Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Πόσο ωραία, ή ...κούφια και επικίνδυνα είναι, τα ίδια λόγια, από διαφορετικά στόματα!


 Η προσωπικότητα της Παναγίας διαμορφώθηκε και από την ανατροφή Της



Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου


Τα Εισόδια της Θεοτόκου γιορτάζονται από την Εκκλησία μας ως μια από τις σημαντικότερες εορτές, που αφορούν στο πρόσωπο της Παναγίας, τις επονομαζόμενες και Θεομητορικές. 
Αν και η διήγηση των Εισοδίων δεν βρίσκεται ενταγμένη σε ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια, αλλά σε ένα Απόκρυφο, το Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου, η Εκκλησία την ενέταξε στον λατρευτικό της κύκλο ήδη από τα μέσα του έβδομου αιώνα.
Ίσως, με μια πρώτη ματιά, να υπέθετε κανείς πως η σημασία του προσώπου της Παναγίας ήταν επόμενο να συμπαρασύρει όλες τις πτυχές, γνωστές ή λιγότερο γνωστές, της ζωής Της. Έτσι, μια φαινομενικά ασήμαντη στιγμή Της, η παράδοσή Της στον Ναό από τα τρία κιόλας χρόνια Της, να αναδεικνύεται χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα ή σημασία. Είναι, όμως, έτσι;
Καθώς πλησιάζει η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, η Εκκλησία έρχεται, με τον εορτασμό των Εισοδίων, να αναδείξει τις ανθρώπινες ρίζες του Θεανθρώπου.
Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός, συγχρόνως, όμως, αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο μιας μεγάλης ιστορίας ευσεβείας, που ξεκινά από πολύ παλιά και φτάνει μέχρι την Παναγία. Το σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων δεν πρόεκυψε ξαφνικά. Αντίθετα, προετοιμάστηκε μέσω της διαδοχής ευσεβών γενεών, οι οποίες μετέδιδαν, η μία στην άλλη, την εμπειρία σχέσης με τον Θεό, αλλά και ένα μεγάλο όραμα: Τον ερχομό του Μεσσία. Φαίνεται, έτσι, το θαύμα της Βηθλεέμ να στηρίχτηκε σε μια φωτεινή κλωστή ελπίδας μέσα στον χρόνο, ελπίδας, που αν και δοκιμάστηκε από εμπόδια και πειρασμούς, όπως τους γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη, άντεξε και εκπληρώθηκε, όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.
Τονίζουμε συχνά την αγιότητα της Παναγίας, την ανάδειξή Της ως σκεύους εκλογής, τα χαρακτηριστικά και την ποιότητα της προσωπικότητάς Της, που επέτρεψαν την εκπλήρωση της μεγάλης Της αποστολής. Σήμερα, όμως, τα Εισόδια έρχονται να μας θυμίσουν, πως πέραν των Θείων δωρεών, η προσωπικότητα της Παναγίας διαμορφώθηκε και από την ανατροφή Της. Συνεργάτες στην ανάδειξή της υπήρξαν, πρωτίστως ο Θεός, αλλά και όλοι οι προπάτορες Της, οι οποίοι, με συνέπεια και επιμονή, κράτησαν ζωντανή την πίστη στον Θεό μιας ολόκληρης γενεαλογίας μέχρι και τη δική Της γέννηση.
Ουσιαστικά, σήμερα τιμούμε όλους τους προπάτορες της Παναγίας, με τελευταίους τον Ιωακείμ και την Άννα, τους γονείς Της. Ευρύτερα, όμως, με αφορμή αυτή την εορτή, αποδίδουμε τιμή στον ευσεβή γονιό, στον ευσεβή δάσκαλο και στον κάθε αφανή συντελεστή, που με τον λόγο και το παράδειγμά του διαμορφώνει νέες ψυχές, έτοιμες να ακούσουν λόγο Θεού και να καρποφορήσουν. Τιμούμε όλους εκείνους, που με υπομονή μετέτρεψαν το ξερό χώμα των εκάστοτε νέων γενεών σε χωράφι μαλακό, έτοιμο να δεχτεί σπόρο αγαθό και να δώσει εκατονταπλάσιο καρπό. Ανάμεσά τους, και ίσως αυτοί αξίζουν τιμή μεγαλύτερη, είναι εκείνοι, που επέμειναν σε μια χριστιανική διαπαιδαγώγηση, έστω και αν όλες οι εξωτερικές συνθήκες ήταν εναντίον, φορές φορές μάλιστα ήταν επικίνδυνες και απειλητικές. Και άλλοτε, κάποιοι από αυτούς, υπέμειναν την άρνηση, την αντίδραση και την απόρριψη ακόμη και από εκείνους, τους οποίους είχαν αναλάβει να κρατήσουν στον δρόμο προς το μεγάλο, το πανανθρώπινο όραμα ενός κόσμου καλύτερου, στηριγμένου στην αγάπη και την ειρήνη του μεγάλου Δασκάλου.
Υπήρξαν τέτοιοι παιδαγωγοί, που δεν αξιώθηκαν να δουν τους καρπούς του κόπου τους και που συχνά η απογοήτευση και ο πειρασμός της ματαιότητας τους χτύπησε την πόρτα.
Κι όμως, αν και έφυγαν από τη ζωή, το έργο τους απέδωσε καρπούς απρόσμενους και σφράγισε τη μνήμη ανθρώπων με την εφηβική ή την νεανική τους ηλικία αγριεμένη, αργότερα, όμως, την ωριμότητά τους πλημμυρισμένη από δωρεές απρόσμενες, καρπούς γονιών ή δασκάλων, που δεν εγκατέλειψαν την κατά Θεόν παιδαγωγία και που δεν λησμονήθηκαν ποτέ.
Αν κάποιοι από μας στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον Θεό και αντλούμε κουράγιο και έμπνευση από τον Λόγο και τη Χάρη Του, είναι διότι κάποιοι συνέβαλαν στα δικά μας Εισόδια στην Εκκλησία της αγάπης Του. Και αν, μετά από μας, οι επερχόμενες γενεές θα κρατήσουν αναμμένη της φλόγα της ελπίδας για ένα καλύτερο «αύριο», θα είναι διότι αποδεχτήκαμε την κλήση του Χριστού να γίνουμε συνεργάτες στο έργο του, όπως ακριβώς το αποδέχτηκε η Παναγία, που σήμερα επαφίεται στα χέρια του Θεού και ετοιμάζεται να συμβάλει στην συγκλονιστικότερη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Μακάρι κι εμείς, στην πρόσκλησή Του αυτή, να μην αποστρέψουμε το πρόσωπό μας.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Μητρ. Αυγουστίνου Καντιώτη

 ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ
"Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά·
ἑνὸς δέ ἐστι χρεία (Λουκ. 110, 41-42)


"Έλα όραμα όλων των προφητών! Έλα φως των όσων βρίσκονται στο σκοτάδι. Έλα Δέσποινα όλων των θνητών, μπες στη δόξα τουῦ Κυρίου σου"!



Λόγος  στὰ  Εἰσόδια
τῆς  Ὑπεραγίας  Θεοτόκου

Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κων/πόλεως





Νά πάλι ἑορτή.
Νά πάλι πανηγύρι.
Νά προάγγελος τῆς χάριτος πού πρόκειται νά τήν ἐπισκιάση.
Νά γνώρισμα, πού φαίνεται ἀπό μακρυά, τῆς ὑπερβολικῆς της καθαρότητος.
Διότι ἐκεῖ πού ὁ ἱερέας εἰσερχόμενος ὄχι πολλές φορές, ἀλλά μόνον μία φορά τόν χρόνο, τελεῖ τίς μυστικές λατρεῖες, ἐκεῖ γιά νά παραμένη μόνιμα ὁδηγεῖται ἀπό τούς γονεῖς της οἱ ὁποῖοι ἀναδεικνύονται ἔτσι λειτουργοί τῆς χάριτος.
Ποιός γνώρισε παρόμοια περίπτωσι στό παρελθόν; Ποιός εἶδε ἤ ἄκουσε τώρα ἤ ἀπό παληά κορίτσι νά ὁδηγεῖται βαθειά στά Ἅγια τῶν ἁγίων, αὐτά πού, παρά λίγο θά ἦταν ἀπλησίαστα καί γιά τούς ἄνδρες, καί σ᾽ αὐτά νά μένη καί νά τρέφεται; Ἄραγε δέν εἶναι αὐτό τρανή ἀπόδειξις τῶν ἀσυνήθιστα μεγάλων θαυμασίων πού θά τῆς γίνουν μελλοντικά; Ἄραγε δέν εἶναι σημάδι ξεκάθαρο; Ἄραγε δέν εἶναι σίγουρη ἀπόδειξις;
…Κόρη μόλις τριῶν ἐτῶν, πού γεννήθηκε μέ θεία ὑπόσχεσι, προσφέρεται ὡς δῶρο τέλειο καί γιά νά ζήση ἐκεῖ, καί νά συνοδεύεται ἀπό τούς πλουσίους τοῦ λαοῦ, νά ὁδηγεῖται μέ λαμπάδες, καί νά παραλαμβάνεται ἀπό τά γνώριμα χέρια τῶν ἱερέων καί τῶν προφητῶν…
Πῶς προσφέρεται σήμερα ἀπό τούς γονεῖς της, ἡ καθ᾽ ὅλα ἱερή, στό ναό τοῦ Θεοῦ, καί ἀπό τούς ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖται. Πῶς ὁ προφήτης αὐτήν τήν δέχεται μέσα στό ναό καί τήν εἰσάγει στά ἄδυτα, χωρίς ἀντίρρησι, χωρίς νά πῆ στούς γονεῖς της·
Δέν τό κάνω αὐτό τό πρωτόφαντο τόλμημα καί νά φέρω ἕνα κορίτσι νά ζῆ συνέχεια στά ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου μόνον σέ ἐμένα μία φορά τό χρόνο μοῦ δόθηκε ἡ ἐντολή νά μπαίνω. Ὁ προφήτης ἐκεῖνος τίποτε ἀπό αὐτά δέν εἶπε, ἀλλά τή δέχεται μέ προθυμία, ὡσάν νά προγνώριζε αὐτό

