Το "φευγιό" το δικό μας!

Λάβαμε μὲ e-mail το ἄρθρο αὐτὸ τοῦ γνωστοῦ θεολόγου κ. Πανταζῆ Νικολάου, ἀπὸ τὴν Αὐστραλία, καὶ τὸ δημοσιεύουμε.

Ὁ κ. Πανταζῆς, μὲ συνεχεῖς ἀναφορὲς στοὺς πρωταγωνιστές (θετικὰ ἢ ἀρνητικά) τῶν συγχρόνων ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων στὸ ἀείμνηστο μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστῖνο Καντιώτη, στὸν κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τὸν Αὐστραλίας Στυλιανό, στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, στὸν π. Ἀθαν. Μυτιληναῖο, στὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, στὸν Οἰκουμενισμό, στὴν Ἀποτείχιση, «στὸ "φευγιό" τὸ δικό μας τὸ Ἁγιογραφικὸ καὶ Ἁγιοπατερικό», στοὺς συκοφάντες καὶ διαστρεβλωτὲς τῶν Ἱερῶν Κανόνων, στοὺς Διαλόγους, στὴν μέλλουσα νὰ συγκληθεῖ Σύνοδο, στὶς συμπροσευχές, στοὺς βλασφημοῦντες τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κ.λπ. καὶ  μὲ ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά, δίνει τὸ στῖγμα τῆς Οἰκουμενιστοκρατούμενης Ἐκκλησίας καὶ τονίζει τὸ καθῆκον ποὺ ἔχουν οἱ πιστοὶ ἀπέναντι στὴν Παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐπισημαίνει ἀκόμη μὲ ἔμφαση ὅτι ἡ Παράδοση αὐτή, καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σήμερα συκοφαντεῖται δεινῶς καὶ ἀνεντίμως. Παρουσιάζει δὲ ἕνα χωρίο ἀπὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεῶν τοῦ Νέου Θεολόγου, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος προσδιορίζει τὴν βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 

Αυτό το φοβερά εντυπωσιακό, το άκρως δυναμικό, αγωνιστικό και πολεμικό χωρίο, ανέγνωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου, σε τεραστία επιγραφή με μεγάλα γράμματα στον τοίχο, επάνω ακριβώς από τον Ιστορικό, Θρυλικό και Θριαμβικό Άμβωνα της Ζωοδόχου Αιθούσης της Αδελφότητος Σταυρός, όταν κήρυττε φλογερά ο Νεο-Χρυσόστομος και Άγιος Πατήρ της Εκκλησίας μας, π. Αυγουστίνος. Επίθετο δεν χρειάζεται. Όταν μιλούμε για άλλους συνωνύμους, το επίθετό τους είναι αναγκαίο. Ο π. Αυγουστίνος ΕΝΑΣ ήταν, είναι και θα είναι ο μοναδικός. Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, αμφιβάλλω αν θα ξανάρθει άλλος!

 Με την απλή βιντεοκάμερα που είχα φέρει επί τούτου από την Αυστραλία και βιντεοσκοπούσα τις αγωνιστικές και ανεπανάληπτες ομιλίες του, παράλληλα σκεπτόμουν ενδομύχως: Αυτές οι βιντεοσκοπήσεις μια μέρα θα με κρίνουν... Έχοντας ο Άγιος Γέροντας έντονο το διορατικό χάρισμα, αμέσως μετα την ομιλία του, κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια του Άμβωνος, μου επανέλαβε λέξη προς λέξη, με τον χαρακτηριστικό του τόνο αυστηρότητος, τον αυτοελεγκτικό συλλογισμό μου... Και είπα "Θεέ μου, μην επιτρέψεις να σταθώ απλός, μηχανικός, άκαρπος και απαθής "καμεραμάν" αλλά αξίωσέ με να του μοιάσω έστω και στο νυχάκι..." Αλλά ακόμη και σήμερα, αυτό "το νυχάκι" παραμένει για μένα ύψος άφθαστο!

 Σε αυτή την Αίθουσα πάλι, θαύμαζα τον Θεολογικό Αστέρα του Στρατευομένου Αντι-αιρετικού Στερεώματος και Πανθομολογητή Θεολόγο, (παρακαλώ με "Θ" κεφαλαίο, κι ας υπογράφει ο ίδιος πάντοτε εν ταπεινώσει, με "θ" μικρό) ο αξιότιμος και Αξιολογώτατος Ερμηνευτής της Αγίας Γραφής και των πάνυ δυσκόλων χωρίων αυτής, ο επ' εσχάτων των αντιχρίστων χρόνων και αισχρών πατριαρχικών χρονικών ανυποστάτως και παναδίκως "αφορισθείς", ο τουναντίον εκ κοιλίας μητρός αυτού αφορισθείς προς την υψίστην Ποιμαντικήν της Θεολογίας Επιστήμην, ο αγαπητός Νικόλαος Σωτηρόπουλος, σε αυτήν την αίθουσα λέγω, έβλεπα και δάκρυζα, και ξαναβλέπω τώρα νοητώς και ξαναδακρύζω, ορώμην ενώπιόν μου διαπαντός, το δάχτυλό του να υψώνεται Προδρομικώς και να δείχνει την ως άνω επικεφαλίδα, το Θεόπνευστο αυτό τροπαιοφόρο, Αγιογραφικό χωρίο.

"Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!" Όσες φορές και να το λες, και μύριες φορές να το ξαναδιαβάζεις, δεν το βαριέσαι. Δεν είναι και μικρό πράγμα να' χεις ΣΥΜΜΑΧΟ και ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ τον...  Ίδιο τον Θεό! Τύφλα να 'χουν τα Ηνωμένα Έθνη που μόνο διχόνια καταφέρνουν. Τύφλα να'χει ο κάθε Κόφι-Ανάν, ο Μπούς, η Κοντολίσα Ραϊς και ο κάθε Μασονοπρόβλητος Ομπάμα! Αυτοί, "του θανατά", εμείς "έως Θανάτου!"

 "Έως θανάτου αγώνισαι..."Λένε συχνά πως δεν πρέπει να φτάνουμε στα άκρα. Οι άνθρωποι "των άκρων" λέγονται "εξτρεμιστές" από το "extremus". Ο θάνατος όμως είναι το άκρον της ζωής. Ο Θεός ζητάει να αγωνιζόμαστε μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι θανάτου. Αυτό κι αν είναι θεϊκή ακρότης!

 Ο Θεός θέλει και επιθυμεί Πιστούς των άκρων. Γίνε πιστός, σου λέει. "Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής" (Αποκ. 2, 10). Των άκρων λοιπόν, μέχρι θανάτου. Να, τα θεϊκά και υπερευλογημένα άκρα. Και ποιά είναι ακριβώς αυτά τα άκρα; Τί λοιπόν; Θα γίνουμε "βομβιστές αυτοκτονίας;" Ασφαλώς όχι! Δεν σκορπούμε το θάνατο, ούτε σκορπούμε την Ορθόδοξη Πίστη με την απειλή του θανάτου, διά μαχαίρας, διά της βίας και του φόβου, όπως κάνουν οι μουσουλμάνοι.

 Ποιά είναι τα άκρα; Ο Θεός δεν θέλει χλιαρούς, δεν θέλει μεσαίες καταστάσεις. Θέλει πιστούς αποφασισμένους για όλα και αμέσως ετοίμους να φτάσουν στα άκρα. Θέλεις "Άκρο"; Ακραίο δεν ήταν να ζητά ο Θεός από τον Αβραάμ να σφάξει και να κάψει ολοζώντανο το μικρό του παιδάκι; Και πάνω στην ώρα που πήγε να υπακούσει και να πειθαρχήσει στη Θεϊκή Εντολή, στοοοπ το χέρι του Θεού! Φτάνει ως εδώ. Έως που; "Έως Θανάτου!" 

Θέλει "εξτρεμιστές" της Αληθείας ο Θεός! Οι εχθροί μας βέβαια, ("εχθροί" όχι διότι τους μισούμε εμείς αλλά, εχθροί διότι μας εχθρεύονται αυτοί και μας πολεμούν σφοδρώς οι κατήγοροί μας, οι εν Χριστώ αδελφοί μας) και τί δεν μας έχουν πει; "Χρυσαυγίτες της Εκκλησίας", Ταλιμπάν κ.ά. Χαλάλι. Ο Θεός να τους έχει καλά. Πραγματικά, ευχόμαστε εμείς οι ίδιοι ανάθεμα να είμαστε και να κολαστούμε χάριν της σωτηρίας των αδελφών μας κατά Πίστιν. Εάν με την Αποτείχισή μας συντελέσουμε να καταδικαστεί η Παναίρεση του Οικουμενισμού, να τιμωρηθούν οι ενόχοι, να ενωθούν όλοι οι αδελφοί, του Παλαιού και του Νέου και να "παύσουν Εκκλησίας τα σκάνδαλα" τότε άξιζε η αυτοθυσία.

