Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Περί πολυλογίας και σιωπής – Άγίου Ιωάννου της Κλίμακος


 –Κλίμαξ –Λόγος Ενδέκατος


Περί πολυλογίας και σιωπής
Άγίου Ιωάννου της Κλίμακος
Λόγος Ενδέκατος
-Έχομε αναφέρει με συντομία στα προηγούμενα ότι είναι πολύ επικίνδυνο, και γι΄ αυτούς ακόμη πού θεωρούνται πνευματικοί, να κρίνουν τους άλλους, πράγμα πού υπεισέρχεται ανεπαίσθητα. Και είναι το να κρίνη κανείς τους άλλους σαν να κρίνη τον εαυτόν του και να τιμωρήται από την γλώσσα του. Τώρα λοιπόν η σειρά των λόγων απαιτεί να ομιλήσωμε για την αιτία και την θύρα από όπου εισέρχεται και εξέρχεται το πάθος της πολυλογίας.


-Η πολυλογία είναι η καθέδρα της κενοδοξίας. Καθισμένη επάνω της η κενοδοξία προβάλλει και διαφημίζει τον εαυτόν της. Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, θύρα της καταλαλιάς, οδηγός στα ευτράπελα, πρόξενος της ψευδολογίας, σκορπισμός της κατανύξεως. Είναι αυτή που δημιουργεί και πού προκαλεί την ακηδία. Είναι πρόδρομος του ύπνου, διασκορπισμός της «συννοίας», αφανισμός της φυλακής του νοός, απόψυξις της πνευματικής θερμότητος, αμαύρωσις της προσευχής.


-Η σιωπή που ασκείται με επίγνωσι και διάκρισι είναι μητέρα της προσευχής, επιστροφή από την αιχμαλωσία, διαφύλαξις του θείου πυρός, επιστάτης των λογισμών, σκοπός που παρατηρεί τους εχθρούς, δέσμευσις του πένθους, φίλη των δακρύων, καλλιεργητής της μνήμης του θανάτου, ζωγράφος της αιωνίου κολάσεως, επίμονος εξεταστής της Κρίσεως, πρόξενος πνευματικής ανησυχίας και λύπης, εχθρός της παρρησίας, σύζυγος της ησυχίας, αντίπαλος της αγάπης να κάνη τον διδάσκαλο, αύξησις της πνευματικής γνώσεως, δημιουργός θείων θεωρημάτων, μυστική πνευματική πρόοδος, κρυφή πνευματική ανάβασις.

-Όποιος εγνώρισε τα παραπτώματά του, εχαλιναγώγησε την γλώσσα του, ενώ ο πολύλογος δεν εγνώρισε ακόμη καθώς πρέπει τον εαυτόν του. Ο φίλος της σιωπής προσεγγίζει τον Θεόν και συνομιλώντας μυστικά μαζί Του φωτίζεται από Αυτόν. Η σιωπή του Ιησού εδημιούργησε στον Πιλάτο σεβασμό. Και η ηρεμία και η σιωπή ενός (ταπεινού) ανδρός καταργεί την κενόδοξη καυχησιολογία ενός άλλου.

-Ο Πέτρος, επειδή ωμίλησε, έκλαυσε πικρά. Ελησμόνησε εκείνον πού είπε: «Είπα, φυλάξω τάς οδούς μου, του μη αμαρτάνειν με έν γλώσση μου» (Ψαλμ. λη΄ 1). Και τον άλλον πού είπε: «Κρείσσον πεσείν από ύψους είς γήν ή από γλώσσης» (πρβλ. Σ. Σειράχ κ΄ 18).

-Αλλά δεν επιθυμώ να γράψω περισσότερα γι΄ αυτά τα θέματα, παρ΄ όλον ότι με προτρέπουν σε αυτό οι πονηρίες των παθών, (με προτρέπουν δηλαδή να χρησιμοποιήσω την πολυλογία, ενώ ομιλώ για την σιωπή). Τούτο μόνο θα προσθέσω: Άκουσα κάποτε έναν μοναχό, πού ήθελε να εξετάση μαζί μου το θέμα της ησυχίας, να λέγη ότι η πολυλογία οπωσδήποτε γεννάται από τις εξής αιτίες: Ή από κακή συναναστροφή και κακή συνήθεια -αφού η γλώσσα, έλεγε, είναι μέλος του σώματος, όπως διαπαιδαγωγηθή, έτσι κατ΄ ανάγκην και θα συνηθίση- ή πάλι από κενοδοξία, πράγμα που συμβαίνει περισσότερο σε όσους έχουν πνευματικό πόλεμο, ή, μερικές φορές, από την γαστριμαργία. Γι΄αυτό πολλοί πολλές φορές δαμάζοντας την κοιλία δεσμεύουν με βία και την γλώσσα και την καθιστούν ανίσχυρη για πολυλογία.

-Αυτός που φροντίζει για την ώρα του θανάτου του, ωλιγόστευσε τα λόγια του. Και αυτός πού απέκτησε πένθος στην ψυχή του, απέφυγε σαν φωτιά την πολυλογία.

-Αυτός που αγάπησε την ησυχία, ασφάλισε το στόμα του. Και αυτός που ευχαριστείται να εξέρχεται από το κελλί του, εξέρχεται διότι τον διώχνει απ΄ εκεί το πάθος αυτό, (δηλαδή η πολυλογία).

κείνος πού εδοκίμασε την οσμή του υψίστου και θείου πυρός, αποφεύγει την συνάντησι των ανθρώπων, όπως η μέλισσα τον καπνό. Την μέλισσα την διώχνει ο καπνός, και αυτόν τον ενοχλεί η συνάντησις των ανθρώπων.

-Πολύ ολίγοι μπορούν να κρατήσουν το νερό χωρίς κάποιο φράγμα και κάποιο βοηθητικό μέσο. Ολιγώτεροι όμως είναι εκείνοι πού μπορούν να δαμάσουν ένα απύλωτο στόμα.


Βαθμίς ενδεκάτη! Όποιος ενίκησε, περιέκοψε διά μιας πλήθος από κακά.
Εκδόσεις Ι. Μονής Παρακλήτου Ωρωπού

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: Ομολογία της ορθής πίστης

  «Καύχημα καί ἔπαινος καί σωτηρία τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς ὀρθῆς πίστης, καί τό νά μή συμφωνεῖ κανεῖς καί νά μή γίνεται φίλος μʹ αὐτούς πού φρονοῦν τά ἀντίθετα, ἀλλά νά τηρεῖ τήν ἐντολή καί τήν παρακαταθήκη ᾄσπιλη, ἄψογη καί ἀνόθευτη ἀπό κάθε αἵρεση, ὥς τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησου Χριστοῦ».

                          Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

     Λόγος περί Περί φιλοπτωχείας, Τόμος Ε΄, σελ. 140.

    Τώρα τὸν ἅγιο Ἐφραὶμ θὰ ἀκοῦμε, ἢ τὸν π. Νικόλαο, ποὺ διδάσκει ὅτι μποροῦν καὶ οἱ ἀποτειχισμένοι πιστοί, νὰ κοινωνοῦν ἀπ' αὐτοὺς ποὺ φρονοῦν τὰ ἀντίθετα"!

Ο δηλητηριασμός των θεολόγων και των πιστών συνεχίζεται!


Θεσσαλονίκη:

 Συζητώντας για τη θρησκευτική συνύπαρξη σε Ελλάδα και Ευρώπη



ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ INFO Ι Θεσσαλονίκη: Συζητώντας για τη θρησκευτική συνύπαρξη σε Ελλάδα και Ευρώπη


Η πλάνη των οικουμενιστών
και η λήθη των πιστών 

katanixis.gr: Σήμερα αντί σχολίου θα επισημάνουμε τα αποκαλυπτικά οικουμενιστικά ντοκουμέντα ενός και μόνου, φαινομενικά αθώου συνεδρίου. Θα παρακολουθούμε τα κίνητρα του νεοπαγούς Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας. Μέχρι πότε ο πιστός λαός του Θεού  θα “απαντά” στην πλάνη με τη… λήθη!  

Θεσσαλονίκη:  Συζητώντας για τη θρησκευτική συνύπαρξη σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η θρησκευτική συνύπαρξη στην Ελλάδα και την Ευρώπη απασχόλησε την ημερίδα που διοργάνωσε χθες το Ελληνικό Ινστιτούτο Πολιτιστικής Διπλωματίας στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης.
Κληρικοί, Αγιορείτες μοναχοί, ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και ερευνητές παρουσίασαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις γύρω από το κεντρικό θέμα της ημερίδας που είχε ως τίτλο “Η θρησκευτική συνύπαρξη: Διαθρησκειακός- Διαπολιτισμικός Διάλογος”.
Η ημερίδα ξεκίνησε με χαιρετισμούς από τα διευθυντικά στελέχη του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας.
Η πρώτη εισήγηση ήταν από τον λαϊκό πρεσβύτερο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης Δημήτριο Σοφό με θέμα “Η θέση της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην πλειοψηφικά Ορθόδοξη Ελλάδα”. Ο κ. Σοφός ξεκίνησε την ομιλία του με μια σύντομη ιστορική αναφορά στην αναγκαιότητα που οδήγησε στη Λουθηρανική επανάσταση και συνέχισε με ιστορική αναδρομή στην πορεία της Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Ελλάδα από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα.
Έκανε λόγο για τα στερεότυπα που αποδίδονταν στους Ευαγγελικούς και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν λόγω της διαφορετικής τους θρησκευτικής πεποίθησης. “Για δεκαετίες κυριαρχούσε η άποψη ότι όποιος δεν ήταν Ορθόδοξος, δεν ήταν Έλληνας, ήταν αιρετικός. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν τα τελευταία 30- 40 χρόνια. Πλέον αναπτύσσεται διάλογος σε ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά και μεταξύ κληρικών Ορθοδόξων και Ευαγγελικών”, είπε συγκεκριμένα.

