Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Προώθηση της ομοφυλοφιλίας και της Πανθρησκείας και διαγραφή της κολάσεως: "Η κόλαση είναι ένα ψέμα"!


ΠΩΣ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ (Βίντεο)



Γράφει Σουλτάνα Χειλαδακη

Είναι γνώστη η ιστορία  των τριών παιδιών στη Φατίμα της Πορτογαλίας  όπου στις αρχές του 20ου αιώνα όπως λέγεται έχανε δει την Παναγία που τους μίλησε για κάποια μελλούμενα της ανθρωπότητας.
Την πασίγνωστη αυτή ιστορία  κάποιοι νοσηροί  εγκέφαλοι στις Ηνωμένες Πολιτείες την πήραν και την έκαναν κινούμενα σχέδια  με σκοπό να διαστρέψουν τελείως  το μήνυμα της Παναγίας  αλλά και όλη την διδασκαλία του Ιησού Χριστού.
Η ιστορία όπως παρουσιάζεται με τα κινούμενα σχέδια έχει βασικά ως εξής: H Λουσία η μόνη αδελφή  από τα 3 παιδιά  που επέζησε μετά το συμβάν της Φατίμα  για πολλές δεκαετίες  εξιστορεί στα 2 αδέλφια της  το μήνυμα της Παναγίας  προς όλη την ανθρωπότητα.
Και ποιο είναι το μήνυμα αυτό, μια πλήρη διαστρέβλωση του χριστιανικού μηνύματος για την σωτηρία των πιστών. Συγκεκριμένα η Λουσία λέει στα αδέλφια της  ότι πρέπει να πάνε κάπου να συναντήσουνε αυτήν την κυρία που δεν είναι άλλη από την Παναγία για να τους μιλήσει. Αυτή η κυρία όμως όπως εμφανίζεται στα κινούμενα σχέδια είναι ένας   αρσενικοθήλυκος.
Το μήνυμα της ήταν πώς: ήρθα να σας πω ότι ο Χριστός είναι πολύ στεναχωρημένος γιατί δεν κάνατε διάλογο και δεν αγαπάτε όσο  πρέπει τους ….ομοφυλόφιλους  και προσθέτει ότι είναι πολύ σημαντικό να δεχτούμε τους ομοφυλόφιλους.
Παράλληλα δίνει και ένα οικολογικό  χρώμα στο μήνυμα της συμβουλεύοντας τα παιδιά  να τρώνε κρέας μόνο μια φορά την εβδομάδα , και να αγοράσουν αυτοκίνητα που καίνε καύσιμα που δεν μολύνουν την ατμόσφαιρα.
Στη συνέχεα πετάει  το μήνυμα της παγκοσμιοποίησης  ότι τα κράτη δεν πρέπει να έχουν σύνορα και ότι όλοι ήμαστε ένα και πρέπει να ήμαστε ενωμένοι.
Αλλά δεν αρκείται μόνο σε αυτά, στην απορία των παιδιών πώς αν κάνουν αμαρτία θα πάνε στην κόλαση,  αυτή τους λέει εγώ θα σας δείξω την κόλαση  και τους δείχνει ένα  σήμα  λέγοντας  πώς όλη η ιστορία με την κόλαση είναι ένα ψέμα που καταπιέζει τον άνθρωπο.  Δηλαδή με λίγα λόγια κάντε ό,τι θέλετε, όποια αμαρτία φανταστείτε χωρίς καμία συνέπεια.
Σε ερώτηση των παιδιών, τότε γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε, για να μας σώσει  από τις αμαρτίες μας;  Η κύρια αυτή απήντησε  ότι σταυρώθηκε  για να αγαπάμε όλους τους  μουσουλμάνους, ομοφυλόφιλους,  άθεους κ.τ.λ.  ίσως ακόμα και τον ίδιο τον…. Ιούδα.
Προέτρεψε τα παιδιά μπαίνοντας στο πολιτικό πεδίο να προσεύχονται  να αλλάξει την στάση της η Ρωσία γιατί όπως υποστήριξε προκαλεί προβλήματα στην ανθρωπότητα.
Και τελειώνει με το πολύ πονηρό μήνυμα  προειδοποιώντας τα μικρά παιδιά  να ετοιμαστούν  ουσιαστικά  για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι θα γίνει μεγάλο κακό στις πόλεις και πολλοί θα αφανιστούν.
Στη συνέχεια λέει ότι θα έρθει ο μεγάλος προφήτης ντυμένος στα λευκά  και φυσικά χωρίς σταυρό. Οι  εκκλησιές δεν θα είναι χωριζόμενες  αλλά θα ενωθούν  για να επικρατήσει η πανθρησκεία. Προτείνει δε στα παιδιά μια καινούργια προσευχή που θα είναι στην μητέρα Γή γεμάτη από αγάπη για όλους τους ανθρώπους.
Ο σκοπός αυτής της ιστορίας με τα κινούμενα σχέδια που τόσο πονηρά και δόλια σκηνοθετήθηκε  είναι να καλλιεργήσει στις μικρές και τρυφερές ηλικίες που διαπλάθουνε την προσωπικότητα  όλη την διεστραμμένη  θεωρία της Νέας Τάξης  και την ιδέα της παγκοσμιοποίησης του Αντίχριστου.
Εβρ. 13,4      Ας είναι τίμιος κατά πάντα ο γάμος και η κοίτη των συζύγων αμόλυντος και καθαρά διότι ο Θεός θα κρίνη και θα καταδικάση τους πόρνους και τους μοιχούς.
Ρωμ. 1,26      Ακριβώς δε διότι ελάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις εξευτελιστικά πάθη. Διότι και αι γυναίκες των (χωρίς να εντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν των) αλλάξαν την φυσικήν χρήσιν του φύλου των εις την παρά φύσιν και εξετράπησαν εις ακατανομάστους πράξεις.
Ρωμ. 1,27      Κατά παρόμοιον τρόπον και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον ευατόν των.
Ρωμ. 1,28      Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.
Ρωμ. 1,28      Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.
Ιου. 1,7          Οπως επίσης τα Σοδομα και τα Γομορα και αι ολόγυρά των πόλεις, αι οποίαι κατά τρόπον όμοιον με τους ασεβείς, περί των οποίων έγραψα παρά πάνω, παρεδόθησαν, εις την πορνείαν και έτρεξαν προς παρά φύσιν ασελγείας εις άλλα σώματα και διεφθάρησαν και εβεβηλώθησαν, είναι ενώπιόν μας παράδειγμα διεστραμμένων ανθρώπων, που ετιμωρήθησαν με το καταστρεπτικόν πυρ, που η θεία οργή έστειλεν εξ ουρανού.
Ιου. 1,8          Κατά ένα όμοιον τρόπον και αυτοί οι ασεβείς παραπλανώνται από τα αμαρτωλά όνειρα της εξημμένης φαντασίας των, και το μεν σώμα μολύνουν με τας αισχράς πράξεις, την μεγαλειώδη δε εξουσίαν του Υιού του Θεού απορρίπτουν, υβρίζουν δε και χλευάζουν τους ενδόξους αγγέλους.


ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr
(Το βίντεο ἐδῶ). 

Ο Οικουμενισμός έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις...


Οι δόσεις του ναρκωτικού επηρεάζει και τους αντι-Οικουμενιστές!


π. Θεόδωρος Ζήσης:

Η συνάντησις μακράν της οδού των αγίων Πατέρων

    ...Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωϊνης. Οι δόσεις διαρκώς γίνονται ισχυρότερες· από την απλή συνεργασία σε πρακτικά και κοινωνικά θέματα, από τις δηλώσεις των Ορθοδόξων αντιπροσώπων στα οικουμενιστικά συνέδρια ότι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αληθής Εκκλησία, φθάσαμε στην πλήρη κατεδάφιση των ιερών κανόνων, με απροκάλυπτες και εμφανείς πλέον συμπροσευχές εις τα όμματα αγγέλων και ανθρώπων, εις την διακωμώδηση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μυστηρίου απολύτου εν αληθεία ενότητος, με τους λειτουργικούς ασπασμούς των αιρετικών και τις υπέρ αυτών δεήσεις των διακόνων και τους πολυχρονισμούς των ιεροψαλτών.

http://orthodox-voice.blogspot.gr/2017/05/blog-post_954.html

Εκεί στον Πειραιά ξέρουν τί κάνουν και τί θέλουν; Δυστυχώς, ναί!!!

 ὑπεράσπιση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀβύδου Κύριλλο καὶ τὸν Ἐφραὶμ Βατοπαιδίου, δὲν ἐμποδίζει τὸν κ. Σεραφεὶμ νὰ τοὺς ἐπαινεῖ. Ἔ, βέβαια, ἐδῶ ἐπαίνεσε καὶ πρόσφερε τὸ πορτραῖτο τοῦ ἴδιου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Παναιρέσεως!
   Κι οἱ καημένοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τὸν ὑπολογίζουν ἀκόμα ὡς λέοντα τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος καὶ στενοχωριοῦνται ὅταν ἀποκαλύπτεται ὅτι εἶναι "καὶ μὲ τὸν ἀστυφύλαξ καὶ μὲ τὸν χωροφύλαξ"!


Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΒΥΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190 
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 
Email: impireos@hotmail.com 
Τηλ. Κέντρο 210 4514833 
Fax 210 4518476 
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Ἰουλίου 2017 
Πρός Τόν 
κ. Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο 
Διαχειριστή τοῦ Ἰστολογίου 
«Ἰδιωτική Ὁδός» 

Ἀγαπητέ κ. Ἀνδριόπουλε, 
Ἀπαντῶντες στόν τελευταῖο σχολιασμό σας 10/7/2017 σημειώνουμε: 
1. Μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ἀβύδου κ.κ. Κύριλλο συμφοιτητή μου συνδεόμεθα μέ ἀρρήκτους δεσμούς ἀγάπης καί ἐκτιμήσεως καί προδήλως ἀναγνωρίζω τήν ὑψηλή του

Η πίστη μας, η σκέψη μας, τό είναι μας πρώτα στόν Θεό... και τελευταία στους Γεροντάδες»

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης:

.«Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καί ὅλο τό εἶναι μας νά στρέφεται πρῶτα στόν Τριαδικό Θεό, μετὰ στήν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στούς Ἁγίους μας καί στο τέλος στούς Γεροντάδες»


       Στὶς μέρες μας ὑπερτονίζεται ὁ ρόλος τῶν πνευματικῶν καὶ τῶν γερόντων. Πολλοὶ μιλοῦν μὲ καύχηση, γιατὶ γνωρίζουν κάποιον φημισμένο Γέροντα, χωρὶς ὡστόσο ἡ γνωριμία αὐτὴ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ σὲ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή.
      Ὁ Γέροντας Παΐσιος διευκρίνιζε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καὶ ὅλο τὸ εἶναι μας νὰ στρέφεται πρῶτα στὸν Τριαδικὸ Θεό, μετὰ στὴν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στοὺς Ἁγίους μας καὶ στὸ τέλος στοὺς Γεροντάδες.


     Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ δίνουμε τὴν προτεραιότητα σὲ κανέναν ἄλλον καὶ γιὰ κανένα λόγο, παρὰ μόνο στὸν Τριαδικὸ Θεό, γιατὶ διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ φτάσουμε ἀκόμη καὶ σὲ αἵρεση.
    Δουλεύει κι ὁ ἐγωϊσμός —αὐτὸ τὸ μεγάλο θηρίο—καὶ ἔτσι πρέπει νὰ γίνεται μεγάλη προσπάθεια καὶ μεγάλη μετάνοια, γιὰ νὰ διορθωθοῦν τὰ πράγματα» (σελ. 105).


Πηγή: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» β´ τόμος.   

Αντιπατερικές έως παράλογες και κακόδοξες θέσεις του π. Βασ. Βολουδάκη



   κούσαμε στὸ youtu.be τὴν ἀπάντηση τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, σὲ ἐρώτηση ἀκροατή, σχετικὰ μὲ τὴν ἀποτείχιση. Ἡ θλίψη μας εἶναι μεγάλη γιὰ τὶς ἄκρως ἀντιπατερικὲς ἕως παράλογες, ἀστοιχείωτες καὶ κακόδοξες θέσεις τοῦ πατρός Βασιλείου.
    Ἡ ἱστορία ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης τὴν Κυριακὴ 27.8.2014 στὴν αἴθουσα τῆς πνευματικῆς ἑστίας "ΥΠΑΚΟΗ" (Μαυρομιχάλη 96, στὴν Ἀθήνα) καὶ στὰ πλαίσια τῶν ὁμιλιῶν ποὺ ἐκεῖ πραγματοποιεῖ, μίλησε, ἀπαντώντας ὡς φαίνεται σὲ ἐρωτήματα ἐνοριτῶν του, γιὰ τὸ θέμα τῆς στάσεώς μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, καὶ ἀναφέρθηκε στὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως.
Εἶπε:
«Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ «ἀποτειχίζομαι»; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας»!

