Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

"Τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος"!

PAPILOMA «Η ΚΑΤΑΡΑ» ΤΗΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

    «Τότε ο Φαραώ έστειλε βιαστικά και κάλεσε το Μωυσή και τον Ααρών και τους είπε: Αμάρτησα στον Κύριο, το Θεό σας, και σε εσάς. Συγχωρήστε κι αυτή τη φορά την αμαρτία μου και παρακαλέστε τον Κύριο, το Θεό σας, να διώξει μακριά μου ετούτο το θανατηφόρο πλήγμα». (Έξοδος 10: 16,17)
Όταν ο άνθρωπος θεώρησε τον εαυτό του ανώτερο από τον Θεό, εφεύρε τα προφυλακτικά και πίστεψε στην «ελευθερία» των διαστροφών του. Τότε ο Θεός «κοίταξε» προς τον άνθρωπο και τότε ήρθε μια καινούργια πληγή χειρότερη από του υιό του AIDS: «Καλωσήρθατε» στο Papilloma!
Η λέξη Papilloma παράγεται από τα συνθετικά papilla, (λατινική

Σχετικά με κάποια δημοσιεύματα...


Ζήτησε επιστροφή κλεμμένων ιερών κειμηλίων ο κλοπεύς και...εκθεμελιωτής της Πίστεως!

Οι Βούλγαροι ξεσηκώθηκαν κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη επειδή ζήτησε τα κλεμμένα

Ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ ακύρωσε τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον Α΄, που είχε προγραμματισθεί νωρίτερα σήμερα το πρωί.
Σύμφωνα με το βουλγαρικό δημοσίευμα «ο Βαρθολομαίος προκάλεσε σκάνδαλο καθώς αντιμετώπισε τον (Βούλγαρο) πατριάρχη Νεόφυτο, ως μητροπολίτη και την Βουλγαρική Εκκλησία ως μη αυτοκέφαλη».
Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να ακυρώσει την προγραμματισμένη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Ο Μπορόσοφ δήλωσε ότι ενοχλήθηκε από τα αιτήματα του Βαρθολομαίου για επιστροφή των ιερών κειμηλίων στις ελληνικές μονές που ανήκουν και επέμεινε ότι αυτά είναι μοναδικά και η Βουλγαρία δεν πρόκειται να διαχωριστεί από αυτά.
Ανέφερε ότι το ζήτημα αυτό καθώς και τα οστά του τσάρου Σαμουήλ είναι θέματα τα οποία «διαπραγματεύονται» η Ελλάδα και η Βουλγαρία και «σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να τεθούν σε συζήτηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη», όπως είπε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.
Η άρνηση του πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ήρθε τρεις ώρες μετά που ο Οικουμενικός Πατριάρχης ζήτησε από τη βουλγαρική κυβέρνηση να επιστρέψει τα ιερά κειμήλια που ανήκουν στους Έλληνες, όπως ισχυρίστηκε, ενώπιον του προέδρου της Βουλγαρίας, Ρόσεν Πλεβνένλιεφ.
«Ο επικεφαλής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, συνέδεσε την πρόοδο της Βουλγαρίας στην ΕΕ και την ενότητα της Εκκλησίας μας με την επιστροφή των κατασχεμένων στη διάρκεια του πολέμου και της σύγχυσης που προκλήθηκε στη βαλκανική χερσόνησο. Πρόκειται, όπως είπε για ιερά κειμήλια που ανήκουν σε μονές και εκκλησίες των Σερρών, της Ξάνθης και της Δράμας που τα πήραν (άρπαξαν) οι Βούλγαροι και τα μετέφεραν στη Βουλγαρία».





Βαλκανικό Περισκόπιο
Πηγή

Ο Οικουμενισμός τσάκισε το Ορθόδοξο Ομολογιακό φρόνημα!


Γράφει ο Νίκος Ορφανίδης
Σε καιρούς διωγμού και κατατρεγμού και μαρτυρίου και θανάτου οφείλουμε να ομολογούμε και να υπερασπιζόμαστε αυτά που αγαπάμε. Την πίστη μας οφείλουμε να ομολογούμε και να διακηρύττουμε με σθένος. Και αυτήν θα πρέπει να καταθέτουμε και να προβάλλουμε απέναντι στην ύβρη και στο κακό που πλέον κυκλοφορεί απροκάλυπτο στους δρόμους. Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, του Σταυρού και της Αναστάσεως, οφείλουμε να ομολογούμε και να διακηρύττουμε.

     Παρακολουθώ πoλλές φορές έκπληκτος το ιδεολογικὸ πάθος, την προσπάθεια να κατακρημνίσουμε όσα μας στήριξαν μέσα στους αιώνες, τον χλευασμό και την ειρωνεία και την ισοπεδωτικὴ απλούστευση των πάντων. Τον διωγμό και κατατρεγμό της Εκκλησίας. Έτσι απροκάλυπτα επιχειρείται η διαγραφή της μνήμης, η διαστροφὴ και αντιστροφή της αλήθειας, στο όνομα ενὸς αχαλίνωτου προοδευτισμού και ενὸς δυτικότροπου, ιδεολογικού ορθολογισμού. Κι όλοι εμείς παρακολουθούμε αμήχανοι κι άλλοι

"Με τον ανθελληνισμό του ΚΙΣ (Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου)" θα ασχοληθεί ο Πρόεδρος;

Ο Π. Παυλόπουλος διαβεβαίωσε τους ραβίνους της Ευρώπης ότι θα ασχοληθεί με τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα

pavlopoulos-2       

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος διαβεβαίωσε την αντιπροσωπεία των  Ευρωπαίων Ραβίνων, ότι θα καταβάλει μεγάλη  προσπάθεια  για να μειώσει το επίπεδο του αντισημιτισμού στην χώρα μας, αναφέρει το

Ο "Αμέθυστος" χαρακτηρίζει τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη «θλιβερὸ ἅγιο» και "Μωάμεθ"!

Κάθε φορὰ ποὺ γράφουμε κάτι τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰδικὰ γιὰ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, τὸν μαρτυρικὸ καὶ ἡρωϊκὸ αὐτὸ Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ἱστολόγιο "Ἀμέθυστος" ἐνοχλεῖται ἀφάνταστα καὶ ἐπιτίθεται στὸν Ἅγιο (καὶ βέβαια σὲ μᾶς), διαστρεβλώνοντας τὴν σκέψη μας καὶ συκοφαντώντας μας οὐσιαστικά, ἀφοῦ μᾶς κατηγορεῖ γιὰ πράγματα, διαφορετικὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ διατυπώνουμε (πάντα μὲ τὴν πρόθεση νὰ συμφωνοῦμε μὲ τὴν σκέψη τῶν Ἁγίων Πατέρων). Συγχέει δὲ κάποιες ἐνέργειες Στουδιτῶν μοναχῶν, ἄσχετες μὲ τὸν ἅγιο Θεόδωρο, γιὰ νὰ τὸν πλήξει, καθιστάμενος ἔτσι ἁγιομάχος.
Ἀποφεύγουμε νὰ ἀπαντήσουμε, γιατὶ δὲν βγάζει κανεὶς ἄκρη ἀπὸ τὶς ἐσκεμμένα ἀνολοκλήρωτες, ἀκατανόητες, θολὲς καὶ σκοτεινὲς σκέψεις καὶ σχόλιά του, ποὺ γιὰ νὰ τὰ καταλάβει κανεὶς χρειάζεται τὸν "μίτο τῆς Ἀριάδνης". Ὁ Χριστιανισμὸς τοῦ "Ἀμέθυστου" εἶναι γιὰ τοὺς λίγους καὶ ἐκλεκτοὺς "φωτισμένους" ἀριστοκράτες τοῦ "πνεύματος".
Ἀναφερόμαστε σ' αὐτὸν σήμερα,  διότι καὶ πάλι (μάλιστα ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἀνάρτησή μας)ξιφουλκεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου βλασφημώντας τον σκαιῶς ὡς κάποιον ...Μωάμεθ!!! Γράφει:
«Η Στρατευμένη εκκλησία βρήκε τόν Μωάμεθ της, καθιστώντας ταυτόχρονα τό Πηδάλιο, τό ΚΟΡΑΝΙΟ τού "ορθοδόξου" νεομωαμεθανισμού» (ἐδῶ).
Δὲν άξίζει νὰ ἀσχοληθεῖ κανεὶς περισσότερο μαζί του· δημοσιεύουμε ἁπλῶς παλαιότερη ἀνάρτησή μας, ὅταν πάλι ὁ θεομάχος "Ἀμέθυστος" χαρακτήρισε τὸν ἅγιο Θεόδωρο "θλιβερό" ἅγιο! 

