Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Να παραιτηθεί ο Πατριάρχης και να μας αφήσει ήσυχους! (π. Άγγελος Αγγελακόπουλος)

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

«...ἄν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐπιθυμεῖ τόσο πολύ νά ἑνωθεῖ μέ τόν Πάπα καί τούς Παπικούς, μπορεῖ νά παραιτηθεῖ ἀπό τόν Οἰκουμενικό Θρόνο, νά ἀπαρνηθεῖ τήν Ὀρθοδοξία, νά πάει στό Βατικανό καί νά γίνει Καρδινάλιος, ὡς ἄλλος Βησσαρίων... Ἀρκεῖ νά ἀφήσει ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους ἥσυχους νά τηροῦμε ὅσα παραλάβαμε ὡς ἱερά παρακαταθήκη ἀπό τούς πατέρες μας».
                                                           π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Σχόλιο "Π. Π. "
Αὐτὸ εἶναι τὸ συμπέρασμα τῆς -κατὰ τὰ ἄλλα- ὡραίας ἀνάλυσης τοῦ π. Ἀγγέλου.
μως, ἕως ὅτου ἀποφασίσει ὁ Πατριάρχης νὰ παραιτηθεῖ (ποὺ δὲν προβλέπεται νὰ τὸ κάνει) θὰ κοινωνοῦμε μαζί του, ἐπιτρέποντάς του νὰ μολύνει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τῆς Παναιρέσεως!
φήνουμε τὴν πρωτοβουλία κινήσεων στὸν αἱρετικό;
ρνούμαστε τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;


Ἐν Πειραιεῖ 7-12-2015

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

Μία ἀπό τις κυριότερες αἰτίες ἐμφανίσεως τῶν αἱρέσεων εἶναι καί ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἑωσφορικός ἐγωισμός. Τό ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία καί ἡ κυριώτερη αἰτία τῆς αἱρέσεως τό διαπιστώνει κανείς, σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο καί θεοφόρο πατέρα ἡμῶν Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἄν ρίξει ἕνα βλέμμα στόν χριστιανικό κόσμο τῆς Εὐρώπης καί δεῖ σέ ὅλα σχεδόν τά μέρη τόσες καί τόσο διάφορες θρησκεῖες καί αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ἡ μία μέ τήν ἄλλη δαγκώνονται, καθώς δαγκώνονται τά φίδια. 