 Εάν αυτοί γνωρίζουν άλλο τρόπο απομακρύνσεως από την παναίρεση του Οικουμενισμού, ξένο στην Αγία Γραφή και αποξενωμένο από τους Αγίους μας Πατέρες, ας τον ακολουθήσουν. Θεός κι η ψυχή τους. Αλλά ας μη μας μισούν και μη μας πολεμούν επειδή πολεμούμε την αίρεση. Μοιάζουν, λέγει ο Άγιος Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, μοιάζουν με σκυλί που το πετάει κάποιος πέτρα και, επειδή είναι δεμένο και δεν μπορεί να δαγκώσει αυτόν που την πετάει, κάθεται και δαγκώνει με λύσσα την ίδια τη πέτρα.

 Έτσι κι αυτοί οι σφοδροί πολέμιοι των Αποτειχισθέντων εν Χριστώ αδελφών. Τους "σφυρίζει" ο διάολος την ιδέα πως είμαστε "πλανεμένοι, σχισματικοί και εκτός Εκκλησίας". Μας πετάει έπειτα ο πονηρός σαν πέτρες εναντίον τους και αυτοί, αντί να κυνηγήσουν τον πετροβολούντα διάβολο, κηνυγούν και δαγκώνουν εμάς, που φεύγουμε από την αίρεση και τους αιρετικούς, κατ' εντολήν του Θεού!

 Η Αποτείχιση, με την έννοια της απομακρύνσεως πάντοτε, την έννοια "του φευγιού" είναι Πατροπαράδοτη και γενικός κανόνας στην Ιστορία της Εκκλησίας. Οι Μεγάλοι Άγιοι που κατασυκοφαντήθηκαν (και ΔΕΝ παρομοιάζουμε τους αμαρτωλούς εαυτούς μας με αυτούς!) όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Άγιος Νεκτάριος, δέχτηκαν όλοι να απομακρυνθούν, να φύγουν, να αφορισθούν, είτε σε εξορίες, είτε σε εκδιώξεις θέσεων και θρόνων, για να φανερωθεί η αλήθεια, με ταπείνωση και αγάπη.

 Αλλά ακόμη και όλοι γενικώς οι μοναχοί, οι ασκητές, τί κάνουν; Φεύγουν, απομακρύνονται, αφορίζονται, αποτειχίζονται από τον κόσμο και πάνε στην Ιερά Μονή, στον τόπο της ασκήσεως και του καθαρμού. Η φυγή η δική μας δεν είναι τοπική, αλλά τροπική. Με τον τρόπο αυτό αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε "τις αιρέσεις απωλείας" ως "αιρέσεις σωτηρίας", όπως ύπουλα τις μετατρέπει και πονηρά τις αποκαλεί ο πατριάρχης Βαρθολομαίος. Τραγική ένδειξη και νεκρική κατάντια η έλλειψη, απουσία και ανυπαρξία "Κεντρικού Γραφείου Αντιαιρετικού Αγώνος" εντός του κέντρου της Ορθοδοξίας, εντός του Πατριαρχείου, που να ενημερώνει και να προφυλάσσει τους πιστούς από τη πανσπερμία καταστρεπτικών αιρέσεων.

 Το "φευγιό" το δικό μας είναι και Αγιογραφικό, και Αγιοπατερικό. Η φυγή δεν σημαίνει αναγκαστικά ηττοπάθεια και ήττα. Δεν είναι πάντοτε αδυναμία, αλλά συχνά και δύναμη, αίμα και πυρ. Η παραίτηση είναι επένδυση και ένδειξη δυνάμεως. Ξέρετε τί ΔΥΝΑΜΗ είναι το "χαίρειν αυτώ μη λέγητε;" Γνωρίζετε τί ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ είναι να αρνηθούμε να συνδιαλεχθούμε μαζί τους; Να παραιτούμαστε με την πρώτη από τον κάθε παρατεινόμενο εις τους αιώνας διάλογο, ακολουθώντας τον παρατεινόμενο εις τους αιώνας Χριστό;

 Μιλήσαμε μία, μιλήσαμε δύο και τα ξαναείπαμε τρεις και χίλιες δεκατρείς μαζί τους στα Διαθρησκειακά Συνέδρια. Τί πλεόν θέλουμε; Πού το πάμε; Ξεχνούμε και καταπατούμε τελείως την αυστηρή και ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ εντολή του δημιουργοῦ τοῦ «Ύμνου της Αγάπης» αποστόλου Παύλου «μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας ΠΑΡΑΙΤΟΥ»; Το οποίο
μάλιστα είναι στην ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ και ΔΕΝ αποτελεί "δυνητική", επιλεκτική συμβουλή.

 Λοιπόν; Είμαστε ανώτεροι εμείς και αναπληρούμε ως "Μεταπατερικοί" τις αποτυχίες τους; Ανατρέπουμε τις μεθοδείες τους και εγκολπωνόμαστε τις μεθοδείες του Διαβόλου εις το "Δεύτε διαλεχθώμεν;" Προς τί; Για πρωτοκαθεδρίες, πρωτιές και αλάνθαστες αγκαλιές; Για φιλήματα Ιούδα και απαγορευμένες συμπροσευχές; Χωράει συζήτηση η διαγραφή του δόγματος στο Σύμβολο της Πίστεως της Α' Οικουμενικής Συνόδου "Πιστεύω εις ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;"

 Σηκώνει "κουβέντα" στρογγυλής τραπέζης η Μοναδικότητα της Εκλησίας ως Μόνου Σώματος του Μοναδικού μας Σωτήρος και Μόνου Θεού;; Και ξαφνικά η ΜΙΑ έγινε ΔΥΟ, και αδελφές μάλιστα;; Και ύστερα σα Λερναία Ύδρα, η Εκκλησία έγινε πολλές με χαρακτηριστικό, βλάσφημο Πληθυντικό το "Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών";; Και από "Αγία" η δική μας, αναδεικνύεται και ομολογείται "Παναγιώτατος" ο Αιρεσιάρχης Πάπας; Από που κι ως πού;

 Και άντε πάλι, σου λέει "Καθολικοί", ποιοί; Έχουν αυτοί "καθ'  όλα" τα δόγματα όλην την Αλήθειαν; Μπορούν να προσφέρουν σωτηρία "καθ' όλην την οικουμένην;" Και μεις τότε, η Εκκλησία του Χριστού, "μπρίκια κολλάμε;" Και είναι αυτοί "Αποστολικοί" και μείς γίναμε "Κορανικοί" για να μοιράζουμε Κοράνια ως "Άγια Βιβλία που σώζουν"; Είμαστε στα ΣΥΓΚΑΛΑ μας ή συγκαιόμαστε τόσο πολύ στα σωθικά μας και πάμε να ευαγγελίσουμε ακόμη και τον Εωσφόρο και να τον ανακαινίσουμε πάλιν εις μετάνοιαν;

 Και ποιός είναι τώρα ο πλανεμένος; Αυτός που πηδάει το μανδρί και τα βρίσκει με τη παχουλή προβατίνα τη παρακατιανή, ή αυτός που χτίζει γύρω από την Πίστη-Μάνδρα τείχος προστατευτικό και λέει στο οικουμενικό αφεντικό "στο καλό και να μας γράφεις"; Είμαστε εμείς "εκτός Εκκλησίας" κι είναι καταμεσής "μέσα σ' όλα" ο μοναδικός μεσίτης μεταξύ Θεού και Πάπα, ο Βαρθολομαίος; Είμαστε εμεις που γαυγίζουμε, λύκοι ταυτόχρονα, και είναι αυτός ντυμένος με τα χρώματα της Κοκακόλας, αθώα Κοκκινοσκουφίτσα; Μην' είν ο Λύκος ντυμένος "γιαγιά" στο κρεβάτι του Οικουμενικού Θρόνου και θέλει να μας καταβροχθίσει και να "φτύσει τα κουκούτσια" στο ίδιο κρεβάτι που συνευρίσκεται με τον Πάπα;

 Μη σκανδαλίζονται μερικοί για τον όρο "συνεύρεση" είναι της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων, οι οποιοι χρησιμοποιούν φράσεις όπως "συγκοιτασθήναι μετά του Χριστού και μετά αιρετικών" (Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως). "Δεν υπάρχουν αισχρές λέξεις, αισχροί άνθρωποι υπάρχουν" έλεγε σοφά ο σοφώτατος και αγιασμένος Ιεράρχης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος!

