Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Βαρθολομαίος: «Έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών»!!!


«Ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα» ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου καθ’ ὁλοκληρίαν «παραδίδοται εἰς χεῖρας» αἱρετικῶν!!!



Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τον ιδρυτή του Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο






  Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του,  Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χειροτόνησε στο βαθμό του Πρεσβυτέρου και χειροθέτησε σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο τον π. Ανδρέα Σοφιανόπουλο.

Στην ομιλία του, πριν από τη χειροτονία του νέου Πρεσβυτέρου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στο εκκλησιαστικό ήθος, την αφοσίωση, την αποτελεσματικότητα και το πνεύμα αυτοθυσίας που επέδειξε ο π. Ανδρέας. «Εις την διακονίαν σου εξετιμήθη η σεμνότης, η σιωπή, η εχεμύθεια, η σοβαρότης και η υπομονή εις τας δυσκόλους περιστάσεις, διότι πάντες γνωρίζομεν ότι η διακονία

Η «ενότητα» των Οικουμενιστών δεν είναι η ενότητα της Εκκλησίας




Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Μία ἀπὸ τὶς πιὸ γνωστὲς διαστροφὲς καὶ παραχαράξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν σὲ βάρος τῆς Μίας Ἀληθείας εἶναι τὸ μήνυμα τους γιὰ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα. Τὸ μήνυμα τους αὐτὸ ἐκφράζεται συνήθως μὲ τὴν ἀποκομμένη ἀπὸ τὸ συνολικὸ κείμενο καὶ νόημα εὐαγγελικὴ ἔκφραση «ἵνα ἓν ὦσιν». Διαφημίζοντας καὶ προσφέροντας τὴν πολυπόθητη γιὰ τὸν μεταμοντέρνο, παθολογικὰ ἀνασφαλὴ καὶ κατακερματισμένο σὲ πάμπολλες ἀτομικότητες ἄνθρωπο ἑνότητα —κατὰ παράδοξο τρόπο οἱ πρόγονοί μας, ἂν καὶ παλαιότεροι, δὲν θυσίαζαν τὴν Ἀλήθεια στὸν βωμὸ τῆς ἑνότητας— ἔχουν καταφέρει νὰ σπρώξουν τὸ ποίμνιο σὲ μία λατρεία καὶ ἄκριτη ὑπέρασπιση της, ἀκόμα κι ἂν τὸ θυσιαζόμενο στὸν βωμό της διακύβευμα εἶναι ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του. 
Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἡ ἑνότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι μία παραγωγὴ διχασμοῦ τῶν πιστῶν σὲ πολλοὺς ἑνωτικοὺς καὶ σὲ λίγους ἀνθενωτικούς. Ἂν καὶ αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοὶ μᾶς φαίνονται γνωστοὶ καὶ μᾶς γεννοῦν συνειρμοὺς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ παρελθόντος, ἔχουν πάρει σήμερα τὴν γνωστὴ οἰκουμενιστικὴ καὶ ἐσχατολογικὴ χροιά (δὲν ἀναφέρονται δηλ. μόνο στὴν προσπάθεια ἑνότητας μὲ τὸν Παπισμό) περιλαμβάνοντας τὴν ἑνότητα πρώτα μὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ μελλοντικὰ μὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες.
Τὰ αἴτια αὐτῆς τῆς «ἑνωτικῆς» πλάνης εἶναι πολλά. Τὸ κυριώτερο ὅμως —ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο τῆς ἔλλειψης κατήχησης ἀπὸ τοὺς ποιμένες— εἶναι ἡ ἄγνοια τῶν πιστῶν ὡς πρὸς τὴν φύση καὶ τὴν σημασία τῆς ἑνότητας στὴν Ἐκκλησία.
Ἑνότητα γιὰ τὴν Ἐκκλησία (βλ. καὶ Κωνσταντῖνο Μουρατίδη, «Ἡ οὐσία καὶ τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας», σελ. 180-182) σημαίνει πρῶτον τὴν παραδοχὴ ἀπὸ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας —ἄνευ ἐξαιρέσεως— τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν, ποὺ μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Χριστός, κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ διατύπωσαν καὶ ἑρμήνευσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι μὲ τοὺς ἀνάλογους ὅρους.
«Εἰς τὴν ἑνότητα, φησί, τῆς πίστεως. Τοὐτέστιν, ἕως ἂν δειχθῶμεν ἅπαντες μίαν πίστιν ἔχοντες. Τοῦτο γάρ ἐστιν ἑνότης πίστεως, ὅταν πάντες ἓν ὦμεν, ὅταν πάντες ὁμοίως τὸν σύνδεσμον ἐπιγινώσκωμεν» (Ἰω. Χρυσόστομος, Εἰς Ἐφεσ. ὁμιλ. 11,3. P.G. 62, 83). Ἐδῶ ἐμφανίζεται κατὰ παράδοξο ἀλλὰ καὶ μοναδικὸ τρόπο καὶ ἡ ἀληθινὴ ἔννοια καὶ σημασία τῆς διαφορετικότητας: Ὁ κάθε ξεχωριστὸς καὶ μοναδικὸς ὡς πρὸς τὴν δημιουργία του ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄνθρωπος, ἐλευθέρως καὶ οἰκειοθελῶς, μὴ ζητῶν τὰ ἑαυτοῦ καὶ πρωτοκαθεδρίες, διακονῶν καὶ μὴ διακονούμενος, ὑποτάσσει τὸ Ἐγώ του στὴν ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια καὶ στὴν αὐθεντία τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγ. Πατέρων καὶ τῶν ὅρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ γινόμενος ἓν σῶμα μὲ τοὺς ἀδελφούς του, ζεῖ μαζί τους τὸ θαῦμα τῆς Μίας Ἐκκλησίας.
Ἰδίως οἱ ὅροι τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι γιὰ τὸν Ἅγιο Χρυσόστομο «τὸ στερρὸν καὶ ἀσάλευτον» (Ἰω. Χρυσόστομος, Ρωμ. ὁμιλ. 32, 1 P.G. 52, 402), αὐτὸ ποὺ δὲν κλονίζεται, δὲν παραλάσσεται ἀνάλογα τὶς ἐπικρατοῦσες συνθῆκες καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀναιρεθεῖ ἀκόμα καὶ γιὰ χάρη τῆς ἑνότητας, ἐπειδὴ ἡ ἀναίρεση αὐτὴ ἀντὶ γιὰ ἑνότητα θὰ φέρει διχασμό. «Ἡ δὲ διχοστασία πόθεν. Ἀπὸ τῶν δογμάτων τῶν παρὰ τὴν διδαχὴν τῶν ἀποστόλων» (Ἰω. Χρυσόστομος, Ρωμ. ὁμιλ. 32, 1. P.G. 60, 675).