Παραπέμποντάς μας ὁ Ὅσιος Νικόδημος στόν ἱερό Αὐγουστῖνο, μᾶς γνωστοποιεῖ ὅτι, μολονότι οἱ φαρμακερές αὐτές αἱρέσεις καί θρησκεῖες εἶναι τόσο πολλές στόν ἀριθμό, ὅμως, ὅλες μαζί εἶναι γέννημα μιᾶς καί τῆς αὐτῆς κατηραμένης μητρός, δηλ. τῆς ὑπερηφανείας. Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱστορίας δέν θά βρεῖ κανείς ἄλλο ἀληθέστερο καί κυριώτερο αἴτιο τῆς ἀθεΐας, τῆς πολυθεΐας καί ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων καί αἱρετικῶν διδασκάλων τοῦ Ἅδου, ἐκτός ἀπό τό πεῖσμα τῆς ὑπερηφανείας τους. Ἐξ αἰτίας αὐτῆς θέλησαν νά δείξουν ὅτι βρῆκαν κάτι καινούργιο οἱ κενοί καί ὑψώθηκαν κατά τῆς Ἐκκλησίας καί κατ’αὐτῆς τῆς Θείας μεγαλειότητος. Τό ἴδιο θέλησαν νά κάνουν καί οἱ πρῶτοι  ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὅσο γιγαντιαῖοι ἦταν στό σῶμα τόσο πυγμαῖοι ἦταν στό νοῦ, καί οἱ ὁποῖοι, κινούμενοι ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, θέλησαν νά οἰκοδομήσουν πύργο ὡς τόν οὐρανό, γιά νά βάλουν μιά ἐπιγραφή πάνω στά ἄστρα καί ν' ἀφήσουν τό ὄνομά τους στούς μεταγενεστέρους. Νά, λοιπόν, μᾶς προειδοποιεῖ ὁ Ὅσιος Νικόδημος, σέ τί γκρεμούς μπορεῖ νά φέρει ἡ ὑπερηφάνεια τόν ἄνθρωπο. Γιατί, πρῶτα γεμίζει τήν ψυχή του ἀπό ἀκαθαρσίες καί πάθη, καί δεύτερον τοῦ βάζει ἀμφιβολίες στήν πίστη, μέσῳ τῶν ὁποίων ἀρχίζει νά ἀμφιβάλλει ἀκόμη καί γι'αὐτά τά πρῶτα καί θεμελιώδη δόγματα τῆς πίστεως καί τόν ὁδηγεῖ τελικά στό νά νομίζει σάν μῦθο τόν Ἅδη καί τόν παράδεισο[1].
Ἐάν τά παραπάνω ἰσχύουν γιά τούς ἐξωτερικούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. τίς αἱρέσεις καί τίς θρησκεῖες μέ τούς ἀρχηγούς τους, πολύ περισσότερο ἰσχύουν γιά τόν μεγαλύτερο ἐσωτερικό ἐχθρό τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. τήν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τόν προεστῶτα αὐτῆς στόν ὀρθόδοξο χῶρο μεγάλο οἰκουμενιστή Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος, διακατεχόμενος ἀπό τό πάθος τῆς ὑπερηφανίας καί τῆς ἐμμονῆς στό οἰκουμενιστικό κοσμοείδωλό του, προέβη γι’ἀκόμη μία φορά κατά τήν ἐφετινή «θρονική ἑορτή» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σέ πλεῖστα ὅσα οἰκουμενιστικά ἔκτροπα.
Κατ’ἀρχήν θά πρέπει νά ὑπογραμμιστεῖ ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια συχνά ἀκοῦμε γιὰ «θρονικὲς ἑορτές», δηλ. ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις τοπικῶν ἐκκλησιῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἑορτάζεται ἡ μνήμη Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὶς ἐκκλησίες αὐτές. Ἀλλὰ, ἡ μορφὴ τῶν ἑορτῶν εἶναι καινοφανὴς καὶ ἄγνωστη στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τὴν εἰσήγαγε πρώτη ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, γιὰ νὰ «διαλαλεῖ» κατ’ἔτος, πανταχόθεν, τὴν δῆθεν «πέτρειο διαδοχὴ» τοῦ «Πάπα». Μὲ κάτι τέτοια εὐφυολογήματα προσπαθοῦν στόν Παπισμὸ νὰ ὑπενθυμίζουν τὸ ἐπάρατο «πρωτεῖο» καὶ τὸ βλάσφημο «ἀλάθητο» τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα», ὁ ὁποῖος προβάλλεται, ἐκτὸς ἀπὸ βασιλιὰς, καὶ ὡς «ἐπίσκοπος Ρώμης»! Ἀλλά, ὅπως εἶχε πεῖ ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἡ νεοπαπιστικὴ νοοτροπία εἰσῆλθε δυστυχῶς καὶ στὴν καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολή. Ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ἄρχισαν νὰ ἑορτάζονται καὶ σὲ πολλὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὅπως στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀνάλογες «θρονικὲς ἑορτές», τὶς ὁποῖες φροντίζουν νὰ τὶς ἀνάγουν σὲ «μεγάλα γεγονότα». Ὅμως, στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχουν «θρόνοι», τοὺς ὁποίους ἵδρυσαν οἱ ἅγιοι, γιὰ νὰ τοὺς ἑορτάζουμε, ἀλλὰ διακονικὲς θέσεις, γιὰ τὴ διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, βαμμένες μὲ αἷμα καὶ ποτισμένες μὲ ἱδρώτα καὶ δάκρυα. Καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦμε νὰ ἑορτάζουμε γιὰ τὸ «θρόνο» κανενὸς ἐπισκόπου! Οἱ Ἅγιοι