Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Σαν σχόλιο στην σημερινή Αποστολικὴ περικοπή (Ιερομόναχου Ευθυμίου Τρικαμηνά)


«μεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός. διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καί ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καί ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ».  (Β΄ Κορινθίους).
     
     Εἶναι πολύ σημαντική αὐτή ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Διότι διδάσκει ὁ Θεός, εἰς αὐτό τό σημεῖο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τήν ἀπομάκρυνσι καί τήν ἀποφυγή οἱασδήποτε συνοδοιπορίας μέ τούς ἀπίστους. Τά παραδείγματα δέ τά ὁποῖα ἀναφέρονται ἐδῶ ἀποδεικνύουν καί τό ἀδύνατον αὐτῆς τῆς συνοδοιπορίας. Ἐπειδή τό φῶς καί τό σκοτάδι, ὁ Χριστός καί ὁ διάβολος κ.λπ., δέν δύνανται νά συνυπάρχουν καί μάλιστα μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἔτσι δέν δύνανται νά συνυπάρχουν καί νά συνοδοιποροῦν ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ αἵρεσις, ἡ ἀλήθεια καί ἡ πλάνη, οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ καί οἱ κατασκευασμένοι Μασῶνοι «Ἅγιοι», οἱ αἱρετικοί Οἰκουμενιστές καί οἱ Ὀρθόδοξοι, ἡ Ὀρθοδοξία τέλος καί τό Π.Σ.Ε. κ.λπ.
Ἡ ἔξοδος καί ἀπομάκρυνσις ἀπό αὐτή τήν συνοδοιπορία καί ἀλληλοπεριχώρησι σημαίνει καί τήν εἴσοδο εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου (Ψαλμ. 95, 8-99, 4). Δι’ αὐτό, αὐτή ἡ ἀπομάκρυνσις, τίθεται ὡς προϋπόθεσις διά νά μᾶς δεχθῆ ὁ Θεός καί νά μᾶς θεωρήση παιδιά του: «Διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καί ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καί ὑμεῖς ἔσεσθαί μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ».
Ὡς ἐκ τούτου κάθε ἄλλη ὁδός πού διδάσκει τήν συνύπαρξι καί συνοδοιπορία καί μάλιστα σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, εἶναι πλάνη, εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, εἶναι διδασκαλία τῆς Νέας Ἐποχῆς, εἶναι ἄρνησις τῆς ἀλήθειας.
Ἄς δοῦμε ὅμως καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων στό ἐν λόγῳ χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε κ.λπ.». Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς: «...Ἐξέλθετε οὖν ἐκ μέσου τῶν ἀπίστων, καί ἀφορίσθητε, τουτέστι, μονώθητε καί καθαρίσθητε, καί τότε εἰσδέξομαι ὑμᾶς. Ὅταν γάρ ἀπαλλαγῇς τῶν πονηρῶν, τότε ἑνωθήσῃ Θεῷ» (P.G. 124, 868Β).
Γιά νά ἑνωθοῦμε λοιπόν μέ τόν Θεό πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε (ἀπομακρυνθοῦμε) ἀπό τούς πονηρούς (τούς αἱρετικούς). Καί τά δύο συγχρόνως φαίνονται ἀδιανόητα στήν σκέψι τῶν Πατέρων. Αὐτό ἄλλωστε γίνεται καί κατά τήν μύησι τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος. Ὁμολογοῦμε δηλαδή πρῶτα τήν ἀποταγή (ἀπομάκρυνσι) ἀπό τόν σατανά καί τά ἔργα του, καί τότε υἱοθετούμεθα διά τῆς τριττῆς καταδύσεως καί ἀναδύσεως ἀπό τόν Χριστό.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς ἀναφέρει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στήν ἑρμηνεία αὐτοῦ τοῦ χωρίου: «Εὐγῆτε λοιπόν, λέγει, ἐσεῖς οἱ χριστιανοί ἔξω ἀπό τήν συναναστροφήν τῶν ἀπίστων ἀνθρώπων, καί τήν κοινωνίαν τῶν πονηρῶν ἔργων καί ἀφορίσθητε, ἤγουν σταθῆτε κατ’ ἰδίαν χωριστά ἀπό αὐτούς καί καθαρισθῆτε, καί τότε θέλω σᾶς δεχθῶ. Διότι ὅταν ἐσύ ὁ χριστιανός χωρισθῆς ἀπό τούς πονηρούς ἀνθρώπους καί ἀπό τά κακά ἔργα, τότε θέλεις ἑνωθῆς μέ τόν Θεόν» (Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄ ἐπιστολάς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τόμος δεύτερος, σελ. 114).
Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Πατέρες ὁμιλοῦν γιά ἄμεσο ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς αἱρετικούς. Ἀντιθέτως ὅμως οἱ Οἰκουμενιστές καί Ἀντιοικουμενιστές ὁμιλοῦν καί διδάσκουν γιά παραμονή καί συμπόρευσι μέ τούς αἱρετικούς καί, μάλιστα, θέτουν ἄλλα ὅρια, ξένα πρός τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους, ὅπως τό κοινό ποτήριο, τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου κ.λπ. Ἔτσι ἀποδεικνύουν ὅτι ἔχουν κάποια ἄλλη «Ἁγία Γραφή», ἡ ὁποία ταιριάζει καί ἐναρμονίζεται μέ τήν Νέα Ἐποχή καί τήν Πανθρησκεία.
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ εὐρύτερο κείμενο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.