Δηλαδὴ ἡ ἑνότητα εἶναι ἀγώνας ἐφαρμογῆς τῶν Ἐντολῶν, ἀγώνας ταυτίσεως μὲ τὴν «ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστιν», ἀγώνας πρωτίστως γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἑνότητας πίστεως ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· μ’ ἕνα λόγο ἑνότητα μὲ τὴν Ἀλήθεια! Ὅταν πληγώνεται καὶ λίγο ἔστω αὐτὴ ἡ ἑνότητα Ἀληθείας καὶ Πίστεως, τότε οὐδεμία ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα εἶναι δυνατὸν νὰ εὐδοκιμήσει. Κάθε ἄλλου εἴδους ἑνότητα εἶναι θνησιγενής, προσωρινή, ἀτελέσφορη, καταδικασμένη νὰ διαλυθεῖ ἀργὰ ἢ γρήγορα. Μιὰ τέτοια διχαστικὴ ἑνότητα, εἶναι καὶ ἡ ἑνότητα ποὺ ἐπιζητοῦν οἱ Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἡ αἱρετικὴ πίστη καὶ οἱ κακόδοξες πρακτικές τους διαφέρουν ἀπὸ αὐτὲς τῶν Πατέρων, τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τὴν «ἅπαξ παραδοθεῖσα τοῖς ἁγίοις πίστιν» (Ἰούδα, 3).
Μετὰ τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἀκολουθεῖ ἡ ἑνότητα στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μία ἑνότητα τόσο μεταξὺ πιστῶν καὶ Θεοῦ, ὅσο καὶ μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν ἴδιων. Ἡ ἑνότητα αὐτὴ ἀποδεικνύει καὶ τὸν θεανθρώπινο χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελοῦν τελετουργίες σωτηρίας ἢ ἐξαγιασμοῦ ἰδιωτικοῦ χαρακτῆρα. Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, παρότι ἀόρατα καὶ ἀθέατα, εἶναι ἡ αἰσθητὴ ἀπόδειξη τῆς ἐνέργειας τῆς ἀκτίστου Θείας Χάριτος, εἶναι οἱ θεοδώρητες πράξεις μετάδοσης τῆς οὐράνιας εὐλογίας, ποὺ μεταμορφώνουν τὸν πιστὸ ἄνθρωπο καὶ τὸν καθιστοῦν μέτοχο τῆς καινῆς κτίσης καὶ τῆς τρισηλίου Θεότητας.
Ἰδίως τὸ Βάπτισμα ποὺ ἐνσωματώνει τὸν πιστὸ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ Θεία Κοινωνία —μὲ τὴν ὁποία ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Χριστό καὶ τὸ σῶμα Του δηλ. τὴν Ἐκκλησία ὁλόκληρη— ἀποδεικνύουν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Στὸν Χριστὸ βαπτιζόμαστε, στὸν Χριστὸ κοινωνοῦμε καὶ ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, μὲ ὅλους τοὺς ἀδελφούς μας Ὀρθόδοξους. Στὸ Ἅγιο Βάπτισμα καὶ στὸ κέντρο ἀναφορᾶς τῆς ἑνότητας, τὴν Θεία Κοινωνία ὁ αὐτοεγκλωβισμὸς τοῦ ἀτόμου μετατρέπεται σὲ ἕνωση μὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση. Σὲ αὐτὰ ἐπιτέλους βρίσκει ἡ ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου γιὰ ἑνότητα τὴν ἀπόλυτη ἀπάντησή της. Ἔχοντας τὸν ἀκρογωνιαῖο λῖθο, τὸν Χριστὸ ὡς θεμέλιο γινόμαστε ὅλοι λίθοι, ὀργανικὰ ἐντεταγμένοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἰκοδομεῖται ἡ Ἐκκλησία ὡς ἕνα σῶμα, τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν θὰ συντριβεῖ δὲν θὰ ἡττηθεῖ. Ὅσοι λίθοι κι ἂν ἀφαιρεθοῦν ἡ Ἐκκλησία δὲν καταρρέει, διότι ἀκριβῶς στηρίζεται σὲ αὐτὸν τὸν Ἕνα λίθο, τὸν Χριστό. «Αὕτη γὰρ ἡ τράπεζα τῆς ψυχῆς ἡμῶν τὰ νεῦρα, τῆς διανοίας ὁ σύνδεσμος, τῆς παρρησίας ἡ ὑπόθεσις, ἡ ἐλπίς, ἡ σωτηρία, τὸ φῶς, ἡ ζωή» (Χρυσοστόμου Ἰω., Εἰς Α΄ Κορ. ὁμιλ. 24, 5. P.G. 61, 205).
Ὅλα αὐτὰ ὅμως εἶναι ξένα γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές. Αὐτοὶ καταλαβαίνουν τὴν «ἑνότητα» ὡς μία σπιριτουαλίστικη ὑπόθεση ὑπαρξιακῶν ἀναγκῶν καὶ φιλοσοφικῶν ἀναζητήσεων, ὡς μία κοινωνικὴ ἀνθρωπίνου χαρακτῆρα ἀναγκαιότητα μὲ ἀνθρωπιστικὲς προεκτάσεις, ὡς τὸ ἀποτέλεσμα μίας ἐξισωτικῆς πορείας, ἡ ὁποία ἀναγείρεται ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, τῆς νέας ἐποχῆς. Εἶναι μία ἑνότητα πτώσης καὶ ὄχι ἀνάνηψης καὶ ἀνύψωσης. Σὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα τὸ Ἐγὼ δὲν ὑποτάσσεται, ἀλλὰ ἀντιθέτως βρίσκει τὴν ἀπόλυτη ἔκφραση του, τὸ ἄτομο δὲν γίνεται ἕνα μὲ τὸ σῶμα ἀλλὰ ἀποτελεῖ τὸ καθένα δικό του σῶμα, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ὁ Ἐπίσκοπος, οἱ ὅροι τῶν Συνόδων δὲν εἶναι «στερροὶ καὶ ἀσάλευτοι» ἀλλὰ μεταβλητοὶ καὶ προσασμοστοί. Γι’ αὐτὸ αὐτοὶ ἔφτιαξαν τὴν δική τους «Νέα Ἐκκλησία» μὲ ἄλλους λίθους, ἡ ὁποία φυσικὰ θὰ συντριβεῖ μιᾶς καὶ ἀποδοκίμασαν τὴν Μία «κεφαλὴ γωνίας». Ἡ ἑνότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἡ «ἑνότητα» τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι μία προσποιητή, στὴν πραγματικότητα διχαστικὴ ἑνότητα, ἡ ὁποία ἔχει ὡς μόνο σκοπὸ τὸν διχασμὸ τῶν πιστῶν καὶ τὴν κατάργηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς ὡς πιστοὶ πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀποφασίσουμε ἂν θέλουμε τὴν ἑνότητα ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἡ αὐτὴ ποὺ μᾶς ἑνώνει μ’ Αὐτόν. 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Έναν Πρωτόκλητο έχει η Ορθοδοξία και άλλον το Φανάρι