 Οι Παπικοί, οι αιρετικοί δεν έχουν την Αλήθεια. Και ποιά είναι αυτή η Αλήθεια; Δεν είναι ιδέα, δεν είναι ιδανικό και ανθρώπινη αξία. Είναι πλεόν Πρόσωπο Θεϊκό, η Ενυπόστατη Αλήθεια, ο Ίδιος ο Χριστός.

 "Εγώ Είμαι Η Οδός, Η Αλήθεια, Η Ζωή!" (Ιωάν. 14, 6). Ο σωστός τονισμός είναι στα σκοπίμως υπογεγραμμένα κεφαλαία "Η", για να δείξει την απόλυτη αποκλειστικότητα της σωτηρίας.

 Δεν είπε, "έχω αλήθεια" αλλά ΕΙΜΑΙ Η Αλήθεια. Η μία και μόνη Αλήθεια. Άλλη σωτηριώδης αλήθεια ΔΕΝ υπάρχει.

 Δεν είπε, υποδεικνύω και προσφέρω μια κάποια εναλλακτική οδό σωτηρίας, αλλά ΕΙΜΑΙ Η μία και μόνη Οδός σωτηρίας. Άλλη οδός δεν υπάρχει.

 Δεν είπε, "έχω Ζωή", αλλά Είμαι Η Ζωή, η Μόνη Πηγή της Ζωής. Άλλη πηγή αιωνίου ζωής ΔΕΝ υπάρχει!

 Ο Ύψιστος, Τριαδικός και Παντοκρατορικός Θεός μας, ΔΕΝ ανέχεται "ανταγωνιστές", δίπλα Του δαιμόνια δεν επιτρέπει. "Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια" (Ψαλμ. 95, 5). Όλες οι Θρησκείες όλων των Εθνών του κόσμου, είναι δαιμονικές! Το ακούτε, αγαπητοί; Όλες, δίχως καμία εξαίρεση. Όλες μα όλες, ακόμη και αυτές οι λεγόμενες χριστιανικές. Δεν το λέγω εγώ, το λέει το Ευαγγέλιο. Το λέγει ο Θεός ο Ίδιος και έτσι το ερμηνεύουν οι Άγιοι Πατερές. Οι άλλες θρησκείες ΔΕΝ σώζουν, τα άλλα Χριστιανικά Δόγματα ΔΕΝ σώζουν. Οι πλάνες και οι αιρέσεις ΔΕΝ σώζουν.

Αυτός είναι ο Χρυσός Κανόνας της σωτηρίας. Αυτή είναι η μεζούρα, το μέτρο που μετρούμε τους πάντες και τα πάντα. Θέλεις να εκτιμήσεις και να ζυγίσεις τους ιεράρχες, να ιδείς εάν κρατούν την Αλήθεια, εάν Ορθοδοξούν; Μία ταπεινή και καίρια επερώτηση θα αποκαλύψει τους πάντες και τα πάντα!

Τι μου λές; Πως το είπες αυτό κ. Βαρθολομαίε; Ότι ο Μουσουλμανισμός, ο Βουδισμός, ο Παπισμός, ο Προτεσταντισμός σώζουν και είναι αδελφές "εκκλησίες", με τις οποίες έχουμε κοινή λατρεία και που παρέχουν την κοινή σωτηρία; Εεε, όχι, δεν είναι ανάγκη να είμαι θεολόγος για να το διακρίνω αυτό. Ανοίγω το Ευαγγέλιο, το Λόγο του Θεού: "ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΑ!".

Πώς εσύ συμπροσεύχεσαι και συλλειτουργείς με τα δαιμόνια; Πώς, ώ ιερεύ του Θεού, κάθεσαι και διαλέγεσαι με δαιμόνια; Πώς πλανάσαι και αυταπατάσαι νομίζοντας πως θα ευαγγελίσεις τα δαιμόνια, τας αρχάς και τας εξουσίας του σκότους, που δεν κάνουν διακοπές, δεν αναπαύονται, δεν κοιμούνται, αλλά μέρα νύχτα ζητούν ποιόν να καταπίουν από το ποίμνιό σου, και συ κάθεσαι και μου λές αρρωστημένα, πως κάνεις υπακοή στην προϊσταμένη σου αρχή, στον Αρχιποιμένα σου; Πού το βρήκες αυτό στο Ευαγγέλιο; Να διακινδυνεύεις και να αρνήσαι τη σωτηρία σου, να απαρνήσαι το βάπτισμά σου (διότι βαπτίστηκες στο όνομα του Χριστού και όχι του Δεσπότου σου) με το να τοποθετείς τον κάθε Μητροπολίτη, Αρχιεπίσκοπο και Πατριάρχη υπεράνω του Λόγου του Θεού; Αυτοί σταυρώθηκαν για σένα, ή ο Χριστός; Τί σου λέγει ο Πατήρ ο Παντοκράτωρ και Δημιουργός σου κατά τη Βάπτιση του Υιού Του; "ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ!" Και συ, άνθρωπέ μου, ποιόν ακούς; Αυτόν ή αυτούς;

Λοιπόν, ποιόν θ' ακούσουμε οι πιστοί; Πάλι το Ευαγγέλιο μας απαντά: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5, 29). Ποιόν λοιπόν υπηρετείς; Αυτούς ή το Θεό σου; Και γιατί, παρακαλώ, προσβάλλεις το Θεό σου και λες και σαλιαρίζεις πως "ο Θεός είναι αγάπη" και "ο Θεός είναι αγάπη..."; Ναι, το είπαμε αυτό, και δεν το αμφισβητούμε. Είναι αγάπη, αλλ' είναι και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Πάνω απ' όλα Δίκαιος και αμείλικτος Κριτής. Τιμωρός μάλιστα (δικαίωμά Του, θα του το αφαιρέσουμε οι "ψευτοδίκαιοι" εμείς;) Θεός είναι, όπως θέλει ενεργεί και όποιον βούλεται τιμωρεί. "Εμή εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω" λέγει Κύριος.

 Η δική μας αγία "εκδίκηση" και σχετική "εκδίκαση" είναι η Αποτείχιση, ο αυτο-αφορισμός μας! "Αφορίσου εκ μέσου αυτών" (των Οικουμενιστών) λέγει Κύριος Παντοκράτωρ! Αγωνίσου, εάν το θέλεις. "Όστις θέλει" σου  λέει ο Κύριος. Αγωνίσου, πολέμησε, λέγει Κύριος ο Θεός σου και αυτός θα πολεμήσει μαζί σου.

 Για ποιό πράγμα να πολεμήσω και γιατί;

 Μα, για την σωτηρία της ψυχής σου, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την Αληθινή, Αγία Ορθόδοξη μας Πίστη. Πολέμα αυτούς που διακινδυνεύουν την σωτηρία σου. Αυτούς που διαφθείρουν την Πίστη. Αυτούς που σου "πλασάρουν" έτερο ευαγγέλιο, ως άγγελοι εξ' ουρανού. Αυτούς που αναθεματίζει ο Λόγος του Θεού. Αυτούς που καταρράται ο Ίδιος ο Θεός: "Μαράν Αθά!" (Α' Κορ. 16, 22)

 "Ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα!" Αποκομμένος οριστικά από το Θεό, όποιος δεν αγαπά τον Χριστό, την Αλήθεια. Έλα δω, σου λέει, αγαπάς το Χριστό; Παραπάνω από τους γονείς σου; "Ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμού ουκ έστι Μου άξιος!" Αγαπάς τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου πάνω απ' το Θεό; Αγαπάς το Πατριαρχικό θρόνο σου, τη θέση σου, τη στενή σχέση σου με τον Πάπα, πάνω από τον Αληθινό Θεό; Και συνευρίσκεσθε στα Διαθρησκειακά σας Συνέδρια διαπράττοντας μοιχεία πνευματική, οικουμενιστικό Νικολαϊτισμό και διώκεις, αφορίζεις, καθαιρείς αυτούς που μισούν αυτά "τα έργα των νικολαιτών, α καγώ μισώ!" (Αποκ. 2, 6).

 Αυτά τα Οικουμενιστικά, σαχλά και αισχρά παρατράγουδα τα ΜΙΣΕΙ ο Θεός! Και εμείς μαζί Του, τα μισούμε. Αγαπούμε τους ανθρώπους, μισούμε τα έργα τους. Πολεμούμε την θανατηφόρο ασθένεια του Οικουμενισμού όπως ο γιατρός πολεμεί τον καρκίνο!

