Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Η αίρεση και οι επιπτώσεις της



                                                                                                                        
  Μαθητεία στο εκκλησιαστικο παρελθόν

Η ΑΙΡΕΣΗ

      
Η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας πάντοτε ετίμησε τον αγώνα αγίων μορφών, Ομολογητών της Ορθοδοξίας κατά της ποικίλης αιρέσεως. Ο αγώνας αυτός καταλαμβάνει το πλείστον μέρος της εκκλησιαστικής ιστορίας και  ουσιαστικώς υπήρξε ο κυριώτερος,  ή μάλλον ο μόνος, παράγων διαμορφώσεως και εξελίξεως της λεκτικής διατυπώσεως των εκκλησιαστικών δογμάτων. Όμως, τί σημαίνει «αίρεση»; Γιατί η Εκκλησία πολεμεί τις αιρέσεις (και όχι βεβαίως τους αιρετικούς); Έως ποίου σημείου είναι ανεκτή η αίρεση; Σώζονται όσοι ακολουθούν τις αιρέσεις;
       Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές αφορμές ωφελίμου προβληματισμού πάνω στα θέματα αυτά.


Εισαγωγή

1. Τι είναι αίρεση
2. Δαιμονική προέλευση της αιρέσεως
3. Οι αιρετικοί κατηγορούν ακόμη και τους Αγίους
4. Αίρεση ίσως να είναι και η αλλαγή ενός «ιώτα» των εκκλησιαστικών δογμάτων
( ιστορικά παραδείγματα, διδασκαλία των Αγίων Πατέρων)
5. Σωτηριολογικές επιπτώσεις της αιρέσεως
    Α. Τα μυστήρια των αιρετικών, καθ΄ ότι άκυρα είναι αχαρίτωτα
Οι αιρετικοί δεν έχουν «αποστολική διαδοχή».
Το βάπτισμα των αιρετικών είναι «καθ’ εαυτό» άκυρο και χωρίς καμμία «διαδοχή»
Η αίρεση (και όχι ο αντι-αιρετικός αγώνας) δημιουργεί σχίσμα και εξάγει από την κοινωνία με το Σώμα Χριστού
    Β. Οι αιρέσεις αλλοιώνουν το ορθόν σέβας στη ζωή των πιστών
(Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός, Εικονομαχία, λατινικός αντιη-συχασμός)
6. Οι αιρέσεις ποτέ δεν θα εκλείψουν έως της Β΄ Παρουσίας
Σύνοψη ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ


Εισαγωγή

        Στη σημερινή εποχή, η λέξη «αίρεση» έχει εξοβελισθεί από το λεξιλόγιο των αθρώπων, ακόμη και των περισσοτέρων πιστών, και έχει περιορισθεί, χρωματισμένη μάλιστα και με κάποια ειρωνεία, στο χαρακτηρισμό φιλοσοφικών και ιδεολογικών ρευμάτων που παρεκκλίνουν από κάποια γνωστή «κύρια»  (‘mainstream”) κατεύθυνση.
        Υπό την επίδραση της προπαγάνδας της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου, η οποία διδάσκει να αγαπάμε όχι τόσο τον ίδιο τον πλησίον μας, όσο τις οποιεσδήποτε πεπλανημένες πεποιθήσεις και ιδέες του, ο χαρακτηρισμός της «αιρέσεως» ακούεται στα ώτα πολλών, ως δήθεν φορτισμένος υπέρμετρα με άδικους αρνητικούς συνειρμούς και παραπέμπει δήθεν στο σκοτεινό μεσαίωνα και την «ιερά εξέταση». Όμως τα πράγματα δεν έχουν έτσι και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου η «αίρεση» είναι κίνδυνος που άπτεται καίρια της ιδίας της αιωνίου σωτηρίας μας και όχι κάποια απλώς φιλοσοφική απόκλιση από μια «γραμμή» μιας εξουσίας.
        Το θέμα της αιρέσεως είναι απέραντο, τόσο στην Πατερική Γραμματεία, όσο και στη σύγχρονη ακαδημαϊκή θεολογία. Θα αρκεσθούμε σε μερικά σημεία, επιφυλασσόμενοι για περισσότερες διευκρινίσεις στο μέλλον.


