Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Στιγμές και σταθμοί από την ζωή ηρωϊσμού και αγώνων του Μ. Αθανασίου εναντίον της αιρέσεως. Προς εντροπήν ημών των βολεμένων και συμπορευομένων με την Παναίρεση!

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, κατὰ τὰ 46 ἔτη τῆς ἀρχιερατείας του, ὑπῆρξε ὁ στύλος τῆς Ἐκκλησίας.
       Ὅμως, οἱ Ἀρειανοί, δημιούργησαν πολλὲς ταραχὲς καὶ ὀχλήσεις στὸν Ἅγιο, τὸν ὁποῖο συκοφαντοῦσαν. Ὁ Ἅγιος ἐξορίστηκε πέντε φορὲς καὶ διῆλθε περισσότερα ἀπὸ δεκαέξι χρόνια τῆς ἀρχιερατείας του στὴν ἐξορία. Ἐσύρθη κατ’ ἐπανάληψη ἀπὸ τοὺς Ἀρειανοὺς ἐνώπιον Συνόδων καὶ καθαιρέθηκε. Καταδιώχθηκε ἀπὸ αὐτοκράτορες, ὑπέφερε ἀνεκδιήγητες ταλαιπωρίες καὶ στερήσεις, εἶδε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς συνεργάτες του νὰ ὑποκύπτουν στὶς πιέσεις καὶ τὴν βία τῶν Ἀρειανῶν καὶ τὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης Λιβέριο (352 – 366 μ.Χ) νὰ ὑπογράψει ἀρειανικὸ ὅρο πίστεως, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ἐξορία. Ἦλθαν στιγμές, κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ χριστιανικὸς κόσμος φαινόταν ἀντίθετος πρὸς τὸν Ἅγιο, ἀλλὰ αὐτὸς ποτὲ δὲν κάμφθηκε καὶ ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν ἀλήθεια.
      Ἀφορμὴ γιὰ τὶς διώξεις κατὰ τοῦ Ἁγίου, ἔδωσε ἡ ἄρνησή του νὰ ἀποκαταστήσει στὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία τὸν ὑπὸ τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθαιρεθέντα Ἄρειο, ὁ ὁποῖος παρουσιαζόταν ὑποκριτικὰ ὡς ἀποδεχόμενος τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ὅταν ὁ Ἄρειος ἀνακλήθηκε ἀπὸ τὴν ἐξορία ὑπέβαλε τὸ 330 ἢ 331 μ.Χ. ὁμολογία πίστεως, στὴν ὁποία ἀπέφυγε ἐπιμελῶς νὰ ἀναφέρει τὶς ἀρειανικὲς ἐκφράσεις. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος εἶδε τὴν ἀπάτη καὶ τὸ δόλο τοῦ Ἀρείου καὶ ἀρνήθηκε κατηγορηματικὰ νὰ δεχθεῖ σὲ κοινωνία τὸν Ἄρειο παρὰ τὴ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου. Μετὰ τὴν ἄρνηση τοῦ Ἁγίου, οἱ ἐχθροί του ἄρχισαν νὰ ὀργανώνουν συστηματικὰ τὸν κατ’ αὐτοῦ ἀγώνα.
     Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, ἂν καὶ τιμοῦσε τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὸ θάρρος του, παρασύρθηκε τελικὰ ἀπὸ τὶς συνεχεῖς ἐναντίον του μηχανορραφίες τῶν Ἀρειανῶν καὶ διέταξε τὴ σύγκλιση Συνόδου στὴν Καισάρεια, τὸ 335 μ.Χ., μὲ σκοπὸ τὴν ἐξέταση τῶν κατηγοριῶν κατὰ τοῦ Ἀθανασίου. Ἡ Σύνοδος τελικὰ συγκλήθηκε στὴν Τύρο τῆς Φοινίκης. Ὁ Ἀθανάσιος συνῆλθε στὴ Σύνοδο, στὴν ὁποία παρέστησαν 60 Ἀρειανοὶ Ἐπίσκοποι. Οἱ κατηγορίες δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ σταθοῦν παρὰ τὰ ἐφευρήματα τῶν αἱρετικῶν. Ἐπειδή, ὅμως, ἔγινε ἀντιληπτὸ ὅτι οἱ ἐχθροί του Ἀθανασίου ζητοῦσαν νὰ τὸν φονεύσουν, οἱ ἄνθρωποι τοῦ βασιλέως, ποὺ εἶχαν ἐπιφορτισθεῖ τὴν τήρηση τῆς τάξεως καὶ τῆς εἰρήνης, τὸν φυγάδευσαν κρυφά. Ἔτσι κατέφυγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ζήτησε νὰ δεῖ τὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος λόγω τῶν διαβολῶν, ἀρνήθηκε νὰ τὸν δεχθεῖ σὲ ἀκρόαση καὶ διέταξε τὴν ἐξορία του στὴ Γαλατία.