   Παρότι ὑπῆρξε παράθεση ἁγιοπατερικῶν κειμένων ποὺ ἀναιροῦσαν τὴν αὐθαίρετη αὐτὴ καὶ ἀντιπατερική-κακόδοξη τοποθέτησή του, ὅτι ὅποιος ἀποτειχίζεται …ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας, ὁ π. Βασίλειος συνέχισε νὰ ἀσχημονεῖ! Ἐπανῆλθε καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς:
     «Αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται στὸ ἀναρτηθὲν ἠχητικό της ὁμιλίας μου, …δὲν μειώνουν οὔτε κατ’ ἐλάχιστον τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμησή μου πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς ἀδελφούς μας, ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ὀνομάζονται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἀλλὰ σημαίνουν μόνο το ὅτι διαφωνῶ ἀπολύτως μὲ τὴν ἑρμηνεία καὶ μὲ τὴν πρακτικὴ ποὺ συνοδεύει τὴν ἐπιλογὴ τους αὐτήν.
 Ὁ ὅρος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ εἶναι ἄγνωστος ὡς ἐκκλησιαστικὴ πρακτική… Ἡ μετοχή «ἀποτειχίζοντες» (=προστατεύοντες), στὴ συγκεκριμένη χρήση της ἔχει νόημα λόγω τῶν συμφραζομένων της ἀλλὰ δὲν προσφέρεται γιὰ τὴ μετατροπή της σὲ οὐσιαστικὸ =ἀπο-τείχιση, μὲ σκοπὸ νὰ δηλώση μιὰ ἐκκλησιαστικὴ πρακτική, δεδομένου ὅτι χωρὶς ἄλλο προσδιοριστικὸ δὲν σημαίνει ἀπολύτως τίποτα, οὔτε εἶναι καταγεγραμμένη σὲ κάποιο λεξικό»!!!
    Σὲ αὐτὲς τὶς ἀερολογίες καὶ ψευδολογίες τοῦ προσφέραμε πατερικὸ λόγο καὶ ἀποδείξεις άτράνταχτες ὅτι κακοποιεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ πράξη τῆς ἀποτειχίσεως ἢ διακοπῆς μνημοσύνου, ὑπάρχει σὲ ἐκκλησιαστικὰ κείμενα, ἂν καὶ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ λέξεις, ἀλλὰ τὸ νόημα καὶ ἡ σημασία ποὺ ἐκφράζουν καὶ μεταφέρουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση. Γράφαμε τότε:
   «α) Κανὼν ιε΄: «Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα ...πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ...τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».
    β) Βαλσαμών. Ὁ Κανονολόγος Βαλσαμὼν ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁμιλεῖ γιὰ ἀποτείχιση: «...Ἐὰν ἑαυτὸν ἀποτειχίσῃ, ἤγουν χωρίσῃ ἐκ τῆς κοινωνίας τοῦ πρώτου αὐτοῦ, οὐ μόνον οὐ τιμωρηθήσεται, ἀλλὰ καὶ τιμηθήσεται, ὡς ὀρθόδοξος» (P.G. 137, 1068-1069). [Δηλαδή, αὐτὸν ποὺ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τιμᾶται ὡς ὀρθόδοξος, ὁ τραγικὸς π. Βασίλειος θεωρεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!!].
   γ) Ζωναρᾶς. Ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁ Κανονολόγος Ζωναρᾶς ὁμιλεῖ κι αὐτὸς γιὰ ἀποτείχιση: «Εἰ δ’ ὁ πατριάρχης τυχὸν αἱρετικὸς εἴη, καὶ τοιοῦτος ὡς δημοσίᾳ, κηρύττειν τὴν αἵρεσιν, καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἀντὶ τοῦ, ἀνυποστόλως καὶ μετὰ παρησίας, διδάσκει τὰ αἱρετικὰ δόγματα, οἱ ἀποσχίζοντες αὐτοῦ, ὅποιοι ἂν εἶεν, οὐ μόνον κολάσεως ἄξιοι οὐκ ἔσονται διὰ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τιμῆς, ὡς ὀρθόδοξοι, ἀξιωθήσονται, χωρίζοντες ἑαυτοὺς τῆς τῶν αἱρετικῶν κοινωνίας. Τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀποτειχίζοντες. Τὸ γὰρ τεῖχος τῶν ἐντὸς αὐτοῦ πρὸς τοὺς ἐκτὸς χωρισμός ἐστιν» (P.G. 137, 1069).
    δ) Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος συχνὰ ἀναφέρεται στοὺς Κανονολόγους, στὴν ἴδια γραμμὴ κινεῖται: «Ἐὰν δὲ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί, καὶ τὴν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία, καὶ διὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτοὺς ὑποκείμενοι, καὶ πρὸ τοῦ νὰ γένῃ ἀκόμη συνοδικὴ κρίσης περὶ τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν. Ὅρα καὶ τὸν λα'. Ἀποστολικόν» (Πηδάλιον, σελ. 292).
   ε) Τέλος ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μὲ τὸν ὁποῖον συνεδέετο πνευματικὰ ὁ π. Βασίλειος καὶ θεωρεῖ ὅτι ἀκολουθεῖ τὴν «γραμμή» του, χρησιμοποιεῖ τὴν ἐπίμαχη λέξη· ἔγραφε:  ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 90).

    Δὲν πρέπει νὰ παραλείψουμε νὰ ἀναφέρουμε καὶ τὴν ἑξῆς παράμετρο: Τὴν περίοδο ἐκείνη, ποὺ ἔγραφε αὐτὰ ὁ π. Βασίλειος, ἦταν περίοδο ἐκλογῶν. Ἔτσι, στὶς συνεχιζόμενες ἀντιδράσεις καὶ μᾶλλον γιὰ νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις αὐτὲς (μιᾶς καὶ ἦσαν κοντὰ οἱ ἐκλογὲς καὶ τὸ κόμμα «Κοινωνία» ἤθελε τὶς ψήφους μας –εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Βασίλειος εἶχε τὴν πνευματικὴ καθοδήγησητοῦ κόμματος) ρωτήθηκε γιὰ τὶς θέσεις του αὐτὲς ἀπὸ τὸν ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση». Ὅπως ὁ κ. Τσολογιάννης ἀποκάλυψε τότε, ὁ π. Βασίλειος μὲ e-mail τὸν διαβεβαίωσε «ότι οσα έχω γραψει δεν αφορουσαν τους Αποτειχισμενους αλλα … καποιους αλλους»!!!
   
