Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Έτσι εννοούν την ...νίκη κατά των Οικουμενιστών οι αντι-Οικουμενιστές!

Ο ΡΩΣΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Τι κοινό έχουν οι τρεις: Ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος, ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος και ο Καθηγητής κ. Πέτρος Βασιλειάδης;

Αντιλαμβάνονται ότι η οποιαδήποτε απόφαση της Πανορθόδοξης Συνόδου μπορεί να ισχύσει μόνον αν είναι σύμφωνη με την πίστη της Εκκλησίας, σύμφωνη με την πίστη του ορθόδοξου πληρώματος της Εκκλησίας.

Είπε ο Πατριάρχης Κύριλλος για την ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού:

“Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι διαφορές αυτές εξαφανίζονται ξαφνικά και οι θεολόγοι υπογράψουν τα πάντα,ακόμα και τότε είναι απίθανο να αλλάξει τίποτα, επειδή οι συμφωνίες αυτές θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές από όλους όσους θεωρούν τον εαυτό τους Ορθόδοξο Χριστιανό, και αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο."

Είπε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος:

“Μέ βάση τά προαναφερθέντα, θά θέλαμε νά καλέσουμε τόν πιστό λαό σέ διαρκῆ ἐγρήγορση καί προσευχή, ὥστε νά ἀποφευχθοῦν τυχόν ἀστοχίες, σύγχυση καί σχίσματα. Ἐπισημαίνουμε ὅτι ἄν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ἀποδειχθεῖ ὄντως Σύνοδος Ἁγίων Πατέρων, θά τήν ἀποδεχθοῦμε, ἄν ὅμως ἐπιχειρηθεῖ ἀναίρεση ἤ «διόρθωση» ἀποφάσεων προηγούμενων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἤ Τοπικῶν Συνόδων καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἔλαβαν οἰκουμενικό κύρος, τότε ἡ μόνη ἐπιλογή μας θά εἶναι νά τήν ἀπορρίψουμε.”

Αλλά και ο Καθηγητής κ. Πέτρος Βασιλειάδης στην ομιλία του στο Κέντρο Pro Unione ομολόγησε ότι ακόμη και μια Πανορθοδοξη Σύνοδος μπορεί να μην κατορθώσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των διοργανωτών της επειδή στην Ορθοδοξία η πίστη του λαού του Θεού κρίνει τις συνόδους και ο θεσμικός-συνοδικός παράγοντας λειτουργεί παράλληλα με τον χαρισματικό. Σε απλά Ελληνικά οι Γέροντες που κατευθύνουν τους πιστούς μπορεί να αποδοκιμάσουν τις αποφάσεις της Συνόδου και να καταστήσουν έτσι προβληματική την αποδοχή της από το ποίμνιο της Εκκλησίας.



Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μας, ότι μπορούμε για να ακυρώσουμε τη σύγκληση της Συνόδου. Αν αυτό δεν γίνει εφικτό, ας προσπαθήσουμε να πάρει αποφάσεις όσον το δυνατό λιγότερο επώδυνες για την πίστη μας. Και αν αυτό ακόμη αποτύχει ας κάνουμε ότι μπορούμε και πριν συνέλθει και μετά το πέρας των εργασιών της για να υποσκάψουμε το κύρος της ώστε να απορριφθεί τελικά από τη συνείδηση της Εκκλησίας ως ληστρική ψευδοσύνοδος που παραχαράσσει την αμώμητη ορθόδοξη πίστη.

ΣΧΟΛΙΟ: Δὲν ξέρουμε ποιές θὰ εἶναι οἱ ἐπιλογὲς καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο ποὺ ἑτοιμάζουν, ἐὰν τελικὰ ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει αὐτὴ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Ἂν δηλαδή, οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, θὰ προτιμήσουν τὴν ρήξη μὲ τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἤ, ἂν θὰ ἀναβάλουν τὴν ἐφαρμογὴ τῶν σχεδίων τους γιὰ λίγο, ὥσπου οἱ περιστάσεις νὰ εἶναι εὐνοϊκότερες γι’ αὐτούς. Ἐκεῖνο ποὺ διαφαίνεται, ὅμως, ἀπὸ τὶς τοποθετήσεις κάποιων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, εἶναι ὅτι θὰ συνεχίσουν τὴν ἀντι-Πατερικὴ στάση τῆς συνυπάρξεως μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές.
Δηλαδή, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς δίδουν τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν τοὺς ἀνησυχεῖ φθορὰ ποὺ ἐπισυμβαίνει στοὺς ἰδίους καὶ στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν συνύπαρξη μὲ τοὺς αἱρετικούς, παρὰ τὴν ἀντίθετη διδασκαλία καὶ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας, ποὺ δήλωναν (καὶ τὸ ἐφάρμοζαν) ὅτι «δὲν θὰ παραμείνουμε οὔτε μιὰ ὥρα σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς» (Μ. Βασίλειος). Ἔτσι, ἡ στάση ποὺ διαφαίνεται πὼς θὰ τηρήσουν (κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ κ. Τελεβάντου), ἂν ἡ Σύνοδος πάρει ἀποφάσεις ποὺ δὲν εἶναι «σύμφωνες μὲ τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνες μὲ τὴν πίστη τοῦ ὀρθόδοξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας» (ἀντιλαμβανομένη ὅτι τέτοιες ἀποφάσεις θὰ ξεσηκώσουν θύελλα ἀντιδράσεων), θὰ εἶναι συνύπαρξη μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές! Θὰ συνεχίσουν δηλ. τὴν ἀντι-Πατερικὴ στάση τῆς συνυπάρξεως μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἔχοντας τὴν ψευδαίσθηση ὅτι νίκησαν, ὅτι τοὺς ὑποχρέωσαν σὲ ἀναδίπλωση! Θὰ συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μαζί τους, μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι τοὺς ἔχουν στὸ χέρι!!!
Καὶ ἐν τῷ μεταξὺ ἡ αἵρεση θὰ σέρνεται στὶς αὐλὲς καὶ τὶς ἐνορίες τῶν Μητροπόλεων, θὰ ἀδρανοποιεῖ ἔτι περαιτέρω τὰ ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικά, θὰ συμπλέκεται μὲ τὴν προϊοῦσα ἐκκοσμίκευση καὶ θὰ ἀναμένει νὰ φύγουν οἱ «γέροι», γιὰ νὰ πετύχει τὸν σκοπό της μὲ τοὺς ἐκκοσμικευμένους «νέους» ὀρθοδόξους.
Αὐτὴ εἶναι ἡ «ὀρθοδοξία» τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν· ἀντιπατερικὴ ὣς τὸ κόκκαλο! Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅμως (ὅπως διὰ τῆς παραθέσεως πολλῶν κειμένων τους ἔχει ἀποδειχθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια) δὲν περίμεναν νὰ ριζώσει καὶ νὰ ἑδραιωθεῖ ἡ αἵρεση καὶ μετὰ νὰ τὴν πολεμήσουν. Τὴν πολεμοῦσαν ἐξ ἀρχῆς καὶ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ νὰ δώσουν τὸ παράδειγμα στοὺς ἁπλοὺς πιστούς (ποὺ δὲν εἶχαν τὶς προϋποθέσεις νὰ ἀντιληφθοῦν τὶς δολιότητες καὶ τὶς λεπτεπίλεπτες ἀκροβασίες στὰ περὶ τὴν Πίστη τῶν αἱρετικῶν) νὰ ἀπομακρυνθοῦν κι ἐκεῖνοι ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Μαθαίνουμε καθημερινῶς περιπτώσεις πιστῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀγνοοῦν τὴν ὕπαρξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς φθοροποιοῦ δράσης του, ἢ τὴν ὕπαρξη Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων, ἢ τὴν ὕπαρξη τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως περὶ τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων. Καὶ τὸ ἀγνοοῦν, διότι οἱ Ἐπίσκοποι  ἀπαγορεύουν  στοὺς ἱερεῖς τους, κάθε τέτοια ἐνημέρωση τῶν πιστῶν, γιὰ νὰ μὴν δυσαρεστήσουν τοὺς Πρώτους τῆς Παναιρέσεως! Δηλαδή, σιγοντάρουν τὴν αἵρεση!
Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, παρὰ νὰ εὐχηθοῦμε ὁ Θεὸς νὰ φωτίσει τοὺς Ποιμένες, ὥστε ἐπὶ τέλους νὰ δράσουν Ὀρθόδοξα! Καὶ κυρίως νὰ κάνουν ἐκεῖνο ποὺ ἀποφεύγουν νὰ κάνουν (καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι εἶναι δεμένοι χειροπόδαρα ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ὑποκύψει στοὺς πρωταίτιους τῆς αἱρέσεως): Καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ ἀποστολή τους καὶ πρέπει πρωτίστως να κάνουν, εἶναι νὰ ἐνημερώσουν τὸν λαό (ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ τραγικὴ ἄγνοια) γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν κακοδοξιῶν τους, ἀφοῦ αὐτὸ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία τους. Τὸ νὰ κρατοῦν οἱ Ποιμένες τὸν λαὸ σὲ ἄγνοια, σημαίνει πὼς προδίδουν τὴν ἀποστολή τους! Κι αὐτή τους ἡ στάση ἰσοδυναμεῖ μὲ καταδίκη τοῦ ποιμνίου σὲ πνευματικὸ θάνατο. 

Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό.


Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.


Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σάς σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον.


Έρχεται από δώ το κακό; Δοθείτε μά τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σάς προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Ξέρει εκείνος πως να σάς ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Σάς πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σάς απαλλάξει ο Ίδιος.


Άγιος Πορφύριος

Ο Πατριάρχης προτρέπει να προσευχηθούμε για την «ανασύνθεση της ενότητας του σώματος του Χριστού»!!!

Ὡς γνωστὸν ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος τιμήθηκε ἀπὸ τὸ Πανεπιστημιακὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ παπικοῦ κινήματος «Focolari». Ἡ βράβευση αὐτή, ἀσφαλῶς, ἀποτελεῖ ἐπιβράβευση τῶν ἀγώνων τοῦ κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν Οἰκουμενιστικῶν/Οὐνιτικῶν ἀποφάσεων τῆς Β΄ Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μὴ προβληθεῖ ἀπὸ ἐφημερίδα τῶν Παπικῶν, τὴν «Καθολική», ποὺ καὶ δημοσιεύει τὶς ἀηδιαστικὲς γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο δηλώσεις τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ἐμμένει στὸν αἱρετικὸ κατήφορο ποὺ ἔχει πάρει, χωρὶς οὐδόλως νὰ συγκινεῖται ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν. Ἀπὸ ἄλλα συγκινεῖται ὁ Πατριάρχης.
Σύμφωνα μὲ ὅσα δηλώνει, φαίνεται καθαρὰ ὅτι συγκινεῖται ἀπὸ τὸν τιμητικὸ τίτλο ποὺ τοῦ ἀπένειμαν οἱ αἱρετικοί! Δὲν τὸν δέχεται ψυχρὰ καὶ τυπικά, ἀλλὰ μὲ ἀνείπωτη εὐχαρίστηση. Δηλώνει εὐτυχὴς καὶ συγκινημένος γιὰ τὴν ἀπονομὴ τοῦ διδακτορικοῦ τίτλου ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι τέτοιες τιμὲς ἀπὸ αἱρετικούς, ἀπαγορεύονται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες. [Κι ὅταν λέμε Ἱ. Κανόνες, ἐννοοῦμε τὴν ἔκφραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀποτύπωση σ' αὐτοὺς τῶν θείων Ἐντολῶν (γιὰ νὰ μὴν παρεξηγοῦν τὰ πράγματα κάποιοι)].
Στὴ συνέχεια μᾶς ἀποκαλύπτει μιὰ μεγαλύτερη εὐτυχία του, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὸ (ταυτόχρονο μὲ τὴν τιμητικὴ διάκριση ποὺ τοῦ ἀπονέμεται) ἐπαινετικὸ τοῦ προσώπου του μήνυμα τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ Πάπα Φραγκίσκου!
Καὶ κατόπιν ξεδιπλώνει (στὴν δήλωσή του αὐτή) τὴν κακόδοξη ἐκκλησιολογία του περὶ «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» ποὺ «πρέπει νὰ προχωρήσουν» στὴν Ἕνωση, χωρὶς λέξη γιὰ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν! Ἀντίθετα μιλᾶ γιὰ «ανασύνθεση της ενότητας του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία»!!!
Ἡ ἔκπληξή μας καὶ ἡ ἀγανάκτησή μας μεγαλώνει, ὅταν στὴν συνέχεια τοῦ λόγου του, μᾶς ἐκφράζει τὴν πίστη του καὶ τὴ σιγουριά του ὅτιΚιάρα Λούμπιτς (ποὺ πέθανε ὡς αἱρετικὴ τὸ 2008) «απόψε είναι μαζί μας, δίχως άλλο είναι μαζί μας, με την πνευματική της παρουσία και με τη προσευχή της»! Καὶ μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ αἱρετικὴ Κιάρα «χαίρεται μαζί μας και προσεύχεται για την ενότητα των εκκλησιών μας»!!!
Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα:
«Θα έχουμε μια συνεύρεση στην Χάλκη» (συνεχίζει), ὅπου ἐκεῖ, παρὰ πάντας τοὺς Ἱ. Κανόνες «όλοι μαζί θα προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής της» Κιάρα!!!

Ἡ ἐφημερίδα δὲν μᾶς λέει, ἂν διάβασε καὶ τρισάγιο!

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παραχωρεί συνέντευξη
με την παρουσία δημοσιογράφων από πολλές χώρες.


