Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Η ομολογιακή στάση των Αγίων εναντίον των αιρετικών, και η χαρτοπολεμική στάση αυτών που υποστηρίζουν πως αποτελούν τους "διαδόχους" τους!


ΕΟΡΤΗ  ΤΩΝ  ΑΓΙΩΝ
ΔΑΛΜΑΤΙΟΥ,
ΦΑΥΣΤΟΥ

           και  ΙΣΑΑΚΙΟΥ

Κάποτε οι ιερείς και οι μοναχοί και απλοί πιστοί ήλεγχαν ακόμα και τους αιρετικούς αυτοκράτορες, υφιστάμενοι βασανισμούς απ’ αυτούς! Σήμερα συμπορευόμαστε με τους αιρετικούς, ο έλεγχος προς αυτούς αρκείται σε ένα ανώδυνο για μας χαρτοπόλεμο, γιατί θέλουμε να καλοπερνάμε μ’ έναν «ακαδημαϊκού» κόστους χριστιανισμό, και γιατί δεν αντέχουμε να πάθουμε οικειοθελώς υπέρ του Χριστού.

Αλλά η ζωή μας προσγειώνει, όπως τους Ισραηλίτες, κάθε φορά που αμάρταναν απέναντι στο Θεό. Οι ορδές των Ισλαμιστών και των αθέων είναι προ των πυλών!


Τη μνήμη των Αγίων Δαλματίου, Φαύστου και Ισαακίου τιμά σήμερα, , η μας.


Ο Όσιος Δαλμάτιος ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως τη θεοσεβή ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κύριο και Δημιουργό του.

Ξεκίνησε, λοιπόν μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει τον μοναχό Ισαάκιο, η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες.
Ο Δαλμάτιος διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για την αρετή του τόσο ώστε εξελέγη ηγούμενος μετά το θάνατο του ευσεβούς Ισαακίου.
Μάλιστα για τον ενάρετο βίο του ο Δαλμάτιος τιμήθηκε και από τη Γ' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, στην οποία οι Πατέρες ανέδειξαν τον όσιο αρχιμανδρίτη.

Τον δρόμο του Δαλμάτιου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του.
Όσον αφορά στον όσιο Ισαάκιο, έμεινε ξακουστός για τη στάση, την οποία υπέδειξε απέναντι στον αιρετικό αυτοκράτορα Ουάλη, όταν αυτός κατά την εκστρατεία του ενάντια στους Σκύθες συνάντησε τον όσιο. Ο Ισαάκιος πέθανε σε βαθιά γεράματα.

____________________________________________________
 Ο Όσιος Ισαάκιος, που εορτάζει και την 30 Μαΐου, καταγό­ταν από τη Συρία. Έζησε κατά τους χρόνους του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη. Ήταν μοναχός με ζέουσα πίστη και αγωνιζόταν εναντίον των Αρειανών. Ήλεγχε με θάρρος τον αυτοκράτορα που υποστήριζε τους αιρε­τικούς.

Όταν ο Ουάλης αναχωρούσε εκστρατεύων εναντίον των Γότθων τον συνάντησε και του είπε:
«Ἀπόδος ταῖς ποίμναις τοὺς ἀρίστους νομέας καὶ λήψει τὴν νίκην ἀπονητί· εἰ δὲ τούτων μηδὲν δεδρακὼς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρὸν τὸ πρὸς κέντρα λακτίζειν, οὕτω γὰρ ἐπανήξεις καὶ προσαπολέσεις τὴν στρατιάν».

Δηλαδή, τον προέτρεψε, εάν ήθελε να επιστρέψει από την εκστρατεία νικητής, να επαναφέρει από την εξορία τους Ορθοδόξους Επι­σκόπους που τους στερείται το ποίμνιό τους, διαφορετικά θα καταστρεφόταν αυτός και το στράτευμά του, αφού χάνεται αυτός που τα βάζει με το Θεό. Ο Ουάλης δεν τον άκουσε, αντίθετα τον τιμώρησε και τον απεί­λησε ότι, όταν θα επέστρεφε από την εκστρατεία, θα τον εθανάτωνε.
Στην μάχη που ἐγινε περί την Αδριανούπολη ο αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε, ο δε Ουάλης κατέφυγε σ' ένα αχυρώνα για να σωθεί, όπου και κάηκε ζωντανός. 
Αργότερα παρευρέθηκε στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (381 μ.Χ.), συντελώντας στην επιτυχίατης. Κοιμήθηκε εν ειρήνη το 383 μ.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.