     Ἐπανῆλθε στὴν ἕδρα του μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, στὶς 23 Νοεμβρίου 337 μ.Χ. Πλὴν ὅμως καὶ πάλι οἱ ἐχθροί του ἄρχισαν τὶς κατ’ αὐτοῦ διαβολὲς καὶ συκοφαντίες. Τότε ὁ Ἀθανάσιος συγκάλεσε Σύνοδο στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸ 339 μ.Χ στὴν ὁποία ἔλαβαν μέρος 100 Ἐπίσκοποι. Οἱ ἐχθροί του τότε, συγκρότησαν ἀρειανικὴ Σύνοδο στὴν Ἀντιόχεια, ἡ ὁποία τὸν καθαίρεσε καὶ ὅρισε ὡς Ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας τὸν Εὐσέβιο τὸν Ἐμισηνό, ἀντ’ αὐτοῦ δέ, ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχθηκε τὴν ἐκλογή, τὸν Καππαδόκη Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια διὰ τῆς βίας μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου.
      Τότε ὁ Ἅγιος κατέφυγε στὴ Ρώμη, ὅπου εὑρίσκονταν καὶ ἄλλοι ἐξόριστοι ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι. Ἐκεῖ, τὸν δέχθηκαν ὅλοι μὲ τιμὴ καὶ ἀναγνώρισαν τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔτσι, ὁ Πάπας Ἰούλιος συγκάλεσε, τὸ ἔτος 341 μ.Χ., Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀναγνώρισε τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο ὡς κανονικὸ Ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας καὶ τὸν κήρυξε ἀθῶο ἀπὸ ὅλες τὶς κατηγορίες τῶν ἐχθρῶν του.
      Ὅταν τὸ 345 μ.Χ. πέθανε ὁ Ἀλεξανδρείας Γρηγόριος, κατόπιν ὑποδείξεως τοῦ Κώνσταντος, ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος ἀνακάλεσε τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο ἀπὸ τὴν ἐξορία. Ὁ Ἅγιος ἐπέστρεψε γενόμενος δεκτὸς θριαμβευτικὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιό του. Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ μόνο γιὰ λίγο ἔμεινε ἀδιατάρακτος στὴν ἕδρα του, διότι μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κώνσταντος, τὸ ἔτος 350 μ.Χ., ὁ Κωνστάντιος, πεισθεὶς σὲ νέες διαβολὲς καὶ πιέσεις τῶν φίλων τῶν Ἀρειανῶν, καταδίκασε συνοδικῶς τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο. Ἀπέστειλε μάλιστα καὶ στρατιῶτες, γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν τὴν νύκτα τῆς 9ης Φεβρουαρίου 356 μ.Χ., ἐνῶ τελοῦσε παννυχίδα μὲ πλῆθος πιστῶν στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Θεωνᾶ. Ὁ Ἅγιος φυγαδεύτηκε στὴν ἔρημο, ὅπου παρέμεινε ἕξι χρόνια, παρακολουθώντας τὶς κινήσεις καὶ ἐνέργειες τῶν Ἀρειανῶν καὶ στηρίζοντας τοὺς κλονιζόμενους Χριστιανούς.
      Τέλος, ἐπὶ αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) μπόρεσε νὰ ἐπανέλθει στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ νὰ συγκροτήσει Σύνοδο ἡ ὁποία ἀποτέλεσε σημαντικότατο σταθμὸ στὴν ἱστορία τῶν ἀγώνων τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ.
      Οἱ διωγμοὶ συνεχίστηκαν καὶ ἐπὶ αὐτοκράτορα Οὐάλη, ποὺ ἐξόρισε τὸν Ἅγιο. Φοβούμενος ὅμως ἐξέγερση τοῦ λαοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας, ἀναγκάσθηκε νὰ ἀνακαλέσει τὸν Ἅγιο ἀπὸ τὴν ἐξορία.

