Φιλοπαπικός ή αντι-οικουμενιστής πνευματικός;

_________________________________________

Ι. ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

Πρωτοπρ. π. Νικόλαος Μανώλης

- Ω!!! ήρωα λαέ του Θεού!!!.wmv

(Διάρκεια 00:05:39 Μέγεθος 16 MB, 21-02-2008)

Ἤδη ἀπὸ τὸ 2008 ὁ π. Νικόλαος Μανώλης δίδασκε ὅτι σήμερα –ποὺ εἴμαστε βουτηγμένοι στὴν παναίρεση τῶν ἐσχάτων, τὸν Οἰκουμενισμό– τὸ κριτήριο τῆς ἐπιλογῆς πνευματικοῦ, διαφοροποιεῖται ἀπὸ ἐκεῖνο, ἄλλων ἐποχῶν. Οὐσιαστικὰ δηλαδή, ὁ π. Νικόλαος ἀπὸ τὸ 2008 δίδασκε τὴν κατὰ τοὺς Πατέρες ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ φιλοπαπικοὺς καὶ Οἰκουμενιστὲς γέροντες, ἔστω κι ἂν αὐτοὶ εἶναι πρᾶοι καὶ ἐγκρατεῖς, ἢ αὐστηροὶ πνευματικοὶ καὶ ἐξομολόγοι, ὑπενθυμίζοντάς μας ἔτσι τὸν λόγο τῶν Ἁγίων καὶ ἰδιαίτερα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου: 

"Πᾶς ὁ λέγων ἢ πράσσων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν αξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, φθοράν προβάτου κατεργαζόμενος".

Ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ παραθέτουμε ἕνα μικρὸ τμῆμα τῆς ὁμιλίας ἐκείνης, μὲ τὴν ὑποσημείωση ὅτι, ἂν τότε ἔκρινε ἀναγκαία τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς φιλοπαπικούς, πόσο μᾶλλον αὐτὸ εἶναι ἀναγκαιότατο σήμερα;

«Ἔγινε τὸ 1440 ἡ ἐνθρόνιση στὴν Κων/πολη τοῦ φιλολατίνου Πατριάρχη Μητροφάνους τοῦ Β΄. Ὁ ἐφημέριος ἑνὸς ναοῦ, π. Θεοφύλακτος, ἀντίθετος μὲ τὸν Πάπα, παρευρέθηκε ἀπὸ μακριὰ στὴν ἐνθρόνιση, γιατὶ ἤθελε νὰ δεῖ τὴν τάξη τῆς ἐνθρονίσεως... Ὅταν γύρισε στὴν ἐνορία του πῆγε νὰ κάνει τὸν Ἑσπερινό. Χτυπάει τὴν καμπάνα, ἀρχίζει τὸν Ἑσπερινό, μόνος του. Τὴν ἄλλη μέρα ἦταν Κυριακή. Χτυπάει τὴν καμπάνα, οὐδεὶς ἐνορίτης μέσ’ στὸν ναό. Βρεί, τί γίνεται; Βγαίνει ἔξω, κόσμε, ποῦ εἶστε;

-Φύγε ἀπὸ δῶ, δὲν σὲ θέλουμε, εἶσαι λατινόφρονας».

Ὁ λαὸς δὲν πῆγε στὴν Ἐκκλησία, ἐπειδὴ παρευρέθη στὴν ἐνθρόνιση τοῦ λατινόφρονος Πατριάρχου.

«-Βρὲ παιδιά, ὄχι λάθος κάνατε...

Πῶς ἀντιδροῦσε ὁ λαός; Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει ὅτι, ὄχι ἁπλὰ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς δὲν πρέπει νὰ συναναστρεφόμαστε, οὔτε τοὺς φιλολατίνους Ὀρθοδόξους δὲν πρέπει νὰ συναναστρεφόμαστε. Προσέξτε το αὐτό. Καὶ εἶχα δώσει καὶ μιὰ κατεύθυνση, ἂν θυμᾶσθε στὰ πρῶτα μαθήματα στὴ σχετικὴ ἐρώτηση ποὺ μοῦ εἶχε γίνει.

