον τρόπο αγαπητοί Άγιοι Πατέρες του Αγίου Αρσενίου Χαλκιδικής, κάνετε ιερό έργο ;
«Κάπου» έχουμε ξεφύγει όλοι μας!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Αυτή είναι η νέα εκκλησία των Οικουμενιστών!

  Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἄφησε τὴν οἰκουμενιστική του "παρακαταθήκη" πού, ὡς φαίνεται, μὲ εὐλάβεια ἀκολουθοῦν οἱ δικοί του καὶ τὰ παιδιά του! Μὲ πρωτεργάτη τὸν μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο Χατζηνικολάου καὶ ἀκολουθοῦντα τὸν μητροπολίτη Πατρῶν, συνεχίζουν τὴν προγάνδα περὶ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καὶ τὴν δωρεὰ ὀργάνων, παρὰ τὶς ἀντίθετες θεολογικές, ἰατρικὲς καὶ κλινικὲς θέσεις καὶ ἀποδείξεις, παρὰ τὴν ὕπαρξη τῆς γνωστῆς Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου, ποὺ ἀντιτίθεται στὴν κακόδοξη ἐκδοχή του! Κατὰ τὰ ἄλλα οἱ "πιστοί", τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ κακοδοξοῦν, κάνοντας ὑπακοὴ στοὺς Σωτηρικοὺς καὶ ἄλλους πνευματικούς τους!
Πηγή: "i-m-patron" (ἐδῶ)
    
Προσκεκλημένος στο 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μεταμοσχεύσεων, που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών στις 23.10.2015, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος απηύθυνε χαιρετισμό κατά την έναρξη του ως είρηται συνεδρίου.
Κατά τον χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του Συνεδρίου κ. Διονύσιο Καραβία και τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής κ. Δημήτριο Γούμενο, και τους επήνεσε, όπως και όλο τους συνεργάτες τους, για την επιστημονική τους κατάρτιση και την προσφορά τους στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και γενικά στην κοινωνία μας.
Αναφερόμενος στο θέμα των μεταμοσχεύσεων ο Σεβασμιώτατος ωμίλησε για την μεγάλη σημασία και λεπτότητα του ζητήματος, αλλά και για το ενδιαφέρον της Εκκλησίας, η οποία έχει ιδρύσει την επιτροπή Βιοηθικής, με εισήγηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ώστε μέσα από την εν λόγω επιτροπή και συγκεκριμένες επιστημονικές εισηγήσεις και συζητήσεις να παρακολουθή το θέμα και να συμμετέχη ενεργά στην όλη υπόθεση.
Η Εκκλησία γνωρίζει ότι το θέμα των μεταμοσχεύσεων δεν παραμένει στα πλαίσια της ιατρικής ευθύνης μόνο, αλλά επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα, όπως κοινωνικό, βιοηθικό, νομικό και θεολογικό.
Την ζωή η Εκκλησία την θεωρεί δώρο Θεού και ως ευκαιρία για τον αγώνα του ανθρώπου προς επίτευξη της κατά Θεόν τελειώσεώς του, της αγιότητος δηλαδή. Γι’ αυτό και την όποια παράταση ζωής, την θεωρεί και την εξετάζει κάτω από αυτό το πρίσμα, της σωτηρίας δηλαδή, του ανθρώπου, σεβομένη πάντοτε το αναφαίρετο δικαίωμα να ζήση ο άνθρωπος, και να φθάση από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν Θεού.
«Η Εκκλησία αισθάνεται το φιλάνθρωπο χρέος της έναντι στο λήπτη – ο οποίος έχει ανάγκην να ζήση – αντιλαμβάνεται όμως περισσότερο και τον ρόλον της στο πλευρό του δότου – ο οποίος μπορεί ελευθέρως να προσφέρη. Επ’ ουδενί λόγω και με κανένα τρόπο δεν θυσιάζει τον σεβασμό προς τον δότη στην ανάγκη επιβιώσεως του λήπτη. Ο σκοπός μας δεν πρέπει να είναι να ζήση ο λήπτης, ο σκοπός πρέπει να εστιαστεί στο να δώση ο δότης. Εάν κάποιος επιθυμή να γίνη δωρητής τον ευλογεί. Εάν δυσκολεύηται τον κατανοή. Αυτή είναι η προστασία του προσώπου. Το πνεύμα της δεν υποτάσσεται στην ανάγκην των μεταμοσχεύσεων, αλλά υπηρετεί τον σεβασμόν του προσώπου» (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Βασικαί θέσεις επί της ηθικής των μεταμοσχεύσεων, Αθήνα 2001).
Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι σεβόμαστε την ιατρική επιστήμη και επικροτούμε κάθε προσπάθεια για την θεραπεία των ασθενών και για παράταση της ζωής, επί τω τέλει της πνευματικής ολοκληρώσεως, αρκεί η ιατρική επιστήμη και οι όποιες έρευνες να ευρίσκωνται και να κινούνται μέσα στα πλαίσια των κανόνων δεοντολογίας που προστατεύουν τον άνθρωπο ως προσωπικότητα. Βεβαίως πρέπει οι επιστήμονες και εν προκειμένω οι ιατροί, να μη αγνοούν την ανθρώπινη σχετικότητα, αλλά και να έχουν την βαθύτατη αίσθηση ότι εξυπηρετούν ως συνεργάτες του Θεού τον άνθρωπο, είτε αυτός είναι δότης, είτε λήπτης, σεβόμενοι πάντοτε το θεοσδοτον αγαθόν της ζωής.
Πάντως όλα αυτά υπό την προϋπόθεση της αγάπης, όπως σαρκώθηκε στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος ανέβηκε στον Σταυρό, κατέβηκε στον Άδη και ανέστη εκ νεκρών για την σωτηρία του ανθρώπου.

