Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Μπράβο κύριε Πειραιώς, κ. Αιτωλίας, κ. Ναυπάκτου, κ. Γόρτυνος, κ. Κονίτσης: ΔΕΝ τολμήσατε να ομολογήσετε την αλήθεια!

Ντροπή σου Δέσποτα, εσύ

"Σώπα ... μην μιλάς"


Δυστυχώς κάποιοι πολύ έξυπνα, δημιούργησαν μια ολόκληρη γενιά κοιμισμένων "πιστών" με το σύνθημα "σώπα μην μιλάς", "κοίτα τον εαυτό σου και τα λάθη σου" κλπ, εν γνώσει τους ότι σε περίπτωση αίρεσης αυτά ΔΕΝ ισχύουν. Τότε ΟΦΕΙΛΕΙΣ να μιλήσεις.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στις μέρες μας:

Οι φιλόδοξοι αρχιμανδρίτες που -χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα- πέτυχαν να καταλάβουν τους δεσποτικούς θρόνους,
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ επίσημα την Σύνοδο του Κολυμπαρίου, την ψευδοσύνοδο που αναγνώρισε επίσημα τους αιρετικούς ως εκκλησίες, τους μεικτούς γάμους (αναγνωρίζοντας το βάπτισμα των αιρετικών ως έγκυρο μυστήριο!), το ΠΣΕ κλπ.

Ένα σωρό ορθόδοξα σωματεία και αδελφότητες, 10.000 παπάδες της Ελλαδικής εκκλησίας,  δεν άρθρωσαν στην πλειοψηφία τους ούτε λέξη ακόμη.

4 μέρες μετά την επαίσχυντη επίσημη πλέον απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεσπότης να βγει δημόσια και να την καταδικάσει ευθέως ως Ληστρική.

Μπράβο κύριε Πειραιώς, κύριε Αιτωλίας, κύριε Ναυπάκτου, κύριε Γόρτυνος, κύριε Κονίτσης.
6 μήνες τώρα έχετε βγάλει ένα σωρό κείμενα για ένα σωρό ασήμαντα πράγματα παριστάνοντας τάχα τους αγωνιστές,αλλά την κρίσιμη στιγμή ΔΕΝ τολμήσατε να ομολογήσετε την αλήθεια και να αγωνιστείτε σκληρά για αυτήν, για να μην αναγνωριστεί η ψευδοσύνοδος. Ντροπή σας.

Δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά να σας αφιερώσουμε τους παρακάτω στίχους:


ΥΓ. Και για να μην σας κοροϊδεύουν μερικοί για το "λιοντάρι", τον μητροπολίτη Πειραιώς ...
Δείτε μερικές φωτογραφίες, ποιος ήταν επίσημος προσκεκλημένος του, μία ημέρα μετά την Σύνοδο της Ιεραρχίας:
"Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος", πηγή
κι άλλη δημοσίευση:
«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει… 2016»: Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος (video). Πηγή
Με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μάρτυρος Καλλινίκου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής εορτάσθη η ονομαστική εορτή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς κ. Καλλινίκου.
(...)
Στη σημερινή Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Σάμου & Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Δημητριάδος κ. Iγνάτιος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ και Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.Ιερεμίας. Συμπροσευχόμενος ήταν ο εορτάζων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καλαβρύτων & Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος και Πατρών κ. Χρυσόστομος. Πηγή



Και δύο σχόλια που είδαμε εδώ:

"Εμείς περιμένουμε από τους "αντι-οικουμενιστές" Μητροπολίτες διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας, 
και αυτούς που τους χάνεις, που τους βρίσκεις μαζί με τον μεταπατερικό οικουμενιστή Ιγνάτιο..."


Ο +Ι.Γ.Ζ. άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας :

"Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι πέσαν οι μάσκες.
Η γνώμη μου γι' αυτούς τους fake (σ.σ.τους μη γνήσιους) αντιοικουμενιστές είναι η εξής:
Τους κέρδισε η Ιεροσύνη, αλλά τους έχασε το θέατρο."



Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

«Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στο μάθημα των Θρησκευτικών ως εργαλεία για την αποδόμηση της ορθοδόξου πίστεως».

 Ηρακλής Ρεράκης

Εισήγηση σε εκδήλωση για τα Θρησκευτικά

Λάρισα 12/11/2016




Ο Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ αναπτύσσει την Εισήγησή του,

στην εκδήλωση - ενημέρωση που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), το Παράρτημα Λαρίσης της ΠΕΘ και το Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, στην Χριστιανική Εστία «Απόστολος Παύλος» της Λάρισας, το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016, με θέμα:
«Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στο μάθημα των Θρησκευτικών ως εργαλεία για την αποδόμηση της ορθοδόξου πίστεως». 

zoiforos

Το ισλάμ είναι η "ιδανική θρησκεία" για να επιβάλλει κάποιος (μέσω αυτής) "ολοκληρωτικό καθεστώς"...γι' αυτό "κάποιοι" (ΝΤΠ) ισλαμοποιούν (ταχύτατα) την Ευρώπη...

(Γι' αὐτὸ καὶ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θέλουν νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν μόνη ποὺ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὴν ἰσοπέδωση λαῶν καὶ ἀνθρώπων!)

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος


Που αποσκοπεί τελικά η (εμφανέστατη πια και διαρκώς εντεινόμενη) ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρώπης;

Εδώ και δεκαετίες οι "παρασκηνιακοί ηγέτες" της ΕΕ είχαν πάρει κάποιες αποφάσεις...

Άλλες πιο φανερές και άλλες..."αφανείς".

Βασικότερη όλων στάθηκε η ομογενοποίηση της Ευρώπης.

Να αναμειχθούν τα ευρωπαϊκά έθνη τόσο πολύ που στο τέλος να μετατραπούν σε μια άεθνη κοινωνία.

Προφανώς αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό...

Επισημαίνουν την αλήθεια, αλλά παραμένουν κολλημένοι στο ψεύδος!



   Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Πέτρο Χίρς ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει ἕνα ἀκόμη σημαντικότατο κείμενο, μιὰ ἱστορικὴ ἀπόφαση ἀπορρίψεως ὡς ἀπαραδέκτων, κάποιων Οἰκουμενιστικῶν θέσεων καὶ ἀποφάσεων ποὺ ἀποδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς ἀλλοιώσεως τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές.
 Λυπούμαστε, ὅμως, βαθύτατα, γιατὶ κι αὐτός, τὸ χρησιμοποιεῖ «χαρτοπολεμικά», συνεχίζοντας μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τὸν ψευτο-πόλεμο κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
    Ἀποδεικνύουν, δηλαδή, τὸ μέγεθος μιᾶς διαβολικῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ παρὰ ταῦτα κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς τοὺς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ψηφίζουν ἐπίσημα ΥΠΕΡ τοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, προωθοῦν ἢ ἀνέχονται ὅλες αὐτὲς τὶς κακοδοξίες πού -τὸ ἀποφώλιον τέρας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴν δαιμονικὴ διάρθρωση- κηρύττει καὶ ἐφαρμόζει!  Τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ «ἀποτελεῖ ἕνα κοκτέιλ, συντεθειμένον ἀπὸ τὰς πλέον παραδόξους θρησκευτικὰς δοξασίας»· ποὺ δὲν ἀποτελεῖ παρὰ «μίαν νέαν ἔκδοσιν τοῦ παλαιοῦ μηδενισμοῦ»!
  Οἱ πιστοὶ πρέπει πλέον μόνοι τους νὰ προφυλαχθοῦν, ἀφοῦ, ἀκόμα καὶ οἱ Ποιμένες ποὺ τοὺς ἐπισημαίνουν θεωρητικὰ τὴν αἵρεση, παρὰ πᾶσαν Ἁγιογραφικὴ Ἐντολή, τὴν ἀνέχονται, δεχόμενοι καὶ ἐπιτρέποντες στοὺς πιστοὺς τὸν μολυσμὸ τῆς αἱρέσεως διὰ τῆς λειτουργικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς ἐκφραστές της!


Η Συνοδική Απόφαση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας, του 1998, για τις Συμφωνίες του Σαμπεζύ και του Μπάλαμαντ, για την Θεωρία των Κλάδων και πολύ περισσότερα.

Μία Απόφαση Ορόσημο, μείζον κεφάλαιο στον Αγώνα για την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Η Συνοδική Απόφαση της Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας, του 1998 έχει ξεχωριστή σημασία ανάμεσα στα Κείμενα-ορόσημα της σύγχρονης Ορθοδόξου εκκλησιαστικής ιστορίας, τα οποία σφραγίζουν τον αγώνα της Εκκλησίας να διατηρήσει ανόθευτη την «άπαξ παραδοθείσαν πίστιν» και την πίστη Της στην «Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».

Στο απόηχο μιας παλαιότερης απόφασης της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς (Υπερορίου), του 1983, η οποία καταδίκαζε την αίρεση του Οικουμενισμού, με ειδικότερη μάλιστα αναφορά στη «Θεωρία των Κλάδων», η εν λόγω Απόφαση της Εκκλησίας της Γεωργίας είναι ευρύτερου φάσματος, καθώς θίγει έξι διαφορετικές εκφράσεις ανορθοδόξων διδαχών, που απορρέουν από την σύγχρονη Οικουμενική κίνηση και οικουμενική διαπλοκή Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Πιο συγκεκριμένα, η Απόφαση αυτή απορρίπτει ονομαστικά τις συμφωνίες του Σαμπεζύ και Μπάλαμαντ, τη συμφωνία που υπεγράφη από το Πατριαρχείο της Αντιοχείας με τους Μη-Χαλκηδόνιους στη Συρία, το 1991, την υιοθέτηση του Γρηγοριανού Πασχαλίου από την Εκκλησία της Φινλανδίας υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο, επίσης απορρίπτει την θέση ότι τα Ιερά Μυστήρια υπάρχουν εκτός της Εκκλησίας, όπως και τις ποικίλες εκφάνσεις της «Θεωρίας των Κλάδων», και την συμπροσευχή και τέλεση μυστηρίων από κοινού με μη-Ορθοδόξους. Η ουσιώδης φύση της Αποφάσεως της Εκκλησίας της Γεωργίας, συγκεκριμένη αλλά και ευρέως φάσματος, αποκτά πολλαπλασίως μεγαλύτερη σημασία για την καθ’ όλου Εκκλησία, σήμερα, σε ο,τι αφορά τη διαμόρφωση μιας πανορθοδόξου ομοφωνίας (consensus) έναντι της αιρετικής φύσεως του συγκρητιστικού οικουμενισμού. Πόσο μάλλον εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι, (εξ όσων γνωρίζουμε), το Κείμενο αυτό δεν είχε ποτέ έως τώρα μεταφραστεί στα Αγγλικά και Ελληνικά.

  Έχει σημασία να επισημάνουμε τα εξής, σε σχέση με την Συνοδική Απόφαση του 1998, ώστε να τη θέσουμε στις πραγματικές ιστορικές και εκκλησιαστικές διαστάσεις της:

