Μέσα στα σκοτεινά πλαίσια του Οικουμενισμού είναι και η εξίσωση ή αντικατάσταση της Ησυχαστικής Παράδοσης, της Εξομολόγησης και του μυστηρίου της Μετανοίας με την Ψυχοθεραπεία, τη Θεοσοφία και κάθε νεο-εποχίτικη ιδεολογία!

Η «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ» ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ

 Κοσμοθεωρητική και «ψυχοθεραπευτική» Προσέγγιση.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2015, ΤΕΥΧΟΣ 81

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ:  Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον 

  Το ανακαλύψαμε στο YouTube και το σχολιάζουμε κρατώντας για λόγους δεο­ντολογίας την ανωνυμία των εμπλεκόμε­νων προσώπων.

Πρόκειται για έναν Έλληνα Ορθόδοξο κληρικό, ο οποίος σχολιάζει από ραδιοφώνου το νεοεκδοθέν βιβλίο Έλληνος ψυχο­λόγου με τον οποίον συνδέεται προφανώς με μακρόχρονη φιλία.

Το video χρονολογείται προ διετίας και έχει διάρκεια 15 λεπτών, όμως παραμένει πάντα επίκαιρο, καθώς είναι χαρακτηρι­στικό για το πως η κοσμική ψυχολογία και ψυχοθεραπεία διεισδύουν στα σπλάχνα της Εκκλησίας.

Βλέποντας το video, θα μπορούσαμε να σταθούμε σε πολλά… παραμένουμε όμως μόνο σε τρία ενδεικτικά σημεία, τα οποία και παραθέτουμε χωρίς εκτεταμένο σχολιασμό.

Στα 7:35 λεπτά του video, ο σχολιαστής αναφέρεται στην «ψυχοθεραπευτική δυ­ναμική» του ψυχολόγου-συγγραφέα, ως εξής: «Ο … κινείται από τον Δυτικό καταφα­τικό ορθολογισμό… μέχρι τον Ανατολικό μυ­στικιστικό αποφατισμό των Πατέρων, των νηπτικών της Εκκλησίας… από τον Ιωάννη της Κλίμακος τον Σιναΐτη, στον Μάξιμο τον Ομολογητή και φτάνει μέχρι τον Καστανέντα και τον Κρισναμούρτι...».

Στα 8:26 λεπτά, ο σχολιαστής αναφέρεται στον «ηρωικό πεσιμισμό» και στον μηδενισμό, που κατ’ αυτόν χαρακτηρίζει τον ψυχολόγο-συγγραφέα: «αυτό που χα­ρακτήριζε όλους τους μεγάλους … αυτό που είχε ο Κάφκα, ο Καμύ … ο δικός μας εδώ ο Καζαντζάκης…».

Τέλος, στα 11:10 λεπτά, ο σχολιαστής αναφέρεται σ’: «αυτό το ρεύμα, το New Age … που υπάρχει σ’ αυτό το ρεύμα της Νέας Εποχής κι η Ψυχολογία, η διάσταση της Ψυχολογίας…».

    Σχολιάζοντας επί τροχάδην τα ανωτέρω, διαπιστώνουμε ότι στη συνείδηση του σχολι­αστή, οι Πατέρες της Εκκλησίας «μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι» με τους Καστανέντα και Κρισναμούρτι, όπου ο μεν Καστανέντα υπήρξε ο Δυτικός διαφημιστής μιας εν μέρει φανταστικής διάστασης του σαμανισμού και επηρέασε χιλιάδες ανθρώπους στις διδα­σκαλίες και πρακτικές της «Νέας Εποχής» του Υδροχόου, ο δε Κρισναμούρτι, υπήρξε ο εκλεκτός και νέος Αβατάρ-χριστός της θεοσοφιστρίας Αννί Μπεζάν, που δεν απεδέχθη τελικά τον ρόλο του «νέου Χριστού», όμως συνέχισε, δια των βιβλίων του, ως ένας διαφημιστής του Ινδουισμού στη Δύση.

Στον «…δικό μας Καζαντζάκη» δε θα επεκταθούμε, πέραν του ότι ήταν ένας μπερδεμένος υπαρξιακά άνθρωπος, διαστρεβλωτής της διδασκαλίας της Εκκλησί­ας, θεοσοφιστής και τέκτων.

Τέλος, στην τρίτη από τις αναφο­ρές του σχολιαστή, είναι σαφές ότι η «Νέα Εποχή» του Υδροχόου αποτελεί γι’ αυτόν -και προφανώς και για τον εγκωμιαζόμενο ψυχολόγο-συγγραφέα- ένα ρεύμα μέσα στο οποίο ο ίδιος εντάσσει την Ψυχολογία, κάτι που αποτελεί ειλι­κρινή δήλωση και δικαιώνει και την δική μας πίστη επί του θέματος.

Σίγουρα, έχοντας επίγνωση της διδα­σκαλίας των Πατέρων, σχετικά με την ψυχή του ανθρώπου, αρκούμεθα στην Μυστηριακή βίωση της ζωής της Εκκλησίας, ως μία βίωση «Ορθόδοξης Ψυχοθεραπεί­ας» και δεν δελεαζόμεθα από φιλοσοφίες τύπου Καμύ και Κάφκα, πολύ περισσότερο από σαμανισμό τύπου Καστανέντα και ινδουισμό τύπου Κρισναμούρτι ή άλλους Δυτικού τύπου, νεοεποχίτικους προσανα­τολισμούς. 

πηγή

Γιὰ τὸν δικό μας Καζαντζάκη