   Μετὰ ἀπ’ αὐτά, ὁ π. Βασίλειος ἐπανέρχεται, καὶ ἐνῶ οἱ προσπάθειες τῶν ἡγετῶν καὶ ὀπαδῶν τῆς Παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς Παναιρέσεως κορυφώνονται, ὁ π. Βασίλειος κακολογεῖ τὴν προτεινόμενη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους στάση τῶν πιστῶν σὲ καιρὸ τῆς ἐσχατολογικῆς Παναιρέσεως, ἐνισχύοντας ἔτσι τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ ἐνῶ τὸ 2014 ἔλεγε ὅτι δὲν ἐννοεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους, τώρα τοὺς ἀποκαλεῖ ὡς «νοσοῦντας», αὐτὸς ὁ ὑγιής!
    Ἔτσι πρίν λίγες μέρες κάποιος ἀκροατὴς τὸν ρώτησε (Ἀκολουθεῖ τὸ βίντεο):
   Ἐρώτηση: Ἔχει βάση αὐτὴ ἡ κίνηση ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία λέγει ὅτι δὲν πρέπει νὰ συμμετέχουμε σὲ μυστήρια ποὺ γίνονται ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ κληρικοὺς ποὺ μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι αἱρετικός, καὶ ὅποιος τὸν μνημονεύει, δὲν πρέπει οἱ πιστοὶ νὰ προσέρχονται στὶς Ἐκκλησίες ποὺ αὐτοὶ οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ κληρικοὶ ἱερουργοῦν, χωρὶς βέβαια ἡ Ἐκκλησία νὰ τοὺς ἔχει ἀκόμα ἢ καθαιρέσει…, οὔτε κἂν ἀκόμα ἐπιπλήξει. Κι εἶναι μεγάλη ἡ κίνηση αὐτὴ καὶ .
   Καὶ ἀπαντᾶ ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης: Ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Ἡ κίνηση δὲν εἶναι καθόλου μεγάλη. Εἶναι κίνηση ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι νοσοῦν στὴν ψυχὴ καὶ στὸ φρόνημα καὶ στὸ πνεῦμα. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔκαμε ὁλόκληρη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο νὰ καταδικάσει τὸν Ἄρειο καὶ ὅταν στὴν Σύνοδο ὑπεκρίθη ὁ Ἄρειος ὅτι ἐγὼ δὲν πιστεύω αὐτὰ ποὺ κατεδίκασε ἡ Ἐκκλησία, δέχομαι αὐτὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἐδέχθη καὶ θέλησε νὰ συλλειτουργήσει μὲ τὸν Πατριάρχη. Κι ὁ Πατριάρχης ἔπρεπε νὰ συλλειτουργήσει μαζί του, διότι δήλωσε αὐτό· παρότι ὁλόκληρη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος κατεδίκασε δηλαδή, κατεδίκασε αὐτὴ τὴν δοξασία του, ἐπειδὴ ὁ Ἄρειος ὑποκριτικὰ εἶπε ὅτι ἐγὼ συντάσσομαι μὲ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία…
   Ἡ Ἐκκλησία πόσο εἶναι προσεκτική σ’ αὐτά. Δὲν μπορεῖς νὰ ἀπευθύνεις τὴν ἐτικέτα τοῦ αἱρετικοῦ σὲ ὁποιονδήποτε κληρικό, ἔστω κι ἂν αὐτὸς ὁ κληρικός, λέει διάφορα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Θὰ ’ρθεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ θὰ πεῖ ὅτι αὐτὸς εἶναι αἱρετικὸς καὶ θὰ τὸν καθαιρέσει». [σ.σ.: Καλά, ὁ ἄνθρωπος εἶναι καλά; Ἔχει τὰ λογικά του; Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία βρίθει παραδειγμάτων ἁπλῶν πιστῶν, μοναχῶν, ἱερωμένων, Ἐπισκόπων, Ἁγίων ἀνθρώπων ποὺ ἀπομακρύνθηκαν καὶ ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς,  π ρ ὶ ν  κάποια Σύνοδος, ἀκόμα καὶ πρὶν κάποιος Ἅγιος καταδείξει τὴν αἵρεση, καὶ ὁ π. Βασίλειος μᾶς λέει ὅτι,ἀκόμα κι ἂν κάποιος Ἐπίσκοπος-Πατριάρχης λέγει διαφορετικὰ ἀπ’ ἐκεῖνα ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, πρέπει νὰ τὸ βουλώνουμε καὶ νὰ μὴν λέμε ὅτι ὁ ἀμετανόητος καὶ ἐπιμένων στὴν κακοδοξία του ἄνθρωπος εἶναι αἱρετικός; (ὅπως π.χ. ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Ζηζιούλας κ.λπ.)].
   Καὶ συνεχίζει τὴν ἀπάντηση ὁ π. Βασίλειος: «Διότι ἔτσι μοιάζουμε μὲ τὸ σπίτι ποὺ δὲν πάει καλά, ἐπειδὴ ὁ πατέρας δὲν διευθύνει καλά, κι ἀρχίζει καὶ διευθύνει ἡ μητέρα μετά. Καὶ γι’ αὐτὸ γίνονται τὰ σπίτια ἀκόμα χειρότερα.
Γιὰ θυμηθεῖτε στὴν Π. Διαθήκη, ὅταν μετεφέρετο ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης καὶ παραπάτησαν οἱ ἱερεῖς ποὺ τὴν μετέφεραν, πῆγε κάποιος ἐκεῖ νὰ βοηθήσει νὰ μὴν πέσει ἡ Κιβωτός. Καὶ ἔπεσε κάτω. Τὸν ἀχρήστευσε ὁ Θεός. Δὲν μπορεῖ νὰ παίρνει ἐξουσία ὁ καθένας μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀποφασίζει ποιός εἶναι αἱρετικὸς καὶ ποιός δὲν εἶναι. Αὐτὰ εἶναι νεοφανῆ φαινόμενα. Θέλουνε κάποιοι νὰ παραστήσουνε ὅτι εἶναι ὑπερορθόδοξοι. Δὲν εἶναι Ὀρθοδοξία αὐτά. Αὐτὰ εἶναι μισαλλοδοξία καὶ ἐγωϊσμοί. [σ.