Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου)


Ἡ ἀνάλυση τοῦ π. Ἀθανασίου, ἐπειδὴ κάποιοι ἐπιμένουν νὰ διδάσκουν τὰ περὶ "ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας". 


12:00 καὶ ἑξῆς:
«Πότε, ὅμως, θὰ ἔρθει αὐτὴ ἡ εἰρήνη, ποὺ οἱ λαοὶ δὲν θὰ κάνουν πόλεμο μεταξύ των;
Ὅταν πιστέψουν καὶ ὑποδεχθοῦν τὸν ἀρχηγὸ τῆς εἰρήνης.
Ἡ εἰρήνη, λοιπόν, εἶναι ἡ συνέπεια καὶ ὁ καρπὸς τῆς χριστιανικῆς Πίστεως· τῆς Πίστεως εἰς τὸ πρόσωπό  Του.
Ἔγινε ὅμως ἀποδεκτὴ αὐτὴ ἡ πίστις;
Μερικῶς ἔγινε ἀποδεκτή. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἔλθει ὁ καρπός, ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς εἰρήνης, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευσαν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Ἡσαΐας τὸ λέγει αὐτό, γιὰ νὰ δείξει ὅτι, ἂν θὰ πίστευαν καὶ θὰ ἀπεδέχοντο, σίγουρα θὰ εἶχαν τὸν καρπὸν αὐτὸν τῆς καταπαύσεως τῶν πολέμων· ἐφ’ ὅσον, ὅμως, δὲν θὰ ἐγίνετο δεκτόν, ὤ τότε, ἀντίθετα, ὁ πόλεμος θὰ τρώει τοὺς ἀνθρώπους.
Καὶ μᾶς τὸ ἐβεβαίωσε ὁ Χριστὸς μὲ προφητεία δική του, ὅτι δὲν θὰ γίνει δεκτός, καὶ τότε θὰ ξεσπάσουν παγκόσμιοι πόλεμοι (Ματθ. 24, 7): «ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν». Παγκοσμίου διαστάσεως ὁ πόλεμος. Εἴδατε; Κοιτάξτε δὲ τὶς ἴδιες λέξεις, εἶναι ἐκπληκτικόν! Τί λέει ὁ Ἡσαΐας: «Ἔθνος ἐπ’ ἔθνος δὲν θὰ σηκώσει μαχαῖρι». Ὁ Χριστὸς λέγει «ἔθνος ἐπὶ ἔθνος θὰ ξεσηκωθοῦν γιὰ νὰ κάνουν πόλεμο».
Ἄρα, εἶναι ὁλοφάνερο πιά, ὅτι ἡ ὡραία εἰκόνα τῆς εἰρήνης, ποὺ μᾶς προαναγγέλει ὁ Ἡσαΐας, θὰ ἤρχετο μόνον, ἐὰν ἐγίνετο ὁ Χριστὸς δεκτὸς σὰν ὁ ἀρχηγὸς τῆς εἰρήνης.
Δυστυχῶς ἡ ἀνθρωπότητα ποτὲ δὲν θὰ γνωρίσει παγκόσμιον εἰρήνην, ὅπως τὴν διαγράφει ἐδῶ ὁ προφήτης, ἐπειδὴ δὲν ἀπεδέχθη, οὔτε θὰ ἀποδεχθεῖ προσέξτε, οὔτε θὰ ἀποδεχθεῖ, κατὰ τὶς Εὐαγγελικὲς προφητεῖες τοῦ Χριστοῦ τὸν Χριστόν· δὲν θὰ ἀποδεχθεῖ.
Αὐτὸ, λοιπόν, ποὺ διαβάσαμε (ὅτι θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ βαθειὰ εἰρήνη ἐπάνω στὴν γῆ), ἀναφέρεται στὸν καρπὸ ποὺ δὲν θὰ ἔλθει ποτέ.
Τὸ ὑπογραμμίζω: Αὐτὴ ἡ βαθειὰ εἰρήνη μεταφέρεται πλέον, εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ποὺ θὰ μαζευτοῦν, ὅσοι θὰ ἔχουν πιστέψει στὸν Χριστὸν σὰν τὸν ἀρχηγὸ τῆς εἰρήνης. Ἂν ἐπιμένουμε, ἐδῶ στὴ γῆ νὰ τὴν δοῦμε αὐτὴν τὴν εἰρήνη, τότε γινόμαστε κυνηγοὶ μιᾶς οὐτοπίας, ἢ φθάνουμε εἰς τὴν αἵρεση τῶν Χιλιαστῶν ποὺ περιμένουν μίαν παγκοσμίαν εἰρήνην! Πέφτουμε στὸν χῶρο τῆς αἱρέσεως.
Τὴν εἰρήνην, ἀγαπητοί μου, μόνο σὲ διαστάσεις προσωπικῆς ὑπάρξεως μπορεῖ νὰ τὴν συναντήσουμε, ἢ σὲ μικρὲς ὁμάδες χριστιανῶν. Γιατί; Γιατὶ ἡ σωτηρία σὲ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεση. Γι’ αύτὸ ὁ καθένας ἂς ἀγωνίζεται τὸν προσωπικό του ἀγώνα, καὶ τότε θὰ ἔχει τὴν εἰρήνη τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς εἰρήνης!».

 Ἀρχιμ. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Επιστολή διαμαρτυρίας για την διδασκαλία του άξονα «Έμφυλες ταυτότητες»

 της Θεματικής Εβδομάδας στα Γυμνάσια







σ.σ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ.
***
Ομάδα Δράσης για την Υγεία, τις Σχέσεις,
την υγιή Σεξουαλικότητα, την Εκπαίδευση,
τα Ιδανικά, τις Αξίες

και συνυπογράφοντες πολίτες

Προς: Υπουργό Παιδείας, Έρευνας &Θρησκευμάτων, κ. ΓαβρόγλουΚοινοποίηση: Όπως Πίνακας ΑποδεκτώνΑθήνα, 18/03/2018

Θέμα: Επιστολή διαμαρτυρίας για την διδασκαλία του άξονα «Έμφυλες ταυτότητες» της Θεματικής Εβδομάδας στα Γυμνάσια

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Κατανοώντας το δύσκολο έργο της παροχής υψηλού επιπέδου παιδείας στους νέους, θεωρούμε καθήκον μας να σας εκθέσουμε τις απόψεις μας για τον άξονα «Έμφυλες ταυτότητες» της «Θεματικής Εβδομάδας» και να ζητήσουμε παρεμβάσεις προς όφελος των μαθητών.
Κατά το σχολικό έτος 2016-2017, το Υπουργείο Παιδείας αιφνιδίασε γονείς, Εκπαιδευτικούς, μαθητές Γυμνασίου, ειδικούς Υγείας και όλη την Ελληνική κοινωνία, με «Εξαιρετικά επείγουσα» εγκύκλιο προς τα Γυμνάσια (23-12-2016 Αρ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2), με θέμα: «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Εμφύλων Ταυτοτήτων» [1]. Στην ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» υπάρχουν οι εξής επιμέρους θεματικές ενότητες: «Σωματικές αλλαγές στην εφηβεία», «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο», «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα», «Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών». Η διδασκαλία της Θεματικής Εβδομάδας είναι υποχρεωτική για τους μαθητές και τους διδάσκοντες.

Άμεσα αρθρώθηκε συγκροτημένος λόγος σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε μία προσπάθεια κατανόησης και αποσαφήνισης εννοιών και κινήτρων για την διδασκαλία της ενότητας «έμφυλες ταυτότητες» ώστε η κοινωνία να διαμορφώσει την στάση της ενημερωμένη και όχι αιφνιδιασμένη!
Παρά τις αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας, το Υπουργείο

«Στα όπλα» οι θεολόγοι

Φουντώνει η διαμάχη με το υπουργείο Παιδείας μετά την πρώτη «νίκη» στο ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών

Από τον Αντώνη Τριανταφύλλου

Αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο υπουργείο Παιδείας και στην Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αναμένεται να προκαλέσει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ακύρωση της περιβόητης υπουργικής απόφασης του Νίκου Φίλη σχετικά με τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας κρατάει ακόμα χαμηλούς τόνους και υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να τοποθετηθεί επισήμως πριν της κοινοποιηθεί η καθαρογραμμένη απόφαση του

ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΜΗ ΘΕΩΜΕΝΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΛΗΘΟΣ ΑΙΡΕΣΕΩΝ


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑ ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΟΥΣ 