 Το Συνοδικό Κείμενο βασίστηκε στην ανάλυση και μελέτη που πραγματοποίησε μία θεολογική επιτροπή, η οποία ορίστηκε από τον Καθολικό-Πατριάρχη της Εκκλησίας της Γεωργίας, Ηλία Β’. Η απόφαση, να συσταθεί η επιτροπή και να εξετάσει τα προαναφερθέντα έξι επίμαχα σημεία και κείμενα, ελήφθη ως άμεσο επακόλουθο μιας μεγάλης, λαϊκής ‘εξέγερσης’ των πιστών Ορθοδόξων της Γεωργίας, πιο συγκεκριμένα, της μοναστικής κοινότητας. Συνεπώς, ήταν η εγρηγορούσα δογματική συνείδηση και ευαισθησία, όχι μόνον ή έστω πρωτίστως της ιεραρχίας της Εκκλησίας, αλλά του πληρώματος, όλων των πιστών, που επέφερε αυτήν την Απόφαση-ορόσημο δημιουργώντας μείζονος σημασίας προηγούμενο προς όφελος της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας. Το σημείο αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί και είναι ανάγκη να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους απανταχού πιστούς σε κάθε Τοπική Εκκλησία, διότι κάθε πιστός είναι συνυπεύθυνος για την διαφύλαξη της Παρακαταθήκης της Πίστεως ακεραίας και αλωβήτου και την απαρασάλευτη πορεία της Εκκλησίας.
   Τέλος, είναι απαραίτητο να τονισθεί ότι, σε τελική ανάλυση, η διαδικασία αυτοκαθάρσεως της Εκκλησίας από αιρετικές αντιλήψεις και διδαχές, όπως είναι οι διαδιδόμενες στο πλαίσιο του συγκρητιστικού οικουμενισμού, είναι πρωτίστως Τοπικό φαινόμενο και διεργασία. Κατά τα ειωθότα στη σύγχρονη Ορθοδοξία, μία εκάστοτε Τοπική Εκκλησία –κλήρος και λαός– καλείται, πρώτα αυτή, να εξετάσει και να απορρίψει τις τυχόν κακόδοξες διδασκαλίες, που κηρύττονται και προωθούνται στους κύκλους του συγκρητιστικού οικουμενισμού, προτού η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία του Χριστού καταλήξει να εκδώσει οριστική δογματική διατύπωση, στο πλαίσιο μιας οικουμενικής, πανορθοδόξου Συνόδου. Γι’ αυτό η Απόφαση αυτή της Εκκλησίας της Γεωργίας αποτελεί ένα ορόσημο, πολλά υποσχόμενο για την Εκκλησία. Η διαδικασία αυτή, αντιμετώπισης των οικουμενιστικών προκλήσεων και επανεπιβεβαίωσης της Ορθοδόξου Πίστεως στη Μία, Αδιαίρετη και Καθολική Εκκλησία, έναντι της ΄καινοτόμου’ συγκρητιστικής οικουμενιστικής εκκλησιολογίας, επανεκκινήθηκε ουσιαστικά με την εν λόγω ρύθμιση της Εκκλησίας της Γεωργίας, του 1998 (παρότι άγνωστη εν πολλοίς στους περισσότερους Ορθοδόξους). Συνεχίζεται δε έως τις ημέρες μας, με επίκεντρο τη διοργάνωση της Κρήτης, όσον αφορά τόσο τις προσυνοδικές όσο και τις μετασυνοδικές διαδικασίες, οι οποίες εξετάστηκαν από τις Ορθόδοξες Συνόδους της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, με την τελευταία να απορρίπτει τη «Σύνοδο» της Κρήτης, συγκεκριμένα εξαιτίας της οικουμενιστικής εκκλησιολογικής τοποθέτησης αυτής. Με δεδομένη την ιστορική απόφαση της Εκκλησίας της Γεωργίας, του 1998 –ίσως την πλέον σαφή και ευρυφασματική συνοδική απόφαση που έχει εκδοθεί ποτέ κατά του συγκρητιστικού οικουμενισμού, μπορούμε [εύλογα] να αναμένουμε ότι, σύντομα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Γεωργίας θα ακολουθήσει κατά πόδας και θα απορρίψει εκκλησιολογικώς τη λεγόμενη «Σύνοδο» της Κρήτης.
   Είθε αυτή η απόφαση της Εκκλησίας της Γεωργίας να λάβει την πρέπουσα σημασία από την Ιεραρχία και τους πιστούς όλων των Τοπικών Εκκλησιών, εμπνέοντάς τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και να δηλώσουν με σαφή τρόπο την πίστη τους στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, εναντίον της νέας εκκλησιολογίας του συγκρητιστικού οικουμενισμού, η οποία δυστυχώς κρίθηκε αθώα και αναβίωσε από τη λεγόμενη ‘Σύνοδο’ της Κρήτης.
Πρωτοπρεσβύτερος Peter Heers
συγγραφεύς του έργου «Η Εκκλησιολογική Αναθεώρηση της Β’ Βατικανής Συνόδου: Μία Ορθόδοξη Διαρεύνηση του Βαπτισμάτος και της Εκκλησίας κατά το Διάταγμα περί Οικουμενισμού


Η  Α Π Ο Φ Α Σ Η:

8 Οκτωβρίου, 1998


Πρακτικά της Συνεδριάσεως

 της Ιεράς Συνόδου

  Η συνεδρίαση της ιεράς Συνόδου της Γεωργιανής Ορθοδόξου Εκκλησίας έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδρίων του πατριαρχείου της Γεωργίας στις 8 Οκτωβρίου, 1998. Στις εργασίες της συμμετείχαν 24 ιεράρχες (πλήρης απαρτία) της Γεωργιανής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η Αυτού Μακαριότης και Αγιότης ο Καθολικός-Πατριάρχης πάσης Γεωργίας, Ηλίας ο Β’, ήταν ο προεδρεύων της συνεδριάσεως. Ο επίσκοπος της επαρχίας Πότι–Grigol (Berbichashvili), ορίστηκε γραμματέας της συνεδριάσεως.
Η Ιερά Σύνοδος δέχθηκε την ενημέρωση της Θεολογικής Επιτροπής, η οποία συστάθηκε με τις ευλογίες του Καθολικού-Πατριάρχη πάσης Ρωσίας Ηλία Β’, τον Ιούλιο του 1997. Η εν λόγω επιτροπή εξέτασε τα ζητήματα εκείνα, τα οποία είχαν γίνει αιτία σκανδαλισμού ορισμένων μελών της Εκκλησίας.
Η Θεολογική Επιτροπή εξέτασε τα ακόλουθα Κείμενα και ζητήματα: τα Κείμενα του Σαμπεζύ και του Μπάλαμαντ, το προσχέδιο συμφωνίας μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αντιοχείας και των Μη-Χαλκηδονίων εκκλησιών (της Ανατολής), το οποίο έγινε αντικείμενο επεξεργασίας το 1991, τον εορτασμό του Πάσχα από τη Φινλανδική Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το Γρηγοριανό Πασχάλιον, τη διδασκαλία για την ύπαρξη σωτηριώδους χάριτος, πέραν των κανονικών ορίων της Εκκλησίας, καθώς και τη λεγόμενη «Θεωρία των Κλάδων». Η θεολογική Επιτροπή ήλθε σε επικοινωνία με τα πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αντιοχείας και Ρωσίας και ζήτησε να ενημερωθεί επί των θέσεων των διαφορετικών εκκλησιών, σε ο,τι αφορά τα προαναφερθέντα ζητήματα.
   Πρέπει να τονιστεί ότι, ένας αριθμός αυτοκέφαλων Εκκλησιών, στις οποίες συγκαταλέγεται και η Γεωργιανή Εκκλησία, ουδέποτε έλαβε σαφή απόφαση, στο πλαίσιο γενικών συνελεύσεων, επί των προαναφερθέντων ζητημάτων. Επιπλέον, ορισμένες Εκκλησίες έχουν πράγματι αποφανθεί αρνητικά σχετικά με αυτά, με ειδική απόφαση της ιεράς Συνόδου [μίας εκάστης].

   Επειδή τα ζητήματα αυτά αποτελούν πεδίο αμφιβολιών εκ μέρους των πιστών μας, ως εκ τούτου, η Θεολογική Επιτροπή του Πατριαρχείου της Γεωργίας προέβη στη μελέτη τους και εξέδωσε τα συμπεράσματά της σε τρία τεύχη Ενημερωτικών Δελτίων.
   Η Ιερά Σύνοδος της Γεωργιανής Ορθοδόξου Εκκλησίας έλαβε γνώση και συμφώνησε με τα συμπεράσματα της Θεολογικής Επιτροπής του Πατριαρχείου της Γεωργίας. Η τοποθέτηση, που περιγράφεται παρακάτω, εκφράζει τη θρησκευτική κοσμοθεωρία της Γεωργιανής Ορθοδόξου Εκκλησίας η οποία ίσχυε πάντοτε.
   Η θέση αυτή δηλώνεται και επαναδιατυπώνεται σαφώς ως ακολούθως:
  Η Ιερά Σύνοδος της Γεωργιανής Ορθοδόξου Εκκλησίας αποφαίνεται για τα εξής:
1. Τα Κείμενα της Επιτροπής Μικτού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και Μη-Χαλκηδονίων εκκλησιών (της Ανατολής) –οι λεγόμενες Συμφωνίες του Σαμπεζύ, που έλαβαν χώρα μεταξύ 1990-1993 στο Σαμπεζύ (της Ελβετίας)– είναι απαράδεκτα.
2. Το σχέδιο για την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αντιοχείας και Μη-Χαλκηδονίων εκκλησιών (της Ανατολής), το οποίο εκπονήθηκε το 1991, είναι απαράδεκτο.
3. Το Κείμενο: “Ουνιτισμός: μέθοδος ενώσεως του παρελθόντος και η παρούσα αναζήτηση της πλήρους κοινωνίας (η λεγόμενη ‘Συμφωνία του Μπάλαμπαντ’), το οποίο έγινε δεκτό από την Μικτή Επιτροπή Καθολικής και Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Μπάλαμαντ (Λίβανος), στις 23 Ιουνίου, 1993, είναι απαράδεκτο.
4. Ο εορτασμός του Πάσχα από την Αυτόνομη Εκκλησία της Φινλανδίας, σύμφωνα με το Γρηγοριανό Πασχάλιον, δεν συνάδει με την απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, στη Νίκαια, σχετικά με την ημερομηνία [τον χρόνο] εορτασμού του Πάσχα. Ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι, με βάση τη γενική Ορθόδοξη θέση επί του θέματος, το γεγονός αυτό θεωρήθηκε ως παραβίαση Κανόνων και όχι ως αίρεση. Επομένως, απ’ αυτήν την άποψη είναι σημαντικό ότι το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (στη δικαιοδοσία του οποίου συμπεριλαμβάνεται και η Αυτόνομη Φινλανδική Εκκλησία), είναι αρνητικά προδιατεθειμένο σχετικά με την παραπάνω Κανονική παραβίαση και θεωρεί ότι το Πάσχα πρέπει να εορτάζεται σύμφωνα με την απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας (βλ. επιστολή 1214/1997 του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως).
5. Η αιρετική εκκλησιολογική διδασκαλία, που αναπτύχθηκε στα βάθη της μη-Ορθόδοξης, μοντερνιστικής, θεολογίας, αναφορικά με την ύπαρξη σωτηριώδους [μυστηριολογικής] χάριτος, πέραν των Κανονικών ορίων της Εκκλησίας, όπως και η ακραία εκδήλωσή της –η λεγόμενη ‘Θεωρία των Κλάδων’, σύμφωνα με την οποία οι ποικίλοι χριστιανικοί κλάδοι που υπάρχουν σήμερα, θεωρούνται διαφορετικοί και ισότιμοι κλάδοι της Αληθινής Εκκλησίας του Χριστού– είναι απαράδεκτη.
6. Τέλος, τόσο η συμπροσευχή, όσο και η μετοχή στα Μυστήρια, από κοινού με μη-Ορθοδόξους, είναι απαράδεκτες, όπως αυτό επαναβεβαιώθηκε στο τελικό Κείμενο, το οποίο απεδέχθη η Διορθόδοξη Σύναξη όλων των Κανονικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, (Θεσσαλονίκη, 29 Απριλίου – 2 Μαΐου, 1998). Σύμφωνα με το άρθρο 13, παράγραφος β’ του Κειμένου αυτού: «Οι Ορθόδοξες αντιπροσωπείες δεν θα συμμετέχουν στις οικουμενικές Ακολουθίες, την κοινή προσευχή και λατρεία του Θεού, ούτε σε άλλες θρησκευτικές τελετές της Συνάξεως».