Η χειροτονία του Μ. Πρωτοσυγκέλου στο Φανάρι

katanixis.grΗ επιμονή (στα όρια της εμμονής) του Φαναρίου, να προσκαλεί στην εορτή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, παπικούς αξιωματούχους, πλέον προκαλεί στον πιστό λαό εύλογα ερωτηματικά.
Πίσω από αυτή τη θλιβερή αυτή πρακτική, που είναι καταδικασμένη από Οικουμενικές Συνόδους και ο συμπροσευχόμενος με αιρετικούς, πρέπει να αφορίζεται και αν είναι κληρικός να καθαιρείται, μεθοδεύεται η επόμενη, που θα είναι ολέθρια.
Στην ατζέντα της Φαναριώτικης ελίτ, περίοπτη θέση έχει η οικουμενιστική ένωση των θρησκειών. Με αυτό νοείται η ένωση ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, χωρίς ευαγγελισμό, κατήχηση και βάπτισμα στο Όνομα "..του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος." Μια ένωση ψεύτικη, που υπηρετεί μόνον τα σχέδια του Αντιχρίστου.
Έτσι εξηγείται γιατί σε κάθε θρονική εορτή του Φαναρίου, ο πρώτος προσκεκλημένος (ο "πρωτόκλητος") είναι ο αιρετικός παπικός αξιωματούχος.
Ας εννοήσουν έγκαιρα ο Πατριάρχης και οι συν αυτώ, πως με τις επιλογές του

Το μοναστήρι όπου ασκήθηκε ο Άγιος Ιάκωβος στην Εύβοια!


Δεῖτε ἀποκλειστικὸ φωτογραφικὸ ὑλικό τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ», ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Δαβὶδ στὴν Εὔβοια, τὸν τάφο ἀλλὰ καὶ τὸ κελλὶ ὅπου ὁ νεοκαταταχθεῖς Ἅγιος Ἰάκωβος μόνασε καὶ ἀσκήθηκε ὀσιακῶς!
 Δεῖτε τὶς φωτογραφίες…

Η μεσολάβηση του Αποστόλου Ανδρέα για τους Έλληνες

- Ο Χριστός δεν βλέπει με τα στενά όρια της ζωής. 



Ομιλεί ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος .

Η ομιλία έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Πατρών στις 30 Νοεμβρίου 1998. 
 

Η αντίσταση κατά των νέων Θρησκευτικών συνεχίζεται --Μακάρι να γινόταν κάτι ανάλογο και κατά της νέας "εκκλησίας" των Οικουμενιστών, που συνεχώς επεκτείνεται!

Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Καινουργίου επέστρεψε τα θρησκευτικά στο Υπουργείο Παιδείας

 Ολοκληρώθηκε με πολύ μεγάλη συμμετοχή η συγκέντρωση των βιβλίων θρησκευτικών,μαθητών του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καινουργίου, με... πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. 

     Σήμερα τα βιβλία μαζί με τις αιτήσεις επεστράφησαν στο Υπουργείο Παιδείας.
  Υπενθυμίζουμε ότι προηγήθηκε εκδήλωση για την ενημέρωση των γονιών, ίδια εκδήλωση πραγματοποίησε και το 1ο Δημοτικό Σχολείο Καινουργίου πριν λίγες ημέρες, ενώ στα μέσα του Δεκέμβρη σχολεία του Αγρινίου προγραμματίζουν παρόμοια εκδήλωση στο Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας.

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας

  

Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας

Του Κωνσταντίνου Αθ. ΟικονόμουΔασκάλου

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Απόστολος Ανδρέας, αδελφός του Σίμωνος Πέτρου, που φέρει ελληνικό όνομα, σύμφωνα με την κοινή συνήθεια πολλών Ιουδαίων της εποχής του, καταγόταν από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Μαζί με τον αδελφό του, Πέτρο, εργαζόταν ως αλιέας στη λίμνη της Τιβεριάδος. Η Βίβλος δεν μας δίνει πολλές πληροφορίες για το πρόσωπό του, ενώ οι παραδόσεις εμφανίζονται από τα μέσα του 3ου αιώνα και έπειτα.
Γνωρίζουμε πάντως από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ότι και τα

Η άρνηση να δεχτούν μετάγγιση αίματος οδήγησε στο θάνατο δύο γυναίκες «Μάρτυρες του Ιεχωβά», σύμφωνα με έκθεση Καναδού Ιατροδικαστή

  

Ο Ιατροδικαστής Λουκ Μαλουίν (Dr. Luc Malouin) εξέτασε τις συνθήκες θανάτου των Mirlande Cadet και Éloïse Dupuis, 46 και 26 χρόνων αντίστοιχα, οι οποίες πέθαναν λόγω

«Ο ακοινωνήτοις συγκοινωνών ακοινώνητος»!


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ  ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
 «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» 
ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ


Βέροια, 15/11/2017

Ως συνδρομητές του περιοδικού σας «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», εδώ και πολλά χρόνια, σας ανακοινώνουμε μετά  λύπης πολλής, οτι διακόπτουμε τη συνδρομή μας, εξαιτίας της μη ενδεδειγμένης αγιοπατερικής σας στάσεως και της μη εφαρμογής του 15ου κανόνος της ΑΒ συνόδου στο θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς.
Κι ενώ η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης και οι αποφάσεις της, εδραιώνονται δυστυχώς, δυστυχέστατα, στη συνείδηση του ορθοδόξου πληρώματος, εσείς ως κατά τα άλλα, αγωνιστικό και αντιοικουμενιστικό περιοδικό, συνεχίζετε και έχετε κοινωνία με τους αιρετικούς-αιρετίζοντες Οικουμενιστές!
Ήδη ο αρχιοικουμενιστής πατριάρχης Βαρθολομαίος, έδωσε το σύνθημα προς την Ελλαδική Εκκλησία, για εφαρμογή των αποφάσεων αυτών. Ο δε έτερος Οικουμενιστής συνοδοιπόρος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, ομολόγησε πως, όποιος βρίσκεται σε κοινωνία μαζί τους –με τους Οικουμενιστές– αποδέχεται de facto τις αποφάσεις της Ψευδοσυνόδου! Άρα ο κ. Θεόφιλος κάνει χρήση της λογικής των «συγκοινωνούντων  δοχείων», αλλά από την  ανάποδη. Έτσι ειναι σαν να «φοράει γυαλιά» σε αντιοικουμενιστές και στα περιοδικά τους, στα οποία γράφανε εναντίον της αποτείχισης και μάλιστα με τη λογική των «συγκοινωνούντων  δοχείων».
Ενθυμούμεθα στο τεύχος 109 (2016) του περιοδικού σας, πως σχολιάζατε αρνητικά το «Αποτείχιση τώρα» και μάλιστα με τη λογική των «συγκοινωνούντων  δοχείων». Κρίμα, πολύ κρίμα, διότι δεν θέλετε να εννοήσετε και να μιμηθείτε τη στάση των Αγίων!
Τρανταχτή απόδειξη περί της λογικής των «συγκοινωνούντων  δοχείων» αποτελεί, η ομολογιακή επιστολή του Αγίου Κοσμά του Πρώτου και των συν αυτώ Αγιορειτών Οσιοματρύρων Πατέρων, προς τον Βασιλέα Μιχαήλ Η’ τον Παλαιολόγο (1273 μ.Χ.). Του αναφέρουν μεταξύ άλλων, οτι «Ο ακοινωνήτοις συγκοινωνών ακοινώνητος έσται, ως συγχέων τον κανόνα της εκκλησίας»!
Επίσης ο Άτλαντας της Ορθοδοξίας, άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, τονίζει πολύ χαρακτηριστικά τη λογική  των «συγκοινωνούντων  δοχείων» με την παρακάτω στάση του:

Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πια στο ύψος της, τότε θα έλθει ο Αντίχριστος

Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού (+2004)
   Τώρα που φτάσαμε στον 8ο αιώνα, έχουμε ανάγκη από προσευχή. Μέρα-νύχτα προσευχή στο Θεό για να μας φωτίσει το μυαλό και να μην δεχτούμε όπως οι εχθροί της Ορθοδοξίας να μας γκρεμίσουν.