 «Εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών», (Ψαλμ. 83, 11). Προτιμώ χίλιες φορές να βρεθώ απ' έξω από τη Βασιλεία του Πατρός μου παρά να συζώ, να συντρώγω, να συμπροσεύχομαι με αιρετικούς και να έχω κοινωνία με οικουμενιστές, μαγαρισμένους, αναθεματισμένους. Αυτό εννοεί όταν λέγει "παρά με αμαρτωλούς". Το εξηγεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Περί Πίστεως, ΟΥ περί ηθικής!" Αλλιώς τί νόημα θα είχε, αμαρτωλοί είμαστε όλοι μας και δεν θα' πρεπε να επικοινωνούμε με κανέναν.

 Αμαρτία θα πεί "αστοχία". Υπάρχει αστοχία ηθική, ως προς την εφαρμογή των εντολών και υπάρχει το χειρότερο και τραγικότερο, το φρικτότερο και ανατριχιαστικότερο: Αστοχία στην Πίστη. Το λέγει το Ευαγγέλιο: Περί "πίστεως ανυποκρίτου (αληθινής) ων τινές αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν!" (φλυαρία, αίρεση και πλάνη που δεν σώζει).

 Εσύ να έχεις "πίστιν (Ορθή Λατρεία, Ορθή Πίστη) και αγαθήν συνείδησιν ην τινές απωσάμενοι περί την πίστιν (όχι περί ηθικής) εναυάγησαν, ων εστίν Υμέναιος και Αλέξανδρος (μιλούμε για Ισαποστόλους ανώτερους από τον Πατριάρχη) ους παρέδωκα τω σατανά ίνα παιδευθώσιν μη βλασφημείν!  (Α' Κορ. 1, 6-19)

 Όταν απομακρυνόμαστε από Αιρεσιάρχη Πατριάρχη, ταυτοχρόνως τον αγαπούμε και προσευχόμαστε για τον Θείο φωτισμό και την μετάνοιά του. Εάν όμως παραμένει αμετανόητος, παρά τις σοβαρές εκκλήσεις και προειδοποιήσεις, παρά την Αποτείχιση Πιστών, την καταδίκη Μητροπολιτών και τις αυστηρότατες επιπλήξεις των Νέων Αγίων μας Γερόντων (π.χ. η του Αγίου Γέροντος Παϊσίου απάντηση σε ερώτηση περί Πατριαρχικών Οικουμενιστικών ενεργειών: "Αυτά είναι όλα κουρελούδες του Διαβόλου!") εάν παρ' όλα αυτά συνεχίσει απτόητος, ασυγκίνητος, αναίσθητος και αμετανόητος την Παναιρετική, Οικουμενιστική Γραμμή (η οποία δυστυχώς μόνο κατήφορο ακολουθεί και σταματημό δεν έχει...) τότε, ώ τότε, παραδίδεται από το Θεό και την Εκκλησία Του, το Σώμα Του, στην τιμωρία του Σατανά, για να λάβει την απολύτως απαραίτητη παιδεία, να μάθει να μη βλασφημεί" όπως αστράπτει και βροντοφωνεί ο Μέγας Απόστολος Παύλος.

 "Εναυάγησαν περί την Πίστην" Την ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ εννοείται! Ο Οικουμενισμός είναι το χειρότερο και φρικτότερο Ναυάγιο της Ιστορίας της Εκκλησίας! Μη μιλάτε για Ποσειδώνες και Τιτανικούς! Από τους Μουσουλμάνους και τους Παπικούς γνωρίσαμε (και που είμαστε ακόμη...) τα χειρότερα Ναυάγια! Ναυαγεί η Εκκλησία του Θεού; Μα, δε μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πως η Εκκλησία κλυωνίζεται αλλ' ου καταποντίζεται;"

 Ναι, σωστό αυτό είναι! Αλλά καταποντίζεται και βουλιάζει η Πίστις! "Εναυάγησαν περί την Πίστην". Κι' όταν, Πατριαρχικέ μας ανάξιε Καπετάνιε, βουλιάζεις την Ορθοδοξία στα απύθμενα, κολάσιμα νερά του Πυρίνου Ποταμού που λέγεται Οικουμενισμός, τότε τίθεσαι εκτός καραβιού, πετιέσαι έξω για τροφή στα λάγνα και Λατινικά Σκυλόψαρα. Τότε καταποντίζεις μαζί σου με αλυσίδες στο λαιμό μύριες ψυχές που πείθονται και εμπιστεύονται στη λανθάνουσα και πλανεμένη κρίση σου περί κλάδων, παρακλαδιών και "αδελφών εκκλησιών", περί πολλών και διαφόρων, εναλλακτικών οδών σωτηρίας.

 Η αστοχία λοιπόν στην Ορθόδοξη Πίστη, η επίσημη και συστηματική διακήρυξη του Οικουμενισμού, πως όλα τα δόγματα σώζουν, αποτελεί ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ και μάλιστα κατά του Αγίου Πνεύματος! Και μάλιστα παραμένει ασυγχώρητη! "Η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις… ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32).

 Και ποιά είναι αυτή η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Η ΑΙΡΕΣΙΣ λέγει ο Μέγας Πατήρ, Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και η σύγχρονος ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ του Οικουμενισμού, λέγουν οι σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες! Ειδικά για τους Λατίνους και αιρεσιάρχες Πάπες, με τους οποίους ο Πατριάρχης μας όχι μόνον συμπροσεύχεται, αλλά και τόλμησε να τον εισαγάγει επισήμως στον Πατριαρχικό Ναό και εν πλήρει καταστολή να καθομολογήσει Παναγιωσύνη και Κανονική Ιερωσύνη εκ της Ωραίας Πύλης, (η οποία Πύλη εκείνη τη στιγμή εσίετο και απώλεσε πάσαν ωραιότητα, χάνοντας την Ωραιότητα της Παρθενίας της!) για αυτούς λοιπόν τους Παπικούς ο Μέγας Πατήρ και Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αποκαλύπτει:

 «Βλασφημούσιν άρα οι καινοτόμοι (Παπικοί) και πόρρω του Πνεύματος εισί». Απέχουν πάρα πολύ μακρυά από το Άγιον Πνεύμα, καμία σχέση δεν έχουν με το Πανάγιο Πνεύμα. «Βλασφημούντες κατά του Πνεύματος». Βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα! Διαπράττουν αυτήν ακριβώς την ασυγχώρητη αμαρτία. «Και ουκ έστιν εν αυτοίς όλως το Πνεύμα το Άγιον». Και δεν υπάρχει ΚΑΘΟΛΟΥ σ’ αυτούς το Άγιον Πνεύμα. "Ούτε για δείγμα" θα λέγαμε σήμερα! Και όσοι μαζί τους συμφωνούν και ομολογούν ως "Παναγιώτατον Επίσκοπον Κανονικόν" τον Πάπα, κανονικώς και συνεπώς κολάζονται μαζί τους.

 Δεν κολάζουμε εμείς κανένα, ούτε εχθρευόμαστε κανέναν. Πολύ κακώς και λίαν αδίκως μας κατηγορούν πως "ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας και υφαρπάζουμε τη κρίση του Θεού και κολάζουμε τους πάντες!" Τέτοια πιό αισχρή συκοφαντία δεν έχω ξανακούσει. Συγκεκριμένα, ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, προσδιορίζει την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και ως εξής:

 "Ας εξετάσουμε λοιπόν ποια είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Βλασφημία λοιπόν κατά του Αγίου Πνεύματος είναι το να αποδίδουμε τις ενέργειές του στο αντίθετο Πνεύμα, (της αιρέσεως και της πλάνης) καθώς αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος. Πώς όμως το κάνει κάποιος αυτό; Όταν ή ενώ γίνονται θαύματα δια του Αγίου Πνεύματος, ή ενώ βλέπει κάποιο άλλο θείο χάρισμα σε έναν από τους αδελφούς του -εννοώ δηλαδή, κατάνυξη, δάκρυα, ταπείνωση, θεία γνώση, λόγο της άνωθεν σοφίας ή κάποιο άλλο που χαρίζεται από το Άγιο Πνεύμα σε όσους αγαπούν τον Θεό- ισχυρίζεται ότι αυτό προέρχεται από απάτη του διαβόλου."

 Βλέπουν κάποιοι αδελφοί ότι αγαπούμε την αλήθεια και αγωνιζόμαστε πάση θυσία για αυτήν, για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού μας, και αντί να αναγνωρίσουν ή να εκτιμήσουν απλά αυτόν τον αγώνα, κάθονται και μας βλασφημούν ως σχισματικούς. Εάν όμως, έστω και στο ελάχιστο ενδεχόμενο, υπάρχει η χάρι του Αγίου Πνεύματος που απορρέει από τους Αγίους Πατέρες και την αποδιδομένη ευλογία και τιμή της ΑΒ' Συνόδου, τότε όσοι μας βλασφημούν, βλασφημούν το Άγιον Πνεύμα. Καλό θα κάνουν να προσέχουν και να είναι πιό συγκρατημένοι διότι εάν τυχόν, έστω και στο απειροελάχιστο είμαστε εκ Θεού, μη βρεθούν Θεομάχοι. Εάν όχι, ας μη σκάζουν, θα διαλυθούμε σύντομα...

