Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

«Η διακοπή μνημοσύνου …είναι πράξη ενότητας πίστεως»!


     «Ο 15ος Κανόνας
ως ενότητα Πίστεως»


Τοῦ Ν. Σακαλάκη


    Για την πλήρη πνευματική κατανόηση του 15ου Κανόνα της Α-Β Συνόδου, χρειάζεται βαθύτερη πνευματική ζωή και μια ολική ορθόδοξη θεώρησή του. Είναι κανόνας ορθόδοξης επιβίωσης, γιατί στοχεύει βαθύτερα, στα ουσιώδη και καίρια της Εκκλησιαστικής ζωής, ατομικής και συλλογικής. Στον κανόνα αυτό εμπεριέχεται και το διαχρονικό αίτημα της Ορθόδοξης ενότητας Πίστεως, που είναι η διαφύλαξη της αλήθειας της Εκκλησίας.
Η ενότητα της πίστεως είναι διαλεκτικά δεμένη με την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Στη Θ. Λειτουργία ο Διάκονος εκφωνεί: «Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Στις δεήσεις υπέρ των Κατηχουμένων, ο Διάκονος είναι πιο αναλυτικός: «Ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση», «Κατηχήση αυτούς τον λόγον της αληθείας», «Αποκαλύψη αυτοίς το Ευαγγέλιον της δικαιοσύνης», «Ενώση αυτούς τη Αγία αυτού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
Έχουμε δηλ. έναν ιστό πνευματικών αιτημάτων, που χρειάζεται όχι μόνο τη βοήθεια αλλά, κυρίως, την καθοδήγηση του Επισκόπου, προκειμένου να τους οδηγήσει στην Ορθόδοξη κατανόηση του Ευαγγελίου, στην Ορθόδοξη Εκκλησιαστική πορεία.
Στη Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας αποκαλύπτεται πλήρως η αναγκαιότητα της ενότητας πίστεως.

Ένας επίσκοπος, ένας κληρικός, που πιστεύουν στην αίρεση του οικουμενισμού, στο γεγονός του «ετεροπροσδιορισμού των Εκκλησιών» (Βλέπε «σύνοδο» Κρήτης), έχουν στ’ αλήθεια ενότητα πίστεως με την διαχρονική Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία της Θ. Λειτουργίας; Έχουν στ’ αλήθεια κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, με τον Παράκλητο, που είναι ο τελεσιουργός των αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας;

Μας χρειάζεται μετάνοια!


ΑΓΙΟΣ  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΪΣΙΟΣ 

ΜΑΡΤΥΡΙΑ π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ

Συμπορευόμενοι με τους Οικουμενιστές, είμαστε εντός ή εκτός Εκκλησίας; (Τι διδάσκει ο άγ. Μάξιμος)



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ;





Ἀπὸ κείμενο τῶν ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ


   …Τους έλεγε ο Άγιος Μάξιμος, δεν μπορεί να υπάρξει φύσις ανενέργητος δηλαδή, ανενεργός. Και άρα λοιπόν, αφού δέχεστε ότι είχε δύο φύσεις, πρέπει να δεχθείτε ότι είχε και δύο θελήματα και δύο ενέργειες. Εάν δεν δέχεστε ότι είχε δύο θελήσεις και δύο ενέργειες δεν μπορείτε να λέτε και να δέχεστε ότι είχε και δύο Φύσεις. Ή δέχεσθε λοιπόν και τα μεν και τα δε, ή μην δεχτείτε τίποτε από τα δύο και πηγαίνετε στην ευχή του Θεού. Αυτό όμως, δυστυχώς δεν ήθελαν να το καταλάβουν όλοι οι τότε αρμόδιοι και υπεύθυνοι. Και τι έγινε; Προσέξτε τι έγινε. Μιλάμε τώρα για φοβερά πράγματα, τα οποία ίσως να τα βρούμε μπροστά μας και γι’ αυτό σας τα λέμε αυτά τα πράγματα, γιατί θα τα βρούμε μπροστά μας και σύντομα και ίσως γι’ αυτό να σας κουράζουμε.
    [σ.σ.: Καὶ πράγματι. Τὸ ἴδιο δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές; Σ’ αὐτοὺς θὰ ἔλεγε ὁ ἅγιος Μάξιμος σήμερα: Ἐὰν δὲν δέχεστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καὶ τὸ Βάπτισμα Ἕνα, ἀλλὰ ἀποδίδετε ἐκκλησιαστικότητα καὶ βάπτισμα καὶ στοὺς αἱρετικούς, τότε δέχεστε πρακτικὰ δύο Ἐκκλησίες –Ὀρθόδοξη καὶ Παπική– καὶ δύο Βαπτίσματα (ἢ ἑκατοντάδες Ἐκκλησίες καὶ βαπτίσματα: Ὀρθόδοξο, Παπικὸ καὶ Προτεσταντικά)· ὁπότε, λογικὰ δὲν μπορεῖτε νὰ λέτε καὶ νὰ δέχεστε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας, ἀλλὰ δύο Χριστοὶ  ἢ πολλοί, ἀνάλογα μὲ τὶς ψευτοεκκλησίες ποὺ ἀναγνωρίζετε! Διότι, ἐφ’ ὅσον ὁ Χριστὸς δημιούργησε Μία Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θὰ συνεχίσει νὰ ὑπάρχει ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, καὶ τῆς ὁποίακατὰ τὴν Γραφή «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», καὶ ὅπως ἀλλοῦ ἡ Γραφὴ μᾶς διδάσκει, αὐτὴ ἡ Μία Ἐκκλησία ἔχει ἕνα «Κύριο, μία πίστι, ἓν βάπτισμα», τότε ἐσεῖς δεχόμενοι πολλὲς Ἐκκλησίες πιστεύετε σὲ ἄλλη Ἐκκλησία, τὴν ὁποία δὲν μᾶς παρέδωσε καὶ δὲν ἀναγνωρίζει ὁ Κύριος. Ἢ δέχεσθε λοιπὸν ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ κατὰ συνέπεια μία καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἢ δεχτεῖτε ὅτι δὲν εἶστε μαθητὲς καὶ ὀπαδοὶ τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ. Βέβαια, ἀνεξάρτητα ἂν τὸ δεχθεῖτε ἢ δὲν τὸ δεχθεῖτε, ἀκόμα κι ἂν ἀπαγγέλλετε το Σύμβολο τῆς Πίστεως ὀρθά, μὲ τὴν πράξη σας δὲν εἶστε Ὀρθόδοξοι. Ἰσχύει γιὰ σᾶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν… καὶ δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν»! (Ματθ. 7,22-23)].

  Μιλάμε τώρα για φοβερές εξελίξεις, αφού όλα τα τότε Πατριαρχεία, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τα Πατριαρχεία Aλεξανδρείας, Aντιοχείας, Iεροσολύμων και το Πατριαρχείο Pώμης, όταν η Ρώμη ήταν ενωμένη με την Ανατολή, τα πέντε τότε Πρεσβυγενή Πατριαρχεία, αυτά ήταν τα μόνα Πατριαρχεία τότε, όλα λοιπόν αυτά τα Πατριαρχεία με τους Πατριάρχες τους, με τους αρχιερείς τους, με τους κληρικούς τους, με τον λαό τους, όλα μα όλα είχαν πέσει στην αίρεση αυτή!

Η αίρεση μάστιζε το πλήρωμα της Εκκλησίας
επί εξήντα ολόκληρα χρόνια

     Όλα, τα Πατριαρχεία και οι κατά τόπους Εκκλησίες, –για κάποιο διάστημα εξαιρείτο μόνο το Πατριαρχείο της Ρώμης με τον Πάπα τον Άγιο Μαρτίνο που θα πούμε πώς έγινε αυτό– έπεσαν στην αίρεση. Όλοι στην αίρεση λοιπόν, προσέξτε, όλοι στην αίρεση, όλοι

Όπως όλα τα άλλα, και σ' αυτό θα παρακολουθούμε απαθείς;

Όσο περισσότερο απομακρύνονται από την αρχέγονη Εκκλησία, τόσο περισσότερο τους προσεγγίζουν οι Οικουμενιστές!

  
Αλλάζει το καταστατικό για την αγιοποίηση στην παπική "εκκλησία"