1. Τί είναι αίρεση

       
Σύμφωνα με ένα σύγχρονο ορισμό, ως αίρεση χαρακτηρίζεται «κάθε πεπλανημένη διδασκαλία η οποία παρεκκλίνει από τη γνήσια χριστιανική πίστη, ταυτόχρονα δε και κάθε ιδιαίτερη χριστιανική

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η απάντηση στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης σε σχέση με την επικαιρότητα [ΒΙΝΤΕΟ 2016]


Ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση που εκφωνήθηκε την Κυριακή
18-12-2016, στο "Αρχονταρίκι" του Ι.Ν. αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης.

Πηγή

Ψευδεπίσκοποι -τύπου Πειραιώς Σεραφείμ- παραπλανούν τους πιστούς, ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους αιρετικούς και τον κ. Βαρθολομαίο!


   Τὴν διακοινωνία και τὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στὶς αἱρέσεις τὰ βεβαιώνουν καὶ οἱ συνεργάτες του στὴν Μητρόπολη (ὅπως ὁ π. Παῦλος καὶ π. Ματθαῖος), ἀλλὰ καὶ οἱ συναγωνιστές του στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα (π. Θ. Ζήσης, π. Γ. Μεταλληνός, π. Σ. Σαράντος, κ. Δ. Τσελεγγίδης κ.ἄ.).
    Ὁπότε, ἐπίσημα πλέον ὁ κ. Σεραφεὶμ κατατάσσει τὸν ἑαυτό του στὸν χῶρο τῶν ψευδεπισκόπων! ἀποδεικνύοντας ὅτι τόσα χρόνια ...κοροϊδεύει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ!
      Ἂς τὸν χαίρονται, ὅσοι κατὰ καιροὺς μᾶς κατηγοροῦσαν ὅτι ἀδικοῦμε τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς!


Ἀναδημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἀνάρτηση:


    Με αφορμή την Επιστολή στο ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός": ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ;

   Διαβάστε τι λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός και θα καταλάβετε!


σφαλῶς, ὄχι μόνο οἱ λέξεις ἔχουν χάσει τὸ νόημά τους, ἀλλὰ καὶ οἱ συνειδήσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, ἔχουν χάσει (μερικῶς τουλάχιστον) τὴν δυνατότητα διάκρισης καλοῦ καὶ κακοῦ, τὴν πνευματικὴ ἐκείνη διαύγεια, ποὺ θὰ τοὺς βοηθοῦσε νὰ καθοδηγοῦν Εὐαγγελικὰ τὸ Ποίμνιο. Ἄλλα λέγουν τὴν μιὰ στιγμή, κι ἄλλα τὴν ἄλλη. Ἄλλα λέγουν κι ἄλλα κάνουν.
Καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ὁ π. Γεώργιος  γράφει πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅτι ὑπάρχουν Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ποὺ κατασπαράσσουν τὸ Ποίμνιο! Κι ὅμως· ἀντὶ νὰ τοὺς κατονομάσει καὶ νὰ βροντοφωνάξει, καὶ νὰ προτρέψει τοὺς πιστοὺς τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτούς, κοινωνεῖ μὲ τοὺς λύκους, τὴν φονικὴ λύσσα τῶν ὁποίων καταγγέλλει!
Διδάσκει ὅτι «ὅταν ἀναγνωρίζουμε τὸν Πάπα καὶ τὸν προσφωνοῦμε Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» συμμαχοῦμε, «παίρνουμε τὸν Διάβολο», κι ὅμως, ὁ π. Γεώργιος (καὶ ὁ μητροπ. Πειραιῶς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) κοινωνεῖ μὲ τὸν Ζηζιούλα καὶ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο (καὶ τὸν κάθε Ζηζιούλα) ποὺ κάνει ἀκριβῶς αὐτό:
ἀναγνωρίζει τὸν Πάπα, συμμαχεῖ καὶ παίρνει τὸν …Διάβολο!!! (κατὰ τὸν π. Γεώργιο).

Κι ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τὴν σημερινὴ ΕΠΙΣΤΟΛΗ τοῦ ὁποίου δημοσιεύουμε, πράττει παρομοίως. Συγκεκριμένα· ὁ κ. Σεραφείμ, ἔστειλε στοὺς διαχειριστὲς τοῦ ἱστολογίου «Ὁ Παιδαγωγός» μιὰ Ἐπιστολή (ποὺ δὲν θὰ χαρακτηρίσουμε, οὔτε θὰ ἀπαντήσουμε ἐμεῖς γι’ αὐτοὺς ἐπὶ τῆς οὐσίας), στὴν ὁποία

"Νυν ετοιμασθώμεν εν πνεύματι"