 Εν τω μεταξύ, έως θανάτου θα αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε την πίστη ανόθευτη. Έως θανάτου θα καταδικάζουμε την αναθεματισμένη τους πλάνη και Παναίρεση του Οικουμενισμού. Έως θανάτου θα ξεσκεπάζουμε τον διαβολικό τους τρόπο ο οποίος δολιότητος γέμει, ο παντελώς παράνομος τρόπος των σιχαμερών διαθρησκειακών διαλόγων και αισχρών συμπροσευχών τους.

 Έως θανάτου θα αποχωριζόμαστε από τους αιρετικούς ψευδο-ποιμένες και Λυκο-ποιμένες. Έως θανάτου θα απαρνούμαστε τα μυστήριά τους, όχι επειδή είναι άκυρα, ο Θεός κατ' άκραν οικονομίαν τα καθιστά έγκυρα, αλλά διότι αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε κοινό ποτήριο διότι συμμετέχουμε και στο κοινό πιστεύω τους και τις κοινές, αιρετικές ομολογίες.

 Έως θανάτου θα απορρίπτουμε και θα περιφρονούμε τους κουρελο-αφορισμούς τους, τις ψευτο-καθαιρέσεις τους και τα μολυσμένα τους μυστήρια, συλλείτουργα και τις συμπροσευχές τους, διότι αμφότερα "πάνε μαζί" και προέρχονται από την ίδια αιρεσιαρχική, διπλώς αναθεματισμένη πηγή. Τα αναθέματα ισχύουν σε όλο το είναι τους, σε όλα τα έργα τους ολοκληρωτικά, εφ' όλης της ύλης, εφ' όλων των παροχών και τρόπων αγιάσματος, όχι επιλεκτικά και διάσπαρτα.

Η "χάρις" του ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ πια Οικουμενιστικού Πατριαρχείου δεν είναι θέμα επιλογής σαν Τιμοκατάλογος Μενού Εστιατορίου, να επιλέγω Μυστηρίων Θεία Τροφή και να απορρίπτω τον ψευδή, άνοστο αφορισμό τους. Να αποδέχομαι τον Ιερώνυμο και να απορρίπτω τον Στυλιανό. Να κοινωνώ με τον Σεραφείμ και να αναθεματίζω το Ζηζιούλα.

 Τις αυτοδίκαιες και Θεοπρόβλητες Αγιοκατατάξεις της δευτέρας και τρίτης χιλιετίας τις δεχόμαστε αδιαμφισβήτως, διότι δεν είναι καθόλου ιδικές τους, αλλά απαίτηση, συνείδηση και αναγνώριση του Πιστού Λαού. Ήταν Άγιοι εν ζωή και παραμένουν Άγιοι στη συνείδηση του Ορθοδόξου Πληρώματος. Δεν είναι Άγιοι επειδή μας το λένε και μας το διαβεβαιώνουν αυτοί, οι Οικουμενιστές, που έχουν άλλους λόγους και άλλα κίνητρα για τις σύγχρονες Αγιοκατατάξεις... ΜΙΑ ΜΟΝΟ Αγιοκατάταξη και "αγιοποίηση" αρνούμαστε, αυτή των πανθεϊστών, οικουμενιστών και ΜΑΣΟΝΩΝ τύπου Σμύρνης Χρυσοστόμου!

 Αυτά όλα που γράφω, δεν αποσκοπούν να πείσουν κανένα. Εκθέτω απόψεις, μοιράζομαι "το πιστεύω" μου. Δεν έχω μίσος ούτε στέλνω στην κόλαση αυτούς που δεν Αποτειχίζονται. Εάν υπενθυμίζουμε χωρία της Αγίας Γραφής που μιλούν για κόλαση, είναι αποκλειστικώς και μόνο για πρόληψη. Δικαίωμα να κολάζει και την τελική απόφαση την έχει ο Θεός. Δεν μας διόρισε "συμβουλάτορές του!"

 Γράφω μετά προσευχής και προσοχής, ερευνώντας και δηλώνοντας ταυτοχρόνως πως δεν ενυπάρχει μέσα μου ουδεμία διάγνωση επάρσεως και αυθαδείας, φανατισμού και ζηλωτισμού, αλλά πλήρης επιφυλακτικότητα, συστολή, ντροπή και απόλυτη συναίσθηση της αμαρτωλότητός μου.

Εμπνέομαι, χωρίς ποτέ να "καθοδηγούμαι" ή να υποκινούμαι (όπως πολύ αισχρά και συκοφαντικά ειπώθηκε) από τον Θεοδίδακτο διδάσκαλό μου, τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, ο οποίος δεν προχώρησε σε Αποτείχιση και έχει τους σεβαστούς, σοβαρούς και υποστατούς λόγους του. "Ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε..."

 Έγραψα με αφορμή ένα πρόσφατο άρθρο του: "Αναθεματισμός για δύο λόγους". Εκεί επιτελεί έναν άριστο, θεάρεστο, απλούστατο και σαφέστατο προσδιορισμό:

"Αναθεματισμός σημαίνει χωρισμός από το Χριστό, το Θεό".

 Λίγο πιο κάτω παραπέμπει στο διπλό, φρικτό και κολάσιμο Ανάθεμα της Προς Γαλάτας Επιστολής για τους διάφορους διαβολοφίλους ετεροδιδασκαλούντες. Ειδικότερα κατονομάζει τον κυρίως ένοχο, υπόδικο και συνάμα κατάδικο του διπλού αυτού Αναθεματισμού Πατριάρχη Βαρθολομαίο και πάσι "τοις συνευδοκούσιν αυτώ" σύμφωνα με το Ανάθεμα της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.

Εκεί ευθαρσώς ομολογεί πως το άρθρο του αυτό, σε αυτόν και τους περί αυτόν απευθύνεται. Και αναπέμπεται και επεκτείνεται, και ισχύει και εφαρμόζεται πλήρως. Έχουν δικαίως όλοι υποπέσει και "υπόκεινται στο φοβερώτερο όλων των φοβερών πραγμάτων, με ανάθεμα" και μάλιστα το διπλό! Πραγματικά τους λυπούμαστε και ευχόμαστε την σταθερή τους μετάνοια.

Πιστεύω όμως πως δεν αρκεί να τους λυπούμαστε, ούτε ικανεί να διαχωριζόμαστε σε θεωρητικό μονάχα επίπεδο. Δεν καταφέρνουμε τίποτε ιδιαίτερο με άρθρα και Αγιογραφικές παραπομπές. Αυτοί δεν συγκινούνται. Από τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο το πρωτάκουσα: "Κώνωψ επί κέρατος βοός!" Ποσώς τους νοιάζει τί λέμε και τί γράφουμε. Δεν καθιστούμε έτσι ενεργό τον αυτοδίκαιο αναθεματισμό τους.

Το δικαιωματικό, διπλό, δογματικο-ηθικό Ανάθεμα πρέπει τοπικώς, αλλά και τροπικώς να το απευθύνει στους υιούς της απειθείας ως επελθούσα οργή και κραυγή Θεού, ο Πιστός Λαός του Θεού, ο οποίος εντέλλεται από τον Τριαδικό Θεό –μέσω των Αγίων Πατέρων– να ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΕΤΑΙ, να αφορίζεται από αυτούς, να μην μένει ποτέ λειτουργικώς και μυστηριακώς ενωμένος με τους Αναθεματισμένους και εκ Θεού παντελώς χωρισμένους.

Ο Πιστός του Θεού Λαός δεν συναναστρέφεται τους μαγαρισμένους. Δεν συναναμιγνύεται πόρνοις του πνεύματος και μοιχοίς του δόγματος. Αρνείται, κατά τον Μέγα Φώτιο, συγκοιτασθήναι μετά αιρετικών εν τω κοινώ ποτηρίω.

Ο Πιστός του Θεού Λαός Αποτειχίζεται από αυτούς και εντειχίζεται στην διαχρονική Ορθόδοξη Ποίμνη, έστω και προσωρινώς ακέφαλη, που δεν αναγνωρίζει τον Πάπα ως Κεφαλή της Πατριαρχικής κεφαλής μας, δεν δέχεται τον Πάπα ως "Κανονικό" της Επίσκοπο, "δεν ακούει αλλοτρίου τη φωνή". Και ο Ποιμήν ο Καλός και Τσοπάνης Πάγκαλος, δεν θ' αφήσει τα πρόβατα έρμαια στους λύκους, δεν θα αφήσει να στερηθούν το Σώμα και το Αίμα Του. Θα προνοήσει και θα προσφέρει Άρτον και ουχί λίθον στις ικεσίες των Ορθοδόξων Πιστών.