     Αυτά που ξέρουμε, με τη βοήθεια του Θεού να προσπαθούμε να τα εφαρμόζουμε. Θα έλθουν δύσκολοι καιροί και μεγάλες αλλαγές. Οι άνθρωποι θέλουν να διαμορφώσουν την Ορθοδοξία σύμφωνα με τα πάθη τους. Τα πάθη δηλαδή των ανθρώπων να είναι ελύθερα (ανθρώπινα δικαιώματα). Αυτή είναι η πιο δόλια επινόηση του σατανά για να κυριαρχήσει στους ανθρώπους,δηλαδή να προστατεύει τα πάθη δια νόμου.
    Η Αλήθεια είναι η Εκκλησία. Η Αλήθεια είναι η Ορθοδοξία. Η Αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός που κατέβηκε από τους ουρανούς.
   'Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πια στο ύψος της, τότε θα έλθει ο Αντίχριστος, μέχρι τότε δεν θα μπορεί να βασιλεύσει. Εμείς κρατιόμαστε από την Αλήθεια, που είναι η Ορθοδοξία, και από τις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων.

"Πάντα κέκτημαι άπερ μισεί ο Θεός"!



Τῌ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Παραμόνου

ἐξ ὑψίστου κληθεὶς
οὐκ ἀποκρύπτω ὁ τάλας τὰ δεινά μου,
ὅτι πάντα κέκτημαι ἅπερ μισεῖ ὁ Θεός,
σάρκα μολύνας καὶ πνεῦμά μου,
καὶ νοῦν ἐννοίαις, καὶ ἀθεμίτοις ἔργοις
                                         καὶ λόγοις αἰσχροῖς·
γλώσσῃ κατακρίνων τε τοὺς ἁμαρτάνοντας,
αὐτὸς τὰ χείρω ἐργάζομαι· Θεογεννῆτορ,
τούτων μοι δίδου πάντων διόρθωσιν,
ἵνα ἐκνήψας τῆς κακίστης μου,
συνηθείας προσπέσω καὶ κλαύσωμαι,
ἃ δεινὰ εἰργασάμην,
τῆς ζωῆς μου τὸ ὑπόλοιπον.

Ἑσπερινός. Θεοτοκίον. Ἦχος δ'



    Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.
    Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς

«Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον»,


ήτοι ουκ εά με καθεύδειν το της Κορίνθου κατακόμβης ομολογιακό τρόπαιον.

      «Στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και “ζηλωτές”, οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού».

Με αυτά τα λόγια προσπάθησε ο οικουμενιστής Ψευδοποιμένας Κορίνθου Διονύσιος να προστατεύσει την θέση του και να αποδείξει το κύρος του και την δυναμικότητα του.
Αντίθετα όμως από τους δημαγωγικούς επικοινωνιακούς σκοπούς του –και παρά την υποστήριξη του συναγωνιστή του στις επικοινωνιακού τύπου δηλώσεις Γόρτυνος– απέδειξε, ότι όχι μόνο σίγουρος δεν νιώθει αλλά δεν μπορεί ακόμα και να κοιμηθεί από την ανησυχία του, διότι εκεί στην Κόρινθο υπάρχει κάτι που τον ελέγχει διαρκώς:
Μία κατακόμβη αποτειχισμένων πιστών, που αψηφώντας τις κατηγορίες και την λάσπη που τους αποδίδουν από άμβωνος οι αυλικοί ιερείς της κορινθιακής επισκοπής, αγωνίζονται για την πίστη τους

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας αναγνώρισε τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων

«Καπελώνει» τον θρόνο της Σερβίας και βάζει βόμβα στα Βαλκάνια


Αποτέλεσμα εικόνας για РЕШЕНИЕ на Св. Синод по повод отправено писмо от Македонската православна църква


Α. Τριανταφύλλου

Απόφαση-βόμβα έλαβε χθες το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, αναγνωρίζοντας τη σχισματική και αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική» Εκκλησία, κάτι που -όπως εκτιμάται- μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτές εκκλησιαστικές, διπλωματικές και πολιτικές αντιδράσεις στη Βαλκανική, εν όψει και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα της ΠΓΔΜ. 
Η απόφαση που ελήφθη από τη Σύνοδο υπό τον Πατριάρχη Νεόφυτο αποδεικνύει ότι το

Ο βίος του αγίου Στεφάνου του νέου του Ομολογητού (28 Νοεμβρίου) και η αποτειχιση



Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

( Ἀπόσπασμα μελέτης πρὸς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς)