___________________________________________________________________________

Οι μάσκες έπεσαν!

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_12.html

Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ «ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ»

Χαρακτηρίζει τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη
«θλιβερὸ ἅγιο»!

       
    Δυστυχῶς ὁ "Ἀμέθυστος" ἀποκαλύπτεται πλήρως. Ἔρριξε τὶς μάσκες καὶ ἀποδεικνύεται Ἁγιομάχος!  Τὰ βάζει ἐμμέσως καὶ ἀμέσως μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἀναδεικνύει τοὺς Ἁγίους! Κάνει ὅ,τι κατηγορούσε κάποτε, κάποιους, ἐπειδὴ κακῶς δημοσίευσαν ἄρθρο ποὺ στρεφόταν κατὰ τοῦ Γέροντα Παϊσίου, ποὺ ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν ἔχει ἀκόμα ἀνακηρυχθεῖ Ἅγιος!
      Ἔτσι, ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως στὴν προηγουμένη ἀνάρτησή μας, μὲ τὴν ὁποία καταγγείλαμε τὴν αὐθαίρετη κατηγοροποίηση τῶν Ἁγίων σὲ πρώτη καὶ δεύτερη κατηγορία, ἐπανῆλθε, βλασφημώντας πλέον τὸν Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας ποὺ (ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες του κατὰ τῶν Εἰκονομάχων) ἔχει γράψει τοὺς ἐν ἰσχύει Ὕμνους τοῦ Τριωδίου καὶ ἀποκαλώντας τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη «θλιβερὸ Ἅγιο», ἐπειδὴ δὲν ταιριάζει στὶς περὶ αὐτοῦ ἀναλύσεις κάποιων ὁμοίων του!
       Ὁ Θεὸς νὰ τὸν συγχωρέσει!

 "AMΕΘΥΣΤΟΣ"
Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου 2014

Αυτός ο θλιβερός Αγιος κατέστησε τήν νίκη τών πιστών εναντίον τών εικονομάχων, μιά τραγική Πύρρειο νίκη. Αντικατέστησε τήν Χαρη του Κυρίου, τήν Εκκλησία, μέ τούς κανόνες τής εκκλησίας, γεννώντας τόν κληρικαλισμό , πού επικρατεί πλήρως στίς μέρες μας. Αλλαξε ακόμη καί τούς Μοναστικούς κανόνες τού Μ. Βασιλείου. Η Παπική εκκλησία είναι η εκκλησία τής Ιεραρχίας. Αντικατέστησε δηλ. πρώτη αυτή τόν Κύριο, επινοώντας μάλιστα μιά ιεραρχία στήν ίδια τήν Αγία Τριάδα, μέ τούς κανόνες. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ. Τό οποίο στίς μέρες μας μεταλλάχθηκε στήν εξουσία τού κλήρου πάνω στούς πιστούς. Καταργώντας τήν Εκκλησία τού Χριστού. Σήμερα υπάρχουν Αγιοι τής ''εκκλησίας'' καί Αγιοι ''σώμα'' Χριστού. Στήν Δευτέρα Παρουσία, άς μήν ξεχνούμε, θά βρεθούμε πρό εκπλήξεων. Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης έγραψε ερμηνείες τών κανόνων, γιά νά μήν καταλήξουν στό πνεύμα τού Γράμματος, όπως σήμερα. Μπορούμε νά ερμηνεύσουμε όμως τίς Εντολές τού Κυρίου; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ. Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΒΡΙΣ.  Ας λάβουμε όμως υπ' όψιν, έστω τήν τελευταία στιγμή καί τόν Απόστολο Παύλο.ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄,12. Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εισί, τό δέ αυτό Πνεύμα. καί διαιρέσεις διακονιών εισί ( τού κλήρου), καί ο αυτός Κύριος. καί διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δέ αυτός εστι Θεός, ο ενεργών τά πάντα εν πάσιν.
ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ.