    Είμαι πολύ ευτυχής που βρίσκομαι εδώ στη μικρή πόλη του Λοππιάνο. Ο λόγος της παρουσίας μου είναι η απονομή του τίτλου του επίτιμου διδάκτορος και ήρθα για τη τελετή. Παράλληλα, συμβαίνει μια πολύ όμορφη σύμπτωση: η πόλη του Λοππιάνο γιορτάζει τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της από τη αξιομνημόνευτη Chiara Lubich. Και εγώ σαν φίλος του κινήματος των Φοκολάρι συμμετέχω στη χαρά αυτής της επετείου. Είναι φυσικό να αισθάνομαι ευτυχής και συγκινημένος για την απονομή του πρώτου τίτλου του επίτιμου διδάκτορος που το Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο SOPHIA θέλησε να απονείμει σε κάποιον. 
        Αλλά η πιο μεγάλη χαρά και ευτυχία περισσότερο και από τον διδακτορικό τίτλο είναι για το μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου, του αγαπημένου μου αδελφού που θέλησε να μου απευθύνει. Μέσω αυτού ο Πάπας θέλησε να με τιμήσει ακόμη μία φορά. Θέλησε να εκφράσει ακόμη και σε αυτή τη περίσταση την αποφασιστικότητα να εργάζεται πάντα περισσότερο για την ενότητα των αδελφών εκκλησιών μας.
Εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είμαι ευτυχής που μπορώ να διαβεβαιώσω την Α. Αγιότητά Του και όλους εσάς που με ακούτε για την ίδια αποφασιστικότητα της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης στη πρόοδο του οικουμενικού διαλόγου γενικά, αλλά ιδιαίτερα μεταξύ της ορθόδοξης και της Καθολικής εκκλησίας. Επειδή εμείς είμαστε αδελφές εκκλησίες, έχουμε πόσα πράγματα κοινά, είμαστε πολύ πιο κοντά από ό,τι με άλλες εκκλησίες και για αυτό πρέπει να προχωρήσουμε. Αυτό ήταν το μήνυμα που ο Πάπας μας έδωσε ερχόμενος στην Κωνσταντινούπολη πέρσι για τη δική μας γιορτή. Αυτή είναι η κοινή επιθυμία που εκφράσαμε στην Ιερουσαλήμ τον Μάιο του 2014 όταν συναντηθήκαμε στην Άγια Γη για να γιορτάσουμε και υπογραμμίσουμε την 50η επέτειο της ιστορικής συνάντησης των προκατόχων μας.
      Ήδη από την αρχή της Αρχιερατείας του, όταν είχα την χαρά να είμαι παρών στην εγκαθίδρυσή του και είχαμε μια ιδιωτική συνάντηση μισής ώρας, είπαμε ότι οφείλουμε να εργαστούμε και να προσευχηθούμε μαζί για την ενότητα των εκκλησιών μας, για την ανασύνθεση της ενότητας του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία. 
    Αυτή τη βραδιά αντιλαμβάνομαι την αποφασιστικότητά του, ανανεωμένη μέσω του μηνύματός του, και αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος. Θα γυρίσω στην Κωνσταντινούπολη πιο δυνατός και πιο σίγουρος ότι έχω στη Ρώμη έναν αδελφό που επιθυμεί τόσο να εργαστεί μαζί μας και να προσευχηθεί για να επιταχύνει την ενότητα των εκκλησιών μας. 

    Πλησιάζουμε στα 50 χρόνια από την πρώτη συνάντηση μεταξύ του Πατριάρχη Αθηναγόρα και της Chiara Lubich στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν 13 Ιουνίου 1967… 

«Ένα από τα ιδανικά του Κινήματος των Φοκολάρι είναι η ενότητα της Εκκλησίας. Η Κιάρα και οι συνεργάτες της εργάστηκαν πολύ. Εκείνη επισκέφθηκε 23 φορές τον Αθηναγόρα στην Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια, συνάντησε τον Δημήτριο και μετά εμένα. Το 2008, επισκέφθηκα την Κιάρα στο Νοσοκομείο Gemelli λίγες μέρες πριν το θάνατό της. Είμαι σίγουρος ότι απόψε η Κιάρα είναι μαζί μας, δίχως άλλο είναι μαζί μας, με την πνευματική της παρουσία και με τη προσευχή της. Χαίρεται μαζί μας και προσεύχεται για την ενότητα των εκκλησιών μας.
      Θα έχουμε μια συνεύρεση στην Χάλκη, στη θεολογική Σχολή, και εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε όλοι μαζί την Κιάρα και να προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής της και να εκφράσουμε τις εμπειρίες μας και τη θέλησή μας να εργαστούμε για την ενότητα των Εκκλησιών. Εμείς, σαν εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, είμαστε ευτυχείς, είμαστε έτοιμοι να σας υποδεχτούμε, να ανταλλάξουμε τις εμπειρίες μας και το φιλί της ειρήνης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.