Οι Πιστοί έχουν υποχρεωτική και όχι δυνητική εντολή εκ Κυρίου Παντοκράτορος, να αφορίζονται εκ μέσου αυτών των αναθεματισμένων, που ξέρουν μόνο ν' αφορίζουν ανιδιοτελείς εργάτες του Ευαγγελίου, όπως τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο και να καθαιρούν αξίους, αγωνιστές, ασκητές και ομολογητές Ιερείς όπως τον αγαπητό μας π. Ευθύμιο και τον εντιμότατο και όντως Σεβασμιώτατο ηρωϊκό, μαρτυρικό αγωνιστή Ιεράρχη, τον Επίσκοπο Ράσκας Αρτέμιο!

Και οι τρεις ομού "ομοιοπαθείς" τυγχάνουν, κοινήν ομολογίαν τελέσαντες και διά τον ονειδισμόν του Χριστού μακαρισθέντες. Χαίρονται την αγία, πνευματική χαρά του διωγμού ένεκεν δικαιοσύνης. Απομακρύνθηκαν ουσιαστικώς και Αγιοπατερικώς από τους Οικουμενιστές. Έκαναν πράξη το ΑΝΑΘΕΜΑ και αφόρισαν δικαίως τους αφορίζοντας αδίκως.

Θεωρώ την Αποτείχισή εύλογη, ευλογητή, μακαρία, αξιότιμη και θεόπνευστη! Αυτά βέβαια χωρίς να επιχειρώ εμμέσως και πλαγίως, κοντά στους βασιλικούς αυτούς, να ποτιστεί η αχρεία και πηλίνη γλάστρα της μηδαμινότητός μου. Η Αποτείχισίς μας γίνεται για λόγους Πίστεως, ως άμεση ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από αιρετικό, προδοτικό, φιλοπαπικό Αρχιεπίσκοπο που ΟΜΩΣ ανήκει κάτω από ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ και ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ Πατριάρχη.

 ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ έχουμε εμείς να μετέχουμε σε αυτό το ΔΙΠΛΟ ανάθεμα και να κοινωνούμε από αναθεματισμένα χέρια; Ε, λοιπόν, προχωρήσαμε αυτοβούλως και προαιρέτως στην Αγιοπατερική Αντεπίθεση και δηλώσαμε Αποτείχιση από τους ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ!

Ο Πιστός Λαός γνωρίζει καλά και αναγνωρίζει βαθύτερα ποιός είναι πράγματι αφορισμένος, καθηρημένος και ποιός ο διπλά αναθεματισμένος. Αυτός ο Πιστός Λαός έχει τον τελευταίο λόγο να επικυρώνει ή να ακυρώνει μείζονα και υπερατελή εντολή Αυγούστου μοναρχήσαντος.

Οι συνειδητοί Ορθόδοξοι Πιστοί έχουν χρέος ομολογιακό να διαχωρίσουν τη θέση τους. Να απομακρυνθούν από τους διπλά αναθεματισμένους, να απαρνηθούν οποιαδήποτε υιϊκή σχέση με την αιρετική πατριαρχικότητα και πορωμένη πια πατρότητα.

Είναι πράγματι μέγας αντι-Πατερικός παραλογισμός να αναγνωρίζουμε και να αναθεματίζουμε ως αιρετικούς τους ηγέτες μας και, ταυτοχρόνως, να συνεχίζουμε να υπαγόμαστε, να "αγιαζόμαστε" και να "σωζόμαστε" από αυτούς ΤΟΥΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ. Το Ανάθεμα δεν προσφέρει σωτηρία. Η Χάρις και Αποστολική Διαδοχή δεν επαναπαύονται στο Ανάθεμα και την αίρεση. Τα μυστήρια μένουν έγκυρα κατ' οικονομίαν μόνο για αυτούς που δεν γνωρίζουν και για τους αδυνάτους τη πίστει. Το να δηλώνουμε πως μένουμε ενωμένοι με τους Αναθεματισμένους "για λόγους διακρίσεως" είναι λίαν παρακινδυνευμένο και άκρως ριψοκίνδυνο.

Οι Αναθεματισμένοι τίθενται πάραυτα εκτός Εκκλησίας. Όσοι εν γνώσει παραμένουν μυστηριακώς ενωμένοι μαζί τους μετέχουν του αναθέματος, έστω και ακουσίως. Οι αναθεματισμένοι έχουν το θράσος να αποκαλούν εμάς τους Αποτειχισθέντες "σχισματικούς". Ποιοί; Οι Αποσχισθέντες εκ της Εκκλησίας του Χριστού και κατασχίσαντες τον άρραφο Χιτώνα του Χριστού, λοιδορούν εμάς ως "εκτός Σώματος Χριστού" επειδή ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ από την Παναίρεση του Οικουμενισμού.

 Πρέπει τέλος πάντων να πάψει οριστικά το σάπιο και σαθρό ψευτο-επιχείρημα ότι δήθεν οι Αποτειχισθέντες είναι "σχισματικοί". Πρέπει  να αρθεί άμεσα η σιχαμερή και βέβηλη συκοφαντία, να ξεκαθαριστεί και να ανακληθεί διά παντός η αισχρή και σατανική "ρετσινιά" ότι είμαστε "εκτός Εκκλησίας". Ενώ ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει ό,τι ανευθυνότητες και ανοησίες θέλει, δεν έχει δικαίωμα να θεολογεί και να εκκλησιολογεί χωρίς να επικαλείται Συνόδους και Κανόνες και χωρίς να στηρίζεται σε ορισμούς Αγίων Πατέρων.

Και είναι κυριολεκτικώς κατάφωρη ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ κατά του Αγίου Πνεύματος η "ρετσινιά" του δήθεν "σχίσματος" για την Θεοπρόβλητη ενέργεια της Αποτειχίσεως. Το Πνεύμα της Αληθείας "εντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις κράζον Αββά ο Πατήρ", όχι Αββά ο Πατριάρχης, Αββά ο Πάπας! Το δε Αυτό Πνεύμα, ο Αυτός Κύριος ενέπνευσε τους Πατέρας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου να συστήσουν Αποτείχισιν.

Προθύμως υποκύπτουμε εις το "Αυτού ακούετε!" Οι Αποτειχισθέντες αδελφοί έχουν ακλόνητη την επιβεβαίωση του Θεού Πατρός, σταθερά την παραμυθίαν και έγκρισιν του Χριστού και ισχυρή την μαρτυρίαν του Αγίου Πνεύματος διά Οικουμενικών και Αποστολικών Συνόδων πως ΔΕΝ τελούν σχίσμα. "ΟΥ σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι!"

Λοιπόν, θα "σώσουμε" εμείς οι ταλαίπωροι την Εκκλησία; Όχι. Δεν έχει ανάγκη σωτηρίας η Εκκλησία του Χριστού, αλλά εμείς. Απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς κα αναθεματισμένους για να προφυλάξουμε ό,τι πιο ιερό και όσιο έχουμε, την Αγία μας Ορθόδοξη Πίστη και την σωτηρία μας, η οποία απολύτως κινδυνεύει πιό πολύ κοινωνώντας με τους ακοινωνήτους και ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ παρά απομακρυνομένη από αυτούς.

Κάποτε, ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος είχε γράψει πολύ "επαναστατικά" και αποκαλυπτικά συνάμα, πως κέντρο της Ορθόδοξης Λατρείας δεν είναι ο Επίσκοπος, ούτε η Θεία Ευχαριστία αλλά το Ορθόδοξο, Αγιοπατερικό Κήρυγμα. Ορθότατο και Ορθοδοξότατο. Γι΄ αυτό προτιμήσαμε να μην μετέχουμε εν βουλή ασεβών, εν αυλή μαγαρισμένων και "εκκλησία" ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ. Να μην αναγνωρίζουμε κανονική εκκλησιολογία και κύρος σε αυτούς που σε αφορίζουν και καθαιρούν ακυρώτατα. Να μην καταδεχόμαστε να υπαγόμαστε σε διπλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ Αιρεσιάρχες Ιεράρχες.

Ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος πρώτος δίδαξε την Αγιοπατερική Αποτείχιση όταν η Πάσης Ωκεανίας Δεσποτοκρατία αρνήθηκε να του παραχωρήσει τους Ναούς, και ενοικιάσαμε τότε Δημαρχιακές και ιδιωτικές Αίθουσες Τελετών για να μας αγιάζει με το Θείο Λόγο. Τότε έλεγε πως Εκκλησία δεν είναι οι Ναοί τους, τα "ντουβάρια" αλλά οι εκλεκτές και από το Θεό ηγαπημένες ψυχές, ο Πιστός Λαός, η Εκκλησία του Θεού! Και κανένας Ιερέας δεν βρήκε τη δύναμη, την αγάπη για την Αλήθεια να πάψει το μνημόσυνο του βλασφήμου Στυλιανού περί Αναμαρτησίας του Χριστού και περί μεγάλης αγάπης προς τον βλασφημότατο Καζαντζάκη. Βροντοφώναζε πως το μόνο που τους νοιάζει είναι η παπαδιά και τα παπαδόπουλα, και αναφερόταν δειγματικά σε συγκεκριμένα μεγάλα ονόματα, αρνούμενος την πλάνη του Ονοματοκρυπτισμού!

  Εκκλησία λοιπόν δεν είναι ο Βαρθολομαίος και η Οικουμενιστική, Δεσποτοκρατική Παρασυναγωγή του. Εκκλησία δεν είναι τα πρωτοκλασσάτα, πρωτοπαλλήκαρα του Πάπα. Οι καιροί που ζούμε είναι όντως αποκαλυπτικοί. Ο Πάπας μπήκε πλέον επισήμως στο Πατριαρχικό Ναό και αναγνωρίστηκε ως "Παναγιώτατος" εν πλήρει καταστολή. Ο Διπλός Αναθεματισμός δεν μας επιτρέπει να παραμένουμε μετά των αναθεματισμένων και από το Θεό κεχωρισμένων. Έχουμε άπαντες ευθύνη ιστορική και καθοριστική να πάρουμε θέση έμπρακτη και πρακτική. Θέση Αγιο-Πατερική, κι' ας είμαστε ομολογουμένως πανάθλιοι και πανθαμαρτωλοί.

Σωστά ελέχθη πως δεν ήταν παρούσα η Ορθοδοξία διά της παρουσίας του Πατριάρχου στην ενθρόνιση του Πάπα. Και τώρα δηλαδή που επέστρεψε στο θρόνο του ο Βαρθολομαίος, η Ορθοδοξία είναι πάλι παρούσα; Όχι βέβαια. Ήταν, είναι και θα είναι ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΠΟΥΣΑ. ΔΕΝ είναι παρούσα η Ορθοδοξία στην Οδό "Rum Ortodox" της κατακρεουργημένης "Ιστανμπούλ". Εις την Πόλιν ΔΕΝ υπάρχει η Εκκλησία του Χριστού, ούτε στη Μονή Ασωμάτων Πετράκη. Ασώματοι και Αόματοι οι διπλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ. Ο Βόσπορος δεν πηγάζει την Ορθή Λατρεία, μα βόθρο αιρεσιαρχικό και οικουμενιστική σαπίλα. Ο καθ' εαυτού Οικουμενικός Θρόνος ΔΕΝ συνιστά Σώμα Χριστού. Η διοικητική διάσταση και τραγικο-κωμική θεατρική παράσταση της Διαβολοπροβλήτου Δεσποτοκρατίας δεν Ορθοδοξεί, αλλά κηρύττει γυμνή τη κεφαλή την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. Ημείς δε τί;

Εσείς οι εν Ελλάδι αδελφοί, έχετε τη μεγαλύτερη ευλογία να έχετε ανάμεσά σας τον Ακαθαίρετο Πύργο π. Ευθύμιο και τον υπερευλογημένο Επίσκοπο Αρτέμιο, αυτό το όντως και ουχί λειτουργικώς παναγιώτατο τέκνο του Νεοφανούς Μεγίστου και Αγίου Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς που τόσο πολύ ο Άγιος μας Γέροντας Πατήρ Αυγουστίνος αγαπούσε και ευλαβείτο.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε πως στα χρόνια του Αντιχρίστου, θα χρειαστεί να ταξιδέψει κανείς από τη μια χώρα στην άλλη για να βρει Θεοφοβούμενο ιερέα. Πολύ φοβούμαι ότι ο Θεοφοβούμενος εστί ο Αποτειχισθείς από το μολυσμό της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού και ο αμέσως απομακρυνθείς από τη σάπια και όζουσα πατριαρχική κεφαλή, η οποία δεν φιλεί τον Κύριον, Ιησούν Χριστόν αλλά φιλεί και καταφιλεί τον Αιρεσιάρχη Πάπα, ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ!

Για μας, ο μόνος Θεοσεβής είναι ο π. Ευθύμιος και ο Επίσκοπος Αρτέμιος. Ίσως, Θεού θέλοντος να ακολουθήσουν και άλλοι, εφ΄ όσον είναι αίτημα των υπολοίπων πιστών και στάση ζωής των Αποτειχισθέντων. Ο Τριαδικός μας Θεός, εκ λίθων της Αυστραλιανής Ηπείρου, να αναστήσει τέκνα Αβραάμ, Αποτειχισθέντες Ιερείς. Πιστεύω πως ο Θεός θα μας χαρίσει επίσης και την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουμε κάποτε στην Ελλάδα να τους συναντήσουμε και να κοινωνήσουμε από τα αγιασμένα από το Θεό χέρια τους, που δεν είμαστε άξιοι ούτε το υποπόδιο των ποδών τους να λύσουμε.

Κάνουμε Αποτείχιση στήνοντας Τείχος Ομολογιακό γύρω από την Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη. Ο όρος "Αποτείχιση" είναι κατ' ουσίαν της αρχαίας Ελληνικής. Στα Νέα Ελληνικά, η ορθότερη ερμηνεία είναι ΠΕΡΙΤΕΙΧΙΣΗ. Στήνουμε προστατευτικά ΤΕΙΧΗ ΠΕΡΙ την ΠΙΣΤΗ και εκβάλλουμε έξω της Εκκλησίας διά της ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ, αυτούς που βλασφημούν το Άγιον Πνεύμα και καταπατούν την μοναδικότητά της. Δεν τοποθετούμαστε εμείς εκτός Εκκλησίας. Ίσα ίσα παραμένουμε περισσότερο ασφαλείς εντός της διαχρονικής αυλής, εντός του κυρίως Ναού και εν μέσου Ιερού, εις τα άγια διδάγματα των Αγίων Πατέρων.

 Προτιμούμε το "πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις". Εμείς προσωπικώς, τα παιδιά μας τα πηγαίνουμε κατ' οικονομία κάθε Κυριακή στην Αρχιεπισκοπική μας Ενορία του Preston για να κοινωνήσουν, αλλά ο ίδιος προσωπικά ως θεολόγος δεν προσέρχομαι ένεκα ομολογίας πίστεως, δογματικής και εκκλησιολογικής αρχής αλλά και κρίσεως συνειδησιακής. Όσο για τους σχισματικούς τύπου και τόπου Clayton και Αγίας Παρασκευής St Albans, αυτοί δεν τηρούν καθόλου ακοινωνησία λόγω Πίστεως και λόγω Οικουμενισμού, αλλά αποκλειστικώς λόγω οικονομικών διαφωνιών και αρνήσεως να παραχωρήσουν τα διάφορα ακίνητα και τις περιουσίες τους στο οικονομικό Trust της Αρχιεπισκοπής. Δεν έχουν λοιπόν Αγιοπατερικά κριτήρια και κίνητρα αλλά χρηματικά και συμφεροντολογικά.

Κάποιοι άλλοι, ακόμη και ιερείς, έχουν δυστυχώς προσχωρήσει στους "Γνησίους" Παλαιοημερολογίτες της Μελβούρης και γίναν πια "πιό γνήσιοι όσο ποτέ!". Ούτε εκεί θα προστρέξω για λόγους γνησιότητος και ημερολογιακής ορθότητος. Βάση ο Οικουμενισμός. Γνώμονας η Πίστη. Πυξίδα η Αλήθεια. Τιμόνι η Αποτείχιση και αυξανομένη ταχύτητα η άμεση απομάκρυνση από τους διπλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ.