Αμέθυστος

Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Κοντάκιον
Τόν διαπρύσιον φωστῆρα καί κοσμήτορα τόν διαλάμψαντα δεινῶς ἑν ἀγωνίσμασι ἀναμέλπει ὀρθόδοξος ἐκκλησία.Δοξασθείς παρά θεοῦ ὅνπερ ἐδόξασας
τιμηθείς δέ παρ' αὐτῆς ἥνπερ ἐτίμησας
ὄθεν κράζει σοι· Χαῖρε Στουδίου τό καύχημα.

Ὁ Οἶκος
Ἄνθρωπος οὐρανόφρων ἀνεδείχθης παμμάκαρ
καί στῦλος τῇ σεπτῇ ἐκκλησία·
Σύ γάρ τούς ἀθετοῦντας πατρώους θεσμούς,
εἰκόνων τιμῇ νομίμου τε γάμου σύζευξιν, ἤλεγξας,
ἀπέρρηξας δέ ταύτης βοώσης.

Χαῖρε ὁ γόνος τοῦ Βυζαντίου· Χαῖρε τό κλέος μονῆς Στουδίου
Χαῖρε ἐκκλησίας τό ἔξοχον ἥδυσμα· Χαῖρε οἰκουμένης ἁπάσης τό στήριγμα
Χαῖρε ὅτι ὑπερμάχησας τῶν εἰκόνων τῆς τιμῆς· Χαῖρε ὅτι κατενίκησας τούς ἐχθρούς αὐτῶν δεινῶς
Χαῖρε νομίμου γάμου ἀκριβής νομοφύλαξ· Χαῖρε μοιχοζευξίας ὁ ἀκέστωρ καί ρύστης
Χαῖρε πληγῶν πανιοίων γευσάμενος· Χαῖρε δεινῶν πολλῶν ἐκλυτρούμενος
Χαῖρε τήν νέκρωσιν φέρων τοῦ κτίστου· Χαῖρε λαμπρέ λειτουργέ τοῦ Ὑψίστου
Χαῖρε Στουδίου τό καύχημα

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσι. Κρείσσων γάρ, φησί, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μυρίοι παραβαίνοντες· ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐν τῆ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν κανόνων· καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ' ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ, καί τῷ κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. Ἤ δείξωσιν, οἰ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες· καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς· ἤ οὐ δεικνύουσιν, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἵνα μή εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί ταῖς μετέπειτα γενεαῖς παραδοθήσεται· Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Θεοῦ δεδέσθαι φύσιν οὐκ ἔχει καί ἐξουσία τοῖς ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος· ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα, καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν.
(PG 99, 985Β)
Ἑρμηνεία.