-Ἂν ὁ πνευματικός μου εἶναι φιλοπαπικός;

-Σᾶς εἶχα πεῖ, ἂν θυμᾶσθε, χαρακτηριστικά, φεύγουμε χοροπηδώντας!

-Κι ἂν δὲν ἐκφράζετε;

Ἐγὼ θὰ τὸν ρωτοῦσα.

-Ἅγιε γέροντά μου, ποιά εἶναι ἡ θέση γιὰ τὸν Πάπα. Εἶναι ἔγκυρα τὰ μυστήρια τῶν Καθολικῶν;

Μὰ λέει, «δὲν μοῦ ἀπαντάει».

Τί σημαίνει αὐτό; Τί σημαίνει ποὺ δὲν σοῦ ἀπαντάει;

Σήμερα τὸ κριτήριο δὲν εἶναι, ἂν ὁ παπάς, ὁ πνευματικὸς (καὶ νομίζω ὅτι ἔχω καὶ τὴν μαρτυρία τῶν δύο ἱερέων ποὺ ἔχουμε ἐδῶ)..., ἂν εἶναι αὐστηρός, ἂν εἶναι ἤρεμος, ἂν εἶναι ἅγιος, ἂν εἶναι πρᾶος, ἂν εἶναι ἐγκρατής... Τώρα δὲν ἔχουμε αὐτὴν τὴν πολυτέλεια· τώρα ἕνα εἶναι τὸ κριτήριο: εἶσαι μὲ τὸν Πάπα, πάτερ, ἢ δὲν εἶσαι;

Αὐτὸ εἶναι τὸ κριτήριο στὴν σημερινὴ ἐποχή. Τὸ συναντοῦμε τριγύρω μας στὴν καθημερινότητά μας. Πιστεύω κι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι, ὅταν πᾶτε νὰ ἀνοίξετε θέμα ἀντιπαπικό, νὰ εἰσπράττετε ἀπὸ τὴν μία τὴν ἄγνοια τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν εἰρωνεία, καὶ τότε νὰ ἀντιλαμβάνεστε πὼς οἱ σύντροφοί σας, οἱ συγγενεῖς σας, τὸ σόϊ σας ἔχει πολὺ περισσότερη ἀγάπη ἀπὸ σᾶς. Τότε ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ὅλοι στὸ σόϊ σας ἀγαποῦν τοὺς Παπικούς. Μὰ γιατί; Ἐγὼ ἀγαπῶ τὸν Πάπα (λένε). Νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Πάπα.

Μοῦ ἔλεγε κάποια... Ἄφησέ τα αὐτὰ τὰ θέματα· αὐτὰ εἶναι γιὰ τοὺς παπάδες, δὲν ἀφοροῦν τὸ ποίμνιο, σὲ ἀνώτερο ἐπίπεδο πρέπει νὰ τὸ ξεκαθαρίσουμε τὸ θέμα.

Ὅχι. Τὸν κόσμο ἀπασχολοῦν. Γιατὶ τὰ πράγματα σφίγγουν.

http://katanixis.blogspot.gr/2013/04/wmv_8267.html

Τὸ περιστατικὸ ποὺ μνημόνευσε στὴν ἀρχὴ ὁ π. Νικόλαος, τὸ αναφέρει καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς στὸ γνωστὸ βιβλίο του περὶ τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου. Τὸ παραθέτουμε:

«Ὁ μέγας ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος Συρόπουλος μᾶς περιγράφει στά ἀπομνημονεύματά του καί μία θαυμάσια ἀντίδρασι καί ἀποτείχισι τοῦ λαοῦ ἀπό τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας των. Ὁ ἱερεύς αὐτός, ἀπό ἁπλή, θά λέγαμε, περιέργεια, ἠθέλησε νά ἰδῆ πῶς γίνεται ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Πατριάρχου. Ὅταν λοιπόν, κατά τήν διάρκεια τῆς Συνόδου τῆς Φλωρεντίας ἀπεβίωσε ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ, ἐξελέγη μέ τήν προτροπή τοῦ αὐτοκράτορος ὁ Λατινόφρων καί ἑνωτικός Κυζίκου Μητροφάνης. Κατά τήν πομπή αὐτή καί τελετή ἦτο παρών καί ὁ Λατίνος Ἐπίσκοπος Χριστοφόρος. Ὁ Συρόπουλος περιγράφει τά γεγονότα καί τά σχετικά μέ τόν ἱερέα Θεοφύλακτο ὡς ἑξῆς:

