Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Ο πνευματικός νόμος


(Αγ. Μάρκος ο Ασκητής)

Πρόλογος
Ο ΟΣΙΟΣ Μάρκος ὁ ἀσκητής εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἐπιφανέστερους ἀσκητικούς συγγραφεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔζησε στά τέλη του 4ου καί στίς ἀρχές τοῦ 5ου αἰ. Ἦταν μαθητής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Διετέλεσε πρεσβύτερος καί προϊστάμενος μοναστικῆς ἀδελφότητας στην Ἄγκυρα, πρίν ἀποσυρθεῖ στήν ἔρημο τῆς Γαλατίας, ὅπου ἀσκήτεψε μόνος. Κοιμήθηκε αἰωνόβιος μετά τό 430.
Φιλόθεος καί φιλόπονος ὁ ὅσιος Μάρκος, ἐπιδόθηκε για ἑξήντα χρόνια στή νήψη καί τή μελέτη τῶν θείων Γραφῶν. Φτάνοντας «εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἀρετῆς», ὅπως σημειώνει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό συναξάρι του (5 Μαρτίου), ἀπέκτησε τά χαρίσματα τῆς θαυματουργίας καί τῆς ἁγιοπνευματικῆς σοφίας. Το τελευταῖο τό ἀποδεικνύουν διαχρονικά τά δογματικά και ἀσκητικά του συγγράμματα, τά ὁποῖα ἔγιναν τόσο δημοφιλή, ὥστε οἱ βυζαντινοί χριστιανοί ἔφτασαν νά λένε: «Πάντα πώλησον καὶ Μᾶρκον ἀγόρασον»! Τή μαρτυρία του, ἄλλωστε, ἐπικαλοῦνται συχνά μεταγενέστεροί του ἀσκητικοί συγγραφεῖς, ὅπως ὁ ἀββάς Δωρόθεος, ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.ἄ.
Ἕνα ἀπό τά ἔργα τοῦ θεοφόρου ἀσκητῆ, μικρό ἀλλά ἔξοχο, εἶναι καί τό Περὶ νόμου πνευματικοῦ, πού περιέχεται στή Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν. Σ’ αὐτό, σέ διακόσια ἀποφθεγματικά «κεφάλαια», μέ τρόπο πρωτότυπο ἀλλά και μέ στέρεη θεμελίωση στήν Ἁγία Γραφή καί τήν ἱερή Παράδοση, ἀναλύεται ἡ λειτουργία τοῦ πνευματικοῦ νόμου. Ὁ νόμος αὐτός, σύμφωνα μέ τόν ἱερό συγγραφέα, εἶναι «ὁ νόμος τῆς ἐλευθερίας», ὁ ὁποῖος περιέχεται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν ἀποτελεῖ το περιεχόμενο τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως καί ὁδηγεῖ τούς πιστούς ἀπό τή δουλεία τῶν παθῶν στήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ καί στήν εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος (949-1022) ἔφτασε σέ πολύ νεαρή ἡλικία στή θέα τοῦ ἀκτίστου θείου φωτός, μελετώντας μέ ὑπόδειξη τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα τό σύγγραμμα αὐτό τοῦ ὁσίου Μάρκου καί ἐφαρμόζοντας κυρίως τήν ἀκόλουθη συμβουλή του: «Ἄν ζητᾶς νά θεραπευθεῖς, φρόντισε τή συνείδησή σου καί κάνε ὅ,τι σοῦ λέει…».
Σήμερα, πού ἡ περιφρόνηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἔχει ὁδηγήσει τήν κοινωνία μας σέ βαθιά κρίση καί σέ ἀδυναμία διακρίσεως τοῦ καλοῦ ἀπό τό κακό, τά θεόσοφα «κεφάλαια» τοῦ ἁγίου Μάρκου προβάλλουν ὡς πολύτιμος καθοδηγητικός κανόνας τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Τά σημαντικότερα ἀπ’ αὐτά ἔχουν ἀνθολογηθεῖ στίς ἑπόμενες σελίδες καί πιστεύουμε ὅτι θά ὠφελήσουν τούς ἀδελφούς μας ἐκείνους πού ἀγωνίζονται εὐσυνείδητα ν’ ἀπαλλαγοῦν «ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου» καί νά οἰκειωθοῦν «τὸν νόμον τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 8:2).