Σύνοδος λοιπόν, Δέσποτα, δέν εἶναι ὅταν ἁπλῶς συγκεντρώνονται ἱεράρχες καί ἱερεῖς, ἔστω καί ἄν εἶναι πολλοί. Διότι λέγει ἡ γραφή "εἶναι προτιμότερο ἕνας, ὁ ὁποῖος ἐκτελεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρά ἀναρίθμητοι, οἱ ὁποῖοι τό παραβαίνουν", ἀλλά τό νά συνάγωνται οἱ Ἱεράρχες κάτω ἀπό τό ὄνομα καί τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, μέ τόν σκοπό νά ἀκολουθοῦν καί νά μήν παραβαίνουν τούς ἱερούς κανόνες. Ἡ κάθε τιμωρία τήν ὁποία θά ἐπιβάλουν ἤ ἀθώωσις, δέν πρέπει νά γίνεται ὅπως ἀρέσει εἰς αὐτούς, ἀλλά νά εἶναι σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια καί μέ τούς κανόνες, ἔχοντες ὡς ὁδηγό τήν ἀκρίβεια. Ἐάν λοιπόν αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τήν σύνοδο ἀποδείξουν ὅτι ἐτήρησαν ὅλα αὐτά, εἴμεθα ἕτοιμοι καί ἐμεῖς νά τούς ἀκολουθήσωμε. Ἐάν ὅμως δέν ἐτήρησαν εἰς τήν σύνοδο αὐτούς τούς νόμους, ἄς ἐκδιώξουν ἀπό τήν Ἐκκλησία τόν ἀνάξιο, (ἱερέα), ὥστε νά μή παραδοθῆ εἰς αὐτούς καί εἰς τίς μετέπειτα γενεές αὐτό τό κακούργημα. "Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι δυνατόν νά δεσμευθῆ καί νά μήν μεταδίδεται ἐλεύθερα" καί δέν ἐδόθηκε καμμία ἐξουσία εἰς τούς ἱεράρχες νά παραβαίνουν τούς κανόνες, ἀλλά νά ἀκολουθοῦν πιστά ὅ,τι ἔχει παραδοθεῖ ὥς δόγμα καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί νά συμπορεύονται μέ ὅλη τήν ὀρθόδοξο παράδοση.

 ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Ούκ ἔστιν οὖν, οὐκ ἔστιν, ὦ δέσποτα, οὔτε τήν καθ' ἡμᾶς Ἐκκλησίαν, οὔτε ἑτέραν, παρά τούς κειμένους νόμους καί κανόνας ποιεῖν τι. Ἐπεί εἰ τοῦτο δοθείη, κενόν τό Εὐαγγέλιον, εἰκῇ οἱ κανόνες· καί ἕκαστος κατά τόν καιρόν τῆς οἰκείας ἀρχιερωσύνης, ἐπειδή ἔξεστιν αὐτῷ ὡς δοκεῖ μετά τῶν σύν αὐτῷ πράσσειν, ἔστω νέος εὐαγγελιστής, ἄλλος ἀπόστολος, ἕτερος νομοθέτης. Ἀλλ' οὐδαμῶς. Παραγγελίαν γάρ ἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἀποστόλου, παρ' ὅ παραλάβομεν, παρ' ὅ οἱ κανόνες τῶν κατά καιρούς συνόδων καθολικῶν τε καί τοπικῶν, ἐάν τις δογματίζῃ, ἤ προστάσσῃ ποιεῖν ἡμᾶς, ἀπαράδεκτον αὐτόν ἔχει, μηδέ λογίζεσθαι αὐτόν ἐν κλήρῳ ἁγίων· καί τό δύσφημον παρῆμεν λέγειν ὅ αὐτός εἴρηκεν.   (PG 99, 985D).

Ἑρμηνεία.

Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, δέν ἐπιτρέπεται, ὠ δέσποτα, οὔτε ἡ ἰδική μας τοπική ἐκκλησία οὔτε κάποια ἄλλη, νά κάνη κάτι ἀντίθετο πρός τούς ὑπάρχοντας νόμους καί κανόνες.Ἐπειδή, ἄν αὐτό ἐπιτραπεῖ εἶναι ἄχρηστο τό εὐαγγέλιο καί μάταιοι οἱ κανόνες. Ἔται κάθε Ἐπίσκοπος κατά τόν καιρό τόν ὁποῖο ἀρχιερατεύει, ἄν ὑποθέσωμε ὅτι συνέβαινε αὐτό, δηλαδή νά ἐπιτραπῆ εἰς αὐτόν ὅ,τι θέλει νά κάνει μαζί μέ τούς ἀκολούθούς του, θά ἐγίνετο ἕνας καινούργιος Εὐαγγελιστής, ἕνας νέος ἀπόστολος, ἕνας ἄλλος νομοθέτης. Ἀλλά δέν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Διότι ἔχομε παραγγελία ἀπό τόν ἴδιο τόν ἀπόστολο (Παῦλον), ἐάν κάποιος διδάσκει ἤ διατάζει νά κάνομε κάτι ἀντίθετο ἀπό αὐτό τό ὁποῖο παρελάβαμε ἤ ἀντίθετο ἀπό αὐτά πού λέγουν οἱ ἱεροί κανόνες τῶν τοπικῶν καί οἰκουμενικῶν συνόδων νά μήν τόν ἀποδεχόμεθα, οὐτε νά τόν συναριθμοῦμε μέ τόν ὀρθόδοξο κλῆρο. Καί ἀποφεύγουμε νά ἀναφέρουμε τήν κατάρα, τήν ὁποῖα ὁ ἴδιος ἀπόστολος ἐκφώνησε, δι' αύτούς οἱ ὁποῖοι διδάσκουν εἰς τήν ἐκκλησία ἤ διατάζων νά πράττωμε ἀντίθετα πρός τούς νόμους της πράγματα.