Λόγος παραινετικός εις την είσοδον της Αγίας Τεσσαρακοστής

Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ

Ευλόγησον Πάτερ,

    Χαίρω και ευφραίνομαι, βλέποντας σήμερον στολισμένην την Εκκλησίαν τού Θεού με το πλήθος των παιδιών της, και όλους σας, όπου με πολλήν χαράν εσυντρέξατε. Διότι όταν αποβλέπω εις τα χαρού­μενά σας πρόσωπα, έχω σημείον μεγαλώτατον της ψυχικής σας ηδονής, καθώς έ­λεγε και κάποιος σοφός˙ «Καρδίας ευφραινομένης θάλλει πρόσωπον». Δια τούτο λοιπόν και εγώ εσηκώθηκα σήμερον με περισσοτέραν προθυμίαν, δια να σας μεταδώσω εις τον αυτόν καιρόν αυτήν την πνευματικήν χαράν, και να σας γένω μη­νυτής τού ερχομού της αγίας Τεσσαρακο­στής, του ιατρικού λέγω των ψυχών μας. Διότι ο κοινός απάντων ημών Δεσπότης, θέλων ως φιλόστοργος Πατήρ να ξεπλύνωμεν τας αμαρτίας, όπου εκάμαμεν εις όλον τον καιρόν, επενόησεν εις ημάς την θεραπείαν, και δια μέσου της αγίας Τεσ­σαρακοστής. Ας μη γίνεται λοιπόν τις κατηφής˙ ας μη γίνεται τις σκυθρωπός, αλλ’ ας χορεύη, και ας χαίρεται και ας δοξάζη τον κηδεμόνα, και επιμελητήν των ψυχών μας, όπου μας άνοιξεν αυτήν την εξαίρετον στράταν, και ας δεχθή με πολλήν χαράν τον ερχομόν της. Ας εντραπώσιν οι Έλληνες, ας κα­ταισχύνονται οι Εβραίοι βλέποντες την αγάπην μας, όπου αποδεχόμεθα και ασπαζόμεθα τον ερχομόν της με ιλαράν προθυμίαν, και ας μανθάνωσι δια μέσου της δοκιμής των πραγμάτων, πόση διαφορά είναι αναμέσον ημών και αυτών. Και ας ονομάζωσιν εκεί­νοι εορτάς και πανηγύρεις την μέθην και όλας τας άλλας ακολασίας, και ασχημοσύνας, όπου από εδώ είναι πρέπον να σύρουν εις τού λόγου τους. Αλλά η Εκκλησία τού Θεού ας ονομάζη εορτήν τα εναντία εκείνων, την Νηστείαν, δηλαδή, την καταφρόνησιν της κοιλίας, και κάθε άλλην αρετήν, όπου ακολουθεί εις αυτήν διότι αυτή είναι αληθινή εορτή. Εκεί όπου είναι σωτηρία ψυχών εκεί όπου είναι ειρήνη και ομόνοια˙ εκεί όπου είναι απο­διωγμένη κάθε κοσμική φαντασία· εκεί όπου είναι μακρά η κραυγή και η σύγχυσις και τα τρεξίματα των μαγείρων, και τα σφαξίματα των άλογων ζώων και αντί δι’ αυτά πολιτεύεται κάθε ησυχία, και γα­λήνη, και αγάπη, και χαρά, και ειρήνη, και πραότης λόγου και άλλα αμέτρητα α­γαθά.
Ελάτε λοιπόν σας παρακαλώ να διαλεχθώμεν ολίγα τινά δι’ αυτήν προς την αγάπην σας, παρακαλώντας σας πρώτον τούτο να δεχθήτε με πολλήν ησυχίαν τους λόγους μου, δια να καρποφορηθήτε κανέ­να άξιον, και να αναχωρήσετε ύστερον εις τα οσπήτια σας. Διότι δεν είμεθα εδώ συν­αθροισμένοι απλώς και ματαίως, δια να ομιλήση ο ένας, και ο άλλος να κροτήση απλώς τα λεγόμενα, και ούτω να αναχωρήσωμεν απ’ εδώ, αλλά δια να λαλήσωμεν ημείς κανένα ωφέλιμον, και απ’ εκείνα όπου συγκροτούσι την σωτηρίαν μας, και εσείς, αφ’ ου κερδήσετε από τα λεγόμενα, και λάβετε πολλήν ωφέλειαν, ούτω να ευγήτε απ’ εδώ˙ επειδή η Εκκλησία είναι ιατρείον πνευματικόν και πρέπει εκείνοι όπου έρχονται εδώ να λαμβάνουσι τα αρ­μόδια ιατρικά, και να τα βάνουσιν επάνω εις τα τραύματά τους, και ούτω να στρέφωνται εις τους οίκους των.
Και ότι μοναχή η ακρόασις δεν ωφελεί τίποτε, αν δεν την βάλη τις