σ.: Τί λέτε, πάτερ; Ποιός εἶστε ἐσεῖς ποὺ θὰ ἀκυρώσετε τὴν Ἐντολὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, ποὺ μᾶς ἔδωσαν τὴν «ἐξουσία» καὶ διαταγὴ νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ κάθε πιστὸ «ἀτάκτως περιπατοῦντα»; Ποὺ δίδαξαν νὰ μὴν λέμε στοὺς αἱρετικοὺς οὔτε «χαίρετε»; Ποιός εἶστε ἐσεῖς ποὺ θὰ ἀκυρώσετε τὴν Ἐντολὴ ποὺ ὁ Κύριος ἔδωσε  στοὺς μαθητές Του, νὰ τινάζουν καὶ τὴν σκόνη τῶν ὑποδημάτων τους, ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν δέχονται τὸν ὀρθόδοξο λόγο καὶ τὴν ὀρθόδοξη διδαχή; Ἐμεῖς δὲν γινόμαστε Σύνοδος, πάτερ, καὶ δὲν καταδικάζουμε κανένα, ἁπλῶς ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ βέβαια, πῶς θὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἂν δὲν διαπιστώσουμε, καὶ ἀποδείξουμε, καὶ δὲν τοὺς ὀνομάσουμε πρῶτα αἱρετικούς, ἐφ’ ὅσον ἐπιμένουν στὴν αἵρεση καί, μάλιστα σήμερα, ἐφ’ ὅσον Ἅγιοι ἄνδρες ἔχουν διαπιστώσει τὴν αἵρεση, ὅπως π.χ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς;].  Ποιός εἶμαι ἐγὼ ποὺ θὰ πῶ ὅτι ὁ τάδε Ἐπίσκοπος εἶναι αἱρετικὸς καὶ δὲν τὸν μνημονεύω; Ποιός εἶμαι; Εἶμαι Ἐκκλησία ἐγώ; Ὑποκαθιστῶ τὴν Ἐκκλησία; Ποιός μοῦ τὸ εἶπε; Ποιός τὸ ὑπέγραψε; Μίλησε ὁ οὐρανός; Ὁ οὐρανὸς μιλάει μὲ τὴν ἐπίγεια Ἱεραρχία, δὲν μιλάει μὲ τὸν καθένα. [σ.σ.: Καὶ βέβαια, μίλησε ὁ οὐρανός, πάτερ; Ἀκόμα δὲν τὸ καταλάβατε; Τί ἀνιστόρητα εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς λέτε, πάτερ;  Ξεχνᾶτε ὅτι ἡ ἐπίγεια Ἱεραρχία δέχτηκε τὸν Μονοθελητισμό; Καὶ τότε, ὄχι ἱερωμένος, ἀλλὰ ἕνας μοναχὸς τὴν διέγραψε τὴν ἐπίγεια Ἱεραρχία; Ἔχετε ἀκούσει τὸ ὄνομά του; Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής! Ἡ ἐπίγεια Ἱεραρχία τῆς Κανονικῆς Συνόδου Ὀρθοδόξων (μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Ἱερώνυμος κ.λπ.) κατεδίκασαν τὶς Εἰκόνες, κατεδίκασαν τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό! Τί λέτε, διαστροφέα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως, πάτερ Βασίλειε: ὁ Οὐρανὸς μίλησε δι’ αὐτῆς τῆς Συνόδου τοῦ 754, τοῦ 449 κ.ἄ.π.  ἢ διὰ τῶν ταπεινῶν πιστῶν ποὺ ἀποτειχίστηκαν (καὶ ἡ Ἐκκλησία μας μετέπειτα τοὺς ἀναγνώρισε ὡς Ἁγίους μας, ὅπως ἐκεῖνοι στὴν Κωνσταντινούπολη, ποὺ ἐπαινέθηκαν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας;). Ἐφ' ὅσον δὲν μιλᾶ ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ ἀποδέχεται τὴν κακόδοξη Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου (ποὺ δὲν ἐτάφη, ὅπως προβοκατόρικα διδάξατε, ἀλλὰ ζεῖ καὶ βασιλεύει), πὼς θὰ μιλήσει ὁ οὐρανός, παρὰ διὰ τῶν πιστῶν; Ἂν δὲν ἀντιδράσουν οἱ πιστοί, ἂν δὲν ἀποτειχιστοῦν, πῶς θὰ νικηθεῖ ἡ αἵρεση, πῶς θὰ ἀναγκασθεῖ ἡ συμβιβασμένη καὶ προδίδουσα Ἱεραρχία, ἴσως φοβούμενη τὸν λαό, νὰ συγκληθεῖ καὶ νὰ καταδικάσει τὴν αἵρεση;]. Κι ὅταν κάποιος ἔχει ἐξουσία ἀπὸ τὸν Θεό, αὐτὴ ἡ ἐξουσία γίνεται ἀποδεκτὴ κι ἀπὸ τὴν ἐπίγεια Ἱεραρχία, ἔστω κι ἂν πρόκειται γιὰ ἕνα ἁπλὸ μοναχό. Ἀλλὰ θὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἔτσι, μὲ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας. [σ.σ.: Ἐδῶ εἶναι τὸ τραγικό λάθος, πάτερ. Ἕως ὅτου γίνει ἀποδεκκτὴ ἀπὸ τὴν γήϊνη Ἱεραρχία, ἐσεῖς μᾶς διδάσκετε νὰ μένουμε βουτηγμένοι στὴν αἵρεση, νὰ παίρνουμε εὐλογία ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ οἱ Ἅγιοι μᾶς διδάσκουν τὰ ἀντίθετα· νὰ ἀπομακρυνόναστε ἀπὸ τοὺς ΜΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥΣ αἱρετικούς, «ὡς ἀπὸ ὄφεως»!]. Αὐτὰ παραλάβαμε ἐμεῖς ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ποὺ γνωρίσαμε. Τὰ ὑπόλοιπα ὅλα εἶναι ξένα πρὸς τὸ Ὀρθόδοξο πνεῦμα…[σ.σ.: Προσέξτε, πάτερ, γιατὶ ψεύδεστε· δὲν διδάσκετε αὐτὰ ποὺ παραλάβατε, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ δὲν παραλάβατε. Ἄρα, καινοτομεῖτε καὶ αἱρετίζετε].
   Αὐτὰ νὰ τὰ προσέξουμε πάρα πολύ, γιατὶ στὶς μέρες μας ἀπειλοῦνται σχίσματα… Μὲ τὴν ἀφροσύνη ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἐποχή μας καὶ ὅτι ὁ καθένας θέλει νὰ κάνει τὸν σπουδαῖο καὶ τὸν ξεχωριστὸ καὶ ὅτι κάνει κάτι καινοφανὲς καὶ ὑπέροχο στὰ μάτια τῶν ἀδαῶν, δὲν ἀποκλείεται νὰ φουντώσει αὐτὸ τὸ κακό. Νὰ προσευχηθοῦμε ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ μὴν ἐπιτρέψει τέτοιες συμφορές. [σ.σ.: Τί ἐπικίνδυνα πράγματα λέτε, πάτερ Βασίλειε, γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ποὺ σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός! Ἀντιστρέφετε τοὺς ὅρους καὶ θεωρεῖτε ἐπικίνδυνους ὄχι τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ ἔχουν δημιουργήσει τὸ «δογματικὸ σχίσμα» τῆς Παναιρέσεως, ἀπομακρύνοντας τοὺς πιστοὺς προοδευτικὰ ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως, ἀλλὰ θεωρεῖτε ἐπικίνδυνους τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν αἵρεση;