Ο Θεός δεν θα αφήσει το Σώμα Του χωρίς το Σώμα και το Αίμα Του. Εμείς εδώ στην Αυστραλία που το έχουμε άφθονο και συχνό κατά επάρατη συνήθεια, τί καταλαβαίνουμε; Πόσο αγιάζουμε τον εαυτό μας και πού αλλάζουμε; Πόσο αγιάζουμε το διπλανό μας; Ποιά μεταμόρφωση και ποιά θέωση εμπειρευόμαστε; Έξω από τις Οικουμενιστικές, Χαρκιανάκειες εκκλησίες συναντά κανείς ουρά μέχρι τη λεωφόρο απέναντι, στεκόμενοι ώρες ολόκληρες, οι οποίοι, πολλοί μάλιστα, στέκονται το υπόλοιπο έτος έναντι και εναντίον του Χριστού, αντίχριστοι και κατά κόρον άθεοι κατά κοινή ομολογία και δημοσία δήλωσή τους, κι' έρχονται να κοινωνήσουν "για το καλό του χρόνου" Χριστούγεννα και Πάσχα, "να κάνουν τον Ορθόδοξο" εις το θεαθήναι. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα και δηλωμένοι Μασόνοι. Αυτοί είναι Σώμα Χριστού;

Αυτοί κοινωνούν περισσότερο Χριστό από εμένα τον αμαρτωλό, που απομακρύνθηκα διά Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως από τον "Παναγιώτατο" Πάπα, που εξύψωσε μέχρι τα άστρα του ουρανού και θρήνησε γοερώς ο γόης Στυλιανός; Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία σαράντα χρόνια δεν κοινώνησε και ήταν Ορθοδοξοτάτη. Όσο μάλιστα απείχε, δεν είχε ασφαλώς την ιδέα ότι "ήταν Αγία και για αυτό μπορούσε να αντέξει χωρίς Θεία Κοινωνία". Ομολογώ, πως εάν δεν κοινωνήσω ποτέ μου, ένεκα των φρικτών μου αμαρτιών, αλλά ένεκα και μολυσμένων ποτηρίων εξ' αναθεματισμένων δις ιερέων, και με αξιώσει ο Θεός να κοινωνήσω λίγο πριν αποχωρήσω από τον Αντίχριστο αυτό κόσμο, ευχαριστημένος και αναπαυμένος πάλι θα είμαι!

Κλείνοντας, αναφέρομαι και στο θέμα της υποτιθεμένης Συνόδου η οποία προτείνεται παταγωδώς ως "μόνη λύση για Συνοδική καταδίκη της οικουμενιστικής διδασκαλίας και καθαίρεση και αφορισμό από την Εκκλησία όσων παραμείνουν αμετανόητοι Οικουμενιστές."

Μόνο που εδώ υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο και σοβαρότατο πρόβλημα. Για ποιά εκκλησία μιλάμε; Όταν η ίδια "η εκκλησία" από την ηγεσία της είναι ο ίδιος ο εφευρέτης, φορέας και υπηρέτης αυτής της οικουμενιστικής διδασκαλίας, όταν αυτοί που θα δώσουν εντολή καθαιρέσεως είναι οι ίδιοι οι εντολείς και εντολοδόχοι της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όταν οι υποψήφιοι για καθαίρεση "αμετανόητοι οικουμενιστές" είναι αυτοί οι ίδιοι οι διπλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ που απαρτίζουν την προτεινόμενη Συνοδική καταδίκη, όταν δηλαδή δικαστής και δικαζόμενος είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο, τότε τί γίνεται;

Τέλος, η τελεσίδικη καθαίρεση διά του προσωπικού τους θανάτου, όπως ελέχθη, δεν στέκεται απαραιτήτως και εχέγγυο της καταπαύσεως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δόλιοι και "διαλεχτοί" διάδοχοι δεν ψηφίζονται ουδόλως εν Αγίω Πνεύματι, αλλά υποκινούνται παρασκηνιακά από Δεσποτοκρατικά, Αρχιεπισκοπικά και Πατριαρχικά συμφέροντα. Οι όμοιοι θα βγάλουν όμοιο, "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα" και δεν πρόκειται οι ίδιοι να συνεδριάσουν για να καταδικάσουν...  την αφεντειά τους! Θάνατος αμαρτωλών πονηρός και οικουμενιστών πονηρότατος και απαισιότατος. Αλλά μέχρι να περιμένουμε να πεθάνουν βιολογικά οι αιρετικοί, εμείς θα είμαστε στα γηρατειά μας ανήμποροι πλέον για ομολογία και λογική λατρεία με αυταπάρνηση και θυσία. Ο Θεός θέλει τα νειάτα μας. "Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν!" Παιδιόθεν!

Ειπώθηκε επίσης το παράδειγμα του Αρείου, ο οποίος πριν καταδικαστεί λειτουργούσε κανονικά. Δεν γνωρίζω πόσο "κανονικά" ήταν τα μυστήρια του Αρείου που δίδασκε τη χειρότερη ποτέ Αίρεση και Βλασφημία! Μάλλον οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες κατ' άκραν οικονομίαν και δική τους ευθύνη και εξουσία τα κατέστησαν έγκυρα, λόγω του ότι δεν ήταν επισήμως κατεγνωσμένη και καταδικασμένη η αίρεση. Όμως η παναίρεση του Οικουμενισμού έιναι ασφαλώς κατεγνωσμένη διότι εμπεριέχει και περικελείει ΟΛΕΣ τις αιρέσεις και όλο το πύρινο ποταμό βλασφημιών που καταδικάστηκαν ανά τους αιώνες από όλες τις Οικουμενικές και τοπικές Συνόδους. Η μεγάλη, αμέτρητη και άπειρη διαφορά με την Α' Οικουμενική Σύνοδο είναι ότι τότε ήταν ένας ο Άρειος και 318 οι Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες. Σήμερα έχουμε 318 Παποφόρους, Παποφίλους Οικουμενιστάς και έναν ομολογητή Πειραιώς. ΠΟΙΟΣ θα τους καταδικάσει αυτούς Συνοδικώς;

Συνεπώς ματαιοπονεί εν εκκωφαντική ουτοπία ο Πειραιώς Σεραφείμ όταν διατείνεται γιά Σύνοδο, ο οποίος πάρα πολύ αδίκως και συκοφαντικώς αποκαλεί εμας τους Αποτειχισθέντες από την αίρεση ως "σχισματικούς", ενω ο ίδιος παραμένει στο Σχίσμα του Βαρθολομαίου και συλλειτουργεί αγαλλομένω ποδί, δίχως κανένα πρόβλημα, με τους Οικουμενιστάς και Μεταπατερικούς, με τους αφορίσαντας τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και σφαγιάσαντας τον π. Ευθύμιο, με τους βλασφημούντας τον Άγιο Πατέρα μας Αυγουστίνο και τους γλύφοντας συστηματικώς τον Πάπα, με τους Δειλούς Δεσποτοκράτες και ξεπουλημένους τρομοκράτες... Τί έτι λέγω; Με τους μαγαρισμένους και διπλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ! Με τους εκ Θεού κεχωρισμένους και Αληθείας Χριστού απεκομμένους.

Και μόνο το ότι ο Πειραιώς Σεραφείμ ανέχεται έναν πολύ μεγάλο ψεύτη, τον Ιωσήφ Προικονήσου, με αμύθητη Συκοφαντίας "Προίκα", τον παμμέγιστο υβριστή του Αγίου μας Γέροντα και Πνευματικού μας Πατρός, πρώην Φλωρίνης Αγίου Αυγουστίνου, εκπροσωπώντας αμέσως τον Πειραιώς Σεραφείμ και εμμέσως το Πατριαρχείο, την κεφαλή που βρωμάει και όζει πολύχρονη, ο οποίος Ιωσήφ τόλμησε να ξεστομίσει τη απεχθεστάτη βρισιά ότι "ο π. Αυγουστίνος ζήτησε, δήθεν, συγγνώμη από τον Πατριάρχη", μόνο αυτή η πλάνη αρκεί να καταρρίψει το αναθεματισμένο οικουμενιστικό οικοδόμημα της ελλαδικής διοικητικής, περιφερειακής "εκκλησίας", όχι της Εκκλησίας Χριστού.

 Ζητώ συγγνώμη από τους αγαπητούς αναγνώστες που έγραψα πολλά. Έλλειψα λιγάκι κι' είχα πολλά να μοιραστώ μαζί σας. Δεν αναπαύομαι στη ποσότητα, αλλά την ποιότητα. Ας προσδιορίσουμε όμως και αυτό το "ευ" ο ουκ έστί εν τω πολλώ. Δεν αναπαύομαι εις το να διατηρώ κοινωνία με τους ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ. Είμαι πρόθυμος να ακούσω κάθε καλόπιστη υπόδειξη και καλοπροαίρετη διαφωνία, αλλ' όχι πρόθυμος να υπακούσω οποιεσδήποτε προτροπές περί "επαναπατρισμού μου" στον παπόφιλο και Καζαντζακόφιλο Αυστραλίας Στυλιανό. Αρνούμαι να προστρέξω σε μαγαρισμένο, σε αναθεματισμένο αρχιεπισκοπικό ναό να κοινωνήσω από αυτούς που ταυτόχρονα αναθεματίζω. Δεν θα 'ταν αυτό υποκρισία;

Καλόν αγώνα "έως θανάτου υπέρ της Αληθείας!"

Χαίρετε Χαράν Χριστού

Νικόλαος Πανταζής

Αποτειχισθείς θεολόγος