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Εἰ γάρ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος καί Δεσπότης ἁπάντων ἑαυτόν ἀνήνεγκεν ὑπέρ πάντων τῷ Θεῷ καί Πατρί θυσίαν· τί ὀφείλομεν ἡμεῖς, καί πόσον οὐ χρωστοῦμεν δι' αὐτόν παθεῖν καί ὑπομεῖναι; Καί γε οἱ μονάζοντες καί τῇ ἀποταγῇ σταυρωθέντες· οἵ γε ἀληθῶς καί οὐκ ἀνονήτως ἀποταξάμενοι· ἐπεί μή ἀπό τοῦ ἔξωθεν σχήματος μόνον ἔστι κρίνειν τά πράγματα· πολλοί γάρ οἱ προσωπεῖα ὑποδυόμενοι, καί οὐκ ὄντες ὅπερ φαίνονται ἀλλ' ἐκ τῶν ἔργων δηλονότι τά σχήματα. Εἰ οὖν μοναχοί εἰσί τινες ἐν τοῖς νῦν καιροῖς, δειξάτωσαν ἐπί τῶν ἔργων. Ἔργων δέ μοναχοῦ, μηδέ τό τυχόν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τό Εὐαγγέλιον· ἵνα μή ὑπόδειγμα τοῖς λαϊκοῖς προτιθέμενοι αἱρέσεως καί αἱρετικῆς συγκοινωνίας, τῆς ὑπέρ αὐτῶν ἀπωλείας λόγον ὑφέξωσι. (PG 99, 1049C).

Ἑρμηνεία.

Διότι ἐάν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος καί Δεσπότης ὅλων τῶν ἀνθρώπων, προσέφερε τόν ἑαυτόν του γιά χάρη ὅλων, εἶς τόν Θεό καί Πατέρα, τί ἄραγε ὁφείλομεν ἐμεῖς καί πόσο χρεωστοῦμε νά πάθωμε δι αὐτόν καί νά ὑπομείνωμε γιά χάρη Του; Καί βέβαια κατ' ἐξοχή καί πρωτίστως οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι διά τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ κόσμου ἐσταυρώθηκαν, ἐάν βέβαια ἀληθινά καί ὄχι ψεύτικα καί ἀνώφελα ἀπαρνήθηκαν τόν κόσμο. Διότι δέν κρίνοναι τά πράγματα μόνο ἀπό τό ἐξωτερικό σχῆμα, ἀλλά ἐκ τῶν ἔργων κρίνονται τά σχήματα καί οἱ ἄνθρωποι. Πολλοί ὑποκρίνονται καί δέν εἶναι πραγματικά αὐτό πού ἐξωτερικά φαίνονται. Ἐάν λοιπόν ὑπάρχουν πραγματικοί μοναχοί εἰς τούς ἰδικούς μας χρόνους καί καιρούς, ἄς τό ἀποδείξουν ἀπό τά ἔργα των. Ἐπειδή τό ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι νά μήν ἀνέχεται νά ἀλλάζη καί νά ἀλλοιώνεται τό παραμικρόν, τό ὁποῖον διδάσκει τό Εὑαγγέλιον, ὥστε νά μή συμβῆ νά δώσουν κακό παράδειγμα εἰς τούς λαϊκούς αἱρέσεως ἤ ἐπικοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς καί ἔτσι οἱ μοναχοί δώσουν λόγο εἰς τόν Θεό, διά τήν ἀπώλεια καί
τόν ψυχικό θάνατον τῶν λαϊκῶν.