Σημάτης Παναγιώτης



   Ἀκολουθοῦν οἱ δημοσιεύσεις τοῦ π. Βασιλείου καὶ τῆς "Πατερικῆς Παραδόσεως" (γιὰ τὸ θέμα τῶν κακόδοξων θέσεων τοῦ π. Βασιλείου (τὸ ἔτος 2014).

"Πρέπει όλοι οι Ηγέτες της να πάνε εξορία"! (Πολιτικοί και εκκλησιαστικοί)


.
Άγιος Παΐσιος:

   Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες.

    Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο... 

    Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι Ηγέτες της να πάνε εξορία. Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν...

 (από τό Βιβλίο "Λόγοι χάριτος και σοφίας", παρουσίαση π. Μάξιμος Αγιορείτης, 2001, Άγιον Όρος)

Πηγή

Ο άνθρωπος της Εκκλησίας πρέπει να είναι «αδέσποτος»!

«καὶ τὰ ἀδέσποτα οἰκουμενιστικὰ
καὶ λοιπὰ τολμήματα τῶν δεσποζόντων»!





Το «αδέσποτον» της εν Χριστώ ζωής


     Λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Αδέσποτον η αρετή και εκούσιον και ανάγκης πάσης ελεύθερον» και:

     «Ελευθέραν γαρ είναι προσήκει παντός φόβου την αρετήν και αδέσποτον, εκουσία γνώμη το αγαθόν αιρουμένην».
     Και ο Μέγας Βασίλειος: «Θεώ ου το ηναγκασμένον φίλον αλλά το εξ αρετής κατορθούμενον. Αρετή δε εκ προαιρέσεως και ουκ εξ ανάγκης γίνεται».

     Το ρήμα «δεσπόζω» αρχικά σημαίνει ασκώ κυριαρχία. Επίσης κυριαρχώ τινος, εξουσιάζω κάτι. Γενικά, όλες οι ερμηνείες του ρήματος περιστρέφονται γύρω από τη λέξη «εξουσία» και «κυριαρχία». Το ουσιαστικό «δεσπότης» αναφέρεται στον οικοδεσπότη, στον κύριο των δούλων, τον απόλυτο άρχοντα, το δυνάστη, τον ιδιοκτήτη κάποιου, το Θεό. Στη νεότερη δε εκδοχή τον αρχιερέα, τον επίσκοπο.
     Η λέξη «αδέσποτος» επίσης, αυτός που δεν έχει κύριο, δεσπότη, αυτός που δεν ανήκει σε κανέναν, αυτός που είναι στη διάθεση του

Αφορμή αυτοκριτικής!