Τέλος καλωσόρισε στην Πάτρα τους Συνέδρους από τις άλλες πόλεις της Ελλάδος και ευχήθηκε καλή επιτυχία στο Συνέδριο.

Η "εξουσία" των ποιμένων!

Το χρέος των πνευματικών ποιμένων.
''Eίμαι αχόρταγος, δεν θέλω λίγοι να σωθούν, αλλά όλοι''. 
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
«Με αυτούς τους τέσσερες τρόπους , που είπαμε, έχουν χρέος όλοι γενικά οι Χριστιανοί να βοηθούν στην σωτηρία του αδελφού τους, όπως τους παραγγέλλει ο θείος Απόστολος λέγοντας: "Γι’ αυτό να ενισχύετε και να βοηθήτε ο ένας τον άλλο, όπως άλλωστε και κάνετε"·
Εξαιρετικά όμως και εντελώς ιδιαίτερα οφείλουν με τους τέσσερες αυτούς τρόπους να βοηθούν στη διόρθωση των αμαρτωλών οι πνευματικοί ποιμένες και ηγούμενοι του λαού, οι οποίοι είναι οι άγιοι Πατριάρχες και Αρχιερείς και Ιερείς και Πνευματικοί Πατέρες και Διδάσκαλοι του θείου Ευαγγελίου και Καθηγούμενοι των ιερών μοναστηριών. Διότι σε αυτούς δόθηκε από τον Κύριο η εξουσία και η επιμέλεια το να οικοδομούν και να καταφυτεύουν τις ψυχές του ποιμνίου, που τους έχουν εμπιστευτεί, όπως είναι γραμμένο στον Ιερεμία: "Πρόσεξε· από σήμερα θα έχεις την εξουσία στα έθνη και στα βασίλεια να ξεριζώνεις και να γκρεμίζεις, να καταστρέφεις και να ερημώνεις, να κτίζεις και να φυτεύεις". Και αυτοί κυρίως πρέπει να αγρυπνούν για τη σωτηρία του λαού, διότι θα δώσουν λόγο γι’ αυτό την ημέρα της Κρίσεως, όπως λέει ο Παύλος: "Να ακολουθείτε πιστά και να υπακούετε στους εκκλησιαστικούς σας ηγέτες. Διότι αυτοί αγρυπνούν για την σωτηρία σας, επειδή θα δώσουν λόγο στον Θεό".


Γι’ αυτό λοιπόν αυτοί κυρίως και ιδιαίτερα έχουν χρέος να περπατούν οι ίδιοι, κατά μίμηση του Κυρίου, στις πόλεις και τα χωριά της επαρχίας τους ή στις ενορίες τους ή στα μοναστήρια τους, για να διδάσκουν πάντοτε και να διορθώνουν τους αμαρτωλούς. Διότι αυτοί είναι οι φύλακες εκείνοι, που στέκονται ημέρα και νύχτα στα τείχη της νοητής Ιερουσαλήμ, δηλαδή της Αγίας Εκκλησίας, κηρύττοντας τον λόγο του Κυρίου χωρίς να σιωπούν, για τους οποίους σχετικά γράφει ο Ησαίας: "Πάνω στα τείχη σου έβαλα φρουρούς, Ιερουσαλήμ· ολημερίς και ολονυχτίς δεν πρέπει να σωπάζουν. Εσείς φρουροί, που όλα τα υπενθυμίζετε στον Κύριο, μην ησυχάζετε καθόλου".