      Ἀγωνιζόμενος γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη μέχρι τὸ τέλος τοῦ βίου του, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὶς 2 Μαΐου 373 μ.Χ., σὲ ἡλικία 75 ἐτῶν, ἀφοῦ κατεκόσμησε τὸ θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας.

Όσοι καπηλεύονται "τον λόγον της αληθείας", καὶ ομιλούν για περισσότερες Εκκλησίες, αντί της ΜΙΑΣ του Συμβόλου, τούτοις μηδένα κοινωνείν παραγγείλατε"

  
 «Τοὺς μὲν ἀγαπητοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν καὶ συλλειτουργοὺς Ἀθανάσιον καὶ Μάρκελλον καὶ Ἀσκληπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς συλλειτουργοῦντας τῷ κυρίῳ ἀθώους καὶ καθαροὺς εἶναι ἀπεφηνάμεθα γράψαντες καὶ εἰς τὴν ἑκάστου παροικίαν, ὥστε γινώσκειν ἑκάστης ἐκκλησίας τοὺς λαοὺς τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου τὴν καθαρότητα καὶ τοῦτον μὲν ἔχειν ἐπίσκοπον καὶ προσδοκᾶν, τοὺς δὲ εἰς τὰς ἐκκλησίας αὐτῶν ἐπελθόντας δίκην λύκων, Γρηγόριον τὸν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, Βασίλειον τὸν ἐν Ἀγκύρᾳ καὶ Κυιντιανὸν τὸν ἐν Γάζῃ τούτους μηδὲ ἐπισκόπους ὀνομάζειν μηδὲ ὅλως κοινωνίαν τινὰ πρὸς αὐτοὺς ἔχειν μηδὲ δέχεσθαί τινα παρὰ τούτων γράμματα μηδὲ γράφειν πρὸς αὐτούς. τοὺς δέ γε περ

Μ. Αθανάσιος για το μαρτύριον της συνειδήσεως: Οι μάρτυρες εμάχοντο προς βασιλείς, εσύ προς τον βασιλέα της αμαρτίας Διάβολον!

Ακούει κανείς; Ο Πάπας στη Συναγωγή! Η Πανθρησκεία προελαύνει ακάθεκτη! Ανήκουμε, λέει, ΟΛΟΙ στην Οικογένεια του Θεού! Και στην "οικογένεια" του Διαβόλου Φραγκίσκε; Στην "οικογένεια" του Lucifer; Ποιοί ανήκουν;






Τη συναγωγή της Ρώμης, δίπλα στις όχθες του Τίβερη, επισκέπτεται σήμερα ο πάπας Φραγκίσκος, με τα μέτρα ασφαλείας που έχουν ληφθεί να είναι δρακόντεια. 