Σημ. Εκτενής ανάλυση των προαναφερθέντων ζητημάτων παρέχεται επίσης στα ενημερωτικά δελτία (υπ. αριθμ. 1,2,3) της Θεολογικής Επιτροπής του Πατριαρχείου της Γεωργίας.

[μετάφραση: Χαρά-Ανδριάνα Λιαναντωνάκη, για το Orthodoxethos.com]

"...λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου"!


Σύνεδροι της αιρετικής εν Κολυμπαρίῳ Συνόδου!
πὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν εἶπεν αὐτοῖς· Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ͵ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους͵ ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ͵ ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ αἵματος. Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. Διὸ γρηγορεῖτε͵ μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. Καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν.
(Ἀπόστολος παῦλος, Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, κεφ. 20) 

Η φρασεολογία του Μαρξ η "θρησκεία είναι το όπιο του λαού", δεν αφορούσε τα τζαμιά; --Και στο βάθος η Πανθρησκεία!

 Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί;


Giati.Atheoi.theloun.tzami_opistodromikh.

Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; 
Διακριτική αντανάκλαση
Η οπισθοδρομική Τουρκία
Πιστοποιημένη ανικανότητα 

Νίκος Λυγερός 

Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί;

Επειδή έχουμε ακούσει από όλα όσον αφορά στο θέμα του τζαμιού στην Αθήνα, θα θέλαμε να το εξετάσουμε πιο σφαιρικά και να θέσουμε μερικά ερωτήματα που απασχολούν τους πάντες δίχως όμως να τα εκθέσουν ανοιχτά διότι φοβούνται να μην εκτεθούν. Έτσι το πρώτο σημείο είναι το εξής.

Γιατί δίνεται η εντύπωση ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τζαμιά; Ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν περιοχές που κυριαρχούν λόγω γεωπολιτικής κι όχι θρησκείας.
  • Γιατί δεν λέμε ότι έχουν καταστραφεί εκκλησίες για να γίνουν τζαμιά;
Γιατί δεν εξηγούμε στους δικούς μας ότι αν υπάρχουν τόσες εκκλησίες αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο δεν οφείλεται στην τεράστια σημασία του Αγίου για την Ελλάδα αλλά στο γεγονός ότι οι δικοί μας λόγω τουρκοκρατίας άλλαζαν τα ονόματα των εκκλησιών για να μην τις πειράζουν οι κατακτητές επειδή σεβόντουσαν και φοβόντουσαν ειδικά αυτόν τον Άγιο; Διότι το θέμα της τουρκοκρατίας δεν φαίνεται να ενσωματώνεται στις συζητήσεις, λες και δεν υπήρξαν τα χρόνια κατοχής, λες και δεν υπάρχουν στη Θράκη και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη.