"Ἡτοιμάσθη τοίνυν ὁ Κυζίκου καί ἐδέξατο τό μήνυμα· προσεκαλέσατο δέ καί τόν Τραπεζοῦντος καί τόν Ἡρακλείας παραγενέσθαι ἐν τῷ μηνύματι, καί οὐκ ἦλθον. Τῇ τετράδι οὖν, καθ’ ἥν ἀποδίδοται ἡ ἑορτή τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως, ἥτις ἥν καί τετάρτη τοῦ Μαΐου, ἦλθεν εἰς τά βασίλεια καί προεβλήθη παρά τοῦ βασιλέως πατριάρχης. Παρῆμεν δέ καί ἡμεῖς καί ἐν τῷ μηνύματι καί ἐν τῇ προβλήσει καί προεπέμπομεν αὐτόν εἰς τό πατριαρχεῖον· παρῆν δέ καί ὁ τοῦ πάπα λατινεπίσκοπος ὁ Χριστοφόρος παρ’ ὅλην τήν ὁδόν πλησιάζων τῷ δεξιῷ μέρει τοῦ πατριάρχου καί μηδόλως αὐτοῦ ἀφιστάμενος. Τοῦτο δέ καί πλείονα μέμψιν ἀπό τοῦ λαοῦ καί ἀποστροφήν προὐξένει τῷ πατριάρχῃ, ὡς ἀποδεχομένῳ τόν λατινισμόν, καί ἐδέχετο ὁ λαός τήν εὐλογίαν τοῦ πατριάρχου λίαν ἀηδῶς, τινές δέ καί ὑπεχώρουν ἵνα μή θεωρῶσι τήν εὐλογίαν αὐτοῦ.  Προσθήσω δέ καί τι μικρόν ἀφήγημα πρός παράστασιν τοῦ πρός τήν ὀρθοδοξίαν θερμοῦ ζήλου τοῦ εὐσεβοῦς καί χριστιανικωτάτου τοῦδε λαοῦ καί ἄλλως χαρίεν.

»Ἱερεύς τις ἠθέλησεν ἰδεῖν ὅπως γίνεται ἡ τοῦ πατριάρχου πρόβλησις· ὄνομα τῷ ἱερεῖ Θεοφύλακτος. Ἐδανείσατο οὖν ἵππον (οὐδέ γάρ ἐκέκτητο) καί ἦλθεν εἰς τά βασίλεια, καί ἰδών τήν πρόβλησιν, ἦλθε μεθ' ἡμῶν μέχρι καί τοῦ πατριαρχείου. Εἶτα ὑπέστρεψεν εἰς τό ἴδιον οἴκημα, καί κατά τήν ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ ἐσήμανεν (ἦν γάρ ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως), καί οὐδείς ἦλθεν εἰς τόν ναόν αὐτοῦ· ὡσαύτως καί εἰς τόν ὄρθρον, καί οὐδείς ἦλθε· ἐξεδέχετο δέ καί εἰς τήν ὥραν τῆς λειτουργίας, ἵνα φέρῃ τις αὐτῷ λειτουργίαν, καί οὐκ ἔφερε· διό οὐδέ ἐλειτούργησεν· Ἀγανακτήσας προσῆλθε τοῖς εἰωθόσιν ἐκκλησιάζεσθαι ἐν τῷ ναῷ καί ἠρώτα τίνος χάριν οὐκ ἦλθον ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἑορτῆς οὔσης; Οἱ δέ ἔλεγον αὐτῷ· Διότι ἠκολούθησας καί σύ τῷ πατριάρχῃ καί ἐλατίνισας. Ἔλεγεν οὖν ὁ ἱερεύς· Καί πῶς ἐλατίνισα; ἐγώ ἀπῆλθον ἁπλῶς ἵνα ἴδω τήν τάξιν μόνον ἥν οὐδέποτε εἶδον, καί οὔτε ἐφόρεσα οὔτε ἔψαλα οὔτε τι ἱερατικόν ἐποίησα. Πῶς οὖν ἐλατίνισα; Οἱ δέ εἶπον·  Ἀλλ' ἀνεμίχθης καί συνοδοιπόρεις μετά τῶν λατινισάντων ἔμπροσθεν τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου καί ἔφθανέ σοι ἡ εὐλογία αὐτοῦ. Τότε ἠγανάκτησεν, ἵνα δυσωπῇ αὐτούς μεθ' ὑποσχέσεων ἐνόρκων, ὡς οὐκέτι ἀπελεύσεται εἰς τόν πατριάρχην ἤ εἰς τούς πλησιάζοντας αὐτῷ, καί μόλις ἠδυνήθη καταπεῖσαι αὐτούς συνέρχεσθαι πάλιν εἰς τήν ἐκκλησίαν. Εἰ οὖν ὥσπερ ἥδυσμά τι προσετέθη τοῦτο τῷ λόγῳ, ἀλλ' οὖν καί ἐκ τοῦτου ἔξεστι τοῖς βουλομένοις τεκμαίρεσθαι ὁποίαν τινά διάθεσιν ἔχει Θεοῦ χάριτι περί τά ὑγιῆ τῆς Ἐκκλησίας δόγματα ὁ χριστιανικώτατος ὅδε λαός καί ὅπως ἀποστρέφεται καί μισεῖ τά νόθα τε καί ἀλλότρια" (ὅπ. ἀν. σελ. 554).

   Ἀπό τήν περιγραφή αὐτή φαίνεται ἡ στάσις τοῦ λαοῦ καί ἡ συμβολή του εἰς τήν ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ λαός ὄχι μόνο ἐγνώριζε τήν πίστι του, ἀλλά καί τήν στάσι πού ἔπρεπε νά κρατήση ὅταν αὐτή ἐπροδίδετο. Καί ἡ στάσις αὐτή ἦτο ἡ ἀποτείχισις. Ὁ λαός της Κων/πόλεως ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ἦτο πλησίον στόν Πατριάρχη ὁ λατινοεπίσκοπος, ἐπίστευσε ὅτι ὁ Πατριάρχης ἀποδέχεται τόν Λατινισμό καί τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου τήν ἐδέχετο μέ ἀπέχθεια. «Τοῦτο δέ (τό γεγονός τῆς παρουσίας τοῦ λατινεπισκόπου) καί πλείονα μέμψιν ἀπό τοῦ λαοῦ καί ἀποστροφήν προὐξένει τῷ πατριάρχῃ, ὡς ἀποδεχομένῳ τόν λατινισμόν, καί ἐδέχετο ὁ λαός τήν εὐλογίαν τοῦ πατριάρχου λίαν ἀηδῶς, τινές δέ καί ὑπεχώρουν ἵνα μή θεωρῶσι τήν εὐλογίαν αὐτοῦ». Ἡ ἀξιοθαύμαστη ἐπιπλέον ἀντιμετώπισις τῶν ἐνοριτῶν τοῦ ἱερέως Θεοφυλάκτου, οἱ ὁποῖοι αὐθόρμητα, χωρίς συνεννόησι, χωρίς προετοιμασία, χωρίς νά ἐρωτήσουν τόν πνευματικό καί νά πάρουν εὐλογία, χωρίς νά ὑπολογίσουν ἄν θά μείνουν μία τέτοια ἑορτάσιμο ἡμέρα ἀλειτούργητοι κλπ. ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἀποτείχισις ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες πρέπει νά λειτουργῆ μέσα μας ὡς ὀρθόδοξο ἔνστικτο, κάτι δηλαδή σάν τό τίναγμα τοῦ χεριοῦ μας, ὅταν ἔλθη σέ ἐπαφή μέ τή φωτιά».