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Ο πνευματικός νόμος

ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ


ΕΠΕΙΔΗ πολλές φορές θελήσατε νά μάθετε πς νόμος το Θεο εναι πνευματικός, σύμφωνα με τόν πόστολο (βλ. Ρωμ. 7:14), καί τί πρέπει νά γνωρίζουν καί νά κάνουν σοι θέλουν νά τόν τηρήσουν, θα σς π γι’ ατό κατά τή δύναμή μου.

Πρτα-πρτα γνωρίζουμε τι Θεός εναι ρχή καί μεσότητα καί τό τέλος κάθε καλο. Τό καλό εναι δύνατο νά πράττεται νά πιστεύεται παρά μόνο μέ τήν νωση μέ τόν ησο Χριστό καί μέ τόν φωτισμό το γίου Πνεύματος.
 Σέ κάθε προσπάθειά σου βάλε ρχή κενον πού εναι ρχή κάθε καλο, γιά νά γίνει κατά Θεόν κενο πού ποφάσισες νά κάνεις.
  βέβαιη πίστη εναι νας σχυρός πύργος. Καί Χριστός γίνεται τά πάντα γιά τόν νθρωπο πού πιστεύει.
  νόμος το Εαγγελίου, πού δηγε στήν λευθερία, διδάσκει λη τήν λήθεια. Καί ο πιό πολλοί τόν διαβάζουν πλά γιά νά τόν γνωρίσουν· λίγοι, μως, τόν κατανοον, νάλογα μέ τήν κτέλεση τν ντολν. νόμος ατός γιά νά διαβαστε χρειάζεται πίγνωση, για νά κατανοηθε χρειάζεται τήν τήρηση τν ντολν, λλά γιά νά κπληρωθε παιτεται τό λεος το Χριστο.
 Μή ζητς νά δες τήν τελειότητα το θείου νόμου σέ νάρετους νθρώπους, γιατί τέλειος σέ ρετές δεν μπορε νά βρεθε κανείς. τελειότητά του εναι κρυμμένη στόν Σταυρό το Χριστο.
  Κύριος εναι κρυμμένος μέσα στίς ντολές Του καί ποκαλύπτεται σ’ κείνους πού Τόν ζητον, νάλογα μέ τήν προθυμία τους στήν κτέλεση ατν τν ντολν.
 ταν σκήσουμε βία στόν αυτό μας γιά τήν κτέλεση λων τν ντολν το Θεο, τότε θά ντιληφθομε τι νόμος το Κυρίου εναι τέλειος καί τι μες μέν τόν φαρμόζουμε μέ τά
καλά μας ργα, κανείς νθρωπος, μως, δέν μπορε νά τόν τηρήσει τέλεια χωρίς τούς οκτιρμούς το Θεο.
 ποιος χει ταπεινοφροσύνη καί ργασία πνευματική, ταν διαβάζει τίς θεες Γραφές, λα τά ννοε ναφορικά μέ τόν αυτό του καί χι μέ λλον.
 Νά μελετς τά λόγια τς Γραφς, κτελώντας τις θεες ντολές, καί μήν καταγίνεσαι σέ πλατειασμούς καί θεωρητικές ναλύσεις, πού φέρνουν περηφάνεια. κενος πού γνωρίζει τό θέλημα το Θεο καί τό κτελε κατά τή δύναμή του, μέ μικρούς κόπους ποφεύγει τούς μεγάλους.