Επίσης γιατί να παρθεί μια απόφαση που αφορά καθαρά θρησκευτικά θέματα από αρμόδιους που δηλώνουν ανοιχτά ότι δεν τους ενδιαφέρει η θρησκεία αφού είναι το όπιο του λαού; Δηλαδή η φρασεολογία του Μαρξ δεν αφορούσε τα τζαμιά; Ήταν μόνο και μόνο μια κριτική για τις εκκλησίες; Μήπως οι αρμόδιοι δεν θεωρούν θρησκεία το Ισλάμ

ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ Ορθοδόξων πιστών: Τότε οι Άγιοι απομακρύνονταν από τους αιρετικούς ΠΡΙΝ καταδικαστούν από Σύνοδο!

Σήμερα Επίσκοποι, Ποιμένες και Πιστοί ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ τους  Οικουμενιστές ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, αλλά κάνουν ΥΠΑΚΟΗ σ' αυτούς και παραμένουν σε κοινωνία μαζί τους, παρότι οι Οικουμενιστές Επίσκοποι και η Ιεραρχία επισημοποίησαν και αποδέχτηκαν ΣΥΝΟΔΙΚΑ τις κακόδοξες αποφασεις της Κρήτης!!!!


Ὅσιος Στέφανος ὁ Νέος, ὁ Ὁμολογητής,
τὸ φοβερότατο μαρτύριό του καὶ
ἡ Ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς

πόσπασμα ἀπὸ μελέτη τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

28 Νοεμβρίου: Ἑορτὴ τοῦ Ὁσίου Στεφάνου

τοῦ Νέου καὶ Ὁμολογητοῦ



Ὁ σιος Στέφανος καὶ ἡ Ἀποτείχισή του
τὴν ὁποία παραβλέπουν (καὶ διαστρέφουν)
οἱ σύγχρονοι ἀντι-Οἰκουμενιστές! 

         Ο Όσιος Στέφανος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του Ιωάννης και Άννα τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Όταν μεγάλωσε, μορφώθηκε αρκετά και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενος στο περίφημο όρος του Αγίου Αυξεντίου.
       Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δε συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές, αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς τους εικονομάχους βασιλείς. Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο... ο όποιος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή, όταν τον έφερνε μπροστά του, να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου. Συνέβη όμως το αντίθετο.
       Ο Στέφανος, από τους ανθρώπους με «πολλήν παρρησία εν πίστει τήν εν Χριστώ Ιησού» (Α' προς Τιμόθεον, γ' 13), δηλαδή με πολλή παρρησία και θάρρος στο να διακηρύττει την πίστη που ομολογούν όσοι είναι σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό, ήλεγξε αυστηρά κατά πρόσωπο τον Κοπρώνυμο. Αυτός τότε τον έκλεισε στη φυλακή και μετά από μέρες διέταξε να τον θανατώσουν.
        Αφού, λοιπόν, τον έβγαλαν από την φυλακή, άρχισαν να τον λιθοβολούν και να τον κτυπούν με βαρεία ρόπαλα. Ένα ισχυρό κτύπημα στο κεφάλι έδωσε τέλος στη ζωή του Στεφάνου (το 767 μ.Χ.). Κατόπιν το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα, αλλά ευλαβείς χριστιανοί που το βρήκαν όταν τα κύματα το έφεραν στην παραλία, το έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.


Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
   Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού. Αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της Πίστεως ξίφει· και δι᾽ αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, Οσιομάρτυς αοίδιμε Στέφανε.


σιος Στέφανος καὶ ἡ Ἀποτείχισή του τὴν ὁποία παραβλέπουν (καὶ διαστρέφουν)
οἱ σύγχρονοι ἀντι-Οἰκουμενιστές! 
Ἀπόσπασμα ἀπὸ μελέτη τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

    Θά προσπαθήσω, πατέρες, νά σᾶς ἀποδείξω τό πόσο τά ἐπιχειρήματά σας εἶναι ὄχι μόνον ἄστοχα, ἀλλά δυστυχέστατα δὲν εἶναι ὀρθόδοξα, ἀντίθετα εἶναι ἐπιχειρήματα ποὺ βοηθοῦν καὶ στηρίζουν τὴν ἀνεμπόδιστη ἐξάπλωσι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὴν ἀπόδειξι αὐτή μᾶς τήν προσφέρει ὁ βίος τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Στεφάνου τοῦ νέου, ὁ ὁποῖος ἔζησε καί ἐμαρτύρησε κατά τήν πρώτη περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καί μάλιστα πολύ πρίν τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ βίος του καί ἡ ὁμολογία του εἶναι συγκλονιστική καί ὠφελιμώτατη ὄχι μόνο γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά ὅσους μελετήσουν τίς σκέψεις καί ἀπόψεις μας, ἀναιρεῖ δέ ὅλα τά ἐπιχειρήματά σας καί τά διαλύει ὡς ἱστόν ἀράχνης.

Κατ’ ἀρχάς εἶναι συγκλονιστικό τό γεγονός πού περιγράφεται στόν βίο του, ὅτι δηλαδή οἱ εἰκονομάχοι καί ἐν προκειμένῳ ὁ ἔξαρχος καί ἐκπρόσωπος αὐτῶν, ὁ αὐτοκράτωρ Κων/νος ὁ Κοπρώνυμος, δέν ὑπελόγισε, οὔτε ἔδειξε τό παραμικρό ἐνδιαφέρον, οὔτε γιά τίς ὀρθόδοξες Συνόδους ὑπέρ τῶν εἰκόνων, πού ἀναφέρετε, οὔτε γιά τίς θεολογικές πραγματεῖες τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, οὔτε γιά τά ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, τά ὁποῖα τόν ἐστηλίτευαν, ἀλλά μόνον γιά τούς ἀποτειχισμένους τῆς περιοχῆς τῆς Κων/πόλεως, τούς ὁποίους περιφρονητικά ἀποκαλοῦσαν «ἀμνημονεύτους», ὡς ἀποκομμένους δηλαδή ἀπό τήν ἰδική τους ἐκκλησιαστική κοινωνία.
Τό ἀκόμη φοβερώτερο εἶναι ὅτι οὔτε ἡ Σύνοδος τῆς Ἱέρειας τῶν τριακοσίων πενῆντα (350) περίπου εἰκονομάχων Ἐπισκόπων εἶχε γιά τόν αὐτοκράτορα καί τούς εἰκονομάχους τόση ἰσχύ καί ἀξία, ὅση θά ἔπαιρνε ἄν κατώρθωναν νά πείσουν νά ὑπογράψη τίς ἀποφάσεις της ὁ ἔξαρχος καί πνευματικός ἀρχηγός τῶν ἀποτειχισμένων, δηλαδή ὁ ἅγιος Στέφανος ὁ νέος, ὁ ἡγούμενος τοῦ ὄρους τοῦ Αὐξεντίου. Κατάλαβαν καλά, δηλαδή, οἱ εἰκονομάχοι, ὅτι μόνο τότε μποροῦσαν νά ἐπιβάλλουν τήν αἵρεσι, ἄν προσεταιρίζοντο ἤ ἐξουδετέρωναν τόν ἅγιο Στέφανο. Τότε θά καταξιώνετο ἡ αἵρεσις καί θά ἀποκτοῦσε καθολική ἰσχύ.
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιὰ ἐμᾶς σήμερα, οἱ εἰκονομάχοι Ἐπίσκοποι εἶναι ἀναμφισβήτητα αἱρετικοί, γιατί γνωρίζουμε τήν τελεσίδικη καταδίκη τους μετὰ τὴν ἐπικράτησι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά τούς Χριστιανούς ὅμως ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἦσαν οἱ κανονικοί καί νόμιμοι Ἐπίσκοποι! Ἡ διδασκαλία τους μάλιστα εἶχε ἐπικυρωθῆ ἀπό Σύνοδο Ἐπισκόπων οἰκουμενικῆς ἐμβέλειας, τή Σύνοδο τῆς Ἱέρειας. Οἱ ἴδιοι οἱ εἰκονομάχοι Ἐπίσκοποι (καί ὅσοι τούς ἀκολουθοῦσαν), μποροῦσαν νά ἔχουν ἔτσι, ἥσυχη τή συνείδησί τους μὲ τήν δικαιολογία ὅτι ἀκολουθοῦν τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῆς Ἱέρειας, ἡ ὁποία ὑπερτεροῦσε, φυσικά, κάθε ἄλλης τοπικῆς