Πρώτο μέρος

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ. Αποδείξαμε στον προηγούμενό μας διάλογο ότι ο διαχωρισμός μεταξύ προσώπου και ατόμου είναι ένα θεωρητικό σχήμα που δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ισχυριζόσουνα ότι το άτομο είναι εντελώς απομονωμένο και το πρόσωπο βρίσκεται σε κοινωνία. Για σένα λοιπόν το κάθε άτομο θα πρέπει να γίνει πρόσωπο για να βρεθεί σε προσωπική σχέση με τους άλλους. Αλλά όπως είδαμε στον προηγούμένό μας διάλογο αυτός ο διαχωρισμός είναι ανύπαρκτος για τον απλούστερο λόγο ότι το κάθε πρόσωπο, ή άτομο δεν υπάρχει από μόνο του αλλά διαθέτει μία φύση που το φέρνει σε κοινωνία. Σε όποια κατάσταση και να βρεθεί ο άνθρωπος με την αμαρτία δεν μπορεί με κανένα τρόπο να καταργήσει την φύση του που πάντοτε θα τον φέρνει σε κοινωνία με τους άλλους. Είδαμε ότι και οι δαίμονες βρίσκονται σε κοινωνία και οι πονηροί κοινωνούν μεταξύ τους και με τους δαίμονες. Μπορούν να δημιουργήσουν δίκτυο σχέσεων γιατί η φύση τους τους οδηγεί σε κοινωνία και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ κοινωνία προσώπων άνευ φύσεως και ενεργειών αυτής.
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ. Αυτό όμως εσύ που αποκαλείς φύση έτσι τόσο προκλητικά δεν είναι η πραγματική ύπαρξη. Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι καταργείται, απλώς δεν είναι το είναι καθ᾽ευατό. Το είναι καθ᾽ευτό είναι το πρόσωπο και η φύση συνάγεται ως προσδιορισμός της ομοείδειας των υποστάσεων. “Με άλλα λόγια η φύση δεν έχει οντολογική προτεραιότητα δηλαδή δεν προκαθορίζει αυτή ως δεδομένος και αναγκαίος λόγος τον υπαρκτικό χαρακτήρα και το γεγονός της υπόστασης αλλά είναι η υπόσταση που προηγείται οντολογικά και επομένως η φύση γίνεται προσιτή μόνο με την εμπειρία της ιστορικής φανέρωσης του υπαρκτικού γεγονότος. Η δεδομένη ουσία δεν συνιστά το είναι επομένως και το υποστατικό δηλαδή το πραγματικό χαρακτήρα των επιμέρους υποστάσεων αλλά αντίθετα είναι η υπόσταση δηλαδή η συγκεκριμένη ύπαρξη που κάνει πραγματικότητα το είναι και ουσία λοιπόν σημαίνει τον κοινό τρόπο υπάρξεως ομοειδών υποστάσεων. Το πρόσωπο επομένως δεν αντλεί την πραγματικότητά του από την μετοχή στο δεδομένο είναι, δεν προηγείται οντολογικά το γεγονός της μετοχής στο είναι (η ουσία) καθορίζοντας την οντότητα την πραγματική ύπαρξη του προσώπου. Αλλά το ίδιο το πρόσωπο ορίζει και εξαντλεί το είναι δηλαδή τα πρόσωπα κάνουν το είναι υποστατική πραγματικότητα. Αν θέλεις να στο πώ με πιο απλά λόγια το πρόσωπο δεν είναι καταρχήν και εν συνεχεία υπάρχει ως πρόσωπο, δεν είναι το πρόσωπο ένα κατηγόρημα που το προσθέτουμε σε ένα δεδομένο όν, αφού πρώτα πιστοποιοήσουμε την οντολογική του υπόσταση, την ουσία του στο είναι καθ᾽εαυτό. Γνωρίζουμε το είναι μόνο ως υποσταση προσωπικής ετερότητας και ετερότητα σημαίνει ελευθερία από κάθε προσδιορισμό ουσίας ή φύσεως». [1]
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ. Ξαναμιλάς για μια αναγκαιότητα της φύσεως ενώ αποδείξαμε σε προηγούμενό μας διαλογο ότι για τους Πατέρες η φύση δεν είναι αναγκαία αλλά αυθόρμητη και ελεύθερη. Δεν θα επανέλθω επί του θέματος εκείνο που θέλω να καταλάβω είναι αν για σένα η φύση είναι υπαρκτή, πραγματική ή αν την θεωρείς μόνο ένα διανοητικό κατασκεύασμα. Με άλλα λόγια η φύση του ανθρώπου που έπλασε ο Θεός

Η ευημερία παραλύει το νεύρο της πίστεως.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:

Η ευημερία παραλύει το νεύρο της πίστεως





Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 19/1 του 1986.

Όταν αγαπητοί μου ο Θεός ανάβει την φωτιά κανείς δεν μπορεί να την σβήσει. Ο ίδιος ο Χριστός είπε: Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τί θέλω ει ήδη ανήφθη. Ήλθα να βάλω φωτιά στη γη και τί παραπάνω θέλω από το ότι η φωτιά αυτή άρχισε να πυρπολεί την γη. Την φωτιά λοιπόν που βάζει ο Θεός επάνω στη γη, και είναι η φωτιά της πίστεως και του Ευαγγελίου, κανείς δεν μπορεί να την σβήσει. Γι’ αυτό αγαπητοί και το μαρτύριο αν το θέλετε -και είναι παρατήρησις ιστορική- φουντώνει την πίστη. Δημιουργήστε μαρτύριο στην πίστη και θα ιδείτε να έχουμε περισσοτέρους και περισσοτέρους πιστούς.

Στις ημέρες μας το πράγμα διαφοροποιείται σε διαφορετικές περιοχές της γης. Αλλά στις ημέρες όμως τις παλιές της Εκκλησίας το μαρτύριο ήτο γενικευμένο και τότε μπορούσε η Εκκλησία να καυχάται, γιατί τότε έδωσε τους πολλούς αγίους πολίτας δια την Βασιλείαν των ουρανών.
Εκείνο που φαυλίζει, εκείνο που μαυρίζει, εκείνο που καταστρέφει την Εκκλησίαν του Χριστού κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον δεν είναι ο διωγμός και το μαρτύριον. Θα το πιστέψετε; Σας το έχω ξαναπεί. Είναι η ευημερία. Αυτή παραλύει παρακαλώ το νεύρο της πίστεως και αυτή είναι ο διώκτης που φοβάται η Εκκλησία. Είναι η ευημερία, όταν έχομε να τρώμε και να πίνομε καλά, τότε δεν σκεφτόμαστε να μαρτυρήσουμε. Όταν όμως γίνει διωγμός τότε σκεφτόμαστε να μαρτυρήσουμε.
Όχι δεν σκεφτόμαστε να μαρτυρήσουμε όταν έχομε ευημερία, ούτε στην Εκκλησία να πάμε, ούτε τον σταυρό μας να κάνουμε και ακόμη να είμεθα και χλευασταί της πίστεως. Αυτά κάνει η ευημερία. Δεν θέλει απόδειξη. Η εποχή μας είναι μία μεγάλη απόδειξη.
Και αν ο Θεός αγαπητοί επιτρέψει στον Ελλαδικό μας χώρο έναν διωγμό της Εκκλησίας -πολλές φορές σας το έχω πει αυτό, από χρόνια σας το λέγω αυτό- μην φοβόσαστε. Δεν υπάρχει κίνδυνος. Απλώς θα ήθελε ο Θεός να δοξάσει σε αυτόν τον χώρο την Εκκλησία Του. Μην φοβόσαστε.
Φοβηθείτε μόνο την ευδαιμονία.
***
Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ
Πηγή arnion.gr Ομιλία νούμερο 37 από τις Πράξεις των Αποστόλων.

Ο υπερασπιστὴς του Γένους, Μακρυγιάννης ως σημερινό πρότυπο

Γράφει ὁ Γεώργιος Κ. Ἔξαρχος

   ν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθεῖ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἡρωϊκότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ΄21, προσωπικότητα ἀνιδιοτελῆ, ἑλληνορθόδοξη, μὲ ἔκδηλη τὴν λαϊκὴ εὐλάβεια. Ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ μᾶς ἦταν γνωστά, ἂν ὁ γενναῖος στρατηγὸς δὲν συνέγραφε τὸ ἐκπληκτικὸ κείμενο τῶν Ἀπομνημονευμάτων του. Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο ὁ Μακρυγιάννης σημειώνει ἀναμνήσεις καὶ κρίσεις ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Ἐπανάστασης ἕως τὸ ἔτος 1851. Τὸ ἔργο αὐτὸ ὁ ἀγωνιστὴς τὸ φύλαγε σὲ χειρόγραφες σημειώσεις στὸν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ του.
   Ὁ Γ. Βλαχογιάννης τὸ 1904 ἐξέδωσε, ἀφοῦ βεβαίως πρῶτα μετέγραψε τὸ ἔργο τοῦ Στρατηγοῦ.  Ὡστόσο τὸ ἔργο αὐτὸ θὰ ἔμενε περαιτέρω στὴν ἀφάνεια ἂν ὁ Γ. Σεφερης τὸ 1943 δὲν διέγειρε μέσα