Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος θεωρεί πως οι σκοποί για το μάθημα των θρησκευτικών επετεύχθησαν….



Αποτέλεσμα εικόνας για Δημητριάδος Ιγνάτιος ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
    
    Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα «Κιβωτός Ορθοδοξίας» και στην δημοσιογράφο Μαίρη Ορφανίδη παραχώρησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος (17/8/2017). Το μάθημα των θρησκευτικών, οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας, η ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους στην Αττική, η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας, είναι μερικά από τα θέματα της συνέντευξης, το πλήρες κείμενο της οποίας έχει ως εξής:

Κ.Ο.: Το μάθημα των θρησκευτικών αποτέλεσε φέτος ένα καυτό θέμα ανάμεσα στην Πολιτεία και στην Εκκλησία. Ποια είναι η θέση σας για το ζήτημα και πώς εκτιμάτε τις κινήσεις, στις οποίες προέβη τόσο ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία, όσο και η Πολιτεία;
Δημητριάδος Ιγνάτιος: Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού μόνον για την Εκκλησία και την Πολιτεία. Αφορά ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για τη δυνατότητα των παιδιών της πατρίδας μας να μαθαίνουν για

«ΟΡΙΑ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΕΤΕΘΗΚΑΣ;»


(Μ. Βασίλειος – Ερμηνεία στον 61ο Ψαλμό)


 Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

    Ο Μ. Βασίλειος στην Ερμηνεία του 61ου Ψαλμού, για το στίχο «Ότι συ αποδώσεις εκάστω κατά τα έργα αυτού», εννοιολογεί τη διατύπωσή του ως εξής: «Έθλιψας τον αδελφόν; Εκδέχου το ίσον. Άρπασας τα των υποδεεστέρων; κατεκονδύλισας πένητας; κατήσχυνας εν λοιδορίαις; εσυκοφάντησας; κατεψεύσω; αλλοτρίοις επεβούλευσας γάμοις; επιώρκησας; όρια Πατέρων μετέθηκας; κτήμασιν ορφανών επήλθες; χήρας εξέθλιψας; την παρούσαν ηδονήν των εν επαγγελίαις αγαθών προετίμησας; Εκδέχου τούτων την αναμέτρησιν. Οία γαρ σπείρει έκαστος, τοιαύτα και θερίσει».
Συνοψίζει περιεκτικά την αμαρτία, ως θεοποιημένη θέληση του ανθρώπου, που εκτρέπει την ανθρώπινη ελευθερία από την θεολογική βάση της, που είναι οι εντολές-θέλημα του Αγίου Τριαδικού Θεού.
Διακρίνουμε βαθιές θεολογικές διευκρινήσεις στο βασικό πεδίο του προσωπικού αγώνα, που οφείλει να διαμορφώνει κάθε ορθόδοξος στα όρια της Εκκλησίας. Να τονίσουμε, ότι για το Μ. Βασίλειο και για όλους τους Πατέρες, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Εκκλησία του Χριστού και όχι μια «Ανατολική» έκφραση της Χριστιανικής πίστεως, όπως δέχεται σήμερα η παναίρεση του Οικουμενισμού. Επαναλαμβάνει την εντολή της Αγίας Γραφής: «Μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι Πατέρες σου» (Παροιμίες–Κβ, 28). Στην Ορθοδοξία όταν λέμε «Όρια Πατέρων», εννοούμε την εμπειρία του ορώντος τον Θεόν, την ανέκφραστη αυτή αλήθεια-εμπειρία της Θεώσεως, όπως συνέβη με τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος στον παράδεισο άκουσε άρρητα λόγια, που δεν μπορεί ανθρώπινη γλώσσα να τα διατυπώσει.

Αναζητούνται Μακκαβαίοι. Αυτούς φοβούνται οι Οικουμενιστές".

  Αναζητούνται Μακκαβαίοι


1 (2).jpg

«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε,
κραταιοῦσθε» (Α΄ Κορ. 16,13)
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

    Ὁλόκληρος ὁ ἀρχαῖος ἑλληνικὸς κόσμος θαύμαζε τὴν ἀνδρεία ὡς μοναδικὴ ἀρετή, ποὺ δὲν ἔχει μέτρο καὶ βαθμίδες, δηλαδὴ δὲν ὑπάρχει λίγη ἢ πολὺ ἀνδρεία. Ὁ θαυμασμὸς αὐτὸς προερχόταν ἀπὸ τὴν αὐτόβουλη δράση της καὶ τὴν πηγὴ τῆς ἀνδρείας, τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ ἐπακόλουθο της τὴν αὐταπάρνηση γιὰ τὸ κοινὸ καλό, γιὰ τὴν πόλη. Κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη ἡ ἀνδρεία βρίσκεται μεταξὺ τῆς θρασύτητας καὶ τῆς δειλίας καὶ ἐπειδὴ ἡ ἀνδρεία ὡς ψυχικὴ ἀρετὴ εἶναι ἐπακόλουθο τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ὀφείλει ὁ ἀνδρεῖος νὰ πράττει ἐνσυνείδηταἑκούσια, καὶ ἀμετάβλητα, ἀσυμβίβαστα (Ἠθικὰ Νικομάχεια A 1105 a 32 – b 1, B 111). Ὁ δάσκαλός του ὁ Πλάτων γράφει στὴν «Πολιτεία» του (429a8-430c6μεταξὺ ἀλλων«Ἡ ἀνδρεία λοιπὸν εἶναι ἡ διαφύλαξη τῶν πεποιθήσεων ποὺ ἔχουν διαμορφωθεῖ μέσω τῆς παιδείας σχετικὰ μὲ τὸ τί εἶναι σεβαστὸ καὶ πρέπον (ἰδεῶδες). Καὶ λέγοντας διαφύλαξη αὐτῶν τῶν πεποιθήσεων, ἐννοῶ τὸ νὰ τὶς προστατεύει κανεὶς καὶ νὰ τὶς κρατᾶ ἀκέραιες καὶ στὶς λύπες καὶ στὶς χαρὲς καὶ στοὺς κινδύνους καὶ νὰ μὴν τὶς βγάζει ἀπὸ τὴν ψυχή του».

Ἐὰν αὐτὴ ἡ διαφύλαξη τῶν πεποιθήσεων γιὰ τοὺς ἀρχαίους ἴσχυε ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς πολιτείας καὶ τῶν κοινῶν ἀγαθῶν, ἂς ἀναλογιστοῦμε πόσο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς πίστεως καὶ τῆς προσωπικῆς σωτηρίας. Χριστιανὸς καὶ δειλὸς δὲν νοεῖται. Διότι ὁ δειλὸς δὲν ὁμολογεῖ οὔτε ὑπερασπίζεται τὴν πίστη του. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ συνέχεια πρότρεπαν τοὺς πιστοὺς νὰ εἶναι ἀνδρεῖοι καὶ ἰσχυροί: «Κανεὶς καὶ τίποτα νὰ μὴ σὲ φοβίζει. Κι ἂν ἀκόμη εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ ἐχθροί, δαίμονες καὶ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι, ὁ δικός μας ὑπερασπιστὴς εἶναι ἰσχυρότερος», κήρυττε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» γράφει ὁ Παῦλος (Ἐφεσ. 6, 10-12).
Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι γεμάτη ἀπὸ πρότυπα ἀνδρείας, ἀπὸ πρότυπα πρὸς μίμηση. Ἕνα

"Η βία ενάντια στους Ορθοδόξους που αντιστέκονται στον οικουμενισμό, είναι ένα ακόμα δείγμα πού βρίσκεται η πλάνη"


ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ    ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος

   Έχοντας προηγηθεί η καταλήστευση της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας μας –αίμα και ιδρώτας γενεών– με υπογραφές προδοτικές για ένα χρέος πολλαπλάσιο του πραγματικού, που οδήγησε χιλιάδες σε αυτοκτονία, μπορούσαν να σωθούν κάποιοι από αυτούς με λίγη εκκλησιαστική φροντίδα και ακολουθώντας η πλημμύρα από αλλόφυλους οργανωμένους να μας υποτάξουν, μονό ο Χριστός και η ψυχή μας έμειναν, που δεν μπορούν να πάρουν αν δεν το επιτρέψουμε (Αγ. Κοσμάς).
    Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται ο στόχος. Όταν άρχισε ο λαός να γονατίζει απ’ την ολόπλευρη επίθεση πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών, τραπεζιτών, που συνόδευαν κήρυκες του αθεϊσμού, της αγραμματοσύνης, της διαστροφής και της δουλείας, κάποια αλλά χέρια ρασοφορεμένα, κάρφωσαν πισώπλατα την πίστη, την καρδιά του, με γραφίδες που υπέγραψαν ως εκκλησίες τις αιρέσεις. Δηλαδή εξίσωσαν βλάσφημα τον Αληθινό Θεό με τους ψευτόθεους, απεμπολώντας το αίμα αμέτρητων μαρτύρων, που θυσιάστηκαν γι΄ αυτή την πίστη και αγνοώντας άπειρες ψυχές στον άδη εξαιτίας της πλάνης των αιρέσεων.

    Τελικός σκοπός η εξαφάνιση της Εκκλησίας του μοναδικού Θεανθρώπινου οργανισμού και πολιτισμού, που εγγυάται αιώνια ζωή με αναμφισβήτητα σημεία. Πριν από χρόνια δήλωναν σε παπικό περιοδικό, οι

Η μη μνημόνευση ενός οικουμενιστού επισκόπου «ανάκλησις εστίν από της εκπτώσεως και επάνοδος εις οικείωσιν του Θεού»


«Ο 15ος  Κανόνας  ως  Θεία  Οικονομία»

(Η οικονομία ανάκλησις εστιν από της εκπτώσεως – Μ. Βασίλειος)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ




Είναι αλήθεια, ότι η Κτίση–Φύση είναι μια διαλεκτική ενότητα αντιθέσεων. Ο άνθρωπος, χωρίς να παύει τη σχέση του με τους φυσικούς νόμους, ως προερχόμενοι από την Θεία ενέργεια, ως μια προέκταση του Πνευματικού Νόμου του Τριαδικού Θεού, τους υπερβαίνει αφού ποιοτικά μεταβαίνει από το «κατά φύσιν» εις το «υπέρ φύσιν» (Αγ. Μάξιμος Ομολογητής). Όλη η Οικονομία της σωτηρίας γίνεται από τη Ζωοποιό Θεία Τριάδα. Όλες δηλ. οι γνωστές και άγνωστες σε μας ενέργειες του Θεού για τη σωτηρία μας είναι Τριαδοκεντρικές (Θεία Οικονομία).
         Ο Μ. Βασίλειος στην ερμηνεία του ΚΗ΄ Ψαλμού υπογραμμίζει: «Μετά την ώδε οικονομίαν υπό την κρίσιν αχθήσεται» δηλ. «Μετά το παρόν σχέδιο του Θεού θα οδηγηθούν εις κρίσιν (οι άνθρωποι)».
Γενικά, η έννοια «οικονομία–σχέδιο» είναι μια λαμπρή εκδήλωση της ανθρώπινης λογικότητας, δώρο του Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο, για τη συνειδητή προσαρμογή του στο βιοφυσικό περιβάλλον.
Η επιδίωξη στόχων και η εκλογή κατάλληλων μέσων μπορούν,