 Ἕνα πρόβλημα φαντασιακῆς χριστιανικῆς αὐτοκριτικῆς





1. Ἱεραπόστολοι ἐργάτες τῆς ἀνομίας

Στὴν «Ἐπὶ τοῦ Ὄρους» σημαντικὴ ὁμιλία του ὁ Κύριος στηλίτευσε τοὺς ἐργάτες ἐκείνους τοῦ Εὐαγγελίου του, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀσκοῦν τὸ ἔργο τους, νομίζουν ὅτι εἶναι πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι στὴν ἀποστολή τους, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἐκεῖνοι εἶναι ἐργάτες τῆς ἀνομίας.

«Οὐ πᾶς λέγων μοι Κύριε, Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Πολλοὶ ἐροῦσι μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε, Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; Καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν» (Μάτθ. 7, 21-23).

Κάποιοι, λοιπόν, «καλοὶ» χριστιανοί, κάποιοι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, φαινομενικῶς ζηλωτὲς καὶ δραστήριοι σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ ἱεραποστολῆς, θὰ ἐκπλαγοῦν καὶ θὰ αἰφνιδιαστοῦν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσης τῆς δεύτερης παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀποκλεισθοῦν ἀπὸ τὴ σωτηρία καὶ μάλιστα μὲ τὴ βαρειὰ κατηγορία τοῦ «ἐργάτη τῆς ἀνομίας».

† Ιωάννης Κορναράκης


Τέσσερα χρόνια από την κοίμησή του

της Δάφνης Βαρβιτσιώτη (ἐπανάληψη)


Τὰ ξημερώματα τῆς 12ης Ἰουλίου τοῦ 2013, ὁ Ἰωάννης Κορναράκης τοῦ Κωνσταντίνου καὶ τῆς Σταματίνας, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν –ἔχοντας μεταλάβει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἱερέα υἱοῦ του– ἐκοιμήθη, χριστιανικά, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα καὶ εἰρηνικά
Τὴν καλὴν ἀπολογίαν τοῦ Ἰωάννου Κορναράκη ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Θεοῦ ἐγγυήθηκε ἡ Ἴδια ἡ Κυρία Θεοτόκος, εἰδοποιώντας τον, τὴν προηγούμενη ἡμέρα, ὅτι θὰ ἐρχόταν, γι’ αὐτόν, τὴν ἑπομένη.
Ὁ Πιστός: Αὐτὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν βεβαιότητα περὶ τῆς καλῆς ἀπολογίας τοῦ Ἰωάννου Κορναράκη ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ δύναμη τῆς πίστεώς του.
Τόσο ἀκατάβλητη ἦταν ἡ πίστη του αὐτή, ὥστε –σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλους πνευματικοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας (λαϊκοὺς ἢ/καὶ κληρικούς)–, ἡ δύναμή της διατηροῦσε ἄσβεστη, ἐντός του, τὴν συνεχῆ καὶ ἀδιάλειπτη ἐπίγνωση ὅτι, σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς του, ἡ παραμικρότερη πράξη του, ὁ κάθε λόγος του καὶ ἡ πιὸ μύχια σκέψη του, ἐπισυμβαίνουν ἐνώπιόν του παντόπτου Θεοῦ.
Στὰ δώδεκα, περίπου, χρόνια ποὺ εἶχα τὴν μεγάλη τύχη καὶ τὴν τιμὴ νὰ ἐπικοινωνῶ μαζύ του, οὐδέποτε τὸν συνέλαβα νὰ ψεύδεται, νὰ ὑποκρίνεται, νὰ ἀντιφάσκει, νὰ ὑπεκφεύγει, νὰ ὑποτιμᾶ τὴν προσωπικότητα ἢ τὴν νοημοσύνη τῶν ἄλλων, νὰ τοὺς ἐπιβάλλεται, νὰ τοὺς πειθαναγκάζει, νὰ χειραγωγεῖ ἢ νὰ παγιδεύει τὴν βούλησή τους, ἢ νὰ προσπαθεῖ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο νὰ τοὺς ἐξουσιάσει ἢ νὰ τοὺς ἐκμεταλλευθεῖ…
Ὁ Οἰκογενειάρχης: Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σημαντικώτατο πνευματικό του ἔργο, ὁ Ἰωάννης Κορναράκης ἄφησε πίσω του καὶ κάτι ἄλλο, πολὺ πιὸ σπάνιο: μιὰ ἑνωμένη πολυμελῆ οἰκογένεια, ἀποτελούμενη ἀπὸ τὴν ἀφοσιωμένη καὶ ἀκούραστης προσφορᾶς σύζυγό του, Ἑλένη, καὶ τὰ τέσσερα παιδιά τους· τὸν Κωνσταντῖνο, θεολόγο καθηγητὴ πανεπιστημίου καὶ φιλόλογο· τὴν Ἀφροδίτη, θεολόγο καὶ καθηγήτρια δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης· τὸν π. Ἀλέξανδρο, θεολόγο καὶ ἱερέα στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Παναγίας τῆς Εὐαγγελίστριας, στὸ Χαλάνδρι· καὶ τὴν Παραμυθία, μοναχή, στὴ Ἱ. Μονὴ Παντοκράτορος, στὸν Ἀγρὸ Κερκύρας· τὸ πέμπτο, ἦταν ἡ ἀλησμόνητη Μαρθούλα, ἡ δευτερότοκή τους, ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ στὰ τριάμισύ της χρόνια.