βίος τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Στεφάνου τοῦ νέου, καί ἡ ὁμολογία του εἶναι συγκλονιστική καί ὠφελιμώτατη ὄχι μόνο γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά ὅσους μελετήσουν τίς σκέψεις καί ἀπόψεις μας, ἀναιρεῖ δέ ὅλα τά ἐπιχειρήματά σας καί τά διαλύει ὡς ἱστόν ἀράχνης.
Κατ’ ἀρχάς εἶναι συγκλονιστικό τό γεγονός πού περιγράφεται στόν βίο του, ὅτι δηλαδή οἱ εἰκονομάχοι καί ἐν προκειμένῳ ὁ ἔξαρχος καί ἐκπρόσωπος αὐτῶν, ὁ αὐτοκράτωρ Κων/νος ὁ Κοπρώνυμος, δέν ὑπελόγισε, οὔτε ἔδειξε τό παραμικρό ἐνδιαφέρον, οὔτε γιά τίς ὀρθόδοξες Συνόδους ὑπέρ τῶν εἰκόνων πού ἀναφέρετε, οὔτε γιά τίς θεολογικές πραγματεῖες τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, οὔτε γιά τά ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, τά ὁποῖα τόν ἐστηλίτευαν, ἀλλά μόνον γιά τούς ἀποτειχισμένους τῆς περιοχῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τούς ὁποίους περιφρονητικά ἀποκαλοῦσαν «ἀμνημονεύτους», ὡς ἀποκομμένους δηλαδή ἀπό τήν ἰδική τους ἐκκλησιαστική κοινωνία.
Τό ἀκόμη φοβερώτερο εἶναι ὅτι οὔτε ἡ Σύνοδος τῆς Ἱέρειας τῶν τριακοσίων πενῆντα (350) περίπου εἰκονομάχων Ἐπισκόπων εἶχε γιά τόν αὐτοκράτορα καί τούς εἰκονομάχους τόση ἰσχύ καί ἀξία, ὅση θά ἔπαιρνε, ἄν κατώρθωναν νά πείσουν νά ὑπογράψη τίς ἀποφάσεις της ὁ ἔξαρχος καί πνευματικός ἀρχηγός τῶν ἀποτειχισμένων, δηλαδή ὁ ἅγιος Στέφανος ὁ νέος, ὁ ἡγούμενος τοῦ ὄρους τοῦ Αὐξεντίου. Κατάλαβαν καλά, δηλαδή, οἱ εἰκονομάχοι, ὅτι μόνο τότε μποροῦσαν νά ἐπιβάλλουν τήν αἵρεσι, ἄν προσεταιρίζοντο ἤ ἐξουδετέρωναν τόν ἅγιο Στέφανο. Τότε θά καταξιώνετο ἡ αἵρεσις καί θά ἀποκτοῦσε καθολική ἰσχύ.
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιὰ ἐμᾶς σήμερα, οἱ εἰκονομάχοι Ἐπίσκοποι,

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας διάδοχος (ως καρικατούρα) του Ζηζιούλα!

 Οι μητροπολίτες Γόρτυνος και Κορίνθου κατά της «αγίας ανυπακοής».

«Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου»!
 -Ακόμα και η …νομιμοποίηση της αιρέσεως!!!


-Γόρτυνος Ιερεμίας:

Δεν υφίσταται Ευχαριστία
χωρίς Επίσκοπο


-Μύδροι Διονύσιου για «φανατικούς» & «Παλαιοημερολογίτες».


    Μεγάλη ανησυχία έχει προκαλέσει η «αγία ανυπακοή» στους κόλπους των Δεσποτάδων και δεν χάνουν την ευκαιρία να «ευλογούν» τα γένια τους….


   Με την καθιερωμένη τελετή του Αγιασμού, που τέλεσε ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, ξεκίνησαν για τρίτη συνεχή χρονιά, οι συνάξεις πνευματικής οικοδομής της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017.

   Προσκεκλημένος του κ. Διονυσίου ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας ανέπτυξε το θέμα: «Ο Επίσκοπος στην Εκκλησία και η Εκκλησία στον Επίσκοπο». Ο κ. Ιερεμίας με τον θεολογικό του λόγο, κατόρθωσε με απλές σκέψεις και παραδείγματα να ομιλήσει για την εκκλησιολογία του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος, αναλύοντας τον θεσμό της Εκκλησίας, που στην βάση της είναι, όπως είπε, η υπό τον Επίσκοπο τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.
   Χρησιμοποιώντας παράλληλα και άλλους Αποστολικούς Πατέρες, όπως τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο και τον Κλήμεντα Ρώμης υποστήριξε ότι το κατεξοχήν έργο του Επισκόπου είναι η Θεία Ευχαριστία και ότι από αυτήν πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η ποιμαντική και διοικητική. Παρουσίασε δε, ένα κείμενο του Αγίου Διονυσίου Κορίνθου, στο οποίο αποτυπώνεται το βαθύτερο θεολογικό νόημα, για το οποίο όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου, σημειώνοντας ότι δεν υφίσταται Ευχαριστία χωρίς Επίσκοπο, καθώς και Επίσκοπος χωρίς Ευχαριστία.
   Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης κ Διονύσιος, αφού ευχαρίστησε με θερμούς λόγους τον κ Ιερεμια έκλεισε την εσπερινή αυτή σύναξη τονίζοντας ότι στις μέρες μας το πρόσωπο του Επισκόπου καθίσταται τραγικό, όχι τόσο εκ της μη αναγνωρίσεως του έργου του, όσο εκ των σοβαρών εκκλησιολογικών εκτροπών, όπως από τους φερομένους και αλληλοσπαρασσομένους Παλαιοημερολογίτες ή και «ζηλωτές», οι οποίοι με φανατισμό καταστρατηγούν, αποδομούν και παραπλανούν, την υπό τον κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο, λογική ποίμνη του Χριστού.