«Μη φοβάσθε. Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι».

«Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα πού πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε καὶ τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὥρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θὰ εἶναι».
γιος Παΐσιος γιορείτης

(ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ)

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι.
κόσμος εναιπως ομέλισσες. Ἂν χτυπήσης τν κυψέλη, ομέλισσες βγαίνουνξω καὶ ἀρχίζουν «βούου…» καγυρίζουν γύρωπτν κυψέληναστατωμένες.
Υστερακατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθῆ ἀπτννεμο ποθφυσήξη. Ἂν φυσήξη βοριάς, θπνε μέσα. Ἔτσι κατν κόσμο τν φυσάει… «θνικς Βοριάς», «θνικς Νοτις», καεναικαημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καγίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά.
Μπορεῖ νξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλθπετάξη νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει…
μία μερίδα Χριστιανῶν, στοςποίουςναπαύεταιΘεός. Ὑπάρχουνκόμη οἱ ἄνθρωποι τοΘεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τς προσευχς, καὶ ὁ Καλς Θες μςνέχεται, καπάλι θοκονομήση τὰ πράγματα. Ατοοἱ ἄνθρωποι τς προσευχς μς δίνουνλπίδα.
Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σνθνος τόσες μπόρες καδν χαθήκαμε, καθφοβηθομε τν θύελλα πού πάει νξεσπάση; Οτε κατώρα θχαθομε. Ὁ Θες μςγαπᾶ. Ὁ ἄνθρωποςχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὥρανάγκης. Θεναι λίγα τδύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θεναι.
Δὲν σς τλέω ατγινφοβηθτε, ἀλλγινξέρετε ποβρισκόμαστε… Γιμας εναι μία μεγάλη εκαιρία, εναι πανηγύρι οδυσκολίες, τμαρτύριο. Νεστε μτν Χριστό, νζτε σύμφωνα μὲ τςντολές Του κανπροσεύχεσθε, γινὰ ἔχετε θεες δυνάμεις κανμπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τς δυσκολίες. Νὰ ἀφήσετε τπάθη, γινὰ ἔρθηΘεία Χάρις. Ατποθβοηθήση πολεναι νμπμέσα μαςκαλὴ ἀνησυχία: ποβρισκόμαστε, τί θσυναντήσουμε, γινλάβουμε τμέτρα μας κανὰ ἑτοιμασθομε.
ζωή μας νεναι πιμετρημένη. Νζομε πιπνευματικά. Νεμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. Νβοηθομε τος πονεμένους, τος φτωχος μὲ ἀγάπη, μπόνο, μκαλωσύνη. Νπροσευχώμαστε νβγον καλοὶ ἄνθρωποι.

Γέροντος Παϊσίου
γιορείτου Λόγοι Β΄ «Πνευματικ φύπνιση», κδοσις Σουρωτ Θεσσαλονίκη
.