Από Πανορθόδοξη πάμε για...ανορθόδοξη!

       Του Μάνου Χατζηγιάννη

Στην Κρήτη όπου θα φιλοξενηθεί πρώτα ο Θεός τον προσεχή Ιούνιο η Πανορθόδοξη Σύνοδος έχουν μια παροιμία: Παρά να χάσεις τα πρόβατα καλιά το μαλλί. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την προετοιμασία της Αγίας & Μεγάλης Συνόδου κάποιοι στο Φανάρι θα πρέπει να την λάβουν υπόψην τους. Γιατί κινδυνεύουν να χάσουν τα πρόβατα, το ποίμνιο δηλαδή, που ολοένα και περισσότερο απογοητεύεται από την πρεμούρα να γίνει πράξη η Σύνοδος αυτή με κάθε τίμημα.

Η πορεία των διεργασιών από τις προπαρασκευαστικές επιτροπές μέχρι και την πρόσφατη Σύναξη των Ορθοδόξων προκαθημένων στη Γενεύη απέδειξε πως αντί για Πανορθόδοξη μπορεί να έχουμε...ανορθόδοξη σύνοδο. Οι διαφωνίες είναι πολλές, αλλά τα σοβαρά προβλήματα κρύβονται κατω απο το χαλί ακόμη και με απαγόρευση δημοσιοποίησης πληροφοριών στα με΄σα ενημέρωσης και παράλληλα δίνεται η εντύπωση πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Η επικρατούσα αναστάτωση δε φαίνεται να πτοεί τους διοργανωτές. Κάποιοι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ποντάρουν πολύ στην επικοινωνιακή πλευρά του γεγονότος. Πέραν όμως από το θεαθήναι υπάρχουν σοβαρές και ουσιώδεις ενστάσεις.
Τα πρώτα σύννεφα συγκεντρώθηκαν από την διαφοροποίηση του Μητροπολίτη Λεμεσού σχετικά με κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Τα σύννεφα έφεραν βροχή όταν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Γεωργίας απέρριψε το κείμενο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο».
Προβληματισμός και από τους Σέρβους και από τους Βούλγαρους. Αλλά και στη δική μας Ιεραρχία την εβδομάδα που πέρασε το ζήτημα της Πανορθόδοξης “άναψε τα αίματα”. Τοποθετήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας όπως των Μητροπολιτών Πειραιώς, Νέας Σμύρνης, Ναυπάκτου έστειλαν το μήνυμα πως το οικοδόμημα της ευπλαστης-αν όχι επίπλαστης- ενότητας που επιδιώκει να προβάλλει ο Οικουμενικός Πατριάρχης στηρίζεται σε πύλινα πόδια. Και επειδή ενότητα αλα καρτ δεν μπορεί να υπάρξει οι παρατηρήσεις έφεραν παραιτήσεις και εν τέλει νέα σύγκλιση της Ιεραρχίας οσονούπω.
Τα παραδείγματα των ενστάσεων και των προβληματισμών πολλά... Να χαρακτηριστεί Οικουμενική η Σύνοδος ή όχι; Τι θα γίνει με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών; Γιατί να υπάρξουν παρατηρητές; Μήπως νομιμοποιούμε έτσι τις αιρέσεις; Και πολλά άλλα...
Μέγιστο ερώτημα τι θα πράξει η ελληνική αντιπροσωπεία της οποίας θα ηγηθεί τελικά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος παρά την απουσία από το Σαμπεζύ.
Για παράδειγμα τι πρεσβεύει η Ελλαδική Εκκλησία αναφορικά με το κείμενο που απέρριψαν οι Γεωργιανοί, «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο»;
Η γραμμή του Φαναρίου είναι ανοιχτές πύλες σε όλους. Όμως τον Οκτώβριο του 2014 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε να "φρενάρει" τον διάλογο με τους Αγγλικανούς, ενώ σημείωνε τότε και την "ανάγκη αποφυγής κάθε μορφής συμπροσευχής". Τότε στην σχετική εισήγησή του ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας επισημανε ότι αποδυναμώθηκαν οι προοπτικές του θεολογικού διαλόγου με τους Αγγλικανούς. Κι όταν μιλάμε για Αγγλικανούς εννοούμε και τις "κυρίες ιερείς και Επισκόπους", οι οποίες πρόσφατα θέλησαν να αποκαλούμε τον Θεό με θηλυκό άρθρο! Με αυτούς λοιπόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο σαν να μην συμβαίνει τίποτα συνεχίζει κανονικά και να συνδιαλέγεται και να συμπροσεύχεται !
Πως δύναται η Εκκλησία της Ελλάδος-αλλά και άλλες Εκκλησίες -να υπογράψει κοινό κείμενο διακήρυξης με το Φανάρι για ένα τέτοιο ζήτημα, δεδομένου και του γεγονότος πως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν με ομοφωνία; Κι αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα....

Κι όταν μιλάμε για ανάγκη ομοφωνίας ουδείς λησμονεί πως η αντιπαράθεση μεταξύ Ιεροσολύμων-Αντιόχειας για το θέμα του Κατάρ δεν εχει ακόμη επιλυθεί. Κάτι που σημαίνει πως αν τελικά οι προσπάθειες του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου δεν ευοδώσουν, ένα κάζο σαν αυτό της Σύναξης του Φαναρίου όταν και αποχώρησε η αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Αντιοχείας δεν είναι και απίθανο...