Για ένα «πουκάμισο αδειανό»…




του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Έξαρση της… καζαντζακολαγνείας πάλι εσχάτως, με αφορμή την πρόσφατη συμπλήρωση 60 χρόνων από τον θάνατό του, αλλά φυσικά και την μόλις εμφανισθείσα νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή. Του γνωστού δηλαδή ατάλαντου «δημιουργού», που εδώ και χρόνια επιμένει να βασανίζει ειδεχθώς τη δύσμοιρη Έβδομη Τέχνη. Και αυτή τη φορά, μετά τις πρωτοφανώς εκείνες άτεχνες

Οι δήθεν προσωρινοί φάκελοι προς μονιμοποίηση, με την μόνιμη συνδρομή του "προσωρινού" Αρχιεπισκόπου!


Προχωρά η επανατύπωση των Φακέλων Μαθήματος για τα Θρησκευτικά Δημοτικού Σχολείου

Αποτέλεσμα εικόνας για ΦΑΚΕΛΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Στο δημοσίευμά μας στις 2/11/2017 με θέμα “Προς μονιμοποίηση οι προσωρινοί Φάκελοι Μαθήματος για τα Θρησκευτικά” είχαμε δημοσιεύσει την Απόφαση του Υπουργού Παιδείας με την οποία δόθηκε εντολή στον "Διόφαντο" να προχωρήσει στην εκτύπωση των διδακτικών βιβλίων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για το επόμενο σχολικό έτος 2018-2019.

Μεταξύ των βιβλίων ήταν και οι (δήθεν προσωρινοί) Φάκελοι Μαθήματος των Θρησκευτικών. Νέα απόφαση του Υπουργού Παιδείας περιέχει απλές διορθώσεις στους

Υπάρχει αμφιβολία στους Ορθόδοξους πιστούς, ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση;






Εἶναι πολλές οἱ ἐπιστολές στίς ὁποῖες ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀναφέρεται στό θέμα τῶν δεδιωγμένων χάριν τῆς πίστεως καί τῆς ὁμολογίας καί τῶν ἀδιώκτων καί εἰρηνευόντων, μέ συμβιβασμό ὅμως καί μέ μία τρόπον τινα συνύπαρξι μέ τούς αἱρετικούς.
Ἡ θέσις του εἶναι παγία καί ἀσυμβίβαστη καί συνίσταται εἰς ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκονται οἱ δεδιωγμένοι· καί ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει συμβιβασμός καί ὑποστολή τῆς σημαίας τῆς πίστεως, θεωρεῖ ὅτι ὑπάρχει προδοσία, ἀποστασία, πλάνη καί ταύτησι μέ τήν αἵρεσι καί τούς αἱρετικούς.
Ὁ ἔλεγχος τόν ὁποῖο ἀσκεῖ σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις πρός τούς συμβιβασμένους εἶναι δριμύτατος καί ἀπό ἐδῶ φαίνεται καί ἡ παρρησία του καί ἡ ὑπό πάντων παραδοχή τῆς γνώμης του, ὡς γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ συμβουλές τίς ὁποῖες δίδει σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι πάντοτε οἱ ἴδιες, δηλαδή νά σταματήση ὁ συμβιβασμός καί νά ὑπάρξη ὁμολογία καί ἐπιπλέον νά συνταχθοῦν οἱ συμβιβασμένοι καί πρακτικά μέ τούς δεδιωγμένους χάριν τῆς πίστεως, ὑφιστάμενοι καί αὐτοί τόν διωγμό.
   Θά παρουσιάσωμε μία τέτοια ἐπιστολή τοῦ ὁσίου, διότι τό θέμα τῆς ὁμολογίας καί τοῦ συμβιβασμοῦ, καθώς ἐπίσης καί τό θέμα, ποῦ εὑρίσκεται ἡ Ἐκκλησία, σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις στίς ὁποῖες ἐπικρατεῖ ἡ αἵρεσις, εἶναι πολύ ἐπίκαιρο καί στίς ἡμέρες μας.
Ἡ ἐπιστολή αὐτή ἔχει ὡς παραλήπτη τήν ἡγούμενο Βασίλειο καί εἶναι δεύτερη καί σά συνέχεια μιᾶς ἄλλης ἐπιστολής πρός αὐτόν. Στήν πρώτη

Ο Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής ο Νέος


Πληγείς νέε Στέφανε την κάραν ξύλω,
Εύρες πρεπόντως ουχί γηράσκον στέφος.
Εικάδι ογδοάτη Στεφάνου Νεου κράτα θραύσαν.