 κενος πού δέν προτιμ θεληματικά τούς κόπους γιά χάρη τς εσέβειας, δοκιμάζεται σκληρότερα πό τούς θέλητους κόπους. συνείδηση εναι να βιβλίο πού τό χουμε πό τή φύση μας. κενος πού τό μελετ στήν πράξη, δέχεται θεία βοήθεια.
 ν ζητς νά θεραπευθες, φρόντισε τή συνείδησή σου καί κάνε ,τι σο λέει, καί πολύ θά φεληθες.
 Τά κρυφά το κάθε νθρώπου τά γνωρίζουν Θεός καί συνείδησή του. π’ ατά τά δύο ς διορθώνεται καθένας.
  γαθή συνείδηση ποκτται μέ τήν προσευχή καί καθαρή προσευχή μέ τή συνείδηση. Γιατί πό τη φύση τους χουν μία τήν νάγκη τς λλης.
 ποιος κτελε ντολή το Θεο, ς περιμένει τον πειρασμό πού τήν κολουθε. Γιατί γάπη πρός τον Χριστό μέ τά ντίθετα δοκιμάζεται.
 κενος πού θέλει νά νικήσει τούς πειρασμούς χωρίς προσευχή καί πομονή, δέν θά τούς διώξει, λλά θά περιπλακε περισσότερο.
 Μή λές τι χεις ποκτήσει ρετή χωρίς θλίψη. Γιατί ρετή πού ποκτται μέ νεση εναι δοκίμαστη.
 Τά αώνια γαθά χουν τοιμαστε γιά τούς νθρώπους πού περνον θλίψεις. μοια καί τά αώνια βάσανα χουν τοιμαστε γιά τούς νθρώπους πού περνον μέ κενοδοξία καί δονή.
 Μή νομίζεις τι κάθε θλίψη ρχεται στούς νθρώπους ξαιτίας τν μαρτιν τους. πάρχουν νθρωποι πού εαρεστον τόν Θεό, καί μως χουν θλίψεις. Γιατί Γραφή, πού λέει τι «ο σεβες θά διωχθον» (Ψαλμ. 36:28), λέει πίσης τι «λοι σοι θέλουν νά ζήσουν μέ εσέβεια, σύμφωνα μέ τό θέλημα το ησο Χριστο, θά ντιμετωπίσουν διωγμούς» (Β΄ Τιμ. 3:12).
 Στίς θλίψεις ναντιώθηκαν πολλοί μέ πολλούς τρόπους. Κανείς, μως, δέν τίς ξεπέρασε χωρίς προσευχή καί μετάνοια.
 Κάθε θέλητης θλίψεως νά ναλογίζεσαι τό ποτέλεσμα, καί θά βρες σ’ ατό τό σβήσιμο κάποιας μαρτίας.
 Κάθε κατά Θεόν θλίψη εναι πραγματικό ργο εσέβειας. Γιατί ληθινή γάπη δοκιμάζεται μέ τά ντίθετα.
 Τίς θλίψεις το παρόντος νά τίς νταλλάσσεις προκαταβολικά μέ τά μελλοντικά γαθά, καί ποτέ δέν θα τονήσει γώνας σου πό μέλεια.
 Ο χλευασμοί τν νθρώπων φέρνουν θλίψη στην καρδιά, ξαγνίζουν μως κείνους πού τούς πομένουν.
 ν ζημιωθες χλευαστες διωχθες πό κάποιον, μή σκέφτεσαι τό παρόν, λλά περίμενε τό μέλλον, καί θά διαπιστώσεις τι ατός σο γινε πρόξενος πολλν καλν χι μόνο στήν παρούσα ζωή λλά καί στή μέλλουσα.
 κενος πού δικεται πό τούς νθρώπους, παλλάσσεται πό μαρτίες καί βρίσκει βοήθεια πό τον Θεό νάλογη μέ τή θλίψη.
 πό κείνους πού δικον φανερά, πιό πονηρός εναι κενος πού δικε κρυφά, γι’ ατό καί κολάζεται σκληρότερα.
 ποιος προσεύχεται γιά τούς νθρώπους πού τον δικον, χτυπ μέ ρμή τούς δαίμονες. ποιος ναντιώνεται στούς νθρώπους πού τόν δικον, πληγώνεται πό τούς δαίμονες.
 Μήν προσπαθες νά λύσεις τά δύσκολα προβλήματα μέ φιλονικία, λλά μέ τά μέσα πού πιβάλλει πνευματικός νόμος, δηλαδή μέ τήν πομονή, τήν προσευχή καί τήν πλότητα τς λπίδας.
 Καλύτερα νά σέ πολεμον ο νθρωποι παρά ο δαίμονες. κενος πού εαρεστε τόν Κύριο, τούς νίκησε καί τούς δύο.
 Στόν καιρό τς θλίψεως νά προσέχεις τήν πίθεση τς δονς. Γιατί τότε γίνεται εκολα ποδεκτή, πειδή παρηγορε τή θλίψη.
 Φωτιά πού καίει εναι μαρτία. σο, λοιπόν, λαττώνεις τό λικό πού τήν τροφοδοτε, τόσο και θά σβήνεται. Καί σο προσθέτεις λικό, τόσο καί θα φουντώνει.
 Μήν φήσεις μαρτία χωρίς νά τήν ξαλείψεις, κόμα κι ν εναι πολύ μικρή, γιά νά μή σέ παρασύρει μετά σέ μεγαλύτερα κακά.
 Τά μικρά μαρτήματα διάβολος μς τά παρουσιάζει σήμαντα, πειδή μέ λλον τρόπο δέν μπορε νά μς δηγήσει σέ μεγαλύτερα κακά.
 ταν μαρτήσεις κρυφά, μήν προσπαθήσεις νά κρυφτες. Γιατί «λα εναι γυμνά καί ξεσκεπασμένα στά μάτια το Κυρίου» (βρ. 4:13), στόν ποο θα λογοδοτήσουμε γιά τίς πράξεις μας.
 Γιά ποιον μαρτάνει φανερά, χωρίς νά μετανοε, καί δέν παθαίνει τίποτα μέχρι τόν θάνατό του, νά πιστεύεις πώς Κρίση θά εναι νελέητη.
 πως τούς νόρεχτους τούς φελε πικρή ψιθιά, γιατί τούς νοίγει τήν ρεξη, τσι καί τούς κακότροπους τούς συμφέρει νά παθαίνουν συμφορές, γιατί τούς κάνουν νά μετανοον.
 ν ξετάζεις τίς δικές σου μαρτίες καί χι το πλησίον σου, ποτέ δέν θά λεηλατήσουν ο δαίμονες το πνευματικό ργαστήριο το νο σου.
 ς ποθέσουμε πώς εναι δώδεκα τά πάθη. ν γαπήσεις να π’ ατά μέ τή θέλησή σου, εναι κανό νά ναπληρώσει καί τά λλα ντεκα.
 Ατίες κάθε κακίας εναι κενοδοξία καί φιληδονία. κενος πού δέν τίς μίσησε ατές, δέν νικ κανένα πάθος.
 Ρίζα λων τν κακν χει νομαστε φιλαργυρία (βλ. Α΄ Τιμ. 6:10). Ατή, στόσο, σαφς ποτελεται πό τήν κενοδοξία καί τή φιληδονία. π’ ατά τά τρία πάθη, τή φιλαργυρία, τήν κενοδοξία καί τή φιληδονία, τυφλώνεται νος.
 ξαιτίας ατν τν παθν, χουν αξηθε τόσο πολύ νάμεσα στούς νθρώπους θυμός, ργή, ο πόλεμοι, ο φόνοι καί λα τά πόλοιπα κακά. Πρέπει, λοιπόν, νά τά μισήσουμε ς μητέρες τν κακν και μητρυιές τν ρετν.
 Κάθε πράγμα πό λίγο ρχίζει, καί σιγά-σιγά ναπτύσσεται καί μεγαλώνει.
 Τά κακά παίρνουν δύναμη τό να πό τό λλο. μοια καί τά καλά αξάνονται τό να μέ τή βοήθεια το λλου, θώντας λο καί πιό μπροστά τόν νθρωπο πού μετέχει σ’ ατά.
 ταν βρίσκεσαι στήν ρχή το κακο, μή λές: «Δεν θά μέ νικήσει». Γιατί χεις δη νικηθε τόσο, σο βρίσκεσαι μέσα στό κακό. Δίχτυ πολύπλοκο εναι μέθοδος τς κακίας, κι κενος πού μπλέχτηκε λίγο, ν μελήσει, σφίγγεται λόκληρος μέσα σ’ ατό.
 πό τή φιληδονία ρχεται μέλεια καί πό την μέλεια λήθη τν καλν. Γιατί Θεός χει χαρίσει σέ λους τή γνώση κείνων πού μς συμφέρουν.
  φιλήδονη καρδιά γίνεται φυλακή καί λυσίδα γιά τήν ψυχή τήν ρα το θανάτου, ν φιλόπονη καρδιά εναι πόρτα νοιχτή στό λεος το Θεο.
 ν δέν θέλεις νά πάθεις κακό, μή θέλεις νά κάνεις κακό. Γιατί, ναπόφευκτα, τό να κολουθε τό λλο. «,τι σπέρνει νθρωπος, ατό καί θά θερίσει» (Γαλ. 6:7). ταν, λοιπόν, μέ τή θέλησή μας σπέρνουμε τά κακά καί πειτα χωρίς τή θέλησή μας τά θερίζουμε, πρέπει νά θαυμάζουμε τή δικαιοσύνη το Θεο.
 Μή θέλεις ν’ κος ξένες πονηρές πράξεις, γιατί τσι ντυπώνονται μέσα σου καί τά διαίτερα χαρακτηριστικά ατν τν πράξεων.
 ταν κος μέ εχαρίστηση σχημα λόγια, νά θυμώνεις μέ τόν αυτό σου καί χι μ’ κενον πού τά επε. Γιατί ν κοή σου εναι πονηρή, θά φορτώνεις τόν αυτό σου μέ πονηρά κούσματα.
 πως δέν εναι δυνατό νά βόσκουν μαζί πρόβατα καί λύκοι, τσι δέν εναι δυνατό νά βρε λεος κενος πού πιβουλεύεται τόν πλησίον του.
 πως δέν μπορον νά συνυπάρξουν τό νερό καί φωτιά, τσι δέν μπορον νά συνυπάρξουν δικαιολογία καί ταπείνωση.
 ν κανείς σέ παινε ποκριτικά, περίμενε κάποια στιγμή καί νά σέ κατηγορήσει.
 ν περηφανεύθηκες πειδή σέ παίνεσαν, περίμενε τιμία. Γιατί λέει Γραφή: «ποιος ψώνει τον αυτό του, θά ταπεινωθε» (Λουκ. 14:11).
 ταν χεις λογισμό πού σέ προτρέπει νά ζητήσεις νθρώπινη δόξα, νά ξέρεις καλά τι σο προετοιμάζει ασχύνη.
 κενος πού πιζητε τόν παινο, βρίσκεται μέσα στό πάθος. Κι κενος πού θρηνε γιά θλίψη πού το ρθε, γαπ τήν δονή.
 πάρχει λεγχος πού γίνεται πό κακία πό μυνα. πάρχει καί λεγχος πού γίνεται πό φόβο Θεο καί πό γάπη πρός τήν λήθεια.
 Καλύτερα νά προσεύχεσαι μέ ελάβεια γιά τόν πλησίον σου, παρά νά τόν λέγχεις γιά κάθε του μάρτημα.
 Πολλοί εναι ο τρόποι τς προσευχς καί διαφέρει νας πό τόν λλο. Κανένας, μως, τρόπος προσευχς δέν εναι πιβλαβής, κτός ν δέν εναι προσευχή λλά σατανική νέργεια.
 Μήν περηφανευθες, ν χύνεις δάκρυα στήν προσευχή σου. Εναι Χριστός πού γγιξε τά μάτια σου καί θεράπευσε τήν τύφλωση το νο σου.
 Κάποιος νθρωπος πού θέλησε νά κάνει κακό, προηγουμένως προσευχήθηκε νοερά πό συνήθεια. Και φο κατ’ οκονομίαν Θεο μποδίστηκε πό τό κακό, στερα πολύ Τόν εχαρίστησε.
  γρυπνία, προσευχή καί πομονή στίς θλίψεις φέρνουν στήν καρδιά συντριβή σφαλή καί φέλιμη, ρκε νά μήν νατρέψουμε τήν σορροπία τν τριν ατν μέ τήν περβολή. κενος πού καλλιεργε πομονετικά ατές τίς ρετές, θά λάβει βοήθεια καί σέ λλες, ν κενος πού μελε καί διασκορπίζεται δ κι κε, θά νιώσει φόρητη δύνη τήν ρα το θανάτου του.
 Νά μή σκέφτεσαι καί νά μήν κάνεις τίποτα χωρίς σκοπό σύμφωνο μέ τό θέλημα το Θεο. Γιατί κενος πού βαδίζει χωρίς σκοπό, μάταια κουράζεται.
 πάρχει πράξη πού φαίνεται καλή, λλά σκοπός κείνου πού τήν κάνει δέν εναι καλός. πάρχει και λλη πράξη πού φαίνεται κακή, λλά σκοπός κείνου πού τήν κάνει εναι καλός. Καί ατό συμβαίνει χι μόνο σέ ργα λλά καί σέ λόγια. Ατή ντίθεση πράξεως καί σκοπο φείλεται λλοτε σέ πειρία γνοια, λλοτε σέ πονηρή διάθεση καί λλοτε σε εσεβή σκοπό.
  Θεός τίς πράξεις μας τίς λογαριάζει σύμφωνα μέ τίς προθέσεις μας. Γιατί λέει Γραφή: «Νά σο δώσει Κύριος κατά τήν καρδιά σου» (Ψαλμ. 19:5).
 πάρχει νθρωπος πού φαινομενικά κτελε ντολή το Θεο, ν εναι δολος σέ πάθος καί μέ τους πονηρούς λογισμούς καταστρέφει τήν καλή πράξη.
 Μήν καταφρονήσεις καί μήν παραμελήσεις ποτέ τούς λογισμούς σου. Γιατί Θεός γνωρίζει λάθητα κάθε λογισμό.
  Θεός κρίνει καί ζυγίζει κάθε σκέψη μας. Μπορε τό διο πράγμα νά τό σκεφθε κανείς μέ πλό μέ ἐμπαθή τρόπο.
 Ἀκούγοντας τόν Κύριο νά λέει, «Ὅποιος δέν ἀπαρνηθεῖ ὅλα του τά ὑπάρχοντα, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου» (πρβλ. Λουκ. 14:33), μήν ἐννοήσεις ὅτι ἀναφέρεται μόνο στά χρήματα, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς πράξεις τῆς κακίας.
 Ἐκεῖνος πού μετανοεῖ σωστά, περιπαίζεται ἀπό τούς ἀνόητους ἀνθρώπους. Καί αὐτό εἶναι σημάδι ὅτι εὐαρεστεῖ τόν Θεό.
 Ἡ ἀμέλεια στό νά κάνουμε ὅσα καλά μποροῦμε, δύσκολα συγχωρεῖται. Ἡ ἐλεημοσύνη, ὅμως, καί ἡ προσευχή ἀποκαθιστοῦν ἐκείνους πού ἀμέλησαν να κάνουν τό καλό.