Και αυτοί είναι οι προφυλακτικοί εκείνοι σκοποί και παρατηρητές, οι οποίοι έχουν δοθεί από τον Κύριο στον νέο Ισραήλ, στους Χριστιανούς δηλαδή, όπως λέγει ο Ιεζεκιήλ, για να φανερώνουν το θέλημα του Κυρίου σ’ αυτούς, και να τους επιστρέφουν από την πλάνη και την αμαρτία. Επειδή, εάν σιωπήσουν, το αίμα εκείνων θα ζητηθεί από τα χέρια τους: "Εσένα, άνθρωπε, σε βάζω φρουρό των Ισραηλιτών· θα ακούς τον λόγο μου και θα τους μεταφέρεις τα μηνύματά μου. Αν αποφασίσω, ότι ένας ασεβής το δίχως άλλο θα πεθάνει και εσύ δεν τον ειδοποιήσεις και δεν πεις τίποτα, για να τον αποτρέψεις από τον κακό του δρόμο, για να ζήσει, αυτός θα πεθάνει εξ αιτίας της ανομίας του· εγώ όμως θα ζητήσω ευθύνη από σένα για το θάνατό του".

Γι’ αυτό λοιπόν σχετικά με αυτά είπε ο μέγας Βασίλειος: "Σε ότι αποστάλθηκε κάποιος, εάν δεν εκπλήρωσε το κήρυγμα με έργο και λόγο, είναι ένοχος του αίματος εκείνων που δεν άκουσαν· και δεν μπορεί να πει τα ίδια λόγια με τον Απόστολο, που διαμαρτύρονταν στους πρεσβυτέρους των Εφεσίων, ότι εγώ είμαι καθαρός από το αίμα όλων σας, διότι δεν δίστασα να σας αναγγείλω ολόκληρο το θέλημα του Θεού".

Και αυτών, τέλος πάντων, είναι γνώρισμα το να καίγεται η καρδιά τους από την αγάπη της σωτηρίας των λογικών τους προβάτων και να φωνάζουν από μέσα τους μαζί με τον Απόστολο Παύλο, πότε μεν: "Ποιος ασθενεί και δεν ασθενώ και γω; Ποιος υποκύπτει στον πειρασμό και δεν υποφέρω και γω;". Πότε δε: "Εγώ μάλιστα με ευχαρίστηση θα τα δώσω όλα, ακόμη και τον ίδιο μου τον εαυτό για χάρη σας".

Και άλλοτε μεν να οικειοποιούνται το αμάρτημα του αμαρτωλού και να λένε έτσι, όπως υπαγορεύουν οι Διατάξεις των αγίων Αποστόλων: "Ας κάνει ο Επίσκοπος δικό του το πλημμέλημα και ας λέει στον αμαρτωλό, εσύ μόνο επίστρεψε, και εγώ θα καταδεχτώ τον δικό σου θάνατο, όπως ο Κύριος καταδέχτηκε τον θάνατο για μένα και για όλους· διότι ο ποιμένας ο καλός θυσιάζει την ψυχή του για χάρη των προβάτων".

Άλλοτε πάλι να μιμούνται τον θείο Χρυσόστομο, ο οποίος από το ζήλο που είχε για την σωτηρία των προβάτων του έλεγε: "Πάλι θα πω και πάλι θα μιλήσω· και αν ακόμη δεν ακούσουν όλοι, οι μισοί θα ακούσουν· και αν δεν ακούσουν οι μισοί, θα ακούσει το ένα τρίτο από το μέρος· και αν όχι το ένα τρίτο, το ένα τέταρτο· και αν όχι αυτό, οι δέκα· και αν όχι δέκα, οι πέντε· και αν όχι οι πέντε τουλάχιστον ένας· και αν ακόμη ούτε ένας, εγώ τον μισθό μου τον έχω ολόκληρο".

Και πάλι· "εγώ είμαι αχόρταγος, δεν θέλω λίγοι να σωθούν, αλλά όλοι· και αν ένας μείνει που πρόκειται να χαθεί, εγώ χάνομαι και νομίζω, ότι μιμούμαι τον Ποιμένα εκείνον που είχε ενενήντα εννέα πρόβατα και έτρεξε σ’ εκείνο που χάθηκε"».


(Απόσπασμα από τον 11ο λόγο, ''Χρηστοήθεια Χριστιανών'', σελ. 348- 350).

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ: Ἱ. Χρυσοστόμου:

Ρήματα ζωής

Οι άνθρωποι που μας παρακολουθούν, μπορούν να μας βοηθήσουν, αρκεί να τους επιτρέπουμε με τον ταπεινό μας χαρακτήρα, διότι, εάν -Θεός φυλάξοι! – ζούμε μέσα στην αντάρα, θα νομίζουμε ότι και όλος ο κόσμος σε τέτοια ατμόσφαιρα ζει, και δεν θα ανησυχούμε καθόλου και όλο άρρωστοι θα είμαστε μέσα στην ομίχλη, μέχρι να πεθάνουμε άρρωστοι.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης  
Αμαρτάνουμε όταν θεληματικά δεχόμαστε τους λογισμούς και τους αναπτύσουμε μέσα μας. Όταν όμως, αυτοί κινούνται ανεξέλεχτα, δίχως τη δική μας συνειδητή συνεργασία, δεν φταίμε σε τίποτα. Φτάνει, τέτοιους αδέσποτους λογισμούς να μην τους ακολουθούμε.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος         