papass.jpg

Ο Προκαθήμενος της παπικής "εκκλησίας" προχώρησε σήμερα στην αναθεώρηση των διατάξεων που καθόριζαν πότε ένας άνθρωπος μπορούσε να ανακηρυχθεί άγιος.
Οι συγκεκριμένες διατάξεις είχαν ως βάση για την ανακήρυξη ενός ανθρώπου σε άγιο τον μαρτυρικό θάνατο αλλά με τη σημερινή αναθεώρηση, όπως σημειώνουν ιταλικά μέσα, ανοίγει ένας νέος δρόμος προς την αγιότητα…
Συγκεκριμένα ως βάση πλέον για την αγιοποίηση τίθεται η ενάρετη και χριστιανική ζωή ενός ανθρώπου ο οποίος έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην βοήθεια προς τον συνάνθρωπο.
Σημειώνεται πάντως πως υπάρχει σχετική παράγραφος η οποία τονίζει πως ακόμη και ένας βαθιά ενάρετος άνθρωπος για να ανακηρυχθεί άγιος θα πρέπει να έχει και δύο «θαύματα» στο «βιογραφικό» του.
Ως παράδειγμα της αλλαγής το Βατικανό προτάσσει την περίπτωση του Πολωνού ιερέα Μαξιμιλιανού Κόλμπε. Ο Κόλπμε βρέθηκε στο Άουσβιτς το 1941 και πρότεινε στους Ναζί να πάρει την θέση ενός άλλου κρατουμένου ο οποίος οδηγείτο στον θάνατο. Η υπόθεση αγιοποίησης του τέθηκε επίσημα το 1955 και τελικώς εγκρίθηκε το 1982.

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ! ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ! (Βίντεο)


Μὲ ἁπλή λογικὴ καὶ χωρίς τὴν προσφυγὴ σὲ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα:

Ἦταν ποτὲ δυνατὸν ὁ Κύριος, οἱ Ἅγιοι νὰ παρευρίσκοντο σὲ τέτοιο δαιμονικὸ πανηγύρι;




Ἐπίσης, ἦταν δυνατὸν ὁ Κύριος, οἱ Ἅγιοι νὰ εἶχε ἐπικοινωνία μὲ ὅλους ὅσους κοινωνοῦν καὶ μνημονεύουν Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ!

Οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες, λοιπόν, μὲ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ, κοινωνοῦν μὲ τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἁγίους;

Άγιος Παΐσιος, ο Οικουμενικός Αγιορείτης - Ρωσική Ταινία Ντοκιμαντερ


Δημοσιεύτηκε στις 1 Δεκ 2015
Το Πατριαρχείο Μόσχας και το κινηματογραφικό στούντιο ΠΟΚΡΟΒ παραδίδει στην παγκόσμια Ορθοδοξία μια ταινία ντοκιμαντέρ 6 επεισοδίων συνολικής διάρκειας 5 ωρών με θέμα την αγιασμένη ζωή και το έργο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Ευχαριστούμε τον π. Κυπριανό Γιασένκο για την άδεια και την παραχώρηση της ταινίας στο κανάλι μας. 

Αγιότητα και θαύματα του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου



 
  Ο Γέροντας της Καλύβης Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Νέας Σκήτης Παΐσιος μοναχός, μιλάει για τον άγιο Παΐσιο, τα θαύματά του και την οσιακή βιοτή του.

Ακούγεται η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ 
Πηγή 

Η «διασημότερη» φωτογραφία με τον όσιο Παΐσιο




Ο Σεβ. Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος ομιλεί σε προσκυνητές για την περίφημη φωτογραφία του με τον όσιο Παΐσιο στο Άγιον Όρος, κατά την επίσκεψή του με μαθητές του Εκκλησιαστικού Λυκείου Φλώρινας στο κελλί της Παναγούδας. Πρόκειται για τη διασημότερη φωτογραφία του οσ. Παϊσίου που κυκλοφόρησε και έτυχε μεγάλης διάδοσης σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.
Πηγή 

Αγάπησα ανθρώπους διωγμένους...


 

Είπε Γέρων

Αγάπησα
ανθρώπους διωγμένους,
ιερείς συκοφαντημένους,
συγγραφείς πολεμουμένους,

θεολόγους λιθοβολιμένους,
ερωτευμένους λαβωμένους,
αγίους παρεξηγημένους.


Το μαρτύριο,
ο πόνος
και το δάκρυ τους,
με έπεισαν
ότι είχαν δίκιο.

Το βλέμμα τους,
το ήθος
και η αγάπη τους,
μου έδειξαν
την αλήθεια τους.


Το φιλί
και το άγγιγμά τους,
μου έδειξαν ότι
είναι θεϊκοί.

Και κυρίως η καρδιά μου.
Αυτή ήταν που φώναζε
διαρκώς ότι
είναι αναστημένοι
ήδη από τώρα.


Παρόλο που οι εχθροί τους
έχουν πολλά παράσημα ορθοδοξίας,
πιστοποιητικά αληθείας,
σκήπτρα εξουσίας και δυνάμεως...
Δεν έχουν όμως αυτό το "κάτι"
που πείθει
της καρδιάς
τα φυλλοκάρδια,
και κάνει τα φτερά
του αγίου Πνεύματος
να χτυπούν χαρμόσυνα
συνθέτοντας τον ήχο
του "ναι"
και του "αμήν"
και του "αλληλούια".