Βιογραφία

    Ο Όσιος Στέφανος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του Ιωάννης και Άννα τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Όταν μεγάλωσε, μορφώθηκε αρκετά και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενος στο περίφημο όρος του Αγίου Αυξεντίου.
     Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δε συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές, αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς τους εικονομάχους βασιλείς. Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο, ο όποιος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή, όταν τον έφερνε μπροστά του, να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου. Συνέβη όμως το αντίθετο. Ο Στέφανος, από τους ανθρώπους με «πολλήν παρρησία εν πίστει την εν Χριστώ Ιησού» (Α’ προς Τιμόθεον, γ’ 13), δηλαδή με πολλή παρρησία και θάρρος στο να διακηρύττει την πίστη που ομολογούν όσοι είναι σε κοινωνία με τον Ιησού Χριστό, ήλεγξε αυστηρά κατά πρόσωπο τον Κοπρώνυμο. Αυτός τότε τον έκλεισε στη φυλακή και μετά από μέρες διέταξε να τον θανατώσουν.
    Αφού, λοιπόν, τον έβγαλαν από την φυλακή, άρχισαν να τον λιθοβολούν και να τον κτυπούν με βαρεία ρόπαλα. Ένα ισχυρό κτύπημα στο κεφάλι έδωσε τέλος στη ζωή του Στεφάνου (το 767 μ.Χ.). Κατόπιν το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα, αλλά ευλαβείς χριστιανοί που το βρήκαν όταν τα κύματα το έφεραν στην παραλία, το έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.


Απολυτίκιον
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
      Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού. Αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της Πίστεως ξίφει· και δι᾽ αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, Οσιομάρτυς αοίδιμε Στέφανε.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.
   Θείαν άσκησιν ενδεδειγμένος, σκεύος γέγονας δικαιοσύνης διαπρέπων ταις σεπταίς αναβάσεσι· και του Χριστού την εικόνα σεβόμενος, μαρτυρικής ηξιώθης φαιδρότητος. Θείε Στέφανε, εν όπλω ημάς στεφάνωσον της θείας ευδοκίας τους υμνούντας σε.


Κοντάκιον
Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.
    Εορτάζει σήμερον, η Εκκλησία, εορτήν ευφρόσυνον, εν τη ση μνήμη· και πιστώς, ανευφημούσα κραυγάζει σοι, Στέφανε θείε, οσίων το καύχημα.


 Κάθισμα
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς.
   Των Μοναστών υπογραμμός ανεδείχθης, των Αθλητών καλλωπισμός ανεφάνης, δι’ αμφοτέρων Στέφανε κοσμούμενος· όθεν αξιάγαστε, και διπλούς τους στεφάνους, έλαβες ασκήσεως, και αθλήσεως Πατερ. Αλλ’ εκτενώς Χριστόν υπέρ ημών, των σε υμνούντων, ικέτευε Στέφανε.

Ο Οίκος
   Εις πάσαν γην ως αληθώς, διέδραμεν ο φθόγγος των σων κατορθωμάτων, σοφέ Οσιομάρτυς, ων περ ειργάσω θαυμαστώς· όθεν δυσωπώ σε, παρρησίαν προς Θεόν ως κεκτημένος Όσιε, ικέτευε του δοθήναί μοι λόγον επάξιον, του ανευφημήσαι τους αγώνας, ους υπέστης εξ ορατών εχθρών και νοουμένων· ος πριν ασκητικώς καθείλες, απάσας τας κινήσεις της σαρκός απονεκρώσας, αθλήσει δε νυν τον τύραννον ετροπώσω, Οσίων το καύχημα.


Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Εγκώμιον εις τον Απόστολον Ανδρέαν τον Πρωτόκλητον




Ἐγκώμιον εἰς τὸν
Ἀπόστολον Ἀνδρέαν τὸν Πρωτόκλητον

Νικήτα ρήτορος τοῦ Παφλαγόνος

  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ

    
  Εἰς τὴν με­τα­πο­στο­λι­κὴν ἐ­πο­χήν, ἡ ἀ­γά­πη κά­ποι­ων χρι­στι­α­νῶν πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους Ἀ­πο­στό­λους τοὺς ὡ­δή­γη­σεν εἰς τὴν ἀ­πο­σπα­σμα­τι­κὴν γρα­πτὴν δι­ά­σω­σιν πολ­λῶν δευ­τε­ρευ­ου­σῶν πλη­ρο­φο­ρι­ῶν πε­ρὶ τοῦ βί­ου των, αἱ ὁ­ποῖ­αι δὲν εἶ­χον συμ­πε­ρι­λη­φθῆ εἰς τὰ θε­ό­πνευ­στα κεί­με­να τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης.
Ὡς μᾶς πλη­ρο­φο­ρεῖ ὁ Βρε­σκί­ας Φι­λά­στρι­ος (†390), γνω­στὸς ἀ­μύν­τωρ τῆς ὀρ­θο­δο­ξί­ας τι­μώ­με­νος ὡς ἅ­γι­ος, ἐκ τοῦ κύ­κλου τῶν μα­θη­τῶν τοῦ ἀ­πο­στό­λου Ἀν­δρέ­ου συ­ν­ε­τά­χθη κά­ποι­ος Βί­ος τοῦ Πρω­το­κλή­του, κα­τὰ πᾶ­σαν πι­θα­νό­τη­τα σύν­το­μος. Ὅ­μως οἱ αἱ­ρε­τι­κοὶ Γνω­στι­κοί, ἢ κατ’ ἄλ­λους οἱ

ΩΜΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ!



Σε συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό ''Κόκκινο'' ομολογεί πως οι αντιδράσεις (σσ του ΣΥΡΙΖΑ) οδήγησαν στη ματαίωση της απονομής.

Μέσα σε ένα παραλήρημα ύβρεων προς το πρόσωπο του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, προέβη στην κυνική ομολογία (αναμενόμενη βέβαια) ότι οι αντιδράσεις (τις οποίες προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παρακλάδια του) οδήγησαν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο να ματαιώσει την απονομή του