Η Σφαγή των Νηπίων στην αγιογραφία και στην ζωγραφική

Η Σφαγή των 14.000 Νηπίων

(29 Δεκεμβρίου)

στην αγιογραφία

και στην ζωγραφική

επιμέλεια: πρωτοπρ.Δημητρίου Αθανασίου

  

Α. Σε τοιχογραφίες στο Άγιο Όρος

.Ι

Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας
Τοιχογραφία Καθολικού
Η βρεφοκτονία του Ηρώδη (τμήμα)

. 

Ιερά Μονή Σταυρονικήτα
Τοιχογραφία Θεοφάνους από το Καθολικό, 16ος αι.
Λεπτομέρεια από τη Σφαγή των Νηπίων

 

 

Β. Σε άλλες αγιογραφίες

 

Αγιογραφία στην Ιερά Μονή Αγιων νηπίων Οινόης

Γ. Σε ζωγραφικούς πίνακες

Η Σφαγή των νηπίων είναι πίνακας του Ιταλού ζωγράφου Γκούιντο Ρένι.
Φιλοξενείται στην Εθνική πινακοθήκη της Μπολόνια.
Εικονίζει μια σειρά επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα δημιουργώντας μια εικόνα στην οποία επικρατεί το χάος, η σύγχυση και αναταραχή

 

Η Σφαγή των Νη­πίων του Τζιότο 

Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς Η σφαγή των νηπίων

 

Νικολά Πουσέν Η σφαγή των νηπίων

————————————————————————————————————————-

Ένα  ποίημα του Γέροντα Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη . Λέει:

Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα, και θεία απαρχή και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν στηλιτεύοντα, και δυσωπούντα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών.

Επεξηγήσεις:

Θύματα δεκτά: θύματα που θυσιάστηκαν σε θυσία και ο Θεός τα δέχτηκε

νεόδρεπτα: θερισμένα σε μικρή ηλικία [<δρέπω = κόβω καρπό, από κει και η λέξη δρεπάνι]

απαρχή: πρώτος καρπός που αφιερώνεται στο Θεό, μέσω του οποίου καθαγιάζεται όλη η σοδειά

νεόθυτοι άρνες: αρνάκια θυσιασμένα σε μικρή ηλικία

προσήχθητε: προσφερθήκατε

δυσωπώ: παρακαλώ για κάτι ή για κάποιον.

Και μερικά μεγαλυνάρια, από αυτό το σχετικό έργο:

Εν μαιευτηρίω των ουρανών, άγγελοι Κυρίου εγεννήθησαν νεοσσοί, εγγύς της ημέρας των πρώτων Χριστουγέννων, και της αθανασίας γάλα εθήλασαν.

Εν ταις συνοικίαις των νεφελών, εν αυλαίς και άλση, όπου χαίρει χρυσά πτηνά, παίγνια ηχούσιν αγίας συντροφίας των ιερών Νηπίων, και θείοι γέλωτες!

Άξιοι Κυρίου συμμαθηταί πανεπιστημίου της θυσίας και της ζωής, εις την κορωνίδα του απολυτηρίου ενός ημών εκάστου γέγραπται άριστα!

Ενηλικιώθητε σθεναρώς, ώριμοι ως άνδρες, της θυσίας οι γεωργοί, της χαράς ποιμένες, τεχνίται της αγάπης και μαχηταί ειρήνης, Νήπια, χαίρετε!

Πρόσκλησιν εις γάμον εν ουρανώ έλαβον καθ’ ύπνον ίνα πάγχρυσος μεταβώ, Νηπίους νυμφίους μιμούμενος εν βίω και μετ’ αυτών εις Δείπνον χαίρωμαι πάντοτε!

Τέκνα μοι παρέσχες, Υιέ Θεού, πάντα γης τα τέκνα υπ’ ευθύνην μου και στοργήν.Σύνδραμέ μου, Σώτερ, τούτον σταυρόν σηκώσω, πρεσβείαις των αρχαίων Βρεφών μαρτύρων Σου!

Ανάστασιν πάντων των επί γης, των Νηπίων τάξις αναμένει, ως άνδρες νυν, ίνα ανατείλη ως άλλος Γαλαξίας, εν σώμασιν αφθάρτοις, αγγέλων όμοια.

Ουράνιαι τάξεις αγγελικαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η Δωδεκάς, τα τίμια Βρέφη, μετά της Θεοτόκου, συν πάσι τοις αγίοις, κόσμον στηρίξατε!…

Άγια Νήπια της Βηθλεέμ, προσευχηθείτε στο Θεό υπέρ ημών και υπέρ όλων των παιδιών, γονέων, διδασκάλων, γιατρών και γενικά όλων εκείνων που σχετίζονται με τα παιδιά…

ΠΗΓΕΣ:Wikipedia-ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ-ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ-ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

 

Σύντομη ανάλυση του πίνακα -Η Σφαγή των νηπίων του Τζιότο.

Η  Σφαγή των Νηπίων του Τζιότο είναι η πιο ακραία, η πιο φριχτή και συνάμα η πιο αληθινή ζωγραφιά στην ιστορία της ζωγραφικής. Και δεν είναι φριχτή μόνο για αυτά που αναπαριστά, μα κυρίως για όσα παραλείπει..

 Η σύνθεση χωρίζεται στα τέσσερα: στα δεξιά το σπαρακτικό σύμπλεγμα των γυναικών  (και ενός φονιά με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή), των γυναικών που κρατούν μανικά τα παιδιά τους ουρλιάζοντας από τη φρίκη. Στα αριστερά οι φονιάδες, με τη λάμψη του μίσους στα μάτια (ο Τζιότο το πετυχαίνει μικραίνοντας την κόρη των ματιών και μεγαλώνοντας το παγωμένο ασπράδι) και πάνωθέ τους ο Ηρώδης να διεύθυνα τον κτηνώδη χορό του άδικου θανάτου. Κάτω τα σφαγμένα Παιδιά σε έναν σωρό* δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα άψυχα σώματα. Και πάνω αχό τα πτώματα, τους φονιάδες και τις γυναίκες, ένας ουρανός απελπιστικά άδειος

Ούτε ένας άγγελος να θρηνηθεί, οιτε ένα χέρι ανάμεσα στα σύννεφα, ούτε καν ένα φωτοστέφανο στις κεφαλές των πτωμάτων -κανένας.

Η μορφή του Ηρώδη, έτσι όπως στέκει στον εξώστη του παλατιού τον, βγαλμένη απο τον πιο απρόσμενο εφιάλτη* θα περίμενε κανείς να δει μια διαβολική μορφή, άξιο αφεντικό των φονιάδων του. Αντ’ αυτού βλέπουμε έναν νηφάλιο μεγαλοπρεπή άρχοντα, σοφό και μειλίχιο, έναν άξιο βασιλιά, καλοντυμένο, με γκρίζα μαλλιά, με βαρύτιμο στέμμα στο κεφάλι• το δεξί του χέρι νεύει προς τις μανάδες των παιδιών. Κι η Εκκλησία στα δεξιά της σύνθεσης (λέγεται πως είναι ο Αγιος Φραγκίσκος της Μπολόνια) απελπιστικά έρημη, κενή.

 http://fdathanasiou.wordpress.com