 Τίς ἐναλλαγές τῶν καλῶν καί τῶν κακῶν νά τίς δέχεσαι μέ ἠρεμία. Ἔτσι ἐξομαλύνει ὁ Θεός τίς ἀνωμαλίες τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων.
 Μή λές ὅτι ἔρχεται ὁ πειρασμός χωρίς νά τό θέλεις. Γιατί ὁπωσδήποτε, κι ἄν δέν ἀγαπᾶς τήν ἁμαρτωλή πράξη, ἀγαπᾶς τίς αἰτίες της.
 Νά προσεύχεσαι νά μή σοῦ ἔρθει πειρασμός. Ἄν ὅμως ἔρθει, δέξου τον σάν δικό σου καί ὄχι σάν ξένο.
 Ἄν θέλεις νά σωθεῖς, ἀγάπησε τόν ἀληθινό λόγο και μήν ἀποστραφεῖς ποτέ ἀδιάκριτα ἔλεγχο ἀπό ἄλλον.
 Τό στόμα τοῦ ταπεινόφρονα λέει τήν ἀλήθεια. Ὅποιος ἀντιλέγει στήν ἀλήθεια, εἶναι ὅμοιος μέ τον ὑπηρέτη ἐκεῖνον πού ράπισε τόν Κύριο στό πρόσωπο.
 Ἄλλο εἷναι ἡ ἐκτέλεση ἐντολῆς καί ἄλλο ἀρετή, ἄν καί παίρνουν ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη τίς ἀφορμές τῶν ἀγαθῶν. Ἐκτέλεση ἐντολῆς εἶναι τό νά κάνει κανείς τά διαταγμένα ἀπό τόν θεῖο νόμο. Ἀρετή, ὅμως, εἶναι τό νά τοῦ ἀρέσει ἀληθινά ἡ ἐκτέλεση τῆς θείας ἐντολῆς.
 Ὅπως τό φῶς τῆς ἡμέρας προέρχεται ἀπό τόν ἥλιο, ἔτσι καί κάθε ἀρετή προέρχεται ἀπό τόν Θεό.
 Ὅταν κατορθώσεις κάποιαν ἀρετή, θυμήσου τον Χριστό πού εἶπε: «Χωρίς ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15:5).
 Κάθε καλό ἔχει χαριστεῖ ἀπό τόν Κύριο στους ἀνθρώπους κατ’ οἰκονομίαν· καί ἐκεῖνος πού πιστεύει ἔτσι, δέν θά τό χάσει ποτέ.
 Γιά τήν ντροπή πού θά σηκώσει κανείς μέ εὐχαρίστηση γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἑκατό φορές περισσότερο θά δοξαστεῖ ἀπό πολλούς ἀνθρώπους. Καλύτερα, ὅμως, εἶναι νά ἐνεργεῖ κανείς τό κάθε καλό μόνο γιά τά μελλοντικά ἀγαθά.
 Ἐκεῖνος πού ἔχει κάποιο πνευματικό χάρισμα και συμπονᾶ ἐκείνους πού δέν ἔχουν, μέ τή συμπόνια διατηρεῖ τό χάρισμα. Ὁ ἀλαζόνας, ὅμως, θά τό χάσει, καθώς χτυπιέται ἀπό τούς ἀλαζονικούς λογισμούς του.
 Ἡ καρδιά πού ἔχει ἔλεος γιά τούς ἄλλους, ἀναμφίβολα θά ἐλεηθεῖ. Εἶναι φανερό καί τό ἀντίθετο.
 Εἰρήνη εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τά πάθη, ἡ ὁποία δεν βρίσκεται χωρίς τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
 Πάντοτε νά κάνεις τό καλό κατά τή δύναμή σου. Και ὅταν μπορεῖς νά κάνεις τό μεγαλύτερο, μήν ἀρκεῖσαι στό μικρότερο. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ὅποιος γυρίζει πίσω, δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (πρβλ. Λουκ. 9:62).

 («Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τ. 34, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.