Η σημαντική αυτή κίνηση πραγματοποιείται 30 χρόνια μετά την πρώτη επίσκεψη ενός ποντίφικα, του Ιωάννη Παύλου του Β΄, στο εβραϊκό τέμενος της ιταλικής πρωτεύουσας.


«Είστε, σε ό,τι αφορά στην πίστη, τα μεγαλύτερα αδέλφια μας»

Ο Επισκοποκεντρισμός και η Αποτείχιση σε Εισήγηση Αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαδάκη! Σχόλιο του π. Ευθ. Τρικαμηνά.

Εἰσήγηση ἐμπεδώσεως καὶ ἐξάρσεως τῆς Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ σὲ Σύναξη Μοναχῶν στὴν Μητρόπολη Βεροίας!
Καὶ σχόλιο
τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ


Ἐπίσης ἐναντίωση -θλιβερὴ ἀλλ’ ἐπίσημη- κατὰ τῆς ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Οἰκουμενιστῆ μητροπολίτη Βεροίας, τὸν ὁποῖον (στὴν δεσποτικὰ κατευθυνόμενη Εἰσήγησή του) ἐκθειάζει ἐμμετικά ὁ εἰσηγητὴς π. Χρυσόστομος Παπαδάκης, ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπόλεως Βεροίας, ἀλλὰ καὶ ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου· ὁ δὲ Ἐπίσκοπος ἀποδέχεται εὐχάριστα καὶ ἀπολαμβάνει ἀδιαμαρτύρητα τὶς γλοιώδεις κολακεῖες!
Γιὰ τὴν ὑποστήριξη τῶν θέσεών του ἐμπλέκει καὶ τὸν ἅγιο Πορφύριο, τοῦ ὁποίου -ὅμως- οἱ συμβουλὲς σὲ διάφορα πρόσωπα γιὰ νὰ ἀναπαύει τὶς ψυχές τους, καὶ οἱ ποιμαντικὲς θέσεις περὶ ὑπακοῆς καὶ σεβασμοῦ τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν ὑπακοὴ στὸν Ἐπίσκοπο σὲ θέματα Πίστεως, μάλιστα σὲ κακόδοξο Ἐπίσκοπο καὶ σὲ καιροὺς ἐξάρσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ παραθέτουμε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Εἰσηγήσεως καὶ στὴ συνέχεια ἕνα σχόλιο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ στὴν Εἰσήγηση αὐτή.



Τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα
 Εἰσήγηση τοῦ ἀρχιμ. Χρυσόστομου Παπαδάκη

«Ἔχουμε τὴν σκανδαλώδη εὔνοια, νὰ ἔχουμε ἕνα δεσπότη... μεγαλόσχημο μοναχό, Ἐπίσκοπο ἔμπειρο καὶ πρακτικὸ διδάσκαλο ὑπακοῆς οὐ τῆς τυχούσης.
Ἔχουμε τὸ ἀπὸ Θεοῦ μέγα δῶρον, διότι μέσα στὸν καλὸ μοναχὸ Ἐπίσκοπο ὑπάρχει καὶ ὁ ἀπὸ χαρακτῆρος καλὸς ἄνθρωπος, μὲ τὸ Κ κεφαλαῖο. Ρωτῆστε ἄλλους, ποὺ στερήθηκαν ἢ στεροῦνται αὐτὸ τὸ δῶρον γιὰ νὰ σᾶς ποῦν… Γι’ αὐτὸ καὶ ταπεινὰ φρονῶ, ὅτι θεωροῦντες τοὺς ἑαυτούς μας εὐνοημένους παρὰ Κυρίου ὡς ἔχοντες τοιοῦτον Ἀρχιερέα»!

(Οἱ Ἀπόστολοι) ἔλαβαν τὸ πλήρωμα τῆς ἱερωσύνης καὶ οἱ ἴδιοι χειροτόνησαν τοὺς διαδόχους τους καὶ ἐκεῖνοι τοὺς δικούς των ὥς τὶς μέρες