“Σε ερώτηση πως πρέπει να ετοιμαστούμε καλύτερα, για να υποδεχθούμε τον θάνατο, ο Γέρων απάντησε:
– Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: “Εάν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις”. Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σε ολόκληρη την ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσαρα σημεία:
α. Να πεθαίνουμε συνεχώς προς την αμαρτία.
β. Να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε στον εαυτό μας και αυτοεπαινούμεθα.
γ. Όσο και να σφάλλουμε, να μην απελπιζώμεθα και
δ. Να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε, για να

Πότε οφείλεται η υπακοή των πιστών στους ιερείς!

 Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου:

Πότε οφείλεται υπακοή των πιστών χριστιανών στους Ιερείς;

Η παναίρεση του οικουμενισμού κρατάει γερά πατριάρχες, αρχιεπισκόπους ανα τον κόσμον και διαχέεται προς το λαό.
(Σπουδαία ομιλία που πρέπει να διαδοθεί και να ακουσθεί απ' όλους μας).

       Σπουδαία ομιλία που πρέπει να διαδοθεί και να ακουσθεί απ' όλους μας  και ιδιαιτέρως  από τους  ριψάσπιδες χριστιανούς της Λαρίσης  που πρόδωσαν την μνήμη των αγίων:
      Του μαρτυρικού Μητροπολίτου Θεολόγου Λαρίσης, αλλά και του Γέροντος  Αθανασίου Μυτιληναίου   και προσκύνησαν τον διώκτη αυτών,  τον αντικανονικό μοιχεπιβάτη,  τον ευτελίσαντα το επισκοπικό αξίωμα και ταπεινώσαντα την τοπική εκκλησία της Λαρίσης Κουλουριώτη Αρβανίτη, Ιγνάτιο Λάππα μετά της κεκραγμένης  κουστωδίας του.
     Όμως το μικρόν ποίμνιον εξακολουθεί να διατρανώνει στίς επάλξεις του ΑΓΩΝΟΣ  "ουκ εστιν Άξιος" και αυτό θα τον ακουλουθεί εσαεί ανεξαλείπτως. 

Πηγή: "agonasax"

Προς Ζηζιούλα περί Πρωτείου εξουσίας: "Μία ουσία και μία εξουσία"!

Μ. Ἀθανασίου, "Περὶ Ὅρων":


ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)


Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου

Δ Α Ι Μ Ο Ν Ι Κ Η   Ε Π Ο Χ Η

Ἕνας ἅγιος, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τοὺς πιὸ με­γάλους διδασκάλους τῆς ἁγίας μας Ἐκκλη­σίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος, τοῦ ὁποίου ἀναξίως φέρω τὸ ὄνομα, εἶπε ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε πνευματικὸς καθρέφτης. Ὅπως στὸν καθρέφτη βλέπουμε τὴ μορφή μας καὶ εὐπρεπιζόμαστε, ἔτσι στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε ὄχι τὸν ὁρατὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν ἀόρατο ἑαυτό μας, τὶς κα­κίες καὶ τὰ πάθη μας, γιὰ νὰ τὰ δι­ορθώνου­με. Κι ὅπως δὲν ὑπάρχει σπίτι, ἀκόμα καὶ τὸ πιὸ φτωχό, χωρὶς καθρέφτη, ἔτσι δὲν πρέ­πει νὰ ὑπάρχῃ οἰκογένεια χωρὶς Εὐ­αγγέλιο.
Σήμερα λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία ἔβαλε μπρο­στά μας πάλι τὸν πνευματικὸ καθρέφτη καὶ μέσα σ᾽ αὐτὸν βλέπουμε τὸν ἑαυτό μας. –Τὸν ἑαυτό μας; θὰ πῆτε· μὰ δὲ μιλάει γιὰ μᾶς τὸ εὐ­αγγέλιο. Καὶ ὅμως. Ἐλᾶτε νὰ δοῦμε μὲ συν­τομία τί μᾶς λέει ἡ περικοπὴ καὶ πῶς σ᾽ αὐτὴν καθρεφτίζεται ὁ ἑαυτός μας.

* * *

Τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος ἦταν χτισμένο ἕνα χωριὸ ποὺ τὸ ἔλεγαν Γάδαρα. Στὸ χωριὸ αὐτὸ ζοῦ­σε ἥσυχα ἕνας νέος. Ἐνῷ ὅμως ἦταν ἡ χαρὰ καὶ τὸ καμά­ρι τῶν