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
δέ τρίτη ἐπιβολή τοῦ λόγου, ὅτι εἰσί τινες μοναχοί ὡς τό δοκεῖν τῆς ὀρθῆς πίστεως ἀντεχόμενοι, καί πολλούς διωγμούς ὑπέρ ἀληθείας ὑπομεμενηκότες, συναναστρεφόμενοι δέ ὅμως, καί συνεσθίοντες τοῖς αἱρετικοῖς, καί συγκαταβαίνοντες, καί ἀδιάφορον τό πρᾶγμα οἰόμενοι, ὡς παρά τινι Πατρί νενομοθετημένοι, τρία ταῦτα φυλάξασθαι· μή εὐλογεῖσθαι ὑπό τῶν αἱρετιζόντων· μή συμψάλλειν αὐτοῖς προαρχομένοις· καί τό ἀπέχεσθαι τῆς κοινωνίας τοῦ ἄρτου αὐτῶν. Παρά τά διατεταγμένα τοῖς ἁγίοις Πατράσι τό λεγόμενον.Οὔτε γάρ συναναστρέφεσθαι, οὔτε συνεσθίειν, οὔτε συμψάλλειν, οὔθ' ὅλως ἔχειν τινά κοινωνίαν πρός αὐτούς καταδέχονται· ἀλλά καί τό οὐαί ἐπιφθέγγονται τοῖς μέχρι βρώματος, καί πόματος, καί σχέσεως κοινωνοῦσιν αὐτοῖς. Ὥστε ἐκκήρυκτος καί ἀλλοτριοδιδάσκαλος ὁ ἐκεῖνα λέγων, ὅστις ἄν εἴη ἐν ἀνθρώποις.
(PG 99, 1541B).

Ἑρμηνεία.

Ἡ τρίτη ὑπό σις τοῦ λόγου σου εἶναι, ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι μοναχοί οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι εἶναι ἀφοσιομένοι εἰς τήν ὀρθήν πίστιν καί ἐνῶ ἔχουν ὑπομείνει χάριν τῆς ἀληθινῆς πίστεως πολλούς διωγμούς, συναναστρέφονται ὅμως καί συντρώγουν μέ τούς αἱρετικούς, κάνοντας τάχα κάποια συγκατάβαση, νομίζουν δέ ὅτι ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό κάποιον πατέρα νά φυλάττουν μόνο αὐτά τά τρία· δηλαδή τό νά μήν εὐλογοῦνται ἀπό τούς αἱρετικούς, νά μήν ψάλλουν μαζί των, ὅταν οἱ αἱρετικοί ἀρχίζουν πρῶτοι νά ψέλνουν, καί νά μήν κοινωνοῦν ἀπό τά μυστήριά των. Αὐτά ὅμως τά ὁποῖα λέγουν εἶναι ἀντίθετα, ἀπό αὐτά τά ὁποῖα διέταξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Διότι οἱ ἅγιοι διέταξαν οὔτε νά συμψάλλωμεν οὔτε νά ἔχωμε οἱωνδήποτε ἐπικοινωνία μέ αὐτούς, ἀλλά νά ἀναθεματίζουμε ἐκείνους τούς ὁποίους ἐπικοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς, ἔστω καί μέχρι τοῦ σημείου νά συμφάγουν μαζί των.Ὥστε εἶναι ἀποκηρυγμένος καί αἱρετικός διδάσκαλος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διδάσκει αὐτά τά πράγματα, ὅποιος καί ἄν εἶναι μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.

ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ
ντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾷν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, καί μή σιώπα. Καί, Ἐάν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται. Ὥστε ὅτε περί πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. Ἐγώ τίς εἰμι; Ἱερεύς; ἀλλ' οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καί οὐδ' οὕτως. Στρατιώτης; καί ποῦ; Γεωργός; καί οὐδ' αὐτό τοῦτο. Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις; ἡ ἀναίσθητος φύσις Θεοῦ ἐπακήκοε, καί αὐτός λαιλαπιστής; ὅ μή ἐψύχωται, μηδέ ἐν κριτηρίῳ λελογοθέτηται, δεδοικός οἱοναί τό πρόσταγμα φωνοβολεῖ· καί σύ ὁ μέλλων εὐθύνεσθαι ὑπό Θεοῦ ἐν καιρῶ ἐτάσεως, καί περί ἀργοῦ ῥήματος, κἄν ἐπαίτης εἶ, διδόναι λόγον· λέγεις ἀλογῶν· Τίς μοι ἐν τοῦτο φροντίς; Ταῦτα, ὦ δέσποτα, φησίν ὁ Παῦλος, μετεσχημάτισα εἰς ἐμαυτόν καί Ἀπολλώ δι' ὑμᾶς· ἵνα ἐν ἡμῖν μάθητε τό μή ὑπέρ ὅ γέγραπται φρονεῖν. Ὥστε καί αὐτός ὁ πένης πάσης ἀπολογίας ἐστέρηται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, μή τανῦν λαλῶν ὡς κριθησόμενος καί διά
τοῦτο μόνον· ....
PG 99,1321 Β

Ἑρμηνεία.

Εἶναι λοιπόν ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά μήν σιωποῦμε ὅταν κινδυνεύει ἡ πίστις. Διότι λέγει ἡ γραφή νά ὁμιλῆς καί νά μή σωπαίνης· καί "ἐάν ὐποχωρεῖ κάποιος δέν ἀναπαύεται τό πνεῦμα μου εἰς αὐτόν" καί ἐπίσης "ἐάν αὐτοί σιωπήσουν θά φωνάξουν δυνατά οἱ πέτρες". Ὥστε ὅταν πρόκειται διά τήν πίστιν δέν εἶναι δυνατόν κάποιος νά πεῖ. Ἐγώ ποῖος εἶμαι; Εἶμαι ἱερέας; Ὄχι. Εἶμαι ἄρχοντας; Οὔτε. Εἶμαι στρατιώτης; ἀπό ποῦ; Εἶμαι γεωργός; Οὔτε καί αὐτό. Εἶμαι ἕνας πτωχός, ὁ ὁποῖος προσπαθῶ νά ἐξασφαλίσω τήν καθημερινήν μου τροφήν. Δέν ἔχω λόγο οὔτε μέ ἐνδιαφέρει τό θέμα αὐτό. Ἀλοίμονο οἱ πέτρες θά φωνάζουν δυνατά καί σύ μένεις σιωπηλός καί ἀδιάφορος;Ἡ ἀναίσθητη φύση ὑπήκουσε εἰς τόν θεό καί σύ μέ τήν ἀδιαφορία σου δημιουργῆς σύγχυσι; Αὐτό τό ὁποῖο δέν ἔχει ψυχή οὔτε θά κριθῆ ἀπό τόν Θεό, φοβούμενο κατά κάποιο τρόπο τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ φωνάζει δυνατά· καί ἐσύ ὁ ὁποῖος πρόκειται νά ἀπολογηθῆς εἰς τόν Θεό εἰς τόν καιρό τῆς κρίσεως καί γιά μία ἀνώφελη λέξη, ἔστω καί ἄν εἶναι ζητιάνος, λές ἀπερίσκεπτα, τί μέ νοιάζει γι' αὐτό; Αὐτά, δεσπότη μου, λέγει ὁ Παῦλος "τά ἐφάρμοσα εἰς τόν ἑαυτόν μου καί εἰς τόν Ἀπολλώ γιά χάρη σας, γιά νά διδαχθεῖτε μέ τό παράδειγμά μας νά μή φρονῆτε περισσότερο ἀπό ὅτι εἶναι γραμμένο. Ὥστε καί ὁ πλέον πτωχός κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως θά εἶναι ἀναπολόγητος ἄν τώρα δέν ὁμιλεῖ ὅταν κινδυνεύει ἡ πίστις καί θά κατακριθῆ μόνο γι' αὐτό.