Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

ΣΟΚ στον Βόλο: Η αποκαθήλωση των πολυελαίων από τους Ι. Ναούς

 
Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Ἄνοιξη τοῦ 2005. Ὁ νεοενθρονιστὴς μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, εἰσέρχεται στὸν Ἱερὸ Βυζαντινὸ Ναὸ Προφ. Ἠλιοὺ Θεσσαλονίκης ὅπου ὑπηρετοῦσα ὡς προϊστάμενος ἀπὸ τὸ 1989. Θέλει νὰ γνωρίσει τὸ Ναό...
              Θὰ μᾶς μείνει ἀξέχαστη, σὲ ὅλους ποὺ βρεθήκαμε ἐκείνη τὴν ἡμέρα στὸ Ναό, ἡ ἐντολὴ τοῦ μητροπολίτου ὅταν κοίταξε τοὺς Πολυελαίους. Στάθηκε στὸ κέντρο τοῦ κυρίως Ναοῦ, σήκωσε τοὺς ὀφθαλμούς του, εἶδε τὸν Πολυέλαιο καὶ τὸν περιμετρικὸ χορὸ μὲ τὶς

Σέρβος γυναικολόγος ὁμολογεῖ δημοσίως γιὰ τὶς ἐκτρώσεις:

 "Εἶμαι ἰατρός, εἶμαι ἔνοχος δι΄ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη"


Μετάφρασις ἀπὸ τὰ σερβικά: Μιλίτσα Βέσκωφ
  
   Ὁ ἰατρὸς Στόγιαν Ἀδάσεβιτς εἶναι ἕνας γυναικολόγος στὴν Σερβία, ὁ ὁποῖος δημοσίως ὁμολόγησε ὄτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος. Παράλληλα, ἀναφέρθηκε καὶ στὴν ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση. Παραθέτουμε ἕνα μέρος, σὲ μορφὴ συνέντευξης, ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ἐνδομήτρια παιδοκτονία καὶ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία»:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγμή, ποὺ καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τὴν ἔκτρωσιν, φονεύετε τὸ ἀνθρώπινον ὄν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶμαι ἰατρός, γνωρίζω τὰς πράξεις μου, εἶμαι ἔνοχος δι’ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα ἐργαζόμενος ὡς γυναικολόγος καὶ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ μαρτυρήσω, νὰ

Κάθε εμπόδιο στη ζωή είναι και μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι

Image may contain: tree, outdoor and nature

   Τον παλιό καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε να κάνει το εξής: άφησε έναν τεράστιο βράχο στη μέση του δρόμου και στη συνέχεια κρύφτηκε παρακολουθώντας αν κάποιος θα τον μετακινούσε.    Από το σημείο εκείνο πέρασαν ορισμένοι από τους πλουσιότερους εμπόρους και τους αυλικούς του, αλλά όλοι απλά περπατούσαν γύρω από τον βράχο. Πολλοί μάλιστα κατηγορούσαν τον βασιλιά που δεν φρόντιζε να κρατά τον δρόμο καθαρό, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να βγάλει τον βράχο από τη μέση.    Κάποια στιγμή, πέρασε από εκεί ένας χωρικός που κουβαλούσε ένα φορτίο με λαχανικά. Πλησίασε τον βράχο, άφησε κάτω το φορτίο του και προσπάθησε να τον μετακινήσει στην άκρη του δρόμου. Μετά από πολύ κόπο, τελικά τα κατάφερε. Αφού πήρε ξανά το φορτίο, πρόσεξε ότι στο σημείο που ήταν πριν ο βράχος υπήρχε ένα πορτοφόλι. Το πορτοφόλι περιείχε πολλά χρυσά νομίσματα και ένα σημείωμα από τον βασιλιά που έγραφε ότι το χρυσάφι ανήκει σε εκείνον που θα μετακινούσε τον βράχο από τον δρόμο.   Ο χωρικός έμαθε κάτι που πολλοί από εμάς δεν καταλαβαίνουμε: κάθε εμπόδιο που παρουσιάζεται στη ζωή μας αποτελεί μια ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι.